You are perfect to me

Mike
“Nou we zijn nu toch al ruim 6 weken onderweg. Nog niet over de helft maar toch al ruim een maand hebben we gehad.” En hij raakte haar buik aan. “Je wens komt uit lieverd. We krijgen straks een knappe meid of stoere kerel in onze armen.” Hij grinnikte. “Gelukkig heb je qua poepluiers al ervaring op gedaan bij Evie.” En hij wachtte in de rij. “Klopt. Ze zei: twee kinderen is dubbel zoveel cadeaus. Ik hou dus mijn hart vast.” Hij knikte en gaf Emma een kus op haar hoofd. “Dan gaan we zo lekker naar huis.”

Gwen
Gwen keek naar Joey. “Ik had dit met Evie helemaal niet. Emma en ik deden het met zijn tweetjes. Ik liet niemand toe behalve zij. Uiteindelijk kwamen mijn vader en John dan wel maar dat is anders dan nu. Nu heb ik zoveel lieve en fijne mensen om mij heen om dit te kunnen delen. En het belangrijkste is dat ik jou heb.” En ze gaf Joey een kus. Hailey keek even naar Allie en deed toen haar ogen dicht. “Zullen we de tweeling hun kamer maar laten zien?”

Emma

"Dat is waar. Als je het zo zegt dan lijkt het heel snel te zijn gegaan maar als ik denk aan acht maanden dan klinkt het nog heel ver." Emma knikte maar keek Mike toen aan. "He, meisjes kunnen ook stoer zijn hoor.",verbeterde ze hem. Emma schoot in de lach. "Lang geleden, lang geleden. Alhoewel mijn neefje laatst ook een heel fijn cadeautje voor tante Emma had toen ik aan het oppassen op hem was." En begon al te kokhalzen bij de gedachten. Emma schudde de hoofd. "En ik dacht dat wij hadden uitgepakt voor de tweeling." Emma knikte. Ze waren inmiddels aan de buurt. Ze nam de medicijnen aan en stopte deze in haar tas. "Op naar de primera en dan naaf huis."

Joey

Joey kuste Gwen terug en hield haar stevig vast. "Ik snap het. Ik zal mijn uiterste best doen om je te helpen en samen op te voeden. Je hoeft het dit keer niet alleen te doen met de hulp van Emma,John en je vader. We doen samen de nachten. Het zal niet meteen vlekkeloos verlopen maar we vinden onze draai wel. Voor mij is immers alles geheel nieuw. Evie kan immers zelf naar de wc en aankleden en slaapt snachts door." Joey knikte. Hij stond op en hield Allie dicht tegen zich aan. Hij volgde Gwen naar boven. "Jullie mooie kamertje. Hier gaan jullie leker slapen. Oom Mike heeft een mooie muurschildering voor jullie gemaakt van bambi."

Mike
“Sorry meisjes kunnen ook heel stoer zijn.” En hij schoot in de lach. Mike wachtte geduldig tot Emma de medicatie had opgehaald en haakte zijn arm in de hare. “Okee dat is waar maar dan nog. Zoiets verleer je niet.” En hij gaf haar een kus. “Je weet hoe Jenny is. Ze vindt het leuk om cadeautjes uit te zoeken voor een ander. Het is voor haar ook een soort therapie.” Hij slikte. Het was bijna een jaar geleden dat hij zijn moeder was verloren. Hij veegde even een traan van zijn oog en keek Emma aan. “Is goed.” En samen liepen ze naar de auto. Bij de auto aangekomen hielp hij Emma met instappen. Hij ging achter het stuur zitten en reed naar het centrum.

Gwen
Gwen knikte. “Ik weet dat ik het niet meer alleen met hun hoef te doen maar dat besef komt nu even binnen.” En ze liep naar de slaapkamer van de tweeling waar ze Hailey in een bedje legde. Even werd Hailey wakker maar sliep daarna weer verder. Gwen grinnikte. “Hailey is niet onder de indruk.” Ze keek naar Allie die alles in haar opnam. Gwen gaf haar een kus. “Zullen we je eens in je bedje leggen?” En ze keek even naar Joey. Gwen was gespannen voor dit moment. Ze hoopte zo dat ze beide in hun eigen bedje konden slapen.

