I’ll be there for you

Mirthe

Mirthe knikte. "Nee, dat is waar, maar ik dacht dat Manu dat misschien had verteld. In elk geval wel heel tof dat iemand die eigenlijk een meisje is de rol van een jongen mag spelen. Dat ze haar die kans hebben gegeven. Heeft Violet nog wat gezegd?" Owen had haar verteld dat het uit was met Violet. Ze vind het zo rot voor hem. Hij leek haar echt leuk te hebben gevonden.
Mirthe begon voorzichtig aan de yoghurt. Het smaakte niet heel lekker maar ze kreeg het wel binnen. "Een horrorfilm kijken vind ik niet heel erg hoor. Maar kijk maar wat je wilt zien."

Joey

"Nou, wauw zeg! Bel de krant! De keren dat jij eerder wakker was dna ik is in al die jaren ook op twee handen te tellen." En schudde lachend zijn hoofd. Joey knikte. "Het heeft mama zeker goed gedaan om mee open te zijn naar jullie en er over te praten. Dat wij laatst samen uit eten waren hebben we ook goed gepraat.
Het doet goed om te zien dat het iets beter met mama gaat ondanks deze moeilijke periode." Joey knikte. "Laten we gewoon kijken hoe en wat. Misschien kan je wel gewoon bij Nora blijven slapen. Ik snap dat je hij haar wilt kijken als de kat ziek is."

Finn

Finn stond op en liep naar Ethan toe. Hij hield hem tegen. "Misschien dat ik je vanavond verwen. Voor nu wil ik even rustig douchen." En keek Ethan liefdevol aan. Hij volgde Ethan de trap op. "Haha, handig ding. Ik snap dat je je net een oude opa zo voelt maar het scheelt wel traplopen." Finn liep de badkamer in.
Finn knikte. "Dank voor het aanbod maar een douche volstaat. Ik moet alleen even mijn kleding van beneden halen. Liggen hier ook handdoeken?"

Owen
“Dat is zeker waar. Ze wilt echt een jongen worden later dus ze slikt al uhm hoe heet dat ene waar ze een lagere stem door krijgt?” Hij kon even niet op het woord komen. Owen speelde met zijn telefoon. “Nee niet echt. Zij had het uitgemaakt.” Hij plukte een beetje van zijn broodje en keek even voor zich uit. Hij was degene die het had uitgemaakt. Hij wist niet wat het was maar sinds hij Manu had leren kennen was er iets in hem aan het veranderen. Hij wist alleen gewoon niet precies wat dat nou was. “Ik mag nog niet alle horrorfilms kijken. Dus laten we een leuke vrolijke film kijken straks of een musicalfilm of zo.”

Hailey
Hailey stond op en gaf haar vader een duw. “Niet zo overdreven pap. Voor mijn operatie moest ik er voor mijn studie vroeg uit.” Ze knikte. “Ja ik merk dat het haar goed heeft gedaan om met jou uit eten te gaan. Ze straalt meer. Al geloof ik ook dat ze echt uit ziet naar haar kleinkind.” Hailey nam een slok van haar thee en keek even naar haar vader. “Eerst even kijken wat de dokter zegt. Ik hoop gewoon dat het bij Dikkie Dik alleen een haarbal was en niet wat anders.”

Ethan
Ethan knikte. “In die kast liggen de handdoeken.” Hij legde even kort uit hoe de douche werkte. Daarna ging hij alvast met de traplift naar beneden. Hij liep naar zijn kamer en zocht alvast kleren uit voor zichzelf. Hij keek naar Finn. “Hmm ik kan niet wachten tot vanavond.” En hij gaf hem een kus. Hij kleedde zich om en klemde zijn prothese vast. “Zo nu kan ik weer wat stabieler lopen in elk geval. Dan kan ik even de vaat doen als jij aan het douchen bent.”

Het was een drukke bedoening vandaag in het ziekenhuis. Evie zou der vandaag haar geslachtsbepalende echo hebben, Mirthe haar eerste en Ethan moest er zijn om zijn prothese aan te meten.

Thijs

Thijs had aangeboden om met Evie mee te gaan naar de echo zodat ze niet alleen hoefde. Tevens moest het geslacht nog geheim blijven voor de rest gezien er een gender reveal party voor Evie zou worden georganiseerd waarbij ze het geslacht bekend zou maken aan de rest van de familie. Ze waren net aangekomen bij het ziekenhuis en Thijs hielp Evie uitstappen.
"Kom maar op! Nu wik ik ook wel eens weten wat je verwacht. Ik vond het een eer dat ik er vandaag bij mag zijn." En kuste Evie. "Weet jij waar we precies moeten zijn?"

Mirthe

Mirrhe had haar broertje nog gedag gezegd en was toen samen met haar ouders in de auto gestapt. Haar ouders zouden als steun mee gaan naar de eerste echo. Mirthe voelde zich weer lichtelijk misselijk voelen en de spanning vloog door haar lichaam. Ze had nog zitten twijfelen of ze Jonah niet moest appen om zeker te weten dat hij erbij zou zijn maar ze wilde hem ook de kans geven om zichzelf te bewijzen en hem daar zoals afgesproken te treffen. Echter was Jonah nergens te bekennen toen ze aankwamen bij het ziekenhuis. Ze hoopte dat hij al op de afdeling stond te wachten. Mirthe voelde de bloed koken. Waar was hij? Ze ijsbeertje door de wachtruimte. Net op het moment dat haar naam werd opgeroepen kwam Jonah aangerend. "Waar was je?!?" Jonah omhelste haar. "Sorry ik moest omrijden en kon niet zo snel een parkeerplaats vinden. Maar ik ben der. Wees gerust. Kom dan gaan we ons kleintje ontmoeten. Zo te zien staat de dokter al te wachten."

Finn

Ook Finn en Ethan waren onderweg naar het ziekenhuis. Finn hield Ethan zijn hand stevig vast gezien hij wist dat Ethsn het niet fijn vond om auto te rijden. Echter had hij zelf nog steeds niet zijn rijbewijs maar hij zou wel binnenkort beginnen met lessen en zijn theorieexamen gaan doen. Hij glimlachte even door de spiegel naar Ethan. "Vind je het nog steeds spannend om je prothese te laten aanmeten? Misschien een vreemde vraag naar hoeveel heb je er al gehad zins het ongeluk? Het lijkt mij dat dat ook geregeld vervangen moet worden. Vooral als je nog in de groei bent dan is je prothese opeens te kort."

Evie
Evie hield de hand van Thijs vast terwijl ze door de ingang van het ziekenhuis liepen. Ze vond het spannend om haar kleintje weer te zien. Haar gevoel zei dat het een meisje zou worden maar als een jongen werd was het even goed welkom. “Ik geloof dat we naar radiologie moeten maar we moeten ons eerst melden bij de balie.” Ze liepen naar de balie en Evie meldde zich. Ze kreeg een kaartje en werden richting de afdeling radiologie gestuurd. Tijdens het lopen hield ze Thijs zijn hand stevig vast. “Ik ben heel blij dat je mee wilde. Dit betekent veel voor me.” En ze gaf hem een kus.

Hailey
Hailey en haar vader zaten te wachten op de longafdeling. Ze speelde onzeker met haar vingers en op haar telefoon keek ze om de zoveel seconden hoe laat het was. “‘Mevrouw O’Mally?” Werd er opgeroepen. Ze stond op en liep achter de dokter aan naar de behandelkamer. “Zo het is een maand geleden sinds je operatie. Hoe gaat het nu met je?” Vroeg dokter Klaassen. Hailey keek naar haar vingers. “Het gaat af en aan. De ene dag beter dan de andere dag. Ik ben vaak nog moe en soms nog benauwd. Ik slaap slecht.” De dokter typte mee op haar computer. “Kun je mij vertellen waarom je slecht slaapt?” Hailey haalde diep adem. “Ik heb last van nachtmerries. In mijn dromen ben ik steeds op zoek naar Allie. Elke keer raak ik haar weer kwijt en raak ik in paniek.” De dokter keek haar aan. “Ik kan je slaapmedicatie geven maar ik weet niet hoe je ouders daarover denken gezien het verleden van je moeder.” En Klaassen keek naar Hailey haar vader.

