My love, my life, my family, my friendschap

Tyler

"I know. Ik weet dat we niet morgen al een kindje in onze armen zouden kunnen sluiten. Dat het een lang proces wordt en veel tijd en geduld gaat vergen." Tyler dacht hardop na. "Weet ik eerlijk gezegd nog niet. We zijn net uit de luiers en slapeloze nachten maar bij een ouder kindje weet je niet wat het al meegemaakt heeft. Dat kan ook voor de nodige problemen zorgen. Misschien moeten we gewoon eens op intake gaan en ons laten informeren wat de mogelijkheden zijn en hoe dat allemaal precies in zijn werking gaat."

Susan
Ook zij proeste het uit van het lachen. Ze beantwoordde Riley zijn knuffel. Ze begon rustig aan te eten. "Hmm hier was ik echt heel erg aan toe. Tijdens de examentraining kon ik alleen maar aan friet denken." Ze lachte en at verder. Ze luisterde naar Riley. "Ik ben heel erg benieuwd. Van Ellie heb ik gehoord dat al geld naar het Prinses Maxima kinderziekenhuis voor kinderoncologie gaan. Dat vind ik wel een mooi doel."

Inge
"Mam het komt goed. Ik wil dit. En het is eenmalig. Het is niet zo dat ik meteen de muziek in ga. Ik blijf erbij dat ik iets met kunst wil doen." Inge ging zitten. "Nu we toch allemaal bij elkaar zijn willen we iets met jullie bespreken. Milou en Inge jullie zijn vast wel op de hoogte dat ik een bericht heb gehad van opa en oma. Ze willen jullie weer zien." Inge keek naar Thijs. Thijs kneep in haar hand. "Mam ik ga je nu al vertellen dat ik ze niet hoef te zien." Isabella keek naar Dave. "Dat snappen je vader en ik heel goed. Maar Milou had een idee."

Nick
Nick krabte aan zijn hoofd. Een kind adopteren was niet niks. Het koste tijd, veel tijd. "Het is niet zo dat ik het niet wil. Het is meer hebben we er wel ruimte voor en tijd? Wat zouden Sem en Sophie er van vinden als er nog een jonger broertje of zusje kwam? Ik wil niet zomaar overbehaaste beslissingen nemen."

Riley

Riley schudde zijn hoofd. "Verstaan! Je moet opletten zodat je dr stof goed snapt voor je examen. Niet denken aan frietjes." Ondertussen stopte die zelf een drietal frietjes in zijn mond.
"Klopt. Ik hoorde het van Linde. Echt zo mooi initiatief en ook de gehele gedachten achter het gala. Dat iedereen mag zijn wie hij of zij is. Ik wou dat wij zo een gala vroeger hadden gehad."

Milou

"Ing, luister asjeblieft even voor dat je je boos wordt. Ik weet dat je opa en oma liever niet wilt zien of spreken. Maar we kunnen toch kijken wat ze te zeggen hebben. Wat ze van ons willen. Ik weet wat ze vroeger gedaan hebben en dat je ze niet snel vergeeft maar wat nou als ze het verleden willen laten rusten en echt een band met ons willen opbouwen. Wil jij die kans dan niet aangrijpen om onze grootouders te leren kennen. Ik zou graag met jou samen met hun gaan praten. Zo Dat niet meteen papa en mama met dr geconfronteerd worden."

Tyler

"Tuurlijk hebben we de ruimte. We kunnen de rommelmarkt opruimen en daar een kamertje van maken. Daar had ik al over na gedacht. Sophie en Sem zijn dan ook weer ouder en dan hebben we ook meer tijd. Laat ik het anders zeggen we maken tijd." Tyler snapte Nick wel. "We kunnen het aan ze vragen. Wat zei er van vinden. De mening van andere vragen. Je moeder bijvoorbeeld?"

