You are perfect to me

Gwen
Ze gaf de tweeling nog een kus en liep met Evie mee naar haar kamer. “Mama ben je zwanger?” Gwen zuchtte diep en ging op het bed van Evie zitten. “Papa en ik gaan niet tegen je liegen. Dus ja mama is weer zwanger.” Evie keek haar aan en pakte haar hand vast. “Het komt goed mama. Jij en papa zijn sterk samen. Ik kan ook helpen.” Gwen werd hier ontroerd van. Ze gaf Evie een kus op haar hoofd. “Dat weet ik lieverd. We moeten er gewoon een weg in zoeken.” En ze dekte Evie toe. “Lekker slapen. Morgen weet een drukke schooldag.” En ze gaf haar nog een kus en liep naar beneden. Ze pakte haar thee en ging tegenover Joey aan de keukentafel zitten. Ze keek hem aan. “Sorry lieverd. Ik had niet zo moeten doen. Wil je het er nog over hebben?”

Joey

Joey keek op naar Gwen. "Slaapt Evie?",vroeg hij voordat hij reageerde op haar excuses. "Het is oké, ik snap het. Jij moet je ook dood zijn geschrokken en vreselijke zorgen maken. Ik weet niet hoe maar we komen er wel uit. We hebben ons ook door de maanden geslagen toen de meivakantie nog in het ziekenhuis moesten blijven. Het wordt niet makkelijk maar we gaan we voor." Hij stond op om Gwen een kus en knuffel te geven. "Plof lekker op de bank, dan breng ik je een kopje thee. Ik kom zo bij te je zitten. Ik probeer wat dingen te regelen in mijn agenda. Als ik het Roy en de jongens uitleg dan snappen ze het wel dat ik meer thuis nodig ben."

Gwen
“Ja en ze vroeg of ik zwanger was. Ik ben maar eerlijk geweest. Ze zei dat ze ons ook gaat helpen.” Ze stond op en plofte op de bank neer. Ze wreef over haar buik. “Ik wil niet dat onze oudste zich verantwoordelijk gaat voelen. Dat hoort ze niet te doen.” Ze veegde haar opkomende tranen weg en keek Joey aan. “Ik ben hier van geschrokken. Ik weet gewoon niet hoe mijn lichaam gaat reageren gezien ik nog steeds herstellende ben van de tweeling. Ik weet gewoon niet meer hoe we die ballen hoog kunnen houden. Nu ook dat gedoe met je vader, Mike die in het ziekenhuis ligt en Jenny die een terugval heeft. Ik weet het niet meer Joey.”

Joey

"Het is oké. Misschien is het ook wel zo eerlijk om het aan Evie te vertellen. Dan snap ze het als je je niet lekker voelt en ze wat rustiger aan moet doen als het niet gaat." Joey streelde een plukje haar achter Gwen de oor. "Evie is een schat. Ze vind het gewoon leuk om op haat manier te kunnen helpen. Bijvoorbeeld met een flesje geven. Of even opletten zodat ik mijzelf snel kan aankleden " Joey nam Gwen in de armen. "Kom hier! Ik hou van je. We komen er wel uit. Maak ke geem zorgen. Ik ben er voor jou,Eef en de tweeling."

Gwen
Gwen vond het fijn dat Joey zijn armen om haar heen sloeg. Dit had ze echt even nodig. Ze snoof zijn geur op en keek hem aan. “Dankje schat dat je niet zegt dat ik abortus moet plegen. Ik weet ook wel dat je dat nooit zou zeggen maar ik was er wel bang voor.” Ze wreef over haar buik. “Je wilde nog langs Jenny? Je mag wel even naar haar toe. Dan kan ik even liggen op de bank.”

