You are perfect to me

Emma

Emma knikte alleen maar. Ze wist niks meer te zeggen. Ze kon zichzelf voor de kop slaan en het liefst wilde ze in Mike zijn armen verbergen maar het was beter als hij haat los liet.
Zonder om te kijken liep ze naar binnen. Ze vroeg waar Gwen lag enige erheen. Ze zag dat er een arts binnen was. Ze twijfelde even maar liep toen naar binnen.

Joey

Joey knikte. "Ik begrijp het." Hij ijsbergen door de kamer heen.
Joey knikte. Hij ging weer op zijn stoel zitten. Hij streelde Gwem door haar haren. "Stil maar ik ben bij je. Ik blijf bij je. Probeer wat te slapen." Waarschijnlijk was rust nu het beste voor har. Hij keek op toen Emma binnen kwam. "Dit is Emma. Die vriendin die ik noemde.",legde hij de arts uit. "Is alles oké?",hoorde hij Emma meteen vragen.

Gwen
De dokter keek op. “We houden haar in slaap. Tenminste we doen ons best. Haar lichaam moet rusten. We hebben GHB en Oxazepam in haar systeem gevonden. Ik begreep van haar vriend dat ze Oxazepam slikt voor het slapen. Misschien kunt u ons wat meer er over vertellen? Het had dodelijk kunnen aflopen en gezien haar verleden met verslaving en een kind van zes zouden we eigenlijk de kliniek en Veilig Thuis op de hoogte moeten brengen. Zonder bewijs dat ze dit niet zelf heeft gedaan zijn we dat wel verplicht.” Gwen voelde een hand door haar haren. Ze hoorde van alles. “Stefan was het.” Zei ze zwak en zachtjes zodat Joey het wel hoorde. Ze was moe, ze had het gevoel alsof haar lijf niet meer wilde maar ze moest vechten. Vechten voor haarzelf, Evie, Joey, Emma maar ook haar familie.

Emma

Emma schrok. Ze had dit kunnen zien aankomen maar toch drong nu pas de werkelijkheid tot haar door. "Klopt. Die krijgt ze op de dokterdadvies. Haar ex heeft dingen met haar gedaan, waaronder haar verslaafd laten raken aan drugs. Ze raakte niet vrijwillig zwanger van haar dochter. Ze moest toen ze van gaar ex wegvluchtte voor haar eigen veiligheid in een blijf van mijn lijfhuis verblijven. Zulke dingen. Door al die gebeurtenissen heeft ze snachts vaak nachtmerries en paniekaanvallen. Zonder de oxepam zijn haar nachtmerries veel erger. Ik weet zeker dat Gwen nooit zomaar drugs zou innemen. Ze is immers al clean zins ze wist dat ze zwanger was, al ruim 7 jaar dus."
Plots herinnerde ze zich de opname. "Ik heb bewijs maar die wil ik alleen laten horen waar de politie bij is."
Emma keek naar Joey die Gwen had verstaan. Een blik zei genoeg. "Ze heeft her zojuist zelf bevestigd."

Gwen
De dokter luisterde naar het verhaal. “Ik las al zoiets in haar dossier toch moest ik er naar vragen.” Net op dat moment kwam er politie voor de deur van de kamer. “Heer O’Mally? U bent aangehouden op verdenking van mishandeling. Er is aangifte tegen u gedaan en er zijn meerdere getuigen die het kunnen bevestigen. U moet met ons mee naar het bureau.” De dokter keek bedenkelijk naar Joey. Gwen kreeg het allemaal mee en begon paniekerig adem te halen. “Agent wilt u alstublieft zo vriendelijk zijn om de rust te bewaren. Mijn patient heeft rust nodig. Graag het verzoek om de kamer te verlaten. Haar vriendin mag bij haar blijven echter hoorde ik dat ze bewijs van iets had.” Gwen probeerde rustiger te ademen. “Joey ga niet weg.” Zei ze zachtjes. Ze stak haar hand uit naar Emma. “Emma?”

John
John had net een telefoontje van zijn vader gekregen. Sinds dat Gwen weer in hun leven was gekomen zeven jaar geleden had ze hun vader als contactpersoon gemaakt mocht er ook maar iets met haar of Evie gebeuren. Hij slikte en keek naar Freek die aan zijn gezicht kon zien dat het foute boek was. John moest zich groot houden waar Evie bij was. Het was nog niet aan hem om te vertellen dat Gwen in het ziekenhuis lag. John was aan een oor doof en had gebarentaal geleerd. Ook aan Freek had hij het geleerd. Gwen en John communiceerde vroeger altijd via gebarentaal als ze iets niet wilde vertellen aan anderen. Ook nu communiceerde hij naar Freek toe wat er was gebeurd. Freek liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. “Ga naar je zusje. Nu kun je er voor haar en Joey zijn en ook voor Emma. Ik let wel op de kleine prinses komt goed.” John slikte en knikte. Hij liep naar Evie toe die lekker op een opblaas unicorn in het zwembad lag. “Eefje ik ga heel even boodschappen doen. Ik ben zo weer terug. Zou ik ijsjes voor je meenemen? Oom Freek blijft bij je.” Evie knikte. John gaf haar nog een kus en liep toen naar Freek. “Dankjewel.” Zei hij nog. John liep met tranen in zijn ogen naar de auto en reed naar het ziekenhuis. Hij parkeerde snel de auto en ging naar binnen. “Goedemiddag ik komt voor Gwendolyn Charlotte James.” De receptioniste ging op zoek. “Afdeling intensieve zorg kamer 5B.” John bedankte de mevrouw en ging met de lift naar boven. Bij Gwen haar kamer aangekomen zag hij politie staan. Hij zag Joey en Emma en toen zijn zusje. Zijn kleine zusje. Een hand in het gips, een nek brazer en een bont en blauwe neus. Hij slikte. “Sorry ik ben haar tweelingbroer.” De politie ging aan de kant en John liep naar binnen en ging aan de andere kant van zijn zusje zitten. Hij streelde haar blonde haren. “Ik ben er Gwenzo, ik laat je niet in de steek. Rustig maar.” Hij keek even naar de agenten. Hij had meegekregen waar Joey van werd beschuldigd. “Pardon agenten. Mijn zusje is er zwaar aan toe. Ze heeft haar vriend en vriendin nodig om te herstellen. Daarom het verzoek om naar hun te luisteren in plaats van naar degene die haar dit heeft aangedaan.” De agenten keken hem aan. John had al een vermoeden wie Joey in elkaar had gemept. John zou precies hetzelfde gedaan hebben. Een agent zuchtte diep. “Goed dan. Dokter is er een aparte ruimte waar we kunnen zitten?” De dokter knikte en wees naar een kamer naast die van Gwen, die was leeg. John bleef de haren van Gwen strelen zoals hij vroeger ook altijd deed om haar te kalmeren als hun ouders ruzie hadden.

