VV Muizenhol

31 Augustus 2019, een dag voor dat het nieuwe schooljaar zou beginnen.

Na afloop van een feestje reden twee jongeren naar huis. Het is niet duidelijk of er alcohol in het spel was of niet. De jongeren wilde een auto inhalen, waarna ze uit moesten wijken voor een tegemoet komende vrachtwagen. In de poging de vrachtwagen te ontwijken, zijn ze frontaal tegen een boom aan gebotst. Kay kwam hierbij om het leven, zijn vriendin Sterre kwam er met lichte verwondingen vanaf.

Kay was een populaire jongen die altijd goed met iedereen overweg kon. Het verlies komt dan ook hard aan. Vooral zijn vriendin Sterre en beste vriend Daan hebben hier nog steeds veel moeite mee. Zijn vriendenkring, zijn familie  en het voetbalteam waar Kay aanvoerder van was, hebben een hele periode in rouw gezeten.
En jaar later wordt er een herdenkingsceremonie georganiseerd voor Kay tijdens een voetbalwedstrijd. Alles is veranderd in een jaar tijd of staat te veranderen. In positieve en in negatieve zin. Maar wat? Dat is de vraag!

Rollen:
Sterre Gravers (18), vriendin van Kay : Paige H
Daan Drunen (19), beste vriend van Kay: femmie
Kyan Meijer(20), teamgenoot van Kay: Moonlight
Danielle Drunen(19), tweelingzus van Daan: femmie
Ryan Meijer(22), oudere broer van Kyan: Moonlight
Mia Peters (19), verloofde van Ryan: KirstReads
Mees Muis (19), toekomstige vriend Daan: Moonlight
Jasper Muis (18): toekomstige vriend Sterre: KirstReads

Daniëlle Drunen
“Mark! Niet spelen met je eten.” Zei Daniëlle streng. Ze keek naar haar zoontje die tegenover haar zat. Ze zou samen met hem naar de wedstrijd van haar tweelingbroer gaan kijken. De jongen stond al bijna een half uur in de douche, maar ze liet hem maar. Hij zat normaal al in zijn eigen wereldje voor een wedstrijd, maar nu was het er eentje ter ere van hun overleden vriend. Zijzelf miste Kay ook nog vaak, maar niet zoals Daan dat deed. Die twee waren ook al beste vrienden voor zolang ze zich kon herinneren. Daniëlle haalde een hand door haar haren. Gisterenavond was ze wezen stappen. Natuurlijk had ze weer een of andere jongen aan de haak geslagen, waarvan ze nu de naam al niet meer wist. “Daan!” riep ze naar boven toe. “Daan, we moeten zo weg! Anders kom je te laat.”

Daan Drunen
Daan zette de douche uit toen hij de stem van zijn zusje hoorde. Wat ze riep wist hij niet precies, aangezien het water te luid was, maar het zou vast en zeker met de tijd te maken hebben. Maar goed dat hij eerst ontbeten had en daarna was gaan douchen. Niet dat het hielp, ze hadden dalijk toch een wedstrijd die hij moest voetballen. Hij droogde zich af en kleedde zich in zijn voetbaltenue. Hij keek naar de twee banden om zijn arm. De aanvoerdersband voelde nog steeds ongemakkelijk. Alsof hij profiteerde van de dood van Kay. De zwarte band die daarnaast om zijn arm had, voelde veel fijner. Het was ter ere van hem. Hij zuchtte een keer en liep naar beneden toe, waar hij een geforceerde glimlach aan zijn zusje liet zien. “Ik ben er klaar voor.” Zei hij. Het duurde niet heel lang voor ze met zijn drieën bij de voetbalclub aankwamen. Hij liep mee de kantine in en keek naar de foto van Kay die daar ter ere van hem hing. Zijn zusje gaf hem vluchtig een knuffel, waarna ze met haar zoontje naar hun vaste plekken liep. Daan bleef nog even naar de foto kijken, terwijl hij in zijn hoofd een gesprek met de jongen voerde.

