I’ll be there for you

Evie
Evie knikte. Ze appte haar zusje en meteen kreeg ze antwoord. “Ze zou vanavond kunnen. Troian is op vakantie met haar ouders dus ze kan wel wat gezelschap gebruiken. Ik app wel dat pap en ik komen.” En ze appte snel terug en legde haar telefoon weer aan de kant. Evie luisterde naar Thijs. “Dat is ook zo. Maar ergens is er veel meer gebeurd dan opa wilde delen. Ik ben benieuwd of Hailey en Allie meer antwoorden krijgen.” Evie nam een slok van haar koffie en keek even naar haar moeder. Ze snapte dat het voor haar ook lastig was om het over opa zijn verleden te hebben. “Opa zijn moeder schijnt tot het ras gehoord te hebben die de Duitsers als puur beschouwden. Ik heb alleen nooit een foto van haar gezien. Maar doordat zij tot dat zogenaamde ras hoorde ontsprong zij de dans en hebben ze nooit in het huis gekeken.”

Hailey
Ze keek op toen Nora binnen kwam. Ze slikte. “Onze overgrootvader Adam was Joods. Hij heeft veel voor de Joodse gemeenschap hier gedaan. Hij en onze overgrootmoeder Lilibeth hebben op zolder Joodse mensen onderdak geboden. Op een dag ging Adam boodschappen doen. Hij is nooit meer teruggekomen. Kort na de oorlog heeft Lilibeth zelfmoord gepleegd, ze kon het gewoon niet meer aan. Onze opa heeft haar gevonden. Een jaar later kreeg zijn jongste zus Angie tbc, ze was 9. Ze is in de armen van mijn opa overleden, wel in het bijzijn van oom Wim en tante Katie en Julie. Ik zei net tegen Allie dat we eens moeten proberen om met oom Wim te praten en dat we onze ouders eens moeten facetimen.” Ze pakte haar telefoon en probeerde haar vader te facetimen.

Owen
Owen zuchtte diep. “Ik heb hem al gezegd dat het niet zijn schuld was. Ik snap ook dat hij zijn ei kwijt wilde. En ik vind het ook mooi dat hij weer contact heeft met zijn zus. Hij was altijd goed met zijn zus alleen door de omstandigheden mocht hij geen contact zoeken met zijn zus. Blijkbaar heeft die zus nu juist contact met hem opgenomen.” Owen keek naar zijn handen. “Ik schaam me gewoon voor mezelf. En ik weet dat dat niet hoeft maar als ik eerder om hulp had geroepen had ik nog in de musical gestaan. Ik mis het optreden. Ik mis het applaus.”

Thijs

"Ze is altijd welkom om langs te komen. Ook als ze de nichtjes wilt zien. Maar goed, dan pas ik vanavond op de meiden en dan ga jij met je vader het appartement bezichtigen en op de koffie bij Lois." Hij zag dat Joey instemde. Thijs knikte. "We zullen het zien. De tijd zal het leren." En pakte haar hand vast waar hij met zijn duim over streek. Thijs keek naar Gwen."We kunnen vragen of er een foto staat in het huis als we Allie en Hailey spreken. Dat ze daar een foto van sturen. Als je überhaupt wilt zien natuurlijk wie zij was."

Nora

Nora haar mond viel open van verbazing. "Holy shit!" Ze sloeg de armen om Hailey heen. "Jeetje! Nu snap ik waarom jullie keken of jullie een spook hebben gezien." Nora knikte. "Als jullie dat willen dan moeten jullie dat zeker doen. Het zal antwoord kunnen beiden op jullie vragen. Maar laten we inderdaad eest even jullie ouders bellen. Ik heb mijn moeder net gebeld en ik moest jullie de groetjes doen."

Joey:"Hailey belt!" En nam op. "Ahh,meisjes! Zijn jullie er al? Goeie reis gehad?"

Finn

"Ik denk dat jij en Manu straks even rustig met elkaar moeten praten. Jullie gevoelens naar elkaar uitspreken over de afgelopen tijd. Even tijd samen doorbrengen. Ga ander vanavond dames met Manu uiteten bij het restaurant van zijn zwager. Dan neem ik mama en Ethan mee uiteten. Ik denk dat jullie dat echt even nodig hebben." Finn dwong Owen om hem aan te kijken. "Dat is achteraf gepraat! Je kan er niks aan doen dat er iets niet klopt jn je hoofd waardoor je al die dingen denkt en ging lijnen. Helaas zijn dit de gevolgen maar dat komt ook wel weer. Je klet gewoon goed je schema's blijven volgen. Dan is terug het podium op je uiteindelijke doel en beloning."

Hailey
Ze knikte. “Dat dus. Het bezorgt gewoon rillingen over mijn hele lijf en het maakt me verdrietig. Je kon in opa zijn ogen altijd veel aflezen hoe hij zich voelde en als je naar zijn jeugd vroeg dan las je intens veel verdriet in zijn ogen.” Haar vader nam op. Ze vertelde over de reis en dat het allemaal vlekkeloos was verlopen. “We waren net een ronde door het huis heen aan het lopen toen ik in opa zijn oude kamer een boek vond. Het was een dagboek. We lazen daarin over opa zijn jeugd.” Hailey vertelde alles en ze zag de kleur van haar moeders gezicht steeds bleker worden.

