I’ll be there for you

Hailey
Ze knuffelde Elena stevig. “We bellen zodra we in het huis zijn en we bellen ook even tijdens kerst. Dat heb ik mijn moeder ook moeten beloven.” Hailey deed haar handtasje om en liep naar beneden met haar koffer. Ze had echt zin om Schotland te gaan ontdekken. “We beloven je dat we met een mooi cadeau en hele verhalen thuis komen.” En ze deed haar jas aan en knikte dankbaar. “Dat zou fijn zijn.” En ze haalde een hand door haar haar en keek nog een keer in haar tas of ze haar paspoort en medicatie had en dat was gelukkig het geval. “Kwam Liam ons halen of reden wij naar Liam toe?”

Evie
Evie glimlachte. “We zullen zien hoe lang ze het volhouden. Ze zijn op zich wel vaste slapers. Vooral Charley. Ik maak me toch zorgen Thijs dat ze niet op alles reageert. Moeten we niet een keertje haar oren na laten checken?” En ze keek even naar de meiden die in slaap waren gevallen. Ze keek op toen Allie in de deuropening verscheen. “Tuurlijk kom verder. We waren net aan het bespreken dat Thijs vergeten is om cadeautjes voor zijn familie te bestellen. Heb je zin in jullie trip?”

Manu
Manu zuchtte diep. Hij wist dat het gevoelig lag dat Mike niet bij Owen langs was geweest maar wel contact had gehad via de telefoon. “Owen vind het minder erg dan je denkt Finn. Ik snap dat jullie het erg vinden maar Owen snapt zijn vader wel. Maar dat is iets waar zij over moeten praten met elkaar. Praten is sowieso iets waar hier aan gewerkt moet worden.” Manu keek even naar Finn en keek toen naar Mirthe. “Is Emma er nog niet?” En hij keek even om zich heen maar zag Ethan ook niet. “Is Ethan bij de bakkerij?”

Elena

"Dat zou fijn zijn. Maar voel jullie alsjeblieft niet verplicht om elke dag van jullie te laten horen. Ik vind het veel belangrijker dat jullie gewoon lekker gaan genieten daar. Plezier maken en zien waar je opa je naar toe heeft gebracht." Elena hielp mee met dragen van de koffers. Ze zag dat de meiden zich klaar maakte voor vertrek. Nora:"Liam en Allie komen ons halen."

Thijs

Thijs knikte. "En gaat het niet dan hebben we het geprobeerd. We moeten gewoon erop blijven gaan." Thijs haalde een hand door zijn haar. "Haar gehoortest was goed. Maar eerlijk gezegd merk ik het ook. Wanneer moeten ze weer naar het CB? Dan bespreken we het daar."

Allie:"Oh jeey. Dat woest inkomen doen." Ze liep regelrecht naar de box en gaf de nichtjes kusjes. "Jaa heel erg. Ik heb er echt naar uit gekeken. Alleen jammer dat jullie niet mee kunnen maar we gaan gewoon over een paar jaar nog een keer als Josie en Charley ouder zijn en we gaan gewoon veel bellen en appen."

Finn

"Ja maar.. je laat als ouder zijnde toch alles uit je handen vallen om er voor je kind te zijn? Hoe moeilijk het ook is. Ik snap het gewoon niet. Hoe kon papa, Owen zo laten stikken?" Boos veegde hij de tranen uit zijn ogen en ging bij Mirthe op de bank zitten. "Mama is wat boodschappen gaan halen. Ze zal zo wel terug zijn. Ethan is inderdaad in de bakkerij. Hij heeft in overleg met Owen een taart voor hem gebakken."

Hailey
Ze knikte. “Ik ben benieuwd wat we gaan ontdekken over mijn opa. Ook fijn dat we even oom Wim kunnen bezoeken. De broer van mijn opa.” Hailey keek naar Nora. “Zullen we dan nog even thee drinken voor zij komen? Allie kennende zou ze nu wel Josie en Charley gedag aan het zeggen zijn. Ze is niet weg te slaan bij die twee. Het zijn ook echt schatjes maar ik denk dat het wennen gaat zijn als Eef en Thijs volgend jaar gaan verhuizen.”

Evie
Evie checkte haar agenda in haar telefoon. “Over een week moeten ze weer naar het CB. Ze praat ook minder dan Josie. Josie brabbelt veel meer. Nou hebben ze ook wel totaal verschillende reacties maar toch. Ik maak me gewoon lichtelijk zorgen.” Evie zuchtte diep en keek naar Allie. “Je stuurt mij wel foto’s van het cafe waar JK Rowling Harry Potter heeft geschreven. En wil je souvenirtjes meenemen?” Ze keek even naar Josie die wakker werd en glimlachte naar Allie. “Oke dametje niet zo flirten met je tante.”

Manu
Manu ging naast Finn zitten. “Finn ik snap dat je het lastig vindt en dat je het idee hebt dat je vader Owen in de steek heeft gelaten maar dat is niet waar. Je vader is er op een andere manier voor Owen geweest. Hij heeft met hem gebeld, is met de kinderregisseur van The Sound of music wezen praten of Owen het als het van de dokter mocht het toch nog kon afmaken maar helaas zijn de regisseur nee. Misschien moet jij eens met je vader praten en niet Owen.” Manu pakte Finn zijn hand en kneep erin. “Okee dan zien we haar zo wel verschijnen. En wat lief van Ethan dat hij dat wilde doen.”

Nora

"We laten het gewoon op ons afkomen. We zullen zien wat het ons gaat brengen. Ik ben benieuwd naar je oom."
Nora schoot in de lach. "Ik vind het juist mooi om die zorgzame kant van je zus te zien. Op het eerste gezicht lijkt Allie best wel stoer enzo doordat ze voetbalt en voornamelijk met jongens omgaat maar ze is juist heel zachtaardig en zorgzaam." Nora knikte. "Ik zal thee zetten." Nora knikte. "Maar dat wordt het ook voor ons als we hun plekje overnemen."

Thijs

"Dan moeten we het dan bespreekbaar maken." Hij haalde nadenkend een hand door zijn haar m. "Ja, oké maar Josie is ook wel erg aanwezig. Dat is gewoon duidelijk de druktemaker van de twee. Daar kom je als klein zusje ook gewoon niet overheen met der gebabbel."

Allie:"Ja, natuurlijk stuur ik foto's en neem ik iets voor je mee. Als je nog specifieke wensen hebt mlet je me maar appen."
Allie richtte haar aandacht op Josie. "Dag moppie. Hallo! Werd jij nog even wakker om tante Allie gedag te zeggen. Ja? Tante Allie gaat jou en je zusje wel heel erg missen hoor."