Mike
Mike was met Emma en Mirthe aan het wachten tot ze naar binnen konden. Hij zou vandaag zijn kleinkind voor het eerst zien. Het was hem al opgevallen dat Jonah er nog niet was en net toen ze naar binnen wilden kwam hij aangerend. Hij wilde iets zeggen maar voor Mirthe hield hij zich rustig. Jonah was er tenminste. Hij keek even veelbetekenend naar Emma. “Willen jullie dat wij met jullie meelopen? Misschien wordt het te druk als wij mee gaan.”

Ethan
Ethan zat gespannen achter het stuur. Zijn knokkels waren wit omdat hij het stuur stevig vast hield. Hij was blij dat Finn hem een vraag stelde zodat hij zich daarop kon focussen. “Uhm ik geloof dat dit mijn derde wordt. De eerste was te klein en heb ik veel pijn aangehad. Daarna ben ik naar een andere dokter gegaan en die had deze toen gedaan. Geloof dat ik deze nu bijna een jaar heb.” Hij slikte. Het ongeluk was ook bijna een jaar geleden. Hij parkeerde de auto en haalde opgelucht adem omdat ze er waren. “We hebben eerst een afspraak met de dokter en daarna fysio en therapie.”

Thijs

Thiis volgde Evie terwijl ze zijn hand stevig vast hield. "Geen probleem. Ik ben blij dat ik mee kon." Hij bleef even staan en keek Evie aan. "Liefje, haal even diep adem. Je knijpt mijn hand haast nog fijn door de spanning. Ik snap dat het spannend is en blijft om de kleine te zien maar het is toch juist leuk om straks te weten of er echt een meisje in je buik groeit. Ik ben bij je. En ik heb je al vanuit de grond van mijn hart beloofd dat je dit niet alleen hoeft te doen maar dat we dit samen gaan doen. Het is dan niet mijn kindje maar... Ik hou te veel van je en ben te verliefd op je om je te laten gaan dus heb ik mijzelf maar voorgenomen om dan de beste bonusvader te zijn die ik kan zijn want de baby hoort nou eenmaal bij jou. Ik hou van jou en de kleine. Kom! Laten we dat kleine aapje eens gaan bekijken."

Joey

Joey luisterde naar het gesprek. "Ze heeft wel echt flinke stappen gemaakt de laatste tijd. Dat moet ik wel even benoemen en het feit dat ze Nora heeft doet haar ook erg goed. Nora is echt echt positieve factor in haar leven die haar ook helpt met fysio en alles. Haar grenzen bewaakt. Maar ja dat slapen is dus een ding. Het was mij ook al opgevallen dat ze er sochtend niet goed uitgerust uit ziet. Haar twerlingzus Allie heeft zelf aangeboden om bij haar te slapen zodat ze beyer slaapt maar ja die heeft ook de eigen leven en een vriendje waar ze bij wilt zijn. Ze kunnen niet eeuwig samen blijven dus voor nu denk ik ook dat slaapmedicatie het beste is. Als ze beter slaapt dan gaat ze zich ook beter voelen en heeft ze meer energie om dingen te ondernemen. Om straks wel weer te studeren in de klas en de stage op te pakken."

Mirthe

Mirthe beet op haar lip en keek even van de ouders naar Jonah. Ze haalde even diep adem. "Ik wil dit alleen met Jonah doen. Ik vraag of jullie binnen mogen komen om de kleine nog even te zien." "Geen enkel probleem. Gaan we regelen.",hoorde ze de dokter achter zich zeggen. Ze gaf de ouders een kus en liep toen mee naar binnen. De dokter stelde eerst allemaal vragen. Hoe ze zwanger waren geraakt. Of het gepland was. Of ze samen waren en zo niet wel van plan waren om het samen op te voeden. Hoe ze zich voelde op dit moment. Mirthe deed voornamelijk het woord. Jonaheel overrompeld te zijn. Ze kreeg nog informatie mee over tienerzwangerschappen en voor zwangerschapsgym en ouderschapscurcussen. Vervolgens ging de dokter haar onderzoeken. Jonah stond naast haar en hield de hand vast. Een klein stipje verscheen op het scherm maar een krachtige hartslag klonk. "Daar hebben we jullie kindje. Het is nu bijna 5 weken oud."
Mirthe kreeg tranen in de ogen. Ze probeerde Jonah zijn reactie te zien. "Gaat die,Jonah?" "Ja! Wat bijzonder hé? Dat, dat gewoon ons kindje is."

Finn

"Auw! Day klinkt inderdaad vrij pijnlijk. Gelukkig heb je nu een goede rn gaan ze straks een nieuwe aanmeten waar je straks ook makkelijker nee kan sporten en we vaker kunnen gaan suppen. Want dat wil ik wel samen blijven doen. Het is echt ons dingetje geworden om er samen even op het water op uit te gaan."
Finn pakte Ethan zijn hand vast. "Oké. Ik sleep je er doorheen vandaag. Hopelijk hebben we even de tijd om te gaan lunchen samen."

Evie
Ze haalde diep adem. Thijs had ook gelijk. Ze vond zijn woorden zo lief dat ze er bijna van moest huilen. “Wat ben je toch een lieverd.” En ze gaf hem een kus. Ze gingen zitten en wachtte tot ze eindelijk werden opgeroepen. “Mevrouw O’Mally?” Werd er opgeroepen. Ze keek op en zag Astrid staan. Astrid was haar moeders verloskundige geweest en nu was het haar verloskundige. Ze liep met de dokter mee en ging zitten. “Zo hoe gaat het nu met je?” Evie keek even naar Thijs. “Ik merk dat ik steeds sneller moe word. Thijs moet er soms even voor zorgen dat ik het rustiger aan doe. De misselijkheid zwakt wat af gelukkig.” Astrid knikte. “Het is goed dat Thijs af en toe even op de rem trapt. Je hebt gezien hoe dat bij je moeder was en aangezien je op je moeder lijkt lijkt mij nog een hele opgave om te zorgen dat je niks doet. Het is niet erg als je soms even de touwtjes uit handen geeft.” En Astrid keek haar veelbetekenend aan. Evie grinnikte en haalde diep adem. “Zullen we maar eens naar je kleintje kijken?” Evie stond op en ging op de bank liggen. Ze deed haar shirt omhoog en Astrid deed er gel op. Ze ging er overheen met het apparaat en keek even bedenkelijk. “Alles okee Astrid?” Astrid knikte en slikte eventjes. “Ja alles is goed maar uhm…schrik niet. Je bent in verwachting van een tweeling.” Evie keek geschrokken op. “Huh hoe kan dat nou? Dit had toch al gezien moeten worden?” Astrid ging verder met het apparaat en niet veel later verschenen er twee baby’s. “Het kan zijn dat de ander zich verstopt had achter de ene maar je vorige dokter had dat inderdaad al moeten horen.” Evie keek naar Thijs. Ze was blij maar ook geschrokken. “Willen jullie weten wat het geslacht wordt?” Evie knikte. “Jullie krijgen twee meisjes en zo te zien gaat alles goed met ze.”

Hailey
Dokter Klaassen typte mee met wat haar vader vertelde. “Goed dan schrijf ik slaapmedicatie voor. Je krijgt oxazepam 10 mg mee. Die moet je een keer per dag voor het slapen gaan innemen.” Hailey knikte. “Je bent weer begonnen met je studie? Zorg er voor dat je tussen het studeren door voldoende rust pakt. Je lichaam is nog steeds herstellende.” Hailey knikte. “En dan nog iets. Je ouders hebben je al van jongs af aan op een donorlijst gezet. Er is een long voor je maar ik kan mij voorstellen dat je er nog even mee wilt wachten gezien je operatie nog niet zo lang geleden is. Je blijft hoe dan ook op de lijst.” Hailey wist het niet zo goed. Ze wilde niet weer onder het mes maar ze wilde wel een beter leven. “Hailey ik snap dat het een lastige keuze is en je hoeft die keuze niet ook nu te maken. Denk er over na en dan plannen we gewoon een telefonisch consult in. Bespreek dit met je familie en je vriendin maar jij bent nog steeds degene die die keuze zelf moet maken.” Hailey keek even naar haar vader. Een betere long voor haar was altijd iets wat haar ouders voor haar hadden gewild.