Owen
Owen knikte. “We hebben ook niet veel samen kunnen praten. Met therapie heb ik geleerd dat eerlijkheid en communicatie in elke relatie belangrijk is. Dat boosheid en verdriet er ook mag zijn. Maar ik vind dat gewoon moeilijk om aan Manu te laten zien. Vooral omdat hij ook met van alles aan het worstelen is. Ik denk dat het inderdaad goed is om dan samen met hem uit eten te gaan.” Hij keek Finn aan. “Wil je mij helpen om dat doel dan te bereiken?” Hij moest en zou weer op het podium staan.

Allie

"Je haalt de woorden uit mijn mond, Hail." Ze zag dat Hailey met hun vader ging bellen en ging in het beeld zitten.
Allie zag hun vader dichter naar zich toe trekken en troosten. "Gaat het met jullie?",hoorde ze Joey vragen. Allie beet op de lip. "Jawel. Ik ben wel geschrokken toen Hailey dit zo vertelde. De rillingen lopen nog over mijn rug." Joey:"Dat begrijp ik. Wij hadden het net ook toevallig over opa." Allie haar blik veranderde in verbaasd. "Heeft iedereen een brief gehad?" Vervolgens begon Joey te vertellen over wat er in de brief stond van Gwen. "Hallelujah, oké! Leuk optrekje pap en mam. Wij wilde morgen met oom Wim gaan praten. Kijken of hij meer kan vertellen over het verleden van Lilibeth en Adam. Over opa zijn zusje Angie. Oh mam,schrik niet als we foto's doorsturen van je oma. Je lijkt echt heel erg op haar. Hailey wilt op zolder gaan kijken,maar ik doe het in mijn broek bij het het idee."

Finn


"Dat zeker heel belangrijk in een relatie. Daar hecht ik zelf ook heel veel waarde aan probeer ik ook zelf te zijn in mijn relatie met Ethan." Finn knikte. "Je kan beter je emoties uiten dan opkroppen." Finn dacht na. "Oké daar heb je gelijk in maar dan kom ik terug weer terug op het standpunt dat eerlijkheid het belangrijkste is en het juist goed zal zijn als jullie praten. Zodat jullie beide jullie struggeleningen kunnen delen en elkaar daar juist wel misschien in kunnen helpen en steunen. In een relatie ben je er immers voor elkaar." Finn knikte. "Jullie gaan samms uiteten en ik neem mama en Ethan ergens mee heen." Finn knikte en pakte Owen zijn hand vast. "Beloofd! En als jij niet op jet podium kan staan dan gaan we maar kijken naar mem die wel op het podium staan. Geen idee wat er speelt maar er is vast wel iets waar we heen kunnen. Misschien alleen wel leuker als we wachten tot ons neefje wat ouder is en mee kan. Mirthe is immers ook wel een theaterganger."

Gwen
Ze wist gewoon even niet wat ze moest zeggen. Evie sloeg haar armen om haar moeder heen. Gwen kon toch een beetje lachen toen Allie het over de zolder had. “Ik denk Allie dat het allemaal wel mee valt. Er liggen vast geen skeletten van de onderduikers. Misschien vinden jullie wel andere dingen van ze.” Gwen kneep in Joey zijn hand. “Ik ben benieuwd naar de foto’s. Ik weet zeker dat oom Wim jullie verder wilt helpen. Ik raad ook aan, als jullie meer over jullie overgrootvader willen weten, om naar het archief in Edinburgh te gaan. Ik ben blij dat jullie veilig zijn aangekomen.”

Owen
Owen knikte. “Jij en Ethan zijn het voorbeeld van een eerlijke relatie. Jullie hebben altijd een open communicatie gehad. Ik en Manu zijn nog steeds zoekende.” Hij zag dat Manu naar hun toe kwam lopen. “Sorry Manu. Ik snap dat je je ei kwijt moest aan je zus. Ik ben juist blij voor je dat je weer contact hebt met je zus en ik wil haar graag leren kennen.” Manu ging naast hem zitten en sloeg zijn armen om hem heen. “Bedankt dat je het begrijpt. Je bent geen mislukking Owen. Je hebt gewoon wat hobbels op je pad gekregen maar dat is niet erg. We komen er samen uit. Willen jullie nog eten?”

Allie

Allie keel haar moeder via jet scherm aan. "Dat weet je niet. Er hangt in elk geval geen lijkgeur." En haalde een hand door de haar. "Nou eerlijk gezegd dat idee vind ik al eng genoeg. Ik stuur Liam wel met haar mee." En grijnsde even. Alllie knikte. "We zullen wat foto's doorsturen." Zs stal haar duim op. "Goede tip dat kloten we doen,Hailey nadat we bij oom Wim zijn geweest." Allie knikte. "Komt goed mam. Maak je geen zorgen. Maar iets heeeel anders. Hoe is het met Josie en Charley? Missen de tante Allie al? Ik hun wel."

Finn

"Dat hebben wij ook moeten uitzoeken hoor. Ik snap zelf ern voorbeeld aan papa en mama maar zelfs papa en mama die al ruim achttien jaar samen zijn leren nog als persoon, stel en ouderdom bij hoe ze het beter kunnen doen. Niemand is immers perfect. Ik weet zeker dat jullie er samen wel uitkomen." Finn was rustig opgestaan en naar binnen gelopen. "Alles oké?",hoorde hij Mirthe vragen. "Dat komt wel goed als wij ze even de tijd geven. Ik heb hem het advies gegeven om tijd voor elkaar vrij te maken. Dus man, Eth.. zin om vanavond ergens een hapje te gaan eten?"

