You are perfect to me

Joey

Joey zuchtte. Hij ging zo zitten dat die Evie kon aankijken. "Dat weet Joey oprecht niet. Ik denk dat het iemand was die mama kent van vroeger " Hij ging er echt niet zeggen dat het gaar vader was. Als ze het al hoorde dan mocht Gwen het haat vertellen.
Joey keek op zijn telefoon. Kak! Door dit hele gedoe was die veel te laat. "We zijn een beetje te laat voor het voetballen, maar dat geeft niet. Joey gaat nog wel vaker voetballen en dan kom je dan gewoon met mama kijken. Het is nu veel belangrijker dat alles goed gaat. Wij gaan straks samen wel een balletje trappen dan wint Joey gewoon van jou." Joey keek naar buiten. Het was misschien niet slim om te laten liggen maar hij ging het echt niet meenemen. "Evie, Joey is heel trots op jou omdat je die pepermuntjes niet hebt aangepakt. Wat iemand ook zegt, ook al die zegt dat het voor mama, Emma of die dan ook is, nooit aanpakken. Die pepermuntjes waren namelijk geen pepermuntjes maar hele gevaarlijke pillen. Beloofd?" Hij zag dat Evie knikte. "Laten we dan maar gaan kijken of mama al bij het huis van Joey is." Hij stapte uit om vervolgens achter het stuur te stappen. Hij reed naar het appartementcomplex waar hij woonde. Hij parkeerde de auto ,stapte uit en deed de deur van Evie open. Hij zag Gwen staan en riep haar.


Emma

Emma had een tijdje in de platenzaak rond gekeken maar was niet over gegaan tot een aankoop. Inmiddels riep ze rustig naar Bertie"s. Tot haar geluk zag ze Mike al zitten. Ze liep op hem af en begroette hem met een vriendschappelijke knuffel. "Hoi hoi. Hoe is die. Fijn om je weer te zien." Toen ze zelf ging zitten zag ze pas dat hij Lola bij zich had. "Je hebt Lola meegenomen.",zei ze met een glimlach. Ze aaide het hondje over zijn kop. "Ja, je bent braaf." Ze pakte het menu van de tafel en bekeek wat ze allemaal hadden. "Wat neem jij? Sowieso die chocolade taart begreep ik uit je appjes."

Gwen
“Mama!” Riep Evie. Gwen keek op en rende op Evie af. “Meisje alles okee?” Ze knielde voor haar neer en bekeek haar hoofd. Het was gelukkig niet ernstig zo op eerste oog op slag. “Heb je pijn ergens?” Evie wees naar haar hoofd. Gwen knikte. “Mama heeft paracetamol meegenomen voor je. Eventueel kunnen we het koelen binnen. Verder alles goed?” Evie keek haar moeder aan. Gwen keek van haar naar Joey. “Er was een man die zei dat ik pepermuntjes aan jou moest geven. Ik heb het niet gepakt want jij zegt dat ik niks mag aannemen van vreemde.” Gwen trok haar wenkbrauwen omhoog. “Wacht even?! Iemand deed wat?!” Ze keek naar Joey. “Ik geloof dat we beter naar binnen kunnen gaan.”

Mike
Mike keek op toen Emma kwam en hij stond op en gaf haar een knuffel. “Ja alles is goed. Lola wilde je graag leren kennen nadat ik haar over je had verteld. Ook was er niemand thuis vandaag en Lola is mijn hond.” Hij ging weer zitten en bekeek ook het menu. “Sowieso de chocoladetaart en ik denk de vegan witte chocolade melk. Die is hier heel lekker.” Hij keek eventjes naar Lola. “En wat water voor haar.” Lola blafte en Mike grinnikte. “Hoe is het met jou en hoe was het ontbijt met je bff?”

Emma

"Fijn te horen." Al maakte ze zich wel zorgen om Evie en Joey. Maar Gwennhad haar beloofd te bellen dus ze zette die gedachten opzij. Emma schoot in de lach. "Nou, ik ben blij om je ontmoet te hebben hoor Lola." Emma haalde een hand door de haar. "Ik wil wel eens de mushroom latte mer sojamelk proberen. Ik twijfel alleen tussen de chocolade taart en de pegan. Zullen we anders beide nemen en dan delen?" "Ook goed. Alleen een beetje akward. Blijkbaar had mijn vriendin de jongen die zij leuk vind, die jongen dus die gister plotst kwam aanrennen, uitgenodigd voor het ontbijt maar ze was het mij vergeten te zeggen. Dus ik kom daar zo binnen en hij was er ook. En eerlijk gezegd had ik dat totaal niet verwacht dus dat was even een beetje ongemakkelijk maar verder wel lekker en gezellig. Is het nog gelukt om je tekening af te maken?"

Joey

Joey liep achter Evie aan naar Gwen. Hij hield zich even op de achtergrond. "Ik leg het straks uit. Laten we inderdaad maar eerst naar binnen gaan. Oh ik waarschuw alvast. Ik woon met drie andere mannen samen dus let niet op de rommel. Ze zijn niet echt van het opruimen en schoonmaken." Hij haalde de sleutels uit zijn zak en liep ze voor naar binnen. Met de lift gingen ze naar de vierde verdieping. Bij appartement 422 bleef die staan en opende de deur. "Kom verder."

Mike
Hij deed zijn best om het allemaal te volgen. Op de een of andere manier lukte hem dat nog best aardig. “Oke wacht even. Dus je beste vriendin had die jongen van gisteren uitgenodigd zonder jou in te lichten? Vond je dat niet vervelend. Niet stom bedoeld naar die vriendin hoor maar als Mia of Rob, mijn beste vrienden en huisgenoten, iemand mee laten eten vind ik het wel fijn als ze dat ff aangeven.” Hij keek even naar de menukaart en knikte. “Delen klinkt als een goed plan.” Hij aaide Lola die op de grond was gaan liggen. “Ik ben er nog mee bezig. Ik heb vanavond een sessie met vrienden. Dus ik ga er vanmiddag weer mee verder. Jij ging wat leuks doen met Evie toch?” Hij hoopte dat hij dat goed had onthouden.

