You are perfect to me

Mike
Mike keek haar beledigend aan. “Ik kan heel streng zijn als het moet. Al heb je nu de leuke oom gezien bij Evie. Maar als het moet kan ik ook streng zijn naar haar toe.” En hij sloeg zijn armen over elkaar en trok een pruillipje. Hij grinnikte. “Dat weet ik heel goed. Ik laat het pas zien als ik een eerste ontwerp heb. Als je het niet leuk vindt dan kunnen we het altijd nog aanpassen.” En hij gaf haar een kus en ging even richting haar nek om haar daar kusjes te geven. Hij hoefde niet verder te gaan maar wilde gewoon liefkozend doen.

Gwen
“Het is al okee Joey. Die dokter had gewoon meteen moeten zien hoe het zat. Dan hadden we misschien ook wat voorzichtiger geweest vanmiddag.” Dat laatste zei ze zo zacht mogelijk. Ze voelde zich nog steeds vies. Alsof ze was doorgelekt. Ze knikte. “Dat zou ik heel fijn vinden. Ik voel mij echt smerig.” Ze slikte en hield Joey zijn hand vast. Ze keek naar Evie. “Eef we beloven je dat we je niet meer zo laten schrikken. Kies maar wat uit de automaat goed.” En ze gaf haar pinpas aan Evie die ze nog in haar broekzak had zitten. Evie nam hem aan en rende de gang op. Gwen keek naar Joey. “Wat nou als dit effect gaat hebben later? Wat nou als de ene groter blijft groeien dan de ander? Ik maak mij vast veel te druk maar..” Ze beet op haar lip. “Ik ben gewoon zo bang dat het straks mis gaat.”

Emma

"Dat weet ik ook wel maar jij zal nooit met de strenge harde hand opvoeden. Jou zou willen dat ons kindje zijn dromen najaagd inplaats van dat je hem een bepaalde richting opduwt. Dat bedoel ik meer. Dingen samen ondernemen enzo." Emma gaf Mike een kus op zijn voorhoofd. Emma knikte. "Oké, vooruit dan maar.. Maar ik vertrouw er op dat jij iets heel moois en liefs gast ontwerpen." Ze kuste hem terug en giechelde even toen Mike haar kusjes in de nek gaf. "Zo kan ik toch geen tv kijken, plaaggeest."

Joey

"Had ons gewoon gewaarschuwd dat het mogelijk was. Dan was ik ook niet volledig in paniek geschoten dat je de tweeling zou kunnen verliezen. Alhoewel dat zou nog mijn eerste gedachten zijn." Joey liet Gwen los. "Ik zal het eens gaan vragen." Hij vond op de gang een zuster die met een washandje en een of andere luier terug kwam. Hij nam te weten dat vrouwen zoiets droegen in het kraambed. "Iets anders had ze niet. Sorry." Joey trok Gwen stevig naar zich toe. "Asjeblieft. Gwen. Zo moet je niet denken. Misschien zal de ene kleiner blijven maar ook die red het wel. Jij gaat twee onwijs mooie kindjes op de wereld zetten."

Mike
“Dat is waar. Ik wil dat ons kind alles probeert wat hij wilt proberen. Maar roken en drugs ben ik dan wel weer op tegen. Ik snap dat jongeren er mee willen experimenteren maar ik wil gewoon niet dat het onder mijn dak gebeurd.” Hij ging met zijn hand onder haar shirt en wreef over haar buik. “Ik wil gewoon even knuffelen meer niet. Tenzij jij enorme zin hebt.” En hij keek haar vragend aan. Sowieso zou hij haar niet bespringen nu ze zwanger was. Sowieso was hij van het toestemming vragen maar nu helemaal.