Emma

Het liep inmiddels tegen de avond. Ze hadden net heerlijk gegeten. Emma ruimde de laatste vaat in de kast. Ze zouden straks op kraamvisite gaan bij Gwen en Joey. Voor dat ze naar huis gingen hadden ze nog een kaart gekocht waarin ze een echo foto had geplakt. Ze was onwijs benieuwd naar Gwen en Evie hun reactie. Bij thuiskomst hadden ze lekker film gekeken en Emma had nog even geslapen gezien ze heel moe was geweest. Ze wreef over de buik. "Wij gaan jou komst straks eens aankondigen, kleintje." Ze zocht Mike in de woonkamer. "Zullen we zo gaan?"

Mike
Mike was bezig met nog wat dingen nakijken. Zijn leerlingen hadden nog wat verslagen ingeleverd en die was hij aan het nakijken. Hij keek op toen Emma de woonkamer in kwam. “Ja ik ben zo ver. Even dit opruimen en dan ben ik zo ver.” Hij stond op en ruimde de verslagen op. Hij keek Emma aan en gaf haar een kus. “Je ziet er mooi uit schatje. Voel je je al wat beter?”

Emma

"Rustig aan. Maak gerust af wat je nog af moet maken." Emma zocht ondertussen de eugenetica spullen bij elkaar op tafel. Ze Mike terug. "Dank je wel." En bloosde lichtjes. Ze knikte. "De slaap heeft in elk geval goed gedaan en het eten smaakte. Ik voel me prima. Ik heb zo'n om die kant op te gaan. Ik wil babyknuffelen en Gwen de kaart overhandigen. Ik ben ook gewoon heel benieuwd naar haar reactie."

Mike
“Nee ik ben klaar. Morgen kan ik de verslagen ook nog nakijken.” En hij ruimde zijn spullen op en deed zijn schoenen aan. “Het doet mij goed om te horen dat je lekker hebt geslapen en dat mijn kookkunsten je bevielen.” En hij deed zijn jas aan. “Ik heb ook echt zin om met onze nichtjes te knuffelen. Ik ben benieuwd hoe het vandaag allemaal is verlopen nadat ze ontslagen waren.” Hij pakte de cadeautjes en maakte de deur voor Emma open. “Ik ben ook onwijs benieuwd naar haar reactie maar ik weet zeker dat ze het alleen maar heel leuk voor je gaat vinden.”

Emma

"Oké, dan gaan we zo." Ze liep naar de gang om haar schoenen en jas aan te trekken. Emma knikte. "Het heeft zeker goed gedaan." Emma knikte. "Ik ook. Het zal vast wel goed zijn gegaan." Emma knikte nogmaals. "Dat zeker maar ik wil gewoon Gwen haar verbaasde blik zien."

Joey

Hun eerste avond thuis als gezinnetje. Het was wel heel erg wennen maar het ging tot bu toe goed. Evie was zo blij geweest bij thuiskomst om haar zusjes te zien. Opa Boek had eindelijk zijn kleindochters kunnen ontmoeten en zijn zusje
Jenny en Nina hadden gekookt voor het avondeten. Ze waren tevens ook overladen met cadeau. Joey keek even naar Evie die bij Allie en Hailey in de box was gekropen om te knuffelen. Straks zouden Emma en Mike langskomen. Hij was benieuwd of Emma hun nieuwsje zou delen. Joey liep naar de box toe. "Laat je ze wel slapen, Eef."

Mike
Mike startte de auto en reed de parkeerplaats af. “Ik ben ook echt benieuwd naar de verbazing op Gwen haar gezicht. Ik denk dat ze eerst verbaasd is en daarna van vreugde gaat gillen.” Hij stopte voor een stoplicht en gaf Emma een kus. “Ik ben blij dat de rust je van vanmiddag goed heeft gedaan. Je ziet er ook beter uit.”