Gwen
Gwen keek naar Joey en liep met hem mee naar binnen. Ze vond het qua rommel nog best meevallen. Het kon erger. Ze zette Evie op de bank en haalde de kinderparacetamol uit haar tas. Het waren kauwtabletten die naar sinaasappel smaakte. Ze gaf er een aan Evie en Evie kauwde er zorgvuldig op. Gwen haalde een tablet uit haar tas en gaf die ook aan Evie. “Mama gaat even met oom Joe praten goed. Daarna komen we weer bij je.” En ze gaf Evie een kus op haar hoofd en sleurde toen Joey naar de keuken. “Okee nu wil ik dat je mij alles verteld… Waarom kreeg Evie snoep aangeboden en wie heeft het ongeluk veroorzaakt?”

Emma

Emma beet op de lip. Ze kon beter de halve waarheid spreken. Ze wilde niet meteen met leugens deze vriendschap met Mike beginnen. "Oké.. Ik heb het niet helemaal goed uitgelegd. Gwen mijn beste vriendin, heef last van paniekaanvallen. Inplaats van dat ze mij apptr heeft ze in paniek Joey, die jongen geappt.Ze had hem gevraagd of die wilde blijven en heeft daar op de bank geslapen maar ze was dus mij vergeten te appen dat Joey er was. Ja dan sta je toch wel even raar te kijken als die open doet."
Emma haalde de schouders op. "Ik kan wel boos worden maar dat heeft geen zin. Ik ben juist blij dat ze eindelijk iemand heeft gevonden wie ze echt leuk vind en waar het zo te zien bij wederzijds is." Emma knikte. Er kwam een severster naar buiten en ze deden hun bestelling. Uiteraard met een bakje water voor Lola. "Oeg, tof. Ik hoop alleen niet dat je de komende dagen totaal onbereikbaar bent. Ik heb wel eens gehoord dat zo een sessie dagen kan duren." Emma knikte. "Klopt." Naja de vraag was nog of Evie nog wilde maar daar ging ze haast wel van uit.


Joey

"Moet ik een glas water halen?" Hij wist ook niet hoe die anders kon helpen. Hij gaf Evie de afstandsbediening zodat ze ondertussen tv kon kijken. Hij liet zich mee sleuren naar de keuken. Wat ongemakkelijk leunde die tegen het aanrecht.
"Oké, laat ik bij het begin beginnen. Ik sta voor het stoplicht te wachten en opeens knalt err iemand tegen de bumper. Ik stap uit om bij Evie te kijken. Vervolgens zie ik die bestuurder uitstappen dus ik ga kijken. Begint die mij van het ongeluk te beschuldigen. Hij wist mij naam en begon te dreigen. Dat hij wel terug kreeg wat van hem was en weet ik het allemaal. Vervolgens stapte Evie uit en wilde jij Evie aan spreken en pepermuntjes voor jou meegeven. Evie heeft het heel netjes geweigerd. Ik durf te wedden dat het pillen waren. De enige wie ik kan bedenken dat het was, is Stefan. Ik heb een foto van zijn auto gemaakt.
Ik heb mijn best gedaan om nog netjes te blijven. Sorry als Evie mij toch heeft horen schelden. Maar als Evie er niet bij was geweest had ik die gast al lang geslagen. Hij had ons het ziekenhuis in kunnen rijden of erger kunnen doden. Hij wilt jou en Evie terug maar als je je kind aanrijdt met de mogelijkheid tot doden dan ben je niet goed snik." Joey zuchtte. "Over Evie gesproken. Ze vroeg of ik verliefd op je was en of ik nu haar vader zou worden. Ik heb er eerlijk verteld dat ik misschien wel verliefd op je bent en je graag beter wil leren kennen en vaker wil langskomen. Dat ik niet zomaar haar papa kan zijn. Ik wil me niet zomaar met haar opvoeding bemoeien. Ze leek het re begrijpen maar volgens mij was ze ook lichtelijk teleurgesteld."

Mike
Hij luisterde en knikte begripvol. “Paniekaanvallen zijn niet fijn. Ik kreeg ze tijdens mijn middelbare school examens. Dan is het fijn als je niet alleen bent.” Hij vroeg er verder ook niet naar of Gwen zou het hem vertellen of Gwen gaf Emma toestemming om het gehele verhaal te vertellen. “Wel lief dat hij bleef slapen. Ik denk niet dat Gwen het expres vergeten is te appen. Het is al goed dat ze om hulp vroeg. Om hulp vragen in zo’n moment is niet makkelijk.” Hij nam een slok van zijn chocolademelk en deed even zijn ogen dicht omdat hij er van genoot. Hij deed zijn ogen open en glimlachte. “Geen zorgen. We eindigen niet te laat en gaan later weer een keer verder. Het is leuk. Mocht je vanavond niks te doen hebben dan mag je wel komen kijken. Alleen als je het leuk vindt hoor.”

Gwen
Gwen keek even naar Evie die op haar tablet zat. Die was wel even zoet dus richtte ze zich op Joey. “Mag ik de foto zien? Ik herken zijn auto uit duizenden.” Ze zuchtte diep en haalde een hand door haar haar. “Ben ik blij dat er ergens van mijn opvoeding nog is blijven hangen bij Evie. Dat heeft ze goed gedaan.” Ze schrok even. Ze herinnerde de zakjes met pillen nog goed. Even was ze weer terug naar toen. Ze zag voor zich hoe hij de pillen in haar mond dauwde. Even begon ze te trillen. Ze haalde diep adem en keek toen naar Joey. “Evie is nieuwsgierig, dat steekt ze niet onder stoelen of banken. Ik wil jou ook beter leren kennen en ik vind je misschien ook wel leuk. Het is ook wel een positief iets dat ze er naar vraagt. Dat betekent dat ze je leuk vindt. En Joey je hebt goed gehandeld. Het is niet erg als jij haar ook wat mee wilt geven. Emma doet dat ook wel eens. Het is okee. Ik weet alleen niet hoe ik dit met Evie moet bespreken.”

Joey

Joey haalde zijn telefoon uit zijn broekzak. "Ik hoop dat de foto gelukt is. Ik heb hem heel snel geschoten. Maar anders moet de boardcam van mijn Tesla wel zijn auto hebben vast gelegd." Hij liet Gwem de foto zien. Hij had toch nog aardig duidelijk de auto op beeld. "Ik denk er ook gezegd dat ik trots op haar was dat ze het niet aannam en dat ze ook absoluut nooit wat van vreemde mag aannemen. Ook al zeggen ze dat ze jou of Emma of wie dan ook kennen. Ze beloofde het nooit te doen en ik geloof Evie "
Joey keek naar Gwen. "Gaat die? Ik snap dat dit onwijs schrikken is dat die maf zo opeens opduikt." Joey schoot in de lach. "Meek er totaal niks van." Hij haalde een hand door zijn haar. "Ik bedoel meer. Ik zou, ik bedoel we weten nog niet wat we hebben. Als we een serieuze relatie zouden hebben dan.. hoewel ik dit uit? Het is niet dat ik dan geen vaderrol op mij zou willen nemen maar ik zou het wel eerst met jou bespreken." Joey keek naar Evie in de woonkamer. "We kunnen het samen bespreken. Ik was er immers bij."


