My love, my life, my family, my friendschap

Milou

"Daar had ik gewoon niet aangedacht. Zelf maken is ook leuk. Ik heb het alleen nog nooit gedaan."
Ze was boven een pruik gaan halen en had daarbij een visserspetje opgezet. Ze liep weer naar beneden en pakte haar telefoon en sleutels enzo. " Zullen we dan gaan?" Ze keek haar moeder aan. "Alles oké mam? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien."

Dave

"Ik snap wat je bedoeld " Hij aaide door de haren. "Juist die momenten moest je koesteren." Dave stond op. " Ik ga een gieter zoeken om de plantjes wat water te geven, voor ze dood gaan." Ondertussen keek die op zijn mobiel.
Nee, vertel wat is er? Is er iets met Milou? Moeten we terug naar huis komen

Finn
"Ja daarom. Ik bedoel ze zou niet zomaar speciaal naar mij vragen toch?" Hij deed zijn haar goed en dacht na. "Spijbelen is geen slecht idee. Al denk ik wel dat Milan niet erg blij zou zijn als zijn toekomstige schoonzoon aan het spijbelen is. Kom laten we gaan. Met een beetje geluk valt er wat uit."

Nick
"I know. Maar ik had mijn grootouders daar nog nooit in levende lijve gezien. Wel via Skype. En ik wilde graag meer over mijn afkomst weten. Maar geloof me ik zou het jullie nooit meer aan doen." Zei Fia. Nick sloeg zijn armen om Fia heen. "Gelukkig maar!" Zei hij. Ze kwamen bij de auto. Nick hielp met inladen en ging toen achter de bestuurders stoel zitten. "Oke kom we gaan Rosalie ophalen."

Susan
"Nee daarom. We kennen Inge langer dan vandaag." Ze deed haar haar even goed en keek naar de app die ze van Riley had gekregen. Er kwam een glimlach op haar gezicht. "Uhm tot tien uur. Vanaf 8 uur begint het. Ik heb Linn nooit horen zingen. Jij wel?" Ze rolde met haar ogen. Moest haar vader dit nou echt zeggen?

Isabella
"Geeft niet. Ik dacht dat kan natuurlijk ook nog." Ze stond op. Isabella keek op toen Milou weer terug kwam. Milou en Inge wisten beide wel waarom ze geen contact hadden met de opa en oma van haar kant. "Uhm...je opa en oma van mijn kant hebben geappt. En ik wil dit niet voor jullie verborgen houden. Ze willen een keer met papa en mij praten."

Er is niks met Milou maak je geen zorgen. Mijn ouders hebben weer contact gezocht. Ze willen met jou en mij praten. Xx

Inge
"Weet ik. En ik doe mijn best. Maar ik zie elke keer weer voor me het moment dat die in de kist lag en dat oma super verdrietig was." Inge knikte. "Is goed." Ze plukte aan een bloemetje. Ze keek even om zich heen. Haar opa en zij zongen af en toe wel eens samen. Hun favoriete nummer was Yesterday van de Beatles. "Deze is speciaal voor u." En ze begon met het eerste couplet van Yesterday.

Riley

"Ik neem aan van wel maar ik ben ook geen expert op dat gebied. Ik durf Suus geen eens te zeggen wat ik echt voor haar voel en haar te vragen of zij mijn vriendin wilt zijn. Laat staan dat ik zie dat iemand met mij flirt."
Riley zuchtte. "Breng me niet op ideeën en ja het zou geen goede indruk bij hem maken." Riley slenterde de school in. "Heeft geen zin. Heb nog een mentorgesprek. Gewoon om te kijken hoe het er voor staat enzo. Dan moet ik alleen maar zitten wachten."

Tyler

"Ik snap het wel. Maar jou moeten missen was niet leuk hoor. Ik overleefde het maar net met die twee daar en Sander." Oké, hij overdreef. Daar was hij immers heel goed in.
Tyler kroop achter het stuur. Hoe langer ze bleven treuzelen, hoe langer het zou duren eer ze thuis waren en ze Rosalie op hadden gehaald. Dat meisje zou ook wel zitten wachten op hun moeders

Milan

Milan knikte. Hij vond het altijd fijn als die in elk geval wist waar ze kinderen waren en hoe laat die ze thuis kon verwachten.
"Nee niet dat ik weet. De enige die ik heb horen zingen zijn Dave en Milou." Milan schoot in de lach. Soms was het gewoon leuk om zijn dochter te plagen. Ze kwamen aan bij het centrum waar de kermis stond. "Klaar voor de botsauto?"

Milou

Milou trok een wenkbrauw op.."Why? Waarom nu? Hebben ze dat gezegd? Ik snap het waarom jullie geen contact hebben en wij ze haast nooit zien,maar het is jullie keuze als jullie willen praten met opa en oma. Volgens mij heb ik oma laatst nog in het publiek zien staan tijdens een optreden."
Ze zuchtte.."zullen we maar gaan?"