Gwen
Gwen keek naar de luier en rolde met haar ogen. “Jeez. Okee vooruit omdat ze niks anders hadden.” Ze nam het aan en liep voorzichtig naar de wasbak waar ze zich begon uit te kleden en te wassen. Niet veel later voelde ze zich een stuk schoner en had ze het nachtpon en de luier aan. Ze liep terug naar Joey. “Ik weet het lieverd. Ik weet dat ze er allebei komen maar dit alles beangstigd mij wel. Ik wil niet meer naar die ene dokter. Ik vertrouw hem gewoon niet meer.” Evie kwam terug met een zuster. “Ik moest van zuster Janna zeggen dat je kamer gereed is. En ik heb skittels gehaald.” En ze bewoog met haar zakje. “Mama en papa komen er aan. Ga maar vooruit met zuster Janna.” En Evie pakte de zuster bij de hand en liep weer weg. “Ik voel mij ook gewoon niet lekker. Alsof alles draait. Dus wil je mijn hand vasthouden tijdens het lopen?”

Emma

Emma schudde de hoofd. "Dat zal ik ook nooit goed keuren,maar ik wil mocht het toch gebeuren dat hij of zij heeft geëxperimenteerd met bijvoorbeeld blowen ons in vertrouwen kan nemen en er eerlijk over is. Liegen vind ik nog erger."
Emma ging recht liggen. "Knuffelen is oké." Ze legde de handen op die van Mike die over haar buik wreef. Emma schudde de hoofd. "Ik ben te moe voor lichamelijke beweging."

Joey

Joey trok hey gordijn dicht en gaf Gwen de privacy om zich om te kleden en een beetje op te frissen. Joey keek naar de vloer. "Mij ook,maar ik wil er niet aan denken dat het gebeurd. Ik wil positief blijven." Joey knikte. "Ik ook niet. We verzetten de afspraak en vragen om een andere dokter." Joey zuchtte. "Zal ik niet gewoon een rolstoel pakken,als je zo duizelig bent. Ik kan je ook tillen maar dan wordt het nog genanter."

Mike
Mike knikte. “Liegen vind ik ook echt vreselijk. Vooral omdat mijn ouders nooit eerlijk waren geweest over Joey. Ik snap dat dat een totaal andere situatie is maar toch…Het blijft nog steeds liegen.” Hij keek haar aan en hield haar hand vast. “Jij hoeft niks te doen lieverd. Ik kan je ook anders verwennen. Dus als je dat wilt dan kun je dat ook zeggen.” En hij kuste haar op haar mond en kneep in haar hand. “Ik hou zoveel van jou.”

Gwen
Gwen zuchtte diep. “Ik doe mijn best om positief te blijven maar na vandaag…het hartje van de kleinste klopte zo sterk.” Ze knikte. “Ik wil hem ook verzetten. Ik wil het liefst bij een vrouw. Ik voel mij sowieso niet op mijn gemak bij mannelijke gynaecologen. Vooral omdat ze nou ja daar moeten wezen.” En ze wees naar onderen. Gwen dacht na. “Een rolstoel zou dan wel handig zijn. Ik baal er van dat Evie dit allemaal heeft moeten zien.”

Emma

Emma en Mike hadden een heerlijke tijd gehad op Texel. Het enige nadeel was dat Emma zins ze wist dat ze zwanger was dag en nacht misselijk was geweest. Inmiddels waren ze weer thuis. Ze hadden bij thuiskomst gelijk een afspraak gemaakt bij de verloskundige en konden eigenlijk meteen terecht. Ze was zich dan ook aan het klaar makem voor de afspraak. Na de echo zouden ze doorgaan naar Gwen en Joey om Evie op te halen die kwam logeren en het nieuws te vertellen. Emma bond de haaf in een staart en liep naar de woonkamer. Ze sloeg de armen om Mike heen. "Ben je er klaar voor papa?" Als het goed was was ze nu precies een maandje zwanger.

Mike
Vandaag zouden ze dan eindelijk naar de eerste echo gaan. Hij kon niet wachten om hun kindje te zien. Hij was wat cupcakes aan het bakken voor als Evie kwam. Hij wist dat Evie dol was op cupcakes dus was hij aan de slag gegaan. Hij zou speciaal voor haar K3 cupcakes maken. Hij keek op toen Emma haar armen om hem heen sloeg. “Ik ben er zeker klaar voor. Ik leg nog een laatste hand op deze cupcakes en dan ben ik er helemaal klaar voor.” Hij gaf haar even een kus en spoot toen het laatste beetje op de laatste cupcake en waste toen zijn handen. Hij stopte alle cupcakes in een doosje en stopte het doosje in de koelkast. “Goed ik ben klaar om te gaan.”

