VV Muizenhol

Daan Drunen
Daan was stiekem wel blij dat Kyan de andere twee mee de dansvloer had opgesleurd. Zo kon hij ongestoord verder drinken. Het duurde niet heel lang, of hij had een jongen gespot die exact op Kay leek. Hij keek van de jongen, naar zijn glas en vervolgens naar de barman. “Hoeveelste is dit?” vroeg hij aan de jongen. “Derde.” Antwoorde die terug. Ah, dus dan kon het niet zo zijn dat hij het zich maar inbeeldde. Hij zorgde dat hij bij de jongen kwam en raakte aan de praat. Zijn gezicht, zijn stem, alles aan hem leek zo veel op Kay, al wist hij maar al te goed dat het niet Kay was. De jongen nam hem mee naar buiten en daar stonden ze, net om het hoekje te zoenen. Het was net alsof Daan hier weer zijn eerste zoen deelde met Kay. Alle herinneringen kwamen daarvan terug.

Dani Drunen
Dani lachte vrolijk toen Kyan hen mee de dansvloer op trok. Ze zouden haar broer gewoon negeren en met zijn drieën genieten. Ze nam zichzelf voor om niet ineens met Kyan ergens naartoe te vertrekken. Dan zou ze Sterre hier zo in haar eentje achterlaten en dat wilde ze niet. “Zullen we zo een nummer aanvragen?”

Sterre
Met tegenzin werd Sterre de vloer op gesleurd , ze had er eigenlijk geen zin in maar de langer dat ze hier was de meer ze ontspande opgegeven moment was ze zelfs aan het dansen. Het was zo lang geleden dat ze met zijn allen uit waren geweest. Dani vroeg opgegeven moment of ze een nummer wouden aanvragen. Sterre was er heel enthousiast over "Kom we gaan Spice Girls aanvragen" zei Sterre met een grote lach. Het was echt een gigantisch cliché ja , maar even eerlijk het was wel een goed nummer. "Jongen het is zo fijn om weer uit te zijn met jullie" zei Sterre met een grote glimlach. Een jongen aan de bar was haar aan aan het staren. Sterre maakte even oogcontact en glimlachte naar hem.

Mia
Jake keek naar Mia. "Mia geef ons de kans om dit te regelen. Desnoods bel je met je pa." Mia lachte schamper. "Die komt echt niet helemaal uit Japan voor dit soort dingen. Hij komt minimaal 1 keer per jaar naar Nederland en dat is met kerst." Ze keek naar Ryan. "Ik weet dat je dat gezegd hebt. Ik vind het gewoon doodeng dat jullie mijn spullen gaan halen. Je weet hoe mijn moeder kan zijn als mijn stiefvader er niet is. En ik vrees dat je broertje het ook oneerlijk gaat vinden dat ik wel bij jou mag wonen en hij niet." Ze slikte en veegde haar opkomende tranen weg. "Ik wil gewoon niet nog meer mensen teleurstellen." Joy pakte haar hand. "Teleurstellen? Je hebt niemand teleurgesteld. Mij en Jake en in elk geval niet en Ryan zeker niet. Mama is hier degene die onredelijk is. Ga lekker je eigen gang. Trek bij Ryan in. Maak je eigen keuzes en laat je niet zo beïnvloeden door mama. Dat heeft ze lang genoeg gedaan. Nu is het tijd dat je voor jezelf kiest Mia en dat je 100% gaat voor een toekomst met Ryan." Mia keek naar Joy. Ze had ook wel gelijk en Ryan en Jake ook. Ze vond het alleen een moeilijke stap. Ze nam een slok van haar drinken en pakte Ryan zijn hand. Ze zuchtte diep. "Goed dan. Ik trek bij jou in. Met alle liefde." En ze gaf hem een kus.

Ryan

"Het heeft geen zin om je druk te lopen maken. Om al uit te gaan van het ergste terwijl je niet weet hoe het loopt. In je hoofd maak je het groter dan het is. Misschien valt het allemaal reuze mee. Laat het gewoon aan ons over dan komt het wel goed. Ik heb geen zin om me druk te maken om on nodige zaken."
Ryan wenkte de ober. "Jullie nog iets te drinken?"