Joey

"Dat zou ik nooit kunnen. Voor geen goud. Dan zou ik boet met mezelf kunnen leven." En dwong Gwen om hem aan te kijken. Joey knikte. "Ja, Mike vroeg of ik even bij ons zusje wilde kijken om te zien of het goed met haar ging en gemetseld was bij Emma en Mike thuis waar ze nu logeert. Zij heeft immers ook een zware dag achter de rug." Joey gaf Gwen een kus op de voorhoofd. "Rustig aan. Ik zal het niet te laat maken zodat we samen nog even kunnen bankhangen."

Gwen
Ze knikte. “Ik snap dat Mike wilt dat je even bij Jenny gaat kijken. Hopelijk gaat het goed met haar. Geef haar een knuffel van mij. Dan ga ik wel even verder met Grey’s Anatomy.” Gwen gaf Joey een kus en trok de deken naar zich toe. “Doe rustig aan schat. We redden ons wel.” En ze gaf hem een kus.

Joey

Joey knikte. "Zal ik doen." Joey wierp een blik vol afgrijzen. "Nu ben ik blij dat ik even weg kan. Vreselijke serie! Vooral de eerste seizoenen warem ze meer met elkaar bezig dan met het redden van andermans leven." Joey beantwoordde de kus en ging toen weg om te gaan kijken bij zijn zusje.

Emma

Emma was nog steeds geschokt over het feit dat haar beste vriendin en zwager opnieuw een kindje zouden krijgen. Ze moest zich verbannen voordat ze straks bij Mike aankwam. Ze wilde Gwen niet verraden voordat ze het zelf tegen Mike hadden gezegd. Ze haalde een paar keer diep adem stapte toen uit de auto en liep voor de zoveelste keer her ziekenhuis in, naar de kamer van Mike. Ze klopte aan en liep toen naar binnen. "Hèhè, wat een dag. Kunnen we nu eindelijk tegen elkaar aankruipen en iets samen kijken. Ik ben op."

Mike
Hij keek op toen Emma weer de kamer binnen kwam. “Hey schatje. Alles okee? Joey moest halsoverkop vertrekken?” Hij beet op zijn lip. “Is Gwen weer zwanger? Ik had een vermoeden gezien ik al zag dat ze bleker was anders en ze raakte haar buik vaak aan. Iets wat jij nu ook doet.” En hij trok haar dicht tegen zich aan en gaf haar een kus. “We kunnen zo wel verder met onze serie? En hoe is het met ons kleintje?” En legde zijn handen op gaar buik.

Emma

Emma ging bij Mike oo het randje van het bed zitten. "Hoi lieverd." En gaf Mike een kus. "Ja, hoor. Prima." Emma bloosde. "Oeps!" Ze slikte even. "Ja. Daarom moest Joey dus halsoverkop naar huis komen. Evie was het ook al opgevallen. Gwen is zich dood geschrokken. Ze was vooral bang dat Joey zou zeggen dat ze het kindje niet konden houden. Maar toen ik wegging leek het weer oké. Joey zou zoiets ook nooit van haar kunen vragen. Ik weet alleen niet hoe vooral Gwen zich hiet doorheen gaat slaan." En kroop in Mike zijn armen. Emma knikte. "Dat zou fijn zijn. Ik voel me oké maar heel moe."

Joey

Joey parkeerde voor de deur en belde aan bij het huis van Emma en Mike waar Jenny nu met Nina logeerde en op de hond en kat meteen lette. Hij wachtte tot er werd oogen gedaan. Nina deed open met een enthousiaste Lola op de hielen. Hij aaide de hond en volgde naar binnen. "Hey,Jenny. Hoe gaat het? Beetje bij kunnen komen na vanmiddag?"

Mike
Hij zuchtte diep. “Ongeluk zit in een klein hoekje zullen we maar zeggen.” Hij wist ook even niet wat hij er van moest vinden. Ze hadden het al pittig met drie kinderen, laat staan met vier. “Ik hoop dat ze zich staande weet te houden. Ze is nog steeds herstellende van die hele bevalling van de tweeling. Ze eet ook nog niet veel. Ik…Ik weet dat Joey er voor haar is maar de energie die het kost kan hij niet voor haar dragen. Dat kan ik voor jou ook niet.” En hij gaf haar een zoen. “Hoe was het met onze prinses?”