Kyan Meijer

Gisteravond was het weer zo ver geweest. Glas vloog tegen de muur, scheld woorden gingen over en weer. De grond lag bezaait met rotzooi en etenswaren. Nog maar net veilig kon Kyan via de achterdeur ontsnappen. En god mag weten hoe blij die daar mee was. De vorige keer dat ze pa een echte! woede uitbarsting had kostte hem het een blauw oog, schrammen op ze arm en een pijnlijke enkel en heel wat gescheld en gedaan opvangen. 
Als een bezetten was hij op zijn fiets gesprongen en naar de garage gereden waar Kyan werkte. Geregeld sliep hij daar stiekem. Daar was die tenminste veilig. De enige plek waar hij zich buiten het voetbalveld thuis voelde. Studeren zat er voor Kyan immers niet in. Zijn pa had al het geld wat zijn moeder na haar dood voor zijn studie had achter gelaten al lang opgezopen.
Kyan schrok wakker van zijn wekker.."Shit! Hij moest opschieten. Straks kwam die te laat op de ere wedstrijd van Kay. Die kon hij voor geen goud missen. Maar zijn voetbal spullen lagen nog thuis. Kyan keek op de tijd. Met een beetje geluk lag die ouwe nog in coma en kon die snel binnen glippen. Een andere optie had hij niet echt. Hij kon alle hoop op Ryan richten. Dus waagde Kyan zijn leven opnieuw om zijn voetbal spullen te gaan halen.
Eindstand? Pa werd wakker, Kyan een blauw oog maar wel zijn spullen. Snel racede hij naar de club. Stilletjes liep hij binnen en ging aan hun vaste tafel zitten. Hopelijk viel zijn oog niet te veel op.

Sterre
Ze had zich goed voorbereid op vandaag elke keer als iemand zou vragen hoe het met haar ging zou ze zeggen "Ik ben ok" nog een keer herhaalde ze het voor zichzelf in de spiegel "Ik ben ok". Ze deed haar favoriete oorbellen in die oorbellen die had ze van Kay gekregen alleen al de gedachte eraan ze schoot bijna vol. Dat mocht vandaag niet gebeuren ze had immers groot nieuws. Haar moeder liep binnen ze zag dat ze volgeschoten was "Oh Sterre toch" haar moeder gaf haar een vlugge knuffel. "Ik ben ok" zei ze en ze forceerde een glimlach terwijl ze haar tranen wegveegde. Ze pakte haar tas en stapte in de auto naar het voetbalveld. Ze liep de kantine in en scande even of ze al wat mensen zag. De eerste die ze spotte waren Dani en Daan en daarachter zat Kyan. Ze ging bij Daan staan die aan het staren was naar een foto van Kay. "Ik heb dat altijd al zijn mooiste foto gevonden" zei ze

Mia
Mia keek op haar horloge. Ze was zo verdiept geraakt in haar boek dat ze de tijd helemaal vergeten was. Mia zoi naar de herdenking van Kay gaan. Ze stond op en rende naar beneden. "Niet zo hard op de trap!" Riep haar moeder. Mia zuchtte diep. "Sorry mam." Ze haalde haar jas van de kapstok. "En waar denkt mijn kleine meisje naar toe te gaan?" Mia keek op en zag haar stiefvader in de deuropening van de keuken. "Ik ga naar die herdenkingsdienst voor Kay weet je nog?" Haar stiefvader knikte. "Owja helemaal vergeten. Heb je wel al gestudeerd voor dat tentamen?" Mia rolde met haar ogen. Dat tentamen kon haar geen reet schelen. Ook al haalde ze er wel studiepunten mee. "Ja dat heb ik. Als je het niet erg vindt ga ik nu naar de voetbal." Ze gaf haar moeder een kus, haar stiefvader een box en liep toen het huis uit. Ondertussen appte ze aan Ryan dat ze er aan kwam.

Eenmaal bij de voetbal aangekomen zette ze haar vespa in de motorvoertuigen stalling. Ze liep richting de kantine en vond daar Kyan, Daan, Dani en Sterre. Als eerste gaf ze Sterre een knuffel. "Hey meis." Zei ze alleen maar. De alles goed vraag ging ze maar niet stellen. Ze keek ook naar de foto van Kay. "Zeker een mooie foto van hem."