Evie
Evie grinnikte. “Hailey is dol op horror. Dus laat haar maar voorop gaan. In horrorfilms gaan altijd de mensen die voorop lopen als eerste dood.” En ze zag Hailey even een gezicht trekken. “Grapje zus.” Evie keek even naar Thijs. “Met Josie en Charley gaat het heel goed. Ze hebben vandaag hun allereerste kerstbal gekocht. Thijs zijn zus Mare is nu even oppassen. Thijs moest mij haast het huis uitsleuren. Ik vond het mega spannend maar ik geloof dat Mare alles onder controle heeft. Trouwens ik heb nog kerstcadeautjes stiekem in je tas en koffer gedaan voor jullie vier. Pas op kerstavond open maken dus nog twee dagen geduld.”

Ethan
Ethan keek op. “Uhm ja dat is goed. Gaan zij samen dan uiteten?” Hij wist immers niet wat Finn net met Owen besproken had. Ethan keek even naar Mike die al druk in de keuken bezig was met voorbereidingen voor het eten. Ethan zette zijn prothese been wat naar voren. “We kunnen bij mijn moeder eten? Soms kookt ze voor gasten. Of we vragen of ze met ons mee wilt? Ze voelt zich een beetje alleen nu Rose weer naar Nijmegen is. En zo kunnen jou moeder en mijn moeder elkaar beter leren kennen.”

Allie

Allie keek de zus boos aan. "Evie! Geen grapjes! Ga Thijs plagen of papa." Joey:"Waarom nou weer mij?" Allie schoot in de lach en hield verder wijselijk haar mond. "Ah, zo lief. Dat hebben papa en mama toen ook met ons en Riley gedaan" "En elk jaar hangsn ze nog steeds in de boom.",hoorde ze hun vader zeggen. Allie knikt. "Vind het niet heel gek hoor. Het is ook spannend maar heb vertrouwen in Mare en je bent letterlijk aan de overkant. Straks maar extra knuffelen en een extra dikke van tante Allie " Allie keek verbaasd. "Ik moet nog verde uitpakken maar ik heb helemaal geen cadeautjes opgemerkt."

Finn

"Dat is wel de bedoeling zodat zij even samen tijd door kunnen brengen." En ging op de bank bij Ethan zitten. Emma:"Kijk maar wat je moeder het beste uitkomst, Erhan. Ik zal graag je moeder beter leren kennen en uiteraard een keer je zusje 'als ze weer thuis is. Ik begreep van Mirthe dat zij inmiddels wel geregeld contact heeft met Rosé."

Evie
“Aaw kom op Allie, ik bedoelde het niet verkeerd.” Ze zag dat Hailey kapot ging van het lachen. Het deed haar goed om haar jongste zusje te zien lachen. Evie knikte. “Klopt. Opa deed dat altijd met mama en haar zussen en broer toch mam?” En haar moeder knikte. “Zeker. Ik heb de mijne meegenomen toen we laatst zijn appartement aan het opruimen waren. Hij hangt nu in de kerstboom.” Evie keek even naar de boom en zag haar beertje op een sleehanger hangen. Ze glimlachte eventjes. Toen keek ze weer naar Allie. “Kijk nou maar goed. Ik heb ze in je extra ritsvak gedaan. Je komt ze vanzelf tegen.”

Ethan
Hij nam een slok van zijn koffie en knikte. “Ik app mama wel even.” En hij appte zijn moeder of ze zin had om uit eten te gaan. Ethan keek naar Mirthe. “Klopt, Rose is blij dat ze contact heeft met Mirthe. Ze kan echt haar hart luchten bij haar en praten over het ontwerpen van kostuums. Had ze het nog over het verkleedfeest wat ze rond Kerst gaat doen met haar studentenvereniging?” Hij hoorde zijn telefoon en glimlachte. “Mijn moeder gaat graag mee uit eten. Ze weet nog een leuk restaurant in de buurt.”

Finn

Finn stak zijn duim op. Hij wachtte af of Ethan een reactie terug zou krijgen. Mirthe:"Ik ben ook blij dat ik goed contact heb met Rose. Het is echt een lieverd en zoals je al zei we kunnen ons hard bij elkaar luchten en delen we de zelfde interesses." Finn keek van Mirthe naar Ethan. "Wat gaat Rose doen dan?" Finn glimlachte."Top! Benieuwd waar ze fan heen wilt."

Allie

"Ik vind er anders niks aan als jullie met zijn tweeën gaan samen spannen tegen mij over het feit wat we wel niet op de zolder kunnen vinden." Allie slikte even. Het deed haar toch meer dan verwacht om hier te zijn in het geboortehuis van hun opa, op zijn kamer en zo over hem te praten. Allie stak de duim op naar het scherm. "Ik zal zo eens kijken. Zullen we beeldbellen met elkaar op kerstochtend om de cadeautjes samen open te maken?"

Ethan
“Ze gaat met haar studentenvereniging kerst vieren alleen iedereen moet verkleed als een filmpersonage maar dan wel met kerstkleding. Sommige hebben Rose gevraagd of zij en ik geloof nog twee vriendinnen van haar de kostuums wilde maken. Dus ik ben erg benieuwd wat ze allemaal maakt. Had ze jou al wat laten zien?” En hij keek Mirthe vragend aan. Ethan keek even naar zijn telefoon. “Oh mams voorstel is om bij Pomodorro te eten. Dat is Italiaans. Ik vind het goed, ze hebben daar echt heerlijke vega lasagne.”

