De Grote Reunië

Inge
Inge keek op toen Noah naar buiten. Met een zucht deed ze de peuk weer in haar tas. Noah had ook gelijk. “Sorry. Als ik gestrest ben verval ik terug in oude gewoontes.” Ze deed een pluk haar achter haar oor. “Ik snap wel wat hij zegt maar…” ze beet op haar lip. “Doordat mijn vader beroemd was stond ik altijd in zijn schaduw. Mijn leven werd geleid dood zijn carriere. Overal waar ik heen ging werd ik in de gaten gehouden. Toen ik naar Engeland ging had ik eindelijk het idee dat ik mezelf kon zijn. Toen ik zwanger bleek en mijn ex zei dat dit mijn carriere ging kosten besloot ik om voor mezelf en mijn kind te kiezen. Het voelde goed om te kiezen voor mezelf. Toen ik naar Nederland kwam was mijn vader teleurgesteld, hij was het met mijn ex eens. We kregen ruzie en ik heb hem na de geboorte van Julia niet meer gesproken of gezien. Toen Vik dit zei werd ik boos omdat ik het zat ben dat andere zeggen wat ik moet doen. Ik bepaal het allemaal zelf wel.” Ze zuchtte en keek naar James. “Bedankt James. Dat is heel lief wat je zegt. Ja laten we weer naar binnen gaan, naar de rest.” Ze keek de anderen aan en liep alvast vooruit.

Finn
Finn grinnikte. “Als ik Lela de volmacht geef over de hele bruiloft dan vrees ik dat het een Disney bruiloft zou worden.” Hij stond op en kwam even later terug met een glas cola. Lydia had ook wel gelijk maar voor zijn idee had Vik het anders kunnen zeggen. Hij keek even hoe Noah en James naar Inge gingen. Finn bleef echter zitten. “Als je het leuk vindt Lydia kunnen we binnenkort wel bij mij afspreken? Dan kun je kennis maken met Lela. Ik denk dat jullie het wel goed met elkaar kunnen vinden.” Hij keek even rond. Finn hoopte dat iedereen terug zouden komen zodat ze de middag gewoon goed konden afsluiten.

Lydia Koster
Lydia knipoogde naar Vik., die zijn woorden anders verwoordde. Ze dacht wel dat andere dat misschien iets beter zouden snappen als hoe hij het net zei. “Daar heb je helemaal gelijk in. Ik was nog lang niet klaar met reizen, maar dan gebeurd er dit en weg zijn de plannen.” Zei ze. Maar nu had ze wel een heel nieuw avontuur wat op haar stond te wachten en dat vond ze ook heel spannend. Ze lachte bij de woorden van Finn over de bruiloft. “Nou niet te hard van stapel lopen he. Ze moet eerst nog ja zeggen. Heb je haar vader om haar hand gevraagd?” vroeg ze geïnteresseerd. Op zijn voorstel om een keer af te spreken knikte ze. “Ja, lijkt me leuk. Ik moet alleen even kijken wanneer dat precies uit gaat komen. Ik wil graag het huis helemaal ingericht hebben als Jacob, Puck en Charlotte komen.”

Bram Stevens
Bram glimlachte naar het meisje. “Dat vond ik ook toen ik wat jonger was, maar ik vind hem eigenlijk veel te groot.” Zei hij tegen haar. En de vormen waren eigenlijk helemaal niks voor hem. Het paste gewoon niet meer bij hem. Toen hij Lily hoorde zeggen dat ze wel een nieuwe tekening wilde maken, voelde hij de tranen prikken. Dat was zo lief! “Dat is heel lief van je Lily.” Zei hij. Hij keek Veerle aan en haalde zijn telefoon tevoorschijn. “Hier, waarom zet je niet je nummer er vast in? Bel ik je zo op en dan kunnen we kijken wanneer jullie langs de kazerne komen.” Zei hij tegen haar.

Noah Meijer
Noah glimlachte naar Inge toen ze de sigaretten terug stopte. Hij vond dat echt een hele sterke actie van haar. Hij had altijd geleerd dat er nooit zoiets was als niet meer verslaafd zijn. Eenmaal verslaafd kon je om de kleinste dingen terug vallen en daarom vond hij dit best wel knap. “Ik wil ze ook gerust voor je bij houden? Zodat je niet zo makkelijk erin terug valt?” stelde hij voor aan haar. Hij was immers nogal obsessed (sorry, weet het nederlandse woord niet) met gezond zijn en gezond blijven. Hij at ook super gezond en sportte veel. Hij luisterde aandacht naar Inge’s verhaal en liet dat merken door de nodige knikken en ja’tjes. Hij knikte ook een keer naar James ter begroeting toen die mee buiten kwam staan. “Oef, dat lijkt me allemaal maar heel lastig. En ik weet dat het lomp kan klinken en alvast sorry daarvoor, maar mensen die je niet ondersteunen zijn misschien beter om niet in je leven te hebben. Al helemaal niet als je een kindje opvoed.” Zei hij tegen haar. “Je moet doen waar jij je fijn bij voelt en niet doen wat andere zeggen. Jij bepaalt je eigen leven. Zoals mijn moeder altijd zei; de regisseur van jouw verhaal ben jij.” Zei hij tegen haar, in de hoop haar toch nog een hart onder de riem te steken. Hij glimlachte bij de woorden van James en was blij dat de jongen hetzelfde zei als hij. “Yes, let’s go.” Zei hij, waarna hij de andere voor ging naar binnen en Bo vervolgens knuffelde alsof hij haar dagen niet gezien had. Maar meer om een lachje bij iedereen tevoorschijn te halen.

Fenna Roos Klok
Fenna keek rustig toe naar wat er allemaal gebeurde. Aangezien zij niet zo geluk had gehad in de liefde en al verschillende relaties niet helemaal gewerkt hadden, snapte ze wel wat Vik bedoelde, al waren zijn woorden alsnog wat hard voor andere. Zij zou zelf ook op een dag graag moeder willen worden, maar ze wist dat ze daar nu nog niet klaar voor was. Ze bleef geduldig op de tweede rang staan, daar voelde ze zich ook iets meer op haar gemak. Al helemaal toen Noah, James en Inge weer terug naar binnen kwamen. Dan werd de groep ook ineens zo groot. Haar ringtone ging af. Ze kreeg rode wangen doordat het deuntje van de avengers als ringtone klonk. Waarom moest er net nu iemand van haar werk bellen? Ze nam de telefoon op en met rode wangen draaide ze zich om en zette een paar stappen van de rest af. “Officier Klok.” Zei ze. Fenna gaf al meteen aan de telefoon aan dat ze hoorbaar was voor andere en dus geen speciale informatie over de telefoon kon doorgeven. Na een kort gesprek hing ze weer op. “Oke, ik ben 21.00 uur op de basis. Graag alle informatie voor mij gereed, dan kunnen we meteen beginnen.” Zei ze, waarna ze de telefoon weg klikte. Ze had al aangegeven op haar werk dat vandaag haar vrije dag was, al stond er echter in haar contract dat ze voor noodgevallen toch ’s avonds vanaf 9 uur aanwezig moest kunnen zijn en dat ging hier gelukkig ook. Ze voegde zich weer stilletjes bij de groep.

Veerle

"We kunnen van de week wel gewoon een mooie tekening of knutsel maken voor Bram. Dan nemen we die mee als we gaan kijken op de kazerne en maken we ook een tekening voor de andere brandweermannen die ze dan in de kantine bijvoorbeeld kunnen ophangen." Lily leek het een top plan te vinden. Ze straalde van oor tot oor en zou het liefst meteen beginnen aan de tekening alleen had Veerle geen tekengereedschap voor haar meegenomen. Veerle nam Bram zijn telefoon aan en zette haar nummer erin. "Laat maar weten wanneer het uitkomt. Alleen op dinsdag en donderdagochtend gaat Lily naar de peuterspeelzaal."

James

James was blij dat de groep weer allemaal bij elkaar stond. Hij vond die negatieve gespannen sfeer maar niks. Zelf was hij een positief ingesteld persoon en probeerde altijd het goede in een situatie te zien. Ook al was Bij het niet met de andere eens, hij had beter zijn mening respectvol voor zich kunnen houden.
James bood aan om nog wat te drinken te halen voor de geen die wilde. Zodra ieder die nog wat te drinken wilde wat had, nam die de kans om wat te zeggen. "Ik dacht zo als ieder zo zijn nummer aan mij heeft dan maak ik een groepsapp aan. Dan kunnen we een data prikken om Lydia te helpen met haar huisje gereed te maken. Om Finn te helpen met zijn aanzoek en de bruiloft te plannen. Ik wilde jullie ook uitnodigen om een keer te chillen bij mij of te eten. Ik kook of regel wat lekkers. Het is zonder om na vandaag geen contact meer te houden." James wachtte de reacties af maar op dat moment werd Fenna gebeld. Beleefd bleef die stik me gaf haar de ruimte om privé te bellen. "Officier ? Dat vertelde je er net niet bij..",sprak die vol ongeloof tegen haar toen ze had opgehangen.