Emma

"True. Naar dat je toen paniekaanvallen kreeg. Ben je er inmiddels overheen?" Emma knikte. "Nee, dat weet ik ook wel en liever dat hij bij der was dan dat ze de gehele nacht alleen in paniek had gezeten. Normaal gesproken belt ze dus mij.
Ach het is wat het is. Ik heb zo klein vermoeden dat ik Joey daar wel vaker ga zien." Ze grijnsde even. Hun bestelling werd gebracht. Ze probeerde de stukjes taart zo goed mogelijk eerlijk te verdelen. Ze nam een slok van de koffie. "Oeh, lekker. Hele aparte smaak. Wil je proeven?" Emma dacht na. "Hoe.laat begonnen jullie? Ik weet niet of Evie blijft eten ik zou er wel betijds naar huis brengen gezien ze morgen gewoon weer naar school moet. Ik wil opzicht wel komen kijken. Denk dat het alleen te ingewikkeld is om mee te kunnen spelen."

Gwen
Gwen keek naar Joey. Haar blik ging naar de foto. “Dat is zijn auto.” Zei ze zachtjes. Ze wilde het liefst met dingen gaan gooien en schelden alleen ze hield zich in waar Evie bij was. “Ik snap het niet. Hoe heeft hij ons gevonden?” Met tranen in haar ogen keek ze naar Evie. “Ik laat hem haar niet van mij afpakken. Wat nou als ze die pillen had aangenomen en had ingenomen? Ik zou het mezelf nooit vergeven als haar wat overkomt.” Ze keek naar Joey en onbewust pakte ze zijn hand. “Wij doen alles in stapjes. Luister je bent zo lief met Evie en je hoeft nog geen vaderfiguur voor haar te zijn. Voor nu kunnen we zeggen dat je wel een vriend voor haar kan zijn waar ze altijd terecht kan. Wat er in de toekomst gebeurt zien we dan wel.” Ze keek naar Evie. “Zullen we dan zo met haar praten?”

Mike
Mike schudde zijn hoofd. “Nee niet meer. Sinds ik doe wat ik het liefste doe gaat het beter.” Mike keek even naar het drinken. “Smaakt het naar paddenstoel of waar smaakt het naar?” Ondertussen begon hij aan zijn vegan chocoladetaart. Hij vond het fijn om met Emma te zijn. Hij had het gevoel dat hij alles aan haar kon vertellen. Hij keek naar Lola die verlangend naar zijn chocoladetaart keek. Hij pakte een koekje uit zijn zak en gaf het aan haar. “Owja kijk maar. Anders sluit je later aan. Je hoeft niet mee te doen hoor. Als je wel wilt mee doen in de toekomst dan maak ik wel een karakter voor je.”

Emma

"Blij te horen. Iets doen wat je echt leuk vind is het belangrijkste. Om met plezier naar je werk te gaan. Als je niet met plezier naar je werk gaat, kun je beter stoppen. Daarom ben ik weddingplanner geworden. En wees gerust ik haal mij geen dingen in mijn hoofd. Ik ben niet stiekem al onze bruiloft aan het plannen." Emma knikte. "Ja, niet gek hé gezien het een mushroom latte is maar de smaak zo met de koffie en slagroom is heel apart." Rustig dronk ze verder en begon aan de taart. "Ja, dat ziet er wel lekker uit hé Lola. Maar je mag toch echt niet."
"Nou het lijkt me wel leuk om het een keer gedaan te hebben, maar ik snap dat het niet zo makkelijk is om nu uit te leggen. En ik wil jullie spel niet storen."


Joey

Joey keek naar de vloer. "Ik was er al bang voor door de manier waarop hij sprak en Evie herkende." Joey haalde zijn schouders op. "Ik denk dat hij jullie gevolgd is en in de gaten heeft gehouden." Joey ging dichter bij Gwrn staan en pakte hasr hand vast. Troostend streelde hij met zijn duim haar hand. "Niet aan denken. Ze heeft het niet aangenomen en die pillen zijn verder ook niet in ons bezit. Deze gedachten zijn mij ook voorbij gevlogen. Net als dat Evie in het ziekenhuis had kunnen belanden, maar dat is allemaal gelukkig niet gebeurt. Laten we ons richten op het hier en nu." Joey knikte. "Dat is een goede. Stom, dat ik daar niet zelf aan heb gedacht. Eerlijk was ik wel een beetje overrompeld. Ik vond het oprecht lief hoe ze dat vroeg. Ze vind me lief en papa's horen volgens haar lief te zijn en gezien zij geen papa heeft kon ik wel haar papa worden." Joey knikte. "Wil je eerst wat drinken? Ik wil geen slechte gastheer zijn. Ik ben alleen bang dat we voornamelijk frisdrank hebben. Ik kan een kopje thee zetten."

Mike
“Zeker plezier hebben in wat je doet is belangrijk. Ik ben docent tekenen op mijn oude middelbare school en ik geef workshop video’s op Youtube. Verder maak ik mijn eigen art.” Hij proefde de mushroom latte en dacht na. “Ik weet niet zo goed wat ik er nou van moet vinden. Ik snap wat je zegt maar ja het is een interessante smaak.” Hij grinnikte en at verder van zijn taart. Hij glimlachte. “Wat voor bruiloft zou je willen als je gaat trouwen?” Hij was oprecht benieuwd naar haar antwoord. “No worries. We beginnen vanavond met de eerste sessie. Een vriend van mij heeft net zijn verhaal afgerond en vanavond starten we dan met mijn verhaal. Ik zou je er zo in kunnen schrijven.”