Kyan

Kyan keek Sterre met een blik aan alsof die water zag branden. "Never! Ik ga niet dansen op de spyce girls. Als dat gebeurt dan heb ik echt te veel op. Dus ik ga nog maar een biertje halen voordat jullie met nog slechtere plannen komen. Jullie nog iets?"
Hij wachtte het antwoord af en liep toen naar de bar. Terwijl die naar de bar liep, liep die langs de ingang. De deur stond open en in zijn ooghoeken zag die Daan staan. Zijn nieuwsgierigheid leidde hem naar buiten. Stokstijf bleef die staan. Zag die dat nou goed?!? Daan stond te zoenen met een jongen en die jongen leek sprekend op.... Kay! Hij wist niet hoe snel die terug moest naar de dames. "Of ik zie spoken of ik zag Daan net toch echt intiem zijn met Kay."

Daan Drunen
Had Daan in de gaten dat Kyan hem zojuist gespot had? Absoluut niet. De jongen kon er nog zo lang staan of zijn naam een keer roepen, dat zou vast en zeker geen verschil uitmaken. Alles aan dit moment klopte gewoon. De jongen die zo ontzettend veel op Kay leek, de zoen die ze deelden en de reactie die het bij Daan kreeg. Alles was hetzelfde. Nou ja, het was een andere locatie en het ging nu toch wel iets verder als dat met Kay was geweest. De jongen duwde Daan tegen de muur, zodat hij geen kant op kon. Daan greep zich vast in de haren van lookalike Kay, terwijl hij met de andere richting de broek van de jongen ging. Hoe vaak had hij wel niet gedroomd dat hij en Kay all the way zouden gaan? Hij vergat zelfs dankzij deze jongen eventjes helemaal dat Kay niet leefde. Heel even maar werd de zoen onderbroken door de jongen om voor te stellen om privacy te zoeken, wat Daan natuurlijk accepteerde en vervolgens de lippen van de jongen weer opzocht.

Dani Drunen
Dani lachte naar Sterre toen ze de spice girls voorstelde. “Ja, laten we dat doen! Wel Wannabe. Nog steeds mijn favoriet. En thanks Kyan, doe mij maar een baco.” Zei ze vrolijk. Toen ze terug kwamen op de dansvloer was Kyan ook weer terug. Dani keek Kyan aan. Het was alsof wat hij zei echt een paar minuten duurde voor het tot hem door drong. Wat zei die nou? “Daan en Kay?” vroeg ze hardop. “Je weet dat dat niet meer kan toch? Je hebt je vast vergist.” Zei Dani, die niet goed wist wat ze hiervan moest denken. Ze was verbluft en wist niet wat ze moest doen.

Sterre
Sterre keek een beetje verontschuldigend naar Kyan , misschien had ze een beter nummer kunnen uitkiezen ja maar dit nummer was gewoon een klassieker het was gewoon niet voor mannen. "Ik wil wel een witte wijn" zei Sterre toen Kyan vroeg wat ze wouden drinken. Kyan ging toen even drinken halen en Dani en Sterre gingen het nummer aanvragen. Toen kwam Kyan de dansvloer op met een mededeling hij had buiten Daan gezien met Kay. "K...Kay" stamelde ze. Zonder ook maar te wachten ging Sterre bij de deur staan en scande voor Daan en daar was Daan aan het tongen met een jongen die verdacht veel op Kay leek. Sterre liep even naar binnen en was een beetje in shock. De jongen die net aan de bar zat kwam naar haar toe , Sterre hoopte stiekem dat hij niet tegen haar zou praten maar ze had het verkeerd. "Hey gaat het een beetje" vroeg hij. Sterre keek hem aan en knikte vluchtig met haar hoofd

Mia
Mia keek naar Ryan en pakte zijn hand. "Je hebt ook wel gelijk. Ik vind het gewoon doodeng." Ze nam een slok van haar drinken. "Ik wil nog wel een thee." Ze keek naar Maggie die aan het kleuren was. "Wat ben je aan het kleuren?" Maggie keek op. Maggie nam snel een slok van haar limonade. "Anna, Elsa en Olaf." Mia keek. "Mooi hoor. En wie vind jij leuker? Anna of Elsa?" Maggie dacht na. "Elsa! Zij heeft ijskrachten. Ry wie vind jij het leukst?" Maggie keek Ryan vragend aan.

