You are perfect to me

Gwen
“Mama toe.” En Evie keek haar smekend aan. Gwen zuchtte diep. “Weet je het zeker want we gaan het hierna niet meer veranderen.” En ze keek Evie even serieus aan. Evie keek naar Joey. “Ik wil ook ergens mijn Frozenkamer houden.” Gwen keek haar dochter aan. “Lieverd je hoeft niet nu te beslissen. We laten het gewoon zo. Je bent er blij mee toch?” En Evie knikte. “We kunnen het altijd een keer veranderen. Laten we de woonkamer eerst verven. Daarna kijken we weer verder.” Ze moest misschien wel serieus de woonkamer gaan verven. Ze zou er nog over nadenken. Gwen schonk warm water in en gaf Evie limonade. Evie hield nog niet van thee. Ze pakte een zakje met bosvruchtenthee en een broodje met kaas en sla en begon te eten.

Mike
“Nou ja ik heb er wel eens over gedacht maar niet echt op de serieuze manier. Niet zoals we het er nu over hebben.” Hij pakte nog een broodje en deed even zijn haar goed. Hij gaf Emma een kus. “Ik wil gewoon eerst een beetje genieten van de tijd die we samen hebben. Met kinderen in ons leven moeten we ons leven heel anders gaan plannen. Maar zoals ik al zei stel dat je zwanger wordt het is meer dan welkom.” Hij nam een hap en keek naar Lola die haar kop op Emma haar been had gelegd. Hij luisterde naar Emma. “Misschien een verkeerde vraag maar waarom zijn Gwen en haar ex niet meer samen? En weet Evie wie haar vader is?”

Emma

Emma knikte. "Ik snap wat je bedoeld en daarbij zou het ook wel erg snel zijn. Niet alleen ons leven zou veranderen maar ook onze relatie. We zouden minder tijd voor elkaar hebben."
Ze nam een broodje met chips en at daar rustig van. Maar legde het weg toen ze Mike naar Gwen en haar relatie met Stefan hoorde vragen. "Uhh.. Het is eigenlijk niet aan mij om je te vertellen wat er is gebeurd. Ik weet ook niet of Gwen dat wel goed vind. Laat ik het er op houden dat het een gore klootzsk is, die dingen heeft gedaan wie niet door de beugel kunnen. Daarom weet Evie ook niet wie haar vader is en zal ze dat ook nooit komen te weten. Het is beter als Evie ook van niks weet en beschermd blijft tegen haar vader."

Joey

Joey keek naar Evie. "Kom is hier." Hij tilde Evie bij hem op schoot. "Ook al plaagd Joe jou met Frozen en je kamer. Jij mag trots zijn op je mooie kamer. Ik denk niet dat veel meisjes zo mooie kamer hebben en jaloers zouden zijn. Maar als je echt iets anders wilt moet je daar heel goed overnadenken, zoals mama zegt. En weet dat Joey van jou houdt, kleine snotneus. Alleen jij mag namelijk Joe zeggen, niemand anders." Hij gaf er een kus op de voorhoofd. "Zo en nu gaan we lekker genieten van al dat lekkers. Ziet er wel goed uit allemaal. Vind je ook niet, Eef."

Mike
Hij was blij dat ze hem hierin zo steunde. Het had ook kunnen zijn dat ze hem niet meer had zien zitten door zijn antwoord. Hij nam een hap en keek naar Lola die aan het drinken was uit de vijver. “Lola gekkie dat is toch vies. Kom mama heeft speciaal voor jou water gekocht.” Hij pakte een flesje water en deed het in het plasticbakje dat er bij lag. Lola kwam blaffend aangerend en ging meteen uit het bakje drinken. Mike luisterde naar Emma. “Oke ik snap het dat je niet alles mag vertellen maar ik begreep dat haar ex er voor gezorgd had dat Evie in het ziekenhuis kwam. Waarom heeft ze geen aangifte gedaan?” Hij had het wel geweten. Als iemand zijn kind drugs had gegeven had hij meteen aangifte gedaan, niemand komt aan zijn kinderen.

Evie
Evie luisterde naar Joey. “Ik hou ook van jou Joe.” Zei ze en ze gaf Joey een grote dikke knuffel vanaf zijn schoot. Ze nam een slok van haar limonade en pakte een cupcake. “John kan heel goed koken. Hij heeft er voor gezorgd dat ik spruitjes lekker vind.” En ze keek vol trots naar haar oom John die net binnen kwam met wat hartige hapjes. John glimlachte. “Dat klopt Evie. Door mij eten de kinderen die hier komen slapen voor de bed and breakfast spruitjes. Ik doe er niet veel bijzonders mee maar wat ik er mee doe ga ik niet vertellen.” Evie giechelde even door de geheimzinnige blik van haar oom.

Emma

Emma schudde lachend de hoofd. "Haha, ik weet ook nie wat het is. Op een of andere manier zijn dieren gek op vies water. Mijn balkon is afgeschermd zodat Luna ook buiten kan en als er dan regenwater op tafel ligt gaat ze dat ook op likken."
Emma knikte en sloeg een diepe zucht. Ze ging recht zitten voordat ze begon te praten. "Klopt. Het is is ingewikkeld. Hij zou zijn woord tegen Gwen gebruiken. Ze gaat wel proberen om hem aan te klagen, mede omdat die nu opeens de voogdij over Evie wilt opeisen. Als er iemand niet verdiend om een vader te zijn, is hij het wel." Ze baalde de vuisten even. "Kunnen we het ergens anders over hebben? Ik wil de sfeer niet verpesten maar als we het over Geen haar ex hebben voel ik alleen maar woede."

Joey

Joey knuffelde Evie. Ook al werd die af en toe gek van der en was ze vanmorgen niet haar vrolijke zelf dat kind had een plekjw in zijn hart gestolen. Joey zette Evie zo op zijn schoot dat die haar kon aankijken. "Spuitjes? Zei je nou echt dat je spruitjes lust? Gatverdarrie, spruitjes stinken. Die eet ik niet hoor. Als we vanavond spruitjes gaan eten, eet ik mooi niet mee. Joe besteld wel een pizza voor zichzelf." Hij trok nog steeds een vies gezicht. Nee als er iets was wat die nog steeds met tegenzin zou opeten was dat het wel.