Jenny
Jenny keek op toen Joey kwam. “Laat me raden Mike heeft je gestuurd?” Toch moest ze glimlachen. Luna sprong op haar schoot en begon luid te spinnen. Ze aaide het beestje op haar kop. “Ik weet niet zo goed hoe ik mij over alles moet voelen. Ik ben onwijs geschrokken vanwege de situatie met Mike maar ook onwijs boos op onze vader. Ik voel van alles tegelijk.” Ze slikte en beet even op haar nagels, een gewoonte die ze had ontwikkeld als het niet heel goed ging.

Emma

"Ja, dat zei Gwen ook al. Ze dachten het serieus veilig te hebben gedaan. Nou,surprise!" Het laatste zei Emma overdreven sarcastisch. Emma knikte. "Precies dat. Maar Joey is ook iemand die er alles aan doet om er zoveel mogelijk te kunnen zijn. We helpen elkaar en Nina en Jenny kunnen helpen." Emma kuste Mike terug. "Goed Ze had het erg leuk gehad bij Thijs,haar vriendje. Ik haar haren nog gevlochten voordat ze naar bed ging en belooft morgenochtend naar school te brengen. Dan kunnen Joey en Gwen ook rusrig aan doen." Emma stond op en haalde de tekening uit de tas. "Evie had nog een tekening voor ons gemaakt. Het ontroerde mij diep." En gaf de tekening aan Mike.

Joey

"Betrapt." Hij ging op de bank zitten en groette Jenny. Joey knikte. "Ik snap je volkomen. Ik weet mijzelf ee ook nog geen raad mee. Voor mij is het dan wel anders. Ik heb Mirjam niet gekend. Ik heb niet gezien hoe ze tot aan haar overlijden heeft gevochten terwijl pa doodleuk vreemd ging en een kind verwekte bik een ander. Ik hoop alleen dat die inziet wat die heeft aangericht. We hebben allemaal gezien wat de stress heeft gedaan met Mike." Joey haalde een hand door zijn haar. "Ik hen pa gezegd dat ik even ruimte nodig hebt voordat ik hier over kan praten. Ik begreep van Mike dat die pap helemaal niet meer wilt zien."

Mike
Mike luisterde naar Emma. “Joey staat echt voor Gwen klaar. Hij zou voor haar door het vuur gaan. Ik hoop gewoon dat Gwen dat ook ziet. Want ik snap dat haar gedachten nu alle kanten op gaan.” Hij begon te lachen. “Ja ik vroeg aan Joey over Thijs. Nou als blikken konden doden. Het is fijn dat Evie zich bij Thijs op haar gemak voelt.” Hij nam de tekening aan en kreeg een brok in zijn keel. “Wauw dit is echt heel mooi en heel lief. Hoe kwam ze er zo op om dit te tekenen?”

Jenny
Jenny luisterde naar Joey en slikte. “Ik heb nog foto’s samen met mijn moeder toen ze ziek was. Ze wilde dat wij haar herinnerde niet alleen als haar zonnige zelf maar ook op haar zwakkere momenten. Ze was een hele sterke vrouw die haar mannetje stond. Ze had ook een onwijs sterke eigen mening. Dat bewonderde ik heel erg aan haar.” Ze snoof haar neus en haalde een zakdoek uit haar zak. “Ik snap dat Mike even geen contact met hem wilt. Ik neem ook mijn afstand. Hij moet eerst even gaan nadenken hoe hij deze puinhoop gaat opruimen. Hoe was het met Mike? En hoe gaat het met jou, Gwen en de kids?”

