You are perfect to me

Emma

"Ahh, daar is je mooie lach.",zei ze terwijl ze de eigen ogen droog veegde. Emma keek verbaasd. "Heb jij twee bellen van opa gekregen?!?" Joey:"Haha, nee zo verwend is ze nou ook weer niet. Evie mocht van mij een boel namens ons uitzoeken voor de rapport." Emma schoot in de lach. "Bofkont." "Wij gaan ook een keertje naar het strand. Beloofd! Misschien mogen wij van opa Roy dan ook wel in het huisje slapen waar oom Mike en tante Emma nu zijn.",hoorde ze Joey tegen Evie zeggen. "Als tante Emma terug is vakantie gaan wij met mama naar de film. Afgesproken. Kom je binnenkort dan ook weer een keertje gezellig bij ons logeren?"

Evie
“Tante Emma jij mag ook niet verdrietig zijn.” En ze keek even streng naar haar tante. Ze schudde haar hoofd. “Nee het is precies zoals papa zegt maar opa twijfelde even want het zijn 10+ boeken maar ik kan dat allemaal al lezen dus van papa en mama mocht ik ze hebben.” Evie haalde een hand door haar haar. “Jaa leuk papa! Ik heb bijna vakantie dus dan kunnen we denk ik wel gaan. Tenzij het mama niet zo lekker gaat want ze is zwanger en moet soms nog overgeven.” Ze keek even naar haar moeder. “Ik geef steeds minder over Eef. Straks spuug ik helemaal niet meer en dan gaat het vast beter.” Evie knikte. Ze kreeg een glimlach van oor tot oor. “Jaaa ik wil komen logeren bij jullie. Mag dat papa en mama? Alsjeblieft?” En ze keek haar ouders smekend aan.

Emma

"Sorry, mop. Tante Emma wordt verdrietig als ze jou verdrietig ziet." Emma schudde de hoofd. "Hoe kan opa nou niet weten dat jij al zo goed kan lezen? Jij kan al super goed lezen." Emma luisterde met een glimlach naar de vakantie plannen die Evie wilde maken met Joey en Gwen. "Fijn te horen dat het wat beter gaat met die misselijkheid, Gwen. Pas goed op mijn toekomstige nichtjes hoor." Ze was er van overtuigd dat het twee meiden werden. "Tuurlijj. Dan hebben wij even rust van jou.",hoorde ze Joey zeggen en zag hem Evie. "Hey! Laat mijn nichtje met rust. Zij heeft eerder rust van jou."

Evie
Evie maakte een hartjeteken naar haar tante. Ze keek even naar haar boeken. “Nee maar opa vond mij denk ik nog een beetje te jong maar ik mocht ze hebben van papa en mama.” Ze duwde Joey eventjes zodat ie op de bank viel en giechelde. “Tante Emma en ik gaan dan nagelslakken en maskers doen en dat is niks voor jou hoor papa.” Ze zag haar moeder lachen. “Ja ik ben ook blij dat ik minder misselijk ben. Ben alleen benieuwd hoe het allemaal gaat. Ik mag mij niet druk maken van Joey maar het leek alsof er eentje kleiner was dan de ander .”

Joey

"Zolang het geen enge of rare boeken zijn mag jij lekker lezen. Papa vind het alleen maar fijn te zien dat jij niet zo veel plezier beleefd aan lezen als mama." Joey liet zich met een overdreven gilletje op de bank vallen. Hij bleef even liggen. "Niet? Ik dacht dat roze nagels mij heel goed stonden." Hij ging overiend op de bank zitten. Joey stond op en deed alsof die Gwen een klap tegen de hoofd gaf omdat ze er weer over begon. "Ik zei toch al het kan zin dat de een inderdaad kleiner is dan de ander maar dat betekent nog niet dat er iets ergs is." Emma:"Ik ben net met Joey eens, Gwen. Maak je niet te veel druk. Misschien is de grotere wel een jongetje, jongetjes zijn over het algemeen toch grotere denk ik. De dokter zou het wel hebben gezegd als er iets aan de hand was."