Evie
“Ja papa. Ik wilde ze alleen nog even knuffelen voor ze in slaap vielen.” En ze gaf haar zusjes een knuffel en een kus en liet zich toen door haar moeder uit de box tillen. “Papa, wanneer komen oom Mike en tante Emma nou?” En ze klom bij hem op schoot en ze hield ondertussen haar zusjes in de gaten. Ze zou ze geen moment uit het oog verliezen.

Emma

Emma staarde naar buiten. Ze waren onderweg naar Gwen en Joey om op kraamvisite te gaan. Emma schoot in de lach. "Als zs de tweeling maar niet wakker gilt als die op dat moment liggen te slapen." Ze kuste Mike terug. Emma keek Mike verliefd aan. "Dank je wel. Ik heb wel iets meer make-up gebruikt dan normaal om de vermoeidheid te verbloemen."

Joey

"Dan is het goed meisje." Joey sloeg zijn armen stevig om Evie heen. "Die zullen straks wel komen." Net op dat moment ging de bel. "Ga maar open doen. Dat zullen oom Mike en tante Emma zijn." Hij zag Evie naar de deur rennen. "Jaaa! Papa ze zijn er!",hoorde hij een enthousiaste Evie roepen. "Dag grote zus. Kom is bij tante Emma." Vervolgens zag hij Emma binnen komen met Evie op de arm. Hij stond op om ze te begroeten. "Hoi hoi. Fijn dat jullie er toch zijn." Evie:""Moeten wel stil doen. Allie en Hailey slapen net." Emma:"We zullen heel stil zijn."

Gwen
Gwen had heerlijk gegeten dankzij Jenny en Nina. Na het eten had ze even een tukje gedaan. Ze was nog steeds herstellende en moest van de dokter af en toe echt rust houden. Gwen had zich net omgekleed toen ze stemmen hoorde. Ze liep naar beneden en zag in de woonkamer dat Emma en Mike er al waren. Ze liep naar hen toe en gaf hen een knuffel. “Fijn dat jullie er toch zijn. Dankjewel nog voor het warme thuiskomen. Ik werd er stil van.” En ze wees naar de versieringen. Mike was naar Jenny en Nina toegelopen die nog waren gebleven. Gwen keek even naar Emma. “Voel je je al wat beter?”

Emma

Emma keek op toen Gwen beneden kwam. Ze knuffelde haar vriendin stevig. "Ik ben ook blij dat we toch konden komen. Ik voelde me zo niet lekler vanmorgen. Gelukkig heeft de rust goed gedaan." Emma knuffelde Gwen opnieuw. "Graag gedaan. Jullie hadden een warm thuiskomst verdiend." Emma knikte. "Ja, het gaat wel. Hoe is het met jou? Gaat het een beetje zo met de tweeling thuis?"

Gwen
Gwen keek even naar de tweeling. Allie had haar handje naar Hailey uitgestoken en samen liepen ze diep. Ze keek naar Emma. “Fijn dat rust je goed heeft gedaan. Met mij gaat het wel. We hebben bij Moeke koffie gedronken en een taartje gegeten. Daarna zijn we naar huis gegaan en het was heel gezellig met John en Freek. Mijn vader was echt ontroerd toen hij de tweeling zag. Hij heeft met hun beide tegelijk geknuffeld. Jenny en Nina hadden echt heerlijk gekookt maar ik ben na het eten gaan slapen. Dat heeft ook wel goed gedaan.”

Emma

Emma wierp een blik in de box. "Oh, kijk nou. Ze slapen hand in hand." Emma knikte. "Ik zag het ,ja. Joey had de foto doorgestuurd. Heerlijk dat jullie nu eindelijk op pad kunnen met de kleintjes. Wij moeten ook gauw weer eens ergens gaan lunchen. Even me-time inplaats van mama." Emma haalde een hand door de haar. "Ik had zo graag de reactie van je vader willen zien. Fijn te horen dat je genoten hebt van alle visite." Emma knikte. "Het zal ook wel uitputtend zijn in het begin." Emma keek naar Evie. "Eef, kom is mama helpen met de cadeautjes uitpakken. De envelop als laatste." Em ovwrhandigde Gwen de cadeaus en envelop.