Finn
Hij begon te blozen. Finn was iemand die soms te enthousiast was over zijn ideetjes. Rustig schudde hij zijn hoofd. “Ik heb haar ouders wel ontmoet. Van de zomer zijn we naar Buenos Aires geweest waar haar ouders wonen. Het waren hele leuke mensen alleen ze heeft nog drie zussen, waarvan er een jonger is dan zij, nog een tweelingbroer en twee oudere broers. En die moeder was zo blij dat Lela er weer was dat ze iedereen had uitgenodigd, zaten we daar met zijn tienen. Het voelde een beetje ongemakkelijk. Ik wil binnenkort wel de ouders mededelen dat ik haar wil vragen dus ik hoop dat ze enthousiast reageren anders weet ik ook niet hoe ik zal reageren.”

Inge
Ze keek naar Noah. Hij had ook wel gelijk en zijn moeder ook. “Zeg maar tegen je moeder dat dat een mooie uitspraak is.” Ze glimlachte en liep weer naar binnen. Ze zag Vik en twijfelde of ze naar hem toe zou gaan. Men zei altijd dat ze zo dicht mogelijk bij haar zelf moest blijven. Met een diepe zucht liep ze naar Vik. “Uhm Vik, ik wilde mijn excuses aanbieden. Sorry als ik een beetje uitgevallen ben, ik snap wat je probeerde te zeggen maar je had mij er wel mee gekwetst.” Ze ging rustig naast hem zitten. “Een groepsapp is geen gek idee. Ik weet alleen je nummer niet meer.” Zei ze richting James.

Bram Stevens
Bram knikte naar Veerle. “Ja hoor, geen probleem. Ik kan je ook wel mijn rooster doorsturen. Het kan natuurlijk altijd zijn dat we net weg zijn als je aankomt ofzo.” Zei hij. Of dat het alarm af ging als ze er net was. Bram hielp James mee met wat drinken halen voor iedereen. Hij zette wat drankjes neer voor de andere en hoorde James voorstel over een groepsapp. “Oh, dat is een goede! Zou het erg leuk vinden om met iedereen weer wat meer contact te houden.” Zei hij. Hij haalde net zijn mobiel tevoorschijn toen er ineens een alarm klonk. Hij haalde zijn pager van zijn riem af en drukte op een knop om het alarm te stoppen. “Sorry jongens, ik moet er vandoor.” Zei hij. Er was iets aan de hand, waar ze niet een halve team aan vrijwilligers voor zich konden laten nemen. Veerle liep met hem mee naar buiten toe. “Ik vond het erg leuk om je weer gezien en gesproken te hebben. Ik zal je appen om wat af te spreken.” Hoorde hij haar zeggen. Hij glimlachte naar haar en knikte. “Dat zou ik leuk vinden. Oh en wil je mijn nummer aan James geven, voor in de groepsapp? Ik zie je snel!” zei hij tegen haar. Hij zette zijn helm op, stapte op zijn motor en reed vervolgens weg naar de kazerne.

Fenna Roos Klok
Fenna hoorde het voorstel van James. Een groepsapp? Ze dacht niet dat ze daar zo actief in ging zijn met deze groep. Er zaten er dan te veel in waar ze zich niet helemaal op haar gemak bij voelde. Sowieso hield ze in haar achterhoofd om toch stiekem misschien eens wat informatie over ze op te zoeken? Kijken wat iedereen uithaalde? Al besloot ze meteen ook om dat toch niet te doen. Het was immers niet bepaald netjes en als er echt ergens nog eens vriendschap uit kwam, en ze kwamen erachter… “Eehm, ja, zal ik mijn nummer in je mobiel zetten?” vroeg ze. Daarna had ze eventjes telefoon gekregen. Ze hoorde de opmerking van James nadat ze had opgehangen en voelde hoe haar wangen rood werden. “Eehm ja, daar heb ik een korte opleiding voor gevolgd.” Zei ze, onzeker maar ook trots. Fenna luisterde naar wat Finn vertelde over de familie van Lela en ze wist een glimlach te onderdrukken. Haar huisgenoot had precies dezelfde familieopstelling, inclusief de tweelingzus. Het zou haar niet verbazen als het om dezelfde ging, dat zou straks toch echt eens even navragen. Ze zou eens een beetje gaan vissen of ze het echt goed had. “Zitten haar ouders nog in Buenos Aires, of wonen die ook in Nederland?”

James

"Daarom bied ik het ook aan. Het zou zonder zijn als we elkaar na vandaag niet meer zien en spreken. Misschien wordt het niks en zien we elkaar hierna nog een keer en nooit meer, maar ik wil de kans niet laten schieten om onze oude vrienschappen weer op te pakken." James liet zijn telefoon rondgaan om ieder zijn nummer er in te laten zetten. James schoot in de lach van Inge de opmerking. "Wauw! Als iemand dat nummer nog heeft mag die dat gauw verwijderen. Dat nummer heb ik al jaren niet meer."
James keek Fenna vol ongeloof aan. "Dat is iets om super trots op te mogen zijn. Volgens mij wordt je dat niet zomaar. Als ik mezelf officier de Jong had mogen noemen zou ik dat haast van de daken schreeuwen." Oke, maar dat was James. Hij snapte gewoon niet dat Fenna niet trots en zelfverzekerd uit kwam voor haar status. Oké, ze hoefde er niet mee te koop te lopen maar ze had het opste minst moeten benoemen vind hij.

Vik

Vik stond wat van de groep af. Op zich heen te kijken en zijn buerrjes te nuttigen. Hij hield gewoon wijselijk zijn mond, want blijkbaar alles wat die zei kwam toch niet goed over. In zijn hoog de spookte de stem van zijn vader, die hem altijd kleineerde.
Hij schrok op uit gedachten toen Inge hem aansprak.
"Nee, ik moet mijn excuses maken. Ik had het anders moeten verwoorden.", maar of zijn excuses op dit moment echt oprecht over kwamen. Hij moest de volgende keer maar op een of andere manier aan geld zien te komen zodat die het met een kleinigheidje en oprechte woorden kon goed maken.
Dit was helemaal zijn bedoeling niet geweest, maar soms was zijn mond sneller dan zijn hersenen. "Sorry ik ben momenteel alleen via mail te bereiken. Me scherm is stuk gevallen en mijn telefoon ligt dus momenteel bij de maak. Alleen volgens mij ben ik compleet opgelicht. Het duurt langer dan ze in eerste instantie zeiden. Ik hoop snel weer bereikbaar te zijn want een nieuwe aanschaffen is ook een duur geintje."
Niet dat hij überhaupt een telefoon had maar hij moest met een geloofwaardige smoes komen. Als hij in het daklozenopvang zat kon hij wel zijn mail checken.
James leek hem in elk geval te geloven. Hij liet hem zijn e-mail ergens opslaan.

Veerle

"Kijk, maar wat makkelijker is. We komen er vast wel uit om iets af te spreken en mochten jullie nog weg zijn dan wacht ik wel even met Lily. Komt goed!" Ze glimlachte even. Ze had zin om Bram gauw weer te zien en vooral de enthousiastme van haar dochtertje over het plan deed haar goed. Ze liep met Bram mee om hem uit te zwaaien toen hij werd opgeroepen. Ze zwaaide hem uit en beloofde nog op zijn nummer aan James te geven voor die weg reed. Ze wachtte tot Bram uit het zicht was verdwenen en liep toen weer naar binnen. "Ik mocht van Bram je zijn nummer geven voor de groep." Lily kwam naar haar toe gelopen. "Waar is Bram gebleven?",vroeg het meisje wat teleurgesteld. Ze tilde Lily op de arm. "Bram moet werken. Als het alarm gaat dan moet Bram snel naar de brand toe om deze te blussen." Ze kon zien dat Lily het jammer vind maar het wel snapte. De brandweer kon natuurlijk niet ,niet hun werk doen.