Ethan
“Tussen de dokter en de fysio zit ruimte voor lunch.” Hij zuchtte diep. Ethan had zijn dag samen met Finn anders willen indelen. Hij stapte uit en hield de hand van Finn stevig vast. Samen liepen ze door de deur heen en liepen ze naar de normale doktersafdeling waar hij zich meldde. Hij ging zitten en speelde even met zijn vingers. “Meneer van Dijk?” Ethan keek op. Hij liep naar de dokter toe. “Goedemorgen dokter Matthijsen is ziek dus ik neem het even over. Ik ben dokter Michielsen.” Ethan knikte en liep achter de dokter aan. “Zo ik zie hier staan dat je een drukke dag hebt. Je komt hier voor de jaarlijkse check-up, vanmiddag heb je het passen van een nieuwe prothese en therapie. Goed hoe gaat het met je nu bijna een jaar later?” Ethan keek naar Finn. “Eerlijk gezegd vind ik dat wel een lastige vraag. Het gaat niet slecht maar ook niet goed. Ik weet het gewoon niet.” Michielsen knikte. “Dat is begrijpelijk. Je hebt ook een heftige tijd achter de rug. Laten we beginnen bij het begin. Heb je nog geheugenproblemen?” Ethan haalde diep adem. “Ik heb nog wel eens last van geheugenproblemen. Soms weet ik niet meer wat ik wilde doen en soms…” hij slikte. “Soms zoom ik helemaal weg. Dan lijkt het wel alsof ik niet meer in de ruimte ben.”

Thijs

Thijs kuste Evie terug. "Jij bent liever." En keek haar verliefd aan.
Thijs liep met Evie mee naar binnen en stelde zich voor aan Astrid. Hij vond het wel bijzonder dat Astrid ook de arts van Evie haar ouders was geweest bij haar komst. "Het is en blijft een O'Mally. Eigenwijs. Pas de 10x luisterde ze." En keek Evie doordringend aan en haalde zijn schouders op. Hij ging er niet om liegen. Thijs trok lichtelijk wit weg. Hij slikte even. "Het zijn er twee? Twee meisjes?" Hij kneep zichzelf om zeker te weten dat hij niet droomde. Thijs staarde naar het scherm. Hij zag daar echt twee kleine meisjes. "Wauw! Jeetje! Dat is wel even schrikken en schakelen."

Joey

"We houden er in de gaten en zullen kijken hoe het gaat met de slaapmedicatie." Joey pakte Hailey haar hand vast. "Dir gesprek hebben we al gevoerd. Je moet voor jezelf deze keuze gaan maken. Het zal je leven makkelijker maken als je een donorlong krijgt maar ik snap ook dat je nu niet opnieuw onder het mes ekkt rn nog langer moet revalideren. We gaan er gewoon rustig nog een keer over praten en de voor en tegen op elkaar afwegen."

Finn

"Dan gaan we tussen door even lekker samen lunchen. Even afleiding van al die afspraken vandaag of ik haal een lunch." Hij gaf Ethan een kus. "Hou van je. Het komt goed." Finn ging met Ethan mee naar binnen. Hij nam op de stoel naast Ethan plaatst maar hield zich verder afzijdig. Hij vond het wel moeilijk om Ethan zo te horen praten over zijn ontwikkeling. Hij pakte zijn hand stevig vast als steun.

Evie
Evie keek naar de twee meisjes. Dit waren hun dochters. Ze keek naar Thijs. “Onze meisjes.” Zei ze met een brok in haar keel. Ze hield de hand van Thijs vast. “Ik snap alleen niet hoe het komt dat de dokter dit niet gezien heeft toen ik hier kwam ter controle toen Jim mij had geslagen.” Ze slikte. “Ik ben alleen benieuwd hoe de familie gaat reageren als wij zeggen dat we een tweeling verwachten.” Astrid grinnikte. “Geloof mij je vader valt haast flauw. Dat was zijn reactie toen ze er achter kwamen dat je moeder een tweeling kreeg.” Evie grinnikte. Dat klonk wel als haar vader.

Hailey
Hailey keek haar vader aan. “Ik weet het gewoon niet goed. Jullie hebben altijd gezegd dat een nieuwe long mij beter kon maken maar ik heb nooit er over nagedacht wat ik zou doen als het echt zo ver was.” Klaassen keek haar aan. “Denk er rustig over na. Bespreek het thuis. Laten we afspreken dat we over een week een telefonisch consult in plannen?” Hailey knikte. “Goed bij de apotheek kun je je medicatie ophalen. We spreken elkaar over een week.” En ze gaven elkaar een hand. Zwijgend liep Hailey de wachtkamer uit.

Ethan
Hij vond het fijn dat Finn zijn hand vastpakte. “En als je dan weer in zoomt? Weet je dan wel wat er gebeurd is? Ben je dan bewust van je omgeving?” Ethan dacht na. “Niet altijd.” Hij slikte. “Je neemt wel elke dag de medicatie die je hebt voorgeschreven gekregen?” Ethan knikte. “Elke ochtend en avond.” Michielsen typte iets op zijn computer. “Je geheugen heeft een klap gehad. Dit heeft tijd nodig. Wat ik wel aanraad en ik weet dat je dat moeilijk vindt is dat je niet alleen thuis bent. Stel je bent wel kwijt waar je bent en je bent alleen dan kan dat leiden tot gevaarlijke situaties.” Ethan keek naar Finn. Hij wilde niet continue in de gaten gehouden worden. “Ethan ik weet dat je je dan net een klein kind maar het is echt het beste.” Ethan zijn handen trilde. Hij wilde niet boos worden op de dokter. “Ik snap het dokter maar mijn moeder heeft eindelijk weer haar leven op de rit na alles, mijn zusje gaat in Nijmegen wonen en mijn vriend heeft ook nog dingen naast onze relatie.” Michielsen deed zijn bril af. “Kun je eventueel bij andere familieleden terecht?”

Thijs

Thijs pakte Evie haar hand vast. "Ze zijn zo mooi, Eef. En wat zijn ze al duidelijk te zien op beeld." Nu hij de meisjes zo zag had hij het plan om Evie te verrassen met een 3D echo. Dan konden ze de baby's nog duidelijker zien. Thijs keek haat aan. "Het zal vast zo zijn geweest zoals Adtrid zei dat de ander zich verstopt had en ons nu wilde verrassen met haar komst. Het belangrijkste is dat alles goed met de gaat. Ook al is dit wel even schrikken."
Thijs beet op zijn lip. "Nou, heel eerlijk gezegd zag ik hem ook even duizelen. Ik was bang dat u ging zeggen dat er iets mis was met de baby." En slikte even.

Joey

Joey liep met Hailey mee naar buiten. Hij hield er staande. "Laten we je medicijnen op gaan halen en dan een kopje koffie gaan drinken. Laat de afspraak voor nu even voor wat het was. Ga niet de rest van de dag er over piekeren. Je kunt het wel met Nora bespreken hoe het is gegaan maar je hoeft nu nog geen beslissing te nemen over het wel of niet accepteren van een donorlong. We gaan er gewoon rustig over praten en over nadenken en dan zien we wel. Als je zegt van nee nu niet dan is dat ook oké."

Finn

Finn schrok. Hij stond op. Dit had die niet zien aankomen. Hij wist dat Ethan soms last van zijn geheugen had, dat was hem ook wel eens opgevallrn maar dit kwam als nieuwe informatie hard aan. "Waarom heb je dit nooit gezegd? Had je überhaupt wel hier heen mogen rijden als dat kan gebeuren? De gedachten beangstigen me dat jou iets kan overkomen doordat je wegraakt." Finn beet op zijn lip. "Ik... Ik kan niks beloven maar ik kan vragen of je bij ons kan intrekken. Bij ons is er altijd wel iemand thuis of mijn vader is aan het werk in de winkel."

Emma

Jonah was hun komen halen met de mededeling dat ze hun kleinkind mochten komen bewonderen. Emma liep meteen naar Mirthe toe en hield haar hand stevig vast. Ze zag dat Mirthe emotioneel was maar werd dat zelf ook toen ze het kleine erwtje op het beeldscherm zag en de dokter nog even de hartslag liet horen. "Oh,meisje. Je eigen kindje." Ze knuffelde Mirthe. "Is alles goed?" "Alles is goed en ze is bijna 5 weken zwanger. We houden er goed in de gaten en ik heb al tegen der gezegd dat ze altijd kan bellen met vragen of als de misselijkheid erger wordt dan schrijf ik haar iets voor. Jullie mogen lekker gaan maar vergeet geen nieuwe afspraak te maken. Kijk eens oma, de foto's."