Joey

"Geen probleem meneer.",hoorde hij Emma zeggen. Hij wilde der net vragen waar Mike was toen de politie binnen kwam. Wie had hun gebeld? Maar ze kwamen voor hem. Hij had kunnen weten dat Stefan het niet zou laten rusten. Al had ook een van de omstanders hem kunnen hebben herkend. Joey wilde eigenlijk een scène schoppen en schreeuwen dat hij hier niks mee te maken had,dat het zelfverdediging was maar Gwen schoot in paniek. Joey keek Gwen aan. "Ik moet wel." Hij wist niet meer te zeggen. Emma nam zijn plek over. "Wacht! Neem deze mee en laat de opname horen die Gwen gemaakt heeft. Dit is het bewijs tegen Stefan." Hij nam de telefoon aan en hield het stevig tegen zich aangedrukt. Hij kreeg amper de kans om zijn zwager gedag te zeggen. Hij zou alles nog wel uitleggen. Voor nu werd die meegenomen naar een lege kamer verderop. Hij ging zitten en vertelde alles tot in de details zover hij die nog wist. Over wat Gwen hem over vroeger had verteld. De aanrijding en de aangifte daarvan. Het feit dat Evie drugs had ingenomen. Dat hij niet meer wist wat hij deed toen hij achter Stefan aan ging. Hij liet de opname horen. Joey brak toen hij dat moest horen. Hij vertelde over de voogdijzaak die Stefan had aangespannen maar dat ze een zaak tegen hem wilde opbouwen. Hij hoopte dat de agenten hem geloofde, ze hem lieten gaan en achter Stefan aangingen.

Emma

Emma stond om John te omhelzen. "Waar is Evie?" Hij hoorde er zeggen dat Evie veilig bij Freek was. "Weet Eefje het?" Ze zag dat John zijn hoofd schudde. "Misschien is het maar beter ook als ze van niks weet. Ik weet ook niet hoe we dit alles aan haar moeten uitleggen. Ze is te jong om dit te snappen. Het lijkt mij niet goed voor haar om Gwen zo te zien. Ze heeft voorlopig het ziekenhuis genoeg van binnen gezien. Ik kan Freek straks wel aflossen zodat hij bij jou kan zijn." Emma beet op de lip. "Nu Joey met de politie aan het praten is en ze het bewijs tegen Stefan hebben. Denk je dat ze een zaak tegen hem openen? Zullen ze achter hem aangaan? Joey zijn oom zou vanavond langskomen om te kijken of die een zaak kon opstellen en kon helpen om de voogdij op te eisen,maar... Moeten we het oude dossier laten heropenen? Toen was er te weinig bewijs,misschien nu niet meer."

John
John keek Emma aan en drukte haar tegen zich aan alsof het zijn zusje was. Wat Emma voor hem ook wel een beetje was. “Ik weet het niet Emma. Ik hoop gewoon dat ze die klootzak pakken en dat Gwen gewoon weer door kan gaan met haar leven. Elke keer over haar schouder kijken is voor haar geen leven.” Hij keek naar Gwen die in slaap was gevallen en rustig adem haalde. Gelukkig sliep ze. “Ik heb tegen Evie gezegd dat ik boodschappen ging doen en dat ik ijs mee zou nemen. Ik had al een voorgevoel omdat Joey en Gwen langer wegbleven. Tot mijn vader mij belde, toen leek het alsof de wereld stil stond. Ik wil haar niet nog een keer kwijt raken.” Hij begon te huilen. “Ik ben haar al een keer verloren. Ik wil dat niet nog een keer.”

Agent James
James luisterde naar Joey en naar de opnamen. Hij slikte eventjes. Dit had zijn dochter geweest kunnen zijn. Zijn jongere collega Klaas schreef alles op. “Luister Joey het is een ingewikkelde situatie. Aan de ene kant snap ik dat je achter hem aan gegaan bent maar aan de andere kant heb je het nu misschien erger gemaakt. Deze opnamen is bewijs om Stefan tijdelijk op te sluiten maar niet voor lang. Ik kan niet veel doen dan een arrestatiebevel geven en hem verhoren. Daarna is het aan de rechter wat er gaat gebeuren. Dit betekent dat mevrouw James weer haar verhaal moet doen. De rechter zou ook gaan kijken naar haar verleden. En gezien haar verslavingsverleden waar ze deels zelf mee akkoord is gegaan kan dit voor haar ook niet goed uitpakken. Ik begrijp dat ze clean is nu maar een dochter drugs in laten nemen onder ouderlijk gezag is ernstig. Ik raad aan om een goeie advocaat te nemen. Ik zie een kans in dat jullie het zouden kunnen winnen maar ik kan mij ook indenken dat een rechter de voogdij goedkeurt. Voor nu laat ik u gaan. Wij nemen nog contact met u op.” En James stond op het punt om op te staan en de kamer te verlaten.