Gwen
Gwen zuchtte diep. “Maar als hij jullie gevolgd is dan moet dat al vanaf het appartement zijn geweest. Hoe kan hij weten waar ik woon?” Er gingen allerlei gedachten door haar heen. Ze was bang, ze had gehoopt voor goed van hem af te zijn. En nu kwam hij weer haar leven binnen wandelen. “Evie heeft geen idee wie haar vader is. De enige mannen in haar leven waren haar opa en haar ooms. Tot jij in haar leven kwam. Ik zie een hele andere Evie. Evie is altijd al kletserig en nieuwsgierig maar ze is anders bij jou. Opener, ze zoekt meer aandacht. Als mijn vader of broer er zijn dan gaat ze uiteindelijk haar eigen gang maar ze vind je boeiend. Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen.” Ze keek hem aan. “Een kopje thee klinkt wel goed. Heb je iets van limonade voor Evie?”

Emma

Emma luisterde aandachtig. "Op welke middelbare school heb je gezeten." Ze zouden zichzelf voor de kop kunnen slaan als zij en Mike op de zelfde school hadden gezeten en haar Mike nooit was opgevallen. Nou had ze best wel op een grote school gezeten maar toch. Emma schoot in de lach. "Ja, sorry ik ben nogal een rare kwa eten betreft. Een broodje met pindakaas en jam is voor mij het normale wat ik op mijn brood brood smeren."
Emma kleurde vuur en vuurrood. Ze keek naar Lola om Mike zijn blik te ontwijken. "Moeten we dit echt gesprekken? Dit voelt zo akward." Emma dacht na. "Dat zo super lief en tof zijn als je dat wilt doen." Opeens schoot Emma iets ter binnen. "Gwen heeft mij overgehaald of Naja eerder gedwongen om mee te gaan naar comic con. Gwen is echt een boeknerd dus die vind zoiets helemaal geweldig. Ga jij toevallig ook? Dat zou het minder erg maken om te moeten als jij er ook bent."


Joey

Joey haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet, Gwen. Maar eerlijk.. Het zou mij niks verbazen als hij jou en Evie al een tijdje in de gaten houdt. Ook gezien hij zei: ik krijg wel terug wat van mij is." "Kom is hier!" Voorzichtig sloeg die zijn armen om Gwen heen. "Gwen, luister. Hij komt niet in de buurt van jou of Evie. Al moet ik hem daar voor hoogs persoonlijk in elkaar slaan."
Joey voelde zich gevleid. "Ik ben blij dat ze zo lekker aanwezig en nieuwsgierig is. Dat maakt het voor mij ook makkelijker om haar te leren kennen." Joey dacht hardop na."Dat weet ik niet zeker. Misschien ergens achter in een kast. Ik zal eens zoeken." Hij zette in elk geval wel al water op. Hij zocht vervolgens in de kastjes. "Nou ze heeft mazzel!" Hij vond inderdaad achter in een kast nog wat limonade. Hij schonk een glas ranja in. Zodra de thee was gezet en zelf een kop koffie had liep die ermee naar binnen. "Kijk eens Eef. Joe heeft limonade voor je."

Mike
“Ik zat op het Lorentz College. Op de havo. Daarna ging ik animation design doen.” Hij keek even naar Lola en toen naar Emma. “Ik kijk nergens meer raar van op. Ik ben dol op pannenkoeken met shoarma maar als ik dat tegen andere zeg dan kijken ze mij raar aan. Ow en ik hou van maltesers in combinatie met popcorn.” Hij kon er wel om lachen. Het was juist leuk als mensen een aparte smaak hadden als het om eten gaat. “Heeft niet ieder meisje een droombruiloft in haar hoofd? Mijn zusje houdt zelfs een plakboek bij voor haar bruiloft. Al heeft ze nog geen relatie maar zij denkt dat het handig is. Ik ga maar niet de slechte broer uithangen en zeggen dat sommige ideetjes een beetje to much zijn.” Hij nam een slok van zijn witte chocolademelk en glimlachte. “Tuurlijk geen probleem. Wil je de prinses zijn of de badass elf? Ik ga naar comic con. Ieder jaar heb ik een kraampje en verkoop dan dingen met mijn art erop. Hoe heeft Gwen je zo ver gekregen?”

Gwen
“Maar hoe dan? Ik ben al zeven jaar weg bij die eikel. Hoe kan het dat hij dit allemaal weet?” Gwen had al moeite met het vertrouwen van mensen en nu werd nog maar eens bevestigd dat je mensen niet altijd kon vertrouwen. Ze keek naar Joey. “Joey alsjeblieft ik smeek het je blijf bij hem uit de buurt. Ik weet waar hij toe in staat is.” En ze liet haar arm met littekens van peuken zien. “Als je echt om mij en Evie geeft blijf dan bij hem weg, bescherm ons op een andere manier.” Ze liep met hem mee en ging naast Evie zitten. “Eef uhm Joe en ik willen met je praten. Zet je je koptelefoon af?” Evie keek haar moeder vragend aan en haalde haar koptelefoon van haar hoofd. “Krijg ik straf vanwege die pepermuntjes?” Gwen keek even naar Joey en toen naar Evie. “Nee lieverd dat heb je goed gedaan. Waarom vraag je dat?” Evie begon onrustig met haar benen te wiebelen. “Evie?” Evie haalde iets uit haar zak. “Niet boos worden. Ik heb ze niet ingeslikt.” En ze maakte haar hand open. Toen Gwen zag wat het was deed ze haar ogen dicht. Na een tijdje deed ze ze open en nam de pillen over van Evie en legde ze op tafel. “Ik ben niet boos lieverd. En hier wilde Joe en ik het ook niet met je over hebben. Maar Evie zoals Joey je hebt uitgelegd zijn dat pilletjes en die pilletjes zijn slecht dus wees eerlijk. Heb je er een ingeslikt?” Evie keek naar de grond en toen naar Joey. “Evie?!” Evie begon te huilen. “I…ik dacht dat het echt snoepjes waren. Alsjeblieft mama… ik wist het niet.” Gwen begon te huilen en drukte Evie tegen zich aan. Evie voelde warm, warmer dan anders. “Joey dit is niet goed. Ze is warm.” En er stond paniek in Gwen haar ogen.