Evie
“Sorry. Zo was het niet bedoeld.” En ze keek haar zusje verontschuldigend aan. “Trouwens jullie hadden de groeten van Riley. Hij zou vanavond op zoek gaan naar het Noorderlicht.” Evie keek toe hoe Hailey haar armen om Allie heen sloeg. “Hij is niet meer onder ons Allie maar nog wel dicht bij ons in ons hart. Laten we voor hem op zoek gaan naar zijn vader.” Hoorde ze haar zusje zeggen. Ze zag dat haar moeder ook tranen in haar ogen kreeg. Evie keek naar Allie. “Dat is goed. Sowieso wilde wij kerstochtend samen vieren. Rond kerstmiddag gaan wij naar paps en mams.”

Finn

Finn schoot in de lach. "Omg, dat is gewoon geweldig! Had ik bijna bij willen zijn maar dat zou raar zijn gezien wij er niet studeren. Ik ben heel benieuwd waar Rose mee komt aanzetten." Hij zag Mirthe al druk zoeken op de telefoon. "Dit zijn de schetsen die Rose stuurde." Finn stond op om de foto's te bekijken. "Nice!" Vervolgens draaide hij zich weer om naar Ethan. "Italiaans gaat er altijd in. Met hoge uitzondering zou je mij daar voor wakker mogen maken."

Allie

"Dank je. Kunnen we het dan nu laten rusten?" Ze voelde gewoon koude rillingen over de rug lopen. "Oh, wauw. Zo Cool! Ik ga hem appen om te vragen of hij een filmpje kan sturen als ze het kunnen zien. Hoe reageerde Riley eigenlijk? Moeten we hem hier over mailen? Wel tof dat Riley een hond krijgt. 1 ding! Ik ga hem absoluut niet voor hem uitlaten." Allie knuffelde Hailey terug. "Het is gewoon dat het mij meer doet dan dat ik had verwacht om hier te zijn en alles. Ik word gewoon emotioneel bij het idee wat opa hier heeft moeten meemaken op zo een jonge leeftijd." "Pap geef mama even een dikke knuffel, alsjeblieft." Allie knikte. "Maak er vooral iets moois van met je prachtige meisjes." En stuurde luchtkussen.

Ethan
Hij zag dat Mike even kwam kijken naar de schetsen. “Wauw je zusje heeft talent. Ik zat te denken. Kunnen we niet zoiets organiseren vanuit onze Dungeons and Dragons avonden? Dat iedereen dan verkleed moet komen als zijn of haar personage?” Ethan dacht na. Hij vond het wel een leuk voorstel. “Mijn zusje zou dat echt fantastisch vinden.” Ethan appte zijn moeder dat dat goed was en legde toen zijn telefoon aan de kant. “Ik weet alleen niet of ik het ga redden met mijn prothese. Ik denk dat ik hem zo af ga doen en dan de rest van de avond in de rolstoel zit of met krukken ga lopen.”

Gwen
Ze snoof haar neus. “We hebben Riley gefacetimed vanmiddag. Hij was emotioneel maar hij was dankbaar dat hij Dobby mocht hebben. Dobby blijft nog even bij oom John en Freek tot we een plekje hebben gevonden waar Riley kan samenwonen met Amy en Dobby. Lois staat op het punt om samen te wonen met Troian bij Troian dus dat betekent dat haar appartement in de stad leeg komt te staan. Papa en Eef gaan straks kijken naar het appartement om te zien of het wat voor Riley is.” Gwen wilde Allie gewoon uit het beeldscherm halen en haar stevig knuffelen. “Opa was gelukkig met zijn kinderen en met jullie. Nu leren we hem alleen beter kennen en snappen we waarom hij zo bang was om Hailey te verliezen toen ze haar in slaap moest brengen een aantal jaar terug door flink zuurstoftekort. Hij was een man met littekens maar hield onwijs veel van ons vergeet dat niet Allie.”

Finn

Finn keek van Ethan naar Mikem "Dat zou heel tof zijn en zeker een leuke activiteit. Jammer dat we het niet meer gaan reden voor de kerst om iets te organiseren. Dat is wel heel krap." Mirthe:"Na eind januari dan kan ik meedoen en heb ik tijd om mijn kostuum te maken." En die van ons dan?" En wees op zichzelf en Ethan. Mirthe:"Je kijkt Rose maar lief aan, ik moet een baby er uit poepen. Weet je wel!" Ethan legde een hand op Finn zijn been. "Rustig aan. Ik rijd je met liefde rond."

Allie

Allie knikte. "Dat snap ik wel, ja. Ik ben wel blij dat opa voor hem een maatje voor het leven heft achter gelaten. Naast het feit dat Amy een belangrijke factor in zijn leven is geworden. Ik hoop voor Riley dat het appartement geschikt is en ook hij straks een eigen plekje heeft." Ze veegde de ogen droog met de mouw. "Er vallen nu wel langzaam aan puzzelstukjes op zijn plek,ja. Ik vind het gewoon rot dat hij er met niemand over kon praten. Zoveel heeft moeten doorstaan. Konden we opa nog maar en dikke knuffel geven. Verdorrie, ik mis hem."

