You are perfect to me

Joey

"Gwen, laat ze niu helpen waar ze kunnen! Juist nu je niet alles kan. Dan kunnen wij ons gewoon op de kinderen richten en hoeven we ons daar niet druk om te maken. Het is juist ook fijn dat Nina en Jenny wat maaltijden hebben gekookt en ingevroren. Dan hoeven we het alleen simpelweg op te warmen. Komende week hebben we onze handen namelijk col aan voedingen en luiers." Joey knikte. "Vast en zeker." Hoey nam Allie over van Emma. "Kom op,dametje. Naar bed. Lekker slapen in jullie nieuwe kamer."

Gwen
Gwen keek naar Joey. “Ik weet het. Ik weet dat ik mij nu op de kinderen moet richten en op mijn herstel maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik misbruik van ze maak.” En ze slikte. Ze was het helemaal niet gewend dat er zoveel voor hun gezorgd werd. Na Evie stond ze er grotendeels alleen voor terwijl dat Emma, haar vader en broer voor haar klaar stonden. Gwen nam Hailey over en liep met haar naar boven. Voor ze in de slaapkamer van de tweeling was hoorde ze Evie nog wat zeggen. “Tante Emma, wil je mij helpen met mijn Frozen Kasteel bouwen?”

Emma

"Lieve Gwen, dat doe je niet. Een geven paard mag je niet in de weg kijken. We bieden het allemaal zelf aan. Het is niet zo dat je onze hulp eist. Laaf je nou eens een keer lekker in de watten leggen. Ik weet dat we al veel.voor jullie hebben betekent maar jullie konden er ook niks aan doen dat ze tweeling zich eerder aankondigde." Ze gaf gaf de tweeling nog een kusje en ging Evie toen helpen met bouwen. "Voel je je al een beetje een grote zus,Eef?"

Evie
Evie haalde wat zakjes eruit en dacht na. “Wel een beetje al kan ik nog niet echt met mijn zusjes spelen. Maar ik ben wel blij dat ik ze eindelijk mag knuffelen.” En ze bekeek het boekje. Het duizelde haar een beetje en ze wist niet goed waar ze nou moest beginnen. Gelukkig kwam oom Mike naast haar zitten. “Laten we beginnen bij het begin. De toren van het kasteel.” Stelde hij voor. Evie knikte en ging op zoek naar de onderdelen die daar bij hoorde. Haar blik ging naar haar tantes buik en ze legde haar handen erop. “Ik ben blij dat je weer een kindje krijgt tante Emma. Mag ik zeggen dat ik denk dat het een neefje gaat worden?” En ze gaf haar een grote knuffel.

Emma

"Dat snap ik. Ze zijn ook nog heel klein natuurlijk. Maar straks als ze wat groter zijn dan kan je wel een beetje met ze spelen. Kiekeboe bijvoorbeeld of met de rammelaar." Emma sloeg de arm om de heen. "Ik ben ook blij voor jou dat je nu lekker mer je zusjes kan knuffelen." Emma slikte even. Ze werd emotioneel van Evie haar lieve woorden knuffelde haat nichtje stevig. "Kan je ren geheimpje bewaren? Tante Emma heeft ook day voorgevoel." Ze voelde zich anders dan bij Engel.

Evie
Evie zipte haar mond op slot. “Ik zeg niks tante Emma.” En ze zag oom Mike vragend kijken maar ze schudde haar hoofd. Evie ging rustig verder met bouwen en keek even naar de box waar Allie en Hailey in hadden gelegen. “Ze zijn al wel groter dan toen ze er net waren. Dus misschien kan ik morgen wel met de rammelaar spelen.” Ze zag haar moeder van de trap afkomen. “Eef jij moet ook naar bed. Morgen heb je weer school.” Evie zuchtte diep. “Kan ik niet voor een keer thuis blijven? Allie en Hailey zijn net thuis.” Haar moeders ogen versmalde tot spleetjes. “Na school kun je ook met ze spelen. Evelyn nu!” Evie stond met tegenzin op. “Mag tante Emma dan mij nog voorlezen?” Haar moeder keek even naar haar tante. “Als tante Emma dat wilt doen dan mag dat.”