Joey

Joey keek stomverbaasd. "Pardon?!? Deels mee akkoord gegaan. Ze werd er toe gedwongen. Hebben jullie überhaupt wel geluisterd?!?" Hij keek vooral de jongere agent aan die aantekeningen maakte. Joey sloeg met zijn vuist op tafel. "Gwen heeft niks te maken met het feit dat haar dochtertje is opgenomen in het ziekenhuis door drugs. Ze kreeg pillen aangeboden die hij beschreef als pepermuntjes voor haar moeder. Ik was op dat moment verantwoordelijk voor haar. Pak mij er dan maar voor op." Joey stond op en liep de kamer uiit. Hij sloeg met zijn hand tegen de muur en vloekte hard. "Verdomme!" Die zag er niet goed uit voor Gwen. Hij liep de kamer weer binnen. Vier paar ogen keken hem vragend aan. "Ze laten em voor nu gaan maar het ziet er niet goed uit voor Gwen. Alhoewel die klootzakken luisterde half. Ze moeten Gwens verleden en haar verslaving erbij halen. Ze beweren dat ze deels zelf verantwoordelijk voor de verslaving was en ze beschuldigden haar ervan dat het haar schuld is dat Evie drugs innam. Ik heb het nog proberen te verdedigen maar.. Ze staat met 1-0 achter."

Emma


Emma begroef zichzelf in de arme. Van John. Door dat John, agwen haar broer was, was hij net zo goed mjn of meer familie.
"Ik hoop het ook.",sprak ze tegen zijn borst. Emma liet John los. "Dan moet je zo wel terug gaan. Boodschappen doen duurt geen uren." Evie mocht geen argwaan krijgen. Emma deed een stap naar achter en keek John aanmelden. "Wat dacht je van mij?",riep ze boos. Niet zo zeer op John maat ze moest haar emoties eruit gooien. "Ik vond haat half dood en naakt op de grond. Ik dacht dat ze nooit meer bij zou komen, John." Ze keek naar de grond. "Sorry!" Ze liep naar hem toe om hem te troosten. Joey kwam terug binnen. Ze liet zich in een stoel vallen. "We moeten er allemaal doen om Stefan vast te krijgen, hoe dan ook. Voor dat we er echt kwijt raken."

John
John keek op toen Joey weer terug kwam. “Verdomme.” Zei hij zachtjes. Hij hield totaal niet van schelden maar dit moest er gewoon uit. Hij ging weer naast Gwen zitten en streelde haar haren. “Gwen zou nooit weer aan de drugs gaan. Ze zou nooit terug gaan naar die eikel. Ze zou het nooit riskeren dat ze haar dochter kwijt zou raken. De Gwen die wij allemaal kennen is continue bezig met Evie en zet zich altijd in voor anderen. Ze vecht voor haar gezondheid elke dag.” Hij haalde een hand door zijn haar en keek naar Gwen. “Gwen als je iets hebt tegen Stefan zeg het dan. Ik weet dat je niet die herinneringen weer wilt oprakelen en ik weet dat je de helft vergeten bent maar geef ons iets ook al is het iets kleins.” Zei hij tegen zijn slapende zusje. Hij keek even naar Emma. “Je hebt gelijk ik kan geen uren wegblijven. Ik moet zo ook boodschappen doen maar ik wil haar niet weer in de steek laten.”

Gwen
Gwen was in een diepe slaap. In haar hoofd flitste beelden voor bij. Stefan stond voor haar. “Je weet wat er gebeurt met meiden die proberen te ontsnappen. Je weet welke straf er voor staat.” Hij schopte haar in haar maag en ze klapte voorover. “Stefan alsjeblieft. Ik beloof je dat ik je nooit meer in de steek zou laten.” Stefan nam een hijs van zijn peuk. “Dat vind ik heel lief.” En hij streelde met zijn hand liefkozend over haar wang. Hij greep echter haar nek ruw beet en drukte zijn peuk in haar arm. Ze schreeuwde het uit van de pijn. “Stefan alsjeblieft.” En weer drukte hij de peuk op haar arm. Hij gooide de peuk weg en sleurde haar naar het matras van haar kamer. Haar blik ging naar de camera die er stond. Zo hield hij haar in de gaten. Gwen sperde haar ogen open en haalde gejaagd adem. “Camera. Filmopnamen. Usb stick heb ik meegenomen en verstopt. In mijn kamer. In mijn dagboek, in mijn roze kluisje. Code is: 1705.” 17 mei was de geboortedatum van Evie.

Emma

Emma knikte. "Als we .oeten getuigen om te bewijzen dat Geen een goede moed is dan doe ik dat. Als iemand er alles aan heeft gedaan om naar leven tr beteren voor haar kind is het Gwen wel. Er zijn kinderen met ouders waarvan de ouders niet eens fatsoenlijk voor hun kinderen kunnen zorgen. Dat kan Gwen wel. Evie komt niks te kort." Emma ijsbeerde door de kamer heen. Of dat tot een oplossing zou helpen. Stokstijf bleef ze staan. Ze dacht eerst dat Gwen praatte in haat slaap. "Ik weet waar ze het over heeft!" Ze keek van John naar Joey. "Ik kan het gaan halen!" Maar Joey was haar voor. "Nee, blijf jij maar hier. Straks komt Stefan terug. Hij gaat als eerste achter jou of John aan. Ik kan hem nog wel een tweede keer aan. Ik moet alleen specifiek weten waar ik dat klusije kan vinden en noteer ergens de code voor me."