Ethan
Hij zag dat Mike even nadenkend keek. “Sowieso wordt het dan eind januari of begin februari omdat iedereen te maken heeft met de feestdagen. Ik ga er over brainstormen.” En Mike ging weer naar de keuken. Ethan keek Mirthe aan. “Ik heb liever dat jij je zoontje goed ter wereld zet dan dat je onze outfits maakt. Ik denk dat Rose het graag ontwerpt en maakt voor ons.” Ethan keek Finn dankbaar aan. “Dankjewel. Ik denk dat ik toch weer een nieuwe aan zou moeten meten.”

Hailey
Hailey trok Allie naar haar toe en knuffelde haar stevig. “Ik mis hem ook Allie. We moeten niet vergeten dat elk kind die de oorlog heeft meegemaakt bepaalde littekens heeft. Ik denk dat oom Wim het ook moeilijk vindt maar misschien heeft hij het een beter plekje kunnen geven.” Hailey keek even naar haar moeder die troost zocht bij haar vader. Haar moeder keek hun even aan. “Schrik niet als jullie oom Wim ontmoeten. Hij lijkt op opa al zul je gaandeweg de verschillen kunnen zien.” Hailey knikte. “Dat viel me al op toen ik de foto van hun tweetjes zag.” Hailey keek even naar Allie. “Laten we kijken of we wat eten kunnen bestellen en dan het gezellig maken in de woonkamer. Die zolder komt later wel.”

Finn

"Als je hulp nodig hebt dan roep je maar. Ik wil wel leiding geven." Zo had hij immers Ethan ontmoet. "Ja, ik wil ook wel helpen! Ik kan een flyer ontwerpen.",hoorde hij Mirthe zeggen. Mirthe:"Oké,true. Maar ik ga wel mijn eigen kostuum maken." Finn keek Ethan aan en beet op zijn lip. "Zou je dan niet meteen een beetje een afspraak maken zodat je niet langer met ongemak hoeft te lopen?!?"

Allie

Allie verborg zich even in Hailey haar armen. "Ja, dat besef ik mijzelf ook wel. Ik... Hopelijk kunnen we gewoon vinden wat we zoeken." Allie knikte alleen maar. "Liam wilde pizza bestellen." Ze haalde een paar keer diep adem. "Laten we dan maar afsluiten. Hou je rustig,mam. We appen als we meer weten. Eef alvast bedankt voor de cadeautjes. Hou van jullie!"

Hailey
Ze waren bijna bij het huis van oom Wim of oom William. Ze had geen idee hoe ze hem nu moest noemen. Hij woonde in een simpele bungalow in het bos een halfuur rijden van hun huis af. Ze zag langzaam de bungalow al in het zicht komen. Liam stopte de auto op de oprit en iedereen stapte wat gespannen uit de auto. “Hopelijk weet hij nog wie we zijn. Laatste keer dat we hem zagen was rond de uitvaart van opa.”

Evie
Vandaag zouden ze naar de ouders van Thijs gaan om daar kerst te vieren. Mare en haar man Pim en hun kinderen Max en Teddie kwamen ook. Ze controleerde of ze alles had en deed de cadeautjes in de tas. “Thijs heb je alles?” En ze deed Charley in de maxicosie. Josie was nog lekker aan het spelen in de box. “Zou jij Josie zo haar jasje aan kunnen doen? Dan ga ik zo de spullen in de auto zetten.” Thijs zijn ouders woonde een uurtje rijden van hun af. Evie vond het spannend om met de meiden zo end te rijden, het was de eerste keer en ze wist dat het er toch eens van moest komen.

Allie

Allie stapte uit en was naar Liam gelopen. Ze sloeg haar armen om hem geen. Ze had zijn liefde en steun nu meet nodig als anders. "Zo niet dan leggen we de situatie uit." Allie raapte alle moed bij elkaar en klopte op de deur van de bungalow. Het duurde even tot er een man open deed die als twee druppels water op hun opa leek. Allie slikte even. Hun moeder had hun al gewaarschuwd. "Ah, jullie moeten de kleindochters van David zijn. Kom verder!" Allie aarzelde even maar liep toen toch naar binnen. Ze keek de ruimte rond.

Thijs

"Ik wel! Jij had de cadeautjes hé? De luiertas is gereed. Ik denk dat we dan kunnen gaan." Thijs knikte. "Komt voor elkaar." Hij pakte de jas van Josie en begon haar aan te kleden. "Zo dametjes. Dan gaan we straks jullie eerste kerst vieren met de familie van papa. Krijgen jullie cadeautjes van de kerstman." En streelde de meisjes door hun haar. Thijs tilde de maxicosis op en liep ermee naar de auto. "Past alles er nog in.",grapte die terwijl hij Josie even op de grond zette en Charley in de auto.

Emma

Emma was al vroeg op. Ze zouden met het hele gezin een dagje er op uit gaan naar de kerstmarkt in Valkenburg. Emma hield van de kerst en eigenlijk gingen ze elk jaar wel naar de kerstmarkt. Voor Mirthe hadden ze ook een rolstoel kunnen lenen zodat ze niet de gehele tijd hoefde te lopen en tussendoor haar rust kon pakken. Even had Emma getwijfeld of het wel verstandig was om Mirthe mee te nemen maar haar dochter had er op gestaan. Emma was nu druk bezig om broodjes te smeren zodat ze niet alles daar hoefde te kopen. Straks zou ze nog wat drinken in de koeltas stoppen.

