I’ll be there for you

Hailey
“Ik ben benieuwd naar je vader Noor. Sowieso gaan we er samen een heel mooi avontuur van maken. We gaan ook binnenkort naar Schotland met Liam en Allie. Ook om te ontdekken wie mijn opa daar was en om zijn boekenwinkel te bekijken.” Hailey keek even naar Nora en gaf haar een kus. “En nu lekker naar de spa met zijn drietjes. Ik uhm heb aan mijn ouders gevraagd of ik op rijles mag. Sinds ik achttien ben mag ik nu alleen rijden. Mijn ouders hebben beloofd om het te overleggen.”

Gwen
Gwen sloeg haar armen om Allie heen. “Heeft ie het een beetje naar zijn zin in Limburg?” En ze gaf haar dochter een kus. “Ik snap wel dat je het spannend en eng vond maar je hebt het onwijs goed gedaan. Hailey en Riley komen later vandaag nog langs om hun nichtjes te bekijken. Heb je zin om straks boodschappen te doen en om de woonkamer dan leuk aan te kleden? Dan kan papa met Thijs bij Evie blijven als wij weg zijn al slaapt ze nu als een roosje.”

Mike
Mike zuchtte diep. Hij wist het gewoon niet meer. “Ik kan mij niet voorstellen dat spelen er voor zorgt dat hij zo hard afvalt. Hij is mager Emma.” Hij haalde diep adem en maakte zich klaar om mee te rijden met de ambulance. “Uhm.” Hoorde hij zeggen. Hij keek op en zag dat het Manu was die met tranen in zijn ogen naast hem en Emma stond. “Owen eet amper. Ze hebben hem bij de musical al gewaarschuwd dat hij echt moet aankomen want anders mogen ze hem niet meer laten meespelen. Hij is onzeker. Hij denkt dat hij faalt in alles. Niet alleen in theater maar ook als een zoon voor jullie. Hij zit ontzettend met zichzelf in de knoop. Alsjeblieft help hem…” En Manu begon te huilen. Mike trok Manu naar zich toe en hield hem stevig vast. “We gaan hem helpen Manu. We gaan hem helpen.” Er kwam een broeder binnen. “We moeten nu echt gaan. Rijden jullie achter ons aan?” Mike knikte en slikte. Hij pakte zijn autosleutels en keek naar Emma. “Ga je mee?” Mike keek op toen Mirthe met Judah binnen kwam. Hij snapte wel dat Mirthe hem nu bij zich wilde hebben. “Ethan en Finn komen er aan. We nemen contact op met jullie zodra we meer weten.” En hij gaf Mirthe een kus op haar hoofd. Even keek hij naar Judah. “Let op haar en Manu.”

Ethan
Ethan en Finn keken naar Supernatural, een van hun favoriete series tot Finn opeens onrustig werd. “Finn…” Hij keek zijn vriend aan en zag dat het niet goed was. Hij pakte zijn kruk en liep naar zijn slaapkamer om zijn prothese om te doen. Hij deed zijn schoenen aan en liep weer naar de woonkamer. “Wil je dat ik rij? Ik denk schat dat dat wel beter is aangezien je onrustig bent.” Hij pakte de autosleutels, deed zijn jas aan en liep naar de auto. Hij deed de auto open en wachtte tot Finn ook zat en reed toen de oprit af. “Lieverd wat is er aan de hand?”

Nora

"Dat gaat helemaal goed komen en we gaan een fijne tijd beleven in Schotland. Nora en Hailey gaan opzoek naar hun roost. Haha, het klinkt bijna als een boekenserie." Nora kuste Hailey terug en knikte. "I am ready." En pakte haar spullen bij elkaar en vervolgens de hand van Hailey. "Oeh, spannend. Ik hoop dat ze instemmen. Dan kunnen we samen gaan lessen. Ik ben al hard aan het sparen voor een pakket en de theorie aan het leren. Maar jemig wat een boekwerk."

Allie

Allie knuffelde Gwen terug. "Ja,zeker. Hij bood wel aan om te komen maar ik gun Liam zijn weekend met vrienden. Hij heeft hier naar uitgekeken. Dat wilde ik hem niet afpakken." Allie knikte dankbaar met een glimlach. "Wil jij ook thee,mam?"en schonk voor zichzelf een mok vol. Allie dacht even an. "Dat is goed. Leuk idee. We moeten ook nog het geboortebord buiten zetten wat papa en Thijs hebben gemaakt."

Emma

Emma knikte. "Ik weet het. Ik zoek ook maar in mijn hoofd naar een logische verklaring." Emma schrok toen Manu plots verscheen. Ze voelde langzaam de grond onder haar voeten verdwijnen. "Verdorrie!" Emma knikte. "Het komt goed. Owen wordt weer beter." Emma knikte. "Ik kom eraan." Ze gaf Manu een knuffel. Emma liep vervolgens naar Mirthe om haar gedag te zeggen. Jonah:"Komt goed. Ga maar."

Finn

Finn was als een gek zijn spullen gaan zoeken en zijn jas en schoenen aan gaan trekken. Hij wachtte ongeduldig op Ethan. Finn knikte. "Doe maar. Ik ben er totaal niet bij nu met mijn hoofd." Hij liep naar de auto en stapte in. Finn slikte en legde toen uit wat zijn vader hem had geappt. "Dus wij gaan nu Mirthe en Manu opvangen. Beetje proberen af te lijden."

Hailey
“Goh ik geloof dat dat een lange boekserie gaat worden. Voor dit avontuur moeten er al twee delen geschreven worden.” En gaf Nora een kus. Hailey zuchtte. “Je weet hoe mijn moeder is. Maar ik geloof dat mijn vader een eind is met haar overhalen.” Ze pakte haar tas en deed die om haar schouders. “Komt goed. Ik ben goed in leren dus samen komen we er wel uit. Ik wil je altijd helpen he. Elena ben je ook zo ver?”

Gwen
Gwen knikte. “Snap ik wel. Hij heeft het ook pittig gehad qua tentamens. Hopelijk krijgt hij goede resultaten terug.” Gwen knikte. “Ja lekker.” En ze maakte een ontbijtje voor zichzelf klaar. Ze ging aan tafel zitten en knikte. “Dat is een goed idee. Ik haal hem zo wel van boven. Ze hadden hem in de oude slaapkamer van Evie gezet.” En ze nam een hap van haar broodje.

Mike
Hij wachtte tot Emma zag en reed achter de ambulance aan richting het ziekenhuis. In het ziekenhuis onderzochte ze Owen. Mike zat gespannen te wachten en hield de handen van Emma stevig vast. Eindelijk kwam de dokter en mochten ze naar binnen. Owen sliep. Hij ging in een stoel naast het bed zitten en legde zijn handen op die van Owen. De dokter stelde zich aan hun voor. “Jullie zoon is ernstig mager. Hij is ruim tien kilo te ligt. Hij moet aan sterken. De epilepsie kwam door de klap op zijn hoofd. Hij moet rust houden en hij moet stoppen met het spelen in de musical. Eigenlijk raad ik het af dat hij in musicals gaat spelen. We weten niet of de licht effecten de aanvallen weer kunnen veroorzaken. We raden aan om met een jeugdtherapeut te gaan praten en hij moet echt weer gaan eten. Hij slaapt vanwege de slaapmedicatie. Hij wordt vanzelf weer wakker. Hij mag hier pas weg als hij een maaltijd naar binnen heeft gewerkt en als hij geen aanval meer krijgt.” De dokter knikte hun toe en liep weg. Mike streelde Owen zijn hand. “Jongen waarom? Waarom doe je dit jezelf aan?” En hij keek naar zijn slapende zoon. Mike begon te huilen. Waarom had hij niet gezien hoe het met zijn jongste zoon echt ging? Was hij te druk geweest met Mirthe, Finn, Ethan en Manu dat hij Owen was vergeten?