John
John keek van Emma naar Gwen. Die twee wisten alles van elkaar. Het roze kluisje wist hij ook voor de geest te halen. Hij kneep Gwen in haar goede hand. “Het komt goed zusje.” Hij stond op en keek Joey aan. “Haar roze kluisje kun je in haar slaapkamer vinden. In haar witte kast waar nog meer pruliaria staat. Je moet alleen wel wat boeken die er voor staan weghalen. De code is de verjaardag van Evie. 17 mei. Ik ben met de auto. Je mag er mee rijden. Het is de rode Volkswagen Polo bij de oranje paal vak 14F. We appen je de code nog even voor de zekerheid.” Hij keek naar Emma. “Ik app Freek wel dat ik in de file sta en dat hij met Evie even boodschappen moet doen.” Hij appte Freek snel en kreeg kort daarna een berichtje. “Goed hij regelt de boodschappen. Emma en ik blijven hier bij Gwen. Als er iets is meteen bellen.” Zei hij richting John.

Joey

Joey haalde zijn mobiel uit zijn zak. Zijn hoofd was een grote warboel. Misschien was het helemaal niet slim om achter het stuur te stappen naar hij moest. Hij moest dat bewijs gaan halen. Hij maakte aantekening over de plek die John beschreef waar het kluisje lag. Joey nam dankbaar de sleutels aan. Hij keek even van Emma naar John. "Bel mij ook meteen als de situatie veranderd." Hij pakte Gwen haat hand even vast. "Ik kom terug. We gaan hier een einde aan maken." Hij liep vervolgens d ekster uit, het ziekenhuis uit. Buiten zag die Mike staan. "Gast, wat oe jij hier buiten?"

Mike
Mike was wat aan het tekenen en keek op toen Joey hem aan sprak. “Uhm nou Emma en ik, ik weet het niet precies. Ze zei dat ik iemand verdien die beter is dan zij. Maar ik heb gezegd dat ik op haar zou wachten en haar niet in de steek laat.” Hij ruimde zijn spullen op en stond op. “Hoe is het nu met Gwen?” Hij kon merken aan Joey dat hij haast had. Hij keek hem aan. “Je ziet eruit alsof je haast hebt. Kan ik ergens mee helpen?” Hij voelde zich nu zo ontzettend machteloos. Hij wilde iets doen en omdat hij beloofd had om Emma ruimte te geven kon hij misschien Joey helpen.

Gwen
Gwen deed langzaam haar ogen open. Ze voelde zich heel onrustig in haar hoofd. Ze zag John en Emma maar geen Joey. Iets in haar zei dat Joey op zoek ging naar de usb die ze had verstopt. Ze had die filmopnames al jaren en door haar zwangerschap en herstel had ze er niet meer aan gedacht om hem mee te nemen naar de politie. Ze slikte maar slikken deed pijn. Ze keek naar haar rechterhand waar gips om heen zat. Ze slikte haar rechterhand was de hand waarmee ze haar bladzijdes van haar boek omsloeg en waar ze mee schreef. Hoe was dit ontstaan? “Wat is er gebeurd? Ik herinner mij alleen nog dat ik medicatie ging halen die ik vergeten was.” Zei ze met schorre stem. “Waar is Evie? Is ze veilig?” John pakte haar linkerhand. “Evie is bij Freek. Ze is veilig dat beloof ik je.”

Emma

Emma stond op. Ze ging bij Gwen op het bed zitten.
"Dat weten wij ook niet goed. Joey belde mij toen na laat maar.. hij belde dus en ik verstond hem niet goed. Ik hoorde alleen jou naam en die van Stefan, dat zei genoeg. Achteraf bleek dat Joey achter Stefan is aangegaan zodra die hem zag om hem een lesje te leren. Ik ben als een gek naar jou gegaan en vond je half naakt, out op de grond." Ze begon weer te huilen toen dat beeld opdoemde in de gedachten. "Ik dacht dat je dood was." Ze sloeg een diepe zucht. "Je praatte in je slaap en had het over een usb met bewijs. Joey is hem gaan halen. Over bewijs en Joey besproken. De politie was hier om Joey aan te houden vanwege zijn geweldpleging tegen Stefan. Ze laten hem gaan maar... Joey heeft je opnamen aan de politie geveven maat jij zei dat het er niet goed voor je uitzag. Ik wil niet tegen je liegen. Je verslavingsverleden werkt je tegen om de voogdij te behouden. Maar ieder is bereid voor je km te getuigen dat je een geweldige moeder bent."

Joey

Joey keek Mike niet begrijpend aan. "Wat? Snap ik het nou goed? Heeft Emma je gedumpt? Is ze gek ofzo? Ik dacht dat jullie gek op elkaar waren. Gast ga naar binnen ik vertel je wel waar de kamer van Gwen is. Dwing Emma om met je te pesten en het goed te maken. Al moet je haar die kamer uit sleuren."
Hij verklaarde Emma simpelweg voor gek. Joey knikte. "Eigenlijk wel en misschien wel, als je wilt. Ik moet bij Gwen op zoek naar een bewijsstuk tegen de ex. Een usb stick dat ze verstopt heeft. Ik weet waar maar ik kan wel hulp gebruiken, ja."