Inge
Ze keek Vik aan. “Het is al okee. Ik snap waarom je het zei. Het is alleen…” ze slikte eventjes. “Mijn vader vond dat mijn ex gelijk had, dat carrière altijd op de eerste plek moet komen. Ik werd daar zo boos om dat ik afstand van hem heb genomen. Ik heb hem al twee jaar niet meer gezien. Julia is mijn alles, alle keuzes die ik nu in mijn leven maak maak ik met haar in mijn achterhoofd.” Ze keek even op haar telefoon. Ze moest wel de tijd in de gaten houden, haar zus had later op de dag nog een fotografie opdracht en dus moest Inge op tijd naar huis zodat ze haar zus kon aflossen. Ze had aan Julia belooft om nog naar de kinderboerderij te gaan.

Finn
Finn keek Fenna met een bedenkelijk blik aan. Waarom vroeg ze dat? “Uhm ja ze wonen nog in Buenos Aires. Alleen haar tweelingbroer niet meer. Ze heeft alleen hem al twee jaar niet meer gezien. Er is een ruzie geweest tussen haar vader en tweelingbroer. Ik weet alleen niet precies waar het over ging. Ik weet wel dat ze regelmatig met hem gefacetimed heeft maar ze praten altijd in het Spaans met elkaar. Maar ze heeft hem sinds die ruzie niet meer in real life gezien, haar broer zit wel bij defensie. Dacht dat hij ongeveer hetzelfde deed als jij. Hij woont ook in Nederland dus hopelijk kunnen ze elkaar snel weer zien.”

Fenna Roos Klok
Fenna’s wangen kleurden rood bij de woorden van James. Zij was niet zo van het op de voorgrond staan. Ze vond het erg leuk wat ze nu deed en voelde zich ook helemaal thuis op haar werkplek waar ze werd geaccepteerd voor wie ze was. Ze volgde stilletjes aan alles wat er gebeurde. “Ik heb ergens nog wel een oud mobiel liggen. Enige reden waarom ik destijds een nieuwe heb gekregen van mijn werk, was zodat ik er 2 simkaarten in kon stoppen. 1 voor werk en 1 voor prive. De oude is gewoon nog helemaal in orde, die kun je zolang wel lenen.” Stelde ze voor aan Vik. Daarna luisterde ze naar het verhaal van Finn. Dit moest wel over haar huisgenoot gaan, alleen wist ze niet zeker of ze dat al wilde zeggen. Zou wel grappig zijn als er iemand een keer bij haar thuis op bezoek kwam en hij dan ineens ook thuis was. “Dat zou leuk zijn ja, als ze elkaar dan kunnen zien. Vervelend dat het niet goed gaat in de relatie joh!” zei ze. Maar een toxic vader kon je beter uit je leven houden. Dat kon zij weten ook!

Veerle

Veerle tikte Lydia op de schouder. "Hey! Hoe gaat met je zwangerschap? Hoever ben je heen? Een zoontje toch?" Ze uat met alle informatie van iedereen niet meer zeker wie van wat ouder werd. "Zoals ik al zei dacht ik al een buikje te spotten maar ik durfde je het niet op de man af te vragen, straks zat ik fout en dat is ook zo ongemakkelijk." "Ik weet nog goed hoe het was om zwanger te zijn van Lily. In het begin was ik heel misselijk maar verder mocht ik niet klagen. Oké, op het eind was ik er helemaal klaar mee maar ik denk dat elke zwangere vrouw dat kan beademen. Ik vond het idee dat er gewoon een klein mensje in je groeit zo magisch. Om mijn buik te zien groeien. Om de baby te voelen bewegen. Gezien ik er alleen voor stond was vooral savonds in bed als madam niet wilde slapen en ik wel echt ons momentje. Ik was heel blij dat Lily er was maar die beweging in me buik miste ik daarna wel. Dat krijg je nooit meer terug, behalve bij een tweede zwangerschap natuurlijk. Ik waarschuw je wel, een jongen opvoeden is heel anders dan een meisje, als ik de andere ouders om mij heen moet geloven en oh ja je gaat sowieso onder geplast worden." Ze keek even dromerig naar Lily. Ooit zou ze nog graag, als het haar gegund was, Lily een broertje of zusje schenken maar dit keer wel met de juiste man.

Vik

"Zoals je al zei het is oké. We hebben het er niet meer over." Haar problemen en relatie tot haar vader, was niet zijn probleem. Hij had al genoeg zorgen aan zijn hoofd. Hij liep weer naar de grond maar hield zich afzijdig. Na zijn leugen over dat die momenteel geen mobiel had, bood Fenna haar oude aan. Vik zijn hoofd begon meteen te malen. Als die het aannam was die tenminste bereikbaar, maar dan moest die ergens geld vandaan halen voor een bundel zodat die überhaupt bereikbaar was. Zo niet had hij Fenna de telefoon onnodig en was zijn verhaal ongeloofwaardig. Anderzijds wilde die ook niet afhankelijk zijn van andere en al helemaal niet van zijn oude vrienden. Vroeger deed die dat wel en sliep die vaak bij vrienden op de bank. Bij sommige kon die ook prima langere tijd verblijven maar hij voelde zich bezwaard ofzo. Ongemakkelijk! Het vijfde wiel aan de wagen waardoor die vaak al snel weer vertrok. "Lief aangeboden maar ik kijk nog even aan of ik mijn telefoon heelhuids terug krijg. Zo niet dan neem ik hem alsnog graag van je over. Ik laat het je nog wel weten."

SKIP!
------

Veerle

De hele week liep Lily al te stuiteren voor vanmiddag. Elke dag had ze wel meedere keren gevraagd wanneer ze nou op bezoek gingen bij de brandweer. Dat ze er zin in had, was dan ook totaal niet te blijken. Lily had een hele stapel tekeningen gemaakt voor Bram en zijn collega's en zelfs een brandweerauto geknutseld met opa. Gelukkig hoefde Veerle dat zelf niet te doen, want ze was niet zo creatief.
Veerle parkeerde de auto bij de kazerne. Lily was er haast al uitgesproken voor ze zo goed als wel stil stond. Bram kwam hun al te gemoed lopen. Lily rende op hem af met de stapel tekeningen in de hand. "Hoi, Bram. Deze zijn voor jou en de andere brandweermannen en ik ook nog een brandweerauto met opa geknutseld.",riep Lily vrolijk. Veerle volgde de dochter en begroette Bram al zwaaiend. "Ze loopt de hele week al te stuiteren, dus kom maar door met die rondleiding."

Vik

Achter een boom in de tuin hield Vik zich schuil. Wachtend tot zijn vader vertrok en hij veilig naar binnen kon. Als het goed was lag daar nog ergens geld in zijn kamer verstopt. Geld wat hij hard kon gebruiken voor basisbehoeften maar ook voor kleinigheidjes. Hij had immers niet zo goede indruk gemaakt op de reünie.
Vik was hier niet meer geweest zins de dag dat hij was vertrokken en eigenlijk wilde die niet naar binnen, maar hij zag geen andere optie wat niet strafbaar was. Echt inbraak was het immers niet als hij nog gewoon een sleutel had. In elk geval hij hoopte dat het nog paste. Eindelijk! Zijn vader was weg. Snel kwam Vik van zijn schuilplaats vandaan en liet zichzelf binnen.
Afhankelijk van zijn tijd kon hij misschien nog wat andere dingen meenemen. Hij was toen halsoverkop vertrokken en had nooit iets van waarde of kleding meegenomen.
In de dagen daarna kocht Vik met het geld onderandere nieuwe kleding in de tweedehandswinkel. Hij twijfelde of hij daar ook een kleinigheidje voor de kinderen van zijn vrienden kon kopen. Maar liet het toch. Dat kocht die net als een setje babykleertjes en wat lekkers bij de thee en koffie, bij de action. Iets duurder kon er niet vanaf. Eigenlijk was het voor hem al weggegooid geld
Vik was vanuit de daklozenopvang naar Lydia haar nieuwe woning geslenterd om vandaag te helpen met klussen. Hij hoopte dat hij niet de eerste was. Dat maakte het helemaal ongemakkelijk. Na enige aarzeling belde hij toch aan en wachtte wat ongemakkelijk tot er werd open gedaan.

Inge
Inge had Julia naar haar zus gebracht. Julia vond het niet leuk dat ze achtergelaten werd bij haar tante maar Inge wist dat een kind niet echt kon helpen met klussen. Ze had nog snel een cadeautje voor Lydia en de baby gehaald. Ondertussen zat ze ook met haar hoofd ergens anders. Ze had een brief gehad van de advocaat van haar ex dat hij de voogdij wilde opeisen. Ze had contact gezocht met de advocaat van haar vader, het was ook de familie advocaat. Inge was van mening dat haar ex geen recht op Julia had, hij had haar laten vallen als een baksteen. In gedachten verzonken kwam ze aan bij het huis van Lydia. Ze zag Vik ook al staan. “Ha Vik!” Zei ze en ze glimlachte naar hem.