Mike
Mike zuchtte diep. “Lola drinkt ook wel eens uit regenplassen en dan denk ik ook waarom doe je dat? Maar goed het zou wel iets hebben wat zij lekker vinden en wij niet.” Hij pakte een broodje met chips en tijdens het kauwen probeerde hij een goeie mening er over te formuleren. “Het is apart maar zeker niet vies. Denk dat Mia dit ook nog kan waarderen.” Hij kauwde verder en hoe meer hij kauwde hoe lekkerder hij het vond. “Okee je hebt gelijk dit is echt goed.” Hij luisterde ondertussen verder en pakte Emma haar hand vast. “Ik snap het lieverd. Ik weet niet wat er allemaal is gebeurd maar ik kan aan je zien dat het voor jou ook heftig was. Laten we het even achter ons laten en genieten van deze prachtige omgeving. Mijn moeder genoot altijd van de kleine dingen en leerde ons ook om niet alleen grote herinneringen te maken zoals een diploma halen maar ook kleine herinneringen zoals picknicken met jou en Lola hier in deze fijne omgeving.”

Gwen
Gwen begon te lachen om Joey zijn reactie. Het deed haar goed om hem en Evie zo close te zien worden. Joey was dan niet haar vader maar ze zag voor zich hoe hij wel een goeie vader voor Evie en misschien wel toekomstige kinderen zou kunnen zijn. John keek even naar Freek. “Geen zorgen ik maak zelf frietjes vanavond. Zelfgemaakte friet is wel de lekkerste friet. Ik moet alleen wel even weten welke snack je er bij zou willen.” En John keek hen vragend aan. “Je weet van Evie wel dat ze een frikandel wil..” Evie schudde haar hoofd. “Ik wil kipneukies!” Gwen verslikte zich in haar thee en begon te hoesten. Ze keek even streng naar John die zijn handen omhoog deed zo van: ik weet van niks. En daarbij deed hij zijn best om zo onschuldig mogelijk te kijken.

Emma

Emma schudde met een grijns de hoofd. "Gek hondje." En kriebelde achter de oren van Lola. "Waarschijnlijk het feit dat het zout water is.", bedacht ze als antwoord op de rariteiten van hun huisdieren. Emma schoot in de lach. "Ik zei het toch! En echt niet dat ik mijn geheime recepten ga delen. Had ze er zelf maar op moeten komen." Ze sloeg de armen over elkaar alsof ze beledigd was. Emma knikte. "Ik hoop gewoon dat hier niet opnieuw ellende van komt en Gwen de voogdijzaak wint. Het zou niet goed voor Evie zijn als ze haat vader moet bezoeken."
Ze knikte. Ze haalde een paar keer adem en dronk wat water uit een flesje. Ze haalde de telefoon uit de zak. "Kom is! Ik wil een leuke foto van ons voor op mijn achtergrond."


Joey

Joey sloeg een overdreven zucht. "Gelukkig geen spruitjes."
Joey was net aan het bedenken wat hij vanavond bij de friet wilde eten toen hij hoorde wat prinses Evie bestelde. Hij schoot in de lach en kon niet meer ophouden. Van wie had ze dat geleerd? Maar hij zag dat Gwen boos haar broer aankeek. Haha. Ze moest eens weten dat hij als kind met zijn vriendjes frikandelenz lange piemels noemde.

Mike
Mik lachte. “Dat zou kunnen. Het strand vindt ze ook zo fantastisch.” Hij nam nog een hap van zijn broodje en pakte wat fruit. “Schat je hebt het echt fantastisch geregeld. Ik heb overigens mijn pa gezegd dat ik vanavond iemand meeneem. Hij reageerde erg enthousiast.” Hij glimlachte en keek naar Lola die een tak had gevonden en er op begon te kauwen. Hij vond het fijn om te zien dat Lola zich zo kon vermaken. Hij dacht na. “Ik hoop ook dat ze die voogdijzaak wint. Als ik het zo hoor is het echt belangrijk en beter voor Evie als zij haar vader niet ziet. Denk je dat wij iets kunnen doen of ben je bang dat je als getuige wordt gevraagd?” Hij ging dichter naast haar zitten en sloeg zijn armen stevig om haar heen. “Kom dan maken we een leuke foto.”

Gwen
Gwen begon ook te lachen. Het was eigenlijk ook wel grappig. Evie begon ook te giechelen toen ze haar moeder zag lachen. “Ik weet dat je dat van je gastouder hebt Eef maar het is niet het meest nette woord. Maar het is ook wel grappig.” Gwen nam een slok van haar thee en keek even naar John en Freek die elkaars hand vast hielden. “Had ik al gezegd dat ik jullie heel schattig samen vind.” John rolde met zijn ogen. “Dat zeg je altijd lieve zus. Maar dankjewel.” Gwen grinnikte en keek even naar Freek. “Hoe ging het spelen gisteravond?” Freek slikte een hap van een zelfgemaakt worstenbroodje door. “Ja goed. De zaal zat vol dus dat is fijn.”

Emma

"Ik ga graag eens met jou en Lola naar het strand. Ik hou van het bos en het strand. De natuur bied mijn chaotische brain rust." Ze nam wat stukjes appel met ketchup terwijl ze naar Lola keek. De stuk die de hond had gevonden was groter dan de pup zelf. Ze schoot in de lach en maakte een foto van Lola die precies op keek van de stok toen ze de foto schoot. "Graag gedaan. Ik was eerst bang dat ik me toch te veel had uitgesloofd. Ach, wat overblijft kunnen we altijd nog opeten." Emma beet op de lip. "Oeh jeey, moet ik mijzelf mentaal gaan voorbereiden?",grapte ze.
Emma knikte een sloeg een zucht. "Fat is het juiste ik weet niet hoe of wat. Ik voel me machteloos staan. Tuurlijk zal ik als getuigen optreden als dat moet maar mogen we hopen dat het niet zo ver komt." Emma leunde tegen Mike aan. Ze glimlachte naar de camera en schoot een aantal foto's zodat er zeker een leuke tussen zat.