Evie
Evie keek naar hun kleine meisjes. “Josie en Charley.” Zei ze en ze keek Thijs aan. Ze had al met hem over namen nagedacht. Evie wilde haar kind vernoemen naar haar vader maar nu het een tweeling werd was ze van mening dat het naar haar beide ouders vernoemd moest worden. “Volledige namen zijn dan Josette en Charlotte.” En ze kneep in Thijs hand. Astrid glimlachte. “Ik ga niks tegen je ouders zeggen. Willen jullie nog een genderreveal party houden?” Evie beet op haar lip. “Mijn zusje Allie wilde er een organiseren. Dus we gaan nog van alles regelen.”

Hailey
Hailey keek naar haar vader. “Pap ik ga er ook over nadenken maar dit is iets waar jullie altijd al op gehoopt hadden. Jij en mama wilde altijd al dat er een donor beschikbaar was. Ik zit nu gewoon zo in tweestrijd nu. Ik wil weer beter kunnen ademen maar dan moet ik weer onder het mes, ik wil jullie niet teleurstellen als ik het niet doe.” En ze voelde dat haar ogen nat werden.

Mike
Mike liep achter zijn vrouw aan de kamer binnen. Hij ging aan de andere kant staan van Mirthe en pakte haar andere hand vast. Hij zag een heel klein wezentje en hij hoorde een duidelijke hartslag. Even gingen zijn gedachten naar het eerste kindje van hem en Emma. Hij dacht er de laatste tijd steeds meer aan sinds Mirthe zwanger was. Hij kneep in de hand van Mirthe. “Dit wordt een heel mooi kindje schat. Wij gaan goed voor je zorgen. Alles komt goed.” En hij gaf haar een kus op haar hoofd.

Ethan
Ethan schrok van Finn zijn reactie. “Lieverd rustig. Ik wilde het je vertellen maar ik was het vergeten. De medicatie moet er voor zorgen dat dat niet tot minder gebeurd. Het is al minder dan voorheen.” Hij keek even naar Michielsen. “Ik dacht dat dokter Mathijsen had afgeraden om te rijden.” Ethan slikte. “Dat klopt maar mijn therapeut had gezegd dat kleine afstanden kon. Ook om mijn angst voor het auto rijden te verkleinen.” Michielsen keek even op zijn beeldscherm. “Owja ze had er inderdaad een notitie van gemaakt. Goed voor nu raad ik aan om bij andere te slapen voor het geval dat en doe het rustig aan. Hou de dingen klein. We hebben liever dat je kleine vooruitgangen maakt dan dat je een grotere achteruitgang krijgt. Maak aan de balie een afspraak voor over twee maanden in plaats van elke maand. Dan zit er langer tussen alles.” Ethan knikte en stond moeizaam op. Hij schudde de dokter de hand en liep de kamer uit.

Thijs

Thijs knikte. "Josie en Charley." Hij legde een hand op haar buik neer terwijl ze naar het scherm keken. "Dat wordt meer luiers in slaan,schatje." En wreef even de zweetdruppels van zijn voorhoofd. Thijs knikte. "Alleen we moeten bedenken hoe we dat gaan doen nu er een meisje extra hij komt. Je zusje weet van niks. Die is al druk van alles aan het regelen voor één kindje. Misschien moeten we zelf iets regelen en dan met de aankondiging komen dat je een tweeling verwacht."

Joey

Joey trok Hailey stevig tegen zich aan en streelde door de haar. "Jij zal ons nooit maar dan ook nooit teleurstellen, oké?" Hij hield er iets van zich af. "Wij zouden het heel fijn vinden als je niet steeds meer benauwd bent en gewoon kan doen wat je wilt. Maar we snappen ook dat jij ouder wordt en andere prioriteiten op dit moment hebt. Wat de keuze om opnieuw onder het mes te gaan. We hadden de hoop dat er een donorlong zou zijn en je oude long daarmee vervangen zou kunnen worden gezien deze vroeg of laat ermee op zou houden. Maar we zien het wel. Nee, is ook oké."

Mirthe

Mirthe knikte. "Het komt inderdaad goed. Dank je,papa. En jij ook mama. Bedankt dat jullie mee wilde en mij gerust hebben gesteld. We hebben een goed gesprek gehad met de dokter en ze heeft ons verdere informatie meegegeven. Ik voel me nu beter en zekerder over het feit dat ik moeder ga worden." Ze klom voorzichtig van de bank af en deed haar shirt weer recht. Jonah:"Uhmm.. Mirthe? Mag ik je uitnodigen voor een lunch samen?" Mirthe keel even naar de ouders. "Uhh, ja oké. Is goed. We moeten wel nog even een nieuwe afspraak maken."

Finn

Fiinn was weer gan zitten. "Had het me verteld. Ik schrok me dood. Medicatie of nket het kan dus wel gebeuren en doe gedachten maken mij nu echts doodsbang. Als ik dat had geweten had ik je nooit laten weten rijden of er voor gezorgd dat ik vaker bij je was." Hij voelde zich nu haast schuldig. Finn volgde Ethan naar buiten. "En nu? Wat gaan we met deze informatie doen? Blijkbaar is het beter als er snachts iemand bij je is. Maar ik wil me niet opdringen om voortaan bij je te slapen of jij bij mij. "

Evie
Evie legde haar hand op die van Thijs. “Josie en Charley. Jo en Char.” En ze glimlachte. Ze keek weer naar het scherm. “Dat wordt een XL pak kopen. Maar weet je lieverd dat komt allemaal goed.” Ze had er alle vertrouwen in dat het goed zou komen. Ze dacht na. “We zouden vanavond sowieso langs gaan bij mijn ouders. Misschien kunnen we iets leuks verzinnen. Mijn nichtje Mirthe had vandaag ook een echo misschien dat mijn oom en tante wel mee zijn. Maar eigenlijk wil ik mijn ouders het als eerste vertellen.”

Hailey
Hailey keek haar vader aan. “Ik weet het gewoon niet. Aan de ene kant wil ik dolgraag weer normaal adem kunnen halen en weer normaal functioneren maar aan de andere kant ik ben nog steeds herstellende van de eerste operatie. Ik zeg niet meteen nee maar ik zeg ook niet meteen ja.” Hailey haalde diep adem. “Laten we koffie drinken en even rustig zitten. Oh en de medicatie niet vergeten.” Ze pakte haar telefoon om Nora alvast te appen. Hey lieverd, ik ben net klaar bij de dokter. Ze was tevreden. Ik krijg slaapmedicatie mee die ik een keer per dag voor het slapengaan moet innemen. Verder kreeg ik te horen dat ze een donorlong voor me hebben. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Hoe is het met Dikkie Dik? Xx

Mike
Hij was blij dat alles goed was met de baby en met Mirthe. “Jij gaat een fantastische moeder worden schat. Let maar op. Je hebt in elk geval een goed voorbeeld gehad.” En hij keek even met stralende ogen naar zijn vrouw. Mike keek even naar Jonah. Hij wilde dolgraag hem een kans geven maar hij had er een hard hoofd in. “Ga maar lieverd. Als er iets kun je bellen.” Hij keek de twee na. “Zullen wij even een bakje koffie gaan drinken ergens? Had Finn niet geappt over dat hij in het ziekenhuis moest zijn voor Ethan? Misschien kunnen we wel een koffie met hun drinken.”

Ethan
Ethan keek naar Finn. “Het spijt me lieverd. Ik wilde je nooit laten schrikken. Ik beloof je dat ik niet zomaar in de auto zou stappen als het niet goed gaat. Ik stap alleen in de auto als het echt niet anders kan.” Ethan pakte Finn zijn hand. “De blackouts worden minder naarmate mijn geheugen beter wordt maar ik vind het zwaar dat mijn geheugen terug komt want langzaamaan zie ik het hele ongeluk weer helder voor me.” Hij slikte. Met therapie zou hij het er ook nog over gaan hebben. “Je dringt je niet op. Als het kan sta ik er voor open om bij jou te logeren.”

Thijs

Thijs knikte. "Het is even schrikken maar het komt zeker goed. Samen kunnen we dit. Je hebt het beste voorbeeld meegekregen en je ouders weten zelf hoe het is om een tweeling op te voeden dus die kunnen ons handige tips geven." Thijs knikte. "We zullen het zien. Laten we zo naar de stad gaan om iets leuks te kopen om het te vertellen." Astrid ronde het onderzoek af en ging de foto's halen. Vervolgens liepen ze samen weer naar buiten. "Ik heb nog steeds een beetje het idee dat ik droom maar je bent echt zwanger van een tweeling."