Gwen
“Mama heb ik mijn koffer goed ingepakt?” Gwen liep naar Evie toe en controleerde alles. “Je toilettas moet alleen nog. Maar verder heb je het heel goed ingepakt.” Ze wreef over haar buik en ging zitten. Ze hielden haar vanuit het ziekenhuis goed in de gaten. Ze kon met een tik haar verloskundige bellen en dan kon ze komen. Het was nu allemaal rustig en de bloedingen waren eindelijk gestopt. Evie liep naar de badkamer en kwam niet veel later terug. “Zo nu ben ik klaar.” Gwen knikte en liep met Evie terug naar Joey die in de woonkamer zat. “Zeg Joey wat gaan wij eigenlijk doen als Evie uit logeren is?” Ze ging zitten en sloeg haar armen om Joey heen.

Emma

"Rustig aan. We hebben nog even voor we weg moeten." Ze bekeek Mike zijn creatie. "Ziet er goed uit. Die gaat Evie heerlijk vinden maar ik lus er zelf ook wel een." Emma kuste Mike terug. "Heb jij de tekening in je tas gestopt? Gezien we meteen door gaan, Evie ophalen. Ik moet straks alleen het logeerbed nog opmaken maar dat is zo gebeurd."

Joey

Joey keek op van zijn laptop waarop die aan het werk was. Hij klapte hem dicht en draaide zich om, om Gwen eens kus te geven. "Goeie vraag. Lekker niks, haha. Genieten van onze rust."
Normaal gesproken had hij wel iets geweten maar gezien Gwen bloedingen had gehad en opgenomen was geweest in het ziekenhuis durfde hij dat niet aan. "Nou eigenlijk... Jij moet je koffer ook nog inpakken. Terwijl Evie gaat logeren hebben wij ook een ander onderkomen dit weekend. Meer ga ik nog niet verklappen." Hij had een hotelovernachting geregeld in de stad waar een van haar favoriete schrijvers een signeersessie hield.

Mike
“Jij krijgt er ook een. Ik heb er zes gemaakt.” Hij gaf haar een kus en knikte. “Ja zeker. Ik pak mijn tas en dan kunnen we zo gaan.” Hij liep naar zijn atelier die op zolder was en kwam niet veel later terug met zijn rugtas. “Ik maak straks dat bed wel op. Het is niet de bedoeling dat je straks energie opmaakt terwijl je eigenlijk veel energie moet hebben als je nichtje hier komt.” Hij controleerde alles in zijn rugtas. “Als jij ready bent kunnen we gaan. Ik heb de auto van mijn pa geleend.” Mike had zelf geen auto omdat hij niet vond dat het nodig was maar als de baby er was een eigen auto misschien niet heel onhandig om te hebben.

Gwen
Gwen keek hem verbaasd aan. “Wat gaan wij doen?” Vroeg ze en ze keek naar Evie die even veel betekenend naar Joey keek. Ze dacht even na. “Gaan we naar het strand?” Ze wist totaal niet wat Joey nou van plan was. “Uhm okee ik moet dus mijn koffer inpakken.” Ze stond rustig op en liep naar hun slaapkamer. “Moet ik een bikini meenemen?” Vroeg ze vanuit de slaapkamer. Ze had echt geen idee waar ze heen gingen.

Joey

Joey haalde zijn schouders op. "Als ik dat vertel is het geen verrassing meer." Joey schudde zijn hoofd. "Nee, we blijven op het vaste land. Meer laat ik niet los." Joey knikte. "Ja, dat zei ik toch!" Als ze nu maar niet moeilijk ging doen. "Kan! Er is een zwembad waar we heen gaan." Misschien verklapte die nu het deel van hun hotelovernachting maar dat was niet zijn grote verrassing.

Emma

"Anders had ik er wel stiekem een gepakt. Evie krijgt de toch niet alle zwes op en sowieso krijgt ze er ook niet te veel anders loopt ze straks te stuiteren." Emma beantwoordde de kus. "Ik zal ook mijn spullen gaan pakken en mijn schoenen aan gaan trekken." En voor de verandering voor de honderdste keer weer eens gaan plassen. Ze leek wel een lopende kraan zins de zwangerschap.
"Oké oké. Dan mag jij het doen." Emma knikte. "Ik ben zo ver."