Susan
"Ik heb ook opgelet. Het was gewoon op een stom tijdstip. Als ze het nou vroeger in de middag gedaan hadden dan was ik wat energieker geweest dan om kwart voor 4." Susan nam een slok van haar cola. Ze knikte. "Wij hebben ook wel toffe dingen gedaan. Weet je dat we Mamma Mia gespeeld hebben in de eerste of tweede. Dat was wel tof." Ze at verder. "Het is zeker een goed initiatief. Het zou tof zijn als ze dit ieder jaar deden."

Inge
Inge luisterde naar Milou. Hoe verder Milou vertelde, hoe emotioneler ze werd. Hoe kon ze normaal met haar opa en oma praten na alles wat ze gedaan hadden? Thijs sloeg een arm om haar heen. "Hoe moet ik goed met hen praten als ze mij en jou hebben geprobeerd mee te nemen? Ik vergeef ze dat niet snel. Misschien kunnen zij het verleden laten rusten maar ik niet." Ze snoof haar neus. Haar moeder keek bezorgt naar haar vader en toen weer naar Inge en Milou. "Inge we snappen wat je zegt. Maar we zijn nu ruim 16 jaar verder sinds het supermarkt incident. Misschien willen ze het daar ook wel over hebben. Wil je ze dan niet een kans geven om het uit te leggen?" Inge keek met open mond naar haar moeder. "Moet jij nodig zeggen. Door jullie mochten we ze niet eens zien! Waar komt deze vredelievendheid richting onze 'grootouders' opeens vandaan?" Normaal bleef Inge vrij rustig in dit soort situaties maar als ze het om de ouders van haar moeder ging was ze niet meer zo rustig.

Nick
Tyler had gelijk. Ze konden de zolder opruimen en daar een extra slaapkamer van maken. "Sem wil al een hele tijd op de zolder. Hij beweert dat hij dan meer rust heeft en meer ruimte voor zijn treinen." Hij grinnikte. De zolder was ook ruim. Hij keek naar Tyler zijn gezicht en zag dat hij het echt wilde. "Oke een kind erbij kan geen kwaad. Maar ik hoef niet persé een baby, een kind van 2 is ook goed."

Riley

"Haha. Als ze het om half negen sochtends hadden gedaan was het ook niet goed want dan slaapt iedereen nog. Als ik je kan helpen met leren moet je het maar zeggen." Het was het minste wat hij kon aanbieden. Riley dacht na maar schudde zijn hoofd uiteindelijk. "Ik kan me niet herinneren dat ik daar heen ben geweest." Riley knikte terwijl die verder at. "Yes, me top. Alleen zou ik elk jaar een ander goed doel kiezen."

Dave

Dave stond op en zette zijn stoel bij Inge neer. Hij pakte de hand vast. "Ing, rustig oké? We bereiken niks met boos worden. Ik vertelde je vanmorgen toch over mijn band met Rick. Dat hij nooit echt achter mijn carrière stond. Dat we daar vaak ruzie over hebben gehad. Weet je waarom hij dat deed? Hij wilde mij beschermen. Hij was bang min kwijt te raken omdat hij natuurlijk ook niet mijn echte vader was. Zijn bedoelingen waren goed, maar het pakte anders uit." Hij zuchtte diep. "Wat ik probeer te zeggen is, vroeg of laat moet je de strijdbijl begraven om door te kunnen gaan. Misschien pakt dit met je grootouders goed uit misschien is dit de laatste keer dat jullie ze zien maar voor jezelf kan je het dan afsluiten. Het is al die jaren toch een open wond gebleven die maar niet wilde helen." Hij streek een pluk haar achter de oor. "Geef het een kans meisje."

Tyler

Tyler dacht na. "Dat zou een goed compromis zijn als we daadwerkelijk een derde kindje in ons gezin opnemen. Hij heeft er bij mij ook vaak op om gevraagd. Maar we stellen het steeds uit om ook echt te gaan opruimen en verbouwen tot slaapkamer.
Het gaat steeds beter met Sem dus hij verdiend het ook wel."
Tyler knikte. "Ik ook niet. Een ouder kindje scheelt gebroken nachten, poepluiers en het kan een beetje met Sem en Sophie spelen. Een baby vraagt ook meer aandacht en die tijd hebben we dan weer minder voor hun."