Hailey
Ze zag dat Liam liefdevol zijn armen om Allie heen sloeg. Ze keek op toen de deur open ging. Hun moeder had gelijk, oom Wim leek sprekend op opa behalve dat hij twee verschillende kleuren ogen had en een litteken op zijn wang boven zijn rechter bovenlip. Ze stelde zich voor en liep achter Allie aan naar binnen. Ze keek rond en zag hier en daar wat foto’s van wat waarschijnlijk de kinderen en kleinkinderen van hem waren. Haar oog viel op een foto van een jong meisje met een beer. “Dat is Angie.” Hoorde ze haar oom zeggen. Hailey slikte en ze keek even naar haar zusje.

Evie
Evie knikte. “Ik heb de cadeautjes.” En ze keek even in de auto en gaf Thijs een mep. “Het past prima. Als je niet oppast laat ik Jerry komen.” En ze gaf de meisjes nog een kus voor ze ze vast klikte in de auto. Ze ging zitten en speelde met haar vingers dat deed ze altijd als ze nerveus was. “Ik hoop dat er geen file is. Ik weet dat je nu gaat zeggen dat ik het allemaal op mij af moet laten komen en dat het allemaal goed komt maar dit is de eerste keer dat we een end rijden met die twee.”

Owen
Vandaag zouden ze naar de kerstmarkt in Valkenburg gaan. Zijn eerste uitje nadat hij terug was uit de kliniek. Owen hoorde geluiden in de keuken, dat kon maar een ding betekenen en dat was dat zijn moeder lunch aan het voorbereiden was. Owen keek naar Manu die nog in een diepe slaap was. Zachtjes stond hij op en liep hij naar beneden. Hij liep zachtjes naar zijn moeder en ging achter haar staan. “Boe!” Riep hij en gaf haar vervolgens een knuffel.

Allie

Allie ging op de bank zitten."Uhm.. oom Wim.. ik bedoel William. Wij zijn eigenlijk gekomen omdat wij wat vragen hebben. Hailey heeft gisteren het dagboek van onze opa, van David gevonden. Daarin lazen wij over wat er met jullie moeder is gebeurd en over Angie. Over wat Lilibeth en Adam, jullie ouders in de oorlog voor andere hebben betekent. Onze opa heeft nooit over zijn jeugd gesproken. Zelfs onze moeder wist niks hier over. Wij hopen dat u ons meer kan en uiteraard wilt vertellen."

Thijs

Thijs sloeg zijn armen over elkaar. "Na, zijn we weer lekker aardig zeg!" Hij controleerde alles nog eens en stapte achter het stuur. "Dan zeg ik niks en ga ik gewoon rijden. Er zou file moeten staan." En zo startte Thijs de auto en reed langzaam de straat uit. Het eerste stuk keken de meisjes rustig om zich heen maar vielen al snel in slaap. Charley had even gehuild omdat haar speen op de grond was gevallen maar nadat Evie die had opgepakt en terug gegeven sliep zij ook weer verder. "We zijn er bijna." Net op dat moment werden er twee wakker. Er klonken geluiden vanaf de achterbank. "Op naar kerst bij opa en oma."

Emma

Emma schrok zich dood en keek achterom. "Jij kleine, plaaggeest. Ik schrok me rot. Ik was in gedachten verzonken bij het smeren van de boterhammen om mee te nemen." Ze aaide Owen door zijn haren. "Lekker geslapen? Lag Manu nog in coma?" Ze deed de broodjes in de tas en liep toen naar de koelkast om er wat blikjes drinken uit te halen. "Zal ik een ontbijtje voor je maken? Wil jij ook een kopje thee? Ik wilde net thee zetten."

William
“Zeg maar Wim, dat zijn jullie gewend.” Zijn blik bleef even hangen bij Allie. “Je lijkt op je moeder. Je moeder leek weer op onze moeder.” Hij slikte en ging zitten. “Ik snap dat jullie vragen hebben. Willen jullie thee?” En hij stond op en liep naar de keuken. Hij pakte een ouderwetse waterketel en vulde het met water. Hij zette het op het gasfornuis en zette het fornuis aan. Hij keek even naar de tweeling. Hij had ze voor het laatst op de begrafenis van zijn broer gezien. De fluitketel begon te fluiten en deed thee in kopjes. Hij liep weer naar de woonkamer en ging zitten. “Davey was geen prater. Ondanks dat ik het lastig vind om het er over te hebben wil ik jullie vragen beantwoorden. Dus wat willen jullie als eerste weten?”

Evie
Evie was blij dat de reis erop zat. Ze reden de straat in van Thijs zijn ouders. Toen Thijs de auto stopte stapte ze uit. Ze haalde Josie eruit die goed om zich heen keek. “Ja dat is apart he. Een ander huis.” En ze pakte ook de luiertas en belde aan bij de voordeur. De moeder van Thijs, Mina, deed open. “Hallo lieverds. Welkom kom verder.” En Evie gaf haar schoonmoeder een knuffel en liep naar binnen. “Even Josie parkeren en Peter begroeten. Dan ga ik even de cadeautjes halen.” Mina legde een hand op haar schouder. “Lieverd laat mij even helpen. Ik haal de cadeautjes dan kun je rustig zitten. Je bent twee weken terug bevallen dus doe het allemaal even rustigaan.” Evie zuchtte maar liep toen naar de woonkamer.