Gwen
Evie kwam naar haar toegelopen om haar te helpen met het uitpakken van de cadeautjes. “Em jullie ook al met zoveel cadeautjes. Jenny en Nina hadden er ook al zo veel.” En ze grinnikte. Ze pakte alles uit en kwam uiteindelijk uit bij de envelop. Ze maakte het open en haar ogen lande meteen op de foto. “Wacht even…” en ze las toen het bericht. Ze slaakte een gilletje, stond op en knuffelde Emma stevig. “Je bent zwanger. Wauw Emma. Dit is jullie zo onwijs gegund.” En ze veegde haar tranen weg. Ze had altijd gehoopt dat het Emma en Mike weer zou lukken.

Emma

Emma sloeg beschaamd de handen voor de gezicht. "Ja,sorry. We hebben een klein beetje uitgepakt." En keek even naar Mike. Zenuwachtig speelde Emma met de vingers. Het moment was daar. Gwen was bij de envelop aangekomen. Het duurde even maar zoals verwacht sloeg Emma een gilletje. Ze knuffelde Gwen stevig. "Dank je wel. Daarom konden we er vanmorgen dus niet bij zijn. We waren naar het ziekenhuis voor controle. Om zeker te weten dat alles goed was." Ook Joey kwam hun feliciteren. "En alles daadwerkelijk goed? Hoever zijn jullie?",hoorde ze haat zwager vragen. "Alles is helemaal in orde. We zijn nu zes weken opweg." "Dus het was meer dan gezellig in Hawai.",hoorde ze Joey met een grijns zeggen. Ze rolde met de ogen en negeerde Joey verder. Ook Nina kwam aangelopen. "Dus je bent opnieuw zwanger?",hoorde ze Nina vragen. Emma knikte. "Ik ben zo blij voor je,Emma. Het is jullie zo gegund. Weten papa en mama het al?" Emma schudde de hoofd. "Ik wilde het als eerste aan Gwen vertellen. Zij is immers mijn beste vriendin." Nina beloofde de mond te houden. Emma zag dat de tweeling wakker was geworden door alle drukte. "Mag ik er een oppakken?"

Gwen
Gwen haalde opgelucht adem toen ze hoorde dat alles goed was. Ze knuffelde haar vriendin en Mike. “Nogmaals ik ben zo blij voor jullie. Ook dat alles goed gaat.” En ze keek even naar Nina die beloofde om haar mond te houden. “Ik vind het wel een hele eer dat je het aan ons als eerste verteld.” Ze keek naar de tweeling. “Ja hoor. Je mag met beide wel even knuffelen. We brengen ze zo naar boven zodat ze in alle rust kunnen slapen.”

Emma

Emma knuffelde Gwen opnieuw. "Dank je wel. Wij zijn oprecht ook hel blij. Wel spannend weer maar we kijken er ook enorm naar uit." Emma glimlachte. "Jij nam mij ook als eerste in vetrouwen toen je zwanger bleek van de tweeling en daarbij kan ik voor jou geen geheim houden. Je had het meteen gezien. Dan maar meteen open kaart." Emma liep naar de box. "Oeh, hoe gaan we dat doen? Twee van die hummeltje optillen?" Joey:"Ga lekker zitten. Dan geef ik ze een voor een aan." Emma knikte. "Slapen ze een beetje goed?"

Gwen
Gwen knikte. “Dat is waar maar dan nog. Ik had het ook gesnapt als je het als eerste aan je ouders had verteld of aan Mike zijn vader.” Ze grinnikte. “Ik ken je langer dan vandaag Emma. Ik had het misschien wel door gehad als je niks had gezegd maar dan had ik gewacht tot je het zou zeggen.” Gwen keek naar haar meiden. “Ja wel. Hailey is een onrustige slaper, we vinden haar elke ochtend wel zonder dekentje. Die ligt dan weer bij haar voeten.” En ze grinnikte. “Allie is een hele zachte snurker.”