Joey

"Ons geheimpje. Dan weten wij alleen wat je met kipneukies bedoeld. Toen Joey en zijn vrienden zo oud waren als jij noemde wij frikandelen, lange piemels." Hij moest grijnzen bij de herinnering. "Na lekker dan ik dacht dat je het over ons had.",zei die nep-beledigd gezien Evie nog altijd bij hem zat. "Ik vind ons wel schattig hoor, Eef." Hij begon Evie te kietelen.
"Tof! Speelt volgens mij ook wel een stuk fijner voor een volle zaal." Hij reikte na voren om een worstenbroodje te pakken en gaf Evie er ook een. "Ik ben benieuwd naar wat er nog meer te zien is. Evie had het thuis al over het zwembad. Bij ben ik alleen mijn zwembroek vergeten maar Eef zei dat ik wel in mijn blote kont kon."

Mike
“Nee hoor mijn vader is heel lief. Hij praat graag alleen hij heeft best een lastig rouwproces achter de rug gehad. Een hele poos heeft ie voor mijn moeder gezorgd en opeens hoefde dat niet meer. Het gaat nu gelukkig weer goed. Ik heb veel met Jenny opgetrokken in die tijd, leuke dingen gedaan. Voor een meisje van vijftien was het al helemaal lastig. Maar ze geeft het langzaamaan een plekje.” Hij keek haar aan en schoof een plukje haar naar achteren. Hij glimlachte lief gaf Emma een kus op haar hoofd tijdens het maken van de foto’s. Hij pakte haar hand vast. “Ik ben er voor je okee. Ik zou je nooit in de steek laten of je dingen laten doen die je niet wilt. Dat beloof ik je.”

Gwen
Gwen begon te lachen. “Jullie zijn ook heel schattig samen.” Ze keek even naar Evie die Joey knuffelde. Freek knikte. “Een volle zaal is ook fijn om te spelen. Ik hoorde van John dat jij een band had. Dus dan kun je wel mee praten over dat je hoopt op volle zalen.” Gwen keek naar Joey en glimlachte naar hem. Hij was lief en elke keer als ze naar hem keek kreeg ze vlinders. “Wij hebben eventueel nog wel een zwembroek voor je Joey. Het komt vaker voor dat mensen hun zwembroek vergeten en dus hebben we altijd reserve liggen.” Zei John. Gwen haalde een hand door haar haar. “Ze hebben natuurlijk de dierenopvang en jullie waren bezig met een midgetgolfbaan toch?” Freek knikte. “We zijn nog in gesprek er over met een ontwerper maar langzaamaan komt het van de grond.”

Emma

Emma zweeg even. Ze wist net zo goed wat ze moest zeggen.
"Dat snap ik. Het is ook niet niks om je vrouw te verliezen
. Ik kan me haast niet inbeelden hoe dat voor hem maar ook voor jullie moet zijn geweest. Nina heeft het ook nooit over jullie moeder gehad. Ja ze kwam toen wel een keer met een verhaal thuis dag ze vriendin haar moeder had verloren maar dat vind je dan rot en je gaat verder met waar je mee bezig was."
Emma haalde een hand door de haar. "Je mag het gerust met mij over haat hebben, ook al heb ik je moeder niet gekend. Praten is ook een vorm van rouw. Omdat ze er niet meer is, betekend het niet dat ze vergeten is. Hou de herinneringen aan haar levend."
Emma bekeek de foto's. Ze verwijderde een paar mislukte en plaatste toen de foto waarop Mike haar een kus gaf als achtergrond. "Weet ik "Ze gaf hem een vluchtige kus en duwde hem toen languit op het kleed. Ze ging zo liggen dat ze haar hoofd op zijn borst kon laten rusten en zette haar zonnebril op.

Joey

"Oh, toch wel?!?" Hij knuffelde Evie en gaf een kus in de haar.
Het voelde goed om zo met die kleine snotneus op schoot te zitten in het verdere gezelschap van Gwen, John en Freek.
Joey knikte. "Klopt, maar is speel liever voor een klein publiek dat echt oprecht geïnteresseerd is dan voor een volle zaal en je gewoon ziet dat niemand oprecht luisterde. Dan loop ik liever af en ga wat anders doen met mijn tijd. Gelukkig krijgen we steeds meer bereik ook door youtube en tiktok. We proberen nu ook onze eigen muziek ten horen te brengen dan alleen maar cover te spelen." Joey schudde dankbaar zijn hoofd. "Bedankt voor het aanbod maar ik moet sowieso thuis wat spullen gaan halen, dus dan haal ik ook meteen mijn zwembroek. Gwen was ook nog wat dingetjes vergeten dus die wilde we zo even gaan ophalen. Als jullie op Evie willen letten in de tussentijd.." Joey knikte geïnteresseerd. "Ik had het er tevens net met Gwen over dat we wel een beoordeling voor jullie willen schrijven."

Mike
Hij knikte. “Dat is ook zo. Het is zwaar geweest om mijn moeder achteruit te zien gaan. Ik woonde al uit huis en probeerde zo vaak mogelijk te komen maar..” Hij merkte dat er tranen achter zijn ogen begonnen te prikken. “Hoe meer ze achteruit ging, hoe minder ik kwam. Ik kon het gewoon niet aanzien dat de vrouw die mij 25 jaar had verzorgd en dat ook deed toen ik uit huis was gewoon niet meer de vrouw was die ik kende. Ik heb er nog altijd spijt van. Wel zijn we allemaal bij haar gebleven toen ze kwam te overlijden.” Hij slikte en nam een slok van zijn drinken. “Mijn moeder was een sterke vrouw en heeft ons geleerd om altijd dingen te proberen ook al vonden we het lastig. Ze had een passie voor geschiedenis en liet ons op vakantie zien dat oude dingen juist een bepaald soort schoonheid hebben.”