Finn
“Finn? Hoe laat ga je naar Lydia?” Finn keek op van zijn laptop. Hij was nog een aantal mailtjes aan het beantwoorden voordat hij weg ging. “Uhm over een kwartiertje. Hoezo?” Lela ging tegenover hem aan tafel zitten. “Ik vroeg mij af of ik mee kon.” Finn keek haar aan. Hij wist alleen niet of het verstandig was om Lela te laten klussen nu ze zwanger was maar aan de andere kant was Lydia ook zwanger. Misschien konden ze als soon to be moms wel bonden. “Zeker weten?” Lela pakte zijn hand. “Mi amor, ik ben zwanger maar dat betekent niet dat ik niks kan en daarbij wil ik dolgraag je vrienden leren kennen.” Finn kuste haar hand. “Goed als je het zeker weet.” Niet veel later kwamen ze, met cadeautjes die Lela had uitgezocht, aan bij het huis van Lydia. Hij zag dat Vik en Inge er ook al waren.

Bram Stevens
Het was alweer even geleden dat hij de hele groep gezien had. Het was een beetje een verwarrende tijd voor hem geweest. Het was anders nu, of het voelde anders. Bram snapte niet helemaal hoe dat het zat. Zijn baas en bonus vader Lars had alles al meerdere keren aan moeten horen. Het was Bram niet opgevallen dat Lars af en toe oogcontact maakte met hun collega’s en dat ze ergens over aan het lachen waren. Bram had dat echt niet door. Hij zat nu rustig te schetsen in hun kantine. Een van zijn collega’s was patience aan het spelen, maar dat ging niet echt goed. En de frustratie was leuk om na te tekenen. Hij kreeg een seintje toen er een auto parkeerde van Lars en hij legde meteen zijn papier neer. Hij glimlachte toen Lily meteen aangerend kwam. “Oh wauw, die zijn prachtig Lily. Ik weet zeker dat de rest die ook echt mooi gaat vinden.” Zei hij tegen haar. Hij groette Veerle ook. “Ik zal jullie eerst de kantine laten zien, dan kunnen we eerst eventjes wat drinken en dan kunnen jullie mijn collega’s ook ontmoeten.” Zei hij tegen hen.

Lydia Koster
Lydia was al een paar weken bezig in hun huisje. Ze had meubels uitgezocht, vloeren uitgezocht die ondertussen al gelegd waren door werkmannen en kozijnen die door haar familie mee erin gezet waren. Er was al zoveel gebeurd. Het was vooral nog verven en in de woonkamer de kasten in elkaar zetten. De bank zou morgen geleverd worden. Ze had wel al ideeën voor de slaapkamers enzo, maar nu was ze eerst de woonkamer aan het verven, zodat morgen de bank erin kon. Haar oude vrienden zouden haar ook komen helpen vandaag en dat vond ze echt hartstikke fijn. Dan was dalijk alles af als haar verloofde en de meiden kwamen. Ze hoorde de bel en smeerde de olijfgroene verf die aan  haar handen zat aan haar schort af. Ze opende de deur en zag daar Vik, Inge en Finn staan, alsof ze het zo hadden afgesproken met zijn drieën. Bij hen stond een nog onbekende zwangere vrouw. "Ha jongens. Kom binnen." Groette ze iedereen terug. "Jij moet Lela zijn. Leuk je te ontmoeten." Zei Lydia in wat gebrekkig Spaans. Ze wist wel wat Spaans, maar ze was er niet vloeiend in.

Fenna Roos Klok
Fenna liet het niet uitbundig merken, want dat was natuurlijk niet professioneel. Ze was ontzettend enthousiast en vooral erg trots dat ze mee op missie mocht naar het buitenland. Het was wel in Afghanistan geweest en dat had ze heel erg spannend gevonden. Maar goed dat ze een van haar beste vrienden mee had hier. Het was maar goed dat ze geen levende huisplanten hadden, want ze woonden ook nog eens in dezelfde woning. “Emile, zin om mee naar het dorp te gaan? Even cultuur ontdekken?” vroeg ze. Ze hadden immers vrij vandaag. Ze moesten wel altijd snel bereikbaar blijven, mocht er sprake van een noodsituatie zijn. Zij hadden echter het geluk dat ze hier op een vrij veilige plek zaten. Ze vochten immers zelf niet mee, maar boden eerder ondersteuning op afstand via drones.

Veerle

Lily glunderde van oor tot oor. "Klinkt goed, ik lus wel een bakje koffie.", gaf ze als antwoord op het voorstel van Bram en volgde hem naar de kantine. Er hing een vreemde sfeer. Alsof ze stoorde in een grappig moment. "Nogmaals bedankt dat we een kijkje mochten komen nemen. Zoals ik al zei keek Lily er erg naar uit en ze is druk bezig geweest met de tekeningen en het knutselen van de brandweerwagen." Veerle knielde naast de dochtertje neer. "Je mag de tekeningen wel uitdelen." Zoals gezegd zo gedaan. Veerle keek toe hoe Lily vol trots de tekeningen uitdeelde. "We hebben te weinig. Niet iedereen heeft een tekening.",sprak Lily iets wat betreurd. Een iets wat oudere man kwam op hun afgelopen. "We zijn al heel blij met alle tekeningen die we hebben gekregen en deze mooie wagen. Ontzettend bedankt kleine meid. We gaan ze een mooi plekje geven." Vervolgens stelde de man voor en vroeg of zij Veerle was. Veerle kleurde wat rood. Had Bram het over haar gehad? Ze nam aan gewoon in het context dat er iemand langskwam voor een rondleiding. Lars bood ze wat te drinken aan. "Zo,dus jij en Bram kennen elkaar van vroeger." Iets wat ongemakkelijk pakte ze de koffie aan. Inmiddels had Lily zich een plekje toegeëigend aan de koffietafel met een bekertje limonade. "Uhh, ja we zaten bij elkaar in de klas en hadden de zelfde vrienden." Was dit nou een kruisverhoor? Waarschijnlijk wisten hun betere slechte verhalen over Bram te vertellen dan zei nog naar al die jaren.

Vik

Vik groette Inge vriendelijk terug. "Lydia, schiet eens op. Anders staan we hier morgen nog.",sprak die tegen een dichte deur. Hij wilde in eerste instantie een gesprek maken over dat ze niet hoogzwanger was maar hield zich net op tijd in toen hij Finn en een vrouw zag aankomen lopen. Dat moest haast wel Lela, Finn zijn verloofde zijn. Vik zwaaide naar ze. "Amigo!" Toen de twee bij hun stonden stelde die zich voor aan Lelystad. "Senorita, u moet Lela zijn. Mijn naam is Vik, aangenaam kennis te maken.",sprak die in het Spaans. Hij hoopte allen dat zijn uitspraak hem niet in de steek liet. Het was jaren geleden dat die Spaans had gesproken. Vroeger ging hij altijd standaard naar de zelfde camping in Spanje. Vooral de laatste jaren, toen zijn moeder ziek bleek kwamen ze er vaker. Hij duwde de gedachten aan zijn moeder, die hem meteen emotioneel maakte weg. Hij was hier om Lydia te helpen met klussen. Hij groette haar toen ze open deed. "Het klussen klusbedrijf tot u dienst.",grapte die en lachtte waarschijnlijk het hart om zijn eigen grap.

James

James was wat aan de late kant. Hij moest nog wat dingetjes ophalen voor die naar Lydia kon. Daarbij had hij nog een geheime missie eind van de dag. Hij hoopte maar dat hij zich niet zou verspreken en daarmee de verassing zou verpesten. Al kon je James prima aan geheim toevertrouwen. Hij zette de laatste spullen in de auto en kon toen ook eindelijk richting Lydia, om daadwerkelijk te helpen met klussen. Toen hij aan kwam rijden zag die net de andere binnenstappen. "Wacht op mij!",riep die zo hard die kon in de hoop dat ze hem nog zouden horen en niet de deur voor zijn neus dicht gooide. "Kan iemand helpen? Ik heb wat cadeautjes achter in de auto staan."