Mirthe

Mirthe luisterde naar het gesprek tussen Manu en Finn. Ze keek Finn aan. "Hij heeft wel gelijk, Finn. Hij lijkt er meer moeite mee te hebben dan Owen zelf." Ze hoorde Finn alleen maar mompelen. Mirthe zuchtte. "Oké. Laten we het gezellig houden. Het draait vandaag om Owen. Owen verdiend een warm thuiskomst. Laten we ons klaar gaan maken zodat we gereed staan als mama zo thuis komt en we meteen weg kunnen."

Hailey
Hailey knikte. “We laten het op ons afkomen. Ik heb er vooral veel zin in.” En ze ging op de bank zitten. “Allie beschermde mij ook toen we klein waren. Ze nam het altijd voor mij op. Kom niet aan haar familie want dan kom je aan haar.” Hailey hoorde haar telefoon. Het was Riley die hen nog een fijne reis wenste vanuit Ijsland. Riley was daar met Amy en haar ouders op vakantie om daar Kerst te vieren. “Riley wenst ons nog een fijne reis vanuit Ijsland.” En ze liet een foto zien die Riley erbij had gestuurd. Amy en hij lachend voor een waterval.

Evie
Evie haalde diep adem. “Doen we.” En ze keek even naar Charley die diep in slaap was. “Opa Boek was ook slechthorend, misschien dat het erfelijk is maar goed we zullen zien.” En ze keek naar Josie. “Pas op hoor want ze neemt haar zo mee.” Hoorde ze een stem zeggen. Het was Liam. Evie grinnikte. “Geloof dat Josie daar geen problemen mee zou hebben maar Charley en mama vinden dat niet leuk dus hou haar maar hier. Willen jullie wat te drinken?”

Manu
Manu keek Mirthe aan. “Jij bleef hier toch? Kwam je pa nog wel helpen met versieren?” Hij liep naar de gang en pakte zijn schoenen. Hij hoorde de deur van de garage open gaan en zag Mike aan komen lopen met een doek in zijn handen. Hij zag er emotioneel uit. “Ik uhm heb een schilderij voor Owen gemaakt. Een portret van ons allemaal zodat hij weet dat we allemaal er voor hem zijn.” Hoorde hij Mike zeggen en Manu hoorde de brok in zijn keel. Mike liet het doek zien. Manu keek zijn ogen uit. Het was prachtig.

Nora

Nora knikte. "Me too. Ik heb naar deze vakantie uitgekeken. Niet alleen om te zien wat je opa naar Schotland bracht maar ook om tijd met elkaar door te brengen en met je zus en Liam. Samen onze eerste kerstdag samen te vieren. Ik had nooit durven dromen dat ik ooit samen met mijn geliefde kerst te vieren. Laatst staan in Schotland." Ze dronk voorzichtig van de twee. "Die verhalen heb ik gehoord ja. Nu heb je mij om verlof tegenaan te slapen." En kuste Hailey. Nora bekeek de foto. "Leuke en lieve foto." Ze pakte Hailey haar telefoon af. Ze maakte een foto terwijl ze Hailey een kus op de wang gaf. "Stuur die maar terug."

Allie

Thijs:
"We zullen het zien. Mocht het zo zijn dan is dat niet erg. We kunnen kinderfeesten leren en misschien kan ze wel gehoorapparaten krijgen. Het lijkt misschien wat zielig de eerste keer naar ze kan er dan wel beter door horen. Beter dan dat ze doet alsof ze Oost-Indisch doof is." Thijs grijnsde even.

Alllie draaide zich om. "Heey! Verraad mijn plannen niet!",zei ze nep-beledigd en liep naar Liam om hem te kussen. "Dag schatje. Ben je klaar voor onze reis?" "Dam zal ze eerst langs mij moeten.",hoorde ze Thijs zeggen. Ze schoot in de lach. Ze keek vervolgens naar Liam. "Ik lus nog wel een kopje koffie, jij? Of wilde je meteen vertrekken en Nora en Hailey ophalen?"

Emma

Emma kwam net binnen met de boodschappen via de achterdeur. Ze zette de tassen ook het aanrecht. "Mike, dat is prachtig." Ze zag hun gezinnetje met aanhang en hun kleinzoon al geschilderd in de armen van hun dochter met in de lucht een witte vlinder dat hoogswaarschijnlijk Engel moest voorstellen. De tranen vloeide. "Verdorrie en ik had me nog wel voorgenomen niet te gaan huilen vandaag." Ze liep naar Mike tor en kuste haar man. "Weet je zeker dat je toch niet mee wilt.",fluisterde ze in zijn oor.

Hailey
“Mijn opa is geboren in Schotland. Maar hij is naar Engeland verhuisd vanwege mijn oma. Mijn opa is tweetalig opgevoed. Nederlands en Engels. Zijn moeder was Nederlands en zijn vader Schots. Maar verder blijft het voor mij onbekend. Hij was net als mama een opkropper.” Hailey gaf Nora een kus. “Ik had ook nooit gedacht om samen met iemand kerst te vieren. Je bent voor mij al een kerstcadeautje. Je bent alles waar ik ooit op hoopte.” En ze verstuurde de foto. Ze nam een slok van haar thee en dacht even aan haar broertje. Ze miste hem wel maar het deed haar goed om te zien dat ie zoveel plezier had.

Evie
“Oost Indisch doof zullen ze vast wel zijn. Maar mama en papa houden hun in de gaten.” En ze keek even naar hun meiden. Evie keek even naar Allie. “Ze mogen best een keer logeren bij opa en oma mochten ze wat groter zijn. Ik moet er nu al niet aan denken dat we ze een keer naar de opvang moeten sturen over een paar maanden. Ik wil eerst genieten van deze fase.” Evie keek naar Liam. “Een bakje koffie gaat er wel in. Hoe is het met mijn nichtjes?” Evie keek even naar haar meiden. “Goed, we krijgen het voedingsritme er steeds meer in maar ik kijk er wel naar uit naar de tijd dat we niet om de drie uur ons bed uit hoeven.”

Mike
Mike liep naar de wand waar het doek moest komen te hangen. Voorzichtig hing hij hem op en zoende Emma. Hij beet op zijn lip. Aan de ene kant wilde Mike wel mee maar aan de andere kant zat hij ook met Mirthe. Hij keek even naar Finn. Mike wist hoe Finn over de situatie dacht. “Ik wil wel mee maar wat doen we met Mirthe dan? Ik wil haar niet alleen laten nu ze hoogzwanger is.” Manu keek hem aan. “Ik gun jou een moment met Owen Mike. Ik heb hem al gezien en ik weet zeker dat het hem goed doet als jij mee gaat met hem halen. Ik blijf dan bij Mirthe.” En Mike voelde weer tranen in zijn ogen op komen. “Dankjewel Manu. Weet je het zeker?” Manu knikte. Mike keek naar Finn. “Mag ik van jou ook mee? Ik weet dat ik het verpest heb de afgelopen weken. Ik beloof je dat ik het anders ga doen.”