Gwen
Gwen kneep haar ogen dicht. Er kwamen weer herinneringen boven. “Ik weet het weer.” Ze slikte en pakte met haar goede hand de hand van Emma vast. “Ik ging mijn medicatie halen. Joey had mij afgezet hij ging nog wat kopen voor vanavond.” Ze keek Emma even opgelaten aan. “Hij zou mij daarna ophalen en mij weer bij John en Freek afzetten. Ik had mijn medicatie opgehaald en liep naar de slaapkamer toen ik de deur hoorde. Ik dacht dat jij het was. Maar het was Stefan. En nou ja je hebt de opnames gehoord. Ik heb hem gekrabd en geschopt in zijn klokkenspel. En toen gebeurde de rest.” Ze slikte en hoorde wat Emma vertelde. Ze begon te huilen. “Ik heb alles voor Evie gedaan. Waarom zien de instanties dat niet?” Ze dacht na over de opnames. “Stefan filmde mij. Hield mij zo in de gaten. Zo is ook de mishandeling en daarna de verkrachting gefilmd.” Ze veegde haar tranen weg. “Ik heb mij zo gefocust op Evie en op mijn herstel dat ik die usb vergeten ben maar ik heb hem altijd bewaard in mijn roze kluisje in mijn dagboek.”

Mike
Hij slikte. “Ik heb haar beloofd om haar ruimte te geven. Ik wil haar niet kwijt en ze zei dat we later zouden gaan praten. Dus technisch gezien heeft ze mij niet gedumpt.” Hij keek even naar zijn schoenen. Ondertussen luisterde hij naar Joey. “Ja laten we gaan dan.” Na een tijdje zoeken vonden ze de auto van John. Ze reden naar het appartementencomplex en liepen naar boven naar de woning van Gwen. Hij maakte de deur open met de sleutel die hij van Emma had overgenomen en keek om zich heen. Hij slikte. Het was nog steeds een puinhoop en het bloed op de grond dat er lag was Gwen haar bloed. Hij keek even naar Joey. “Weet je nog waar het lag?”

Joey

Joey wreef over zijn slaap. "Auws. Dat kink niet best. Moet ik er een schop onder haar hol gaan geven?" Hij wilde best een hartig woordje met Emma gaan spreken dat ze de liefde van haat leven liet lopen. Die jongen was dol op haar, dat was duidelijk te zien. Zelfs een blinde kon dat nog bevestigen. Joey knikte en samen met Mike ging die op zoek naar de auto van John. Hij reed hun naar het complex waar zowel Emma als Gwen woonde. Hij parkeerde de auto en zag dat bij zijn eigen auto de ramen waren ingeslagen. Vast een wraakactie van Stefan maar die auto kon hem nu gestolen worden. Hij liep met Mike mee naar boven. Het deed pijn om op de plaats dilect weer te zijn. Hij haalde zijn mobiel uit zijn broekzak. "Ha, ik heb het genoteerd. In haar witte kast waar nog meer pruliaria staat. Je moet alleen wel wat boeken die er voor staan weghalen. De code is de verjaardag van Evie. 17 mei.",sprak die hardop terwijl die naar de slaapkamer liep. Hij zag de kast staan. Nu die verdomde boeken nog weghalen.


Emma

Emma stond boos op. "Waarom heeft die je in hemelsnaam alleen gelaten ook al was het misschien maar een paar minuten. Je ziet wat er gebeurd. We hebben je niks voor niks daar weg gehaald. Dan had je net zo goed kunnen blijven." Ze liet zich tegen de muur op de grond zakken.."Sorry! Ik moet mij niet afreageren op jou. Ik ben gewoon woest." Emma stond op.."Gwen, je hoeft het niet te vertellen. Het is oké. Richt je op je herstel. Daarna pakken we de rest aan. We laten hem fit niet winnen. Niet opnieuw!" Ze trok Gwen naar der toe om stevig te kunnen knuffelen.

Mike
Hij liep achter Joey aan naar de desbetreffende slaapkamer. En hielp Joey met het weghalen van de hoeveelheid boeken. Hij zag het kluisje en voerde de code in. In de kluis zag hij een dagboek. Hij keek even naar Joey. “Ik beloof je dat ik er niet in ga kijken maar ik heb het vermoeden dat dit het dagboek is dat ze bijhield toen ze bij Stefan zat en als een vriend zeg ik je dat het mij beter lijkt om het niet te lezen.” Voorzichtig maakte hij het dagboek open en er viel een usbstick uit. Hij raapte het op, stopte het dagboek weer in de kluis waar het thuis hoorde en deed de kluis dicht. “Denk je dat we spullen voor haar moeten meenemen? En zou ze hier nog durven terug te komen? En wil je de beelden zelf bekijken!”

Gwen
Gwen schrok toen Emma zo reageerde. “Ik stond erop Emma. Ik leef al bijna zeven jaar in dat appartement. Het is mijn woning. Ik zou daar veilig moeten zijn.” Ze slikte en keek even naar haar arm. Ze vond het fijn dat Emma haar zo pakte. “Ems dit is al de tweede keer dat je mij gevonden hebt. De eerste keer kwam ik naar jou en vandaag kwam je naar mij. Ik ben je zo dankbaar. Het spijt me dat ik je hierin mee heb genomen. Ik weet dat ik er niet aan moet denken maar ik weet gewoon niet meer hoe ik bij je ben gekomen. Het is een grote waas maar die filmopnames weet ik nog.”