Finn
De deur ging open. Finn begroette Lydia met een knuffel. Hij keek even richting Lela. Lela kon een beetje Nederlands al was ze daar nog een beetje verlegen in. Hij gaf haar een bemoedigend knikje toen zijn vrienden haar begroette en een poging deden tot Spaans al klonk het Spaans van Vik toch wel het beste. “Lela ben ik.” Zei Lela uiteindelijk. Finn en zij waren nog bezig met zinsvolgorde maar op zich klonk het geen wat ze kon zeggen niet verkeerd. Hij zag haar over haar buik wrijven, Lela was bijna zeven maanden zwanger. Hij wist dat ze het vervelend vond als hij steeds vroeg hoe het ging dus deed hij zijn best om er niet naar te vragen. Samen met Lela liep hij naar binnen. Eenmaal binnen keek hij naar Vik. “Het viel me op dat je Spaans vloeiend is, heb je een Spaanse les gevolgd of waar heb je het geleerd?” Hij keek hem belangstellend aan.

Emile
Toen Emile hoorde dat ze naar Afghanistan gingen was hij wel geschrokken. Hij vond het prettig als hij doormiddel van de drones de omgeving kon verkennen en daardoor hopelijk ook voor meer veiligheid maar hij was zich er van bewust dat dit land alles behalve veilig was. Emile was opgelucht geweest dat Fenna er ook was. Hij had goed contact met zijn mede soldaten maar Fenna was zijn beste vriendin, met haar in de buurt had hij toch het gevoel dat hij meer aan kon. Hij hoopte dat de missie snel voorbij zou zijn, hoe eerder hij dan zijn zusje weer zou zien. Hij hoopte er voor haar te kunnen zijn als ze moest gaan bevallen. Hij keek op toen Fenna tegen hem sprak. “Si, klinkt goed.” En hij gaf haar een warme glimlach.

Bram Stevens
Bram zorgde voor de koffie en de thee en ranja voor Lily. Niet alleen voor hunzelf, maar ook voor zijn collega’s. Bram wilde net tegen Lily zeggen dat ze altijd blij waren met de tekeningen, maar toen was Lars hem al voor. Bram vond het zelf helemaal niet gek dat Lars wist dat dit Veerle was. Niet alleen had hij over de reunie verteld, hij had ook toestemming moeten vragen om een bezoeker die geen familie was op de kazerne te laten komen voor een rondleiding. Onder werktijd nog wel! “Klopt.” Zei hij dan ook vrolijk op wat Veerle vertelde. “Nadat de middelbare school klaar was, ging iedereen eigenlijk een andere kant op. Dus het was ook wel extra leuk om iedereen na 10 jaar weer te zien.” Zei hij. “Zeg Lily, waar kijk jij het meeste naar uit om te zien?” vroeg hij aan het kleine meisje.

Lydia Koster
Lydia glimlachte vrolijk bij het zien van de hele bups. In die paar weken tijd was haar buik toch wel al wat groter geworden, maar toen ze die van Lela zag, glunderde ze alleen mar. Ze zag er echt prachtig uit! “Kom binnen, mijn lief klussend klusbedrijf.” Zei ze. Ze was net al zo slim geweest om een volle pot koffie te zetten en de keuken was zo modern dat het zelfs een quooker had! Ze had James door alle commotie met het binnen laten helaas niet meer gehoord. “Jij kan wel goed Spaans, Vik. Dat had ik niet per se achter je gezocht.” Zei ze tegen hem. Het was als een compliment bedoeld, ze hoopte ook dat het zo zou overkomen. Ze keek uit het raam en zag James ineens buiten staan. “Ooh, James is er ook al! Hij heeft iets bij, kan iemand hem even helpen met sjouwen?” vroeg ze aan de andere.

Fenna Roos Klok
Fenna glimlachte naar Emile toen die zei wel mee te willen. “Top, dan ga ik even mijn hoofddoekje opzetten.” Zei ze. Ze waren immers in een islamitisch land. Dan ging ze niet de boel uit lopen dagen met haar blonde haren en haar blauw/groene ogen. “Heb je al iets van je zusje gehoord?” vroeg ze aan Emile, terwijl de haar kapje goed deed. Niet dat ze hier zoveel contact mochten hebben. Ze konden op de basis wel af en toe bellen met thuis, al was de verbinding slecht en mochten ze ook niks kwijt over waar ze precies waren of wat ze deden. Ze gebruikte het zelf alleen om met haar moeder en haar broertje te bellen en Inge af en toe een mailtje te sturen. Vooral om te laten weten dat het goed ging, ze op een veilige plek zaten en dat ze zich geen zorgen hoefden te maken. “Laten we gaan. Zullen we eerst ergens wat gaan drinken? Als er zoiets is hier als dat.” Vroeg ze.

Noah Meijer
Het was een hele drukke ochtend geweest. Hij had zijn vrienden ook gezegd dat hij niet zeker wist of hij mee kon komen helpen of niet. Nu was zijn vriendin naar werk en kon hij al eerder weg van zijn werk als verwacht. Een collega van hem wilde wel invallen voor hem, mits hij een weekenddienst over zou nemen. Hij was heel snel naar huis gereden, had in de groepsapp gestuurd dat hij onderweg was en had vervolgens snel onder de douche gesprongen om een kwartier later aan te komen bij het adres wat Lydia door gaf. Stiekem was hij blij dat hij Finn buiten zag, zodat hij zeker wist dat hij goed zat. “Moet ik helpen met sjouwen? Moesten we gereedschap meenemen ofzo? Dat wist ik helemaal niet.” Zei hij tegen Finn.

Veerle

Veerle knikte instemmend. "Ja maar toen had je ook niet echt social media en WhatsApp waarmee we nu wel contact kunnen houden, maar ik ben het met je eens. Het was erg fijn om ieder weer te zien en te spreken en te horen wat ieder is gaan doen na de middelbare. Ergens dan ook wel jammer dat we nu Lydia niet kunnen helpen met klussen maar we moeten gewoon gauw een leuke middag met elkaar gaan plannen ofzo." Het kwam beide gewoon vandaag het beste uit om de rondleiding te doen.
Lily sprong op, gelukkig was de drinken al op. "De brandweerwagen! Gaan we al kijken?"

Vik

Vik stapte de gang in zodra Lydia open deed en liep door naar binnen. Hij keek even om zich heen. "Ziet er goed uit. Maar ik zei klunsen als in een stelletje sukkels die je vraagt om te komen helpen." Eigenlijk had Vik ook twee linkerhanden maar een beetje verfen moest wel lukken. Zo te merken was men verbaasd over zijn vloeiende Spaans. "Vroeger gingen wij standaard op vakantie naar de zelfde camping in Spanje, ja dan pak je de taal snel op. Al ben ik er al een tijd niet meer geweest dus mijn uitspraak zal wat roestig zijn." Een kleine glimlach ontsnapte op zijn lippen.
"Ik ga wel helpen." Hij zag net Noah aan komen en zwaaide naar de jongen. "Nee dat niet, ik heb wat cadeautjes meegenomen maar kan niet alles in me eentje dragen.",hoorde hij James antwoorden op de vraag van Noah of ze gereedschap hadden moeten meenemen.

Finn
Finn keek even naar Lela en Lydia. Zo te zien zou dat wel goed zitten. Hij keek naar Vik. “Dat verklaart een hoop. Hoe vaker je in een land komt hoe makkelijker je de taal spreekt. Ik had een goeie lerares.” En hij keek Lela met een verliefde blik aan. Lela rolde even met haar ogen. “Slijmbal.” Zei ze in het Spaans tegen hem. “Wat ik meen het.” Lela sloeg hem even op zijn arm. “Plagen stop met!” Zei ze maar ze keek hem wel lief aan. Finn gaf haar een kus. “Goed Lydia wat heb je voor ons te klussen? Is het een idee als jij met Lela een team vormt aangezien jullie niet mega veel kunnen nu.” Lela deed haar handen in haar zij. “Hij is een beetje dom.” Zei ze met een lach. “Maar hij wel gelijk hebben. Ik niet veel kunnen.”

Emile
Emile liep achter Fenna aan. Hij had niet mega veel contact gehad met Lela. Vaak als ze contact hadden dan viel ze weg of het klonk krakerig. “Ze zit nu in haar zevende maand dus het gaat hard. Ze kan niet wachten om hun kleine meid in de armen te nemen. En ik kan niet wachten om oom te worden.” Hij slikte even. Emile had lang nagedacht over zijn keuze maar nu zijn zusje een kindje verwachtte wist hij het zeker. “Ik heb lang nagedacht maar dit wordt mijn laatste uitzending. Ik wil in Nederland blijven en nieuwe rekruten opleiden. Ik ben dankbaar voor de uitzendingen die we gehad hebben maar nu Lela een kindje krijgt wil ik er voor haar kunnen zijn. Ze is een van de weinige familie die ik nog heb.” Ze liepen een stukje verder. Hij wees naar een klein oud cafeetje. “Daar heb ik laatst met Ben wat gedronken na dienst. De eigenaar is een zeer vriendelijke man.”