Ethan
Hij startte de auto en reed de straat uit. Ethan probeerde Finn zo goed mogelijk te volgen. “Maar hoe dan? Owen heeft het hartstikke goed. Hij speelt de sterren van de hemel, hij heeft een onwijs warme familie waar hij alles tegen kan zeggen en een onwijs lieve vriend. Ik snap het niet.” Hij reed verder en keek even naar Finn. Het liefst pakte hij hem stevig vast maar dat kon niet gezien hij aan het rijden was. Na een tijdje kwamen ze aan bij het huis van Finn zijn ouders. Hij stopte de auto, deed de deur van Finn open, maakte hem los en hield hem stevig vast. “Het komt goed met Owen Finn. Kom laten we naar je zusje en Manu gaan.”

Nora

"Nora schoot in de lach. Een goede boekenserie kent meerde de delen."grapte ze em kuste Hailey terug. Nora zuchtte. "Het geeft je juist toch alleen maar meer vrijheid en daarbij autorijden kost minder energie dan fietsen en op de scooter rijden. Ze zijn gek als ze niet instemmen." Elena:"Nora, let op je woorden. Je kan niet voor een ander beslissen." Nora hield verder wijselijk de mond ook al was ze er er totaal niet mee eens. Nora knikte. "Weet ik maar dat examen zal ik uiteindelijk toch echt zelf moeten maken." Ze hoorde ehaar moeder zeggen dat ze klaar was voor vetrek. Nora pakte de autosleutels van de haak en liep naar de auto.

Allie

"De eerste cijfers die binnen kwamen waren allemaal voelde. Hij heeft dan ook hard geblokt. Ik hoop echt dat de rest ook voldoende is en hij geen herexamen hoeft te doen. Dat zou flink balen zijn. Ik moet ook nog verder met leren. Daar was ik eigenlijk mee bezig voordat Thijs binnen kwam rennen." Allie schonk ook voor Gwen een kopje thee in en zette deze op tafel. Ze ging gezellig bij haar moeder zitten. "Ik help je zo wel even met tillen. Wat gaan we eten vanavond?"

Emma

Emma liep naar Mike en nam hem in haar armen. "Hebben we gefaald? Zo voelt het namelijk wel. Ik snap het gewoon niet. Hij zou geen reden moeten hebben om zich zo te voelen. We steunen hem juist in alles. We hebben Manu een dak boven zijn hoofd gegeven. We steunen Mirthe in haar zwangerschap. Ethan woont bij ons in. Ik kan gewoon niet bedenken waar het fout is gegaan. Waarom Owen zichzelf zo maar beneden haalt en is gaan lijnen. Waarom hebben we niks gezien? We hadden toch moeten zien dat hij zo veel is afgevallen. Verdorrie!"

Finn

Finn haalde zijn schouders op. "Ik ook niet. Het kwam als donderslag bij heldere hemel. Ik had dit totaal niet zien aankomen." Hij zocht Ethan zijn hand en pakte deze vast. Zolang Ethan deze niet nodig had bij het rijden. Met lood in zijn schoenen stapte Finn de auto uit. Finn knikte. Hij maakte de deur open en stapte binnen. Hij voelde zijn bloed koken toen hij Jonah zag. Wat deed die eikel hier? "Hey. Mirthe zei al dat jullie kwamen. Ze valt net in slaap op de bank.",hoorde hij Jonah zeggen.

Hailey
Hailey keek Nora aan. “Dat is waar. Kijk maar naar de Zeven Zussen. Die bestaat ook uit 8 delen en dat is een van mijn favoriete series.” Ze zuchtte diep. “Dat weet ik maar je kent mijn moeder. Ik laat haar eerst maar wennen aan het idee dat Evie straks echt het huis uit gaat. Dat is al een zorg voor haar.” Hailey liep naar de auto en wachtte tot Nora de deur open had gemaakt.

Gwen
“Gaat vast wel goed komen met hem. Hij heeft in elk geval er voor geknokt.” Ze nam dankbaar de thee aan en haalde een hand door haar haar. “Kan ik je helpen met leren of kan Hailey helpen?” Ze bekeek even de leerstof die op tafel lag. “Ik denk dat je beter aan Hailey kan vragen of die je kan helpen. Het ziet er naar uit dat het biologie is dus daar kan Hailey je beter mee helpen.” Gwen dacht na. “Pfoe daar heb ik nog niet over nagedacht. Wat dacht je van spinazietaart?”

Mike
Mike keek naar Emma. In zijn gedachte hoorde hij de stem van Manu. “Manu zei dat Owen het gevoel had dat hij in alles faalde. Het viel mij wel op dat Owen de laatste tijd weigert om in spiegels te kijken. Alsof hij zichzelf ontwijkt. Manu zei dat Owen het gevoel heeft dat hij geen goeie zoon is en dat hij faalt in het musicalvak terwijl ik echt positieve dingen over hem hoor.” Mike kneep in Owen zijn hand. “Je weet dat hij alles opkropt. Het moet allemaal heel sneeky zijn gegaan. Ik…Emma ik krijg het niet over mijn hart om tegen hem te moeten zeggen dat musical er nu niet in zit. Dat zal hem nog meer breken.” Hij slikte en vocht niet meer tegen zijn tranen. “Pap…mam…” Sprak een klein stemmetje zacht.

Ethan
Ethan zag dat Jonah er ook was en haalde diep adem. Hij keek naar Mirthe die op de bank sliep. “Fijn dat ze nu haar rust pakt. Waar is Manu?” En hij keek om zich heen maar zag hem niet. “Hij is bij de trampoline buiten. Ik vond Mirthe even belangrijker.” Hoorde hij Jonah zeggen. Ethan snapte wel dat Jonah zich eerst om Mirthe bekommerde maar hij snapte niet dat hij Manu nu aan zijn lot overliet. “Finn dan gaan wij naar Manu.” En hij pakte Finn zijn hand en samen liepen ze naar de trampoline waar Manu voor zich uit aan het staren was. “Manu we zijn er. Wil je er over praten?” Manu keek hem aan. Zijn ogen stonden leeg, de vreugde die normaal in zijn ogen stonden was weg. “Hij trilde…Hij shakete…Ik had hem moeten dwingen om met Mike en Emma te praten…” Hoorde Ethan Manu zeggen. Ethan keek even naar Finn en hoopte dat hij even de grote broer rol kon aannemen.

Nora

"Als ik zeven broers of zussen blijk te hebben dan schrik ik me dood. Een of twee lijkt me wel leuk maar zeven is ook wel erg veel.",zei ze eerlijk. "I know want door jou ben ik er ook aam begonnen en mama is inmiddels bij deel zes. Ik heb nog nket heel veel gelezen, maar wat ik heb gelezen beloofd veel goeds. Ik ben benieuwd hoe het verhaal van Maia verder gaat." Nora knikte. "Ze zouden toch nog in het buitenhuis blijven wonen tot dat de tweeling wat ouder is?!?" Nora opende de deur deur stapte achter het stuur. Ze wachten tot iedereen zat en reed torn richting de spa.