Emma


"Ik had mijzelf geen beter voorbeeld kunnen wensen. En nu niet meteen op babykleertjes jacht mama. Het is nog steeds heel pril." Emma schoot in de lach. "Ga nou maar en als er iets is gewoon bellen. Veel plezier samen." "Ik breng haar na de lunch weer thuis. Fijne dag nog meneer en mevrouw de Wit.",hoorde ze Jonah zeggen. Ze keek de twee na. Emma knikte. "Ha, laten we dat doen. Ik ben wel toe aan koffie." En haalde een hand door de haar. "Ja, hij is mee met Ethan die hier moest zijn voor afspraken . Je kunt hem proberen te appen of ze tijd hebben."

Joey

"Denk er gewoon rustig overna. Kom, dan gaan we." Hij liep met haar mee naar de apotheek om de medicijnen op te halen. "We moeten niet vergeten straks even mama te bellen of te appen. Die zou ook wel willen weten hoe het is gegaan."

Nora: Hoi schatje. Wat fijn te lezen dat het goed ging bij de dokter. Oh, oké. Wil je dat ik vanavond bij je slaap? Laten we er straks rustig over praten. Ik neem aan dat je niet morgen al een beslissing hoeft te maken. Goed, gezien hij staat te mauwen om brokjes. Ik ga meneer de Koning even zijn zijn geven. App me als ik hé kan komen ophalen. U

Finn

"Maar dan nog. Het klonk niet echt bemoedigend wat de dokter zei. Ik wil niet dat jou opnieuw war overkomt." Hij slikte de brok in zijn keel weg. "Je bent mij te dierbaar geworden om kwijt te raken." Finn hielp Ethan zijn hand stevig vast. Finn knikte. "Daar kan ik mij in vinden. Ik vind het alleen moeilijk omdat ik niet weet hoe ik je daarbij kan helpen." Finn speelde met zijn vingers. "Ik kan niks beloven maar ik zal het voorstellen aan mijn ouders. Ik denk wel dat ze akkoord gaan."

Allie

Allie had Liam opgehaald en was inmiddels in de dierentuin samen met Riley en diens vriendin Amy. Ze vond het fijn om weer eens iets te doen samen met haar broertje. Het was veel te lang geleden dat ze überhaupt samen iets hadden gedaan. Allie duwde Liam in de rolstoel.."Ik zal trouwens maar extra lief zijn vandaag.",sprak ze tegen Liam. "Ik kan je nu met gemak achter laten bij de hongerige leeuwen of voeren aan de krokodillen. Alhoewel ik denk alleen niet dat je heel smakelijk bent..." "Zelfs een krokodil wordt vegetariër als die jou ruikt." Lachend rende ze weg voor Liam haar kon slaan.

Evie
Evie keek naar Thijs. “Dat is zeker waar. Al zullen onze tweeling wel al vanaf kleins af aan een vader in hun leven hebben. Al ken ik papa ook al achttien jaar.” Ze pakte Thijs zijn hand vast en liep samen met hem het ziekenhuis uit. “Zullen we eerst wat gaan eten? Ik rammel. Daarbij moet ik eten voor drie.” En ze wreef even over haar buik. Ze waren nu ongeveer vier maanden zwanger. Ze hoopte dat ze binnenkort de eerste schoppen zou gaan voelen.

Hailey
Ze waren ondertussen bij de apotheek van het ziekenhuis aangekomen. Ze trok een nummer en keek even naar het appje van Nora. Ik vraag even aan mijn pa of je mag blijven slapen. Ik app je zodra ik klaar ben. Xx love you 2. Hailey keek even naar de nummers. Ze was aan de beurt. Ze stond op en haalde haar medicatie. “Ik denk niet dat mama het geweldig gaat vinden dat haar jongste dochter aan de slaappillen moet.” Zei ze met een zucht.

Mike
Mike keek zijn dochter en Jonah na. Hij haakte zijn arm in die van Emma. “Ik zou hem zo wel eventjes appen. Hopelijk gaat alles goed met Ethan.” Ethan had laatst openhartig over zijn prothese gesproken. Mike had even moeten slikken en voelde zich bijna verplicht om een soort van vaderrol op zich te nemen tegenover Ethan. Ze kwamen aan bij het ziekenhuis restaurant. Hij schoof een stoel naar achteren voor Emma en toen zij zat ging hij ook zitten. Hey Finn, alles okee daar? Mochten jullie nog in het ziekenhuis zijn en jullie willen koffiedrinken; mama en ik zitten in het restaurant beneden. Xx

Ethan
“Zoals het er nu naar uit ziet duurt mijn herstel in mijn hoofd wat langer dat klopt. Maar zoals de dokter al aangaf gaat het om de kleine hoogtepunten. Je raakt mij niet zomaar kwijt lieverd.” En hij gaf hem een kus. “Je bent mijn mooiste hoogtepunt in dit afgelopen jaar. Jij bent de zon die ik nu nodig heb en ik beloof je dat ik je niet in de steek zou laten.” Ethan dacht even na. “Laten we het bespreken. Anders kunnen we kijken of we tijdelijk in een pipowagen op het terrein van de b&b van mijn moeder terecht kunnen.”

Liam
Liam was samen met Allie, haar broertje Riley en zijn vriendin Amy naar de dierentuin. Hij baalde dat hij in een rolstoel zat door een tegenstander die lelijk had uitgehaald. De wedstrijd was ook gestaakt en zijn vriendenstudententeam zou zaterdag de wedstrijd opnieuw spelen. Hij keek even naar Allie en mepte met de plattegrond op haar billen. “Lief doen jij.” Hij keek even naar Riley en Amy die hand in hand voor hun liepen. “Kijk dan. Je broertje is echt gelukkig met haar he.”

Thijs

Thijs keek Evie aan. "Ook al kwam Joey pas later in je leven ik denk dat je je geen betere bonusvader had kunnen wensen. Alhoewel eigenlijk doet het woord bonusvader hem geen eens goed. Hij is gewoon je vader, klaar uit. Hij heeft vanaf het eerste moment de rol van ouder op zich genomen. Daar bewonder ik je vader in en ik hoop dat ik zelf die rol ook waar kan maken voor onze meisjes." Samen liepen ze het ziekenhuis uit. "Layen we dat gaan doen,ja. Ik begon ook wel trek te krijgen. Waar wil je gaan lunchen?"

Allie

Allie voelde een tik op de billen. Geïrriteerd bleef ze staan met de armen over elkaar geslagen. "Nee! Jij hoort lief voor mij te zijn. Ik moet jou immers het park door duwen en eerlijk gezegd ben je niet bepaald licht op te duwen meneertje. Dus verzin maar alvast hoe je mij hiervoor gaat bedanken." En keek hem uitdagend aan.
Allie liep weer terug naar Liam en begon dd rolstoel weer vooruit te duwen. "Leuk he. Ik vind het zo lief om te zien dat mijn kleine broertje gelukkig is. Vooral nadat hij een dieptepunt had bereikt om het zo maar te noemen. "

Joey

Joey zuchtte. "Laat mij maar met mama praten. Ik stel haar wel gerust. En we hebben het nog over de donorlong. We hebben het er voor nu even niet meer over. We gaan zo lekker samen een kopje koffie doen en dan ga je gezellig tijd doorbrengen met Nora. Blijft Nora nog slapen vannacht of heb je haar nog niet gesproken?"

Nora: Is goed. Ik hoor het wel. Xx

Finn

Finn kuste Ethan terug. "Sorry, dat weet ik ook wel maar ik schrok gewoon heel erg van dit nieuws. Ik wist niet dat je hier last van had en dacht dat het juist beter met je ging. Ik had dit totaal niet zien aankomen. Als ik het had geweten dat had ik mijzelf op dit gesprek kunnen voorbereiden. Ik neem je niks kwalijk maar ik moet het even. Ja verwerken zeg maar."
Finn knikte. "Ik weet niet.. Dan wonen we zo goed als samen en misschien is dat net nog een stapje te vroeg."
Net op dat moment kreeg Finn een appje binnen. "Mijn vader! Met de vraag of we tijd en zin hebben om hier in het ziekenhuis restaurant nog een kopje koffie met hun te drinken. Ik weet niet hoelaat er we naar de volgende afspraak moeten."