Nora

Nora beantwoordde de kus. "Ik.mag toch hopen dat ik je meer mag geven als kerstcadeau. Anders moet ik de cadeautjes dienik al heb gekocht terug brengen en dat zou zonder zijn" Nora zag dat Hailey de foto verstuurde die zij zojuist gemaakt had. "Zo te zien vermaakt Riley zich met Amy en zijn schoonfamilie. Hij en Amy zijn een leuk stel."

Allie

Allie glimlachte. "Ik denk dat papa en mama niet kunnen wachten op de dag dat ze serieus mogen oppassen. Ik vermoed allen dat papa dan Josie en Charley compleet gaan verwennen. Pa vind het stiekem geweldig dat hij twee kleindochters heeft gekregen. Ik vraag me alleen af wat die gaat doen als ze ouders zijn. Gaat die dan ook zo overbezorgd zijn om hun?" Allie knikte. "Dat kan ik begrijpen,ja maar ze gaan toch naar de kinderopvang waar Finn stage loopt? Dan zijn ze bij Finn zeker in goeie handen. " Allie zuchtte. "Elke drie uur? Omg! Ik zou zo erg slaap te kort komen. Snachts wil ik gewoon slapen." Ze keek Liam aan. "Ik pas voorlopig nog op kinderen."

Finn

"Ik blijf wel." Maar Manu was hem voor. Finn keek op naar zijn vader en haalde zijn schouders op. "Van mij mag je mee." Maar liet niet echt enthousiasme blijken. Hij kreeg van Mirthe een duw in zijn rug. "Niet zo zeer verpest maar... Ik vind persoonlijk dat je Owen hebt laten stikken. Het is je zoon! Daar doe je toch alles voor? Ik snap het gewoon niet. Hoezo ben je niet bij Owen op bezoek gegaan? Ondanks het verleden van tante Jenny." Finn was inmiddels opgestaan met zijn armen over elkaar geslagen en tranen in zijn ogen. "Laat je mij of Mirthe ook zo stikken?" Mirthe:"Finn, dat is niet eerlijk." "Maar dit is toch ook niet eerlijk naar Owen toe."

Mike
Mike zuchtte diep. “Ja ik had het anders kunnen doen. Ja ik had het verleden van tante Jenny achter mij kunnen laten. Ik had naar Owen toe moeten gaan. Ik heb hem nooit in de steek gelaten Finn. Achter de schermen heb ik mijn nek uitgestoken voor hem. Ik heb hem elke dag gebeld.” Mike ging zitten. “Als het kon draaide ik de afgelopen weken terug. Dat kan niet. Ik kan het nu anders doen maar ik beloof jullie dat ik jullie nooit in de steek zou laten. Ik ga praten met iemand. Dit heb ik al besproken met mama. Ook al ben ik volwassen toch vecht ik ook tegen mijn demonen Finn. Ik ben ook maar een mens.”

Hailey
Hailey knikte. “Ze zijn zeker een leuk stel. Ik ben gewoon blij dat hij iemand heeft gevonden die hem door dik en dun steunt. Die hem kan helpen als hij weer nijgt naar bepaalde medicatie. Ze hebben het plan om samen in Leiden te gaan studeren. Hij geschiedenis en zij biologie dacht ik.” Ze gaf Nora een kus. “Ik ben heel benieuwd naar de cadeautjes die jij hebt gekocht.”

Evie
“Ja ik geloof dat mama al staat te trappelen. Maar ze moeten nog even geduld hebben. Ik ben ook bang dat pap ze teveel gaat verwennen. Het zijn al onwijze prinsesjes omdat ze hun eerste kleinkids zijn maar we wonen straks in een appartement niet in een huis. Ik zit nu al te denken hoe we in vredesnaam alles kwijt kunnen.” Evie keek even naar haar meiden en naar Thijs. “Jep om de drie uur. Dan maakt Thijs de flesjes en ik doe de luiers en geef daarna een van hun een flesje en Thijs geeft een van hun een flesje. We zijn een goed team. Het is wel het plan dat ze naar het kdv gaan waar Finn werkt.” Ze zag Liam grinniken. “Laten we eerst genieten van elkaar en daarna zien we wel verder.” Zei hij.

Finn

Finn stond op en sloeg zijn armen over elkaar. "Waarom heb je dat niet gewoon gezegd inplaatd van dat het lijkt alsof je Owen liet stikken en je verschuild in je atelier. Als je dat had gewoon had gezegd dan had ik het begrepen en was ik nu niet zo pis op je geweest." En liet zijn schouders hangen. Finn liep naar zijn vader toe en gaf hem een knuffel. "Je doet ook maar je best pap. Niemand is perfect maar ik ziu eikken dat we beter met elkaar of moeilijke dingen zoals dit konden praten. Je wilt zelf altijd dat we eerlijk tegen jou en mama zijn
. Dan moet dat vetrouwen er ook terug zijn om als te kunnen bespreken."

Nora

Nora knikte. "Daar ben ik ook blij om en dat gun ik Riley ook echt." Nora staarde even naar buiten. "Het was niet helemaal zijn eigen fout dat Riley naar de mmedicatie greep. Hij kreeg ze immers van die klootzak om het nog netjes te houden aangeboden. Hij vertrouwde de verkeerde." Nora knikte. "Ik ga heel hard duimen dat ze beide worden aangebomen in Leiden." Nora kuste Hailey terug. "Ik naar de jouwe."

Allie

Allie schoot in de lach. "Dan mag je papa zijn pinpas en creditcard wel afpakken. Anders moet je een opslag gaan huren." Allie dacht na. "Opbergboxen zijn daar een uitkomt voor. Daar kan al hun speelgoed makkelijk in opgeborgen worden. Kleertjes die nog te groot zijn bijvoorbeeld. Ik help je wel het passend te krijgen. En uit ervaring weet je dat een tweeling het beste slaapt als ze samen liggen." En grijnsde even. Alllie gaapte overdreven. "Ik heb medelijden met jullie maar fijn te horen dat jullie zo een team hebben gevormd daarin." Allie kuste Liam. "Dan moeten we toch zo echt vertrekken "

Mike
“Het is als ouder zijnde lastig om aan je kinderen te laten zien dat jij ook tegen dingen vecht. Als ouder wil je er altijd voor je kinderen zijn en niet laten zien dat jij ook met dingen zit. Dit hadden mama en ik anders aan kunnen pakken. Jullie zijn geen kleine kinderen meer, jullie worden langzaamaan jongvolwassenen. Mama en ik moeten ook steeds kijken hoe we daarmee om gaan en je hebt gelijk. Het wordt tijd dat we wat opener gaan praten over dingen. Ik hoop dat je het mij kunt vergeven en dat we zo met elkaar Owen kunnen halen.”