Susan
"Half 9 hadden ze wat mij betreft ook niet hoeven doen. Maar rond half 2 of zo." Ze at verder. "Ik speelde daarin mee als danser. Ook al was ik geen geweldige danser maar omdat ik drama als vak had gekozen moest ik wel mee doen." Ze nam een slok van haar cola. "Als je me wilt helpen met leren zou dat fijn zijn. Ik heb moeite met aardrijkskunde. De rest lukt me wel."

Inge
Ze keek met betraande ogen naar haar vader. "Dit is iets totaal anders. Ze hebben mama psychisch kapot gemaakt na de bevalling van Milou. Jullie hebben geprobeerd met ze te praten maar dat lukte niet. Totdat jij begon te dreigen met een contactverbod. Toen was het klaar. Ik was drie toen ze ik voor het laatst heb gezien en dat was toen in de supermarkt. Het gaat nu al zolang goed met mama. Ik wil niet dat hen jullie ooit nog pijn doen." Ze was bang dat haar moeder weer huilbuien kreeg. Ook al was ze drie en had ze er niet veel van meegekregen toch wist ze dat haar moeder zich niet goed voelde. Thijs pakte haar andere hand vast. "Lieverd dat gaat niet meer gebeuren. Jullie zijn ouder. Nu kunnen jullie voor jezelf opkomen. Toen niet. Probeer het. Mocht het toch niet lukken dan heb je het wel een kans gegeven." Hoorde ze hem zeggen. Inge beet op haar lip. "Goed dan. Een gesprek. Als ze dat verknallen hoef ik ze nooit meer te zien."

Nick
"Zullen we van het weekend dan eens beginnen met opruimen? Dan kunnen we daar mee beginnen." Hij keek naar Sem die zijn zusje aan het voorlezen was in haar favoriete sprookjesboek. "Kijk dan. Hij is zo lief voor haar." Hij pakte de hand van Tyler. "Ik stel voor dat we kijken naar een kind van een jaar of 2/3. Die zitten nog wel in de luiers maar minder."

Riley

"Ahh, zo gezien. Volgens mij is het als je er van houdt erg leuk om in mee te spelen. En naar te kijken natuurlijk maar dat is toch anders." Riley zuchtte. "Aardrijkskunde is ook gewoon geen leuk en interessant vak. Niet dat ik er slecht voor sta maat talen zijn gewoon veel interessanter of geschiedenis. Wat heb je nou aan aardrijkskunde? Als ik wil weten waar Ghana op de kaart ligt dan Google ik dat wel." Riley at zijn hamburger op. Hij moest bekennen dat die meer honger had dam die dacht.

Dave

"Lieverd dat gebeurt niet echt niet. Zo ver laten we het niet meer komen. Wat gebeurt is is gebeurt en dat laten we achter ons. Oké? Samen we kunnen we dit aan. En samen gaan we kijken wat jullie grootouders willen. 1 gesprek en als het uitloopt op niks dan blijft het erbij. Dean kan eventueel op afstand blijven als dat veilig voelt. Maar dan heb je ze in elk geval de kans gegeven."
Dave stond op."zullen we het hier bij laten en de sushi gaan veroveren die mama en Milou hebben gemaakt?"

Tyler

"Uhh ja even kijken of we daar tijd voor hebben. Vanavond wordt laat en ik heb nog wat nakijk werk voor maandag. Een toets voor te bereiden en ik denk niet dat de kinderen echt mee gaan helpen opruimen. Dat kunnen we beter zelf doen als ze slapen of op school zitten. Gewoon op ons gemak. Het heeft geen haast. Ik ga Sem ook niet geloven dat hij binnenkort al op zolder kan slapen."
Tyler keek naar de kinderen. "Daar smelt je hard toch van." Stiekem maakte hij een foto. "Als dat zou kunnen zou dat mijn wens zijn."

