You are perfect to me

Emma

Emma knikte. "Ja, we hebben besloten als Mike is hersteld om naar Texel te gaan om daar even op adem te komen. Bedankt om er over te beginnen. Ik had er zelf totaal niet aan gedacht." Emma keek geschrokken Gwen na. "Alles oké?" Emma hoorde de opmerking van Evie. "Dan valt niet alleen papa Joe flauw maar ook tante Emma. Ik denk dat mams een beetje oververmoeid is door alle spanning rondom Hailey." Emma stond op. "Ik help je wel even. Kom op snotneus, naar boven."

Joey

"Ik ook niet en dat heb ik hem gezegd ook. Hij zei dat ik niet begreep wat hij doormaakt. Nee gelukkig niet en dat hoop ik ook nooit te hoeven meemaken maar ik zou Gwen nooit kunnen bedriegen en dat deed hij wel. Ik dacht altijd dat Mirjam zijn grote liefde was, zo sprak hij wel over haar altijd. Maar dan had hij haar nooit bedrogen. Als hij iets met Susan was begonnen nadat Mirjam was overleden had iedereen begrepen dat hij opnieuw opzoek ging naar de liefde. Het rate is nog wel dat Zari amper twee jaar ouder is dan Hailey en Allie." Joey omhelste Mike. "Gooi het eruit man. Het zal opluchten."

Gwen
Gwen keek even naar Evie. Ze ging nadenken. Joey en zij waren in het Mcdonaldshuis voorzichtig aan weer lichamelijk contact gezocht. Altijd veilig. Ze voelde zich wel misselijk en hetzelfde als toen ze zwanger was van de tweeling. Het zou toch niet? Nee het kon niet. Ze keek even naar Emma en wachtte tot Evie naar boven was. “Ik twijfel Emma. Niet dat Joey en ik er weer mee bezig waren absoluut niet. Maar ik voel me wel zoals ik me voelde toen ik zwanger was van de tweeling.” Ze hoorde weer voetstappen op de trap. “Tante Emma kom je nog?”

Mike
“Hij hield heel veel van mijn moeder. Dat weet ik. Hij mist haar ook oprecht. Maar dit….hoe kan ik hem dit ooit vergeven?” Mike veegde zijn tranen weg. Hij knikte. “Ik vind het gewoon raar om een zusje te hebben die iets ouder is dan Engel of inderdaad zoals Allie en Hailey. Het is gewoon bizar. Ik neem Susan en Zari ook echt niks kwalijk.” Hij pakte een tissue en snoof zijn neus. “Ik snap mijn vader gewoon niet.”

Emma

Emma keek Gwen geschrokken aan. "We praten straks verder als de prinses op bed ligt." Emma stond op. "Jaja, tante Emma komt eraan. Juf ongeduld!" Vervolgens liep ze naar boven. "Nou,madam. Waar is je pyjama? Tanden poetsen. Zal tante Emma een vlecht maken zodat als je morgen wakker wordt je allemaal golfjes in je haar hebt?"

Joey

"Ik heb werkelijk geen idee. Ik denk dat het tijd nodig heeft om het een plek te geven en te beseffen dat je het kan vergeten. Misschien vergeef hé het hem wel nooit. Dat kan " Joey knikte. "Naja. Susan is wel met papa het bed in gedoken. Alhoewel we weten niet of hij over Mirjam en zijn kinderen heeft verteld tegen haar." Joey haalde een hand door zijn haar. "Dan zijn we het daar in elk geval over eens want ik snap hem ook niet."Joey pakte zijn colaatje van het kastje dat hij had gekocht. "Hoe gaat het verder tussen jou en Emma?"

Evie
“Hier!” En ze haalde haar Winnie the Pooh pyjama van onder haar kussen vandaan. Ze deed haar shirtje en broek uit en kleedde zich om. Ze dacht na. “Ik wil een Elsa vlecht. Als dat lukt. En anders kleinere vlechtjes.” Ze liep naar de badkamer en ging op het krukje staan zodat tante Emma haar kon helpen met tandenpoetsen. “Tante Emma. Ik denk dat mama weer baby in de buik heeft. In de ochtend was ze ook niet heel lekker. Dat zag ik aan haar.”