Hailey
Hailey zuchtte diep. “Hij zou altijd vechten tegen die verslaving. Hij is al een end maar ergens zou ook de verleiding blijven. Gelukkig heeft hij een goede therapeut.” Hailey wilde het liefst niet over Jim hebben ook al werd ze er toch aan herinnerd als ze de tweeling zag. Ook al was de tweeling een aanvulling voor hun familie. Toch was het een bewijs van wat Jim Evie had aan gedaan ook al was Evie zo dapper om nu al het moederschap aan te gaan. “Ik zeg niks.” Zei ze over de cadeautjes en ze dronk haar thee uit.

Evie
Ze begon te lachen. “Ik zorg er voor dat hij niet nog meer gaat kopen. Ze doen al zoveel voor ons.” Evie zuchtte diep. Ze hoorde Charley huilen en haalde haar uit de box. “Je wilt niet dat tante Allie weg gaat he. Kom maar schatje. Het is okee.” En ze suste haar zachtjes. Ondanks dat ze sprekend op elkaar leken was Charley toch de kleinste. Evie hoopte dat ze snel zou groeien. Drinken deed ze wel goed. Evie keek even naar Allie. “Geniet van je vakantie. Maak mooie herinneringen en ik ben benieuwd wat jullie over opa Boek te weten gaan komen. Zeg je papa en mama nog wel even gedag?”

Finn

Finn haalde een hand door zijn haar. "Ik denk dat je als ouder meer bereikt in de relatie met je kind als je eerlijk bent en juist laat zien dat je ook als volwassenen tegen bepaalde dingen aan kan lopen. In elk geval dat zou ik zelf fijn vinden als we dat konden doen. Wij merken toch wel als mama of jij ergens mee zitten. Dan voelt het net alsof iedereen op eieren moet lopen maar het niet over het pijnpunt zelf wilt hebben." Finn knikte. "Het is oké als je mee gaat. Red je je echt,Mirthe?" Hij zag Mirthe haar boek heffen. "Wij gaan nergens heen."

Nora

"Verslaving is moordend. Je vecht tegen een ziekte wat altijd op de loer licht en je vaak ook nog dagelijks mee geconfronteerd wordt en niet even makkelijk uit de weg gaat. Maar je broertje is een strijder net zoals jij. Het feit dat hij jullie heeft en Amy helpt ook geel erg mee. Jullie zullen hem altijd onvoorwaardelijk steunen." Nora dronk haar thee op. "Nou Liam en Allie waar blijven jullie?"

Allie

"Ach, zo kan ik niet weg hoor als ze gaan huilen. Ze moeten gewoon beide mee. Liam pak jij de maxicosi? Ze passen wel achterin en dan rijdt Nora maar zelf samen met Hailey." Allie knikte. "Ik hou je op de hoogte." Ze knikte nogmaals. Vervolgens gaf ze Evie en Thijs nog een knuffel ter gedag zeggen en de meisjes een kusje op hun voorhoofd en liep toen weer naar het woonhuis. "Pap? Mam? Wij gaan!" Haar vader kwam uit zijn kantoortje. "Heel veel plezier,meisje. App als jullie er zijn. Veilige reis."

Mike
Mike keek Finn aan en keek toen naar Emma. “Finn heeft wel gelijk. We moeten meer praten over onze pijnpunten.” Mike zuchtte diep. “Ik sta gewoon sinds dat oma Mirjam ziek werd op de overlevingsstand. Opa was in de rouw toen ze overleed, tante Jenny kreeg al een eetprobleem toen oma ziek werd en ik ging in de zorgstand en overlevingsstand. Ik had het gevoel dat ik iedereen bij elkaar moest houden. Ik wilde wel naar Owen maar heel die plek herinnert mij aan de tijd dat het met oma en tante Jenny niet goed ging. Ik wil wel dolgraag mee om hem op te halen ik weet alleen niet of ik het gebouw in mee wil.”

Evie
Evie keek haar zusje na. Ze legde Charley weer in de box en haalde de maxicosies uit de berging. “Thijs zou jij bij Josie haar jasje aan kunnen doen? Dan doe ik Charley haar jasje aan.” En ze tilde haar op uit de box en deed haar haar jasje aan die over een stoel hing. Ze checkte of Thijs echt wel alles had ingepakt in de tas. Ze bleef toch een moeder. Thijs had inderdaad alles ingepakt wat nodig was. “Ben je zo ver?”

Gwen
Gwen keek op van haar boek toen Liam en Allie het huis weer in kwamen. “Je was nog even je nichtjes dag aan het zeggen?” En ze stond op en liep naar ze toe. “Ik heb nog iets voor jullie. Opa Boek had voor iedereen nog een brief geschreven kwamen we achter toen we zijn kantoortje aan het opruimen waren. Ik wilde deze brieven geven op het juiste moment en ik geloof dat dit het juiste moment is. Ik heb een brief voor jou en een brief voor Hailey.” En ze overhandigde Allie de enveloppen. “Veel plezier en laat even weten als je er bent.” En ze gaf hen beide nog een kus.

Hailey
Ze zuchtte diep. “Verslaving kan een sluip moordenaar zijn als je niet de juiste mensen om je heen hebt.” Hailey dronk haar thee uit. “Ik denk dat ze mijn ouders nog aan het dag zeggen zijn. Je weet hoe mijn ouders zijn: rij je wel voorzichtig, verlies elkaar niet. Blablabla.” En ze rolde nog net niet met haar ogen. Ze sloeg haar armen om Nora heen en gaf haar een kus. “Ze komen van zelf.”

Thijs

Thijs knikte. Hij deed vervolgens Josie haar jasje aan en tilde vervolgens haar uit de box in de maxicosi. Hij controleerde of hij zelf alles had. "Ik ben er klaar voor. Deze dame ook. Dus laten we maar gaan. Eens zien hoe het gaat." Josie gaapte. "Josie heeft er erg veel zin in." En schoot in de lach.

Allie

Allie keek heel onschuldig. "Nee hoor. Ik ging mjjb zus en Thijs nog even gedag zeggen. Ja, dan moet ik ook even de tweeling gedag zeggen. Die kan ik niet negeren." Allie keek even naar Liam. "Oké.. weet jij wat er instaat? Moeten we ons zorgen maken? Moeten we deze lezsn voor vertrek of?.." Ze vond het een beetje angstaanjagend. Ze stopte de brieven goed in haar tas. Allie knikte. "Doen we. Doei doei."

Nora

Nora knikte. "Mensen zouden meer naar elkaar moeten omkijken dan elkaar te veroordelen. Dan zou de wereld ook een stuk mooier zijn." Nora schoot in de lach. "Kijk maar uit dat doer mijn moeder wel voor de jouwe. We zijn immers nog niet weg." Nora kuste Hailey terug. "Ik ben gewoon een beetje zenuwachtig."