Gwen
“Okee okee ik pak al in.” En ze ging verder met inpakken. In haar hoofd vroeg ze zich echt af waar ze heen gingen. Ergens wilde ze liever thuisblijven maar ze vond het zo lief dat hij dit voor haar had geregeld dat ze het maar op zich af liet komen. Toen ze haar koffer in had gepakt liep ze weer naar de woonkamer. “Heb je een hint?” Vroeg ze en ze ging zitten op de bank. Evie klom op haar schoot. “Lieverd ik vind je heel lief maar doe beetje voorzichtig met mama.” En ze gaf haar een kus. “Mama en papa hebben nog een cadeautje voor je.” Ze hadden een week naar Disneyland geboekt voor in de zomervakantie. “Joey wil jij het pakken?”

Mike
“Wedden dat Evie zes cupcakes kan eten? Ze is zelf een en al suiker.” En hij grinnikte. “Goedzo braaf. Gingen Gwen en Joey nog samen weg dit weekend of niet?” Hij deed zijn jas aan en liep naar de deur. Samen liepen ze naar de auto en hij hielp haar met instappen. Toen hij zelf zat reed hij het parkeerterrein af. “Heb jij trouwens nog met Gwen gesproken? Het ging niet heel goed he de afgelopen dagen?” Hij wist wel iets maar hij kon zich voorstellen dat Gwen en Emma meer met elkaar hadden gesproken er over.

Joey

"Braaf zo!" Hij had zijn koffer al klaar staan maar deze in de schuur verstopt zodat Gwen niks door zou hebben. Joey schudde zijn hoofd. "Je ziet het vanzelf wel. Je gaat het een leuke verrassing vinden." Joey stond op en pakte de envelop uit de kast dir hij aan Evie gaf. Evie maakte de envelop open. "Waarom staat hier disneyland op?" Joey haalde zijn schouders op. "Gaan we naar disneyland?" Joey knikte. Evie kwam op hem afgerend. Hij tilde der op en swierde haar rond. "Leuke verrassing?" "Siper super leuke verrassing!"

Emma

"Dat weet ik wel zeker maar dat gaat mooi niet gebeuren. Ik hoop dat ze een beetje rustig aan doet want ik ben de gehele morgen alweer super misselijk. Ik hoop dat de dokter wat voor kan schrijven tegen die extreme misselijkheid continue." Emma haalde een hand door de haar. "Als het goed is wel. Joey had een hele verrassing geregeld met hotelovernachting en alles zodat Gwen een van haar favoriete schrijvers kon ontmoeten."
Inmiddels zaten ze in de auto. "Klopt. Ze was opgenomen geweest omdat ze bloed verloor. Dat kwam omdat de ene baby dus groter is en sneller groeit dan de ander, maar verder was alles wel goed. Ze staat onder strenge toezicht." Inmiddels kwamen ze aan bij de verloskundige. Het duurde even voor ze werden geroepen. "Zo, ik mag uw beide feliciteren begrijp ik. Weet u, hoelang u zwanger bent? Als het goed is een maandje precies. En hoe voelt u zich? Onwijs moe, ik moet continue plassen en ik.. niet dat ik vaak moet overgeven maar ik ben gewoon dag en nacht misselijk." De dokter typte op zijn toetsenbord. "Ik zal u wat voorschrijven voor de misselijkheid. Verder voldoende rust houden en goed slapen. Meer kan najagen ook niet doen helaas. Het zijn nou eenmaal bekende nadelige kwaaltjes. Laten we eens naar die kleine gaan kijken." Emma stond op en ging opnjet bed liggen. Ze deed de shirt een stukje omhoog. Emma hield de hand van Mike vast. Hun kleintje kwam in beeld. Vol trots en met tranen in de ogen kerk ze naar het scherm en toen naar Mike. "Kijk dan! Ons kindje!"