Mike
Mike dacht na. “Ik denk wel dat mijn vader open en eerlijk is geweest over de situatie. Hij leerde Susan kennen op bijeenkomsten voor mensen met een zieke partner of die een partner hadden verloren aan een ziekte. Geloof dat zij haar partner verloren had.” Mike keek even naar Joey. “Tussen mij en Emma gaat het goed. We gaan als ik weer kan even naar Texel om uit te waaien. Ik heb beloofd om het rustiger aan te doen, om hulp te zoeken bij het verwerken van het overlijden van mijn moeder en ik heb beloofd om opener te zijn.” Mike slikte en pakte even zijn bekertje met water. “Hoe is het tussen jou en Gwen?”

Emma

Emma knikte. "Dat kan ik wel maken,maar als tante Emma een heleboel kleine vlechtjes maakt dan krijg je meer krullen. Laten we in elk geval je tanden gaan poetsen en een borstel en elastiekjes pakken." Emma beet op de lip. "Ik weet het niet,Eef. Eerlijk gezegd hoopt ik dat mama gewoon oververmoeid is gespannen door alles met Hailey. Als mama echt opnieuw zwanger is dan wordt dat aardig pittig voor haar. Je zusjes zijn nog zo jong em dan Hailey haar problemen met de longen."

Joey


Joey slikte. "Dan zou zei toch juist mieten weten hoe het voelt om.." Hij maakte zijn zin niet af. "Ik kan er gewoon geen touw aan vast knopen." Joey knikte. "Moeten jullie doen. Het zal jullie goed doen." Joey knikte nogmaals. "Kies voor jezelf,Mike. Voor je eigen geluk. Als ik iets kan doen, hoef je maar te bellen of te appen. Ik ben er voor jou en Emma. Je bent immers mijn kleine broertje." En gaf Mike een vriendelijke mep op zijn schouder. "Goed. Wel zwaar af en toe her ouderschap met drie meiden. Vooral door de zorgen om Hailey. Maar we maken ook zeker tijd voor elkaar." Meer over zijn liefdesleven ging hij niet loslaten

Evie
Evie ging op het krukje staan en deed wat tandpasta op haar tandenborstel. Ze bleef even staan. “Ik denk dat mama weer een baby krijgt. Ik heb er een neus voor tante Emma. Net als met Hailey en Allie heeft ze een bepaalde gloed. En ze is weer misselijk.” Ze deed de borstel in haar mond en begon haar tanden te poetsen.

Mike
Mike knikte. “Ik snap het ook niet. Ik denk ook dat we het nooit zullen snappen.” Mike pakte zijn bekertje water en nam een slok. “Ik heb Emma ook beloofd om voor haar en ons gezin te kiezen. En daar ga ik ook voor. Ik hoop dat ik snel uit het ziekenhuis mag en we dan even naar Texel kunnen. Ik ben blij dat je er voor ons bent. Zou je straks nog even kunnen checken bij Jenny?” Hij glimlachte. “Jullie doen het goed Joey. Anders gaan jullie na ons even naar Texel met de kinderen?”

Emma

Emma knikte en sloeg een diepe zucht. "Dat is wel waar. Jij had het ook al gauw door dat tante Emma zwanger was. Ik weet het niet, Eef. Daar kunnen we alleen achter komen als mama naar de dokter gaat of een test doet." Emma dacht na. "Gwen, kom is naar boven.",riep ze in het trapgat. Als Gwen een test had liggen konden ze het beter meteen doen als ze het wilde doen zonder dat Joey erbij was.

Joey

Joey knikte. "Ik hoop het ook voor jullie. Jullie hebben ook een drukke tijd achter de rug. Gwen en ik zijn jou en Emma nog altijd enorm dankbaar dat jullie er de afgelopen tijd zoveel voor ons zijn geweest. Een om Evie op te vangen maar ook als steunpilaar." Joey slikte "Dank je. Soms heb ik het even nodig om dat te horen. Je voelt je rot als je de tweeling alleen laat om iets met Evie te doen of het idee hebt dat je huist voor haar er te weinig bent. Maar ik kan mijzelf niet door midden delen. Kon ik maar op twee plekken tegelijkertijd zijn." Joey dacht na. "Ik zal het aan Gwen voorstellen."