Allie

"Dat is waar. Hij heeft echt zijn best gedaan en meer kan je niet doen. Al is het natuurlijk wel balen als blijkt dat zijn harde werk toch nket voldoende was om het tentamen te halen. Maar ik heb vetrouwen in Liam dat hij alles keurig heeft gehaald." Allie knikte. "Ik kom er wel uit dank je mam voor het aanbod. Als het niet lukt dan zal ik Hailey alsnog vragen om te helpen." Allie knikte. "Lekker! Zal ik je helpen met koken vanavond?"

Emma

"Ik snap het nog steeds niet. Juist daarom en we hebben hem altijd gesteund. We hebben nooit moeilijk gedaan over zijn geaardheid. Hij moet zelf toch ook zien hoe trotst we juist op hem zijn. Toch?" Ze begon zelf bijna te twijfelen aan haar ouderschap. Emma trok Mike stevig tegen zich aan. "Laten we hem eerst maar eens zien verhaal doen." Ze liet Mike los. "We zijn hier schatje. Rustig maar."

Finn

Finn rolde met zijn ogen. Lekker makkelijk om Manu aan zijn lot over te laten. "Laat haar maar slapen. We maken haar wel wakker als we meer weten." Finn knikte. Finn klom op de trampoline. "Je had niks kunnen doen,Manu. Geloof mij maar. Owen klopt liever alles op dan dat hij zou zijn gaan praten met papa of mama of zelf met mij of Mirthe. Wij hebben het geen eens gemerkt dat het slecht met Owen ging. Oké,dat is niet helemaal waar er begonnen mij de.laayste rijd wel al wat dingetjes op te falen. Dat hij jou wel vertrouwd zegt heel veel over jullie liefst voor elkaar. Ik snap dat het moeilijk is,echt waar maar uiteindelijk komt het goed met Owen. Al zal het een langen weg worden. Heb je zin om anders even te gaan wandelen? Het kan gewoon in stilte. Even wat afleiding."

Hailey
“Ik vind twee zussen en een broertje hebben al veel. Laat staan dat ik er nog zes zou hebben.” En ze stapte in en keek naar buiten. “Nou ik denk niet veel ouder hoor. Evie en Thijs hebben echt een hele leuke babykamer gemaakt. Dus ik denk dat ze over een maand, misschien twee maanden, daar heen gaan. En dat snap ik ook wel. Thijs en Evie willen ook ruimte hebben om een gezin te kunnen zijn.”

Gwen
Gwen knikte. “Je doet je best en meer kun je niet doen. Dat hebben we ook altijd tegen jullie gezegd.” Gwen gaf haar dochter nog een kus en at verder van haar boterham. “Goed dat je eerst zelf wilt kijken of je er uit komt.” Gwen keek even naar buiten en keek op toen Astrid binnen kwam. “Zo mijn werk zit er op. Evie slaapt nog en Thijs en Joey zijn bij de tweeling. Mocht er iets zijn dan kunnen jullie mij altijd bellen. Allie je bent zo’n mooie vrouw geworden. Ik weet nog hoe jij ter wereld kwam, huilend maar doortastend. Je hebt het goed gedaan. Mocht je ooit de kraamzorg in willen, geef mij dan een belletje.”

Evie
Evie werd na een korte slaap wakker. Ze keek om zich heen en haalde diep adem. Haar blik ging naar links en zag haar meiden in hun wiegjes. Ze waren in een diepe slaap. Evie knipperde met haar ogen en ging met moeite rechtop zitten. Ze zag haar vader en Thijs. “Pap je had best weer naar mama en Allie mogen gaan. Thijs en ik redden ons wel.” En ze wilde zijn hand pakken.

Mike
Mike zuchtte. “We kunnen het ook niet snappen want we kunnen niet in zijn hoofd kijken. We kunnen er alleen maar voor hem zijn en hem helpen nu we eindelijk een beetje weten wat er speelt.” Mike keek op toen Owen wakker werd. “We zijn hier lieverd. We gaan niet bij je weg.” En hij aaide zijn zoon door zijn haren. “Het spijt me zo mama en papa. Ik…” en Owen begon te trillen. Mike pakte zijn handen. “Owen rustig. We zijn er voor je. We willen je helpen maar je moet wel zeggen wat er in je omgaat.” Owen werd wat rustiger. “Ik weet het ook niet. Ik hoor stemmen. Stemmen die zeggen dat ik dik ben, een monster. Dat ik het niet waard ben om jullie zoon te zijn en ook dat ik er nooit kom in het musicalvak. Die stemmen dwingen mij om mijn eten uit te spugen. Ik wil het niet. Ik wil niet zo zijn.” En Owen begon te huilen. Mike drukte Owen tegen zich aan en liet hem huilen.

Manu
“Ik wist wel wat er in hem om ging.” En hij haalde een verkreukeld papiertje uit zijn zak. “Owen tekent net als ik zijn gedachten en gevoelens. Dit vond ik vandaag in zijn tekenmap.” En hij liet de tekening zien. In de tekening zag je Owen tegenover een spiegel alleen zijn spiegelbeeld was dat van een monster. Om Owen heen stonden allerlei teksten. “Ik heb hem hiermee geconfronteerd voor ik ging ontbijten. Hij barste in tranen uit. Ik zei dat hij hulp moest zoeken maar hij wilde het niet. Hij zei dat jullie ouders al zoveel op hun bordje hadden dat hij niet wilde dat ze zich om hem zorgen gingen maken. Ik heb hem gezegd dat als hij het vandaag niet zou vertellen, ik dat ging doen.” Manu kreeg tranen in zijn ogen en knikte. “Een wandeling is wel fijn.”

Nora

"Haha en dan heb je nog een tweelingzus ook. Ik moet eerlijk zeggen dat het met jullie viertjes wel altijd gezellig druk bij jullie thuis is als iedereen er is. Al zal het nu wel een stukje drukker zijn als Evie en Thijs er ook zijn met de baby's." Nora knikte. "Ik ook. Al zal het heel raar zijn in het begin als Evie daar niet meer woont. Maar dan kunnen wij eindelijk rustig onze intrek daar maken. Er ons eigen paleisje van maken." Elena:"Ja, leuk allemaal maar jullie zorgen wel mooi voor een logeerkamer voor moeders. En jullie komen verplicht één keer in de week eten. Zo zijn jullie hier altijd en zo laten jullie mij gewoon alleen achter."

Allie

"Dat weet ik. Dat heb ik ook altijd in mij achterhoofd gehouden. Net zoals dat papa zei van proberen kan je leren. Daarom wil ik eerst kijken of ik zelf biologie in mijn hoofd gestapt krijgt. Het meeste hem wel wel afgelopen tijd besproken tijdens de les en dat begreep ik aardig goed." Allie keek op toen Astrid binnen kwam. "Dank je wel. Ik zal het onthouden."