Bram Stevens
Bram glimlachte en knikte. “Ja, dat klopt. Al weet ik niet wat ik zou kunnen helpen. Qua klussen heb ik twee linker handen.” Lachte hij. Maar het zou zeker gezellig zijn geweest. Misschien dat er wel meer gekletst werd dan echt gewerkt, maar ach. Hij glimlachte bij het zien van de enthousiaste Lily. Wat een schatje was het ook. “Ja, we zullen gaan kijken.” Zei hij, waarna hij zijn laatste slok koffie op dronk. “Ben je er klaar voor?” vroeg hij aan zowel Lily als Veerle. Hij ging hen voor en zette Lily eerst op de chauffeurs stoel en legde uit wie er zaten en wat voor een belangrijke taak die persoon had: zo snel mogelijk bij het vuur komen, zonder andere weggebruikers in gevaar te brengen.

Lydia Koster
Lydia grijnsde. “Dan heb ik je verkeerd verstaan. Ik ben benieuwd wat het klunzen team voor elkaar gaat krijgen.” Zei ze lachend. Ze was al blij met alle hulp die ze kreeg. Ze keek naar de mannen die blijkbaar met zijn drieën nog wat uit de auto moesten halen en ze schudde haar hoofd. Lydia giechelde eventjes om de zinnen die Lela maakte. “Als de meiden hier waren, die zouden je helemaal geweldig vinden. Die zouden zeggen dat je als Yoda klinkt.” Zei ze tegen Lela. Het was op een positieve manier. Ze keek beledigd naar Finn. “Zeg, we zijn zwanger, niet gehandicapt.” Zei ze. “Wie denk je dat het heus al in zo’n staat heeft gekregen? De kabouters?” zei ze lachend. “Er moet vooral nog geverfd worden. En er moeten nog wat meubels in elkaar gezet worden voor de kamers van de meiden.

Noah Meijer
“Oke, nou, geef mij maar wat aan hoor. Ik sjouw wel mee.” Zei hij. Hij nam de spullen aan die hij kon dragen voor James en begroette Vik toen die mee kwam helpen. Hij liep de andere voor naar binnen toe. “Hallo luitjes.” Zei hij vrolijk, nadat hij door de open deur naar binnen was gegaan. Hij zette de spullen van James op de grond, aangezien het niet aan hem was om het te geven of net wat. “Lydia, Bo kon helaas niet komen. Die moest werken, maar ze wilde heel graag meehelpen. Ik geloof wel dat ze een dekentje aan het breien was voor op de bank.” Zei hij tegen haar, waarna hij even door zijn haren ging. “Hoe gaat het verder met iedereen?” vroeg hij. Zijn ogen vielen op Lela, die hij nog niet kende. Maar haar buik deed hem wel vermoeden dat het hier om Lela ging. “Hoi, ik ben Noah. Leuk je te ontmoeten.” Zei hij tegen haar, waarna hij netjes zijn hand uit stak.

Fenna Roos Klok
Fenna luisterde geïnteresseerd naar Emile. “Oh spannend zeg! Ik ben heel erg benieuwd. De zwaarste maanden komen er nu dan aan voor haar toch?” vroeg ze. “Hoe zeg je oom in het Spaans?” vroeg ze aan Emile. Dat zou gewoon stiekem haar nieuwe bijnaam voor hem worden. Ze schrok helemaal niet van zijn volgende opmerking. Ze had het misschien wel ergens aan zien komen zelfs. “Dat snap ik wel. Het is wel heel jammer, want ik vind het fijn om met je samen te werken. Gelukkig kunnen we dat in Nederland nog genoeg.” Zei ze vrolijk. Ze knikte op zijn voorstel van een cafeetje. “Helemaal prima, gaan we daar naartoe.”

Veerle

Veerle schoot in de lach. "Ik ook niet hoor maar een muurtje verven lukt iedereen nog wel. Een behangrol lijmen gaat ook nog wel maar je moet het mij niet op laten hangen want dan hangt het schots en scheef. Gelukkig heb ik drie broers en mijn vader die kunnen helpen als er iets gedaan moet worden."
Ze nam nog een slok van de koffie en gooide het bekertje toen netjes weg. "Zei wel!" En ze wees naar Lily die al in de deuropening stond. Als eerste gingen ze bij de brandweerwagen kijken. Veerle haalde de telefoon uit de tas om wat foto's te kunnen maken, terwijl Lily net deed alsof ze reed. "Dan moet het plaatje wel kloppen.",hoorde ze Bram zeggen terwijl hij haar dochtertje een brandweerhelm opzette. Lily kon alleen nog meer trotser glimlachen.

Vik

Vik schudde grijnzend zijn hoofd. "Je kan ons nu nog wegsturen."
Hij richtte zijn aandacht weer op Finn en Lela. "True maar ik merk wel dat het lastiger is om de juiste woorden te vinden en dan ook nog eens de juiste uitspraak en zinsopbouw." Vik moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten om het onderonsje van Finn en Lela. "Wen er maar aan. Ik ken Finn niet anders en op school was hij al een overbezorgd type. Positief bedoeld hoor maar ik kan snappen dat het soms erg irritant kan zijn. Maar anderzijds kan en mag je er nu ook van profiteren. Een extra voetmassage ofzo vanavond." Hij was James gaan helpen met spullen uitladen. Jemig!, wat had die vent wel niet allemaal bij zich. Het was geen babyshower. "Misschien maar beter ook, No. Anders komt er met jou helemaal niks van klussen" en stak zijn tong uit naar de jongen. "Prima. Zullen we eerst een bakkie koffie doen voordat we beginnen? Zo te zien hebben sommige nog wat cadeautjes bij zich. Daarna kunnen we kijken wie wat gaat doen."

Finn
Hij keek Lela even aan. Ze was de laatste tijd wat moeier dan voorheen, ze zat nu ook in haar laatste trimester. “Mi amor, prima met mij gaat.” Zei Lela en ze gaf hem een kus. Vik had ook wel gelijk, Finn was vaak overbezorgd maar hij kon ook niet anders dan dat zijn. Hij wilde altijd voor iedereen zorgen sinds de komst van zijn zusje zette hij zichzelf altijd op de laatste plek. “Okee maar als het niet meer gaat, zeg het dan.” Lela knikte. Hij zag dat Lela vragend naar Lydia keek. “Yoda?” Vroeg ze. Finn en zij keken graag films maar ze waren nog niet aan de Star Wars films gekomen. Lela stak haar hand uit naar Noah. “Lela ben ik.” En ze glimlachte. Finn vond het fijn om te zien dat Lela zo goed werd opgenomen in de groep.

Inge
Inge stelde zich voor aan Lela. Ze vond het een leuke meid om te zien. Even ging haar blik naar de buik van Lela. Inge glimlachte eventjes. Zij was drie jaar geleden zwanger geweest van Julia. Inge keek naar de cadeautjes die James had meegenomen. “Jemig wat heb jij allemaal meegenomen? Wil je een kinderopvang gaan beginnen?” Ze keek even naar Vik. Inge vond dat Vik anders was dan op de reunie, hij leek vrolijker op de een of andere manier.

Emile
“Uhm ja ze vindt het spannend. Ze gaf aan dat Finn bezorgd was maar dat dat niet nodig is. Nou ken ik Finn niet heel goed maar Lela wel. Lela gaat makkelijk over haar grenzen heen dus het is fijn dat er iemand op haar let.” Hij glimlachte. “Tío betekent oom in het Spaans. Ik ben heel erg benieuwd naar mijn nichtje. Ik zou het leuk vinden om bij de bevalling te zijn maar ik weet niet of we dat gaan redden.” Hij liep Fenna voor naar het cafeetje. Hij schoof een stoel voor Fenna naar voren zodat ze daar kon gaan zitten. “En we wonen samen in Nederland dus je bent nog niet van mij af.” Zei hij met een grijns. Hij ging zelf zitten en zag dat Ibrahim, de eigenaar, op hun af kwam lopen. “Goedemiddag meneer Emile wat kan ik voor u en deze mooie dame betekenen?”