Dave

Dave slikte. "Ik weet hoe je je voelt. Ik heb het ook heel moeilijk gehad na het overlijden van je oma. Nog steeds wel eens,maar je moet door. De wereld staat niet stil. Het helpt om leuke dingen te blijven doen. Je te uiten in je kunst. Er over te praten. Te accepteren dat je hem mist. Het is niet erg als je een keer moet huilen."
Dave had Inge even alleen gelaten. Terwijl die een gieter zocht app te die Isa terug.

Wat? Waarom? Waarom nu? Hadden ze daar niet 18 jaar eerder mee kunnen komen? Willen ze mee profiteren van het feit dat hun kleindochter bekent is? Of is dat het hele punt? Moeten we haar verbieden om op te treden?
Nee hij zat duidelijk niet te wachten op een reünie met zijn schoonouders

Finn
"Straks vraagt ze het wel aan jou. De jongen hoeft toch niet altijd degene te zijn die het meisje vraagt? Meisjes willen toch emancipatie? Nou dan moeten ze ook die stap durven maken. Trouwens Susan vroeg jou wel mee uit daarnet." Hij zuchtte diep. "Heb je dat ook nog? Blegh sterkte. Ik ga maar richting geschiedenis. Zie je later!" En hij liep richting het geschiedenislokaal.

Nick
Niet lang daarna kwamen ze aan bij de ouders van Charlotte. "Mama's!" Hoorde hij een meisje roepen. Rosalie was naar buiten gerend. Rosalie was 9. Fia stapte uit. Ze praatte in het Japans tegen Rosalie. Nick wist dat ook zij hun dochter twee talig opvoedde. Het communiceren met de ouders van Fia ging dan wel beter. "Ben je lief voor opa en oma geweest?" Vroeg Charlie. Rosalie knikte. "Heel lief. Oma heeft taart gebakken." Nick glimlachte. De moeder van Charlotte maakte altijd taarten als haar dochter en schoondochter weer thuis kwamen.

Susan
"Hij brengt mij weer veilig thuis. Je kent Riley langer dan vandaag. Die gaat pas weg als ik veilig binnen ben." Ze dacht na. Milou en Dave waren goed in zingen. "Inge kan ook zingen. Al laat ze dat niet vaak horen. Maar van Linn had ik het niet verwacht. Maar wel tof dat er zo'n gala wordt georganiseerd op school." Ze kwamen aan in het centrum. "Ik ben altijd klaar voor de botsauto's."

Isabella
"Ik weet het ook niet lieverd. Ze wilde weer met ons praten. Misschien willen ze hun excuses aanbieden voor wat ze achttien jaar geleden veroorzaakt hebben." Ze haalde een hand door haar haar. "Huh wat? Waarom? Ze had een gloeiende hekel aan de muziek die je vader maakte." Ze knikte. "Ja laten we gaan." Ze stond op en liep naar buiten. "Wil je met de fiets of met de auto?"

Ik weet het ook niet lieverd. Hoor net van Milou dat mijn moeder laatst bij haar optreden zat te kijken. Ik hoop voor hen niet dat ze dat gaan proberen te zeggen. Ik ben nog niet vergeten dat ze onze kinderen af probeerde te pakken omdat we te jong waren.

Inge
"Ik voel me haast schuldig voor de dood van oma Ingrid. Ik kwam en ze had haast. Ze wilde bij jou en mama zijn. Toen kreeg ze dat klote ongeluk. Als ik nou gewoon drie weken op tijd geboren was dan was dit nooit gebeurd." Ze had het erover gehad met de psycholoog. Ze wist ook wel dat ze niet zo moest denken. "Pap alles oke?" Ze had haar vader druk zien typen op zijn telefoon.

Riley

"Weet ik!",-zei die geïrriteerder dan bedoeld. "Maar ik wil wel de eerste zijn die het zei. Misschien ben ik wel gewoon nog ouderwets." Hij haalde een hand door zijn haar. "Ja dat is waar. Ik heb aangeboden een andere keer te gaan. Ze gaat in elk geval vanavond mee kijken bij Linde. Ik zal der vanmiddag ophalen."
Riley zuchtte overdreven. "Dank je en ik heb al zo veel zin in deze schooldag. Not! Ja ikga oom maar eens voor ik nog te laat kom. Ik zie je nog wel in de pauze."

Tyler

Tyler stapte uit. "Zeg? Zeg jij je favoriete oom niet meer gedag?"
Hij wachtte tot Rosalie hem kwam begroeten. "Hey, schat. Alles goed met jou? Stop je trouwens met groeien? Je wordt veel te groot." Met zijn alle liepen ze richting het huis. Hij begroette de moeder van Charlotte. "Soof, Zei vanmorgen al dat ze er naar uit keel om je weer te zien Rosa."