Gwen
In de tijd dat Emma met Evie boven was had ze uit het bovenste keukenkastje waar alle medicijnen stonden nog een zwangerschapstest gevonden. Ze twijfelde eerst, moest ze het wel doen zonder Joey? Ze besloot toch om het wel te doen nadat ze weer had overgegeven. De test was positief. Ze slikte. Dit was niet wat ze in gedachten had. Ze hoorde Emma roepen en liep naar boven. Ondertussen appte ze Joey. Hey schat, wil je asap naar huis komen? Met de kinderen is alles goed maar ik moet je wat vertellen. XxBoven aan gekomen zag ze Evie kijken. “Is dat een test mama?” Gwen keek even naar de test in haar handen en knikte. “Zou je even naar je kamer kunnen gaan?” Evie deed haar handen in haar zij. “Mama ik weet heus wel wat dit betekent. Ik ben geen klein kind.” Gwen keek haar dochter streng aan. “Evelyn, naar je kamer nu.” Evie rolde met haar ogen maar ging toen toch naar haar kamer. Gwen sloot de badkamerdeur toen ze Evie haar kamer deur ook dicht hoorde gaan. Gwen liet de test aan Emma zien. “Positief Emma. Ik vond er nog een in het medicijnkastje in de keuken. Ik heb Joey al gevraagd of hij hier heen kon komen.” Ze voelde dat ze wit wegtrok, deed de deksel op de wc en ging daar zitten. “Fuck. Ik had dit nooit verwacht.”

Mike
“Geen probleem Joey. We zijn zoals je zegt familie van elkaar. We doen dit voor elkaar. Ik heb onwijs genoten van Evie. Ze is een hele lieve en grappige meid.” Mike keek even naar Joey en pakte zijn hand. “Jullie vinden als gezin wel een weg. Het komt goed ook met Hailey.” Mike nam weer een slok van zijn water. “Wat hoorde ik. Heeft Evie verkering?” En hij keek Joey met pretoogjes aan. “Wat vindt deze papa Beer daarvan?”

Emma

Emma keek Evie na. "Ga nou maar, eigenwijs. Ik kom straks je haren nog invlechten." Emma was op her tandje van het badkuip gaan zitten. Anders was er van schrik in gevallen. Dit kon niet waar zijn! "Maar hoe dan?!? Ik neem toch aan dat jullie ht veilig hebben gedaan gezien jullie net een tweeling hebben." Emma wreef over haar slapen. "Nee. Dat snap ik! Dit verzin je ook niet. Ik weet geen eens wat ik moet zeggen. Joey schrikt zich dood. Heb je hem al geappt? Want je moet het hem wel gaan vertellen. Oh god, Gwen. Hoe ga je dit doen? Drie kinderen, Hailey haar longproblemen en dan opnieuw zwanger."

Joey

Joey schoot in de lach. "Je mag eerlijk bekennen dat het af en toe een kleine opdonder is en vreselijk eigenwijs. Maar ik hou van dat kind. Eef en ik.. ik weer niet hoe ik onze band moer beschrijven." Joey knikte. "Ik heb er ook vetrouwen in maar als zs dan twee dagen achter elkaar bijna stikt en Gwen hoort vertellen wat er gebeurde dan schrik je jezelf dood. Als je je bedenkt dat het ook anders had kunnen aflopen." Hij duwde de gedachten snel weg. "Oh, hou op met me! Kan ik haar nog opsluiten in de kelder?" Joey hoorde zijn mobiel afgaan. "Ik ga tevens straks bij Jenny. Maar een momentje.. Gwen appt me. Deze moet ik even beantwoorden." Uhm.. oke.. Ik wilde eigenlijk even langs Jenny gaan om te kijken hoe het met haar is maar ik kom wel eerst naar huis. Weet je zeker dat alles oké is? Joey keek op naar Mike. "Ik moet gaan. Gwen vraagt of ik naar huis kan komen. Ik weet niet wat er is maar het zit me niet lekker. Ik ga daarna nog wel even anders langs bij Jenny."

Gwen
“We hebben het veilig gedaan. Vooral omdat ik net zwanger ben geweest. Maar zo te zien is er toch een ongelukje gebeurd.” Ze deed haar handen voor haar gezicht. “Hoe ga ik dit aan hem vertellen? Ik ga het niet weghalen. Joey zou dat ook nooit van mij vragen.” Gwen keek naar Emma. Ze voelde haar telefoon trillen. Ik weet het niet. Ik moet je wat laten zien en vertellen. Ik ga het niet over de app vertellen.