Finn

Finn bekeek de tekening. Hij gaf hem vervolgens aan Ethan. Hij kon er niet naar kijken. "Verdorrie Owen was gewoon naar me toe gekomen. Dan had ik iets voor je kunnen betekenen. Dan was die val en epileptische aanval misschien niet gebeurd." Finn gaf Manu een stevige knuffel. "Voel je alsjeblieft niet schuldig. Je hebt je best gedaan om hem te helpen waar je kon." Finn wachtte op de ander twee em begon toen te lopen.

Emma

"Het komt goed,liefje. We gaan hulp zoeken om je te helpen van die stemmen in je hoofd af te komen. Om je weer aan het eten te krijgen. Want je moet echt gaan eten. Je bent onwijs vermagerd dat het ongezond is. Eerder dan dat je gaat eten mogen we je ook nket mee naar huis nemen. We zijn ons allemaal rot geschrokken. Was nou gewoon naar ons toegekomen. Wij hadden je kunnen helpen. Papa en mama staan altijd voor jou klaar en zijn juist trots op je hoe goed je het deed in de musical. Je hebt Manu geholpen door hem mee naar ons te nemen. Jullie hebben een fijne relatie samen. Je hebt zoveel om voor te vechten."

Hailey
Hailey knikte. “Het is een drukke boel thuis maar ik vind het wel gezellig. Zo is er altijd iemand thuis als je thuis komt.” Ze keek even naar buiten en keek Elena aan. “We laten je niet in de steek Elena beloofd. En wij kunnen jou ook uitnodigen voor het eten.” Ze keek er wel echt naar uit om in het buitenhuis te gaan. Ze vond het wel heel spannend. “Ik kijk er naar uit om het tot ons paleisje om te toveren. We moeten binnenkort maar even langs Ikea gaan.”

Gwen
“Dat is zeker waar.” Ze liep met Astrid naar de deur en kwam niet veel later terug in de keuken. “Zullen we zo maar eens beschuit met muisjes gaan brengen in het buitenhuis?” Stelde ze voor. Gwen nam nog een laatste hap van zijn boterham en deed toen haar bord in de vaatwasser.

Manu
Manu keek Finn aan. “Hij vindt het moeilijk om over zijn problemen te praten. Ik moet het er ook echt uit trekken. Ze hebben bij The Sound of Music gezegd dat als hij niet aankomt hij moet stoppen. Ze kunnen niet garant staan voor de eventuele gevolgen.” Manu slikte. “Ik hoop gewoon dat hij de hulp gaat aannemen. Ik ben anders bang dat ik hem verlies.” En hij liep samen met Ethan mee naar Finn toe. Manu keek even naar Finn. “Ik weet dat ik mij niet schuldig hoef te voelen maar ik wist dit. Ik wist wat er speelde en ik deed niks.”

Owen
Owen voelde dat de tranen maar bleven komen. “Ik wil hulp. Ik wil dat het stopt.” En hij deed zijn handen voor zijn oren. Zijn vader ging bij hem op bed zitten en wiegde hem zachtjes heen en weer. “Owen naast dat je vermagerd bent mag je van de dokters niet meer in de musical spelen. Eigenlijk raden ze dat hele vak af.” Owen keek vol verbazing naar zijn vader. “Het is mijn droom. Alsjeblieft laat ze dit niet van mij afpakken. Ik smeek jullie.” Owen pakte zijn moeders hand en keek haar smekend aan. “Ik beloof je dat ik ga eten, ik beloof je dat ik met iemand ga praten maar alsjeblieft pak dit niet van min af.”

Nora

"Daar heb je wel gelijk in. Ik speelde meestal bij andere kindjes omdat ik anders alleen thuis zat. Wat ik maar saai vond of de buurvrouw kwam opletten." Elena:"Hailey. Ik plaag jullie maar. Ik ben juist blij dat jullie op het erf van jou ouders kunnen gaan samenwonen. We gaan er met elkaar een mooi plekje van maken." Nora knikte. "Ja ideetje opdoen. Ik heb namelijk geen idee wat ik leuk zou vinden kwa inrichting."

Allie

Allie knikte. Ze sloot haar leerwerk en legde deze aan de kant. Ze liep naar de keuken om haar moeder te helpen met het smeren van beschuit met muisjes en legde alles op een mooi dienblad. Vervolgens liep ze naar het buitenhuis. Ze zag dat Evie ook weer wakker was. "Beschuit met muisjes! Op Josie en Charley."

Finn

Finn knikte. "Ik weet het." Finn slikte. "Dat gaat die op zijn zachts gezegd niet leuk vinden." Finn sloeg een arm om Manu heen. "Kijk me aan. Dat laten we niet gebeuren. Zo mag je niet denken." Finn bleef even staan. "Nogmaals.. Je had weinig kunnen doen." Hij liep terug naar Ethan en leunde tegen zijn schouder. "Wat zijn we in voor vreselijke hel beland."

Emma

Emma probeerde de boel te sussen. "Ik weet het. Maar wij kunnen deze beslissing niet nemen. We moeten ons neerleggen bij het besluit van de dokters en de productie. Eerlijk gezegd vind ik het nu belangrijker dat je je richt op herstel dan dat je op het podium staat. Misschien heel hard gezegd maar je gezondheid gaat voor,Owen. Als je laat zien dat je echt weer gezond gaat eten en aankomt kunnen we denken over weer naar musicalles te gaan. Maar voorlopig is het nee, sorry."

Hailey
“Huh die snap ik niet. Je was enigskind, waarom vond je het dan niet leuk om met andere kinderen te spelen?” Ze keek even naar Nora haar moeder en begon te lachen. “Weet ik ook wel maar je bent altijd welkom Elena.” Ze dacht even na. “Ik wil sowieso een Billy boekenkast al kan ik die van mijn kamer wel naar het buitenhuis verhuizen. En een plek waar we creatief bezig kunnen zijn.” Ze zag het al helemaal voor zich.

Evie
Evie keek op toen haar moeder en Allie binnen kwamen met beschuit met muisjes. “Ooh lekker. Weten jullie waar ik heel erg naar snak? Naar een kop koffie. Ik heb negen maanden van decaff moeten leven en ik kan je vertellen dat is niet lekker.” Evie keek even naar Thijs. “Thijs heeft heel goed de kleertjes aangedaan die we per kind hebben uitgekozen en hij heeft de mutsjes niet verwisseld zoals papa.” En ze keek even met een grijns naar haar vader. “Evelyn pest je vader niet zo. Dat was een keer en daarna nooit meer.” Zei haar moeder en keek haar nepstreng aan. “Hebben jullie al een post op social media gezet?” Evie schudde haar hoofd. “Daar wilde we mee wachten tot Riley en Hailey de meiden hebben gezien. Anders ziet de hele wereld ze al voordat zij ze kunnen zien.”

Ethan
Ethan sloeg zijn armen om Finn heen. “Het komt goed Finn. Owen is in goede handen. Niet heel vervelend bedoeld maar misschien is dit wel goed dat dit gebeurd is. Nu moet hij wel hulp aannemen en kan hij het niet meer verborgen houden voor ons.” Ethan gaf Finn een kus en keek even naar Manu. “Dat die jou in vertrouwen nam betekent heel veel voor de relatie. En voel je je niet schuldig omdat je het verzwegen hebt, je hebt zijn vertrouwen in jou niet beschaamd.”