Milan

"I know. Ik vind het gewoon fijn om te weten waar jullie geen gaan en jullie weer thuis zijn. Een stukje vertrouwen en verantwoordelijkheid." Daarin tegen had die al dagen niks gehoord van zijn oudste dochter en had hij geen idee waar ze uithing. De telefoon stond uit. Die had hij al proberen te traceren. Hij moest er maar op vertrouwen dat alles goed was. Misschien dat hij daarom wat terughoudend was met Suus.
"Ik kan mij niet herinneren dat ik Inge heb horen zingen. Ja vast wel eens maar niet tijdens een optreden ofzo. Naja je zult vanavond zien hoe Linde het er vanaf brengt." Milan knikte. 'Ja mooi initiatief."

Milou

Milou haalde de schouders op.."komen ze daar niet een beetje erg laat mee?" Milou wriemelde aan de tasje. " Niet boos worden. Ik zag het ook pad na afloop. Ik denk dat papa het geen eens weet en Dean het niet gezien heeft. Anders hadden ze wel wat gezegd. Ik weet ook niet wat ze daar deed. Misschien wilde ze me alleen maar even zien. Er is verder niks gebeurd ofzo."
Milou dacht na. "Lekker lui met de auto. Ik heb niet echt zin om te fietsten."

Dave

"Inge, stoppen!",zei die boos. "Het is niet jou schuld oké! Ik wil niet dat je zo denkt. Begrepen? De schuld licht bij een drinkt mam die je oma aanreed. Ja er zijn honderden scenario's te bedenken hoe het anders had kunnen uitpakken. Ik heb ze allemaal mezelf afgevraagd toendertijd maar daar komt oma niet mee terug. Ik had het ook liever anders gezien en gewild dat ze je had zien kunnen opgroeien maar.. Het is niet anders. Ik had alleen maar mezelf ermee door boos te blijven en mezelf te verwijten. Ik deed mijn dierbare er mee pijn. Ik moest het loslaten om door te kunnen en nee dat is niet makkelijk maar blijven hangen in verdriet ook niet."

Dave keek op. "Huh? Wat? Nee! Je opa en oma willen praten met mij en je moeder."

Wat? Ik wist van niks echt niet. Waarom heeft ze niks gezegd? Ik laat hun ons en Milou niks wijs maken. Ik ben nog niet vergeten wat ze ons hebben aangedaan. Ik zit ook niet echt te wachten op een gesprek met je ouders

Nick
"Ik stop niet met groeien. Dan ben ik een dwerg." Zei Rosalie. Nick begon te lachen. Ze liepen verder het huis in. De inrichting was amper verandert. Het enige wat er bijgekomen was waren foto's van Fia en Charlie op hun trouwdag, van hun in Peru en baby foto's van Rosalie. Op de grote tafel stond Levensweg. "Ik was aan het winnen van oma." Zei Rosalie. Nick glimlachte. Hij was dol op Levensweg.

Susan
"Dat snap ik papa. Ik beloof je dat we het niet later dan 12 uur maken. Rond half 1 ben ik thuis. Belooft." Ze deed haar pink in de lucht voor een pinky swear moment. "Dat is waar. Ik hoorde van mama dat Inge vandaag haar toelatingsexamen voor de HKU had. Ben benieuwd hoe het is gegaan." Ze liepen het kermisterrein op. Het was totaal niet druk. "Wil je de botsauto's eerst doen of zullen we beginnen met een paar spelletjes?"

Isabella
"Waarschijnlijk denken ze beter laat dan nooit. Dat is ook wel zo maar dit...wat ze allemaal gedaan hebben. Ik weet niet of ik het ze ooit kan vergeven." Ze liep rustig naar haar auto en haalde hem van slot. "Het is haar goed recht om te komen kijken maar dan had ze wel het lef moeten hebben om met jou te praten. Ze kan het niet maken om je achttien jaar niet te zien dan vervolgens wel leuk naar een optreden komen kijken. Dat gaat er bij mij niet in." Ze wachtte tot Milou ook zat en reed toen naar het centrum. Voordat ze echt wegreed stuurde ze nog een app terug naar Dave.

Lieverd ik snap dat je je nu druk maakt om Milou maar denk ook aan Inge. Zij heeft dit bewuster meegemaakt. Als Dean er die dag niet was geweest hadden ze haar zo meegenomen en hadden we haar tot haar vijfde niet meer gezien. Of die keer in de supermarkt, ze was drie, ik was haar kwijt. Bleek ze opa en oma gezien te hebben. Ik wist niet hoe snel ik haar weg moest sleuren, ze heeft de hele supermarkt bij elkaar geschreeuwt en gehuild. Ik wil ook niet met hen praten maar misschien moeten we het proberen. Stel dat ze bijgedraait zijn? Ik gun de meiden wel een opa en oma van mijn kant.