Mirthe

"Finn, help mij eens overeind." En liep vervolgens naar Mike toe. Ze knuffelde haar vader stevig. "Voel je niet te schuldig ,papa. Je deed wat je bet beste achte in deze situatie. We gaan er nou eenmaal allemaal anders mee om. Je hebt gedaan aan je kon. Je hebt Owen niet in de steek gelaten. Ik weet zeker dat Finn het nu ook beter snapt." En zag Finn knikken. "Wees niet te hard voor jezelf. Je bent juist de meest geweldige vader die wij ons kunnen wensen. Je staat altijd letterlijk en figuurlijk voor ons klaar. Je steunt ons door dik en dun. Ook al is dat zoals nu vanaf een afstandje." Ze pakte zijn handen vast. "Wacht dan gewoon buiten. Maar ga wel mee. Voor Oowtje. Ik versier hier de boel samen met Manu."

Gwen
“Ik weet het niet lieverd. Het voelt een beetje als een laatste boodschap.” Zei ze en Liam haalde zijn schouders op. “Je opa had vast een reden.” Zei hij. Gwen keek even naar Allie en knuffelde haar stevig. “Rij voorzichtig. Hou genoeg pauzes en geniet.” En ze knuffelde Liam en keek toen de twee na. Ze liep naar Joey toe en knuffelde hem. “Onze kinderen worden zo groot. Riley heeft het naar zijn zin in Ijsland, de tweeling gaat naar Schotland en we vieren kerst met onze kleinkids. Wat willen we nou nog meer?”

Evie
Evie deed haar handtasje om en tilde de maxicosie met Charley op. Ze grinnikte. “Gelukkig bepalen zij niet de inrichting van het huisje. Ik wil wel hun eerste kerstbal kopen. Dat deden mijn ouders ook en ik heb de mijne nog steeds. Dat zullen de meiden altijd herinneren, een eerste kerstbal is speciaal.” Evie liep naar buiten en liep alvast naar de auto.

Hailey
“Dat zou de wereld wel een stukje beter maken. Maar ook eerlijk zijn naar elkaar en over dingen praten kan al heel veel helpen. Gelukkig doen we dat thuis steeds meer.” Hailey grinnikte en keek naar Elena. “Dat geloof ik best. Dat je moeder dat voor mijn moeder wel zou doen. Elena we beloven bij deze dat we laten weten als we er zijn en dat we genoeg pauzes in lassen.” Hailey sloeg haar armen om Nora heen. “Waarom ben je dan zo nerveus schatje?”

Mike
Mike snoof zijn neus en knuffelde zijn dochter voorzichtig. “Ik ben zo dankbaar dat ik jullie vader ben. Jullie zijn allemaal stuk voor stuk kinderen van goud.” Mike keek naar Emma. “Vind jij het erg om dan het gesprek met Owen en zijn therapeut Esther dan alleen te doen? Of Finn wil jij daar dan eventueel bij aansluiten?” Mike keek zijn dochter aan. “Als er iets is, bellen.” En hij gaf haar een kus op haar hoofd.

Allie

"Ik snap het gewoon niet. Waarom zo geheimzinnig allemaal?!? Hij heeft ook nooit verteld over zijn huis en boekenwinkel in Schotland. Wat houdt hij voor ons achter? Komen Hailey en ik er straks achter dat opa nog een heel gezin daar had ofzo? Ik vind het maar beangstigend." Allie knuffelde haar moeder tweegesprek. "Komt goed mam. Maak je geen zorgen. We houden contact." Ze pakte alle spullen en vervolgens de koffer. "Adios! Geniet van de rust." En al zwaaiend liep ze naar de auto van Liam.

Joey

Joey knuffelde Gwen terug en zwaaide Allie en Liam uit. "Daar gaan ze." Joey knikte. "Nou eerlijk gezegd zou ik liever kerst hebben gevierd met het hele gezin maar ja ze worden ouder en gaan hun eigen gang. Ik ben blij dat we kerst kunnen vieren met de kleinkinderen. Ze zullen het vast allemaal naar hun zin hebben komende tijd. Zullen wij lekker een bakkie en een taart je gaan doen bij Moeke?"

Nora

Nora knikte. "Ik moet eerlijk toegeven dat ik inderdaad merk dat jullie beter communiceren de laatste tijd thuis ja. Over zulke dingen gesproken.. Heb je het met je ouders nog gehad over rijlessen?" Nora schoot in de lach. Elena:"Ik geloof jullie. Ik heb vetrouwen in jullie. Ik wil vooral dat jullie het leuk gaan hebben." Nora keek haar moeder aan. "Dat komt goed mam." Nora leunde tegen Hailey aan. "Gewoon.. het is de eerste keer alleen maar ook meteen met jou dat ik op vakantie ga. Ik hoop gewoon dat alles goed gaat en de reis spoedig verloopt."

Mirthe

"Wij houden van jou pap. Kijk naar je schilderij. Daar doe je het allemaal voor en ik weet zeker dat Engel vanaf boven vol trots met ons meekijkt. Ze waakt over ons." Emma:Nee hoor. Komt goed. Doe waar je je goed bij voelt." Finn:"Ik ga wel mer mama mee." Emma:"Dan spelen we dat zo af." Mirthe knikte. "Komt goed. Wij redden ons wel. Ga nou maar. Owen zou ook wel staam te stuiteren om naar huis te mogen. Geef hem een dikke knuffel van mij alvast."

Liam
Liam stapte in de auto en reed de oprit af. Hij keek even naar Allie. “Wil je het over de enveloppen hebben? Ik snap dat het je verward. Misschien is het wel een brief met dat hij trots op je is of hij wilt je iets meegeven. Hij was ziek Allie. Misschien wilde hij je nog een keer een hart onder de riem geven. Ik weet het niet.” En hij stopte voor een stoplicht en kneep in Allie haar hand.

Gwen
Gwen zuchtte diep. “Ik had ze ook liever allemaal thuis gehad maar het wordt tijd dat ze de wereld gaan ontdekken. Ik vind het gewoon spannend om te weten dat het Hailey en Allie hun eerste echte vakantie samen, zonder ons. Allie is al eerder weggeweest zonder ons maar voor Hailey is dit de eerste keer.” Ze zuchtte diep en keek Joey aan. “Dat lijkt mij heel gezellig.” En ze gaf hem een liefdevolle kus.