Owen
Owen keek even naar zijn vader. Hij wist dat er veel in zijn vader om ging vooral omdat tante Jenny een eetstoornis had gekregen na het overlijden van oma Mirjam. “Ik weet dat mijn gezondheid belangrijker is dan die musical maar ik kon daar echt mezelf zijn. Op school…” Hij slikte. “Op school pesten ze mij om wie ik ben en met wie ik een relatie heb. Ik voel mij niet meer fijn op school.” En hij keek zijn ouders aan. Zijn vader pakte zijn hand. “Waarom heb je ons dat niet verteld?” Owen slikte. “Jullie hebben al zoveel zorgen aan jullie hoofd.” Zijn vader keek hem even streng aan. “Dan nog? We zijn je ouders Owen. Je kan alles aan ons vertellen.” Owen slikte en keek zijn moeder aan. “Ik ga even naar de kantine. Owen kan ik iets voor je meenemen?” Owen keek even naar zijn vader. “Yoghurt alsjeblieft.” Hij wist dat hij wel iets moest eten. Zijn vader knikte en liep toen de kamer uit. Owen keek zijn moeder aan. “Ik wilde niet dat papa weer terug gaat denken aan tante Jenny. Is hij nu boos? Ben jij nu boos?” En hij begon te huilen.

Nora

"Ik bedoel dat ik liever niet alleen thuis was dus speelde ik vaal bij andere of op straat." Nora rolde met de ogen. "Zo te merken heb je al hele plannen. Mag ik ook nog meebeslissen.",zei ze plagend. Inmiddels reed ze het parkeerterrein van de spa op. "We zijn er!"

Allie

"Ik ga wel een pot koffie zetten beneden." Allie schoot in de lach vooral toen ze de buik van hun vader haast vuur zag spugen. "Eén keer en ze herinneren je er je rest van je leven aan.",hoorde ze Joey zeggen. Allie proestte het opnieuw uit. "Ach papa zie het positief. Je krijgt nog een kans om het recht te zetten." En dook toen weh achter de moeder voordat ze een kussen naar der hoofd toe kreeg gegooid. "Dat is wel zo netjes." Joey:"Hailey en Nora komen eind de middag. Ze gingen toch met Nora haar moeder naar de spa appte ze."

Finn

Finn staarde een beetje voor zich uit in het niets. "Ja. Misschien wel. Wie weet hoe het anders was afgelopen." Ze haalde een paar keer diep adem." Finn knikte."Ik sluit em bij Erhan zijn woorden aan." Hij begon langzaam verder te lopen. Zonder doel. Al maakte het zijn hoofd niet echt leger zoals gehoopt.

Emma

"Wil je een kopje zwarte koffie meenemen?",vroeg ze nog aan Mike en keel hem na toen hij wegliep. Ze richtte zich op Owen. Ze ging opnhet bed zitten en trok hem stevig naar zich toe. "Daar heb je wel kans op ja.",zei ze eerlijk. "Niet perse boos. We zijn ons rot geschrokken. We balen dat je niet eerlijk tegen ons bent geweest. Je weet hoeveel waarde papa en ik aan eerlijkheid richten. We schamen ons omdat we niet hebben gezien dat het zo slecht met je ging. Alsof papa en mama gefaald hebben. We willen het beste voor jou Owen." Ze slikte even. "Ik snap dat je heel graag wilt spelen,lieverd maar voor nu staat je gezondheid op één. Aansterken en rust nemen. Als het beter gaat en je weer op gewicht komt kunen we denken over musicalles. Eerder niet."

Hailey
“Ooh zo.” Ze bleef even stil. Hailey vond het heerlijk dat ze nooit alleen was al had ze het ook wel lekker gevonden om af en toe even op zichzelf te kunnen zijn. “Oh ik dacht dat je het mij liet inrichten.” En ze stak haar tong uit. Hailey keek op toen ze er waren. Ze stapte rustig uit en haalde diep adem. Ze vond het altijd spannend om naar een spa te gaan, vooral omdat ze bang was dat ze vragen kreeg over haar littekens.

Evie
Evie keek haar zus dankbaar aan. “Als je dat zou kunnen doen graag. Ik heb er echt trek naar.” En ze pakte een bordje met een beschuitje. “Sorry pap. Je weet dat jullie mij er ook zo vaak aan herinneren dat ik jou wilde slaan met een boek omdat je mijn boekenkast niet goed had ingericht.” En ze keek even naar Thijs. “Is alles goed met de meisjes?” En ze ging wat rechterop zitten en keek even naar haar ouders en zusje. “Ik ben er zo dankbaar voor dat jullie bij de bevalling konden zijn.”

Ethan
Ethan pakte Finn zijn hand. “Zo moet je niet denken. Owen is sterker dan dit. Owen wordt beter. We gaan straks kijken of we naar hem toe mogen. Het komt goed.” En hij gaf Finn een kus. Hij begeleidde Finn en Manu naar een bankje en liet hun rustig zitten. “We denken nu alleen in doem scenario’s wat ook echt te begrijpen is maar het helpt niet. We moeten er in gaan geloven dat Owen beter wordt en in goede handen is.”

Owen
Owen keek zijn moeder aan. “Sorry ik wilde niet dat hij weer daaraan terug dacht. Ik weet dat het voor hem moeilijk was en nog steeds is om daar over te praten.” Owen slikte. “Jullie hebben niet gefaald. Ik heb Manu in vertrouwen genomen. Hij bleef zeggen dat ik het aan jullie moest vertellen maar ik zei dat het wel over ging. Ik had gehoopt dat het vanzelf wegging. Ik heb eerder jullie teleurgesteld, jullie mij niet.” Owen veegde zijn tranen weg. “Maar hoe kom ik weer op gewicht dan en wat nou als ik weet een epileptische aanval krijg?”

Nora

"Oh, ik krijg wat van je." En zette een achtervolging in op Hailey. Toen ze Hailey eenmaal te pakken had drukte ze een kus op haar lippen. Ze liep vervolgens naar binnen en meldde zich aan. "We krijgen eerst een heerlijke massage. Dat had ik stiekem al geregeld en ingepland. Jullie moeten alleen nog even jullie keuze doorgeven."

Joey

"Dan ga ik even een pot koffie zetten en dan kom ik zo weer terug met wat bekers ook.",hoorde hij Allie zeggen. Joey nam een beschuitje. "Touch! Dat vergeet ik ook nog mee en hebben we het inderdaad ook nog steeds over." Thijs:"Ja zeker. Ik heb net nog gekeken en toen lagen ze nog als een roosje te slapen." "Ik ben blij dat ik er bij kon zijn. Ik had de geboorte van mijn eerste kleinkinderen niet willen missen."

Emma

Emma knikte. "Dat snap ik,lieverd. Je doet dit ook niet expres. Er is momenteel gewoon iets in je hoofd wat je ziekt maakt en nare dingen tegen je zegt en je hulp bij nodig hebt om die nare stemmen met hun gedachten weet uit te krijgen." Emma veegde de tranen weg. "Ik weet het. Maar soms voel je je als ouder gewoon zo. Dat zal je later wel gaan snappen als je zelf kinderen krijgt. Mocht je die willen later." Emma pakte Owen zijn hand vast. "Die epileptische aanval kwam door de val. Ik dnek dat je een aangepast dieet krijgt voorgeschreven om meer te gaan eten."