Mike
Hij knikte. “Jullie hebben een hele sterke band. Het lijkt wel alsof jullie een tweeling zijn, op de een of andere manier kan je Evie heel goed aanvoelen.” Mike nam nog een klein slokje water. “Snap ik. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en is ze nu weer thuis.” Mike begon te lachen. “Haha ik geloof dat je Gwen dan op je dak krijgt. Je doet er weinig aan Joey. Al denk ik dat je je bij kinderverkering weinig zorgen hoeft te maken.” Toen Joey hem vertelde dat Gwen hem geappt had keek hij even bedenkelijk. “Ja ik weet het ook niet. Ga maar Joey. Ik neem aan dat Emma straks dan wel deze kant op komt.”

Emma

Emma schudde de hoofd. "Ik weet niet wat ik moet zeggen en je kent me dat heb ik niet vaak. Ik denk dat Joey in eerste instantie schrikt,maar hij laat je niet zitten. Je vragen om het weg te laten halen dat zie ik Joey nooit van je vragen. Al met Joey zijn werk opgeven dan zal die nog alles voor jou en de kinderen doen. Daarvoor houdt die te veel van je. Dat heb ik in alle tijd dat jullie samen zijn wel gezien. Ik zal gaan als Joey er is dan kunnen jullie rustig praten. Laat hem de teat gewoon zien, dan snapt die het wel."

Joey

Joey schoot in de lach. "Een tweeling mer honderd jaar verschil dan wel. Misschien kunnen we het beter beschrijven als twee handen op een buik. Maar je hebt wel gelijk,ja." Joey knikte. "Gelukkig wel,ja. Ik ga dan ook zo maar weer eens. Ik zal Emma deze kant opsturen. Dan kunnen jullie de avond samen doorbrengen." Hij liep naar Mike toe en gaf Mike een boks. "Rustig aan hé broertje. Als er iets is dan app je maar." En pakte zijn spullen. Hij appte Gwen dat hij er aan kwam. "Ik kom morgenochtend even langs als ik Evie naar school hebt gebracht."

Gwen
Gwen keek Emma aan. “Ik weet dat Joey mij nooit zou dwingen tot een abortus. Ik zou het zelf ook niet kunnen. Ik weet gewoon niet of mijn lichaam het aan kan. Zoals je zei ben ik net bevallen.” Ze haalde een hand door haar haar en stond op van de wc. Ze pakte een beker, deed er water in en nam een slok. “Zullen we Eef op bed brengen? Of zou jij het kunnen doen? Dan zet ik alvast thee voor Joey en mij.”

Emma

"Ik ga niet ontkennen dat het zwaar zal worden, zowel fysiek voor hou als voor jullie mentaal. Maar jullie redden je uiteindelijk ook wel. Jullie zijn er voor ons en andersom. We zullen jullie blijven helpen met de meiden waar we kunnen." En knuffelde Gwen. "Ga maar! Ik leg die uk wel op bed. Als Joey er is dan ga ik terug naar Mike. Maar uhmm Gwen.. wat moet ik tegen Eef zeggen? Ze heeft de test in ke handen gezien. Eef is niet gek! Die gaat niet slapen voordat ze de waarheid weet."

Gwen
Gwen keek naar Emma en toen naar de test in haar handen. Emma had gelijk, Evie had de test gezien en ze wist wat zo'n test betekende. "Ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen. De waarheid. Zeg maar dat mama weer een baby in haar buik heeft en dat ze het verder met papa gaat bespreken. Dus dat betekent dat die kleine aap in bed moet blijven." Ze gooide wat water in haar gezicht en pakte de test op. "Het gaat zwaar worden maar Joey en ik zijn een team. Jij moet je nu focussen op Mike en op die kleine in je buik. Maak je over ons geen zorgen. Mijn vader kan ook nog oppassen. Ga jij nou maar genieten van Texel als Mike weg mag van de dokters." En ze gaf Emma een knuffel. Ze hoorde beneden een deur dichtslaan. Ze liep de badkamer uit en liep ook naar beneden. Beneden trof ze Joey aan. Ze gaf hem een kus. "Ga even zitten schat. Ik moet je wat vertellen en laten zien. Beloof me alsjeblieft dat je niet gaat flippen wat dat kan ik er nu niet bij hebben."