Gwen
Gwen keek even naar Joey. “Ik laat mij verrassen schat.” En ze keek hem liefdevol aan. Het gezicht van Evie toen ze er achter kwamen dat ze naar Disneyland gingen was onbetaalbaar. “Maar mama jij mag niet overal mee.” Gwen knikte. “Dat is zo maar de dingen waar ik wel in mag gaan we gewoon doen. Papa vindt het niet erg om alleen met jou in een achtbaan te gaan. Maar weet je wie er nog meer mee gaan?” Evie schudde haar hoofd. “Wie denk je?” En Evie kreeg een glimlach van oor tot oor. “Tante Emma en oom Mike?” Gwen schudde haar hoofd. “Ooooh oom John en Freek met Mira!” Gwen knikte. Evie glimlachte. “En Tante Emma en oom Mike gaan ook mee natuurlijk maar dat weten ze nog niet. Dus we gaan dat vanmiddag vertellen.”

Mike
Mike liet Emma zoveel mogelijk zelf het woord doen. “Dit weekend komt ons nichtje logeren maar haar moeder is ook zwanger dus ze weet dat ze niet te druk mag doen. Ik heb al tegen Emma gezegd dat ze rustig aan moet doen. Dus ik hou haar goed in de gaten.” En ze hield haar hand stevig vast. Toen kwam hun kindje. Hun lieve baby. Hij kreeg tranen in zijn ogen. “Het is perfect schatje. Ons kindje. Ons mooie kindje. Wat denk jij dat het wordt? Ik denk zelf een meisje.” En hij keek haar vragend aan.

Joey

Joey vond het geweldig om Evie haat reactie te zien. Hij is van gwen dat ze er al heel lang heen wilde en nu kon het. Eindelijk mocht ze naar Disney. Joey knuffelde Evie. "Ik wil wel in alle achtbanen en ik denk dat je ooms en tante Emma ook wel mee willen nu mama niet mee kan." Ze deden elkaar een belofte. "Vind je het leuk dat je ooms, Mira en tante Emma mee gaan?" Hij zag dat Evie knikte. "Wanneer gaan we naar Disney?" "Als jij zomervakantie hebt gaan we een weekje naar Disney. Niet meteen, we zijn eerst nog nog thuis. Maar dan gaan we ook gewoon leuke dingen doen."

Emma

"Jij houdt mij heel goed in de gaten." Emma kneep even in Mike zijn hand. Emma keek naar Mike en zag dat hij ontroerd was. "Ahh, schatje. Niet huilen." Emma staarde weer naar het beeld.
"Her is zeker perfect. Het hartje klopt zo mooi krachtig." Ze haalde haar schouders op. "Ik heb oprecht geen idee. Eerlijk gezegd maakt het mij ook helemaal niet uit. Het lijkt mij allebei leuk. Dit klinkt vast heel cliché maar ik vind het echt het belangrijkste dat het gezond en wel is."

Gwen
“We moeten eens een planning maken voor de eerste week van de vakantie. Want ik geloof dat we dan ook de drie maanden echo hebben ongeveer. Misschien kunnen we daarvoor nog een lang weekend naar het huisje van opa Roy?” Evie begon te stralen. “Dat lijkt mij heel leuk mama en papa. Uhm mam mag ik deze boeken meenemen?” Gwen keek naar de stapel. “Lieverd vijf boeken is echt teveel om mee te nemen. Ik stel voor dat je er twee meeneemt.” Evie zuchtte diep. “Oke dan.” Gwen keek even naar Joey. “Lieverd zou jij thee voor mij kunnen zetten?”

Mike
“Sorry het is gewoon zo bijzonder dat dit kindje van ons samen is. Het besef dat we ouders worden komt nu gewoon even binnen.” En hij gaf haar een kus. “Het maakt mij ook echt niet uit of het een jongen of meisje wordt zolang het maar gezond is.” Hij keek even naar het scherm. “Kunnen we er een foto van meenemen? Dan kunnen we die aan vrienden laten zien en aan de familie.” De verloskundige knikte. “Ik maak eerst uw buik even schoon en dan ga ik de foto halen.” Mike knikte en keek toe hoe de verloskundige de buik van Emma schoonmaakte en wegliep om de foto te halen. “Vind je het spannend om het aan Gwen en Joey te vertellen?”