Gwen
Gwen vond het fijn dat John en Freek beide met Joey praatte en ook belangstelling voor hem hadden. Ze dronk haar thee uit en keek naar Evie die een broodje met ham en sla pakte. Het deed haar goed om te zien dat ze niet alleen van de cupcakes at. Freek knikte begripvol. “Dat is zeker waar. Ik speel ook liever voor een publiek dat echt zin heeft in de show dan dat ze komen omdat het moet. Gelukkig trekt de muziek van Abba nog wel publiek.” Gwen glimlachte. John richtte zich op Joey. “Tuurlijk willen wij op Evie letten. We gaan lekker met haar zwemmen en met de dieren knuffelen komt helemaal goed.” Gwen vond het fijn dat John en Freek op Evie wilde letten. “Wil je dan zo gaan Joey of eten we nog even iets?”

Joey

Joey schudde zijn hoofd. "Ik snap geen eens waarom je dan komt. Ik neem aan dat je naar een theatervoorstelling gaat omdat je er oprecht in geïnteresseerd bent. In een discotheek kan ik nog ergens ergens dat men alleen voor de drank komt."
Joey had een besefmomentje. "Oh dat is die musical waar je in speelt. Dat zeiden die twee niet. De muziek van ABBA is tof. Dat speel ik ook nog wel." Joey dacht na. "Laten we zo maar gaan."


Emma

Emma nam Mike troostend in de armen. Ze vond het naar om hem zo te zien. Zo gebroken van verdriet. Ze streelde troostend over zijn rug en keek hem aan. "Lieverd, maak je zelf geen verwijten. Ik weet niet of ik het het zelf wel had gekund om te moeten zien hoe een van mijn ouders langzaam aan achteruit gaat en niet meer de geen is wie hij of zij was. Niet de ouder die altijd voor je gezorgd heeft en voor je klaar stond. Ik snap dat je achteraf spijt hebt maar jezelf opvreten heeft geen zin. Je kan het niet meer veranderen. Je hebt gedaan wat je kon en was bij haar toen ze ging hemelen." Ze gaf hem een kus op zijn voorhoofd. "Hou die herinneringen dan ook vast en zet ze voort. We kunnen later deze wijze lessen doorgeven aan onze kinderen. Ook al is je moeder er niet meer,ze laten ze weten wie oma was."

Gwen
“Ik dacht dat je de link wel zou leggen met een titel als Mamma Mia.” En ze proestte het uit. Ze keek even naar Evie die haar boos aan keek. “Niet Joe uitlachen! Dat is niet lief!” Gwen stopte met lachen na de blik van Evie. Freek grinnikte. “Nou ja de kaartjes zijn ook niet mega goedkoop of zo. Dat vind ik wel jammer. Ik zou willen dat de kaartjes wat goedkoper zouden zijn zodat iedereen van een musical of het theater kan genieten.” Gwen was het eens met Freek. Het theater was ook duur. Ze ging alleen naar musicals als Freek erin speelde want hij kon zo nodig korting regelen. Ze knikte naar Joey. “Is goed dan gaan we zo. Evie goed luisteren naar je ooms, mama en Joey zijn straks terug.” En ze gaf Evie een kus en klom de boomhut uit.

Mike
“Ik weet dat ik mezelf niks moet verwijten maar ik heb gewoon het gevoel dat ik vooral Jenny in de steek heb gelaten. Zij had haar moeder nodig maar zij kon er niet voor haar zijn. Ik had er voor Jenny kunnen zijn maar ik sloot mij af van alles en iedereen. Mia was degene die mij met beide benen op de grond hield. Zij heeft er voor gezorgd dat ik niet naar drank begon te snakken of dat ik ging emotie eten. Ze was streng maar heeft er wel voor gezorgd dat ik het allemaal langzaamaan een plekje kon geven.” Mike haalde een hand door zijn haar. “Zullen we zo jou kant op gaan? Ik ben wel benieuwd naar je plakboeken.” En hij gaf haar een kus.

Joey

"Ja,hallo wrijf het er lekker in. Hoe moet ik dat nou weer weten? Ik dacht dat het een of andere romcom was. Ik had de link nooit met abba gelegd." Joey dankte Evie die het voor hem opnam. Iemand die op dit moment nog aardig voor hem was.
Joey knikte. "Dat ben ik met je eens. Juist de culturele sector zou voor iedereen toegankelijk moeten zijn. Maar ja de cast en crew moet ook betaald worden en dat geld moet ook ergens vandaan komen." Joey atondop. Hij dankte John en Freek voor de high tea en dat ze op de kleine prinses wilde letten. "Tot straks. Als mams en ik terug zijn gaan we zwemmen. Beloofd." Hij klom achter Gwrn aan de boomhut weer uit. Eindelijk kon die zichzelf uitrekken. "Zullen we dan maar meteen in de auto stappen?"


Emma

Emma legde een vinger op Mike zijn lippen. Ze dwongen hem om haar aan te kijken. "Stop! Je gedachten slaan nu net zo op hol als dat je mij gister een halt toe riep omdat ik teveel met andere bezig was. Probeer het los te laten, Mike. Je maakt alleen jezelf maar gek." Ze kuste hem terug en knikte. Ze ruimde de koelbox weer in. "Probeer je hoofd te richten op leuke dingen. Op mij bevoordeeld. Kan ik je heel goed mee helpen als je mij, toestaat." Ze tikte plagend tegen zijn hoofd. "Nee even zonder grappen en grollen. Je zei zelf dat je je moet richten op de kleine mooie dingen in het leven. Kom je eigen woorden dan ook na."

Gwen
Gwen knikte en liep richting de auto. Ze vond het fijn dat Joey haar wilde afzetten en ook weer wilde halen. Ze wachtte bij de auto op Joey. Toen hij er eindelijk was en de auto open had gemaakt ging ze zitten en keek even op haar telefoon of ze nog appjes had maar het was stil. “Dankjewel Joey dat je bij ons wilt blijven. Ik vind het gewoon mega spannend om alleen te zijn ook al ben ik niet alleen. Het is alleen John en Freek slapen samen in hun huis, ik met Evie in een pipowagen.” Ze slikte. Langzaamaan begonnen ze te rijden. “Je doet het helemaal niet verkeerd met Evie hoor. Ze is dol op je dat zie ik aan haar. Ik vond het fantastisch dat ze het voor je op nam net.”