Ryan

Ryan streelde de hand van Mia. "Komt goed, schatje. Ik vind het ook spannend dat je definitief bij mij intrekt maar het komt goed. Ja je en ik gaan morgen je spullen halen. Eventueel met Kyan en dan creëren we gewoon ons eigen paleisje." Hij gaf er een kus op de wang.
"Is die mooie frozen tekening voor mij Maggie?" Hij ging er niet van uit in elk geval. "Olaf natuurlijk." Daar hoefde die niet over na te denken. "Olaf geeft warme knuffels."

Kyan

"I know maar echt ik zweer dat die gast op Kay lijkt." Hij nam Dani bij de hand en liep terug naar buiten zodat ze het zelf kon zien. Maar wat die zag had hij liever niet gezien. Dat Daan stond te zoenen met een jongen was 1 maar dat hij zag dat de hand van Daan in de broek van Kay ging, ging hem een stap te ver. Spontaan ging die over zijn nek. Bijgekomen van het overgeven was het tijd om hier een einde aan te maken. Hij duwde de jongen ruw van Daan af. "Maak dat je wegkomt viespeuk" en dreigde met zijn vuist. Vervolgens keek die Daan aan alsof die stront was. "Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig."

Daan Drunen
Daan merkte dat de jongen hem net mee wilde nemen, maar ze hadden nog geen stap gezet, toen hij de grip op de jongen leek te verliezen. Hij kon nog net op tijd reageren, anders had hij zo op de grond gelegen. Geschrokken keek hij naar degene die zonet zijn geweldige droom kapot had gemaakt en hij was geschokt om niet alleen Kyan te zien, maar daarachter ook Dani te zien staan. Dat moest betekenen dat ook Sterre hiervan wist. Daan keek naar de vuist van Kyan, die duidelijk op de andere jongen gericht was. Hij zorgde dan ook snel dat hij voor hem kwam te staan. “Dit is niet wat het lijkt, Kyan.” Zei hij angstig, terwijl het huilen hem nader stond dan het lachen. De jongen achter hem liet zijn hand los. “Ik ben hier weg.” Zei de jongen tegen hem en die verdween al snel uit zicht. Daan slikte een keer. “Dit is- het is- niet- het is anders. Je begrijpt het niet.” Zei Daan, die zelf eigenlijk helemaal niet goed wist hoe hij dit moest uitleggen. Hij wist hoe het eruit zag en het was precies zoals het eruit zag, hij wilde alleen niet dat de andere dat zouden weten. Hij keek zijn zusje aan, alsof zij hem moest helpen. “Kijk maar niet naar mij Daan. Waarom heb je nooit verteld dat je op jongens viel? Op Kay.” Hoorde hij zijn zusje net zo in schok zeggen.

Sterre
Nog steeds half in shock ging Sterre naar buiten waar Kyan van plan was om de jongen in elkaar te slaan die net aan het zoenen was met Daan. "Kyan alsjeblieft niet" smeekte Sterre. Ze had een hekel aan vechten en geweld en vooral om zulke zinloze dingen. "Daan kan ons later wel uitleggen waarom die het ons niet heeft verteld " zei Sterre terwijl ze haar tranen probeerde tegen te houden. "Ik heb zin in een drankje en daarna wil ik denk ik naar huis jullie mogen blijven slapen ik heb plek en matrassen" zei ze. Het was een beetje kort door de bocht maar het was wel wat zij voelde. Ze wachtte om te horen wat iedereen nog wou drinken daarna zou ze weer naar binnen gaan.

Mia
"Hoe gaat Kyan reageren op het nieuws dat wij gaan samen wonen?" Ze zuchtte diep. Ze keek naar Maggie. "Olaf is geen prinses gekke Ryan!" Joy keek streng naar Maggie. "Mags we schelden niet iemand uit voor gek." "Maar jij zegt ook wel eens gekkie tegen papa." Joy zuchtte diep. "Maar dat bedoel ik lief." "En ik bedoel het grappig. He Ryan? Uhm je mag deze tekening misschien hebben als ik een dikke knuffel krijgen zoals Olaf die geeft." Mia moest even lachen. Maggie was eigenwijs en bijdehandt net als Joy.

Kyan

Kyan draaide zich om naar Sterre. "Ik hoef geen drankje of slaapplek aangeboden te krijgen." Vervolgens draaide die weer terug naar Daan. "En van jou hoef ik al helemaal geen uitleg. Het enige wat ik wil is hier weg en mijn ogen uitwassen om dat beeld van mijn netvlies te krijgen." Hij keek de beide meiden aan. "Gaan jullie mee of.." Hij hoopte in elk geval dat Dani mee vertrok can hier.