Evie
Evie knikte. “Joey is mijn vader. Hij heeft mij leren veters strikken, hij keek Frozen met mij voor de 100ste keer als ik ziek was, hij heeft mijn puberbuien doorstaan en hij is er altijd wanneer ik hem nodig heb.” En ze pakte Thijs zijn hand. “Ik wil dat jij dat voor deze twee meiden kunt zijn. Ik heb in jou mijn tweede rots in de branding gevonden. Ik wil niemand anders naast mij hebben dan jij als het om een vaderrol voor de meiden gaat.” En ze keek Thijs verliefd aan. “Laten we lunchen waar we onze eerste date hadden.” Stelde ze voor.

Liam
“Dat is gemeen, ik mag niet teveel lopen van de dokter.” En hij keek even nep verdrietig. Hij vond het fijn om even het huis uit te zijn. Hij keek naar Riley en Amy. “Klein is ie niet meer. Hij is groter dan jullie meiden bij elkaar. Zeg jij en Hailey zijn bijna jarig.” Hij keek even Allie aan en liet zich verder duwen. “Ik denk dat Hailey een Halloween feestje wilt gezien het feit dat ze dol is op Halloween en op verkleden en horror. Wat zou jij willen?”

Hailey
Hailey keek haar vader aan. “Moest mama werken vandaag of was ze vrij?” Haar moeder was druk in de winkel maar ook met het memorial van hun grootvader. Ze deed de medicatie in haar Nightmare Before Christmas rugtasje van Loungefly. Een van haar favoriete films. “Allie en ik zijn bijna jarig. Ik wil misschien, als de dokter het goed vindt, naar de Halloween Fright Nights met vrienden.” Ze wilde daar altijd al een keer heen maar haar ouders hadden dat vanwege haar gezondheid afgehouden. “We kunnen de rolstoel meenemen naar de Fright Nights.”

Ethan
“Het gaat beter maar…” Hij beet op zijn lip en haalde diep adem. “Elke keer als ik uitzoom ben ik weer in mijn hoofd bij de locatie van het ongeluk. Ik zie alles voor me. Hoe ik lag, hoe mijn vader over mij heen ligt en hoe de vrachtwagenchauffeur naar ons toe rent. Dan komt het vuur en zie ik sirenes in de verte. Daarna is alles zwart. Dit bespreek ik ook met therapie en ik slik soms slaapmedicatie maar het voorkomt het uitzoomen niet.” Hij haalde een hand door zijn haar. “Over twee uurtjes moeten we bij de doorpas van de prothese zijn.”

Thijs

Thijs knikte. "Precies dat. Wat dat betreft hoop ik dat ik aan je vader kan tippen en net zo een goede vader kan en mag zijn als dat je zelf hebt gehad. Ik wil er voor jou en de meisjes zijn. Hun alles geven wat hun hartje begeert. Een fijne en stabiele thuissituatie vooral." Hij sloeg een arm om Evie heen en kuste haar. "Goed plan!" Samen liepen ze naar buiten. Thijs assisteerde Evie naar de auto en hielp haar instappen.

Allie

Allie schudde lachend de hoofd. "Oh, wat ben je nu zielig." En stak haar tong plagend uit. Ze liep terug naar Liam en gaf hem een kus waarna ze weer verder was gaan duwen. Allie knikte. "I know. Riley steekt een kop boven ons uit maar toch blijft het ons kleine broertje." Allie bleef stil staan bij de apenkooien. "Ri! Zullen we het apenhuis in gaan?" Allie haalde de schouders op. "I know. Eerlijk gezegd hen ik daar nog niet echt overna gedacht. Ik denk dat je gelijk hebt over wat Hailey zou willen maar zelf?!? Ik heb werkelijk geen idee. Misschien een weekendje alleen met jou weg? Samen met de trein naar Antwerpen ofzo."

Joey

"Mama is thuis voorbereidend werk aan het doen voor de memorial van opa. Ik ga haar daarmee helpen als we straks thuis zijn. Ik had mama laten weten dat wij nog even samen een kopje koffie gingen drinken." Joey knikte. "Klopt. Mama en ik hadden het er al over dat we een groot feest voor jullie moeten gaan plannen. Jullie worden immers alweer 18!" Hij zuchtte even. De haren waren voorbij gevlogen zins hun geboorte..Joey krabde op zijn achterhoofd. "Ik weet het nog niet, Hailey. Ik zal het met mama bespreken."

Finn

Finn had aandachtig geluisterd. "Zal ik dan terug appen dat we een kopje koffie meedrinken? Even wat afleiding zal fijn zijn en ik ben benieuwd om te horen hoe de eerste echo is verlopen van Mirthe. Mijn ouders zouden het ook fijn vinden om jou te zien. Al heb ik wel verteld waarom ik vandaag met je med ging en ze weten nu van het ongeluk en je prothese.."

Evie
Ze begon te lachen. “Nou we moeten ze niet gaan verwennen. Ze moeten niet denken dat ze alles voor elkaar krijgen. Mijn moeder zorgde er altijd voor dat ik niks te kort kwam maar als het nee was dan was het ook vaak nee. Al heeft papa er wel eens voor gezorgd dat het ja werd.” En ze zaten in de auto op weg naar het centrum. Een paar maanden terug hadden ze hun eerste date bij het Tosti Paradijs gehad. Ze waren allebei gek op tosti’s. Evie lunchte daar regelmatig met haar zusjes.

Liam
Liam keek naar Riley die even achterom keek en knikte. “Dacht dat we al in het apenhuis waren.” Zei Riley en hij stak zijn tong uit naar Allie. Liam grinnikte. Het deed hem goed om Riley zo te zien. Hij zag hem ook een beetje als zijn jongere broertje. Hij richtte zijn aandacht op Allie. “Het is jou verjaardag lieverd. Als jij een rustige verjaardag wilt met alleen mij is dat ook prima. Anders bespreken we het vanavond even met Hailey.”

Hailey
Ze knikte. “Mama moet misschien straks even een break nemen. Even de leiding aan Simon geven. Ze moet eens wat minder aan anderen denken en wat meer aan zichzelf.” Ze zuchtte diep. Dat was iets waar zij ook niet heel goed in was. Ze keek haar vader aan en bleef staan. “Pap wat zei je nou over eigen keuzes maken? Ik ben niet meer dat meisje van vroeger dat om de haverklap zuurstof nodig had. Ik leer steeds meer mijn grenzen aan te geven. Ik heb Nora die mij kan ondersteunen. Pap geef mij gewoon de ruimte om dit te doen.”

Ethan
Ethan dacht even na. Een beetje afleiding van dit alles zou hem goed doen. Hij knikte. “Is goed gezellig. Ik ben ook wel benieuwd naar de echo van Mirthe. Laten we alvast naar het restaurant lopen.” Hij slikte. Hij snapte dat Finn het uit een goed hart had gedaan maar hij was bang dat zijn ouders hem zielig zouden vinden en dat wilde hij absoluut niet.

Thijs

"Nee oké maar ik bedoel gewoon dat we ze een warm en liefdevol thuis kunnen bieden. Twee ouders die van ze houden en altijd voor hun klaar staan. Waar ze bij terecht kunnen met vragen en problemen. Dat ze ons kunnen vertouwen." Thijs reed inmiddels nar het centrum om te gaan lunchen bij hun favoriete plekje. "Al een idee welke tosti je gaat nemen?"

Allie

Allie zette de achtervolging in op Riley. "Oh, ik krijg je nog wel ettertje! Ik zal jou nog eens keer mee vragen!" Ze rende terug om Liam op te halen en racede achter Riley aan. Uitgeput reed ze het apenhuis in. Allie knikte. "Een feestje is wel leuk maar het hoeft voor mij niet perse. Dan ga ik liever met onze vriendengroep ook mee naar Walibi. Ik besteed mijn tijd liever aan ons tweetjes. Dat vind ik een leuker cadeautje." Allie knikte. "Is goed." En gaf Liam een kus. Ze klom op zijn schoot om een selfie van hun twee te schieten.