Emma

"Aha. Ik heb zelf op het Betrand College gezeten. Mijn zusjes zaten wel op het Lorentz. Maar die zijn inmiddels ook alweer 23 en 20 dus ik denk niet dat je nog weet wie dat zijn mocht je ze al les hebben gegeven." Emma keek Mike stomverbaasd aan. Ze had nog nooit iemand ontmoet die ook van rare voedsel combinaties hield net zoals zei. "Die mensen weten niet wat ze missen. Weet je wat je dan ook eens moet proberen? Met frikandel en curry erop." Ze dronk de koffie leegmaken "Van ieder een handje tegelijk in je mond stoppen of de maltezers ero overheen gesmolten?" Emma was nog steeds vuurrood. "Jawel maar het er over hebben is best wel ongemakkelijk." Emma schudde met een grijns haar hoofd. "Je wilt niet weten wat ik allemaal al voor rare verzoeken voorbij heb zien komen." Emma dacht even na. "Mha ik ben niet echt een prinsjes dus denk dan de elf?" Er verscheen een glimlach op Emma de gezicht. "Oeh, dan kom ik je zeker even opzoeken." "Nou ik moest mee als Gwen mee zou gaan naar het optreden van de band waarvan Joey de leadzanger is", zei ze lachend.


Joey

Joey haalde opnieuw zijn schouders op. "Voor ons een vraag voor hem een weetje. Ik heb echt geen flauw idee. Misschien via via ofzo. Hij zou vast wel mensen hebben omgekocht om je in de gaten te houden ofzo. Die je volgen op social media misschien."
Joey sloeg een diepe zucht. "Oké... maar als die wel in de buurt komt dan..." Hij baalde zijn vuisten. Joey ging bij Evie op de bank zitten. Hij schrok en kon wel door de grond zakken. Schreeuwen! Hoe kwam ze alsnog aan die pillen?!? Ze had ze niet aangepakt en Stefan had ze op de grond gegooid. Evie moest ze alsnog hebben opgeraapt. Hoe kon hij dit niet gezien hebben? Waarom was Evie niet meteen in de auto eerlijk tegen hem geweest. Hij voelde zich hier verantwoordelijk voor. "Sorryz ik wist niet dat ze die pillen had gepakt. Ik schaam me dood. Ik voel me zo schuldig en verantwoordelijk." Joey sprong op. Hij pakte zijn telefoon en belde zijn moeder die op de spoed werkte. Vandaag was ze vrij maar ze kon hem vast adviseren. "Mam, met Joey. Luister uhmm er is hier een kindje wat perongekuk foute pillen heeft ingenomen. Vraag alsjeblieft niet verder maar ze voelt warm. Wat moeten ze doen?" Joey mompelde en antwoorden hier en daar wat. Vervolgens hing hij op. "Evie... We moeten voor de zekerheid even een bezoekje aan de dokter brengen in het ziekenhuis. Je hoeft niet bang te zijn, oké? Joey en mama gaan met je mee."

Mike
“Ik ben 26 en werk sinds afgelopen zomer pas op die school dus kleine kans dat ik je zusjes ken.” En hij grinnikte. “Oew frikandel met curry op je pannenkoek is ook echt fantastisch. Niet gesmolten maar er gewoon bij. Echt de beste snack voor een filmavond.” Hij had zijn chocoladetaart op en keek even op zijn telefoon. Hij had verder geen berichten. “Goed weet je wat. Jij bent de bad ass elf. Ik heb mijn tekenpad mee dus ik kan nu meteen je karakter ontwerpen. We kunnen het samen doen. Dan wordt het helemaal jou karakter en wie weet kun je haar dan meenemen in andere sessies.” Hij zou het leuk vinden om dit deel van zijn leven te delen. “Je mag mij ook wel komen helpen. Het verkopen van spullen is niet heel ingewikkeld. Ik uhm ga wel altijd verkleed.”

Gwen
“Joe ik heb ze niet gepakt. Die man had ze in mijn zak gedaan. Ik wilde het je zeggen maar je werd boos op die man. Ik wilde je niet nog bozer maken. Het spijt me echt.” Zei Evie. Gwen keek naar Evie. Hoe kan het dat een kind van zes dit wordt aan gedaan. Evie was onschuldig. Ze aaide haar dochter door haar haren. Evie rilde. Ze tilde haar dochter op en keek wanhopig naar Joey. “Joey ik kan dit niet. Wat nou als ze haar maag moeten leegpompen? Wat nou als ze out gaat. Wat nou als Stefan ons staat op te wachten?” Ze hield Evie stevig vast en haalde diep adem. Ze moest niet aan die dingen denken. De zorg om Evie was belangrijker.

Emma

Emma schoot in de lach. "Nee, dan heb je ze niet gekend. Haha, misschien maar beter ook. Ik durf te wedden als die twee je ontmoeten meteen gênante verhalen of foto's van vroeger laten zien." Emma keek Mike met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ben je nu serieus? Want ik heb echt nog nooit iemand ontmoet die dat ook lekker vindt. Zelfs mijn familie, die inmiddels toch wel wat van mij gewend is, verklaart mij nog steeds voor gek."
Emma haalde een beetje ongemakkelijk haar schouders op. "Uhm oké. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik hier helemaal niet in thuis ben hoor. Ik ken lord of the rings en harry Potter maar daar blijft het ook bij." "Ik zal het tegen die tijd eens met Gwen bespreken. Voor het zelfde geld geeft ze mijn kaartje aan Joey en sleept ze hem mee."


Joey

Joey haalde die adem. Hij voelde nu zoveel haat maar ook angst en schuld. "Joey is niet boos op je. Alleen had Joey liever gehad dat je het meteen had verteld." Joey stond op. "Gwen, kijk me aan. Je kan dit wel. Niet aan denken. Pak je spullen,ik til Evie wel naar beneden. Je gaat met haar achterin de auto zitten en we gaan naar het ziekenhuis. Dan horen we wel weer verder. Mijn moeder, die normaal gesproken op de spoed werkt, kon mij ook niet vertellen wat er precies gaat gebeuren maar ik hoorde wel in hasr stem dat het ernstig is. We kunnen beter niet langer wachten. Dus letsel go."

Gwen
Gwen keek naar Evie. Ze haatte zichzelf zo. Ze had eerder aan Evie moeten zien dat er iets niet goed zat. Nu had ze haar ook nog eens kinderparacetamol gegeven en ze wist totaal niet wat dat zou gaan doen in combinatie met de drugs. Ineens bedacht ze iets. “Joey we moeten haar laten braken. Ik heb dit gelezen voor mijn ehbo cursus voor leerkrachten.” Ze keek naar Evie en knielde bij haar neer. “Lieverd ik weet dat je een angst hebt voor spugen maar we doen dit alleen om je te helpen.” Op de een of andere manier voelde ze zich nu veel zelfverzekerder nu ze een oplossing had. Ze tilde haar dochter op en zocht de wc. Toen ze de wc had gevonden hielp ze Evie verder. “Dit ga je niet fijn vinden maar mama wilt je alleen helpen.” Gwen deed even haar ogen dicht maar stopte toen haar vinger achter in de keel van Evie. Het duurde niet lang of Evie begon te kokhalzen en te spugen in de wc. Gwen keek haar dochter aan. Door het overgeven zag ze lijkbleek maar ook haar ogen begonnen te draaien. Dit was niet goed.