Owen
Hij grinnikte. “Sorry mam.” En hij gaf haar een knuffel. “Ja die slaapt nog diep. Gisteren zijn laatste show voor kerst gespeeld dus hij was best wel moe. Kan ik helpen?” Ondertussen liep hij naar het planbord en keek naar zijn eetschema. “Ik mag brinta met yoghurt en een banaan. Als drinken mag ik sinaasappelsap.” En hij liep naar de koelkast en haalde de spullen eruit die hij nodig had. “Waar is pap en zijn Ethan en Finn bij Ethan zijn moeder blijven slapen?”

Emma

Emma knuffelde Owen terug. "Het is al goed. Ik was gewoon in gedachten verzonken dus ik had je niet horen aankomen." Emma knikte. "Laat hem nog maar even lekker liggen dan." Emma schudde de hoofd. "Nee hoor. Ga jij maar gewoon ontbijten. Alleen nog wat te drinken en dan is de koeltas goed gevuld. Moet jij nog iets mee kwa eten? Ik heb nu gewoon bolletjes met kaas of worst." Emma knikte. "Papa slaapt nog en Finn en Ethan zijn inderdaad bij Ethan blijven slapen. Die zouden na het ontbijt deze kant op komen en dan rijden we achter elkaar aan naar Valkenburg."

Thijs

Thijs haalde Charley uit de auto. " Jij zag zijn moeder al aan komen lopen. "Hou mam." En gaf haar een knuffel. "Is Mare er ook al?" "Die komen er zo aan. Geef dat meisje maar hier. Dan kan jij de cadeautjes pakken." Hij gaf de maxicosi aan zijn moeder en zag er al druk kletsend naar binnen lopen. Thijs schudde lachend zijn hoofd en liep weer naar de auto om de cadeautjes eruit te halen. "Waar mogen deze heen?",vroeg hij toen hij naar binnen liep.

Allie

Allie knikte. "Dan noemen we u gewoon Wim." Allie bloosde. "Het was ons al opgevallen dat Lilibeth op mama leek." Allie knikte. "Graag. Kan ik u helpen?" Maar oom Wim wuifde haar aanbod af. Allie knikte. "Dat begrijpen we volkomen. Als u het ergens niet over wilt hebben of het niet gaat dan respecteren wij dat. Alleen.. gezien wij eigenlijk niks weten over de jeugd van onze opa hier in Schotland,hopen wij gewoon meer te weten te komen. Over Lilibeth en Adam bijvoorbeeld. Hun missie tijdens oorlog. Over wat er met Adam gebeurd is. Het zou fijn zijn om te begrijpen wat er in opa om ging."

Owen
Owen knikte. Hij deed alles in zijn schaaltje en ging aan het kookeiland zitten. Hij nam een hap van zijn eten en keek even naar zijn moeder. “Is alles okee met papa? Hij neemt wel wat tijd voor zichzelf toch straks?” Zijn vader zou minder gaan werken maar hij wist ook niet wat er nu allemaal in zijn vader om ging. “Ik moet een meergrane smoothie mee voor de lunch. Zolang ik vezels krijg is het goed.” Hij keek even naar de honden en toen naar zijn moeder. “Komen Finn en Ethan hierheen of halen wij ze op?”

Evie
Ze had Peter, de vader van Thijs, begroet en had haar jas net opgehangen. Zijn moeder keek even naar de cadeautjes. “Onder de Kerstboom lieverd. Daar bewaren we altijd de cadeautjes dat weet je toch.” Evie grinnikte en tilde Josie op. Josie keek even naar Charley die haar opa met grote ogen aan keek. “Zijn jullie al naar het CB geweest?” Hoorde ze Peter vragen. Evie schudde haar hoofd. “Nog niet. Na de Kerst hebben we de afspraak staan.”

William
Hij knikte. “Het gaat wel. Ik moet alleen diep in mijn geheugen graven.” William keek even naar een foto van zijn ouders. “Toen de oorlog begon waren je opa en ik 8 jaar oud. Angie was 2 en de tweeling Julie en Katie waren een paar maanden. Onze moeder was altijd bang dat mijn vader opgepakt ging worden omdat hij Joods was. Een jaar later, in 1941, kwam mijn vader thuis met twee families. Het waren vrienden van ik geloof de synagoge waar hij altijd heen ging. Hij smeekte onze moeder om hun onder te laten duiken. Mijn moeder was altijd een vrouw die dingen aanpakte. Ondanks haar angst konden de families op zolder terecht. Mijn moeder was lerares en gaf aan ons thuisonderwijs omdat onze school gebombardeerd was. Ze gaf les op zolder en ook aan de Joodse kinderen gaf ze les. Ze vond het alleen steeds moeilijker worden naarmate de Duisters steeds meer onze kant op kwamen. Mijn vader bleef ondanks dat het opnemen tegen de Duitsers en ging in verzet. In april 1942 ging mijn vader boodschappen doen voor de verjaardag van Angie. Hij is nooit meer thuisgekomen. In 1946 kon mijn moeder het niet meer aan en pleegde zelfmoord op zolder. David vond haar met naast haar op de grond een afscheidsbrief aan ons maar ook een afscheidsbrief van mijn vader die gedateerd is op 14 mei 1942, drie weken na de verjaardag van Angie. We vermoeden dat hij is opgepakt, een afscheidsbrief heeft mogen schrijven en kort daarna is vergast. We weten niet waar hij heeft gezeten en David wilde het ook niet weten. Op 14 juni 1947 overleed Angie aan TBC op 9 jarige leeftijd. David heeft haar tot het einde vastgehouden. Ik…” William slikte. “Ik heb hem van haar weg moeten trekken toen ze overleden was. Ik ben dat nooit meer vergeten. David was een moederskind en dol op Angie. Angie en hij waren twee handen op een buik. Het leek alsof alle vreugde uit het huis verdween en uit hem toen onze moeder en zusje er niet meer waren. Onze favoriete oom en tante kwamen voor ons zorgen in ons huis. Je opa werd pas weer mens toen hij vader werd.”