Daniëlle Drunen
Daniëlle likte een keer langs haar lippen toen ze Kyan binnen zag komen lopen. Dat was een knappe jongen die ze nog steeds niet mee had weten te krijgen. Natuurlijk wilde ze dat wel al te graag. Ze had met zijn oudere broer ooit een relatie gehad, een van de weinige vaste relaties die ze had gehad. Maar Kyan was toch zeker veel leuker? “Hoi Kyan.” Begroette ze hem dan ook met een lief stemmetje. Ze zag zijn blauwe oog en ging daar speels met haar duim mee langs. “Je hebt toch wel gewonnen he.” Zei ze met een knipoog, hintend naar dat hij misschien wel gevochten had. Ze wist niet hoe dicht bij de waarheid dat ze zat met die gedachte. Tuurlijk, Kyan had wel vaker blauw plekken. Hij zat in een voetbalteam en dan gingen ze nogal eens onderuit. Niks vreemds toch?

Daan Drunen
Daan merkte dat Sterre naast haar was komen staan en ook naar de foto keek. Zonder haar aan te kijken, sloeg hij een arm om haar heen om haar een beetje steun te bieden. Hij glimlachte om haar opmerking om de foto. “Ja, dat is zeker een van de mooiste. Het was voor Kay ook nooit moeilijk om mooi op een foto te staan.” Zei hij zachtjes tegen haar. Mia was binnen gekomen en die was het er ook mee eens dat het een hele mooie foto was. Hij zuchtte eventjes toen hij naar de foto keek. “Was hij maar hier.” Zei hij. Hij maakte zijn blik van de foto los en keek naar de twee meiden. “Zullen we gaan zitten? Ik trakteer.” Stelde hij voor.

Kyan

Kyan stak zijn hand op ter begroeting en richtte zijn blik weer op het scherm van zijn telefoon. Hij was dan ook zo in gedachten verzonken dat hij zich rot schrok toen Dani heb aanraakte. "Blijf met je poten van me af!", riep die en sprong overeind. Zijn reactie was niet kwaad bedoeld maar hij was gewoon heel terughoudend zins zijn vader zijn handen niet thuis kon houden.
Hij liep naar de andere. "Waar staan jullie naar te kijken? Ah, onze Kay. Heey, zeg! Kom op! We gaan vandaag niet de hele tijd lopen janken. We hebben genoeg gerouwd. Het is tijd om verder te gaan." Niet dat hij niet om Kay had gerouwd, stiekem een traan had gelaten, maar de tijd bleef niet stil staan. Iets wat hij wel geleerd had na de dood van zijn moeder.

Ryan

Ryan wilde net in de auto stappen toen hij het geluidje van Whatsapp hoorde. Hij las de app en antwoordde Mia terug voordat hij in de auto stapte. Ik stap nu in de auto. Ben wat later voor de wedstrijd. Werd opgeroepen vanmorgen voor een spoedgeval met de dierenambulance. Aangereden hond op de snelweg. Helaas was het beestje al overleden. Hou Kyan in de gaten voor me tot ik er ben. X

Sterre

Ze glimlachtte even toen Daan een arm om haar heen sloeg ze rustte haar hoofd even 1 seconde op zijn schouder. Sterre en Daan waren er voor elkaar geweest vooral de begintijd was moeilijk. Maar ze hadden met elkaar afgesproken dat ze elkaar altijd konden bellen op elk tijdstip als ze erover wouden praten. Ze waren closer geworden. Mia kwam binnen en gaf haar een knuffel "Hey lieve schat" zei Sterre. Toen Daan voorstelde om te gaan zitten glimlachtte ze "Lijkt me een goed plan".
Kyan kwam bij hun staan en maakte een opmerking over het rouwen en dat ze verder moesten gaan.
"Ik jank niet ik sta gewoon stil bij een mooi mens" zei Sterre ze voelde wel een drang om te gaan janken maar gelukkig kon ze dat aardig onder controle houden.