Joey

Joey keel naar het dagboek. "Zit de usb erin?" Dat was het enige wat hem boeide. Joey probeerde na te denken dus speak hij hardop. "Ze was hier om spullen te pakken die ze vergeten was. Ik weet niet of we meer moeten meenemen. Toen ik weg ging was ze niet helemaal bij. Ik kan Emma of John bellen met de vraag of Gwen bij is en of we meer moeten pakken." Hij liep naar de badkamer. "Wil jij dat boek pakken wat op de nachtkastje ligt? Dat wilde ze graag hebben en stopte die usb weg. Ik hoef niet te weten wat er op staat. De politie mag het bekijken."

Emma

Emma keek alleen maar naar de grond. Ze zei opnieuw dat het haar speet. Ze kroop bij Gwen op het bed. "Gwen kijk me aan. Zeg geen sorry! Je bent als familie voor mij. Tuurlijk was ik naar je toe gekomen. Ik laat jou nooit in de steek. Daarvoor ben je te belangrijk voor mij geworden in al die jaren. Ik hoop gewoon dat dit het einde is en we dit hoofstuk echt voorgoed kunnen afsluiten. Ik gun je gewoon zoveel geluk met Eefje, met Joey.
Het feit dat je Joey lichamelijk blijkbaar toe laat en ik geloof mijn oren nog steeds niet maaf oké, zegt al heel wat." Emma beet op de lip. "Ik heb je dat spul toegediend wat je geeft bij een overdosis. Mike heeft de ambulance gebeld." Ze slikte even. "Als ik je niet had gevonden had... Stefan had je kunnen vermoorden!"

Mike
Mike knikte. Hij pakte het boek. “Jemig dat is een dikke pil. Ik vrees dat jij het nu aan haar moet voorlezen nu haar rechterhand is gebroken.” Hij rilde eventjes. Mike was nog niet de stand van die hand vergeten. Alsof Stefan er keihard op had gestampt. Hij stopte de usb erin en liep achter Joey aan. Hij keek de woning rond. “Zou ze hier terugkomen denk je?” Hij slikte. Mike keek even naar de foto’s die er hingen. Een lachende Gwen met een lachende Emma. Hij zuchtte diep. Hij zou Emma nog wel spreken. Hij moest zich nu op Joey richten. “Ik snap dat je de beelden niet wil zien. Maar wat nou als ze het straks tijdens de rechtszaak laten zien? Ik wil niet op de zaken vooruit lopen maar zoiets kan wel gebeuren.”

Gwen
Gwen keek haar vriendin aan. “Ik heb jou in die tijd in de steek gelaten. Ik was opeens weg. Ik nam geen contact met je op en opeens stond ik daar weer voor je neus, zwanger.” Ze zuchtte diep. Ze pakte de hand van Emma vast. “Ik moet wel zeggen dat ik het spannend vind als we echt jeweetwel het met elkaar gaan doen. Het is tot nu toe alleen nog maar bij aanrakingen gebleven. Meer niet. Hij wilde eerste rubbertjes hebben en nu…we zouden er vanavond iets romantisch van maken. Evie heeft geen idee waar ik ben. Wie gaat haar dit vertellen?” Ze slikte maar dat deed pijn. Ze keek naar Emma. “Over Mike gesproken waar heb je hem gelaten?”

Joey

Joey kerk naar het boek. Shit! Daar hij helemaal niet aan gedacht. "Ik hoop wel een koptelefoon voor de en het luisterboek " Het laatste boek wat hij had aangeraakt was zijn leerboek van zijn opleiding geweest. Joey schudde zijn hoofd terwijl hij in de deuropening bleef staan. "Niet als het aan mij ligt. Ze verblijft voorlopig bij John en Freek met Evie." Hij zou wel op zoek gaan naar een nieuw appartement voor haar. Misschien verhuisde hij dan wel met haar mee. Joey keek Mike aan. "Kunnen we er alsjeblieft over ophouden? Sluit af en stap weer in de auto. Ik wil terug naar Gwen."

Emma

Emma schudde de hoofd. 'Dat heb je niet. Oké je was toen geen goede vriendin maar Stefan had je in zijn macht. Waarschijnlijk had hij het geen eens toegestaan dat je contact met mij had.
Ik weet nog dat ik niet normaal blij was om je weer te zien. Hoe slecht je er ook aan toe was." Emma sloeg de handen voor de oren. "Gwen! Ik ga het echt niet met jou hebben over je seksleven met Joey." Emma haalde haar schouders op. "Ik weet niet hoe we dit aan Evie moeten uitleggen. Ik heb al aangeboden om Freek af te lossen en dat ik bij Eefje blijf." Emma stond op. Ze liep door de kamer. "Weggestuurd.",zei ze alleen maar net verstaanbaar.

Mike
Mike keek naar Joey. “Joey ik wil je niet tot iets dwingen maar ik denk dat Gwen het fijner vindt als jij haar voorleest dan een robotachtige stem.” Hij zuchtte diep en keek de woning rond. “Gelijk heb je. Het belangrijkste is dat ze veilig zijn bij John en Freek en dat jij er voor haar bent.” Hij liep de deur uit en deed de deur op slot. Samen liepen ze weer naar beneden richting de auto. Na een stukje gereden te hebben stopte ze weer bij het ziekenhuis en liep hij met Joey mee. Mike bleef staan. “Ik weet niet of Emma mij wel wilt zien. Ik kom anders later wel terug.” Mompelde hij naar Joey toe. Mike voelde zich ontzettend ongemakkelijk.

Gwen
Gwen knipperde met haar ogen. “Je hebt wat? Emma! Wat zei je laatst nou tegen mij? Dat ik mij juist moest open stellen voor een relatie en dat ik eerlijk moest zijn. Mike is dol op je. Je bent hartstikke gek als je hem nu laat lopen.” Ze zuchtte diep. John was even de gang opgelopen om te bellen. Hij kwam weer terug. “Evie zoekt je. Ze is intens verdrietig. Ik heb haar uit proberen te leggen dat alles okee is met je maar ze is nu bezig met dingen gooien en Freek krijgt haar niet rustig. Het spijt me Gwen maar ik denk dat Emma de enige is die haar rustig krijgt.”

