Een schoner Europa

Nora
Nora glimlachte. Langzaam begon ze Dominik te vertrouwen. Ze dacht na. "Het is gewoon een rare tijd." Ze keek naar Noël die met een speelgoed vliegtuig aan het spelen was. Nora probeerde de naam van de jongen die hen gered had te redden. Rustig. Ik wil je geen pijn doen. Ik ben Mark...Mark Proost. er was een herinnering boven komen drijven. "Mark Proost heet hij." Nadat gezegd te hebben liep ze naar haar broertje en sloeg haar arm om hem heen. "Het komt goed No dat beloof ik."

Levin

Levin nam het voortouw en liep richting de plek waar mogelijk de buitenlander gespot was. Ondertussen vroeg hij over de porto om meer informatie. "Goed opletten of je wat verdachts ziet. Meld alles.",sprak die zowel over de porto als tegen Delphine.
Hij voelde de spanning in zijn lijf. Hij had wel vaker mensen opgepakt zijn worden maar dit kon de eerste keer zijn dat hij de persoon ook daadwerkelijk zelf in de boeien kon slaan.
Hij hoopte zo dat ze hem vonden en de missie zou lukken.

Maddy

Maddy keek naar Dominik. "Ken je hem?",vroeg ze in het Duits.
"Misschien dat als je die Mark vind dat jullie samen op zoek kunnen gaan naar Nora en Noel hun ouders. Ik snap dat het geen makkelijke taak is maar twee weten er meer dan een. Zo als ik nog altijd hoop dat iemand weet waar mijn ouders en zusje zijn." Ze slikte even. Ze wilde niet verdrietig worden, nu Dominik haar juist zo lief verrast had. Ze keek naar de picknickmand en toen naar Do. "Zullen we een rustiger plekje opzoeken om te genieten van al het lekkers wat he hebt meegenomen. Vooral de chocolade gaat zeker smaken ."

Delphine
Ze werd steeds zenuwachtiger , haar hart begon sneller te slaan. Dit was verkeerd . Ze keek naar Levin en knikte toen hij zei dat ze alles moest melden , natuurlijk ging ze niet alles melden. Toen ze steeds dichterbij de locatie kwamen probeerde ze tegen wat dingen aan te stoten die geluid maakten , Prullenbakken , lantaarnpalen ze probeerde zelfs opgegeven moment zachtjes te fluiten in de hoop dat iemand haar zou horen.

Damien Schluss
“Ja, hem ken ik wel. Niet heel goed hoor, maar ik weet wie het is.” Zei hij in het Duits. In zijn hoofd begon al een plannetje te vormen. Als Mark Proost met hem samen wilde werken, kregen ze misschien meer boor elkaar. “Alleen je moet niet zomaar namen weggeven. Kijk daar goed mee uit.” Waarschuwde hij de meiden. Het kon wel eens gevaarlijk zijn. Stel hij zou doen alsof hij hen hielp, dan was Mark er nu geweest. Hij knikte naar Maddy. “Dat wilde ik wel gaan kijken inderdaad.” Zei hij. Hij nam haar mee naar een plekje die wat verder van de andere vandaan was. Dan hadden ze toch een beetje privacy.

Mark
Mark was een ijsje gaan halen met zijn nichtje. Als goed makertje dat ze met niemand mocht spelen. Hij vond het sneu dat zij de dupe werd van deze hele oorlog. Mark keek even toe hoe ze genoot van haar ijsje. "Is het lekker Roos?" Rosalie knikte. "Mark is er iets?" Mark keek haar aan. "Nee hoor lieverd. Zullen we straks naar de speeltuin?"

Levin

Levin was gefocust. Alles hield die in de gaten. Elk geluidje was hem verdacht. Hij ging er zo op in dat hij haast vergat dat Delphine er ook nog was. Tot er geluid klonk uit de porto. "Verdachte ontsnapt. Missie gestaakt." "Verdomme!",scholt die hardop. Hij had zo gehoopt dat het zou lukken. Dat hij zijn eerste arrestatie kon verrichten en nu was de verdachte gewoon ontsnapt. Wat moest die nu? Naar huis gaan? Hun ronde bij de uitgaande basisschool zat er ook op. "Balen! Volgende keer beter. Ga je mee wat drankjes doen? Een paar soldaten komen samen in de kroeg hier verderop."

Maddy

"We zullen alleen jou en Mark vertouwen. Beloofd." Ze snapte dat het gevaarlijk was. Dominik was het enige vertrouwder van buiten af. Verder hoorde ze alleen over de radio over de situatie buiten en hadden ze elkaar. De mensen op de zolder. Ze moesten het met elkaar doen want meer hadden ze niet. De vraag die iedereen zich stelde was: zien we ooit onze dierbaren nog terug. Zijn ze in veiligheid of opgepakt en zo het laatste waar zijn ze dan heen gebracht? Maddy zocht samen met Simon een rustiger plekje. Ze ging op een kussen zitten die op de grond lag. "Ik ben blij je weer te zien en blij met je verrassing. Ik had zoiets lekkers en liefs echt niet verwacht. Dank je wel Dominik" dit maakte het een stuk beter om hier vast te zitten

Delphine
Haar hart sprong een gat in de lucht toen door de Porto klonk dat de verdachte ontsnapt was. Yes , het was haar gelukt om iemand te waarschuwen iemand zijn aandacht te trekken. Levin vroeg haar om wat drankjes te doen. Delphine glimlachte "Ja sure" het kon geen kwaad om Levin beter te leren kennen.