Ryan

"Weet niet. Hij moet zich er maar bij neerleggen. Hij wist dat we zouden gaan samen wonen. En de laatste tijd is die meer bij Dani dan dat hij bij mij sliep dus.." Zijn broertje was hem op dit moment een zorg minder. Niet dat hij hem niet zou helpen maar hij had ook zijn eigen leven die hij op wilde bouwen met Mia.
"Het is al goed. Oh bedoelde je dat. Uhmm dan ook Elsa vanwege de superkrachten. Maar het mooiste sprookje vond ik altijd toch belle en het beest." Ryan stond op om Maggie en dikke knuffel re geven. "Oh jeey, nou zit ik aan je vastgeplakt."

(B)Daan Drunen(/b)
Daan keek op toen Sterre er ook aan kwam. "Sterre ik-" begon hij, maar eigenlijk wist hij helemaal niet wat hij moest zeggen. Kyan vroeg wie er mee gingen. Daan wist dondersgoed dat Kyan het niet tegen hem had. De manier van praten liet duidelijk merken dat hij Daan op dit moment absoluut geen blik gunde. Hij mocht van geluk spreken dat hij nog geen klap had gehad. Of zou Kyan dat niet durven omdat hij nu wist dat ie op jongens viel? Hij keek nog eens naar zijn zusje, hopend op een beetje steun, maar de blik die hij terug kreeg zei al genoeg. Daan draaide zich abrupt om en zette het op een rennen. Weg van zijn zusje en zijn vrienden.

Dani Drunen
"Daan!" Riep ze hem nog na, maar haar broer was al lang en breed uit beeld. Die zou vannacht of morgen cvast bij Sterre voor de deur staan. "Hij stikt er maar in." Zei ze met krakende stem. Daarna keek ze Kyan aan en pakte zijn hand. "Ik denk dat we beter bij Sterre kunnen blijven. Dit moet ook niet makkelijk zijn voor haar." Zei ze tegen de jongen. "Ik lus nog wel iets sterks Sterre." Zei ze dan ook tegen haar vriendin.

Sterre
Het was niet nodig dat Kyan zo bot reageerde ja hij hoefde niks van haar maar Sterre bedoelde het alleen maar goed. Daan rende weg hij was verdwenen als sneeuw voor de zon Sterre moest haar tranen tegenhouden waar ging hij heen ,wanneer kwam hij terug , kwam hij wel terug. Ze glimlachte toen ze Dani hoorde ze was zo zorgzaam. "Voor mij hoeven jullie het niet te doen ik red mezelf echt wel ,ik dacht meer aan jullie" zei Sterre en ze sloeg een arm om Dani heen. Kyan vroeg of er nog iemand meeging "Ja kom we gaan nog even naar binnen" bevestigde ze hem en samen liepen ze weer de tent in. De jongen die haar eerder had aangesproken was verdwenen

Skip naar twee dagen verder

Dani Drunen
Dani had amper geslapen de afgelopen twee nachten. Het beeld van een zoenende Daan en Kay ging door haar hoofd. Haar broertje was sindsdien nergens meer gezien. Hij nam zijn telefoon niet op, stuurde geen appjes terug en was nog nergens op komen dagen. Gisteren hadden ze gezocht, op zoveel plaatsen en ook vandaag waren ze weer aan het zoeken. Dani had de hele dag nog niks gegeten. Ze had ook geen honger. Dat terwijl ze vanochtend ook nog eens erachter was gekomen dat ze zwanger was en dat ze dus maar al te goed wist dat ze genoeg moest eten voor de baby. De tranen stonden in haar ogen toen ze zwijgend door het bos heen liep wat naast hun dorp lag. Het was richting de stad. Misschien was hij onderweg naar huis gewoon verdwaald geraakt? “Daan!” riep ze door de bossen heen, met een stem die niet meer klonk als die van haarzelf. Die was schor en kraakte van het vele roepen en zoeken en van de zorgen. Ze keek naar haar ouders die mee zochten, net zo bezorgd als zij was. Ze had hen verteld wat er gebeurd was en waardoor Daan weg gerend was.