Mia
Mia keek naar Kyan. Ze legde rustig haar hand op zijn schouder. "Rustig Kyan. Dani bedoelde er niks mee. Je kent haar langer dan vandaag." Ze keek naar Dani en glimlachte. Ze liep naar hen toe. "En hoe gaat het met Mark?" Mark keek haar aan. "Ja heel goed!" Zei hij. Mia glimlachte. "Je wordt al groot." En ze aaide hem door zijn haar. Mark keek haar even boos aan. "Niet aan mijn haar zitten! Mama mag ik chips?" Mia keek even naar Dani en toen naar Daan. "Ja klinkt goed. Ryan is wat later."

Ach gossie wat naar. Ik let op Kyan belooft. Rij voorzichtig! Xx

Dani Drunen
Dani schrok van Kyans reactie. Misschien was het nog maar net gebeurd en dat het nog pijn deed? Ze keek hem na toen hij naar de anderen toe liep. “Mama, wat doen ze daar?” vroeg haar zoontje. “Ze kijken naar een foto van Kay.” “Waarom?” “Dat leg ik je wel uit als je groter bent.” Zei ze en glimlachte eventjes, waarna ze toch zelf al stiekem een traantje weg pinkte. Nou ja, echt meisje-meisje was ze. Kleding, make-up en ze werd altijd snel emotioneel. Het duurde niet heel lang voordat de rest mee aan tafel kwam zitten. Ze glimlachte om het gesprek tussen Mia en Mark. Ze lachte hardop toen Mark duidelijk maakte dat niemand aan zijn haren mocht zitten. “Jep, kom niet aan zijn haar.” Zei ze lachend. “Ja hoor, maar wel één zakje vandaag. Goed?” Ze keek haar tweelingbroer even aan. Die snapte al gelijk wat ze wilde vragen.

Daan Drunen
“Kyan, we kunnen gerust even stil staan bij Kay. Het gaat vandaag juist over hem.” Zei hij, terwijl er duidelijk uit zijn stem kon horen dat tranen niet heel ver weg waren. Hij wachtte rustig tot iedereen aan de tafel zat en nam vervolgens de drankjes op die iedereen wilde. Hij bestelde ook gelijk een zakje chips voor zijn kleine neefje. Niet veel later zat hij zelf weer mee aan tafel en deelde de drankjes uit. Hij schraapte zijn keel een keer en nam een slok van zijn sportdrankje. “De wedstrijd begint over een uur. Over een half uurtje gaan we naar het veld. En om 1 uur vanmiddag, een half uur na het eindfluitje van de wedstrijd is de herdenking van Kay.” Vertelde hij, ook al was dat wel al langer bekend.

Kyan

Kyan draaide zich geïrriteerd naar Mia. "Ze moet gewoon eens kappen. Het enige waar zei op uit is, is seksueel. Laat er lekker op dat kind van der passen. Ik heb haar al vaak genoeg duidelijk gemaakt dat ik geen interesse hebt." Hij was inmiddels naar de rest gelopen. Het feit dat zijn broer kwam maakte het nog gezelliger. Kon die weer vraag de grote broer spelen. Als die dat echt wilde doen was je jaren geleden niet weggerend. Hij wist 9 van de 10x geen een wat er zich thuis echt afspeelde.
"Ik zeg al niks meer!" En was vervolgens weer bij de rest aan tafel gaan zitten. "Colaatje, lekker en neem een flesje water voor me mee als je wilt." Uit zijn broekzak haalde hij wat kleingeld en schoof dat over tafel naar Daan.

Sterre
Met een glimlach kwam ze bij de rest zitten "Wat is hij gegroeid in een korte tijd" zei ze lachend tegen Danni. Iedereen zat rond de tafel en het voelde weer als vanouds ze had iedereen echt ontiegelijk gemist. "Dat doet me er aan denken ik moet jullie iets vertellen" zei Sterre en ze wachtte tot ze iedereens aandacht had "Ik ga over een half jaar naar de grote stad verhuizen" zei Sterre. Ze had ook prima hier kunnen blijven daar ging het niet om maar dit dorp deze omgeving het deed haar te veel aan Kay denken

Mia
"Rustig Kyan. Het is nu niet het moment om boos tegen elkaar te doen. Je kan ook op een rustigere toon zeggen dat je het niet leuk vindt." Ze zuchtte diep. Hopelijk kwam Ryan zo. "Mag ik een cola zero van jou?" Vroeg ze aan Daan. Ze keek op toen Sterre het nieuws vertelde. "Wow dit is zeker nieuws. Ik snap dat je een nieuw begin wilt maar....ik wil niet dat je te ver gaat wonen hoor."