Susan
Susan knikte. "Het was ook leuk om mee te doen. Sowieso was drama een van mijn favoriete vakken. Ik baal dat je daar geen examen in kunt doen." Ze knikte en at verder. "Ja precies. Wat boeit mij het nou wat tectonische platen zijn. Ik ga er straks toch niks mee doen." Ze haalde een hand door haar haar. "Ik wilde je nog wat vragen. Ik heb vrijdag over twee weken de eerste auditieronde voor de Frank Sanders academie. Heb je dan zin om mee te gaan? Maar alleen als het met school uitkomt hoor." Stiekem zou ze het fijn vinden als hij als steun mee zou gaan.

Inge
Inge keek naar haar vader. "Goed een ontmoeting. Dean hoeft wat mij betreft er niet bij te zijn. Milou en ik zijn met zijn tweetjes. En als zussen samen ben je sterker dan in je eentje." Ze keek naar Milou. Haar lieve kleine zusje. Het was tegelijkertijd haar beste vriendin. Ze vertelde alles aan haar. Inge knikte. "Ja lekker. Ik ben heel erg benieuwd." Ze pakte een zalmsushi en deed er wat wasabi op. "Wat hebben jullie naast deze verukkelijke sushi gedaan?"

Nick
"We doen het op eigen tempo. Ik moet morgen nog een hondje brengen naar zijn nieuwe gezin. Sophie had gevraagd of ze mee mocht. Het is niet heel ver. In Woerden moeten we zijn. Als je het leuk vindt mogen jij en Sem ook mee. Tenzij jullie een mannendag willen." Hij keek even naar de twee. Hij zag dat Sophie aan het knikkenbollen was en langzaam haar ogen dicht deed. Sem keek lief naar zijn zusje en deed het boek rustig dicht en trok Sophie dichter naar zich toe. Nick glimlachte. "Ik denk dat Sem wel gaat helpen als je zegt dat dat zijn nieuwe slaapkamer wordt."

Milou

Milou stond terug op om Inge te knuffelen. "Het komt goed, pap. Maar het is een fijne gedachten dat we altijd op Dean kunnen vertrouwen. Ik weet niet waar we elkaar gaan treffen maar als dat in het openbaar is, trekken we minder bekijks als Dean er niet bij is. We redden ons wel met zijn tweetjes. De Stevens zusjes kunnen de hele wereld aan." Milou nam twee stukjes sushi te gelijkertijd. Ze was er dol op. "Winkelen! Ik had een tegoedbon gekregen van Bershka om dan hun kleding op insta te tonen. Leuke hemdjes en korte broeken van gekocht onder andere en toen hebben we nog lekker geluncht."

Riley

Riley knikte. "Snap ik. Maar straks als je gaat studeren kan je elke dag doen wat je leuk vind." Riley schoot in de lach. "Precies wat ik ook dacht. Sommige vakken nu zijn zo nutteloos. Maar ja ze moeten ons iets aanbieden in de tijd dat ze ons op sluiten in het schoolgebouw." Riley dronk zijn milkshake leeg. "Mag, ik had echt honger en trek in deze milkshake." Riley keek twijfelachtig. "Dan moet ik even in mijn agenda kijken en naar me huiswerk. Als het lukt dan ga ik graag mee om je te steunen. Ik weet niet hoe laat het is maar misschien kunnen we daarvoor of daarna dan nog de stad in. Het is een tijd geleden dat ik in Amsterdam ben geweest."

Tyler

"Leuk dat je Sophie mee neemt. Uhh, ik weet niet wat Sem wilt. We vragen het morgen ochtend wel aan hem wat die wilt. Als die niet mee wilt dan blijf ik wel hier met hem."
Tyler keek naar hun kinderen. "Moeten we Soof niet alvast op bed leggen? Ze valt zo in slaap tegen de grote broer aan."
Tyler keek bedachtzaam. "Ik weet niet. Ik vind het lollig om hem te laten helpen. Oké zijn eigen kamer moet die zelf netjes houden maar dit is voornamelijk onze rommel."