Joey

Joey haalde een hand door zijn haar. "Dat klopt ja, nu je het zegt. Ik zal zo mijn agenda even pakken dan kunnen we die naast elkaar leggen om een planning te maken." Joey dacht na. "Dat klinkt niet als een slecht plan of wil je liever tegen het eind van de zwangerschap zodat we nof even tijden zijn drietjes hebben voordat ons gezinnetje wordt uitgebreid?" Joey stond op. "Tuurlijk. Wat voor smaak wil je? Eef, wil jij limonade of ook thee?"

Emma

"I know, ik vind het ook heel bijzonder maar als ik jou zie huilen moet ik ook huilen." Emma wilde een opmerking maken over de misselijkheid en het ouderschap maar hield de mond. Ze wilde het moment niet verpesten. Emma kuste Mike terug. Ze droomde even weg bij het beeld naar een toekomst met hun kindje. Emma knikte. Emma deed haat shirt weer goed en kwam overeind terwijl ze wachten op de foto. "Een beetje. Ik kijk er vooral uit naar hun reactie en het feit dat we het niet meer geheim hoeven te houden."

Gwen
“Ik ga nog niet met zwangerschapsverlof maar ik weet niet of het verstandig is om te gaan werken nu ik soms bloedingen heb.” Ze keek even naar Evie die met haar neus in een boek zat. “Ik wil limonade!” Zei en ze keek even naar Joey en ging toen verder met haar boek. Gwen giechelde even en wreef over haar buik. “Ik moet echt even kijken hoe ik mij dan voel. Ik ga dan liever nu ik nog niet te moe ben en nog niet waggel als een walrus dan dat ik amper nog dingen kan doen.”

Mike
“Sorry ik wil je niet aan het huilen maken. Ik vind het gewoon zo mooi om te zien ook al ben je misselijk. Ik ben er voor je.” En hij knuffelde haar eventjes. “Ik ben gewoon bang dat Evie gaat zeggen dat ze het al door had. Ze is niet dom en heeft natuurlijk haar moeder als juiste voorbeeld nu wat betreft zwangerschappen. Weet je nog dat ze vorig weekend zou komen maar we zeiden dat jij misselijk was. Ik kon aan haar ooh al iets horen. Maar goed we zullen zien.” De zuster kwam terug met de foto. “Goed de volgende echo wil ik plannen voor over drie weken. Is dat okee?” Mike keek even naar Emma.

Joey

Joey dacht hardop na. "Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet maar ik wil niet nog meer optredens geven dan gepland staan om jou inkomsten recht te trekken zodat ik deze zomervakantie meer tijd moet inleveren die ik anders met jou en Evie had kunnen doorbrengen. Het wordt al een drukke zomer." Joey keek Evie streng aan. "Astu?.." "Asjeblieft!..",hoorde hij Evie vervolgens zeggen. "Ik dacht al. Waar blijft dat ene woord." Hij vond dat Evie iets wel gewoon netjes moest vragen ook al zat ze met de neus in een boek. Joey schoot in de lach. "Oké, ik snap je. Dan vragen we Roy of we begim de vakantie zijn huisje kunnen gebruiken."

Emma

"Dat weet ik toch, liefje. Ik hou zo onwijs veel van jou en ons kindje." Ze streelde zijn hand die ze vast had. Ze kwam overeind om Mike terug te knuffelen. "Ik heb ook zo'n een vermoeden dat die inderdaad iets gaat zeggen als:"Ik wist het wel." Ook door haar reactie toen we belde om te vragen hoe Gwen haar echo was geweest. Die meid is te slim." Emma nam de foto dankbaar aan. ze keek er nog even naar. "Prima. Zullen we iets inplannen voor de woensdagmiddag? Dan zijn we beide toch vrij?"

Gwen
Gwen zuchtte diep. Ze snapte Joey zijn mening wel. “Ik werk zolang het gaat. Als het niet gaat dan gaat het niet.” Ze keek even naar Evie. “Eef je moet wel beleefd blijven.” Evie keek haar moeder aan. “Sorry mam.” Gwen knikte. Ze zuchtte diep. “Klinkt goed schat. Leuk! En ik heb niet gevraagd of je mijn inkomsten wilt dekken. Ik werk voor mijn vader die snapt het echt wel als ik niet kan komen werken en betaald mij door. Dat heeft hij gezegd. Ook heeft hij aangeboden om op Evie te passen zodat wij ook even tijd voor zijn tweetjes hebben.”