Daan Drunen
Daan had het er maar moeilijk mee. Hij had niet geweten wat hij moest doen en had ’s nachts maar wat door de stad rond gezworven. Tegen de zonsopgang had hij bedacht dat hij maar eens richting huis moest lopen en van daaruit zou kijken wat hij deed. Elke stap was echter zwaarder en zwaarder geworden. Hij was bang voor hoe andere op hem reageerden. Hij voelde zich afgestoten. Het verdriet om Kay was nog steeds super groot. De liefde van zijn leven. Zo voelde het echt voor hem. Naar zijn gevoel duurde het een eeuwigheid dat hij gelopen had. Als je had gezegd dat er een maand voorbij was, dan had hij het zo gelooft. Hij wist wat hij moest doen, hij zou Kay om hulp vragen. Zo kwam het dat hij na een lange, lange tocht vandaag toch bij Muizenhol aangekomen was. Hij begaf zich richting de begraafplaats waar Kay lag en stortte recht voor zijn graf op zijn knieën neer, waarna de tranen bleven komen. “I-ik weet het niet meer Kay. Ik-ik-ik kan dit toch niet meer. Ik mis je zo.” Zei hij tussen de tranen door. Hij was uitgeput van de lange toch, van het niet slapen en van de emoties die alle kanten op gingen. “Ik wil gewoon bij jou zijn. Er is hier toch niks meer voor mij.” Zei hij huilend tegen de grafsteen.

Kyan

Kyan had het uiteindelijk goed gemaakt met Sterre en was dan ook die avond mee blijven logeren bij Sterre. Meer om gewoon bij Dani te zijn. Van hun date naar de bios was het niet meer gekomen. Logisch ook want Dani was er zichtbaar ontdaan van het feit dat haar tweelingbroer vermist was. Al twee dagen lang had Daan niks van zich laten horen en waren ze op zoek naar hem. Kyan zocht mee maar eigenlijk alleen maar omdat die zich verplicht voelde. Daan kwam wel een keer boven drijven. Ging zijn vader hem maar zoeken als die dagen niet thuis sliep.
Kyan was namelijk nog niet vergeten wat hij had gezien. Wat Daan had gedaan. Hoe kon zijn beste vriend of in elk geval dat dacht hij zoenen met een jongen?!? Hem was geleerd dat het een schande was al verwoorde zijn vader dat heel anders en dat jongens met meisjes hoorde te gaan.
Vandaag zochten ze in het bos. Kyan zocht mee maar hield zich stil. Waarschijnlijk was hij wel de laatste persoon op aarde wie de jongen nu wilde zien.

Ryan

Na de meeting met Mia haar zus en haar gezin was Ryan meteen met Jack de spullen van Mia gaan halen. Nu ze eindelijk zouden gaan samen wonen wilde hij niet langer meer wachten. Ze hadden het geluk gehad dat zijn schoonmoeder niet thuis was, anders was het verhuizen een stuk lastiger verlopen. Echter hadden ze nog niet echt van hun nieuwe relatiestatus kunnen genieten. Ook hun hadden het nieuws vernomen dat Daan vermist werd en hadden de afgelopen dagen mee gezocht. Zonder succes. Ryan kreeg toch wel de kriebels dat er misschien wat met Daan gebeurt was. Waarom konden ze hem anders niet bereiken? Oké, hij kon zijn telefoon zijn kwijt geraakt maar waarom keerde Daan dan niet huiswaarts. De jongen moest eens weten hoe gemist en geliefd hij werd. Al kon die zich ook niet echt inbeelden hoe Daan zich nu moest voelen. Ryan sloeg een arm om Mia heen. Samen met haar speurde die het bos af. "Daan? Daan waar zit je? Daan?"

Mees

Mees was bij het graf van zijn opa. Zins zijn grote held was overleden bezocht hij hem geregeld. Soms sprak die tegen hem. Soms zat die er gewoon in stilte. Mees wilde net naar huis gaan toen hij in de verte een geslate zag. Het zag er naar uit dat er iets aan de hand was. Hij besloot een kijkje te nemen.
Voorzichtig tikte hij de jongen op zijn schouders. "Alles oké? Kan ik iets voor je betekenen?"