Emma

Emma knikte. "Dan zal ik dat tegen haar zeggen. Sterkte. App me hoe het gesprek ging. Hou van je en het komt goed. Zal ik anders morgen die kleine aap naar school brengen voordat ik naar Mike ga? Dan hebben jullie tijd voor elkaar?!?" Ze omhelste Gwen nog even stevig en liep toen naar de slaapkamer van Evie. "Oké, prinses Elsa. Uw haren moeten nog gevlochten worden."

Joey

Joey kuste Gwen vluchtig terug en ging toen zitten. "Wat is er nou verdorrie allemaal aan de hand? Is we iets met de meiden? Moet Hailey terug naar het ziekenhuis? Gaat het niet goed met Eef op school? Heeft het met Emma en Mike te maken? Ik word gek van dit geheimzinnige gedoe,Gwen. Waarom moest ik halsoverkop bij Mike vandaan vertrekken?"

Evie
Ze was met haar Frozen legokasteel bezig toen haar tante weer binnen kwam. Ze keek haar serieus aan. “Mama is zwanger he? Ik zag het aan haar blik.” Evie ging op bed zitten en gaf haar borstel en de elastiekjes aan haar tante. “Niet liegen tegen mij tante Emma. Ik zie het aan je.” Evie kende haar tante al jaren en kende ook ondertussen haar gezichtsuitdrukkingen.

Gwen
Ze slikte. “Er is niks met de kinderen. Hailey en Allie slapen als roosjes en Evie wordt klaargemaakt om naar bed te gaan. Ik…” Ze legde de positieve test op tafel. “We zijn zwanger Joey. Ik kon dit niet tegen je vertellen via de app. Ik gaf over. Evie zei dat ze mijn gloed zag en ik besloot om toch maar een test te doen terwijl ik wist dat we veilig bezig waren. Toen ik weer overgaf vond ik nog een test in de keuken. Bij de medicijnen. Hij was positief. Ik heb er nog een gedaan en dat was deze. We kunnen er niet meer omheen. We verwachten een vierde kindje.” En ze begon te huilen.

Emma

Emma ging op het randje van Evie de bed zitten. Ze klopte op het bed zodat Evie bij haar kwam zitten. Emma knikte. "Mama is het nu aan papa vertellen, dat mama weer zwanger is." Emma begon Evie haar haren te kammen. "Papa en mama zullen wel geschrokken zijn maar het komt wel goed. Ook al wordt het zwaar voor hun. We gaan papa en mama allemaal helpen."

Joey

"Maar wat is er dan aan de hand? Wat kon je niet over de app zeggen?" Joey keek Gwen onderzoekend aan. Plots legde ze iets op tafel. Joey herkende meteen wat het was. Zo een zelfde test bevestigde namelijk vorig jaar dat Gwen zwanger was van Charley en Allie. "Maar..." Hij wreef met zijn handen over zijn gezicht. "Het.. we hebben het veilig gedaan. Daar hebben we juist op gelet." Hij stond op om koffie te zetten. "Hoe gaan we dit in hemelsnaam doen? Dan hebben we straks twee kinderen van net een jaar, een baby en een dochter van acht. We komen nu al handen te kort."

Evie
Evie dacht na. Ze rekende in haar hoofd. “Maar dan zijn Hailey en Allie een jaar ruim en ik acht. Als de baby komt.” Ze wist zelf even niet wat ze moest zeggen. Ze was dol op haar zusjes maar ze zag ook wel dat het haar ouders veel energie kostte. “Ik ga ze helpen. Ik word de beste grote zus voor alle drie. Opa Boek, jullie en mijn andere ooms en tantes kunnen ook helpen. Het komt wel goed.”