Emma

"Dat is waar maar ik denk nog altijd erg klein voor de rammelaar. Maar je kan het altijd proberen. Je kan wel hun speentje aangeven als ze een beetje gaan huilen of mama en papa helpen met flesje geven. Een schone luier aangeven als papa of mama gaan verschonen. Je zou een hele goede hulpje zijn. En als de baby's slapen kunne jullie weer samen iets leuks doen." Emma keek op. "Zullen wij morgen Evie voor het werk naar school brengen?" En keek Mike aan afwachtende op zijn antwoord. Joey:"Papa gaat met oom Mike je kasteel wel verder afmaken. Dan kan je er morgen nmee spelen." "Nou jon op prinses, ook prinsesjes moeten slapen. Geef iedereen een kus en dan lees ik jou nog even voor."

Mike
Mike was in gedachten verzonken. Hij had de hele tijd op Jenny gelet en merkte dat ze bleek was. Zou ze weer niet eten? “Uhm Joey, Mike. Wij gaan. Tot de volgende keer.” Gwen liep met Jenny en Nina naar de deur en kwam niet veel later terug. “Kom Eef nu naar boven.” En Evie ging met een diepe zucht naar boven. Mike keek naar Emma. “Uhm ja we kunnen Evie wel naar school brengen morgen.” En hij keek even naar het Frozenkasteel. Toen de meiden boven waren keek hij Joey aan. “Uhm misschien een gekke vraag maar heeft Jenny iets gegeten vandaag?”

Joey

Joey zei zijn zusje en Nina gedag en besloten hun voor het koken en de cadeautjes. Joey gaf Evie nog een kus. "Slaap lekker,prinses." Joey knikte. "Fijn dat jullie Evie morgen willen brengen naar school." Evie:"Papa? Kom je mij dan morgen samen met mama en mijn zusjes van school halen?" Joey keek Evie aan. "Ik beloof niks. Maar papa komt jou sowieso dan school halen. Zullen we naar school dan kijken voor een traktatie want je mag nog trakteren omdat je zusjes zijn geboren." Hij gaf Evie nog een stevige knuffel en zag haar achter Emma aan naar boven lopen. Joey plofte op de bank "Sorry,daar heb ik eerlijk gezegd niet zo op gelet. We waren druk met de meiden. Haar spaghetti was wel heerlijk moet ik eerlijk toegeven. Is er iets dan?"

Mike
Mike ging verder met de toren en keek even naar Joey. “Uhm. Ik weet niet of ze wilt dat ik dit vertel maar net als ik ben jij haar broer en vind ik dat je het moet weten.” Mike legde de toren neer. “Na dat mijn moeder overleed is Jenny haar rouw om gaan zetten in niet eten. Ze kreeg een eetstoornis. Ze is opgenomen geweest. Het ging de laatste tijd best goed maar ik zag haar net ik twijfel eerlijk gezegd of ze weer een terugval heeft.” Hij ging beter op het kleed zitten. “Ze kan heerlijk koken. Ze wilde kok worden maar door haar eetstoornis heeft de psycholoog het afgeraden om als werk met eten te werken.”

Joey

"Ik snap je punt. Ik heb werkelijk geen idee,sorry. Als ik het had hewten dan had ik er opgelet. App anders Nina. Nina was er immers ook en is haar vriendin. Nina kent haar ook al langer en weet waarschijnlijk ook van haar eetstoornis en dan heb je een antwoord. Anders maak je je alleen maar druk om iets wat je misschien verkeerd gezien hebt. Misschien was ze gewoon moe." "Ik hoop dat ze er toch ooit iets mee kan doen later in de toekomst. Voor nu mag ze vaker komen koken"

Mike
“Dat is waar. Ik app Nina zo wel eventjes.” En hij pakte een poppetje dat Olaf moest voorstellen. “Ik snap zelf niet zo goed wat Evie hier leuk aan vindt. Ze lijken niets eens op de echte Anna en Elsa.” Hij pakte zijn telefoon en appte Nina. Heey Nien, is alles okee met Jenny? Ik heb het gevoel dat ze een terugval heeft. Vergeef mij als mijn gevoelens niet kloppen maar ik maak mij zorgen. Xx Mike haalde een hand door zijn haar. “Ik hoop het ook voor haar. Gelukkig is ze nog jong en moet ze van onze vader eerst haar middelbare school afmaken. Ze is nog maar zestien bijna zeventien.” Mike keek op toen Gwen weer naar beneden kwam. “Evie vraagt of papa haar nog toe komt dekken.”