Hailey
Hailey zuchtte diep. “Heel eerlijk heb ik het nog niet gevraagd. Mijn moeder was gespannen voor deze vakantie. Ik had geen zin in een discussie dus ik heb het nog niet besproken. In het nieuwe jaar wil ik dat wel gaan doen maar nu lukte het mij nog niet.” Hailey pakte Nora haar hand. “Lieverd dit is ook mijn eerste vakantie zonder ouders. Mijn ouders lieten mij echt niet alleen gaan. Maar we zijn niet alleen. Liam en Allie zijn er ook bij. We gaan dit rocken.” En ze gaf haar een kus.

Mike
Mike keek naar het schilderij. “Ik weet zeker dat Engel met ons mee kijkt. Daarom heb ik haar daar ook geschilderd.” En hij gaf Mirthe nog een kus. Hij knikte en pakte de autosleutels. “Laten we Ethan dan maar gaan halen.” En hij gaf Manu een knuffel en pakte toen zijn spullen. Hij liep alvast naar de auto om die open te maken voor de rest.

Allie

Allie keek opzij naar Liam. "Ik weet het niet. Ik... ben gewoon bang dat er iets schokkends in staat. Ik weet ook eerlijk gezegd niet wat ik tegen Hailey moet zeggen. Ik wil de sfeer in de auto ook niet verpesten. We moeten wel een heel stuk rijden en dat liever niet in een grafstemming." Ze zuchtte diep. "Waarom komt mama er ook precies nu mee?!?"

Allie

Allie knikte. "Ik vind het ook dood eng hoor. Een ding stelt me wel gerust. Ze zijn met elkaar. Het zijn verstandige meiden die niet in zeven sloten tegelijk lopen. Ik vraag me alleen af wat ze gaan ontdekken en in die brieven staat. Jij hebt evhr geen idee wat je vader nog wilde meegeven?" En keek Gwen onderzoekend aan. Joey kuste Gwen terug. "Dan gaan we toch. Pak je spullen."

Nora

Nora knikte. "Dat snap ik. Ik vroeg het mij gewoon af gezien we het er laatst over hadden. Ik heb inmiddels wel kunnen regelen dat ik in het nieuwe jaar start met lessen. Misschien verrassen je ouders je nog en ligt er een lespakket onder de boom." Nora knikte. "Dat is waar en dat weer ik ook wel. Maar toch, laten we zeggen gezonde spanning." En kuste Hailey terug.

Liam
Liam dacht na. “Ik denk niet dat het iets schokkends gaat zijn. Ik denk dat het gewoon een laatste brief is. Hij wist dat hij ziek was en je opa kennende wilde hij alles goed achterlaten mocht hij komen te overlijden. Hij was een man die altijd alles onder controle had, tenminste zo leek het en hij dacht altijd over dingen na.” Liam reed rustig verder. “Anders doen we voor de rit de brieven? Misschien helpt dit Hailey om het overlijden van haar opa te verwerken.”

Gwen
Gwen knikte. “We hebben onze kinderen wat dat betreft goed opgevoed. Ze denken wel goed na voor ze dingen doen.” Gwen speelde met haar vingers en schudde haar hoofd. “Ik heb werkelijk geen idee wat er in die brieven staan. De notaris heeft ze aan ons gegeven. Hij heeft ook een brief voor mij of nou ja voor ons geschreven. Ik heb hem nog niet gelezen omdat ik niet goed wist wat ik er mee moest.” Gwen pakte haar spullen en deed haar jas aan zodat ze zo weg konden.

Hailey
Hailey begon te lachen. “Ik denk niet dat mijn ouders mij rijlessen gaan geven. Het is duur. Mijn ouders hebben vier kinderen en twee klein kinderen. Ze hebben Evie ook geen rijlessen gegeven. Evie had er voor gewerkt weet ik nog.” Hailey haalde een hand door haar haar. “Gezonde spanning snap ik wel. Dat heb ik ook maar ook omdat ik gewoon niet weet wat ik ga aantreffen. Mijn ouders zijn nog niet in het huis geweest. Niemand weet wat er allemaal ligt en niemand weet ook waarom opa er niks over heeft gezegd.”

Mike
Ze hadden Ethan opgehaald en reden richting de kliniek waar Owen de afgelopen weken had gezeten. Mike voelde spanning in zijn lijf en hield het stuur stevig vast. Uiteindelijk reden ze de parkeerplaats op en stapten ze uit. Mike keek naar het gebouw. Het was een andere kliniek dan waar Jenny had gezeten. Het zag er gemoedelijker uit. Meer bosrijker. Hij keek even naar Emma. “Ik wil toch mee naar binnen.” Zei hij beslist.

Allie

Allie keek even naar buiten en vervolgens naar Liam. "Ja,oké daar heb je wel gelijk in maar... Ik blijf er bij dat ik dat geheimzinnige gedoe gewoon niet snap. Waarom heeft die niemand verteld dat hij ziek was en nog meer.. Waarom wist niemand van zijn leven in Schotland? Hij had het toch ook zijn minst aan zijn kinderen te horen vertellen? Er wordt al zo moeilijk over dingen in onze familie gesproken en dan dit!" Allie baalde haar vuisten even. "Dat lijkt mij beter,ja." En zuchtte. "Ik hoop het echt!"

Joey

Joey knikte. "We hebben het geweldig gedaan. We hebben vier prachtige kinderen waar ik stuk voor stuk enorm trots op ben em nu is onze oudste dochter zelf mama en mogen we het nieuwe hoofstuk van grootouders bewandelen." Joey trok een wenkbrauw op. "Jij hebt ook een brief? Uhmm. Oké? Wil je hem nu lezen? De meiden gaan die van hun waarschijnlijk ook straks open. Eerlijk gezegd ben ik nu wel nieuwsgierig geworden. Of wil je hem lezsn als we bij Moeke zijn? Het hoeft nket natuurlijk maar.. eens op een dag zal je toch die brief moeten openen,Gwen."

Nora

Nora knikte. "Oké daar heb je wel gelijk in. Jet is natuurlijk ook nket goedkoop. Daarom heb ik er zelf ook hard voor gewerkt. Ik ben benieuwd wat ze wel voor ons hebben gekocht. We zouden onze cadeautjes nog te goed houden gezien ook Riley er nu niet is met de kerst wilde je moeder het na onze vakantie inhalen." Nora kuste Hailey en deed een verdwaalde pluk haar achter de oor. "Ik snap je spanning volkomen. Maar qat we ook gaan aantreffen, we zijn niet alleen. We doen dit met elkaar. Allie zal het ook vast spannend vinden." Ze hoorde getoeter. "Dat zal je zus zijn."

Emma

Er hing een gespannen sfeer in de auto. Iedereen was eigenlijk aan het aftellen tot ze er waren. Ze stapte uit en liep naar Mike. Ze pakte zijn hand stevig vast. "Fijn! Laten we dan maar gauw gaan." En begeleiden Mike naar binnen. Ze meldde zich bij de balie. Ze mochten doorlopen. Ze volgde de route die ze de afgelopen tijd heel wat keren had gelopen maar de kamer waar Owen had verbleven. "Owen! Surprise!"