Mike
De zuster keek hen aan. “Ik wil nog wel meegeven dat een bloeding niet meteen hoeft te betekenen dat je een miskraam hebt. Het kan zijn dat het gebeurt als je seks hebt gehad met elkaar of als de embryo aan het groeien is. Dus blijf kalm en bel het ziekenhuis dan kunnen jullie direct komen.” Mike knikte. “Dankuwel zuster voor het aangeven. Dan weten we ook dat we niet meteen van het ergste uit hoeven te gaan.” Hij dacht even na. “Woensdag over drie weken heb ik vakantie. Dus dan kan ik sowieso mee.”

Joey

"Dat is waar. Maar ik wil jou geen druk op leggen om te moeten werken, omdat..." Joey haalde een hand door zijn haar. "Oh, oké. Dat stelt me wel wel druk geruster en het zou fijn zijn als jou vader of Roy geregeld op Evie kunnen passen. Gewoon even wat tijd samen zou fijn zijn. Even geen papa en mama te hoeven zijn. Het is een tijdje geleden dat we echt even alleen samen waren. Zal ik Roy anders meteen even bellen? Misschien kunnen we volgende week even bij hem langs, even bijkletsen."

Emma

Emma was blij dat de zuster met deze mededeling kwam. Ze wisten het nu door wat er met Gwen was gebeurd maar het stelde er wel gerust dat de zuster het zo specifiek benoemde. "Dank u wel, als er iets is zullen we gelijk bellen." "De dokter heeft tevens uw recept doorgestuurd naar uw apotheek. Je zou ze meteen kunnen ophalen." Emma maakte een afspraak met de zuster voor pver drie weken. Vervolgens stond ze op en omhelsde Mike. "Hallo papa. Hoe voelt het nou om die kleine gezien te hebben?"

Gwen
“Lieverd je legt mij geen druk op om te werken. Ik geef het zelf wel aan als het niet meer gaat dat beloof ik.” En ze keek hem even warm aan. “Maar ik wil niet de hele tijd gedumpt worden bij opa!” Riep Evie uit. Gwen zuchtte diep. “Je wordt ook niet gedumpt lieverd. Maar het is voor mama en papa ook een drukke tijd en dan is het ook fijn om nog even weg te kunnen gaan met zijn tweetjes. Je vindt het toch leuk om naar je opa’s te gaan?” Evie dacht na. “Dat wel maar ik wil niet dat jullie mij vergeten.” Gwen stond moeizaam op en liep naar Evie toe. Ze drukte haar zich tegen aan en aaide haar over haar wang. “Wij gaan jou ook niet vergeten lieverd. Dat zullen we nooit doen.” Ze keek even naar Joey. “Ja je mag hem wel even facetimen als je wilt.”

Mike
Mike was blij dat de zuster hun zo goed voorbereidde. Hij had van Gwen en Joey gehoord dat dat bij hun toch anders was gegaan en dat ze sindsdien naar een andere verloskundige waren gegaan. Mike hielp Emma met opstaan. “Het voelt heel bijzonder. Het wordt nu gewoon werkelijkheid. Ik ben ook echt zo benieuwd naar wat het gaat worden. Ik vind het alleen moeilijk dat mijn moeder het niet mee kan maken. Ze had het echt leuk gevonden om oma te worden.”

Joey

"Oké, beloofd." Hij was gewoon gewoon stuk bezorgder zins Gwen in het ziekenhuis had gelegen. Hij hield er extra in de gaten. Dan werd ze maar gek van hem maar hij liet het niet nlg eens gebeuren dat ze opgenomen moest worden. Joey stond op en liep naar Evie. "Liefje, dat bedoelen papa en mama helemaal niet. Papa probeert juist zoveel mogelijk bij jou en mama te zijn om leuke dingen te doen maar soms willen papa en mama ook gewoon even samen uit eten of naar de bioscoop. We gaan hou echt niet de hele week bij je opa's achter laten. Dan zou ik jou veel te veel gaan missen. Ik ga jou dit weekend al missen als jij gezellig bij oom Mike en tante Emma bent. Mag ik een super dikke knuffel?" Joey gaf Evie een knuffel en belde toen Roy. Ze kletste even bij voor hij toestemming vroeg om zijn huisje op Texel te lenen. Gelukkig en uiteraard vond Roy het goed. Ze spesken af om volgende week samen te gaan bbqen. Ze zouden Mike en Emma ook nog uitnodigingen.