Nadat ze eindelijk in de auto zaten reden ze zo snel mogelijk richting het ziekenhuis. Daar aangekomen tilde ze Evie op uit de auto en rende naar binnen. “Help. Mijn dochter van zes heeft een pil ingeslikt die ze niet zou moeten slikken.” De zuster aan de balie bij de spoedafdeling wees naar een kamer waar ze in mochten en ze zei dat de dokter zo snel mogelijk kwam. Gwen liep naar de kamer en legde Evie op het bed. “Eef blijf bij mama en Joe. Alsjeblieft.” En ze pakte Evie haar hand die warmer was dan anders.

Mike
Mike grinnikte. “Geloof me mijn vader is heel goed in het vertellen van genante verhalen.” En hij dronk zijn drinken op en haalde alvast zijn tekenpad er uit. Hij opende een lege pagina en keek even naar Emma. “Ik ben serieus. Geloof me dit is nog niks. Mia eet mayonaise bij haar macaroni. Eerst vond ik dat echt een belediging voor mijn kookkunsten maar later probeerde ik het ook en verrassend genoeg vond ik het lekker.” Hij keek naar Emma en pakte even haar hand. “Geen zorgen. Je hoeft geen kennis te hebben van Harry Potter of Lord of the Rings. Ik ben de verteller en bedenk het verhaal. Jij moet daar op inspelen en af en toe met een dobbelsteen gooien. Meer is het niet. Ik weet zeker dat we samen echt een toffe karakter gaan neerzetten.”

Emma

Emma schoot in de lach. "Liever genante verhalen over jou dan over mij.",zei ze plagend. Emma at het laatste beetje van de taart op. Het had haar goed gesmaakt. Ze geloofde nog steeds niet helemaal dat zowel Mia als Mike van rare voedsel combinaties hielden. "Oké, uhm.. Nu ben ik benieuwd naar jou lekkerste maar raarste combinatie ik denk zelf toch echt bruine bonen met shoarma, pindasaus en ananas." Emma knikte. "Oké laten we dan maar beginnen." Ze schoof haar stoel dichter naar die van Mike zodat ze kon zien wat hij tekende.


Joey

De angst was in Joey zijn ogen te zien. Hij had geen idee of dit wel op die moment goed of fout was. Als Gwen er zeker van was dan was dat vast het juiste. Het zou hoogswaarschijnlijk geen kwaad kunnen. Ergens kon hij zich vaag herinneren dat hij hier ook wel eens van had gehoord maar of dat voor kinderen ook zo was. Zijn moeder had er niks over gezegd maar misschien hadden zouden ze in het ziekenhuis Evie anders iets hebben gegeven zodat ze zou gaan braken.

Inmiddels waren ze aangekomen in het ziekenhuis. Ze kregen een kamer aangewezen. Al gauw kwam er een arts aangelopen. Joey probeerde zo goed mogelijk zijn vragen te beantwoorden gezien Gwen er niet bij was geweest op het moment dat Evie de pillen in handen kreeg. Hij keek even naar Evie en barstte toen in huilen uit. Hij hoopte zo dat Evie er gauw bovenop kwam.
De arts finf overleggen wat ze gingen gingen en zo met spoed weer terug keren. Joey sloeg met zijn vuist uit frustratie tegen de muur.. "Verdomme.",,vloekte die binnensmonds. "Gwen het spijt me zo. Ik wist het echt niet. Ik had haar nooit moeten meenemen. Ik vergeef mezelf dit nooit. Misschien is het beter als je Emma op de hoogte stelt en dat ik dan ga. Zolang... Stefan laat jullie helemaal niet met rust zolang ik mer jullie blijf omgaan. Ik kan beter uit jullie buurt blijven."

Mike
“Ow nee geloof me mijn vader kan uren praten over mijn jeugd. Ik weet niet of je daar op zit te wachten.” Hij dacht na. Wat was zijn favoriete rare combinatie qua eten? Hij moest daar even hard op verzinnen. “Pfoe dat is een goede. Ik ben dol op kipnuggets met zoete popcorn in honingmosterdsaus.” Hij hoopte niet dat hij nu een scheef gezicht kreeg. Hij keek even naar Emma en tekende toen haar gezicht zo goed mogelijk na als een soort Disneyprinses figuur. “Goed wil je hoekige kleding of ronde kleding? En wat voor wapen vind je leuk. Een pijl en boog of een zwaard of?”

Gwen
Gwen had al die tijd Evie haar hand vastgehouden. Tot dat Joey in tranen uitbarstte. Ze stond op en drukte hem tegen zich aan. “Joey kijk mij eens aan.” Ze hield hem een stukje van zich af. Ze moest nu proberen de sterke moeder te zijn die ze altijd was geweest. “Niks van dit alles is jou schuld. Jij kon niet weten dat Stefan tegen je aan zou botsen. Jij kon niet weten dat hij drugs aan Evie zou geven en je kon ook niet weten dat Evie er een zou innemen. Hoe dol ik ook ben op Emma, ik heb jou nu nodig in deze situatie. Evie heeft je nodig.” En ze keek naar Evie. Nadat ze het gezegd had kwam de dokter binnen. “Ik had dit liever niet willen zeggen maar we moeten haar maag leegpompen en we geven haar een infuus met vocht om uitdroging te voorkomen.”

Joey


Joey liet zich door Gwen troosten. Hij moest nu juist de gene zijn die sterk was en haar er doorheen hielp.maar hij was er compleet kapot van. Hij keek van de grond op naar Gwen. "I know, maar. Ik wil jullie niet nog meer ellende bezorgen. Eerst die aanrijding en nu dit. Ze zat straks met Emma in de bioscoop moeten zitten niet in het ziekenhuis moet liggen." Joey liet Geen los zodat die op een stoel kon gaan zitten voor dat die nog door zijn benen zakte die als pudding voelde. Joey keek op naar de dokter. Hij had al zo een vermoeden. "Mag er iemand bij haar blijven tijdens terwijl jullie haar behandelen?" Joey keek naar Gwen. "Bel wel Emma zometeen. Ook al is ze op date ze hoort te weten wat er met Dvie is gebeurt."