Hailey
Ze schoot in de lach en probeerde weg te rennen. Het voelde fijn om Nora haar warme lippen op haar mond te voelen. Ze liepen hand in hand naar binnen en ze dacht even na. “Ik wil een ontspanningsmassage met die warmte stenen. Ik weet alleen niet meer hoe dat heet.” En ze sloeg haar armen om Nora heen. Hailey kon het wel goed gebruiken een massage. Ze was druk geweest met tentamens en verslagen. Sinds ze weer meer naar school ging moest ze weer meer doen.

Evie
Evie glimlachte. “Fijn dat ze slapen als roosjes. Dan zijn ze straks misschien goed uitgerust als Riley en Hailey komen.” Ze keek even naar haar vader. “Ik had voor geen goud in het ziekenhuis willen bevallen. Maar als het moment daar was het moest wel dan had ik het gedaan. Maar ik ben blij dat ik hier thuis kon bevallen met een paar van de mensen waar ik het meeste van hou.” Evie ging beter zitten maar vertrok haar gezicht. Haar lijf deed nog steeds pijn van de bevalling. Ze haalde diep adem en ging toen weer liggen.

Owen
“Mam ik wil niet meer naar die school. Ik kan daar niet mezelf zijn. Daar is alles begonnen.” Hij trilde eventjes toen hij aan de school dacht. Door de pesterijen waren de gedachten begonnen. “Ik wilde niet dat jullie je zo zouden voelen. Jullie zijn zulke lieve ouders. Ik ben jullie zo dankbaar dat jullie ons de ruimte geven om ons zelf te kunnen zijn. Ik had jullie moeten vertellen over de pesterijen maar ik durfde niet.” Hij slikte. “Ik weet het maar wat nou als die klap voor een beschadiging heeft gezorgd?” Hij keek zijn moeder aan. “Wil je Finn bellen?”

Nora

"Oh, je bedoeld hotstone. Dat is inderdaad een hele fijne massage. Ik ga denk ik gewoon voor een Zweedse massage." Nora legde even haar hoofstuk op Hailey haat schouder . "Nora en Hailey?",hoorde ze een stem vragen. Nora schrok op uit gedachten. "Jullie mogen alvast meelopen." Ze werden begeleid naar de massageruimte. Nora kuste Hailey. "Gwnket er van. Wat ontspanning hebben we wel verdiend en vanmiddag gaan we je nichtjes ontmoeten."

Thijs

"Ik hoop ook dat ze nog even slapen maar dan zullen we ze wakker moeten maken voor hun voeding." Joey:"Ik ben dna geen vrouw maar ik kan begrijpen dat dit veel fijner was dan in het ziekenhuis. Gewoon in je eigen vertrouwde omgeving. Geen artsen die bovenop je staan. Je hebt het goed gedaan,meisje." Thijs was bij Evie op het bed geklommen. "Doe nou eens rustig!" Allie kwam weer boven met de koffie. Hij pakte het dienblad aan en zette het op het nachtkastje. "Wil je er iets in Eef?"

Emma

"Ik snap het, Owen. Maar ik weer niet of het mogelijk is om zomaar van school te veranderen. Dat zullen papa en ik toch echt rustig moeten uitzoeken. Misschien is school nu ook wel te veel en adviseert de arts om thuisonderwijs te volgen. We weten het niet maar we zullen zien waar het schip strand. We gaan voor betere wateren. Al zal het een zware tocht worden op open zee." Emma wreef over Owen zijn hand. "Het is oké. " Emma slikte. "Laten we niet meteen van het ergste uitgaan, lieverd. Het komt goed, echt." Emma knikte. Ze pakte de telefoon em beeldbelde Finn.

Hailey
Ze knikte. “Die bedoel ik.” Niet lang daarna werden ze omgeroepen en samen met Nora liep ze de ruimte in. “Ik zal proberen te ontspannen en er van te genieten.” Ze kregen de opdracht om zich uit te kleden en een badjas aan te doen. Ze nam de badjas mee naar de omkleedruimte en liep naar de cabines. Ze kleedde zich uit en even bekeek ze zichzelf in de spiegel. Ze gleed met haar hand over haar littekens en slikte. Ze vond het nog steeds moeilijk om naar zichzelf te kijken. Ze veegde even een traan weg die ze langs haar wang voelde glijden. Ze deed de badjas aan en liep weer naar de massage ruimte toe.

Evie
Ze keek Thijs aan. “Sorry. Ik dacht dat ik het rustig deed maar blijkbaar niet.” Evie knikte. “Het was fijn dat mijn familie erbij kon zijn en dat Astrid het heeft gedaan. Ze zou nog een berichtje sturen met wanneer de kraamhulp zou komen. Ik geloof wel vandaag maar ze wist nog geen tijdstip.” Evie keek even naar Allie. “Suiker en melk graag.” En ze glimlachte. “Hoe heeft Liam het in Limburg?”

Owen
Owen zuchtte diep. Thuisonderwijs zou wel een uitkomst zijn maar dat betekende dat hij zijn vrienden dan ook weinig zou zien. Hij keek even naar zijn moeder. “Wat nou als ik naar een kliniek moet omdat ik zorgwekkend ben afgevallen? Misschien is dat wel beter voor mij. Ik kan deze strijd niet meer alleen aan. Misschien is het wel goed voor mij als er door professionals op mij gelet word.” En Owen keek zijn moeder aan. Hij wilde zo graag beter worden en weer verder met het spelen in musicals. Hij keek op toen Finn in beeld kwam. “Sorry Finn dat ik niks tegen je heb gezegd.” Viel hij met de deur in huis.

Thijs

"Het is al oké." En gaf haat een kus. Thijs knikte. "We zullen het wel zien. We redden ons wel tot die tijd."

Allie:
Allie schonk koffie voor Evie in en reikte haar de mok aan. "Geniet er van." Ze ging vervolgens op een stoel zitten. "Goed. Hij vermaakt zich prima. Ik moest jullie namens hem feliciteren. Hij was blij voor mij dat ik er bij mocht zijn, Josoe naar mij is vernoemd en ik peetouder mag zijn. Hij bood wel aan om te komen maar ik heb het afgeslagen. Hij verdiend dit weekend met zijn vrienden."

Emma

Emma slikte. "Laten we het er zo met papa over hebben" Ze wilde niet dat Owen in een inrichting kwam te zitten ze redden het zelf zelf wel met de juiste hulp. Omringd door de mensen die van hem houden. Ze duwde de gedachten van zich af. Ze belde Finn en al snel nam hij op.

Finn: Laat ons nooit meer zo schrikken! Hoe gaat die? Weten ze al meer? Mogen we langs komen?

Nora

Nora ving Hailey op. Ze sloeg de armen om der heen en kuste haar. Ze pakte vervolgens Hailey der hand vast. "Kom! Let it go. We zijn hier om ons te laten verwennen en even volledig te ontspannen. Dat gaat niet als je je druk maakt lopen maken. Ze leten er heus niet op schatje." En kuste Hailey opnieuw.

Evie
Ze knikte. “We redden ons zeker maar het zou wel fijn zijn om te weten wie er kwam.” Dankbaar nam ze de koffie aan. Ze rook de geur op en deed even haar ogen dicht. “Hmm hier heb ik echt naar uit gekeken.” Ze hoorde een van de twee meisjes huilen. Ze keek even naar Thijs. “Heeft ze honger? Ze hebben niet gegeten toen ze werden geboren. Misschien is het tijd dat ze bij mij komen drinken?” Evie keek naar Allie. “Anders bellen we zo even met hem? Dan kan hij de tweeling zien.”