Sterre
Sterre was al die dagen met de rest mee aan het zoeken , ja natuurlijk wist ze dat Daan echt wel terecht zou komen , maar je kon beter gewoon zoeken dan dat je thuis jezelf zat op te vreten met allemaal zorgen.
Samen met iedereen speurde ze de bossen af. Ze voelde dat ze onrustig was van binnen wat nou als er iets met hem was gebeurt. De jongen die ze in de bar had ontmoet had zijn nummer achtergelaten voor haar maar Sterre had hem nog steeds niet teruggebeld. Misschien maar goed ook want haar hoofd stond er nu echt niet naar

Mia
Ryan had samen met Jake haar spullen gehaald. Hij had gezegd dat haar moeder niet thuis was. Net toen ze eindelijk aan het samenwonen konden wennen kregen ze het nieuws dat Daan vermist was. Nu liepen ze door het bos. Ryan had zijn arm om haar heen geslagen. "Daan?! Als je ons hoort geef dan een gil." Ze zuchtte diep. "Ryan ik vind het maar niks. Wat nou als hij in een boom geklommen is en er uit gevallen is? Straks vinden we hem nooit."

Dani Drunen
Dani keek om zich heen, naar ook maar de kleinste dingetjes die erop zouden kunnen wijzen dat Daan hier in de buurt was geweest. Ze had gehoord wat Mia vertelde en draaide zich om naar haar. “Zeg dat nou niet.” Zei ze, met tranen in haar ogen. Ze zou Daan gewoon nog een keer bellen, dus dat deed ze ook. Voor de zoveelste keer. Opnieuw ging de telefoon meteen over naar voicemail. Dani probeerde het drie keer achter elkaar. Ze staarde naar haar telefoon. “Wat nou als hij zichzelf iets aan heeft gedaan?” vroeg ze hardop.

Daan Drunen
Toen er een jongen op hem af kwam, probeerde hij zijn tranen weg te vegen en zich groot te houden. Maar dat werkte natuurlijk niet. “N-nee, het gaat p-prima.” Loog hij tussen het stotteren en het huilen door. “M-maak je geen zorgen. I-ik zal jet niet m-meer van last zijn hoor.” Zei hij tegen de jongen. Hij keek niet naar hem, bang dat hij zag dat hij zo’n dikke rode ogen had van het huilen. Om dan ook nog maar eens niet te bedenken hoe hij eruit moest zien na twee dagen rondzwerven.

Ryan

Als blikken konden doden dan had Ryan Mia zojuist vermoord. Waarom zei ze dat dam ook met Dani in de beurt. Ja, die gedachten waren ook bij hem opgekomen maar ze moesten positief blijven. Hij liep dan ook naar Dani toe en sloeg een arm om de heen. "Kop op meisje. Je broertje loopt niet in zeven sloten te gelijkertijd. Als ik Daan was zou ik ook bang zijn om mijn telefoon op te nemen. Of misschien is die hem wel verloren en kan die daarom geen contact met ons opnemen. We weten het niet en daarom moeten we blijven zoeken." Hij wenkte ze broertje dat hij "zijn vriendin" moest komen steunen.

Kyan

"Ryan heeft gelijk. We gaan Daan vinden." Hij had dan wel het meeste haat op de jongen gegooid maar om Daan zijn familie en vooral Dani zo te zien deed hem wel pijn. Het was beter dat ze hem vonden voor hun. Terwijl die naar Dani toe liep voelde die iets krakken onder zijn schoen. Dat was geen tak. Hij bukte om te zien wat het was en raapte een telefoon op. Sjit! Hopelijk deed die het nog ondanks de barst wat nu in het scherm zat. "Is dit Daan zijn telefoon?" En liet haar het vergrendelscherm zien

Mees

"He, rustig. Het is oké. Je hoeft je voor mij niet groot te houden." Hij zocht in zijn rugzak naar tissues en reikte de jongen er een aan. "Ik heb hier ook zo vaak jankend gezeten. Mijn opa ligt hier begraven." Hij las de naam op de steen. "Dat is toch die jongen die vorig jaar is overleden tijdens een auto ongeluk? Kende je hem?" Ook al zag de jongen hem waarschijnlijk liever vertrekken hij liet zich niet zo snel wegjagen. Het zou hem vast goed doen om even zijn hart te luchten. Als zijn aanwezigheid als nog niet op prijs weer gesteld zou die uiteraard vertrekken