Emma

Emma draaide zich om naar Gwen. "Ga jou relatie met Joey niet met die van mij vergelijken." Ze had helemaal geen zin om er over te praten. "Het is beter als ik hem hier niet in mee sleept. Hij heeft al genoeg te verduren gehad toen zijn moeder overleed." "Heeft hij je ook maar enige aanleiding gegeven om het uit te maken?", vroeg John nog voor hij werd gebeld. Emma schudde de hoofd. "Hij zei juist dat hij ondanks alles bij mij zou blijven. Hij gaf mij de ruimte om naar jou te gaan en zou blijven wachten. Maar ..Ik kan het gewoon niet Gwen. Ik kan Mike nu niet geven wat hij nodig heeft en verdiend. Hij verdiend beter." Emma stond op. "Ik ga er al heen." Ze haalde een hand door de haar. "Bel Freek is terug via beeldbellen. Misschien dat ze kalmeert als ze ons ziet."

Joey

Joey rolde met zijn ogen. Waarom was die vent zo verdomd irritant maar had hij wel gelijk. Het was dat hij ging, naja de vraag was in hoeverre Mike en Emma nog een relatie hadden, met de beste vriendin van Gwen anders had hij Mike helemaal niet kunnen uitstaan. "Ik zie wel.',zei die meer om het onderwerp af te kappen. Joey knikte. "En Emma uiteraard." Hij ging hem niet vertellen dat hij min of meer met Gwen was mee verhuisd. Zijn relatie hield die toch liever privé. Ze reden terug naar het ziekenhuis. Joey parkeerde de auto en stapte uit. "Verman hé! Ga naar binnen en dwing haar om het uit te praten." Hij duwde Mike in de richting van de ingang.

Gwen
Gwen rolde nog net niet met haar ogen. “Emmie die jongen is gek op je. En nu vul je voor hem al in dat hij nu beter uit je buurt moet blijven. Hij heeft aangegeven dat ie er voor je wil zijn. Laat hem er dan ook voor je zijn. Praat op zijn minst met hem.” Ze wilde niet dat Emma die jongen liet lopen. Mike zou voor Emma door het vuur gaan. “Mike is niet zoals je ex Emma. Mike zou je nooit laten vallen. Ik ken hem niet goed maar ik geloof dat dit de jongen is die jij nu op dit moment nodig hebt.” Ze keek naar John die Freek begon te videobellen. “Hey schatje. Zou je Eefje even kunnen laten zien.” Freek keek ernstig maar liep toen richting het zwembad waar Evie huilend naar toe was gerend. “Eefje? Oom John wilt je wat laten zien.” Evie keek op en Gwen haar hart brak in duizend stukjes. Waar waren ze toch mee bezig? John ging voorzichtig naast Gwen zitten. “Kijk eens wie ik naast mij heb zitten.” Gwen wilde niet dat Evie haar zo zag maar alles om haar te kalmeren. “Mama! Mama wat is er gebeurd?” Gwen zuchtte diep. “Mama is gevallen in de badkamer toen ze de spulletjes zocht die ze vergeten was. Zodra mama naar huis mag komt ze naar jou beloofd.” Evie begon te huilen. “Maar ik wil dat je nu naar huis komt!” John zag dat Gwen er echt moeilijk mee had om haar dochter zo te zien en richtte de telefoon op Emma. “Tante Emma is er ook, wil je dat zij anders met mij mee komt?” Evie schudde haar hoofd en wees naar links als teken dat ze mama wilde. “Ik snap het liefje maar mama is nog te ziek om vanavond al mee te gaan. Als het morgen beter met haar gaat mag ze misschien wel naar huis.” Gwen seinde naar John in gebarentaal dat ie het belletje af moest kappen of buiten de kamer moest afmaken. Ze kon het gewoon niet aan. Het liefst wilde ze nu alleen zijn met Joey. Ze keek op toen Mike opeens voor de ingang van de kamer stond en naar Emma keek. “Emma ik wil met je praten. Buiten.” Gwen keek naar Emma en gaf haar een stoot met haar goede hand. “Is Joey bij jou?” Vroeg ze naar Mike toe en hij knikte. “Hij komt er zo aan beloofd. Emma alsjeblieft geef mij een kans.”

Emma

Emma zuchtte en schudde standvastig de hoofd. "Het is beter zo. Ik kan beter bij hem uit de weg blijven." Ze keek Gwen vel aan. "Ik vergelijk hem niet met hem. Ik bescherm hem juist voor mijn chaotische leven." Ze rolde met de ogen. "Best!",mompelde ze om van het gezeur af te zijn. Ze wenkte John dat ze met Evie wilde praten en nam zijn telefoon over. "Hey prinses. Wat is er nou allemaal aan de hand? Probeer eens rustig met tante Emma te praten. Ik snap dat je boos bent en wilt dat mama komt maar mama moet in beter ziekenhuis blijven om beter te worden. Maar wat zie ik nu? Ben jij logeren bij oom John en oom Freek? Heb je al een plons genomen in het zwembad?" Ze probeerde het gesprek op een ander onderwerp te krijgen. Emma schrok toen ze Mike zag staan. "Geef me twee tellen om Evie op te hangen." Joey kwam binnen. "Geef maar. Jullie gaan praten en wij lossen het hier wel op." Hij keek dwingend van de een naar de ander.
Emma liep de kamer uit. "Waarom ben je hier nog?"