Joey

Joey knikte. "Slim plan." Joey keek naar het kasteel. "Geen idee. Ik kan nog snappen dat jongetjes het leuk vinden om te bouwen maar dit is papa bouwt en Evie heeft uren speelplezier. Naja zolang zij er blij mee is. Paps is inmiddels wel weer klaar met die hele Frozen gedoe. Helaas voor mij komt er nog een derde film en musical ook. Ik hoop dat je een zoon krijgt,Mike." Joey stond op. "Ik hoor zo wel wat Nina appte." Joey rekte zich uit. "Probeert iemand onder bedtijd uit te komen?",vroeg die met een grijns aan Gwen en liep toen naar boven. Hij wikkelde Evie in als een borrito. "Zo we was eens een olifant met een hele lange snuit en die blies zo het lampje uit. Weltrusten."

Nina

Nina en Jenny waren onderweg naar huis. Nina zou bij Jenny logeren. Ze zette net haar fiets opslot. Toen ze een appje binnenkreeg van Mike. Vluchtig las ze het appje. Ze had het kunnen verwachten. Nina liep naar Jenny en hield de mobiel onder de neus. "Ik ga niet voor je liegen, Jen. Het is je broer. Of ik doe het. Of je appt hem zelf." "App hem maar. Ik kan het niet. Ik.. Ik wil Mike niet opnieuw teleurstellen." Nina slikte even en begon Mike toen te appen.

Hoi Mike. Nina en Jenny hier. Ik app je namens Jenny. Ze vind het moeilijk om je zelf te appen, maar ik heb haar de keuze gegeven of ik of jij. Ik wil niet tegen je gaan liegen. Het gaat inderdaad de laatste weken minder goed met Jenny haar eetstoornis. Ze doet haar uiterste best maar het gaat niet altijd even goed. Binnenkort gaat ze weer naar de psycholoog. Ze heeft vanavond tegen haar zin wel meegegeten gezien ze het juiste voorbeeld aan Evie wilde geven. Ze wilde je niet ongerust maken en baalt dat ze je opnieuw teleursteld. Vergeef haar dat ze biet meteen eerlijk was. Ze wilde het zelf oplossen.

Mike
Mike keek Joey aan. “Er is niks mis met Frozen maar ik snap wel dat je er klaar mee bent. Krijgen jullie nog kraamhulp?” En hij bouwde rustig verder. Langzaamaan werd het wel wat. Mike voelde zijn telefoon trillen. Toen hij het berichtje las wilde hij het liefst met de telefoon gooien. “Godver.” Zei hij en hij haalde diep adem. Ik schrik hier wel van maar Jenny heeft mij nog nooit teleurgesteld. Ik zou gewoon willen dat wij iets konden doen voor haar. Ik overleg met Joey maar misschien kunnen wij een dagje met haar weg. Met zijn drietjes. Ik vind het goed dat ze weer naar de psycholoog gaat maar zeg tegen haar ik niet in haar teleurgesteld ben en dat ze alles kan zeggen tegen mij of Joey. Xx

Joey

"Dank je. Je gaat het nog wel begrijpen straks als jullie zelf jullie kleintje hebben. Nogmaals ik ben echt oprecht blij dat jij en Emma opnieuw zwanger mochten raken. Als het iemand gegund is dan is het jullie wel. Jullie zijn geroepen voor het ouderschap." En gaf zijn broertje een knuffel. Hij probeerde Mike zo goed mogelijk mee te helpen met bouwen. Gelukkig zaten er instructies bij anders had hij het kasteel nooit gebouwd gekregen. Joey schrok toen Mike begon te vloeken nadat hij op zijn mobiel had gekeken "Alles oké?"