Dani Drunen
Dani zocht Kyans blik om hem een knipoog te geven, maar ze wist zijn blik maar niet op te vangen. Negeerde hij haar nu? Aawh, dat was zo jammer. Kyan was een knappe jongen. Knapper dan zijn oudere broer zelfs nog, vond zij. Haar zoontje sprong op toen Sterre vertelde dat ze ging verhuizen om het meisje te omhelzen, al kwam hij niet verder dan haar benen. “Ik snap goed dat je naar de stad gaat. Hoe ver is het vanaf hier? Dan komen we gewoon vaak langs.” Zei ze, om het allemaal maar positief in te zien. Ze zag de blik die haar broer op zijn gezicht had en ze vraagde zich af wat hij zou gaan doen. Ze hielp Mark weer op zijn stoel toen de jongen terug kwam gelopen.

Daan Drunen
Daan nam nog een slok van zijn AA-sportdrankje en draaide vervolgens de dop er gewoon weer op. “Nee Kyan, ik hoef je geld niet hoor. Ik zou trakteren. Dus bij deze.” Zei hij tegen de jongen en glimlachte eventjes. Vervolgens kwam het nieuws van Sterre en hij keek het meisje een beetje ongelovig aan. Dat kon ze niet zomaar doen! Hij keek de tafel rond toen de rest er toch nog best positief op reageerden met hun ‘ik snap je’ en ‘herinneringen’. Ga toch weg… Ze kon niet zomaar vertrekken! “Ik ga warmlopen.” Zei hij kortaf, waarna hij zijn AA oppakte en opstond. Hij keek heel eventjes Sterre aan, voordat hij zich omdraaide en het op een loopje zette naar het veld. Hij was nog echt veel te vroeg met warmdraaien, maar dit nieuws vond hij gewoon even te moeilijk om vandaag mee te dealen.

Ryan en Kyan

Kyan:"Mia, bemoei je gewoon met je eigen zaken."
"Kyan!", blijkbaar kwam die op het juiste moment binnen gelopen.
Hij kreeg alleen een blik terug wat hem zei dat die zijn mond moest houden voordat Kyan zich bij de rest voegde. Hij groette Mia met een knuffel. "Wat heeft die en zag ik nou goed dat hij een blauw oog had?" Ryan voegde zich bij de rest en begroette hun. Blijkbaar trakteerde Daan op een drankje. "Lekker. Doe mij ook maar een colaatje." Hij wilde net vragen hoe het met iedereen ging tot dat Sterre met nieuws kwam. Het nieuws sloeg echter in als een bom. Dit had niemand zien aankomen. "Uhu, gefeliciteerd? Gaaf! Waar precies?"

"Neem me mee!", dat waren Kyan zijn eerste gedachten bij het horen van de aankondiging van Sterre. Maar deze woorden sprak hij natuurlijk niet hardop uit. Hij wilde hier ook wel weg, maar zat voor eeuwig vast in Muizenhol. Al het geld wat hij verdiende ging op aan eten en rekeningen als het al niet naar zijn vader ging.
Kyan feliciteerde Sterre maar, hij wist ook niks anders te zeggen.
Met een verbaasde blik keek hij Daan na. "Moeten we achter hem aan?"

Sterre
Ze werd overspoeld met vragen. "Natuurlijk ga ik niet te ver weg , en ik kom vaak genoeg op bezoek de grote stad is 20 minuten rijden met de auto en 10 minuten met het openbaar vervoer. Maar ik kom echt nog wel op bezoek beloofd" stelde ze Mia en Dani gerust. Mark knuffelde haar been en ze aaide hem over zijn wang.
Ze kreeg alleen maar goeie reacties van iedereen behalve Daan. Dit had ze al voorspeld in haar hoofd van alle mensen. Ryan vroeg waar ze precies ging wonen "We kunnen binnenkort wel met zijn allen gaan kijken als jullie willen het is een nieuwbouw ding en nog niet helemaal af maar voor een groot gedeelte wel". Daan was in het midden van haar verhaal opgestaan en had iets gemopperd over dat hij warm ging lopen Kyan vroeg of niet iemand achter Daan aan moest. "Ik ga wel" zei ze en ze liep naar het veld waar Daan inderdaad aan het warmlopen was ze wachtte netjes aan de kant tot Daan moest opgegeven moment wel moe zijn van het rennen of water nodig hebben