Gwen
“Ik weet het schat. Maar een condoom kan scheuren en blijkbaar is dat gebeurd.” Ze slikte. Zelf wist ze ook niet goed wat ze moest doen. “Ik weet het schat. Ik weet dat we nu al handen te kort komen maar je kan niet van mij vragen of ik het weg ga halen. Dat kan ik niet.” Ze stond op en begon heen en weer te lopen. “Ik ben twee weken ongeveer. Sowieso wil ik eerst met Astrid een afspraak maken. Voor de zekerheid. En als je niet mee wil ga ik wel alleen of met Emma.” Ze had last van angsten. Ze was bang dat Joey haar zou laten zitten, dat hij dit niet aan kon.

Emma

Emma knikte. "Dat klopt. Papa en mama zullen straks drie kindjes hebben van onder een jaar." Emma knikte. "Daar heeft tante Emma ook alle vertrouwen in. Papa en mama zullen er alles aan doen om ook leuke dingen met jou te blijven doen en je bent altijd welkom om te komen spelen en te logeren. Ook al voetbalt tante Emma zich niet altijd lekker door de baby in de buik en heeft ze straks zelf een baby." Ze kuste Evie op de voorhoofd. We houden allemaal heel veel van jou,prinses Evie."

Joey

Joey keek geschrokken naar Gwen. "I know maar... het besef is er nog niet helemaal. Ik voel me zo stom. Begrijp me noet verkeerd maar ik dacht echt dat we slim bezig waren om juist een zwangerschap nog even uit te stellen en nu.. Ons leven staat al volledig op zijn kop. Laatst staan met vier kinderen, waarvan drie onder een jaar." Hij slikte even en wreef over zijn slaap. "Gwen! Dat.. Hoe kun je dat van mij denken? Dat zou ik nooit van je vragen. Dat zou ik zelf ook niet kunnen." Joey stond op. "Ik ga mee. Ik regel wel wat met Roy. Misschien kunnen we wat optredens verzetten zodat ik vaker thuis kan zijn gezien er toch ook geld op de plank moet komen."

Evie
“Ik wil wel komen logeren maar alleen als oom Mike weer beter is. Anders moet je en voor mij zorgen, voor oom Mike en voor de baby.” En ze legde haar handen op de buik van haar tante. “Ik kan niet wachten om mijn neefje of nichtje te ontmoeten.” Evie keek even rond. “Ik had nog een tekening gemaakt voor jou.” Ze stond op en liep naar haar bureautje. “Bij Thijs vanmiddag.” En ze gaf de tekening aan haar tante. Ze had haar oom en tante en een baby getekend. In een park. Zonnetje scheen en naast vogels had ze een engeltje getekend. “Jullie gezin.” Ze hoorde haar moeder harder praten beneden en niet veel later begonnen haar zusjes te huilen.

Gwen
Gwen keek Joey aan. “Denk je dat ik niet weet dat ons leven op zijn kop staat? Dat het leven van Hailey uit ziekenhuis bezoeken gaat bestaan? Dat Evie en Allie ook genoeg aandacht nodig hebben? Dat het nog zwaarder gaat worden met vier? Ik besef mij dat maar al te goed Joey O’Mally. Ik ben zwanger terwijl ik twee maanden terug bevallen ben van een tweeling. Mijn lichaam is nog steeds herstellende.” Ze veegde haar tranen weg die op waren gekomen. “Je bent niet de enige die werkt Joey. Ik heb ook nog mijn werk. Doe niet alsof jij de enige bent die voor geld zorgt.” Ze wist niet waar dit vandaan kwam ze wist wel dat de hormonen het erger maakte.

Emma

Emma knikte. "Dat is waar. Als oom Mike is hersteld dan mag jij komen logeren. Gaan we weer een keertje met zijn drietjes naar de bioscoop.",beloofd Emma. "Ik kan ook niet wachten om het kindje te ontmoeten." Emma kreeg tranen in de ogen. Ze knuffelde Evie. "Dank je wel,lieverd. Hoe was het verder vandaag? Ik hoorde van mama dat jullie een ijsje waren wezen halen en naar de macdonalds zijn geweest." Ze hoorde babygehuil. "Ik denk dat wij maar even bij je zusjes moeten gaan kijken."

Joey

Joey stond op. "Doe eens asjeblieft even rustig ja. Ja staat te tieren tegen me. Ik probeer ook alleen maar in deze fuckimg chaos een oplossing te vinden vanuit mijn kant." Hij wreef over zijn slapen. "Ik ga Evie weltrusten zeggen en bij de tweeling kijken gezien ik die hoor huilen. Koel in de tussentijd alsjeblieft af zodat we dit gesprek rustig voort kunnen zetten als ik weer beneden ben."