Nina:
Ik ook, maar we kunnen er alleen voor haar zijn. Wat een leuk idee. Ik weet zeker dat Jenny dat ziet zitten. Ik laat haar je appje lezen. Rustig aan hé. Het komt goed met Jenny. Xx

Mike
Mike keek zijn broer dankbaar aan. “Ik ben blij dat het ons nog een keer gegund is. Ik hoop gewoon dat alles goed blijft gaan. De vorige keer was ze ook misselijk. En toen ineens was de misselijkheid weg en raakte ze de baby kwijt. Ik wil dat niet nog een keer meemaken.” En hij deed even zijn ogen dicht om die herinnering uit te bannen. Hij liet Joey het appje van Nina zien. “Ze heeft weer een terugval. Ze wilde het mij wel vertellen maar ze wilde mij niet weer teleurstellen. Dat heeft ze nooit gedaan. We schelen tien jaar tuurlijk maak ik mij zorgen om haar. Ze is ons kleine zusje.” En hij slikte. Mike vond het moeilijk om het hierover te hebben. Niet alleen ging ruim een jaar geleden zijn moeder achteruit maar tegelijk ook Jenny.

Joey

Joey stopte met bouwen en slikte even. Boven lagen er drie meisjes te slapen. Als alles goed was blijven gaan hadden Emma en Mike nu ook een zoon of dochter gehad. "Ik snap je volkomen. Ik zou doodsangsten uitstaan. Ik begrijp ook heel goed dat jullie vanmorgen op controle zijn gegaan in het ziekenhuis. Ik kan jullie natuurlijk geen zekerheid bieden maae gezien ze altijd zeggen elke zwangerschap is anders betekent dat ook dat deze zwangerschap wel goed gaat." Hij legde broederlijk een hand op Mike zijn schouder. Joey las snel het appje door. Hij slikte. "Ja nu snap ik waarom je vloekte." Hij haalde een hand door zijn haar. "Ze is wel eerlijk en heeft meteen opnieuw hulp gezocht. Ook al wilde ze het in eerste instantie zelf proberen op te lossen. Dat is wel positief."

Mike
Mike keek Joey aan. “Ik zei ook al tegen haar dat we moed moeten houden. Dat het vast niet gaat worden zoals de vorige keer maar toch…De angst die blijft. Ik wil Emma nooit meer zo zien als toen we Engel verloren.” Mike zette de poppetjes waar ze moesten staan. “Zo dit hebben we toch weer gedaan. Dan kan Evie morgen hier lekker mee spelen.” Mike haalde een hand door zijn haar. “Gwen zou vast ook nog wel op controle moeten of niet?” Mike hoorde baby gehoest boven. “Is alles okee?” Mike keek even naar het appje. “Dat is ook zo. Het is ook fijn dat ze Nina heeft maar ik ben gewoon bang dat ze weer naar de kliniek moet.” Hij hoorde babygehuil en de stem van Gwen. “Allie rustig het is okee.” Maar Allie begon harder te huilen en hij hoorde een baby hoesten. “Joey iets in mij zegt dat we moeten kijken.”

Joey

"Ik denk dat het een heel realistisch angst is. Nadat ik Evie bloedend op de grond vond ben ik ook geheel de zwangerschap bang gebleven dat ze de meisjes alsnog zou kunnen verliezen. Het voelt dan ook een beetje onrealistisch dat ze nu echt zijn en in hun kamertje wat wij samen hebben geschilderd liggen te slapen." Joey knikte. "Dank je broertje
Daar gaat ze heel blij mee zijn. Ik.. wij kunnen jou en Emma niet genoeg bedanken voor jullie steun en hulp afgelopen maand." Joey knikte. "Van de week,ja en ze willen Hailey nog zien." Joey haalde diep adem. "Ga niet meteen van het ergste uit,Mike." Joey luisterde. "Hailey! Daar heeft ze soms last van door de longetjes." Joey stond op. "Kom eraan." Hij liep snel naar boven en legde Hailey aan de zuurstof. Met zuurstof en al hield hij Hailey tegen zich aan. "Rustig maar. Alles is weer onder controle."