Mia
Ze keek op toen Ryan binnen kwam. Rustig stond ze op en gaf hem een knuffel en een kus. "Ik weet het ook niet precies. Dani zat aan hem en toen werd hij boos. Hij heeft inderdaad een blauw oog." Langzaam ging ze weer zitten. Mia keek Daan en Sterre achterna. Ze had wel verwacht dat Sterre een nieuw begin zou willen maar dat ze ook weg zou willen. Nee die had ze niet zien aankomen. Ze keek naar Mark die wanhopig zijn chipszakje aan de kant gooide. "Mama ik krijg hem niet open!"

Dani Drunen
Dani glimlachte naar Sterre. “20 minuten, dat valt wel mee! Komen we gewoon vaak bij jou in het weekend. Ik kan niet wachten om je nieuwe kamer te zien. Oooh, heb je hem al ingericht? Mag ik meehelpen?” vroeg ze vrolijk. Ze zuchtte een keer toen ze haar broertje weg zag gaan en nog voor ze haar tegen kon houden was ook Sterre verdwenen. Ze leunde even achterover in haar stoel en volgde het gesprek tussen Mia en Ryan. “Nou, ik vroeg hem alleen maar of hij gewonnen had. Het spijt me Kyan, als dat verkeerd over kwam. Ik maak het vanavond wel weer goed met je.” Zei ze met een knipoog waarna ze weer speels langs haar lippen likte terwijl ze hem aan keek. Ze nam het chipszakje van Mark en maakte die open. “Eet maar lekker op.” Zei ze met een glimlach tegen hem.

Daan Drunen
Daan begon met op en neer rennen en wat random oefeningen te doen die hij eigenlijk helemaal niet goed uitvoerde. Hij had Sterre aan zien komen, maar wilde eerst echt nog even op en neer rennen in de hoop dat hij op die manier toch het nieuws kon verwerken, maar dat lukte hem niet. Hij haalde een hand door zijn haar en liep toen toch op Sterre af. Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar wist niet wat. “Waarom?” kwam er toen uit zijn mond en toen was het alsof er alleen maar vraag na vraag uit zijn mond kon komen. “En waarom moet je er nu net vandaag mee komen? Waarom heb je het niet eerder gezegd? Hoe lang weet je dat al?” Hij voelde zich gewoon in de steek gelaten door haar.

Ryan

"Verd.. dit is al de tweede keer deze week." En dan ook nog precies vandaag terwijl die emoties al hoog zaten. Ryan sloeg een diepe zucht. "Misschien moet Dani ook eens hem met rust laten. Kyan laat toch duidelijk merken dat hij heen interesse in haar heeft."


Kyan

"Lul lekker verder terwijl ik erbij zit! Ik ben niet doof ofzo." Boos stond die op. "Rot gewoon een end op, Dani. Ik ga omkleden en warm lopen. Ik zie jullie straks wel weer." Hij had het even gewoon helemaal.gehad met Ryan en Dani.

Sterre
"Je weet zelf ook heel goed waarom." zei Sterre ze probeerde rustig te blijven. "Ik wou iedereen gewoon samen hebben in een groep zodat ik het aan jullie allemaal kon vertellen." zei Sterre. "Luister dit hoeft niets te veranderen , onze vriendschap en onze band dat verandert niet. Alleen mijn slaapkamer staat op een anderre plek" zei Sterre. "Ik kan het gewoon niet meer ok ik kan niet meer hier wonen en niet constant herrinerd worden aan hem , en me groot houden omdat ik mensen niet wil belasten" Ze voelde zichzelf weer volschieten. "Maar dit gaat niks veranderen , ik geef om jouw als vriend en je bent voor mij een soort van familie"