Emma

"Het voelde niet goed om tegen je te liegen en het niet meteen te vertellen. Onze ouders zullen we zo snel mogelijk op de hoogte brengen. Dit nieuwsje mag iedereen weten."
Emma knikte. Ze ging zitten en kreeg om en om van Joey de meiden aangereikt. Ze staarde liefdevol naar de tweeling. "Haha. Een lekker stel samen dus." Ze streelde Hailey en Allie door hun haartjes.

Gwen
“Ik vind het wel een hele eer en je mag dit nieuws van de daken schreeuwen. Het is jullie zo gegund.” Ze maakte een foto van Emma met de tweeling en ging weer zitten. Ze wreef over haar buik en zag Evie even naar Joey kijken. “Nee Evie niet die blik. Alles is okee met mama maar haar litteken zou wel vaker trekken. Mama moet straks even het verbandje verwisselen. Er is verder niks aan de hand.” En ze tilde Evie op haar schoot. “Zeker een lekker stel. Maar Allie houdt Hailey goed in de gaten. Vannacht kreeg Hailey een hoestaanval en Allie ging niet slapen voor Hailey weer rustig was.”

Emma

Emma dankte Gwen nogmaals. "Nou dat hoeft ook weer niet. Maar her wel gewoon delen met de mensen die het horen te weten. Als we verder zijn kunnen we er altijd nog aan denken om een aankondiging te doen om social media." Emma glimlachte voor de foto. "Nog steeds last? Moet ik even kijken zo?" Emma keek naar de kleine Hailey. "Ach,meisje toch. Hoe gaan jullie dat nu thuis doen?" Joey:"We hebben zuurstof meegekregen en uitgebreid uitleg gehad."

Gwen
Gwen knikte. “Dat is waar. Wij wilde geloof ik morgen het bericht plaatsen dat de tweeling thuis is.” Gwen knuffelde Evie stevig en speelde met haar haren. “De dokter zei dat wondvocht normaal is en dat de wond nog kon trekken. Ik mag zes weken lang geen zware dingen tillen.” En ze keek even naar Hailey die met haar donkere ogen naar Emma keek en een handje omhoog deed. “Dus als ze weer een ernstige aanval krijgt dan weten we wat we moeten doen. Ze willen haar over een week wel zien voor controle.”

Emma

"Spannend! Jullie zullen dan wel overladen worden met reacties en alles." Joey:"Die zet ik gewoon wijselijk uit denk ik anders worden we inderdaad gek van alle binnenkomende berichten. We hebben ook al bedacht dat we geen cadeautjes naar het management opgestuurd willen hebben. We hebben al zo veel en dan zou het ongebruikt worden. Dat is gewoon zonder. We hebben daarintegen een donatiepagina geopend voor stichting babyspullen. Dan komt het bij gezinnen terecht die het nket zo breed hebben en babyspullen juist hard kunnen gebruiken." Emma veegde een traantje weg. "Dat is supr mooi van jullie." Emma knikte.."Als we kunnen helpen moet je het zeggen hé. We wilde morgen voor jullie boodschappen doen." Emma pakte Hailey haar handje vast. "Dag meisje. Laat iedereen maar weten hoe dapper meisje bent. Zeg papa en mama maat dat jij er wel komt."

Gwen
Gwen keek naar Joey. Ze vond het heel lief dat hij had voorgesteld om de spullen die ze teveel kregen zouden gaan doneren. Ze zette Evie weer op de grond en keek Emma aan. “Dat is heel lief dat jullie dat willen doen. Ik voel me alleen soms zo machteloos. Ik wil van alles doen maar mag het nog niet.” Gwen keek naar Hailey. “Ze komen er alle drie wel in hun tempo.” En ze boog voorover en gaf haar meiden een kus. “Zullen we zo jullie eens op bed leggen? Eens zien hoe jullie je eerste nacht hier gaan ervaren.”