Gwen
Gwen dook even naar beneden. “Sorry lieverd. Ik weet dat de dokter het anders wel gezegd zou hebben maar…Ik merk gewoon dat er iets is. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Met Evie voelde ik dat absoluut niet.” Ze haalde diep adem en wreef over haar buik. Ze wist gewoon niet hoe ze het uit moest leggen wat er voor haar idee in haar buik gebeurde. “Papa ik wil in bad. Wil jij dan bij mij zitten en mij weer nat spetteren? Dan kan mama nog even met tante Emma praten.” Ze keek even naar Mike die begon te lachen. “Ik hoor het al weer. Ik ben teveel. Nou dan ga ik nog even wandelen met Lola. Dan kunnen we straks nog even een serie kijken.” En hij gaf Emma nog een kus en zwaaide nog naar Gwen en Joey en ging toen met Lola weg.

Joey

"Bij Evie was je in verwachting van een kindje en nu van twee. Elke zwangerschap is sowieso anders maar van een tweeling helemaal. Laat het nou asjeblieft los in plaats van dat je jezelf opvreet door de zorgen tot de volgende echo." Hij gaf haar een kus. "Mike, Emma het was leuk jullie gesproken te hebben. Geniet van jullie vakantie. Ik ga dit monster in bad stoppen." Hij zwaaide naar het scherm en tilde Evie toen over zijn schouder. Zo liep die met haar weg.

Emma kuste Mike terug. "Sorry! Bevelen van je nichtje. Tot zo!"
Emma zuchtte. "Zo! Nu Joey weg is... wat is er nou allemaal aan de hand met de baby's?"

Gwen
Gwen keek even naar Joey. “Ik weet dat dat er maar een was maar toch..” Ze kon haar vinger er gewoon niet op leggen. Ze gaf Joey een kus op zijn lippen. “Eef mama komt je daarna voorlezen.” En ze gaf Evie nog een kus op haar hoofd en liep achter Joey aan. Ze keek even naar Emma. “Ik denk niet dat het iets is of zo maar meer. Alsof er eentje alle ruimte op eist. Misschien voel ik het verkeerd. Over drie weken hebben we weer een echo. Dus hopelijk zien ze dan eventueel meer.”

Emma

Emma haalde een hand door de haar. "Ik snap wat je probeert te zeggen maar ik weet ook niet hoe ik je verder gerust kan stellen. Ik ben geen dokter. Als je het echt niet vertrouwd zou ik gewoon eerder een afspraak maken bij de verloskundige. Ik ga wel met je mee als Joey niet kan. Ik ben er voor je ook al zit ik nu op een eiland. Oh wacht! Ik zal je meteen een even die foto voor Evie sturen." Ze wisselde van scherm en stuurde de foto. "Gwenny, ik ga ophangen. Ik ga lekker een borrelglaasje maken voor mij en Mike voordat die zo terug is van Lola uitlaten. Wens Evie weltrusten, doe rustig aan en we spreken elkaar. Kus."

Gwen
“Joey zou het stom vinden als ik eerder een afspraak wil maken. Hij vindt dat ik mij veel te druk maak maar ik weet toch zelf wel wat ik voel?” Ze zuchtte diep. “Ik ga het nog bespreken met hem. Ik ben degene die zwanger is en onze kids moet dragen.” Ze keek even naar Emma. “Is goed lieverd. Fijne avond en we zien elkaar snel weer. Hou van jou.” En ze hing op. Gwen stond op en liep naar de badkamer waar ze tegen de deurpost aanleunde. Evie was Joey aan het nat spetteren en begon er om te lachen. “Jullie zijn mij ook een stel he. Mama gaat zo een foto laten zien.” Ze deed de wcbril omlaag en ging op de deksel zitten. Ze voelde zich heel moe en duizelig.

Mike
Mike was teruggekomen van het wandelen en liet Lola los. Hij keek even naar Emma en gaf haar een kus. “Alles okee met Gwen?” Vroeg hij en hij ging naast haar zitten en trok haar dicht tegen zich aan. “Ze had niks door? Ik dacht die gaat vast doorhebben dat je zwanger bent maar ik snap dat zij wat anders aan haar hoofd heeft.” Hij gaf Emma een kus en streelde haar haren.

Emma

"Juist! Het is jouw lichaam, Gwen. Alleen jij kan voelen wat er daar binnen gebeurt. Ik snap dat het moeilijk is om aan Joey uit te leggen maar als het echt niet goed voelt praat dan met hem hem ga toch. Beter te vaak dan te weinig. Vertrouw op je gevoel. En nogmaals als Joey een keer niet mee kan vanwege zijn werk dan ga ik met je mee." Emma gaf Gwen een handles en hing toen op. Ze had net de borrelplank op tafel gezet en de tv aan gezet toen Mike binnenkwam met Lola. Ze beantwoordde Mike zijn kus. "Ja hoor. Alleen ze maakt zich dus heel druk om de tweeling. Ze heeft het gevoel dat de ene alle ruimte opeist. Ik heb tegen haar gezegd dat als het echt niet goed voelt ze eerder naar de dokter moet gaan." Emma schudde de hoofd. "Ik dacht echt dat ik mezelf verradden had maar, nee." Emma kuste Mike terug.