Bram Stevens
Bram lachte eventjes. “Ach, dat is toch ook net zo leuk? Dan kun je gezellig met familie samen een nieuwe huisje voorbereiden.” Zei hij. Dat miste hij nu allemaal. Wie weet had zijn vader hem wel geholpen met een eerste huisje helemaal voor hemzelf uitzoeken en had zijn moeder leuke kussentjes of wat dan ook voor op de bank uit gezocht. Maar het was wat het was en hoewel hij er nog vaak bij stil stond en nog steeds iedere dag met zijn oma samen vier kaarsjes aan stak, moest hij toch doorgaan. Hij keek toe hoe Lily vrolijk met haar brandweerhelm op achter het stuur zat. “Wil je zien waar ik zit als we naar een brand moeten?” vroeg hij aan Lily. Hij hielp haar de auto uit, om haar vervolgens verder achterin te wijzen. “Daar zit altijd het groentje. Degene die het nieuwst is. Dat ben ik niet meer. Ik zit nu hier.” Zei hij en wees naar een plek die dichter bij de deur zat. “Mijn taak als we bij een brand zijn is om een hele grote pijp aan te sluiten, zodat we water hebben om een brand te blussen. Die zit precies aan de andere kant van deze deur.” Legde hij haar uit. Hij vroeg zich af in hoeverre ze hem zou begrijpen.

Lydia Koster
Lydia glimlachte terwijl ze de kamer eens rond keek. Hoe geweldig was het om haar vrienden zo lang niet te zien en dat het na de reünie meteen zo normaal was om met zijn allen weer bij elkaar te komen? Geweldig toch! Ze keek Finn hoofdschuddend aan. “Als het niet maar gaan, dan weten wij vrouwen heus wel hoe we dat aan moeten geven, maak je geen zorgen.” Zei ze wijs tegen Finn. Ze hoorde de opmerking van Vik naar Noah toe en hoestte even om haar lachen te verbergen. Al helemaal bij het zien van Noahs verbouwereerde gezicht. “Bo en ik wonen zo’n beetje samen. We doen heus wel andere dingen dan aan elkaar plakken hoor.” Hoorde ze Noah een beetje zielig zeggen en grijnzend schudde ze haar hoofd. Lydia knikte bij het voorstel om eerst wat te drinken. “Roept u maar, koffie, thee of water?” vroeg ze. Veel meer had ze nog niet in huis gehaald. Ze deed haar best om iedereen zo snel mogelijk te geven wat ze te drinken hadden gevraagd. Ze keek naar de cadeautjes en vervolgens naar James. “Dat had toch helemaal niet gehoeven? Ik ben wel heel nieuwsgierig wat er allemaal in zit hoor.”

Fenna Roos Klok
“Weet je, het gaat wel helemaal geweldig worden. Ik ken jou en ik ken Finn. Het is een goede jongen hoor. Vroeger op school ook al. Hij geeft best veel om zijn vrienden. Ik denk dat hij wel een goede vader en een goede partner is.” Vertelde ze Emile. Ze vroeg zich ook af of Emile rond de bevalling alweer in Nederland zou zijn. Ze hoopte het wel voor hem. “Tío. Volgens mij wist ik dat wel al. Ik ga jou gewoon voortaan tío noemen, dan kun je wennen.” Zei ze lachend. Emile was een echte heer en schoof haar stoel voor haar naar achteren. “Ik denk dat ik gewoon lekker een kop thee pak.” Zei ze tegen zowel Emile, als de aardige eigenaar.

Veerle

Veerle schudde hoofd schuddend de hoofd. "Denk dat dat nog heel wat wordt als ik uit huis ga met Lily. Toen Lily twee werd hebben we haar kamertje veranderd naar een echte grote meiden kamer maar dat heeft al tot de nodige irritaties geleid. Laat staan als we een heel appartement of huisje moeten opknappen."
Ze slikte even. "Sjips, Sorry het was niet mijn bedoeling om oude wonden open te halen." Soms was haar mond sneller dan ze dacht en stond ze niet bij stil dat Bram zulke dingen nooit meer kon doen met zijn familie. "Ik weet zeker dat als jij net als Lydia hulp nodig hebt met klussen dat ieder ook paraat voor jou staat. Soms is je eigen gekozen familie van vrienden veel beter."
Ze hoopte dat Bram dat goed besefte en het hem een beetje opbeurde. Lily was in elk geval druk de brandweerwagen aan het onderzoeken. Of ze alles begreep, geen idee maar ze leek er in elk geval van te genieten en zeker geïnteresseerd te zijn.
"En wat is dat?" Veerle draaide zich om in de richting waar Lily heen wees. Nee, niet de brandpaal.Ze was er al bang voor geweest dat ze die zou ontdekken en er dan vanaf wilde. Het idee alleen al beanstigde haar. "Dat is niks. Laten we verder kijken.", probeerde ze snel Lily af te lijden in de hoop dat Bram het haar nu niet zou laten zien.

James

James, voelde zich een beetje ongemakkelijk. Misschien was die toch iets te enthousiast geweest met het inkopen van de cadeautjes. "Gewoon een paar kleinigheidjes, ik krijg niet elke dag de kans om te baby shoppen." Oeps, nu had die waarschijnlijk verradden wat het kon zijn. Maar eerst bestelde die een kopje zwarte koffie bij Lydia en besloot haar te helpen ieder zijn drankje aan te bieden.

Vik

Vik schoot in de lach. "Ik geloofde je bijna, No, bijna." Het bleef leuk om de jongen te plagen, zeker gezien Noah zijn reputatie op school. Al hoopte die wel dat zijn relatie goed zat en dat gunde hem die ook. Maar dat leek hem wel als ze samen woonde.
Hij was blij dat hij niet de enige was die wat cadeautjes mee had genomen. Al was het voor hem meer om zijn stommiteiten tijdens de reünie recht te zetten. Daarnaast viel het dan niet op dat in zijn rugzak zijn bezittingen zaten. Meer dan die rugzak had hij niet aan persoonlijke eigendom.
Hij wachtte tot ieder iets te drinken had, voor hij de gelegenheid nam om het woord te nemen.
"Komen Veerle, Bram en Guusje niet?" "Guusje moest met de zoontje naar logopedie en volgens mij is Veerle Bram opzoeken op zijn werk.",hoorde hij James zeggen. Niet wetende dat Guusje een heel andere reden had om afwezig te zijn.
"Ik uhh. Tijdens de reünie heb ik iets gezegd waarvan ik achteraf gezien beter mijn mening voor mij had kunnen houden. Het was niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen.
Om het goed te maken heb ik wat kleins meegenomen. Die voor het dochtertje van Veerle geef ik dan wel een andere keer en ik heb wat lekkers meegenomen voor bij de koffie."(celebrations)
Hij gaf Lydia en Lele een babypakje. Gezien hij niet meer zeker wist of ze het geslacht gedeelt hadden had hij voor mint groen gekozen, dat leek hem wel een genderneutrale kleur.
Voor Inge of beter gezegd Julia had hij een knuffeltje.
Hij wachtte de reacties af en hoopte dat het in de smaak viel.
"Maar zei James nou dat Veerle en Bram op date waren? Zou eens tijd worden. Die twee draaide al om elkaar heen op school of was ik de enige die zag dat die twee elkaar leuk vonden?!?"

Finn
Hij zuchtte diep. De dames hadden ook wel gelijk, het was meer dat hij nu voor het eerst vader zou worden en dat bracht ook voor hem de nodige spanning mee. Hij keek toe hoe Lela het cadeautje uitpakte. Het was een mintgroen pakje. “Dankjewel Vik, past goed bij de kleuren van de babykamer.” Ze hadden de babykamer mintgroen en oud roze geschilderd. Mintgroen was Finn zijn lievelingskleur en oud roze was de lievelingskleur van Lela. “Gracias Vik.” En Lela gaf Vik een knuffel. Finn wist niet of Vik dat wel fijn vond maar Lela was nou eenmaal iemand die graag mensen knuffelde als bedankje. Iets wat ze van haar moeder had, die knuffelde hem al als hij hielp met de afwas.

Inge
Inge ging zitten. Ze keek toe hoe Lela het cadeautje uitpakte. Ze vond dat Lela en Finn bij elkaar paste. Ze keek op toen Vik haar een cadeautje gaf. Ze had een vermoeden dat dit voor Julia was en dat dit Vik zijn manier van goedmaken was. Rustig maakte ze het cadeautje open. “Aaw wat lief Vik. Ik weet zeker dat ik Julia hier heel blij mee maak.” En ze keek Vik met een lieve glimlach aan. Zij had ook een cadeautje voor Lela en Lydia gekocht; een speentje met een tutknuffeltje er aan. Voor Lydia had ze een beertje en voor Lela een konijntje.