Joey

Joey stond op en ging bij Jenny zitten. Hij legde broederlijk een hand op haar knie. "Uit de verhalen die ik over Mirjam heb gehoord concludeer ik dat ook. Ik had haar graag ontmoet. Mede zodat zij kon zien dat het geheim rondom mij toch is ontraadseld." Hij omhelste Jenny. "Hij was stabiel maar razend. Net als jj is hij boos op pa. Hij weet het nog geen plek te geven. Maar ik ben blij dat Mike nu voor zichzelf kiest. Voor Emma en de baby. Hij leek vastberaden om iets aan zijn problemen te doen." Nina had inmiddels koffie op tafel neer gezet. "Beter. Hailey is lekker thuis. Ze heeft nu een vernevelaar meegekregen. Met Evie gaar het ook goed. Die was spelen vandaag bij een vriendje of naja eigenlijk de vriendje. Eef heeft gewoon verkering. Papa vind het maar niks. Veel te jong! Ja ,verder. Opleven staat al op zijn kop en dat wordt nog erger. Gwen is opnieuw zwanger."

Emma

Emma knikte. "Gwen was in alle staten. Ik hoorde ze beneden praten en dat klinkt niet oké. Maar de lucht leek geklaard toen ik weg ging. Ik denk dat Gwen in moest zien dat Joey haar nooit zou laten vallen of dwingen tot abortus. Daar was ze hel bang voor. Maar ik zei ook al, dat zou Joey je nooit aan doen. Joey zou eerder alles uit handen laten vallen om er voor zijn gezin te kunnen zijn. Ik vraag morgenochtend wel even Joe het gegaan is verder." Emma schoot in de lach. "Nou tante Emma vind het ook wel wat hoor. De kleine prinses mer haar eerste vriendje. Ze woest veel te groot. Straks ja ze 18 en komt ze echt met de vriend thuis." Emma knikte. "Dat wel ja. Ik vroeg naar school en daar voelt ze zich ook veel beter op de plek." Emma haalde de schouders op. "Eef wilt er voor ons zijn. Die kleine meid kijkt er ook naar uit om een neefje of nichtje te krijgen. Ze weet hoeveel verdriet we hebben gehad om Engel en haar nooit zullen vergeten."

Jenny
“Ik kan je zo wel video beelden laten zien van mama? We maakte vakantievideo’s van elke vakantie. Tot dat ze ziek werd. Maar de mama in de video’s is de mama die ik mij wil herinneren.” Ze luisterde naar Joey. “Het werd tijd dat Mike voor zichzelf ging kiezen. Hij denkt altijd alleen maar aan anderen. Hij moet zich nu gaan concentreren op zijn herstel en op de kleine.” Jenny wilde een slok van haar koffie nemen maar zette gauw haar kopje weer op de onderzetter. “Gwen is weer zwanger? Maar hoe dan? Ik weet hoe je zwanger raakt maar jemig dit is wel heel snel. Kan haar lijf dit wel aan?”

Mike
Mike zuchtte diep. “Heel eerlijk snap ik Gwen haar angst. Ze is net bevallen van de tweeling en dan nu weer zwanger. Het is logisch dat ze bang is. Ik weet dat Joey haar nooit zou verlaten en ook niet tot abortus zou dwingen maar haar gedachten gaan nu alle kanten op. Ik hoop echt dat ze toch ergens wel kan genieten van deze zwangerschap.” Mike luisterde naar Emma en begon te lachen. “Ja Joey wilde ook dat ze er nog even mee wachtte. Maar er niks mooiers dan kinderverliefdheid. Laat haar hier van genieten.” Hij slikte. “Eef is echt een schat. Ik hoop alleen dat ze heel lang nog even kind blijft en niet nu al de volwassene uit wilt hangen.”

Joey

Joey dacht na en haalde een hand door zijn haar terwijl hij een paar slokken van zijn koffie nam. "Als het niet te pijnlijk voor jou is om die beelden te bekijken dan ben ik erg benieuwd. Uiteraard heeft Roy wel eens een foto getoond."
Joey knikte. "Amen. Precies dag. Ik ken Mike ook niet anders." Joey knikte en haalde zijn schouders op. "Geen idee. Een ongelukje zit in een klein hoekje laten we maar zeggen." Opnieuw haalde Joey zijn schouders op. "We zullen het zien. Maar jullie helpende handen zijn meer dan welkom."