Joey: "Hey! Pas op hé! Ik grijp je!" Joey keek lachend naar Gwen.
Joey merkte dat Gwen wit weg trok. "Gwen, ga lekker naar bed. Ik stop Evie wel in. Je ziet er dood moe uit."

Mike
Mike zuchtte eventjes. “Als zij zich zorgen blijft maken moet ze gewoon naar een verloskundige gaan die haar verder kan helpen. Ik snap wat Joey zegt maar ik ken Gwen langer dan vandaag die zorgen gaan een tol eisen. Ze is zwanger van een tweeling en ze heeft Evie ook nog.” Hij keek naar de borrelplank. “Je hebt je uitgesloofd lekker schat.” En hij gaf haar een kus. “Misschien kan ze iets vermoeden maar anders had ze dat wel gezegd. En jij moet je ook niet te druk gaan maken want jij bent ook zwanger.” En hij ging met zijn hand over haar buik.

Gwen
Gwen keek Joey aan. “Je hebt gelijk. Ik ga zo weer richting bed. Maar ik wil Evie zo graag voorlezen.” Ze zuchtte diep en stond wankelend op. Ze wist niet goed wat er aan de hand was. Ze kuste Evie en Joey en liep richting de slaapkamer. Tijdens het lopen merkte ze dat ze zwart voor haar ogen zag. Voor ze het door had viel ze flauw op de grond.

Emma

"Dat zei ik dus ook al. Omdat ik der langer ken dan vandaag. Ze moet gewoon eerlijk tegen Joey zijn als het niet goed voelt. Liever voor niks naar de dokter dan dat er wel iets is. Ik heb ook tegen der gezegd dat als Joey een keertje niet kan dat ik met der mee wil gaan." Emma grijnsde. "Misschien een klein beetje." Emma haalde een hand door de haar. "Ik had heel even het idee dat Evie me door had toen ze zei dat ik nog alleen moest gaan praten met Gwen. Gelukkig konden we nog even onze mond houden." Emma gaapte. "Doe ik niet. Mag ik 'tegen je aan komen liggen terwijl we een serietje kijken?"

Joey

"Dan lees je Evie maar bij ons in bed nog voor. Hup! Naar bed jij!"
Joey keek Gwen even twijfelend na, nadat die er een kus gaf. Hij wilde net tegen Evie zeggen dat die bij Geem ging kijken torn hij een harde bons hoorde. Meteen sprong die overiend. "Eef, droog jij jezelf even af en doe je dan je pyjama aan?" Hij rende de gang op en zag Gwen liggen. Hij probeerde er wakker te krijgen. Joey vloekte binnensmonds. Hij belde 112. "Ik heb een ambulance nodig. Mijn vriendin is 6 weken zwanger van een tweeling en flauw gevallen. Ik krijg er niet bij." Zijn gedachten schoten alle kanten op.

Mike
“Daarom. Beter ga je gewoon meerdere keren naar het ziekenhuis als jij het gevoel hebt dat het niet goed gaat. Het is jou lijf en jij moet het kind dragen. Dus zeg het tegen mij als jij denkt dat er iets mis is.” Hij gaf haar een kus. “Dat is echt super lief dat je dat hebt aangeboden.” Mike begon te lachen. “Die kleine wijsneus zou het misschien eerder door kunnen hebben dan haar ouders maar goed we zullen het zien.” Hij drukte Emma tegen zich aan en gaf haar een kus. Hij was echt dol op haar en wilde gewoon niet meer zonder haar zijn. “Tuurlijk mag jij tegen mij aan liggen. Welke serie wil je kijken?”

Evie
Evie had zich snel afgedroogd en omgekleed. Ze rende naar de gang toe en knielde voor haar moeder neer. “Papa wat is er met mama aan de hand? Leeft ze nog?” Ze schudde haar moeder heen en weer. “Mama alsjeblieft wordt wakker.” Ze voelde nattigheid en keek naar de grond. “Papa…” en ze zag een kleine rode plas bij haar moeder. “Papa!” Ze kroop naar hem toe en begon te huilen.