Evie
Evie keek even naar haar tante. “We hebben nog een ijsje gegeten bij Stefano. Thijs en ik mochten zelf ons ijsje maken. Ik had smurfenijs en aardbeien ijs met slagroom en mini spikkels. Thijs had chocoladeijs met smurfenijs. We hadden allebei een hele blauwe tong.” En ze giechelde. “We kunnen ook thuis een bioscoop maken tante Emma. Dat heb ik op youtube gezien op een filmpje die mama mij liet zien. Dan bouwen we eerst een dekentent met lampjes, blazen we een luchtbed op of leggen we een matras neer en dan gaan we film kijken.”

Gwen
Gwen deed haar ogen dicht. “Joey wacht.” En ze zuchtte diep. “Sorry ik had niet zo moeten doen. Ik zit vol spanning en hormonen. Mijn lichaam is net bijgekomen van de bevalling van Hailey en Allie. Dan nog de stress rondom Hailey ik….” Ze slikte. “Ik was onredelijk. Sorry. Ga maar naar boven dan kom ik ook zo. Wil je thee?”

Emma

"Oe,lekker! En waarom mocht tante Emma niet mee? Ik luste ook wel een ijsje?" En sloeg nep-beledigd de armen over elkaar maar schoot toen in de lach. "Nee hoor. Tante Emma plaagt je maar. Ik ben blij dat je een leuke dag heb gehad. Volgens mij heb je het nu ook veel meer naar je zin op school." Emma hoorde het plan aan. "Oh, dat is ook wel heel leuk,ja. We kijken wel even. Tante Emma en oom Mike vinden het in elk geval leuk om weer eens iets met jou alleen te doen."

Joey

Joey bleef staan. Afwachtend wat Gwen zou doen of zeggen. "Ik snap het maar dat hoef je niet op mij af te reageren. Ik weer ook niet wat ik met deze situatie aanmoet. Ik probeer je aan alle kanten te helpen maar het voelt alleen maar alsof ik faal. Geen enkele oplossing voelt goed genoeg. Ik voel me al vreselijk schuldig nogsteeds over het feit dat we onze tijd moesten bedelen tussen de tweeling en Evie." Joey knikte en omhelste Gwen. "Koffie liever." En liep naar boven. Hij vond Emma en Evie al bij de tweeling. "Geef ze maar. Ik wieg ze wel in slaap. Dan prinses eindelijk gaan slapen. Geef papa een kus."

Gwen
Ze schonk thee in voor zichzelf en maakte koffie voor Joey. In haar hoofd speelde allerlei gedachten. Joey had gelijk. Hij deed ook zijn best voor haar. Misschien had zij meer moeite met het accepteren dat ze zwanger was dan Joey. Ze liep naar boven, richting de kamer van de tweeling en zag dat ze allebei in Joey zijn armen lagen. Evie en Emma stonden er ook bij. De tweeling was rustig weer in slaap gevallen. “Sorry meisjes. Sorry prinses.” En gaf Evie een kus op haar hoofd. Ze gaf Joey een kus op zijn mond. “We praten zo verder. Ik ga Evie naar bed brengen.” Zei ze zachtjes tegen hem. Ze keek Emma aan. “Ga maar naar Mike, we hebben het hier onder controle. Ga lekker met hem knuffelen.”

Emma

"Rustig aan,jullie twee." Ze knielde bij Evie neer. "Jou zie ik morgenochtend. Slaap lekker,meisje." En gaf Evie een kus op de voorhoofd. Ze zag Joey vragend kijken. "Ik breng Evie morgenochtend naar school." Joey:"Dat is lief van je. Dank je wel." "Geen dank. Nou dan ga ik maar." Evie:"Dank je wel tante Emma voor het vlechten en geef oom Mike een kus." Emma knikte. "Zal ik doen,lieverd. Fijne avond nog."

Joey legde de tweeling weer in hun bedjes terwijl Gwen,Evie in stopte. Hij was aan de keukentafel gaan zitten met zijn koffie. Zijn laptop open voor zijn neus met zijn agenda.