Joey

"Daarom is ze ook thuis aan het werk. Ik zal der straks eens van het werk houden door een uitgebreide lunch op tafel te zetten en daarna ga ik haar helpen waar het kan. Je hebt gelijk wat dat betreft hoor maar mama geeft al voor haar doende meer haar grenzen aan en is een stuk opener over dit alles." Joey zuchtte. "We bespreken het! Ik zeg geen ja en ik zeg niet meteen nee. Ik weet ook niet wat je zus van plan is."

Finn

Finn knikte. Hij liep met Ethan mee naar het restaurant en appte ondertussen zijn vader dat ze er aan kwamen. Hij zag ze in de verte al zitten tornnze kwamen aangelopen. Hij begroette zijn ouders met een knuffel en ging bij hun aan tafel zitten. Hij keek om zich heen. "Waar is Mirthe?",vroeg hij verbaasd. "Jonah heeft Mirthe mee uit lunchen genomen.",legde zijn moeder uit. Finn knikte. "Hoe was het verder?" Zijn moeder begon te vertellen dat Jonah bijna te laat was geweest maar alles goed was met de baby en liet vervolgens hun de foto's zien. "Ik ben blij dat alles goed is en dat Jonah toch op tijd was." Hij zou Mirthe zo wel een appje sturen. "Hoe was het bij jullie?",vroeg zijn moeder vervolgens. Finn beet op zijn lip. "Uhmm.. ja.. eerlijk gezegd vrij heftig. Ik uhmmm de dokter vind het niet verantwoord als Ethan alleen slaapt snachts en gezien zijn moeder de b&b ook heeft en zijn zus Rose is verhuisd naar Nijmegen wilde ik vragen of Ethan voorlopig bij ons kan slapen."

Evie
Evie keek Thijs aan. “Precies dat. Dat wil ik ook.” Ze slikte en keek even naar haar vingers. “Je weet dat ik een andere carriere wil als de meisjes er zijn. Ik zit er over te denken om jeugdpsycholoog te worden in een crisisopvang voor vrouwen en kinderen die te maken hebben gehad met misbruik of geweld. Ik zei een tijdje terug dat ik de pabo wilde doen maar ergens wil ik kinderen helpen die dit soort dingen hebben meegemaakt.” Ze keek even naar Thijs. “Ik wil een tosti met kaas, pesto en salami en een milkshake aardbei. Jij?”

Liam
Liam schaterde het uit. Hij vond het heerlijk om te zien hoe broer en zus elkaar aan het plagen waren. Liam keek even naar de apen die aan het rondslingeren waren. Na even gekeken te hebben richtte hij zijn aandacht op Allie. “Ik denk overigens dat Hailey ook niet op een groot feest zit te wachten. Wat dat betreft zijn jullie precies hetzelfde. Ik weet zeker dat zij ook met vrienden naar Walibi wil en dan met Nora er even tussenuit. Weet dat ik altijd achter je zou staan bij welke keuze je dan ook maakt.”

Hailey
Hailey keek naar haar vader en trok haar wenkbrauw op. “Je weet dat ze laatst Olivia naar haar feestje had gebracht omdat tante Bonnie weer eens niet kon vanwege de scheiding met Brant en haar werk op het modellenbureau. Liv had ook met Ava mee kunnen rijden. Tante Caroline had het zelfs nog voorgesteld maar nee mama nam het weer op zich.” Hailey zocht een plekje uit. “Mama moet leren nee te zeggen tegen dingen. Ze kan niet alles oplossen voor anderen.” Ze keek even naar het menu en keek toen naar haar vader. “Okee ik zou er niet om zeuren maar je weet hoe Allie en ik over een groot feest denken.”

Mike
Finn had verteld waarom hij met Ethan naar het ziekenhuis was. Hij keek even naar Ethan die er moe uit zag. Hij keek naar Emma. “Ethan wil je vertellen waarom je niet alleen mag slapen?” Ethan keek op. “Uhm door het ongeluk heb ik geheugenproblemen. Soms ben ik gewoon niet met mijn gedachten waar ik zou moeten zijn. De dokter vindt dat niet veilig omdat ik soms in paniek raak.” Mike keek naar zijn vrouw. Ze hadden een logeerkamer over. “Wat mij betreft is dat geen probleem. Ik neem aan voor Emma ook niet.”

Thijs

Thijs knikte. "We hebben het er over gehad ja. Ik snap dat je iets anders wilt dan zingen en optreden. Meer stabiliteit voor de meisjes. We kunnen wel een rondleiding aanvragen op de school waar je dan heen zou willen om te kijken hoe de opleiding wordt gegeven en of dat echt bij je past. Heb je het er nog met Joey en Roy over gehad? Die zullen ook hun werk als management kwijt raken als jij stopt." Thijs knikte goedkeurend. "Ik heb er eigenlijk nog niet echt overnagedacht. Ik denk dat ik gewoon de tuna melt bestel straks. Die is altijd erg lekker, vooral dat sausje met een goeie kop koffie. Daar mogen we trouwens ook wel in gaan investeren. We gaan straks leven op koffie om de gebroken nachten door te komen."

Allie

Allie duwde de rolstoel naast Rikey en Amy. "Waar staan jullie naar te kijken?" Amy wereld naar een gorilla met jong. "Ahh, net Evie straks met de baby." "Zeg! Vergelijk jij onze zus nou met een aap?",hoorde ze Riley verbaasd zeggen. Allie sloeg de armen over elkaar. "Wie is hier nou begonnen met mij en Liam een aap te noemen?" En keek de broertje uitdagend aan. Allie richtte zich weer op Liam. Allie schoot in de lach. "Gek hé. Je zou bijna denken dat we een tweeling zijn. " En stak plagend de tong uit. Allie kuste Liam. "Weet ik!"

Joey

Joey haalde de schouders op. "I know en eerlijk gezegd, ik ga me er niet meer mee bemoeien. Ik heb het al honderd keer tegen je moeder gezegd maar ze luisterd niet. Ze kan geen "nee" zeggen. Ze is volwassen en ik heb geen zin om de ouder over mama uit te hangen. Als er iets is kan ze altijd bij mij terecht en ik sta altijd voor mama klaar maar ze zal het toch echt zelf moeten leren om de grenzen aan te geven. Dat kan ik niet voor haar doen." Joey knikte. "We hebben het er vanavond over. Misschien wilt Allie nu ze 18 wordt wel een groot feest. Ik ga niet voor je zus beslissen."

Emma

Emma pakte Ethan zijn handen. "Jeetje, lieverd wat heftig. Ik snap het volkomen dat de dokter liever heeft dat iemand op je let. Weet dat je altijd bij ons welkom bent. Als we verder wat voor je kunnen betekenen., hoef je maar een gil te geven. Je bent van harte welkom om bij ons te logeren. Graag zelf dan weten wij zeker dat alles goed met je gaat. Dat stelt ons ook meer gerust anders maken wij ons ook zorgen om je. Als je liever niet bij Finn slaapt dan hebben we ook nog nog logeerkamer ter beschikking. Denk er over na."

Evie
“Ik heb nog niet gesproken met mijn vader of opa. Ik vind het zingen leuk en ik wil dat verder doen maar niet meer op zo’n grote schaal als nu. Ik heb zelf meegemaakt wat het gezinsleven en het optreden met mijn vader heeft gedaan. Hij koos er ook voor om naast het zingen ander werk te doen toen er uiteindelijk meer kinderen kwamen.” Evie knikte goedkeurend. “Ik mag helaas geen koffie maar anders leefde ik echt op koffie.”

Liam
Liam keek even naar Amy en beide barsten ze in lachen uit. Dat geplaag tussen broer en zus over en weer was leuk om te zien. “Ik denk eerder dat je met je ouders moet praten over jullie verjaardagen. Ik ben bang dat zij nu denken dat jullie een groot feest willen omdat jullie achttien worden.” En hij haalde zijn schouders op. Hij vond het prima als Allie en haar zusje de verjaardagen klein wilde vieren.

Hailey
Hailey keek haar vader aan. “Pap je mag best wat strenger zijn tegen mama. Iemand moet eens tot haar binnendringen en haar laten beseffen dat ze zo niet langer door kan gaan.” Hailey keek even naar de rest van de mensen die er zaten. “Nora trapt mij ook op de rem als ik weer eens teveel wil doen. Het helpt. Ik geef meer mijn grenzen aan.” Ze keek even naar de kaart. “Wat wil je drinken en wil je er dan nog iets lekkers bij?”