Mike
Mike zuchtte diep. Emma had ook gewoon gelijk. “Je hebt ook gewoon gelijk. Ik moet mijn eigen woorden ook nakomen. Het is gewoon dat ik het altijd opgekropt. Ik wilde sterk zijn voor mijn zusje en vader. Ik had het gevoel dat ik hen moest helpen en heb mijzelf niet op de eerste plek gezet.” Hij zuchtte diep en hielp Emma met het inpakken. Hij gaf haar een kus en keek haar aan. “Ik wil nog even hier blijven.” Hij legde haar op het kleed en bleef boven haar hangen en begon haar te zoenen. Hij wilde graag genieten van de omgeving en van haar. Gewoon romantisch even zoenen en knuffelen voor ze weer naar de bekende wereld zouden gaan.

Joey

Joey bleef staan toen er iemand hem riep vanuit de boomhut. Het was de kleine prinses die nog een extra knuffel wilde. Uiteraard klom die een stukje omhoog zodat hij haar kon knuffelen. "Ga jij je nou maar vermaken. Mam en Joe zijn terug voor dat je het weet." Vervolgesn liep die naar de auto om zich weer bij Gwen te voegen. Joey drukte zijn kippen op die van Gwen zodat hij haar de mond snoeren. "Ik slaap liever bij jou dan alleen in een veel te groot bed waar ik toch niet in slaap kan vallen." Hij wilde er ook helemaal niet alleen laten, maar dat zei die niet. Hij stapte in en begon te rijden zodra Gwen ook zat. Joey staarde naar de weg. " Ik doe mijn best.",zei die oprecht eerlijk. "Ik vond het oprecht heel lief van haar. Ook wel een beetje grappig." Het duurde niet lang voor hij stil stond voor haar appartementcomplex. "Weet je zeker rest ik niet mee moet?" Bij zou niet lang wegblijven maar toch... Echter stond ze er op. "Oké, dan zie ik je zo!" Hij reed al zwaaiend weg. In de apotheek kocht hij de rubbertjes voor hun nachtelijke avonturen. Hij had wel vaker condooms gekocht maar voor het eerst voelde die zich opgekwten toen hij afrekende. Alsof iedereen nu wist wat die ging uitspoken.

Emma

Emma ging overeind zitten en keek Mike aan met haar aemen over elkaar geslagen. "Je bent nu net zo erg bezig als ik. Je klinkt zelf zoals ik mezelf in mijn hoofd hoor malen. Ik moet ook alrijd maar voor iedereen klaar staan en krop alle emoties op." Ze schudde de hoofd. "We zijn wel een lekker stel zo samen."
Ze keek Mike aan. "Misschien moeten we allebei eens gaan leren om meer aan onzelf te denken en te doen wat we echt willen zonder andere altijd maar te plaesen." Ze liet zich in het kleed duwen. Emma sloeg een gilletje. Ze keek vluchtig om zich heen maar er waren geen andere mensen, ande de had ze zich rot geschaamd. Ze kuate Mike terug en liet haar handen onder zijn shirt gaan zodat ze zijn rug en buik kon strelen.

Gwen
Ze kwam aan bij haar appartement deur en maakte hem open. Ze keek om zich heen en zuchtte diep. Het voelde zo raar om hier de komende weken niet te zijn. Het was haar fijne plekje, hun thuis. Ze liep naar de badkamer en pakte de medicatie die ze nodig had. Ze wilde net naar de slaapkamer gaan toen ze een geluid hoorde. “Emma ben jij dat?” Emma had immers de sleutel van dit huis. Toen ze geen stem hoorde liep ze naar de woonkamer toen ze zag wie het was bleef ze stokstijf staan. “Wat doe jij hier en hoe kom je hier binnen?” Het was Stefan. Snel drukte ze op opnemen op haar telefoon voor het bewijs dat hij in haar huis was geweest. “Gwennie je moet je reserve sleutel toch echt beter verstoppen.” Gwen dacht na. Ze had de sleutel verstopt onder de bloempot. “Ik wil dat je weg gaat. Dit is mijn huis.” “En jij ging zomaar weg van mij terwijl je dondersgoed wist dat je niet zomaar van mij weg kan. Weet je nog?” Hij liep dichter naar haar toe en zij liep achteruit. Ze knalde tegen de muur op. Stefan grijnsde en liep naar haar toe en toen hij bij haar stond speelde hij met haar haar maar greep haar toen bij de keel. “En alles wat van mij is blijft van mij.” Gwen probeerde te slikken maar het lukte niet. Na een tijdje smeet hij Gwen op de grond en beet haar armen vast. “Stefan laat mij los! Ik ben nooit van jou geweest.” Stefan begon te lachen. “Ownee schatje? Je kon niet van mij wegblijven, je had mij nodig en nu nog steeds.” Hij liet haar los en begon haar aan te raken. Gwen voelde haar hele lichaam verstijven. Hij ging naar haar broek. “Ik zal aan iedereen laten zien dat je van mij bent. Ik zou iets blijvends bij je achter laten net als de vorige keer.” En maakte haar broek los en trok hem naar beneden. Op dat moment hervond Gwen zichzelf weer en krabde met haar nagels in zijn gezicht en schopte hem bij zijn klokkenspel. “Kreng!” En toen hij los liet probeerde ze op te staan. Echter viel haar broek van haar benen en struikelde ze over haar pijpen. Ze viel op de grond. Stefan had zich weer herpakt. “Jij trut. Kom hier.” En hij pakte haar haren beet. Gwen gilde het uit. Ze hoorde hem iets uit zijn zak halen. “Ik laat je nooit gaan nooit. Mijn gezicht is het laatste dat je te zien krijgt.” Hij hield pilletjes voor haar neus. “Mond open.” Gwen hield haar lippen stijf op elkaar. Stefan duwde haar gezicht tegen de grond. Ze moest nu wel haar mond open doen om tot adem te happen. Stefan duwde pilletjes bij haar naar binnen. “Slikken.” Ze probeerde ze niet door te slikken en hij duwde haar gezicht weer naar beneden. Druppels bloed vanuit haar neus dropen haar mond in, ze moest wel slikken. “Brave meid.” En hij klom van haar af. Gwen zag haar telefoon liggen en kroop er heen. “Ow nee nee Gwen. Niemand kan je helpen.” En hij stond op haar hand. Ze schreeuwde het uit van de pijn maar haar zicht werd waziger. “Slaap zacht Gwen.” Stefan zijn stem klonk van ver weg. Gwen begon te trillen en langzaamaan ging ze out.