Emile
Hij glimlachte. “Ik heb Finn ontmoet in Argentinië. Maar door de omstandigheden en door mijn werk heb ik hem al twee jaar niet gezien. Lela ook niet.” Hij slikte. Lela en hij hadden wel contact gehad via facetime maar hij had hun nieuwe huis nog niet eens gezien. Hij vond het ook niet prettig om aan die vakantie in Argentinië te denken. Het was de laatste keer dat hij zijn ouders had gezien. Hij was na de ruzie met zijn pa meteen vertrokken en weer terug gegaan naar Nederland. Hij vond het vreselijk om zijn moeder achter te laten maar het was toen het beste om terug te gaan. Emile ging zitten. “Ik wil graag een cappuccino Ibrahim en doe ook maar twee stukken van je Afghaanse taart.” Ibrahim knikte. “Ibrahim maakt echt de beste zelfgemaakte Afghaanse taarten van heel de omgeving.” Zei Emile tegen Fenna.

Bram Stevens
Bram schoot in de lach. “Ach, dan laat je ze allemaal mooi een eigen kamertje opknappen. Kunnen ze elkaar niet in de weg staan en heb jij er ook minder last van.” Zei hij. Hij had het stiekem wel willen zien. Hij wuifde haar verontschuldigingen weg. “Dat maakt helemaal niet uit. Ik ben het gewend. Ik wil ook helemaal niet dat mensen zich aan mij gaan aanpassen, het is al zo lang geleden.” Zei hij. Nee, hij wilde juist niet dat mensen er wat over zeiden of vroegen. Juist dan voelde het alsof het hem allemaal nog steeds wat moest doen. Hij had gerouwd, lang gerouwd zelf en had een therapeut gezien om het te kunnen verwerken. Hoewel hij natuurlijk graag zijn familie had gehad, was het allemaal ook wel goed zo. Hij had zijn oma en zo was hij ook gelukkig.
Bram keek waar Veerle naar wees en lachte eventjes. “Dat noemen ze een brandweerpaal. Die komt vooral van vroeger uit. Dan zaten de brandweermannen boven te wachten tot er een brand was en gleden ze via de paal naar beneden. Nu hebben we voortaan beneden een sportschool waarin we heel veel doen oefenen, zodat we steeds beter worden en hebben we de paal niet meer nodig.” Zei hij. Al waren er altijd nog wel brandweermannen die vanaf de kantine moesten komen en dan moest je als je haast had wel met de paal naar beneden. “Zal ik je laten zien wat we gebruiken om bijvoorbeeld een deur open te maken?” vroeg hij aan Lily.

Lydia Koster
Lydia glimlachte naar James. Dat was echt super lief. Ze maakte het pakketje open wat ze had gekregen van Vik en zag het pakje wat ze gekregen had. “Dat is echt heel leuk Vik, dankjewel.” Zei ze, waarna ze hem nog een knuffel gaf. Ze keek naar James, die vertelde dat hij niet vaak de kans kreeg om babyspullen te kopen. Ze snapte hem maar al te goed. Zij had zelf ook al wat baby spullen gekocht voor haar kleine en dat was alleen maar hartstikke leuk. Je moest wel uitkijken dat je dan niet te veel ging kopen in één keer. “Nu ben ik wel benieuwd wat jij hebt meegenomen hoor. Mag ik?”

Noah Meijer
Noah rolde met zijn ogen. Ugh, hij was op school een player geweest en naderhand ook. Maar nu hij iemand had gevonden die hij wél echt leuk vond, was hij dat niet meer. Waarom zou hij nog naar iemand anders zoeken als hij Bo al had? Hij gniffelde toen hij hoorde waarom Veerle en Bram er niet waren. Zou het eindelijk zo ver zijn dan? Hij keek toe hoe de zwangere dames een leuk cadeautje kregen. Hij hoorde Vik opnieuw Veerle en Bram beginnen. “Ja en nee. Veerle is Bram opzoeken op zijn werk. Samen met haar dochtertje. Het word wel tijd tot één van hun de eerste stap zet. Durf te wedden dat het Veerle is. Ik geloof niet dat Bram ook maar ooit enig romantisch contact met een meisje heeft gehad.” Zei hij hoofdschuddend.

Fenna Roos Klok
“Dat is jammer. Weet je, je zou eigenlijk eens de volgende keer als ik met vrienden af spreek gewoon mee moeten gaan. Is een leuke verrassing voor Lela en voor Finn.” Zei ze. Ze zag het al helemaal voor zich als ze dan zo met zijn tweeën binnen kwamen. Lela en Finn helemaal verrast. Dat zou toch geweldig zijn? Ze keek toe hoe Emile taart voor hen bestelde en glimlachte naar de man. “Ik ben benieuwd hoe lang onze missie hier nog duurt. Ik had Inge vorige week wel een kaartje gestuurd, eentje voor haar zelf en eentje die ze aan de groep moet voorlezen weet je wel? Ik hoop dat ze überhaupt verstuurd zijn.” Zei ze bedenkelijk. Ze had het kaartje immers aan haar meerdere af moeten geven aangezien ze hier wel op een geheime missie was en niet kon laten weten waar precies ze zaten of wat ze moesten doen.

Veerle

Veerle liet Bram zijn woorden even tot der doordringen. Ze keek bedenkelijk maar kwam uit eindelijk tot de conclusie dat Bram zijn woorden geniaal waren. "Wauw. Slim plan. Ga ik zeker onthouden." Waarom was ze daar toendertijd niet zelf op gekomen?!?
Lily schudde standvastig de hoofd. "Mag ik er een keertje vanaf, asjeblieft?" Veerle zag haar dochtertje haar haast smekend aan kijken. "Lily, het is geen speelgoed. Kom op we gaan verder." Maar ze wist ook dat als haar dochtertje eenmaal de zinnen ergens op had gezet dat het een onbegonnen zaak was om er tegen in te gaan. Dat lokte waarschijnlijk alleen maar een driftbui uit. "Je moet Bram heel lief aan kijken, niet mij. Als die nee zegt dan is het ook echt nee en zo wel dan heb je geluk en mag je Bram wel bedanken met een hele dikke knuffel." Ze hoopte uit de grond van de hart dat Bram er niet mee instemde. Ze vond het hele plan maar doodeng. "Alsjeblieft!, loop gewoon door.", dacht ze bij zichzelf.

Vik

Vik was blij dat de cadeautjes in de smaak vielen. Hij hoopte dat ze hiermee het hele incident van tijdens de reünie achter zich konden laten en met een frisse start verder konden gaan. Hij moest toch wel eerlijk bekennen dat hij het fijn vond om weer contact te hebben met zijn oude vrienden. Ook al was hij niet helemaal eerlijk tegen hun. In de afgelopen jaren had hij niet veel contacten gehad en sommige lui die in het opvangcentrum verbleven wilde je niet als vrienden hebben. Dan eindige die zeker weten op het verkeerde pad. Vik schrok van de knuffel van Lela, door dat die even in gedachten was verschonken zag die de knuffel niet aankomen. Hij knuffelde haar wel terug ondanks dat het wat ongemakkelijk was. "Graag gedaan, allemaal. Ik ben blij dat het in de smaak valt."
Hij richtte zijn aandacht op Noah. "Als Veerle er geen werk van gaat maken, dan plan ik zelf een blind date voor die twee.",zei die standvastig. Tot dat die, de laatste woorden van Noah nog eens overdacht. Hij keek vervolgens James aan. James:"Waarom kijk je mij nou opeens aan?" Denk jongen lachtte ongemakkelijk. "Nou gezien jij hier de enige bent die op mannen valt. Is je gayradar nooit bij Bram afgegaan?" Hij stelde de vraag bloedserieus terwijl James alleen maar in de lach schoot. "Lieve Vik, ik weet bijna zeker dat Bram niet op kannen valt. Maar gezien Bram zijn verleden kan ik ook wel begrijpen dat hij nooit eerder de liefde heeft toegelaten. Maar we zullen zien, de tijd zal het leren. Ze zouden wel een leuk koppel zijn.

James: "Ga je gang. Jullie kunnen het beide goed gebruiken." Hij richtte zijn blik ook even op Finn en Lela. Hij had voor beide een luiertaart gekocht. "De stapel met cadeautjes is voor de meisjes als welkomstcadeau." Hij had wel spelen gekocht als twister en kegels om mee te kunnen bowlen.