Emma

Emma keek Mike met een duivelse blik aan. "You never know."
Ze was eigenlijk wel benieuwd waarmee zijn vader dan zou komen. Emma keek even bedenkelijk. "Ik eet mijn kipnuggets altijd met honing maar met popcorn erbij heb ik het nog nooit geprobeerd. Wij gaan samen een keer kipnuggets eten."
Emma dacht even na. Ze had hier helemaal geen verstand van dus ze hoopte maar dat ze juiste keuzes maakte. "Ik denk rond. Een beetje een jurk ofzo. Met een pijl en boog. En misschien kun je mijn kenmerkende bruine krullen tekenen."

Gwen
“Nogmaals dit komt niet door jou. Dit komt door die eikel. Ik weet hoe hij is. Jij kan er niks aan doen. Wij moeten gewoon laten zien dat wij sterker zijn dan hij en dat doen we door bij elkaar te blijven.” Ze pakte zijn hand en kneep erin. De dokter keek hen aan. “De moeder van Evie mag er bij blijven.” Gwen knikte en keek even naar Joey. “Ik app Emma wel even. Het komt goed, Evie is sterk en wij moeten er nu voor haar zijn.” En ze wilde hem het liefste een kus geven maar ze hield zich in. “Ik zie je straks.” Voor ze de kamer uitreden met Evie appte Gwen snel aan Emma wat er gebeurd was en dat Evie nu geholpen zou worden.

Mike
Mike rolde even met zijn ogen. “Wie weet ga je hem een keer ontmoeten.” Hij dacht even na. Een keer kipnuggets eten klonk zeker niet verkeerd. “Klinkt als een plan voor een tweede date.” En hij begon even te blozen. Mike hoorde Mia al goedkeurend lachen in zijn hoofd. Hij luisterde naar wat Emma zei over wat ze wilde en tekende verder. “En wil je vleugels of geen vleugels? In sommige fantasie verhalen hebben elven vleugels en in andere verhalen weer niet. Het is jou karakter.” En hij tekende de bruine krullen ondertussen over het hoofd van de elf.

Emma

Emma keek Mike serieus aan. "Dat hoop ik wel en uiteindelijk zal.ik jou toch ook een keer aan mijn familie moeten voorstellen. Ik ga alleen eerste een hartig woordje mer ze spreken dat ze alleen maar goede dingen mogen vertellen." Ze schoot even in de lach. Emma werd een beetje rood. "Misschien was dat ook wel een stille hint." Emma keek naar de tekening. Het werd echt een tekenfiguur versie van haat maar dan als elf. "Met vleugels. Ik vind zelf gewoon dat een elf of fee , vleugels hoort te hebben."
Emma hoorde de telefoon afgaan. Ze haalde het uit de tas en moet bijna het toestel uit de handen vallen. Gelukkig voel hey op de schoot. "Sorrry Mike, ik moet gaan. Er is wat gebeurd met het dochtertje van mijn beste vriendin. Ik weet niet hoe of wat maar blijkbaar heeft ze foute pillen in genomen en zijn ze nu je het ziekenhuis om haar maag leeg te pompen. Die twee zijn als familie voor mij. Ik wil er graag heen ter steun. Ik wil deze date helemaal nog niet afkappen maar ik kan hier niet rustig blijven ."


Joey

Joey knikte. Hij tegen zijn eigen gevoelens. Hij wilde Gwen en Evie ook helemaal niet alleen laten maar hij wilde hun ook niet nog meer pijn doen. Alle ellende begon toen hij hin leven binnen stapte. In elk geval zo voelde het nu voor hem. Hij hield haar hand vast. Het liefst liet die hem niet meer los maar er moest iemand met Evie mee. Er moest iemand bij haar zijn als ze na de behandeling weer wakker zou worden. Joey knikte. "Ik wacht hier weer op jullie en zal Emma opvangen mocht ze komen. Geef Evie een kus van mij." Hij liep met ze mee. "Gwen, wacht!" Hij liep snel naar de toe. "•Sorry dat ik weg wilde lopen. Ik wil jou en Evie alleen maar beschermen tegen hem. Ik zie jullie te graag."
Eigenlijk zei die dat hij van haar hield maar op zijn Vlaams had hij het altijd al mooier gevonden.

Mike
Mike keek haar aan. Er fladderde allemaal vlinders door zijn buik heen. “Geloof mij ik moet mijn vader en zusje ook maar van tevoren waarschuwen als je komt.” Hij keek even naar Emma en pakte onbewust haar hand. “Ik wil met alle liefde op een tweede date met jou. Ik vind het oprecht gezellig met je.” Hij tekende de vleugels erbij. Van schrik liet hij zijn stilo vallen. “Nee tuurlijk ik snap dat je er naar toe moet. Hoe ben je en vind je het fijn als ik met je mee ga om ook jou te steunen?”

Gwen
Gwen draaide zich om. Ze vond de woorden die hij zei echt heel lief. Ze keek even naar de dokters die Evie naar de operatie zaal begeleide. “Evie en ik zien jou ook graag. En je hoeft geen sorry te zeggen. Weglopen is een vrij normale reactie maar wij zijn sterker dan hem. We hebben elkaar en Emma.” Ze keek even om zich heen en gaf hem een kus op zijn wang en liep toen snel naar de operatiezaal. Gwen vond het vreselijk om te zien hoe er een slangetje in Evie haar keek ging en haar maaginhoud meenam. Het duurde gelukkig niet mega lang en niet lang daarna waren ze weer terug op de kamer. Evie sliep nog vanwege de verdoving. Gwen stopte Olaf in haar armen en keek naar het infuus met vocht dat in Evie haar arm vast zat. Ze keek snel of ze berichten had maar toen ze even naar Evie keek zag ze dat haar ogen langzaam open gingen. “Mama?” Vroeg ze zwakjes. “Mama is hier lieverd. Je bent okee.” En ze hield Evie haar hand vast. “Joe?”