Mike
Mike begon haar te kussen. Haar hand streelde zijn buik en hij gromde even tijdens het kussen. Hij vond het heerlijk. Hij stopte even met kussen en keek om zich heen. Er was niemand. Zijn handen verdwenen onder haar shirtje. Hij streelde haar buik en gaf het kusjes. Hij keek even naar Emma. “Als je het niet fijn vindt moet je het zeggen okee. Ik doe geen dingen die jij niet wilt.” En hij ging weer naar haar lippen en begon haar weer te kussen. Met zijn handen ging hij naar haar bh en legde zijn handen op haar borsten.

Emma

Emma liet zich meeslepen in het moment. Even vergeten dat ze midden op een open plek in het bos lagen. Ze kreunde toen zijn handen onder haar shirt verdwenen. Ze greep met haar handen naar zijn haar. "Het is oké, ga door.", zei ze tussen het kussen door. Ze voelde een tinteling door haar lichaam gaan toen Mike haar borsten aanraakte. Plots begon Lola te blaffen en schrok ze op uit het moment. Snel kwam ze overeind en trok de shirt recht. "We kunnen beter gaan en bij mij thuis verder gaan voor we straks nog betrapt worden." Ze vind het toch iets te ver gaan om intiem te zijn in het openbaar.


Joey

Joey parkeerde de auto voor de deur. Hij stapte uit en zag iemand het complex uitlopen. Verstijfd bleef bleef staan. Hij knipperde met zijn ogen maar dit was geen grap en hij zag het goed. Verdomme wat deed ie hier? Dit kom niks goed betekenen.
Hij spotte een kras op zijn wang. Een rode gloed verscheen voor Joey zijn ogen. Die klootzak had met zijn tengels aan zijn meissie gezeten. Hij smeet de deur van zijn auto op slot en begon Stsfan te volgen. Hier ging hij voor boeten. Hij haalde zijn telefoon uit zijn zak en belde Emma, waar die inmiddels het nummer van had.
"Emma, luister! Ga nu meteen naar Gwen toe. Stefan heeft haar wat aangedaan. Ik zit hem op de hielen."

Emma

Emma had de telefoon opgenomen. Ze was verbaasd dat Jiey haar überhaupt belde maar dat hij haar belde gaf haar een naar onderbuik gevoel. Ze verstond verstond amper door het geruis. "Joey ik versta je niet." Ze hoorde Joey zijn boodschap herhalen. Ze ving eigenlijk alleen de twee namen op, maar die in combinatie samen zeiden haar genoeg. "Ik kom eraan. Doe alsjeblieft geen gekken dingen." Ze stond meteen op. "We moeten gaan. Nu! Ik weet niet wat Joey precies allemaal zei maar ik hoorde Gwen en Stefan en dat kan nooit goed zijn. Iets in mij zegt dat het foute boel is." Eigenlijk wachtte ze geen eens op Mike. Hij kon meegaan of niet maar ze ging er sowieso heen. Emma had nog nooit zo snel gefiets. Toen ze aankwam zag de dat de deur open stond en de boel overhoop lag. Emma schrok zich dood en de tranen rolde over de wangen. Ze vond Gwen out op de grond. "Bel een ambulance.",schreeuwde ze naar Mike.
Ze probeerde Gwen wakker te krijgen door haat door elkaar te schudden. Emma vloekte zacht. Ze rende naar de badkamer om daar een spray te halen die was bedoeld om men die een overdosis hadden genomen bij te krijgen "Alsjeblieft Gwen wordt wakker. Kom op doe je ogen open. Laat ons niet in de steek. Je kan Evie niet alleen laten. Er is een jongen die van je houdt. Kom op Gwen open je ogen " Hoeanger het duurde hoe harder Emma begon te huilen. Ze was haat kwijt. Stwfan had zijn zin. Ze was haat beste vriendin kwijt

Mike
Het gebeurde allemaal in een flits. Voor hij het wist stond hij in de woonkamer van Gwen de beste vriendin van Emma. Het was een grote chaos en op de grond lag Gwen out. Hij wist even niet wat ie moest doen tot dat Emma zei dat hij een ambulance moest bellen. Hij belde en hing na een tijdje op. Mike knielde bij Emma neer en drukte haar tegen zich aan. “Ik heb de ambulance gebeld. Het komt Em. Het komt goed.” Suste hij. Hij zag dat de vingers van Gwen een klein beetje bewogen. Echter begon ze te trillen. “Emma help mij om haar in de stabiele zijligging te leggen. Straks stikt ze.”

Emma

Emma duwde Mike van zich af. Niet dat ze zijn troostende armen niet om zich heen wilde maar ze moest er nu voor Gwen zijn en zich niet overgeven aan haar eigen gevoelens. Ruw veegde ze de tranen weg. Mike zijn sten klonk heel ver weg maar ze deed wat hij zei. Samen legde ze Gwen in de stabiele zijligging. Emma stond op om ern deken van de bank te pakken. Gwen lag immers half naakt op de grond. Ze probeerde Gwen opnieuw wakker te schudden. Waar bleef die verdomde ambulance. En waarom was Joey nog niet terug?!? Ze hoopte maar dat hij Stefan niet vond. Joey mocht niet ook nog eens in het ziekenhuis belanden omdat Stefan hem erin had geslagen.