Emma

"Ik beloof je dat ik het tegen je zegt als ik het idee heb dat et iets mis is. Maar buiten het feit dat ik mijzelf de gehele dag een beetje misselijk heb gevoeld, voel ik me goed. Ik ben alleen nu heel moe." Emma knikte. "Daarom was ik dus bang dat Evie het als een stille hint bedoelde." Emma kuste Mike terug. Ze ging tegen hem aan liggen en sloeg de deken die op de bank lag over hun heen. "Manifest."

Joey

"Ik weet het niet. Ik heb de ambulance gebeld." Joey voelde Gwen haar pols. "Ze is niet dood. Ik denk dat mama is flauw gevallen."
Joey schrok bij het zien van de plas bloed. Joey sloeg zijn armen om Evie heen. "Evie, luister. Ga naar beneden en blijf daar. Als de bel gaat doe je open en stuur je de ambulancepersoneel naar boven maar blijf beneden. Oké?" Hij probeerde Gwen nog steeds wakker te krijgen terwijl die begint huilen. Als ze bloed verloor kon dit maar een ding betekenen. Ze was hij tweeling aan het verliezen.

Mike
Mike haalde opgelucht adem. Gelukkig voelde Emma zich goed. Hij gaf haar een kus. “Dan gaan we rustig een serie kijken en maken we het ook niet te laat.” Hij ging met zijn handen langs haar buik en pakte even de afstandsbediening van de tv en zette Netflix aan. Hij ging naar Manifest en startte de aflevering. “Wie weet gaat Evie het er wel over hebben als ze bij ons komt logeren. Maar laten we hopen dat we het nog even geheim kunnen houden.” En hij pakte een worstje en deed dat in haar mond.

Evie
Evie wilde helemaal niet weg van haar moeder maar ze zag aan de blik van haar vader dat het serieus was. Ze stond op en maakte de voordeur van hun appartement open en rende naar beneden. Het leek uren te duren voor de ambulance kwam maar toen ze de dokters zag maakte ze de deur open. “Mama bloedt.” Zei ze. Een vrouwelijke dokter keek haar aan. “Lieverd we gaan mama en haar baby’s beter maken. Het komt goed. Blijf hier.” En de vrouwelijke dokter snelde naar boven.

Gwen: Gwen probeerde haar ogen open te doen en voelde allemaal nattigheid onder haar benen. Ze schrok en haalde gejaagd adem. “Joey?” Vroeg ze in paniek. Ze hoorde allerlei kabaal. “Mevrouw we zijn bij u. We nemen u mee naar het ziekenhuis.” Zei een dokter die bij haar kwam zitten. “Mijn baby’s…” en ze begon te huilen. “Mevrouw rustig. We gaan u onderzoeken. Een bloeding hoeft niet meteen te betekenen dat u een miskraam heeft. Het kan zijn dat het komt omdat u misschien seks hebt gehad of omdat er eentje aan het groeien is. Maar het belangrijkste is dat u rustig blijft.”

Emma

Emma knikte. "Ik denk ook niet dat ik heel lang wakker blijf, eerlijk gezegd." Emma legde de handen op de buik. "Het lijkt me zo apart gevoel om straks getrappel in mijn buik te voelen." Emma knikte. "Ja en we moeten nog bedenken hoe we het gaan vertellen. Ik wil het niet zomaar zeggen." Emma nam het worstje dankbaar aan. Ze legde haar hoofd op Mike zijn schouder en staarde naar de tv.

Joey

Joey sloeg zijn armen om Gwen heen. "Oh, god je bent bij." Joey probeerde Gwen te troosten. Joey geloofde er allemaal geen moer van. Het kon in zijn ogen toch echt niet goed zijn dat Gwen bloed verloor. "Neem jaar dan mee! Straks verliest ze wel de baby's." Al moest hij zelf haar naar de ambulance dragen. Er kwamen nog twee broeders aan met een brancard die Gwen naar de ambulance tilde. Joey rende naar Evie en tilde er op. "Het komt goed met mama." Hij keek naar de vrouw die als eerste binnen was gekomen. "Kunnen wij mee?" De vrouw aasselde. "Rij met haar achter ons aan."