Damien Schluss
Damien bloosde bij haar bedankje. “Je bent ook speciaal, dus je verdient ook iets speciaals. Ik had het alleen nog leuker gevonden om je ergens mee naartoe te kunnen nemen.” Zei hij tegen haar. Hij opende het mandje, zodat ze wat te eten kon pakken. Hij zou zelf niet te veel eten. Hij kon haar beter wat meer laten eten. Hij wist niet hoeveel ze te eten konden krijgen hier. Alles wat ze niet aten, kon Maddy het beste verdelen tussen alle andere die boven opgesloten zaten.

Nora
Nora was bij haar broertje gaan zitten die zich had afgesloten van de rest. "Noël is alles oke?" Vroeg ze zachtjes. Noël keek haar met betraande ogen aan. "Ik wil naar papa en mama. Ze hadden beloofd dat we ze weer zouden zien." Nora zuchtte diep en sloeg haar armen over haar broertje heen. "Op een dag gaan we ze weer zien dat beloof ik je. Maar nu moeten we in het nu leven. We kunnen hier niet weg. Nog niet. Je weet dat Mark belooft heeft om te zoeken naar papa en mama. Hij neemt contact op zodra hij meer weet maar nu moeten we ons hier gedeisd houden." Noël keek haar aan. "Dit zeg je al een hele tijd. Ik ben klaar met het niks doen." Noël stond op en liep naar het luik. "Noël alsjeblieft. Doe nou niks stoms." Ze keek haar broertje smekend aan. Maar aan Noël zijn gezicht te zien had hij de beslissing al gemaakt. Hij deed het luik open en stapte op de trap. "Noël niet doen. Ik beloof je dat het goed komt." Noël keek haar verdrietig aan. "Tot snel zus." En weg was hij. Het luik viel met een klap dicht. Nora kon wel schreeuwen maar in plaats daarvan begon ze te huilen.

Mark
Mark liep met zijn nichtje naar de speeltuin. De speeltuin was vlakbij de school. Bij de school aangekomen zag hij een klein figuur uit de achteruitgang komen. Mark herkende hem. Het was Noël. Hij kon wel vloeken. Toch hield hij zich in voor zijn nichtje. Wat nu? Als hij achter hem aan zou gaan op klaarlichte dag zou dat verdacht zijn en hij kon zijn nichtje niet alleen achterlaten. Wat moest hij doen? Mark wilde het niet zien als die jongen gepakt zou worden.

Levin

Levin liep samen met Delphine richting de kroeg. Hun werk zat er voorlopig op. De missie was mislukt. Levin baalde flink. In de kroeg hoorde hij altijd de sterke verhalen van andere dat ze buitenlanders hadden opgepakt. Dit wilde hij ook kunnen vertelen. Niet alleen maar assisteren. Ze passeerde de school waar ze eerder nog hun ronde hadden gedaan toen de school uit ging. Zo te zien waren er nog mensen, maar wat deden die er nog op dit tijdstip? "Moment. Even kijken.", zei hij tegen Delphine.
Hij had vanaf verre niet gezien dat het Mark was die hij al eerder had aangesproken op het feit wat hij op het schoolplein deed.
"Het schoolplein is na sluitingstijd verboden terrein. Geliefde naar huis te gaan. Spelen doe je maar ergens anders."

Maddy

Maddy voelde dat haar wangen rood kleurde. Ze voelde zich helemaal niet speciaal. Ze was gewoon net zoals alle andere. Naja nu in deze rare tijden niet maar dan alsnog. Maddy slikte even. "Jij ook voor mij. Zonder jou zou ik het hier allang niet meer uitgehouden hebben. Zat ik hier waarschijnlijk geen eens. Ik wil er niet aan denken wat er dan was gebeurd. Bedankt Do, ik sta eeuwig bij je in het krijt. Je bent te goed voor deze wereld." Er waren vast weinig Duitsers die zo iets deden. "Ik had..." Ze maakte de zin niet af. Ze moesten er het beste van maken. Maddy pakte een stap. De chocolade bewaarde ze. Ze twijfelde of ze die zelf op ging eten of ook delen met de andere. Net als het geen wat over zou blijven.

Delphine
Delphine en Levin liepen langs de school en Levin stond stil. "Moment" zei hij. Delphine keek hoe Levin een opmerking maakte naar iemand die op het schoolplein liep buiten sluitingstijd. Jezus wat was Levin streng een beetje dromerig staarde ze voor zich uit en liet Levin het maar afhandellen. Niemand zou haar serieus nemen , terwijl een grote brede man als Levin wel veel impact kon maken.