Gwen
Gwen keek op toen Joey binnen kwam. Ze vond het leuk dat Emma geprobeerd had om Evie te kalmeren maar zoals verwacht wilde Evie alleen nog maar mama. Gwen vond het zo sneu voor Evie, zij snapte er helemaal niks van. “Eefje kijk mama eens aan. Tel even tot tien en zeg dan wat er aan de hand is.” Evie haalde diep adem en keek naar Gwen en Joey. “De man van gisteren stond voor het hek. Oom Freek zag hem en ging voor mij staan. Hij heeft de politie gebeld en die kwamen de enge meneer ophalen.” Ze begon te huilen. Gwen beet op haar lip. “Geef oom Freek even lieverd.” Freek kwam weer in beeld. “Sorry Joey en Gwen ik wilde jullie en John er nog niet mee lastig vallen maar omdat Evie zo overstuur was en met dingen ging gooien heb ik John gebeld. John zei dat Joey iets ging halen voor het bewijs. De politie heeft Stefan meegenomen maar ik weet niet hoelang ze hem kunnen vasthouden. Ik stel voor dat John met het bewijs naar de politie gaat.” Gwen keek naar Joey en toen naar John die sorry gebaarde. Gwen wist dat hij het uit een goed hart allemaal niet had gezegd maar toch had ze gewild dat John gewoon eerlijk was geweest. “Het is al goed bedankt dat je de politie hebt gebeld. Mag ik nog even met Evie praten?” Freek gaf de telefoon aan Evie. “Eefje mama en Joe snappen dat dit allemaal gek en spannend is maar het komt goed. Nog even en die rare man valt je niet meer lastig. Mama en Joe houden van je. Wil je dat oom John tante Emma meeneemt strakjes? En misschien wil oom Mike ook wel mee. Joe blijft eventjes bij mama en we kunnen altijd even videobellen als je ons mist goed?” Het leek of Evie rustig aan kalmer werd. Ze knikte toen Gwen vroeg of tante Emma mocht komen en Mike kende ze ook wel en vond ze aardig. “Oke lieverd mama houdt van je en Joe ook ga maar met de kittens knuffelen en de andere diertjes of even zwemmen. Het komt allemaal goed.” Evie knikte en ze gaven nog handkusjes en hingen toen op. Gwen brak in tranen uit.

Mike
Mike nam Emma voorzichtig bij de hand om in de kamer die naast Gwen was verder te praten. Hij zette haar op het bed en ging naast haar zitten. “Ik ben er nog omdat ik je had beloofd je niet in de steek te laten. Ik heb je beloofd dat ik er voor je zou zijn in goede en slechte tijden. En ga nou niet zeggen dat ik je niet verdien. Ik vind je leuk met alles erop en eraan. Ik vind je fantastisch zoals je bent en ik neem met alle liefde je hele geschiedenis daarbij mee. Emma je bent een heel mooi en lief mens en ik wil er voor je kunnen zijn. Jij was er ook voor mij toen ik het moeilijk had vandaag, geef mij dan ook nu de kans om er nu voor je te zijn nu jij het moeilijk hebt.”

Joey

Joey baalde zijn vuisten. Hij moest zich zo inhouden om niet te gaan lopen tieren waar iedereen bij was en terwijl Evie hem kon horen. Had die eikel er dan niks van geleerd toen hij hem in elkaar sloeg?!? Hij moest uit de beurt blijven van Gwen maar vooral van Evie. Joey keek naar Gwen. "Moet ik anders even naar Evie toe?" Hij kon snappen dat Gwen wilde dat hij bij haar bleef maar Evie zo zien deed hem ook pijn. Hij had Evie dooe dat scherm heen willen trekken om te kunnen troosten. Maar blijkbaar was het goed als Emma langskwam. "We gaan nog steeds zwemmen, beloofd. In mijn blote kont." Hij had immers nog steeds zijn zwembroek niet gehaald. Ze verbraken de verbinding. Hij trok Gwen tegen zich aan. "Ze is veilig Gwen. Maak je geen zorgen. Ze hebben Stefan opgepakt." Hij tilde de hoofd op zodat ze hem aankeek. "Lieverd ik snap dat dit moeilijk is en we heel veel van je gaan vragen, maar ik denk dat we de politie moeten bellen om te vragen of ze hier kunnen komen om je getuigenis af te kunnen nemen zodat we Stefan voor goed tussen vier muren kunnen stoppen. Als een van ons het bewijs leverd kunnen ze misschien denken dat er mee is geknoeid. Jou moeten ze wel geloven."


Emma

Emma kroop tegen het hoofdeinde aan en trok haar knieën op tot haar kin. "Niet doen!" Ze verschool zich in haar schoot. "Ik wil je niet meeslepen in de fucking ellende en chaos. Ik moet er nu voor Gwen en Evie zijn. Hoe kan ik er dan ook nog eens voor jou zijn en je geven wat je verdiend? Ik weet zelf geen eens hoe ik me staande moet houden. Het voelt alsof de grond langzaam onder mij voeten verdwijnt en meesleurd in de diepte. Ik moet hier zelf uit zien te komen en me kop boven water zien te houden." Ze stond op. "Als je er echt voor me wilt zijn, wees er dan alsjeblieft op dit moment als een vriend. Ik kan op dit moment wel een vriend gebruiken. Maar het is beter om even niet meer dan vriend te zijn." Ze stond op. "Ik moet nu naar Evie toe. Ze was compleet overstuur aan de telefoon. Wil je mee? Ik denk dat ze het wel oké vind om je te zien."