Gwen
Gwen keek Joey aan. “Ik kijk er naar uit om tijd door te brengen met de meisjes. Ik hoop dat we snel een keer mogen oppassen maar ik snap het wel dat ze er nog even mee willen wachten.” Gwen knikte. “Mijn vader vond het soms lastig om over dingen te praten dus hij zette alles op papier.” Gwen deed een laadje open en haalde de envelop er uit. Ze ging op de bank zitten en met trillende handen maakte ze de brief open. Ze vouwde het open en begon hardop te lezen. “Lieve Gwendolyn, mijn jongste dochter en jongste kind. Wat ben ik onwijs trots op jou. Je hebt in je leven veel meegemaakt en je bent er alleen maar sterker door geworden. Je bent de vrouw waarvan ik hoopte die je zou worden geworden. Je bent een moeder waar je kinderen trots op kunnen zijn. Deze brief zijn mijn laatste woorden die ik ooit tegen je zou zeggen. Ik ben ziek Gwen. Ik wilde het tegen jullie zeggen maar je weet als geen ander dat ik dat moeilijk vind. In mijn testament heb ik geschreven dat de boekenwinkel naar jou gaat. Ik hoop dat je je ziel en al je zaligheid erin stopt zoals ik heb gedaan. Ik wil dat de boekenwinkel in de familie blijft. Je zou nu wel weten dat ik een huis en boekenwinkel in Schotland heb. Dat huis was mijn geboortehuis. Ik heb jullie er nooit mee naar toegekomen omdat ik geen fijne jeugd heb gehad. Ik wilde er niet aan terugdenken totdat oom William mijn hulp nodig had. Toen ik er weer kwam wilde ik er iets moois van maken, een tweede thuis voor jullie en dat is gelukt. Mijn wens voor de boekenwinkel in Schotland is dat het ook in de familie blijft. Mijn wens is dat Hailey als ze achttien is eigenaar van de boekenwinkel daar wordt. Geen zorgen ze kan dat vanaf Nederland runnen. Je weet net als ik dat ze niet kon sporten en haar toevlucht in boeken vond. Ik gun Hailey een eigen plek waar ze altijd naar toe kan, een stukje zelfstandigheid. Ik heb vertrouwen dat mijn dappere strijder er een plek van gaat maken waar mensen kunnen wegdromen in andere werelden. Riley krijgt de verantwoordelijkheid voor mijn hond Dobby. Je kan de hond bij John en Freek op het terrein vinden. Riley heeft een maatje nodig die er altijd voor hem is en Dobby is de beste maat die je maar kan wensen. Allie krijgt als ze achttien is de sleutel van mijn appartement boven de winkel. Ik gun haar en Liam een eigen plek en ik weet dat ze dol was op mijn plekje. Evie krijgt mijn eerste edities van alle classics die in de kelder van de boekenwinkel liggen. Haar blik toen ze Alice in Wonderland las vergeet ik nooit meer. Aan jou Gwen laat ik het huis na in Schotland. Ik voel dat vooral jij behoefte er aan hebt om af en toe even weg te gaan uit deze chaos. Jij en Joey verdienen een plek om terug te kunnen trekken, geen zorgen ik ben er inmiddels al achter dat John, Caroline en Bonnie geen behoefte hebben aan een tweede huis want zij zijn al thuis. Jij bent altijd op zoek geweest naar een thuis en ik weet zeker dat je je thuis voelt in het huis in Schotland. Lieve Gwendolyn, mijn prinses, mijn meissie, denk wat meer aan jezelf en maak je niet druk om de kinderen. Die komen er wel. Liefs papa Davey, opa Boek.” Gwen keek Joey met tranen in haar ogen aan. “Hij heeft dit geschreven 21 april, een dag voor hij overleed.”

Hailey
Hailey knikte. “Daarom en ik wil er liever voor werken dan dat ik het krijg. Ik heb al het gevoel dat steeds alles voor mij gedaan werd omdat ik zo fragiel was. Ik wil zelfstandiger kunnen zijn. Oom John en Freek hebben mij een baan bij hun aangeboden als dierenarts assistent en receptioniste van hun vakantiegelegenheden. Ik heb het aanbod geaccepteerd.” Hailey keek op toen er aan gebeld werd. Ze deed de deur open en glimlachte maar haar glimlach verdween toen ze de gezichten van Allie en Liam zag. “Wat is er? Er is toch niet iemand dood?”

Owen
Owen was nog een boek aan het lezen op zijn kamer toen hij de stem van zijn moeder hoorde. Hij keek op en zijn mond viel open. Zijn vader was mee. Met een ruk stond hij op en rende op zijn vader af. Zijn vader pakte hem stevig vast. “Hey Owey. Je ziet er goed uit jongen.” En zijn vader gaf hem een kus en Owen voelde dat hij huilde. “Pap ik had het gesnapt als je niet mee was gekomen maar dankjewel dat je er bent.” En Owen begon te huilen van blijdschap.

Joey

Joey sloeg een diepe zucht. "Wow! Oké.. " Hij probeerde alle informatie tor zich op te nemen. "Dus als ik het allemaal goed begrijp heeft je vader ons en onze kinderen zijn dierbaarste bezitten achter gelaten en hebben wij een tweede huid geërfd in Schotland." Hij sloeg zijn armen om Gwen heen. "Hij heeft geweten dat het zijn tijd was en wilde alles geregeld hebben zodat hij vredig kon gaan. Respecteer zijn wensen hoe moeilijk dan ook. Hij had het beste met jou,met ons en kinderen voor." En pakte de brief. "Lees zelf anders nog maar."

Nora

"Dat begrijp ik heel goed. Iets wat je echr zelf heb gedaan en bereikt." Nora haar mond viel open van verbazing. "Echt? Super tof, Hail. Dit verdien je en ga je zeker weten heel goed doen. Je wilt niks liever dan dierenarts worden en je voelt je thuis op het land van je ooms." Nora liep achter Hailey aan. "Hey! Kom verder!"

Allie: "Hoi. Uhmm.. Dat niet maar.. we hebben wel bericht gehad van een overledene. Voor dat wij wegging gaf mag mij twee enveloppen. Een voor jou en een voor mij van opa Boek. Ik weet niet wat er in staat. Mama wist ook van niks. Eerlijk gezegd vind ik het maar eng en durf ik de mijne niet zo goed te lezen. Jij mag die van jou wel open maken als je wilt."

Finn

Finn kreeg een brok in zijn keel. Hij wachtte tot dat vader en zoon hun moment hadden verbroken. "Broertje! Je ziet er goed uit. Manu is bij Mirthe gebleven. We wilde haar niet alleen achterlaten. Maar ik moest je een knuffel alvast van haar geven dus kom hier. Met drie plakzoenen want dat zou je zus ook doen."