Emma

Emma sloeg een diepe zucht. "Me too!" Emma knikte. "Dat is waar. Het is nog onschuldig maar gewoon het feit dat ze zo groot wordt. Helemaal nu vergeleken met de tweeling." Emma staarde even naar buiten. "Daar waken we wel om. Over Eef gesproken ik heb Eef beloofd dat zodra jij bent hersteld ze mag komen logeren. Ik wilde haar meenemen naar de bios even tijd met ons alleen maar ze wilde dan liever een hut bouwen met lapjes en een bioscoop."

Jenny
“Nee ik vind het juist fijn om die beelden te bekijken. Het geeft mij een stukje rust. Om mama weer even te zien glimlachen. Haar glimlach was de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien. Zij liet een hele kamer weer stralen.” Jenny stond op en liep naar de dvdkast. “Ik heb aan Mike gevraagd of hij ze wilde bewaren.” Ze pakte de dvd’s en zette ze op het bijzettafeltje. “Welke wil je zien? Oostenrijk, de VS of Engeland?” Ze keek Joey aan. “Tuurlijk willen we helpen. Geen probleem. We wilde vragen of we Evie een keer mee mogen nemen om te gaan suppen?”

Mike
“De tijd gaat sneller dan je denkt. Ze wordt dit jaar ook 8. Jij was er bij toen ze ter wereld kwam. Heb je daar foto’s van gemaakt?” Ze hadden het niet vaak over die tijd. Hij wist dat het voor Emma allemaal heel dubbel was. Gezien haar beste vriendin er ook niet op haar best aan toe was en dan ook nog eens een keizersnede. Hij keek Emma aan. “Een dekenfort? Dat klinkt als een leuk plan. Zodra het mag gaan we dat zo snel mogelijk doen.”

Emma

Emma knikte. "Ja gek idee he. Vorig jaar op Eef de verjaardag kwamen we er achter dat Gwen zwanger was. Dat lijkt alweer zo lang geleden." Emma dacht hardop na. "Ja,maar ik zou niet weten waar dat fotoalbum van Evie ligt. Gwen heeft er sowieso één." Emma knikte. "Ja, of nadat we eerst naar Texel zijn geweest. De prinses is sowieso altijd welkom. Al is het heen klein prinsesje meer."

Joey

Joey dacht na. "Kies jij maar. Welke jij het liefste zou willen zien. Het zijn immers jullie vakantiebeelden. Zal wel gek zijn op pa en jullie zo jong te zien. Die gekke ouwe manager." Hij kende voorheen Roy immers natuurlijk niet anders. "Suppen? Uhh Ja,lijkt mij prima. Ik denk dat Evie dar heel leuk zou vinden. Wel met zwemvest aan. Ze heeft haar zwemdiploma A maar toch.."

Mike
“Ik heb alle fotoalbums in de boekenkast in de woonkamer gelegd. Onderin. Ik dacht dat we die wel binnen handbereik wilde hebben.” Hij gaf Emma een kus. “Ik had een idee. Zullen we een fotoalbum maken van onze baby? Gewoon ouderwets en niet via een tvscherm? Doen we een zwangerschapsshoot. Iets wat altijd bij ons zou blijven.” Hij knikte. “Dat is goed. Zullen we eens een serie uitzoeken?”

Jenny
Jenny grinnikte. “Nou die van de VS is denk van vijf jaar geleden. Toen was Mike 22 en ik 12.” En ze sloeg haar handen voor haar gezicht. Even ging haar blik naar de boekenkast. “Trouwens ik weet niet of Gwen je ooit het album hebt laten zien maar Mike en Emma hebben daar een album staan met foto’s van baby Evie.” Jenny bekeek de dvd’s. “Okee dan doen we Oostenrijk. Mike was 14 en ik 4.” En ze deed de dvd erin.