Mia
Mia keek naar Ryan. "Rustig Ry. Laat Kyan zelf vertellen wat er gebeurd is. Je kent je broertje langer dan vandaag." Zij wist ook niet precies hoe Kyan aan dat blauwe oog kwam. Ze nam een slok van haar cola zero en keek even naar de foto van Kay. "Iedereen is een beetje van slag. Laten we vandaag niet teveel discussies aanwakkeren." Ze slikte eventjes. "Kan ik vanavond bij jou slapen? Ik wil ook even met Joy bellen vanavond en je weet hoe mijn ouders zijn als het over Joy gaat." Joy was haar oudere zus. Zij was getrouwd met een niet aziatische man, Jake. Na veel ruzies had Joy het contact verbroken met haar moeder en stiefvader. Gelukkig had Mia nog steeds een goeie band met haar zus.

Daniëlle Drunen
Dani keek Kyan hoofdschuddend na. Hij hoefde niet meteen zo aangebrand te doen. Ze was ook maar een geintje aan het uithalen. “Zeg Ry, ik was ook alleen maar een geintje aan het uithalen.” Zei ze aangebrand. “Anders had ik wel anders tegen hem gedaan. Dat zou jij toch moeten weten.” Zei ze, doelend op de tijd dat zij gedate hadden. “Er hing hier al een rotsfeer en ik probeerde dat een beetje op te vrolijken. Kay zou al die somberheid helemaal niet leuk gevonden hebben.”

Daan Drunen
“Dat verandert wel Sterre. Je zit dalijk in een heel andere stad. Dan moet ik je missen en je bent ook haast als een tweede zus voor me.” Zei hij tegen haar, duidelijk gefrustreerd. “Ik wil niet nog meer mensen moeten missen.” Zei hij zachtjes. Hij zag Kyan uit de verte aankomen en wreef snel met zijn handen over zijn gezicht heen in een poging de tranen een beetje tegen te houden. Hij was aanvoerder en hij moest zo meteen zijn team leiden. “Waarom ga je anders niet terug naar de rest? Dan kunnen Kyan, ik en de rest van ons team beginnen met opwarmen voor de wedstrijd.” Zei hij, waarna hij heel hard op zijn vingers blies om zijn team ervan op de hoogte te stellen dat ze zouden gaan warmlopen.

Ryan

"Dat doet die toch niet." Hij stond op om een arm om Dani heen te slaan. "Daan, het is jou schuld niet. Zoals Mia al zegt iedereen is vandaag een beetje van slag, ook Kyan. Hij laat het misschien niet blijken maar zo gaat hij er nou eenmaal mee om. Ik denk dat je grapje gewoon even op het verkeerde moment kwam."
Hij gaf er een knuffel en ging vervolgens weer zitten.
Ryan dacht na. "Oh ja, wat mij betreft wel. Alleen je hebt kans dat Ky vraagt of die op de bank kan pitten gezien. Naja je weet wel." Eerlijk gezegd dat hij Kyan dit weekend ook liever te logeren als hun vader hem deze week al twee keer te grazen had genomen.
"Zullen we maar naar het veld toe lopen? Volgens mij gingen ze warm lopen. Dan zal de wedstrijd zo ook wel beginnen."

Sterre
"Een stad die hier 10 minuten vandaan is met de auto" bracht Sterre er tegen in. "Ik wil jullie ook niet missen , maar ik moet mijn eigen pad volgen ik kan niet voor eeuwig hier blijven" zei ze. "Prima" Sterre draaide zich om en ging bij de rest in de kantine zitten. "Ben ik weer" zei ze toen ze weer ging zitten en ze graaide in haar tas en deed een kauwgompje in haar mond

Mia
Mia zuchtte diep. De dag was al lekker begonnen omdat haar stiefvader over dat rot tentamen begon. Ze had overmorgen tentamen pedagogiek en ze had er goed voor geleerd. Maar als het aan hem lag leerde ze er 24 uur per dag voor. "Dat is prima. Ik moet gewoon even weg van huis. En ik heb Joy al een tijdje niet meer gesproken." Ze knikte en keek op toen Sterre binnen kwam. "We wilde net naar het voetbalveld gaan. Gaan jullie mee?"