Emma

"Ja,lieverd. Maak je maar geen zorgen om hem. Ik was gewoon heel vroeg wakker en ben er uit gegaan zodat ik papa niet wakker zou maken." Emma zuchtte. "Dat is de bedoeling,ja maar ik ken er vader ook langer dan vandaag. Ik kan wel een klusjeslijst voor je vader opstellen ofzo. Haha."
Emma knikte. "De broodjes zijn bruine bollen dus die kan je ook paklen maar als je een smoothie mee moet nemen nort je die nog even maken en in de tas stoppen." Emma dronk haar thee op dir inmiddels koud stond te worden. "Die komen hier heen. Wil hij Mirthe zo roepen dan roep ik papa. Dan kunnen we zo ontbijten met elkaar." Ze gaf Owen een kus op zijn voorhoofd en liep toen naar hun slaapkamer. Ze klopte op de deur en liep toen door. "Mike?" Ze ginf op het bed zitten en schudde haar man wakker. "Word je wakker, schat? Dan kunnen we samen rustig ontbijten voor Ethan en Finn voor de deur staan en we naar Valkenburg rijden."" Ze gaf hem een kus op zijn hoofd. "Kom!"

Thijs

"Oké, dat is waar." Hij zette de tas bij se boom neer en haalde de cadeautjes eruit om ze vervolgens onder de boom te verspreiden. Hij zag op sommige grote pakken als de namen van de tweeling staan. "Je hebt ze toch niet mega verwend,hè mam." Hij zag zijn moeder haar schouders ophalen. "Het is hun eerte kerst!" "Mam, ze zijn nog geen maand oud. Ze poepen,plassen, eten en huilen. En dat elke keer opnieuw." "Als ze straks wat groter zijn kunnen ze er juist fijn mee spelen. Niet zo klagen jij hoor. Beter verwend dan verwaarloosd, zeggen we dan. Ga jij je vader nou maar lekker helpen met koffie en thee zetten. Dan knuffel ik met mijn kleindochters."

Allie

Allie slikte. Ze nam een slokje van de thee maar zette het toch weer terug op tafel. "Het spijt me dat u, opa en uw zussen dit allemaal hebben moeten meemaken. Ik denk dat onze jongere generatie nooit helemaal zou kunnen begrijpen hoe het moet zijn geweest om in oorlogstijd op te groeien. Laatst staan om op jonge leeftijd beide ouders te verliezen door de oorlog en ook nog eens een zusje." Allie stond op. "Mag ik u een knuffel geven?" Wim knikte. Allie zag tranen staan in zijn ogen. "Ik vroeg mij een ding eigenlijk nog af.. Het bleek dat ooa naast zijn boekenwinkel thuis ook hier een boekenwinkel heeft. Nou zijn onze moeder en oudste zus,Evie echte boekenwurmen. Zat opa op jonge leeftijd ook altijd al met zijn neus in de boeken?"

Mike
Mike werd slaperig wakker. Beneden hoorde hij de blender. “Waarom hoor ik de blender?” Mike wreef de slaap uit zijn ogen en ging rechtop zitten. “Goeiemorgen schoonheid.” En hij trok Emma naar zich toe en gaf haar een kus. “Jij was vroeg wakker. Mijn kacheltje was ineens weg. Kon je niet meer slapen?” En hij drukte haar tegen zich aan zodat haar hoofd op zijn borst lag en speelde met haar haren.

Evie
Evie keek naar de cadeautjes. Ze keek toen naar Thijs. “Dat wordt op de zolder uitstallen straks schat in het appartement.” Ze wist totaal niet waar ze alles moest laten. De bel ging en niet veel later kwamen Mare, Pim, Max en Teddie binnen. Evie had het neefje en nichtje van Thijs al een tijdje niet gezien. Ze stond op en knuffel Mare. Ze zag Mare al druk gebaren en wijzen naar de cadeaus richting Thijs. Uit de gebaren kon Evie aflezen dat Mare iets zei over dat het typisch ma was om zoveel te kopen. “Oom Thijs!” Hoorde ze Teddie, het nichtje van Thijs, enthousiast zeggen. En Teddie knuffelde haar oom stevig.

William
“Julie en Katie hebben het amper meegekregen. Ma overleed toen zij 6 jaar oud waren ongeveer.” William snoof zijn neus. Hij glimlachte eventjes. “Jullie opa zat altijd met een neus in een boek. Hij was dol op Oliver Twist en A Christmas Carol. Al jong wees hij Charles Dickens, Victor Hugo en Alexander Dumas aan als favoriete schrijver. Ik heb geprobeerd de winkel te runnen toen hij overleed maar dat viel niet mee. Gelukkig had ik een goeie winkelhulp. Ze heet Alice. Mochten jullie willen weten waar mijn vader naar toe ging zou ik naar het archief in Edinburgh gaan. Ik kan daar helaas weinig over zeggen.”