Sterre
"Maar Dani , Daan zou dat toch nooit doen" riep Sterre met twijfel in haar stem toen Dani zei dat hij er misschien een einde aan had gemaakt.
De Daan die Sterre kenden zou dat niet zo maar doen , maar de laatste 2 maanden had ze eigenlijk het gevoel dat ze Daan helemaal niet meer zo goed kende , hij was veranderd.
Toen Kyan aan Dani vroeg of dit de telefoon van Daan was liep ze vlak achter hun en keek ze over de schouder van Dani naar de telefoon , ze dacht dat hij van Daan was maar ze zou op Dani wachten om het te bevestigen

Mia
Ze keek naar Ryan. "Sorry zo bedoelde ik het niet. Ik ben gewoon bezorgt. Sorry Dani." Ze bloosde en liep verder. Ze scheen haar zaklamp naar boven toe zodat ze beter tussen de bomen kon kijken maar ook daar zag ze niks. Ze rende richting Kyan, Sterre en Dani toen ze Kyan hoorde vragen of het de telefoon van Daan was. Mia had nooit zo goed gelet op de telefoon van Daan en dus wist ze niet zeker of het zijn telefoon was.

Dani Drunen
Dani legde heel even haar hoofd tegen Ryans schouder aan. Het deed haar stiekem wel goed dat hij haar zo lief kwam troosten. Ze hoopte zo dat hij gelijk had. “Hij is zo anders de afgelopen tijd.” Zei ze snikkend. Ze kon amper nog de tranen bedwingen, iets waar ze wel meer moeite mee had de laatste tijd. Ze liet Ryan los toen Kyan een mobieltje had gevonden. Ze pakte hem over, om meteen Daans mobiel te herkennen. “Ja, die is van Daan.” Zei ze.

Daan Drunen
Met toch een beetje twijfel nam Daan de zakdoek aan. Hij had verwacht dat het wel zou helpen en hij juist daardoor minder zou huilen. Alleen toen de jongen vroeg hoe hij Kay kende, begon hij weer opnieuw. “Hij is mijn beste vriend.” Zei hij. Zijn woordkeuze liet wel zien dat hij eigenlijk nog steeds niet accepteerde dat de jongen overleden was. “H-hij- w-wat moet ik zonder hem.” Zei hij huilend. Hij had eigenlijk veel liever dat de jongen hem alleen liet, maar hij had de energie gewoon niet om dat te eisen.

Ryan

Troostend wreef hij met zijn hand die hij om haar heen had geslagen over haar rug. "Begrijpend." Hij had zelf gezien hoe zijn vader na het overlijden van hun moeder was veranderd. Of ze kon het beter aan Kyan vragen. "Daan is zijn beste vriend verloren en nu blijkt dat Kay voor Daan meer was dan een vriend. Hij heeft nog niet om hen kunnen rouwen, gezien hij dus al die tijd ook met zijn gevoelens heeft geworsteld." Kyan vond vervolgens een telefoon. Mogelijk die van Daan en zo bevestigde Dani dat dam ook. "Oke, rustig blijven allemaal. Dit zegt helemaal niks. Waarschijnlijk is Daan zijn telefoon verloren. Misschien is het een optie om toch verder te gaan zoeken. Op meer plekken. Op de plekken waar we al eerder hebben gezocht."

Mees

Mees slikte. Sjips hij wist ook niet goed wat hij moest zeggen. " Ik begrijp je. Naja niet helemaal wat jou vriend is overkomen op zo jonge leeftijd is vele malen erger, maar... Ik ben ook mijn beste vriend verloren. Welles waar mijn opa maar hij overleed toch vrij onverwacht. Mijn opa was mijn held. We deden alles samen. Ik rouw nog steeds om hem. Maar dan denk ik aan alle leuke momenten wie we samen hebben beleefd. Misschien dat het jou ook wat troost kan bieden. Denk aan wat jullie tijd samen. Zou je vriend niet hebben gewild dat je door ging?" Waarschijnlijk was dit de meest slechter opper ever.

Sterre
Het feit dat Daans telefoon was gevonden gaf Sterre een vreemde soort hoop. Alsof dat bewees dat Daan nog leefde terwijl het zei eigenlijk helemaal niks behalve dat Daan zijn telefoon kwijt was. Ryan stelde voor om nog meer te zoeken op plekken waar ze al gezocht hadden. Sterre zuchtte even wat had het nog voor zin hij was door toch niet