Ethan
Ethan keek even naar de moeder van Finn. “Dankuwel mevrouw de Wit. Het doet mij goed om te weten dat ik bij jullie terecht kan.” Hij slikte. “Mijn moeder heeft er veel moeite mee met het ongeluk en wat ik er aan heb overgehouden. Ik wil mijn moeder daar niet meer confronteren.” Hij hield de hand van Finn vast. “Ik wil wel bij Finn slapen maar ik snap het als hij even eigen ruimte nodig heeft. Misschien is het beter als ik in de logeerkamer ga liggen.”

Thijs

"Ik zal het wel met hun bespreken. Als jij minder gaat optreden en alles dan hebben hun ook minder taken en zouden hun ook wat anders kunnen gaan zoeken. Je vader wilde al minder zich met jou managementschap bemoeien. Misschien kan die zanglessen gaan geven. Hij geeft Owen nu toch ook al les?" Thijs dacht na. "Je kan cafeïne vrije koffie proberen al is een milkshake ook lekker." Ze kwamen inmiddels aan in het centrum. Thijs parkeerde de auto en hielp Evie uit te stappen.

Allie

Allie knikte. "We hebben het er vanavond met Hailey en mijn ouders wel over. Ik kan wel snappen dat ze dat denken maar wij zijn beide gewoon niet zo van het grootste aanpakken maar meer van iets leuks doen met vrienden. Ik geef niet zo om uitgaan en drinken. Een keer is leuk maar ik hoef gewoon geen groot feest omdat ik achttien wordt."

Joey

"Ik doe mijn best maar ik wik ook geen overbezorgde parber wezen. Dat ben ik al te veel naar jullie toem ik weet dat ik jullie meer los mlet laten maar ik vind het gewoon moeilijk en ik ben bang dat als ik jullie meer los laat dat er dan wat gebeurd wat voorkomen had kunnen worden als ik jullie in de gaten had gehouden. Ik heb alles met Jim mij heel erg ook aangetrokken gezien Evie door mij Jim heeft leren kennen. Ik had hem aangenomen als haar bodyguard." Joey knikte. "Ik zal weer mijn best doen met mama, beloofd. Ik ben ik tr zien dat je zelf meer je grenzen weet aan te geven en Nora je daarbij helpt. We zagen ook op de foto's laatst dat je niet meer mee backstage was tijdens de musical maar later nog naar oom Freek was gegaan."
Joey dacht na. "Zullen we er ern gebakje bij doen? Ik betaal wel."

Emma

"Zeg maar Emma hoor. Anders voel ik mijzelf zo oud." Emma keek naar Ethan en toen naar Finn. "Ik wil me nergens mee bemoeien maar uit ervaring weet ik dat het juist goed kan zijn om er wel over te praten. Ik snap dat je je moeder er niet mee wilt confronteren maar misschien doet her haar juist wel goed om er wel over te praten. Nodig je moeder een keer uit om mee te gaan naar therapie. Dan hoef je het gesprek ook niet alleen aan te gaan. Er zit iemand bij die het gesprek kan lijden " Emma knikte. "Dan maken we de logeerkamer voor je gereed. Gezellig dat je komt logeren. Kan ik vanavond speciaal iets voor je koken? Pasta of iets met rijst. Gewoon simpel een patatje?" Ze wilde Ethan wel warm welkom heetten.

Evie
“Ik weet alleen niet hoe. Mijn vader genoot er ergens wel van dat ie mij kon managen en mijn opa vond het leuk om zo met mij op te trekken. Ik zou het vanavond wel bespreken met ze. Eerst maar eens gaan bedenken hoe we gaan vertellen dat er twee meisjes komen in plaats van een.” En ze grinnikte. Ze haalde een hand door haar haar en pakte Thijs zijn hand vast. Ze was dankbaar dat hij haar hielp met uitstappen. Hand in hand liepen ze naar het restaurant.

Liam
Liam keek naar Allie. “Ik zou dat gewoon tegen je ouders zeggen. Ik weet zeker dat Hailey ook geen groot feest wilt. Zij is al helemaal niet van de mensenmassa.” Liam keek naar Riley en Amy die arm en in arm naar de apen aan het kijken waren. “Ik steun je bij alles he schat. Zullen we zo naar andere dieren gaan?”

Hailey
Hailey keek haar vader aan. “Je bent niet de overbezorgde partner. Mama heeft gewoon nu even iemand nodig die haar met beide benen op de grond houdt.” Hailey pakte haar vaders hand en kneep er in. “Dat wat er met Jim is gebeurd ligt niet aan jou. Niemand heeft dat zien aankomen maar pap je moet niet zo in het verleden blijven hangen. Evie heeft nu een hele leuke vriend in Thijs gevonden. Ze straalt sinds ze met hem heeft. Ze is anders. Kijk daar naar in plaats van wat er allemaal is gebeurd.” En ze keek even naar de kaart. “Een gebakje gaat er altijd goed in. Ik zie een chocoladetaart. Ik denk dat ik daarvoor ga en voor de verse muntthee.”

Ethan
Ethan keek naar Emma. “Ik weet dat ik er met mijn moeder over moet hebben. Maar mijn moeder heeft het ook zwaar. Ik wil haar niet met nog meer problemen opzadelen. Ze is haar man kwijtgeraakt en ook bijna haar zoon. Het was een aantal keer kantje boord met mij en toch ben ik er gelukkig nog. Ik weet gewoon niet hoe ik er met mijn moeder over kan praten.” Ethan zuchtte diep en keek even naar Finn. Hij keek hem aan met een blik dat zei dat hij het moeilijk had. Hij had het gevoel dat hij Finn zijn leven overhoop had gegooid. Hij beet op zijn lip en vocht tegen zijn tranen.

Emma

Emma knikte en slikte even. "Het komt goed. Sla je eerst door deze dag heen. Finn is er om je te steunen. Je logeert vannacht bij ons en dan praten we morgen met je moeder. Dan kan je met jaar samen bespreken of jullie het zien zitten om een keer samen naar therapie te gaan of niet. Je bent al ver gekomen, Ethan vergeet dat niet." Ze ging weer zitten en gaf Finn de ruimte om Ethan te kunnen steunen. Het deed haar pijn om de vriend van haar zoon zo te zien worstelen. Die twee zouden samen lekker op date horen te gaan inplaats van de dag door te brengen in het ziekenhuis.

Joey

"Ik zal mama wat beter in de gaten houden en zoveel mogelijk helpen waar ik kan. Maak jij jezelf ook niet te druk om mama. Oké?" En stak zijn pink uit weer belofte. Joey zuchtte. "Ik weet het. Ik had gewoon liever gezien dat ze Thijs meteen was tegengekomen en niet door de hel genaamd Jim had gehoeven."
Joey bekeek de kaart. "Ik ga voor de cheesecake met een kop cappuccino. Als je wilt kunnen we de taart wel delen."

Allie

Allie knikte en schoot in de lach. "Haha, true true. We hebben het er vanavond over. Voor nu wil ik genieten van jou en de aanwezigheid van Riley en Amy en de dieren om ons heen."
Allie knikte nogmaals en gaf Liam een kus. "Weet ik. Daarom ben ik ook zo blij met jou in mijn leven. Jij bent niet alleen mijn vriendje maar ook mijn beste vriend." En bukte ok Liam te kunnen kussen. Ze riep Riley en Amy. "Oké, waar gaat de reis heen? Taxibedrijf Allison brengt u waar u heen wilt.",zei ze lachend.

Thijs

"Wees gewoon eerlijk. Je weet dat je vader dat het meest op prijs stelt. Daarbij is dit niet de eerste keer dat je dit onderwerp ter spraken brengt. Het zat er een beetje aan te komen dat je iets anders wilde gaan doen en het zingen er meer naast wilt houden. Je vader snapt het wel. Hij weet immers als geen ander hoe het is om een carrière te combineren met het gezinsleven. Het komt goed en als je wilt blijf ik erbij als je het met je vader en opa gaat bespreken." Hij kneep er even liefdevol in haar hand en keek er verliefd aan. Thijs schoot in de lach. "Ik koop dat je vader niet flauw valt net als toen die hoorde dat jij twee zusjes kreeg." Samen liepen ze hand in hand naar het restaurant. Thijs hield de deur voor Evie open. Ze kregen een tafeltje toe gewezen. Hij hield de stoel voor haat naar achteren en hielp haar jas uit trekken. Na haar stoel te hebben aangeschoven ging hij zelf zitten.