Emma

Emma schoot in de lach. "We hebben wel allebei erg veel vertrouwen in onze familie en dat te bedenken dat men altijd zegt: van je familie moet je het hebben. Nou met drie zussen weet je maar noot wat ze allemaal gaan zeggen. Helemaal we allemaal totaal verschillend zijn." Ze zocht in de telefoon naar een foto van hun viertjes. "Eva is de oudste . Dat merk je ook wel echt. Als kind was ze al heel beschermend en zorgzaam. Eva werkt in de kinderopvang op een babygroep. Vorig jaar is ze getrouwd en ze heeft een zoontje van een half jaar." Ze zocht snel een foto van haar en Dex en swipete toen terug naar de groepsfoto. "Dan kom ik. Ik was altijd een beetje van alles wat. Ik kon heel meisjesachtig zijn maar hield ook van jongens dingen.
Rosa is het meest jongensachtig van ons allemaal. Rosa zit op de politieacademie. En dan Nina. Nina is echt een modepopje. Ze wilt naar de modeacademie." Emma schrok van toen Mike haar hand pakte maar liet het toe. Het voelde goed. "Me too. We kunnen de volgende keer wel bij mij thuis afspreken en dan samen onze gekke eetgewoontes recepten maken." Emma knikte. "Dat zou fijn , maar Lola dan? Nogmaals sorry dat ik zo plots moet gaan."


Joey

Joey knikte. "Ik wacht hier op jullie. Tot straks." Joey voelde zijn wang nog na gloeien. Hij liep terug naar de kamer. Hij ijsbereider door de ruimte. Hij hoopte maar dat het niet lang zou duren.
Hij werd gek van dat wachten. Na een tijdje werd Evie weer terug binnen gereden. Zijn hart brak om haar daar zo aan het infuus gekoppeld te zien liggen. Joey schrok op uit zijn gedachten toen hij Evie om hem hoorde vragen. Hij ging voorzichtig bij haar op het randje van het bed zitten. "Hey prinses. Joey is er ook. Je hoeft niet bang te zijn. Alles komt goed. Beloofd."

Mike
Met grote belangstelling bekeek hij de foto’s. Hij grinnikte. “Jullie zijn een leuk stel bij elkaar. Aaw leuk je bent tante. Ik vrees dat ik een hele tijd moet wachten voor ik oom word.” Hij pakte zijn telefoon en zocht naar foto’s. “Kijk dit was mijn moeder. Jenny lijkt het meest op haar. Ik lijk het meest op mijn vader.” Hij zocht verder. “Kijk dit ben ik met Jenny. Ze kan super irritant zijn maar we zijn twee handen op een buik. Ze gaat na de zomer de pabo doen. Geloof dat we de liefde voor lesgeven van mijn moeder hebben. Zij gaf wel les op jou school. Ze gaf geschiedenis. Ik weet niet of je les van haar hebt gehad.” Hij keek naar Lola. “Ik denk dat mijn vader wel op haar wilt letten. Hij woont niet ver van de stad. Dus laten we gaan, ik betaal.” Hij ruimde zijn spullen op en liep naar binnen waarna hij betaald. “Goed laten we gaan.”

Gwen
Gwen keek toe hoe Joey op het bed ging zitten. “Wat is er gebeurt?” Vroeg Evie schor. “Wil je water?” Ze liep naar het aanrecht en vulde een bekertje water. “Drink maar heel voorzichtig.” En ze hielp Evie met drinken. Evie keek naar haar moeder en naar Joey. Gwen wilde net vertellen wat er gebeurt was maar de dokter kwam binnen. “Mag ik u even spreken?” En hij keek Gwen vragend aan. Gwen stond op en liep met de dokter mee. “Wat is er aan de hand?” En ze keek de dokter vragend aan. “Alles is goed gegaan. Op de scans hebben we niks meer gevonden. Jullie waren er op tijd bij. Wel moet ze een nachtje blijven voor observatie. Ik neem aan dat u bij haar wilt blijven als moeder zijnde.” Gwen deed haar best om alles in zich op te nemen. “Ja ik wil graag blijven slapen. En gelukkig dat alles goed is gegaan. Dankuwel dokter.” Ze gaf hem een hand en liep terug naar Evie. Ze haalde diep adem. “Liefje je moet van de dokter hier een nachtje blijven.” Evie keek haar met grote ogen aan. “En de film dan?” Gwen zuchtte diep. “Lieverd je bent ziek. Tante Emma komt strakjes. Als je morgen weer naar huis mag kunnen we wel kijken of ze kan knutselen na haar werk.”

Joey

Joey bleef bij Evie zitten terwijl Gwen met de dokter ging praten.
Hij probeerde door het raam een blik of een woord te kunne opvangen maar tevergeefs. Hij wachtte tot dat Gwen terug was en sprong toen haast bijna op. Hij wilde net vragen of alles goed was toen ze zei dat Evie een nachtje noest blijven. Niet zo gek waarschijnlijk. Waarschijnlijk wilde ze haar in de gaten houden. "Is verder alles goed? Ze houden haar toch alleen te observatie?"
Joey beet op zijn lip. "Wil je dat ik wat spullen voor jullie haal voor de nacht?" Hij wist ook niet hoe hij het beste kon helpen. Hij voelde zich een beetje machteloos.


Emma

"Een stelletje ongeregeld bedoel je. Als wij samen zijn is het net een kippenhok. Zusjes die voornamelijk lopen te kibbelen op elkaar. Naja, nu we allemaal ouder zijn kunnen we wel beter met elkaar overweg." Emma knikte. "Ja, ik had niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. Oké ik heb altijd al huisje, boompje, beestje willen hebben maar om dan echt op zo klein hummeltje te mkgen passen was toch wel evn wennen hoor. Eva en haar man zijn voor het eerst met die kleine op vakantie naar Italië. We bellen dagelijks even en het is zo leuk om haar verhalen re horen. Ze is echt zo trotse mama." Emma bekeek de foto's. "Nee, ik heb alleen maar mannen gehad voor Geschiedenis. Ze komt mij helaas ook niet bekend voor." "Ik ben een mengelmoes van mijn beide ouders. Eva en Nina lijken op mijn moeder en Rosa juist weer op mijn vader." Ze zocht een foto waar ze met haar ouders op stond.
"Ik kan ook anders naar min ouderlijke huis bellen. Ee is vast wel iemand thuis wie even op Lola wilt letten." Emma knikte. Ze wachtte tot dat Mike had betaald en weer terug was. "Ik ben alleen wel.met de fiets gekomen. Ik weet niet hoe jij bent "