Gwen
Ze had Allie opgepakt en suste haar zachtjes maar ze bleef huilen. Ze keek naar Hailey die aan het zuurstof zat maar nog steeds moeite had met ademhalen. Gwen haar handen trilde en ze liet Allie bijna vallen tot dat Mike haar van haar overnam. Gwen knielde bij Hailey neer en aaide haar over haar donkere haren. Ze keek Joey paniekerig aan. “Wat moeten we doen?” Ze keek even naar Mike en Emma en hoorde toen voetstappen. “Mama?” Gwen snelde naar Evie toe. “Eef Hailey had een hoestaanval. Ze zit aan het zuurstof. Ik snap dat je er wakker van werd maar ik wil je vragen of je weer naar je kamer kunt gaan.” Evie vloog alleen langs haar heen en knielde bij Hailey neer. “Hails adem alsjeblieft.” Hailey keek haar grote zus met grote ogen aan en liet toen haar adem los en ademde weer rustig in en uit.

Emma

Emma was Evie op bed gaan leggen en voorlezen en snelde de babykamer in toen ze gehoest en gehuil hoorde. Ze zag dat Joey, Hailey al aan het zuurstof had gelegd. Allie bleef echter huilen. "Beide even rustig! Geef haar de kans om op adem te komen." Emma liet haar adem ontsnappen toen Hailey weer rustig adem hield. Dat was toch wel even beangstigend geweest. "Kom Eef. Dan brengt tante Emma je weer naar bed."

Evie
Evie veegde haar tranen weg. Ze wilde niet huilen waar haar kleine zusjes bij waren. Ze wilde een voorbeeld zijn voor haar zusjes. Ze keek toe hoe Hailey het zuurstof tot zich nam en langzaam weer rustiger werd. “Laat mij niet meer zo schrikken Hails.” En ze gaf haar zusje nog een kus op haar hoofd en liep toen achter haar tante aan weer naar haar slaapkamer. Ze ging weer in bed liggen en keek haar tante aan. “Wordt Hailey weer beter?”

Emma

Emma stopte Evie weer on bed en kroop bij haar. Het was een beetje krap zo met zijn tweetjes maar ze wilde Evie gerust stellen. Emma slikte. "Het komt weer goed met Hailey. Maar zoals papa en mama je hebben verteld werken Hailey haar longetjes niet zo goed en heeft ze soms wat extra zuurstof nodig zoals zo net omdat Hailey haar longetjes niet meer beter worden. Tamte Emma vond het ook wel heel erg schrikken,eerlijk gezegd."

Evie
Evie keek even naar haar tante. “Ik was bang dat ze ging stikken. Ze klonk heel erg benauwd. Waarom zagen de dokters niet wat ze heeft? Zo kunnen ze haar niet beter maken.” Evie trok haar knieën op. “Waarom wordt Hailey dan niet meer beter? Het is niet eerlijk dat ze met deze longen moet leven.” En ze veegde opkomende tranen weg. Oom Mike klopte op de deur. “Hey prinses mag ik binnen komen?” Evie knikte en oom Mike ging voor haar op de grond zitten. “Ik snap dat je heel erg schrok. Met Hailey is alles weer goed. Ze slaapt weer naast Allie. Weet je. Papa en ik hebben je Frozen kasteel gebouwd.” Maar Evie schudde haar hoofd. “Ik wil geen Frozen. Ik wil dat Hailey beter wordt!” En ze gooide een knuffel door de kamer.

Emma

"Zo klonk het wel een beetje hé. Maar het komt weer goed met Hailey. Maak je daar maar geen zorgen over." Emma haalde haar schouders op. "Ik weet het niet. Ik ben ook geen dokter. Misschien konden ze dat niet op de echo's zien." Emma zuchtte. "Ik weet het. Het is ook niet eerlijk." Emma schrok toen Evie haar knuffel door de kamer gooide. "Evelyn!",sprak ze streng. "Soms gebeuren er dingen in het leven waar je gwen invloed op hebt. Zoals oom Mike en tante Emma de baby verloren. Hailey slechte longen bleek te hebben. Daar moeten we mee leren leven. Maar Hailey red zich wel en misschien in de toekomst als ze even groot is als jij nu kunnen de dokters haar wel nieuwe gezonde longen geven."