Owen
Owen pakte zijn moeders hand vast. “Mam het is geen inrichting, het is een hulpcentrum. Manu had het mij laten zien. Niet dat hij wilde dat ik opgenomen werd maar meer omdat daar dokters zijn die mij de juiste hulp kunnen bieden en dat misschien ook wel vanuit huis kan.” Owen keek op toen hij zijn broer zag. “Ik wilde jullie niet laten schrikken. Ik ben ongezond licht zei mama. Ik moet stoppen met musical.” En Owen slikte. Hij keek even naar zijn moeder. “Van mij mogen jullie komen maar ik weet niet hoe mama daar over denkt.”

Hailey
Ze beantwoordde de kus. “Ik weet het maar ik vind het gewoon moeilijk om naar mezelf te kijken. En ik weet dat dat niet nodig is.” Hailey haalde diep adem en liep naar de ruimte. “Hailey jij mag op die bank gaan liggen.” Hailey knikte en liep naar een ligbank en ging er op liggen. Ze keek even naar Nora en probeerde zich toen te ontspannen.

Nora

Nora legde een vinger op Hailey haar lippen. "Sstt.. je hoeft niet naar je jezelf te kijken. De masseur gaat ook echt niet naar je kijken. Waarschijnlijk heeft die wel erger gezien. Mannen die opgewonden raken bijvoorbeeld op een oude damen met wratten." En schoot zelf in de lach. "De enige die naar je kijkt dat ben ik." En kuste Hailey kort. Nora ging op de bank naast Hailey liggen. Ze reikte Hailey haar hand aan.

Thijs

Thijs knikte. "Dat is waar. Ach het zal vast een lieve vrouw zijn die ons komt helpen. Maal je daar niet te druk om en anders ontpopt Allie zich wel als kraamhulp. Die heeft Astrid immers heel goed geholpen bij de geboorte." En zocht even de blik van Allie. Thijs dacht hardop na. "Ik ben bang van wel. Ik wilde al.voorstellen om ze wakker te maken voor hun voeding. Ik pak haar wel even." Even later kwam hij terug met Josie. "Gaat dat lukken om haar aan te leggen?" Hij keek een beetje onzeker toe, toen hij Josie aangaf. Allie:"Dat zou hij zeker leuk vinden."

Emma

Emma knikte en haalde een paar keer diep adem. "Nogmaals we hebben het er straks met papa over. Ik wil geen beslissing nemen zonder je vader erbij hierover of over school. We moeten hier allemaal achter staan." Waar bleef Mike eigenlijk? Het duurde wel erg lang. Ze besloot Mike te appen. Liefje, alles oké?

Finn:
"Papa had ons geappt. We waren er al een beetje bang voor." En liet sien dat hij met Manu en Ethan was. "Het komt goed,Oowtje. Op een dag kan je wel weer spelen en je droom najagen. Maar het is nu het belangrijkste dat je beter wordt. Laat papa en mama de best mogelijke zorg voor je regelen. Wij zijn er voor je en Mirthe ook. Willen alleen maar dat jij weer gelukkig wordt. Wil je... vertellen waardoor dit is gebeurd?" "Kom maar.",hoorde hij zijn moeder zeggen. "Dan wandelen wij zo terug en maken we Mirthe wakker. Die lag even te slapen. Jonah is bij haar."

Hailey
Ze haalde diep adem en gaf zich over aan de masseur. Tijdens de massage flitste er van alles door haar hoofd. Allerlei herinneringen. Alle gebeurtenissen van de afgelopen maanden, het verlies van opa Boek, haar operatie, echt alles kwam voorbij. Ze merkte dat ze zachtjes aan het huilen was. “Moet ik even stoppen?” Hoorde ze plots de stem van de masseur vragen. Hailey schudde haar hoofd. “Nee dat hoeft niet dankjewel. Ik…Het komt gewoon allemaal even los.” De masseur keek haar warm aan. “Dat krijg je als je je helemaal ontspant. Geeft niks. Laat alles maar lekker gaan.” En ze ging verder.

Evie
Evie knikte. “Dat is ook zo. Ik had het gewoon fijn gevonden als we al wisten wie er zou komen.” Ze hoorde haar moeder even lachen. “Astrid had Allie al aangeboden om kraamhulp te worden. En Eef het komt echt wel goed. Geniet jij nou maar lekker van je meiden. De rest komt vanzelf.” Evie knikte. Ze keek op toen Thijs met Josie aan kwam lopen. “Geef maar.” En ze nam het kleine meisje over en deed haar badjas een stukje uit en legde Josie aan haar borst. Het was even zoeken maar niet lang daarna begon Josie te drinken. “Thijs zou jij het schoot kussen kunnen pakken? Dan ligt ze wat lekkerder.”

Owen
Owen keek even naar zijn moeder en toen weer naar zijn broer en de rest. “Ik zit heel erg met mezelf in de knoei. Ik word gepest op school om wie ik ben en om de persoon met wie ik een relatie heb. Ik heb het gevoel dat ik faal in alles. Dat ik het niet goed doe tijdens de musical of geen goeie zoon of goed broertje ben. Ik heb het gevoel dat ik jullie teleurstel.” Owen voelde weer tranen op komen.

Mike:
Mike was naar de kantine gegaan maar hij was daarvoor een luchtje wezen scheppen. Hij had allerlei flashbacks gekregen naar de tijd dat het met zijn zusje niet goed ging. Hij was nu weer met wat yoghurt en koffie onderweg naar Owen zijn kamer toen hij een appje kreeg. Even bleef hij stil staan en las het appje. Ik ben er bijna! en niet veel later kwam hij de kamer van Owen binnen en zette hij het dienblad neer. Hij zag dat Owen met Finn aan het videobellen was. “Hey Finn.” En hij gaf zijn vrouw en Owen een kus. “Alles okee hier? Is de dokter nog langs geweest?”

Off: Skip naar Kerstvakantie

Hailey
Hailey controleerde of ze alles had. Vandaag zouden ze vertrekken naar Schotland. Met de auto. Ze hadden besloten om er met zijn vieren een autorit van te maken. Liam zou in elk geval het eerste stuk rijden. Hailey pakte haar lievelingsknuffel en knuffelde er mee. Ze had deze ooit van opa Boek meegenomen en ze wilde de knuffel meenemen op reis. Ze keek even naar Nora. “En heb jij alles?”

Evie
Vandaag zouden ze kerstinkopen doen. Het zou de eerste kerst voor de tweeling worden en Evie wilde heel graag goed uitpakken. Ze was nog Charley borstvoeding aan het geven. Josie was al omgekleed en had al gedronken. Zij lag lekker in de box geluidjes aan het maken. “Thijs heb jij de luiertas toevallig al ingepakt?” En ze merkte dat Charley klaar was. Ze drukte haar tegen zich aan en probeerde haar te laten boeren. “En moeten we nog cadeautjes voor je ouders en zus en broer kopen?”

Owen
Owen was zijn koffer aan het inpakken. Vandaag mocht hij eindelijk na twee weken de kliniek verlaten. Ze zouden straks samen met zijn ouders nog een eindgesprek hebben maar hij mocht eindelijk naar huis. Owen keek zijn kamer rond en haalde wat foto’s van de muur. Na twee weken intensieve behandelingen en gesprekken ging het beter met hem. Hij was er nog niet maar het begin was er.