Joey

Joey hing op en stopte zijn mobieltje weg toen hij hoorde dat Emma naar Gwen ging. Zijn hoofd was in tweestrijd maar hij kon Stefan niet laten lopen. Hij moest hier eigenhandig een eind aan maken. Hij haalde Stefan in. Van achter tekkelde hij de jongen zodat Stefan op de grond viel. Hij draaide voor dat Stefan kon opstaan zijn armen op zijn rug. Stefan begon te vloeken en probeerde zich los te maken. Joey trok hen overeind. Toen Stefan door had wie hem aanpakte kon hij alleen maar stom lachen. "Je bent te last, vriend. Ze is al van mij." Joey gaf Stefan ern trap in zijn maag. Stefan kroop in een ondrr zijn stevige greep. "Wat heb je met haar gedaan?",brulde ik. "Daar kom je over negen maanden wel achter." Alles in mij schreeuwde! Ik had haar nooit alleen moeten laten al was het nog geen 5 minuten. De rode waas voor zijn ogen werd alleen maar roder. Ik sloeg die glimlach van Stefan zijn gezicht. Het kon me niet schelen dat ik mijn hand stuk sloeg op zijn kaak. De pijn voelde ik geen eens. Ik schopte hem, sloeg hem, bot vierde al mijn woede en kracht op hem uit. Vervolgens liet ik hem bebloed en in elkaar gedoken achter. Ik spuugde voor zijn voeten. "Je bent nog niet van mij af hoor je?!?" Pas toen ik sirenes van de politie hoorde kwam ik terug in de werkelijkheid en drong het tot me door dat er mensen waren blijven kijken zonder iets te doen. Ik zette het op rennen om hier zo snel mogelijk vandaan te komen. Terug naar Gwen! Er stond inmiddels een ambulance voor de deur. Met twee treden te gelijk rende ik naar boven. Gwen lag op een brandbare. "Gwen!",gilde ik. Mijn schreeuw ging door metg en been terwijl ik op mijn knieën viel. "Leef ze nog?",wist ik maar met moeite uit te brengen.

Gwen
Langzaamaan kwam ze weer in de bekende wereld. Ze hoorde allerlei geluiden. Gwen wist totaal niet wat er allemaal gebeurd was. Ze voelde alleen veel pijn in haar neus, haar vingers deden verrekte pijn en ze voelde zich benauwd alsof haar keel was dichtgeknepen. Ze rilde en had het gevoel alsof ze op een boot zat. “J..joey?” Vroeg ze met zwakke stem. Ze probeerde haar vingers te bewegen maar kromp ineen. “Mevrouw we gaan u helpen. Probeer niet teveel te bewegen.” Gwen begon gejaagd adem te halen, wie was die vreemde stem en waar was Joey?! Joey zou haar komen halen. Er flitste allerlei herinneringen door haar heen. “Stefan?” Vroeg ze angstig. Ze wilde opstaan maar ze had iets in haar arm een draadje. “Help!” Ze wilde weg. “Mevrouw rustig alles is okee. Merel geef haar wat morfine tegen de pijn.” Gwen bewoog haar arm. “Nee ga weg.” Maar door de morfine en de drugs nog in haar systeem viel ze weer weg.

Joey

Joey stond met lood in zijn benen op . Hij kon eindelijk adem halen. Ze leeft nog! Voorzichtig pakte hij haar hand vast. "Rustig maar. Ik ben bij je." Hij had het liefst het ambulancepersoneel aan de kant geduwd zodat hij haar kon kalmeren maar die lui waren er ook immers om hun werk te doen. Hij haalde een hand door haar haren. "Ik weet het. Stefan is verleden tijd." In elk geval hij had Stefan goed aangepakt en als er ook maar een klein beetje verstand ik zijn kop had, dan bleef hij uit de buurt.
"Meneer? Ze moet nu mee." Met tegenzin liet hij Gwen los. "Ik ga met haar mee.",sprak die vastbesloten. Hij keek naar Mike en Emma. "Ga maar, ik kom achter jullie aan.", hoorde hij Emma spreken. Gwen werd meegenomen. Op de automatische piloot volgde hij haar en ging mee in de ambulance.

Emma

Emma zat er nog steeds compleet volslagen bij. Ze stond op toen Gwen mee werd genomen en Joey met haar mee ging.
"Ik ga er achteraan." Eigenlijk sprak ze meer in het niets dan tegen Mike. Toen Gwrn weg was viel haar oog op de telefoon die op de grond lag. Het scherm was stuk maar het ding nam nog wel op. Ze stopte de opname, sloeg het op en speelde het af.
De opname bezorgde haar kippenvel over haar hele lijf. Die verdomde klootzak! Maar ergens voelde ze ook trots dat Gwen zo slim was geweest om een opname te maken. Ze stopte de mobiel in de tas. "Ik ga er heen.",zei ze opnieuw. Pas toen ze Mike voor zich zag staan drong het tot haar door dat hij er ook nog was. "Je hoeft niet mee. Misschien..." Emma zocht de juiste woorden. "Misschien is het beter als je helemaal niet komt. Ik zei al.. Ik wil je niet meeslepen in mijn problemen. Je hebt al genoeg ellende meegemaakt. Echter kan ik Gwen niet laten gaan, ze is familie. Ga Mike en vergeet dit alles! Het is beter voor beide als we elkaar loslaten, voor ik je meetrek naar de bodem. Je verdiend beter dan dit." Ze wachtte geen eens op een reactie. Ze glipte langs hem heen en rende het complex uit. Ze sprong op de fiets en reed als een bezetten naar het ziekenhuis.

Gwen
Gwen kreeg tranen in haar ogen toen ze de stem van Joey hoorde. Het maakte haar iets rustiger. Ze hoorde stemmen zeggen dat ze naar het ziekenhuis moest. Van binnen was ze helemaal stuk aan het gaan, ze wilde niet naar het ziekenhuis. Daar zouden ze er achter komen dat ze drugs had gekregen, ze zouden haar therapeut en de politie erbij halen, ze zou de stempel van verslaafd weer krijgen en Evie zou bij haar worden weggehaald. Ze wilde wat zeggen maar viel weer weg. Na een tijdje kwam ze weer lichtelijk bij maar alles klonk als een echo. In de verte hoorde gekraak en gepiep. Na een tijdje was het stil. Een dokter kwam binnen en keek Joey ernstig aan. “Meneer ik neem aan dat u haar vriend bent. We hebben geen goed maar ook geen slecht nieuws. Ze heeft GHB binnen gekregen en uit haar medische dossier konden we zien dat ze daar zeer gevoelig voor is. Haar vingers waren gebroken en haar neus gekneusd. Ook zagen we dat ze bij de keel is gegrepen. Gezien haar paniekaanvallen in de ambulance houden we haar nu in slaap alleen vanwege haar verslavingsproblematiek moeten we wel de kliniek bellen. Tenzij u weet hoe ze aan dat spul komt. Want dit is ernstig gezien ze ook een dochter van zes heeft zouden we Veilig Thuis erbij moeten halen.” De dokter keek naar Gwen. “Ze wordt beter maar voor haar lichaam is het beter als ze even zo blijft. We maken haar wakker als we tekenen zien van herstel en als de GHB uit haar systeem is. Dat kan een uur zijn, een dag of een paar dagen. Gezien u niet in de woning was toen we haar aantroffen kan ik u wel mededelen dat er geen sporen zijn gevonden van verkrachting wel is ze op bepaalde plekken aangeraakt, recente aanrakingen zijn aangetroffen dus we kunnen er vanuit gaan dat u dat niet bent geweest. We zagen wel dat ze op doktersrecept Oxazepam slikt en dat hebben we aangetroffen in haar systeem. U begrijpt hopelijk dat dat in combinatie met GHB dodelijk had kunnen zijn?” En de Dokter keek Joey even ernstig aan.