Gwen
Gwen las nog een keer de brief. “Ik geloof het gewoon niet. Hij laat bijna alles aan ons na terwijl hij nog meer kinderen en klein kinderen heeft. Ik weet dat hij dol op ons was maar toch…Ik geloof het gewoon niet.” Gwen deed haar jas uit en liep naar de keuken om koffie te zetten. Ze keek naar Joey. “Ik wil niet weten wat er nu in de hoofden van de meiden om gaat. Riley en Evie moeten hun brief nog krijgen. Ik respecteer zijn wensen maar ik vind het doodeng.”

Hailey
Hailey schrok. Die overledene kon maar een iemand zijn. Ze keek naar Nora. Ze ging op de bank zitten en speelde met haar vingers. “Zo erg kan het toch niet zijn? We hebben het over opa. De meest zachtaardige persoon op aarde.” Liam haalde de enveloppen uit zijn rugtas. “Wil je het lezen?” Hailey knikte en Liam gaf haar de envelop. Voorzichtig maakte ze hem open. ”Lieve Hailey, mijn dappere meissie. Niet schrikken als je dit leest nadat ik er niet meer ben. Dit zullen de laatste woorden zijn die ik tegen je kan zeggen. Je zult nu wel weten dat ik ziek was. Ik wil je met deze brief laten weten dat ik zo trots ben op jou. Je hebt iedereen een poepie laten ruiken. Ik wil je met deze brief een stukje zelfstandigheid geven. Je weet misschien nu wel dat ik een huis en boekenwinkel in Schotland heb. Die boekenwinkel is voor jou. Ik weet nog goed hoe jij altijd zat te lezen in mijn winkel. Je kon niet sporten maar je kon wel wegdromen in je boeken. Ik gun jou dat stukje zelfstandigheid, je verdiend een plek waar je kan wegdromen maar ook waar je werelden kunt openen voor anderen. Maak je niet druk, je kan de winkel vanuit Nederland runnen. In de envelop vind je een sleutel, dat is de sleutel van de winkel. Van jouw winkel. Lieverd blijf je dappere zelf, laat mensen een poepie ruiken. Jij komt er wel. Liefs opa Boek” Hailey kreeg tranen in haar ogen toen ze uitgelezen was. “Ik…Waarom? Waarom heeft ie niks gezegd?”

Owen
Owen liet zijn vader los en liep op Finn af. “Dankjewel. Ik voel me ook beter. Ik ben er nog niet maar het begin is er.” Owen keek even naar Ethan die hem ook omhelsde. Owen liep naar zijn moeder en knuffelde haar stevig. “Ik kijk er naar uit om naar huis te gaan. Ik heb thuis gemist.” Hij keek even de kamer rond. Het was kaal zonder de foto’s en de kaarten. “Esther komt ons zo halen.” En hij hupte van de ene been op de andere been.

Joey

Joey haalde zijn schouders op. "Waarschijnlijk heeft die de rest ook ele iets nagelaten maar nort zo groot als zijn huis en boekenwinkel. Je vader was gek op jou en onze kinderen, hij wilde zijn familie goed achterlaten." Joey ging aan de keukentafel zitten. "Geen idee. Het voordeel is dat Hailey en Allie elkaar hebben op dit moment." Joey knikte. "Ik snap je volkomen. We moeten gewoon in het nieuwe jaar eens die kant op gaan en gaan kijken naar het huis."

Finn

Finn knikte. "Je komt er wel. Als wij ook maar ergens mee kunnen helpen dan moet je het zeggen. Bijvoorbeeld met bepaalde therapie opdrachten of het aanhouden van je voedingschema. We zijn er voor je. Je hoeft dit niet alleen te doen." Hij zag zijn moeder en Owen elkaar omhelzen. "Wij kijken ook uit naar jou thuiskomst. Het was toch wel erg stil de afgelopen tijd. Dan heb ik toch liever mijn stuiterende broertje om mij heen ook al wordt ik wel eens gek van je." Finn knikte. "Ik ga samen met mama mee naar jet eind gesprek. Is dat oké?"

Nora

Nora luisterde aandachtig naar hoe Hailey haar brief voorlas. Ze vond het zo lief hoe Hailey haar opa over haar sprak. Om nog een laatste keer zijn woorden te horen. Ze slikte even. Ze liep maar Hailey toe en sloeg zijn armen om hem heen. "Misschien wist die niet hoe. We weten niet wat er de laatste dagen van zijn leven in hem omging maar wat ik hier wel uit haal is dat hij jullie goed wilde achterlaten. Hij had het beste met je voor en zag de toekomst al voor zich voor jou. Hij laat een van zijn mooiste bezitten achter aan jou omdat hij wist dat jullie de zelfde passie deelde. Het is naar dat opa Boek er niet meer is maar.. Respecteer zijn laatste wens,Hailey. Laten we straks in Schotland op zijn minst gaan kijken. We hebben immers de sleutel."

Gwen
Gwen ging met een kop koffie in haar hand weer op de bank zitten. “Hij was ook dol op de rest maar hij en ik hadden altijd een speciale band.” Ze nam een slok koffie. “Ik ben gewoon bang voor Evie haar reactie. Ze zit nog vol in de hormonen. Ze huilt bij wijze van spreken al als de tweeling al naar hun glimlacht.” Gwen haalde diep adem. “Al denk ik dat een hond voor Riley wel fijn zou zijn. Al gaat hij op kamers. Maar dan zouden wij de hond nog bij ons kunnen halen.”

Hailey
“Dat dit gewoon zijn laatste woorden zijn. Waarschijnlijk had de notaris opdracht van hem gekregen om die brieven te geven als Allie en ik achttien zijn geworden. Want dan hebben we geen toestemming van onze ouders meer nodig. Mijn opa deed alles met een reden.” Ze keek naar Allie. “Wil je de jouwe open maken?” Hailey ging naast haar zusje zitten en sloeg haar armen om haar heen. “Ik ben bij je.” Zei ze en ze gaf haar een kus op haar hoofd.

Owen
“Ik voel mij wel weer energieker. Ik wil trouwens jullie nog voorstellen aan een nieuwe vriendin Gladdis. Ze wacht in de gezinsruimte op ons. Zij gaat ook bijna naar huis.” Owen keek even naar zijn broer. “Dat mag. Ze wilde jullie een schema meegeven en nog laatste adviezen en hoe we het verder gaan doen. Ze laten je hier niet zomaar los.” Owen keek even naar zijn vader die om zich heen keek. “Dit is beter dan waar tante Jenny in zat Owen. Kom laten we die Gladdis maar ontmoeten dan.” En zijn vader stak zijn hand uit en samen liepen ze naar de gezinsruimte.