Nora

Nora schrok op uit gedachten toen ze de stem van Hailey hoorde. Snel stopte ze het doosje waarmee ze in de handen had gestaan diep onder in de koffer. Ze wilde Hailey met kerst ten huwelijk vragen, niet dat ze dan meteen hoefde te trouwen, maar dat moest wel een verassing blijven. Ze deed vervolgens de koffer dicht. "Ja, ik heb alles. Na driedubbel check." Ze liep naar Hailey toe en gaf haar een kus. Ze zag even later haar moeder boven komen. "Klaar dames? Zal ik helpen jullie koffers te dragen? Ik heb tevens wat broodjes voor jullie gesmeerd om mee te nemen onderweg. En ik wil alvast jullie kerstcadeau overhandigen."

Thijs

Thijs hief een stapel met luiers omhoog. "Daar ben ik mee bezig. Vandaar die luiers want die dames hadden alles al opgemaakt. Even kijken hoor. Kleertjes, doekjes, speentjes. Wil je flesjes meenemen of ga je gewoon voeden als ze honger krijgen?" Hij hoorde een luide boer em schoot in de lach. "Jeetje, Charley. Dat is toch niet beleefd dame." Thijs haalde een hand door zijn haar en keem wat beschaamd. "Uhh, ja sorry. Ik ben helemaal vergeten iets alvast te bestellen door de komst van de meisjes. Ik heb wel al wat ideetjes in gedachten."

Finn

Finn liep te ijsberen door de woonkamer. Ze zouden straks Owen gaan ophalen in de kliniek waar hij afgelopen weken had verbleven voor zijn eetstoornis. "Finn! Ga zitten! Ik krijg de zenuwen van je.",hoorde hij zijn zusje zeggen die op de bank lag te lezen en haar bolle buik als steun kon gebruiken voor het boek. "Sorry. Ik vind het gewoon spannend om Owen op te gaan halen." Hij hoorde Mirthe zuchten en vervolgens zeggen:"Snap ik maar de tijd gaat niet sneller zo. Als je je verveelt mag je wel een kopje thee voor mij zetten." Finn liep naar de keuken om de waterkoker aan te zetten. Mirthe:"Oh, Finn! Vergeet het "welkom thuis, Owen" spandoek niet op te hangen."

Hailey
“Ik heb ook alles gecheckt. Paspoort zit in mijn handtasje en mijn boek voor onderweg ook.” Ze vond het fijn om te lezen in de auto. Ze was bezig in Fourth Wing van Rebecca Yaros. Ze keek even naar een foto van haar en opa Boek. Ze hoopte deze reis te ontdekken wie haar opa was naast zijn leven in Nederland. Soms had ze het idee dat ze hem helemaal niet kende. Ze keek naar Elena die naar boven was gekomen. “Super lief ma.” Ze nam het cadeautje aan en maakte het open. “Ooh deel 2 van Fourth Wing, dan kan ik gelijk door.” En ze knuffelde Elena stevig.

Evie
“Ik heb alvast gekolfd van tevoren dus ik heb twee flesjes klaar gezet om mee te nemen straks. Dan kunnen we na het inkopen doen even ergens zitten.” Evie vond het spannend om de deur uit te gaan met de tweeling. Ze deden het heel goed als ze naar familie gingen maar een dagje tuincentrum was toch totaal iets anders. Ze begon te lachen. “Goedzo Charley. Dan zeg je: pardon, sorry dat ie niet harder kon.” En ze knuffelde Charley. Voorzichtig tilde ze haar op en zette haar in de box. Evie klikte haar bh weer goed en keek even naar Thijs. “Okee dat wordt dan nog even snel cadeautjes halen voor we morgen een nachtje bij jou ouders gaan slapen voor de kerst.” Ze zouden voor dat het echt kerst was eerst kerst vieren bij Thijs zijn ouders. Ze wilde eerste kerstdag naar haar eigen ouders en tweede kerstdag wilde ze gewoon rustig thuis samen met Thijs en de kinderen vieren.

Manu
Manu was kleding aan het uitzoeken. Hij wilde er wel goed uit zien als Owen straks thuis kwam. Samen met Emma, Finn en Ethan zouden ze Owen ophalen. Hij was dagelijks bij Owen op bezoek geweest en had langzaamaan gezien dat Owen zich weer beter ging maar hij wist dat het Monster, zoals Owen het noemde, altijd ergens rond zou sluipen. Hij liep naar beneden en zag Finn druk rond lopen en Mirthe te lezen. “Goeiemorgen. Mike komt niet mee?” Hij wist dat Mike niet was langs gegaan, hij wilde wel maar kon het niet. Owen had hem verteld dat zijn tante een eetstoornis had gehad en ook in een kliniek had gezeten en zijn vader wilde er niet mee geconfronteerd worden. Wel hadden ze via de videocall elkaar gesproken.

Nora

"Ja, de belangrijkste spullen heb ik ook in mijn rugzak gestoten zodat ik daar meteen bij kan." Nora keek verbaasd naar de cadeautjes. "Maar.. ik heb nog niks om aan jou te geven." Elena:"Dan koop je maaar wat moois voor je moeder in Schotland." Nora hield haar boek omhoog. "Ik ook. Deel 2 van de Zeven zussen." Ze omhelste haar moeder. "Vergeet de envelop niet.",hoorde ze haar moeder zeggen. Nora maakte de envelop open. "Mam!.." Elena:'Dan kunnen jullie samen gezellig een avondje uiteten. Geen gevaar zeg maar gewoon dank je wel." Nora knuffelde haar moeder stevig."Dank je mam. Duizend maal dank." Elena:Kom! Ik help jullie met die zware koffers."

Thijs

"Dan zal ik die zo even pakken." Hij knikte. "Ik hoop je mee nog uit lunchen na afloop te nemen als het jiet te lang wordt voor de meisjes. Anders haal ik bij thuiskomst wel wat lekkere broodjes en beleg bij de supermarkt." Thijs schudde lachend zijn hoofd. "En ik dacht dat wij ze manieren zouden gaan bijleren." Thijs knikte en bood opnieuw zijn excuses aan. Normaal gesproken bestelde hij altijd zijn cadeautjes ruim van te voren. Er werd op de deur geklopt. "Sorry, ik stoor toch niet?",hoorde hij het hoofd van Allie zeggen die om het koekje verscheen. Allie:Ik wilde nog even gedag zeggen voordat wij straks in de auto stappen."

Mirthe

Mirthe keek op van haar boek toen ze de stem van Manu hoorde. "Morgen. Wat zie jij er netjes uit. Toe maar!" Mirthe schudde zijn hoofd. "Papa moet de winkel draaien. Die kon niet weg. Hij zou wel de deur sluiten om mee te kunnen lunchen zei hij." Ze zag de blik van Finn. "Finn, laat het! Je weet dat papa hier moeite mee heeft door het verleden met tante Jenny. Wij kunnen niet voor papa bepalen hoe hij hiet mee om moet gaan. Laat hem gewoon zijn ding doen. Als Owen van de week langer thuis is dan bemiddelen we samen wel in een goed gesprek tussen vader en zoon maar ga je er nu niet mee bemoeien."