Mike
Mike wilde iets zeggen maar Emma was al weg. “Verdomme!” Riep hij uit. Hij belde Mia op en legde aan haar de situatie uit. Mia was begripvol maar zei wel dat hij gek was om haar niet achterna te fietsen. Hij keek naar Lola die nog steeds in haar reismand zat. Die kon niet mee naar het ziekenhuis. Mia hielp hem door te zeggen dat ze Lola wel zou oppikken en dat hij haar motor mocht lenen. Het duurde niet lang of Mia kwam aangereden. Ze keek hem aan. “Ga haar achterna. Laat haar niet alleen zijn nu.” En ze gaf hem een knuffel. Na wisseling van voertuig reed Mike met Mia haar brommer naar het ziekenhuis. Hij zette hem op slot en zag Emma richting de ingang lopen. Hij hield haar tegen door voor haar te staan. “Weet je nog wat ik vanmiddag zei? Ik laat je nooit in de steek. Wat er ook gebeurt ik laat je niet in de steek. Ik ben er voor je. Ik wil niemand anders, ik wil jou met alles erop en er aan.” Hij pakte haar hand. “Ik laat je dit niet alleen doormaken.”

Joey

Joey zat op een stoel naast het bed van Gwen. Hij hield haar hand vast terwijl zijn hoofd op het bed rustte. Hij schrok op uit gedachten toen de arts binnen kwam. Joey knikte. Hij hield zijn adem in. Wat betekende dat nou weer? Geen goed of slecht nieuws. Kon die vent nier gewoon vertellen of het goed kwam met Gwen. Of Stefan daadwerkelijk zich aan haar had vergrepen.
Joey liet de woorden even tot zich doordringen. "Ze zei dat ze medicatie kreeg om beter te kunnen slapen. Maar we gaan nog niet heel lang met elkaar dus ik weer niet alles. Maar haar beste vriendin komt eraan die moet dat weten." Joey zuchtte. "Haar ex. Haar ec heeft haar die drugs toegediend. Door hem is ze in het verleden verslaafd geraakt. Hij wilt haar terug en doet er alles aan om dat voor elkaar te krijgen. Gister heeft hij mij en haar dochtertje aangereden en het meisje ook drugs gegeven. Kijk maar in het systeem en er is aangifte tegen hen gedaan."
Joey probeerde alle informatie in zich op te nemen maar zijn hoofd was een blok beton. Hij knikte maar wat. Alleen de laatse woorden drongen door. Hij stond op op sloeg tegen de muur.
De arts schrok. Hij bood snel zijn excuses aan en ging weer bij Gwen zitten.

Emma

Emma had nog nooit zo hard gefietst. Buiten adem zette ze de fiets weg en wilde naar binnen rennen op zoek naar Gwen en Joey. Echter werd ze voor de ingang tegen gehouden. Ze schrok en kroop in een. Bang dat Stefan haar was gevolgd. Toen de persoon begon te praten wist ze wie het was. Stomverbaasd keek ze op. "Wat doe jij hier?", wist ze alleen uit te brengen.
Emma keek weg. "Stop! Niet doen, gewoon niet doen. We kunnen niet in cirkels om elkaar heen blijven draaien. Maak het alsjeblieft niet moeilijker dan het als is. Ik wil je niet kwijt, maar ik kan je op dit moment niet geven wat je verdiend. Je verdiend beter.
Alsjeblieft ga naar huis. Ik moet er nu voor Gwen zijn. We hebben het hier later nog over." Ze hoopte met de laaste woorden Mike nog hoop te geven maar vooral dat hij haar liet gaan.

Mike
Mike keek haar aan. “Lieverd we draaien hier ook niet omheen want ik ga niet bij je weg. Ik wil je alle ruimte geven die je nodig hebt maar ik laat je niet vallen. Ga naar Gwen, help haar maar ik blijf hier op je wachten.” Mike wilde haar de ruimte geven door alleen naar Gwen te gaan maar hij zou haar niet laten vallen. Hij gaf haar een kus. “Ga maar het is okee. Als je mij nodig hebt bel me dan goed. Eventueel kan ik Joey opvangen maar ik wil niet dat jullie hier alleen voor staan.” Hij liep een stukje van haar weg zodat zij het ziekenhuis in kon als ze dat wilde.

Gwen
Gwen hoorde stemmen. Ze wilde haar ogen open doen maar het lukte niet. De dokter keek even naar Joey. “Haar dochter staat in ons systeem maar wij als ziekenhuis kunnen niet naar aangiftes kijken. De dochter had xtc binnen gehad en we konden haar maag leegpompen. Bij ghb is het een ander verhaal meneer. Dat moet uit haar systeem.” Gwen bewoog een van een vingers van de hand waar geen gips aan zat. De dokter zag het en liep naar haar toe. “Ze is bewust van alle prikkels en geluiden om haar heen. Mocht ze wakker worden piep ons dan op. Ik blijf nog even om op haar vriendin te wachten.” Gwen was op zoek naar Joey zijn hand met haar vingers. Ze begon te tikken op het matras als teken dat ze er was. Ze wist niet hoe anders te communiceren want de rest van haar lichaam voelde zwaar aan.