Mike
“Dan maken we het niet te laat.” En hij kuste haar op haar hoofd. “Zeg dat was mijn worstje grapjas. Jij mag helemaal geen rauwvlees.” En hij pakte toch maar het worstje weer af en deed het in zijn mond. Hij keek even naar de aflevering en staarde even kort naar Emma. “Dat lijkt mij ook heel apart maar als het een beetje op jou lijkt geloof ik wel dat het een felle gaat worden.” Hij dacht na. “Ik kan wel een tekening maken. En dan met ons en de dieren erbij en dan een vraagteken. Dan geven we dat aan hen.”

Gwen
Ze kwam aan bij het ziekenhuis en werd meteen naar een behandelkamer gereden. Ze wreef over haar buik. Al na de echo had ze het gevoel dat er iets niet goed zat. Het bloedde was gelukkig gestopt maar ze voelde zich heel erg vies. De gynaecoloog kwam er bij en ging met het echo apparaat weer over haar buik. “Alles met de baby’s is okee. Jullie hadden vandaag een eerste echo en daar was niks geks op te zien. Ik zie nu dat er eentje gegroeid is van de twee. Een bloeding is vrij normaal als dat in de eerste weken gebeurd. Toch willen we u even hier houden omdat u zwanger bent van een tweeling.” Gwen luisterde half en had alleen maar oog voor haar baby’s. Eentje was gegroeid en van de kleinste hoorde ze een sterk hartje kloppen.

Emma

Emma knikte en gaapte tegelijkertijd. "Ja maar jij hield het zo voor mijn neus dat ik dacht dat het voor mij was. Mag ik dan eens stukje brie van je?" Ze had geen zin om overeind te komen.
Emma schoot in de lach. "Als die kleine mijn ribben maar heel laat dan mag het lekker fel zijn." Emma dacht na. "Oh, dat is wel een leuk idee. Of je tekent mij met een dikke buik."

Joey

Joey had Evie opgetild en in de auto gezet. Hij racede achter de ambulance aan. Dan kreeg die maar een bekeuring thuisgestuurd. Hij wilde gewoon zo snel mogelijk weer bij Gwen wezen en weten of alles goed was met de tweeling. Joey staarde naar het scherm. Gelukkig was alles goed! Hij stortte zich in Gwen haar armen. "Sorry! Ik zal nooit meer aan je twijfelen als je zegt dat er iets niet goed is. Ik ben zo blij dat er niks is met de tweeling. Ik was zo bang toen ik het bloed zag dat je de tweeling was verloren."

Mike
Hij pakte een stukje brie en gaf het aan Emma. “Sorry schat ik zou het niet meer zo voor je neus houden.” En hij gaf haar een kus. Hij grinnikte. “Ik mag hopen dat hij of zij je ribben heel laat anders wordt ademhalen een beetje lastig. Maar misschien wordt het wel een voetballer je weet maar nooit.” Hij dacht even na over het idee. Het was geen slecht idee. “Dat kan wel. Of ik teken ons en dan met onze handen op jou buik?” Er gingen wel allerlei ideetjes door zijn hoofd heen. “Ik wil namelijk niet een foto of zo. Ik vind het leuker om zelf te tekenen net als de geboortekaartjes en de muur van de babykamer.”

Gwen
Ze keek naar Joey. “Het is al okee schat. Ze zijn okee, ik ben okee.” En ze gaf hem een kus. Gwen keek even naar de twee kleine embryootjes die dicht bij elkaar bleven plakken. “De grote beschermt de kleine zie je dat.” En ze begon even te huilen omdat het haar zo ontroerde. “Mevrouw ik maak uw buik schoon en dan mag u zich omkleden. U blijft een nachtje hier ter observatie.” Zei de gynaecoloog. Gwen knikte. “Waar is Evie?” Haar buik werd schoongemaakt en ze stond wankelend op. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal lekker en ging weer zitten en haalde diep adem.

Emma

Emma nam het stukje brie aan en stopte het in de mond. "Braaf zo!",grapte ze en kuste Mike terug. Emma schoot in de lach. "Voetballen of boksen mag maar ik wordt liever niet als proefpersoon gebruikt." Emma dacht na. "Jij verzint wel iets moois." En gaf Mike een kus. "Jij mag je geheel creatief gaan uitleven, als ik de inrichting maar mag doen en kleertjes shoppen."

Joey

Joey kuste Gwen terug. Hij hield haar stevig vast terwijl ze beide naar het scherm keken. Joey knikte en veegde met zijn mouw de tranen bij Gwen weg. Hij was te ontroerd en nog geschokt om iets te zeggen. Het drong nog niet helemaal tor hem door dat alles echt goed was. Joey wees naar de deur. "Op de kans met een hele lieve zuster. Ik wilde zeker weten dat alles goed was mer jou en de tweeling voor ik er binnen liet." Joey keek Gwen boos aan. "Doe nou rustig! Ik help je wel met aankleden. Even Evie halen." Hij liep naar de deur en riep Evie. Hij hield de hand stevig vast. Evie vloog naar Gwen toe. "Mama, is alles weer goed?"

Mike
“Nee dat mag de baby niet doen.” Zei hij lachend en hij trok haar dichter naar zich toe. Hij glimlachte. “Ik ga er een heel mooi paleisje van maken lieverd. Deze baby krijgt de mooiste slaapkamer die je je maar kunt voorstellen.” En hij keek even naar de tv en pakte nog een worstje. “De inrichting en de kleertjes laat ik aan jou over schat. Maar ik vind het wel leuk om mee te beslissen over de meubels.”

Gwen
Gwen keek op toen Evie binnen kwam. “Het gaat wel weer lieverd. Een van je zusjes is groter dan de ander en dat merkte mama dus al de hele middag. Maar het gaat allemaal goed alleen ze willen mama nog even een nachtje hier houden voor observatie.” Ze keek naar Evie die naar haar vader keek. “Mogen wij dan ook bij mama slapen? Ik wil niet naar huis zonder mama.”

Emma

"Zeh dag straks maar tegen je zoon of je dochter." Ze wreef over de buik. Ze sloeg de armen om Mike heen en legde haar hoofd op zijn borst neer. Zo leek ze verder naar de aflevering. "Dat weet ik wel zeker als jij een mooie muurschildering gaat maken." Emma knikte. "Tuurlijk maar ik bedoel meer dat ik jou gewoon lekker creatief bezig laat zijn."

Joey

Evie:"Volgende keer moet mama gewoon meteen naar de dokter gaan en papa mort je dan meteen brengen. Je hebt ons heel ervaren schrikken, mama." Joey tilde Evie op en hield er stevig tegen zich aan. "Beloofd." Hij keek Evie aan. "Uiteraard blijven we bij mamma slapen. Papa gaat alleen even mama helpen met aankleden."

Mike
“Als het zo ver is zou ik het doorgeven aan ons kind.” En hij gaf haar buik even een kusje. Hij keek rustig verder naar de aflevering en keek even naar de man die ook Prins Charming in Once Upon a Time had gespeeld. Het was geen lelijke man maar voor zijn gevoel speelde hij altijd dezelfde soort rollen. “Ik zat te denken aan iets met dieren. Maar ik moet nog even goed nadenken. Ik ga er van de week eens aan beginnen maar ik hou het voor je geheim. Het is leuker als je het ziet als het af is.”

Gwen
“Ik weet het lieverd. Mama had vanochtend al aan de dokter gezegd dat het haar opviel dat er eentje groter was maar de dokter zei dat het niet erg was.” Ze zuchtte diep en wreef over haar buik. “De zuster had daar een nachtpon neergelegd. Ze zou zo terug komen om mij naar een andere kamer te brengen.” Ze haalde diep adem. Het zou nog zwaar worden als de tweeling straks echt baby’s zouden worden. Ze aaide Evie door haar haren. “Mama belooft je bij deze dat als ze iets voelt wat niet goed is ze meteen tegen papa zegt dat er een dokter naar moet kijken.”

Emma

Emma schoot in de lach. "Haha. Alsof jij een hele strenge papa zal zijn. Jij bent veel te lief. Oké ons kleintje zal later wel regels opgelegd hebben en niet als mogen maar jij bent eerder de leuke papa dan een strenge papa." Emma keek nieuwsgierig. "Ahh, ga je nou alweer gemeen doen? Heb je vanmiddag niet gemerkt dat ik veelte nieuwsgierig ben voor verrassingen? Maar iets met dieren of een landschap zal ik wel leuk vinden."


Joey

"Papa dacht ook oprecht dat mama zich geen zorgde hoefde te maken maar papa had naar mama moeten luisteren en om verdere onderzoek moeten vragen" Joey kuste Gwen. "Dan gaan we dat lelijke ding maar eens aantrekken. Moet ik vragen of ze een washandje en misschien iets van een onderbroek hebben zodat je je daar beneden een beetje kan opfrissen?" Hij kon begrijpen dat Gwen zich vies voelde. Joey knikte. "Ik mama dat ik naar haar zal luisteren."