Emma

"Ik snap wat je bedoeld. Het was heel raar en bijzonder om die kleine zo op scherm te zien maar het bevestigede ook weer eens extra dat we papa en mama worden. Dat ik niet voor niks steeds misselijk ben en toch wel heb gemerkt dat mijn broek wat strakker zit." Emma knikte. "Me too maar ik znek dat we dat nog niet bij de volgende echo kunnen zien. We zullen geduld moeten hebben." Ema gaf Mike een kus. "Ze kijkt mee, dat weet jij ook en als het een meisje mag worden dan noemen we der, Mirthe. Naar je moeder, beloofd."

Gwen
Ze wist dat hij haar extra in de gaten hield nadat ze was opgenomen in het ziekenhuis. Ergens vond ze dat super lief maar ergens vond ze het ook een beetje beklemmend. Ze was het ook niet gewend dat iemand zo op haar lette. Ze keek naar Evie. “We gaan zoveel mogelijk leuke dingen doen. Dus ik stel voor dat we zo lekker een planning gaan maken en gaan kijken wat we gaan doen.” En ze ging weer op de bank zitten en haalde diep adem. Ze was nerveus naar hoe de baby’s zouden groeien maar ook omdat ze met Joey weg ging en ze had echt totaal geen idee waar ze naar toe zouden gaan. “Eefje weet jij waar papa mij naar toe neemt?” Evie keek op. “Ja maar ik ga dat niet zeggen!”

Mike
“Het besef komt nu echt. Nu kunnen we beginnen met de babykamer in orde maken en met kleren kopen. Ik kijk daar echt naar uit om samen met jou daarmee aan de slag te gaan.” En hij gaf haar een kus. “Moeten we dan niet eens kijken naar andere kleren voor je? Het is ook niet goed als je met te strakke kleren gaat rondlopen.” En hij keek haar vragend aan. Het ontroerde hem dat ze voorstelde om als het kindje een meisje werd om haar gedeeltelijk naar zijn moeder te vernoemen. “Ik weet dat ze vanaf boven mee kijkt. Ze zou trots op ons zijn geweest lieverd. Wil je dan nu naar Gwen en Joey?”

Joey

"Ik bel meteen dan even Roy dan weten we zeker of we befin van de vakantie naar Texel kunnen zodat we dat mee kunnen nemen in de planning." Joey had Roy net opgehangen. "Ons geheimpje, hè Eef." Evie knikte. "Wel een leuk geheimpje, toch?" Hij zag dat Evie weer knikte. Joey ging bij Evie en Gwen zitten. "Zullen we dan een kleine hint geven?" Hij fluisterde iets in Evie de oor. Evie:"Er komt geen ring bij kijken." Joey schoot in de lach. "Die krijgt mama nog wel een keertje maar dat is inderdaad niet de insteek van dit uitje."

Emma

"Ik kan stiekem niet wachten om ons daar op te gaan richten. Ik wilde al steeds kleertjes kopen maar ergens ook wachten tot we enige zekerheid hadden. Ik wil niet meteen compleet los gaan en ik zal ook niet extreem gaan inkopen ofzo maar ik vind het wel leuk om tussen de babykleertjes en spulletjes te snuffelen."
Ze beantwoordde zijn kus. "Uiteindelijk wel maar ik kan mijn eigen broeken nog wel aan. Ik had alleen laatst laatst skinnny jeans aan en die zat al strak maar die kan ik niet echt al niet meer aan. Gelukkig is het zomer en kan ik voornamelijk jurken dragen."
"Dat weet ik wel zeker. Eerlijk gezegd, ja. Ik kan de vreugde niet langer ophouden. Ik wil het hun gewoon heel graag vertellen, jou vader en Jenny, mijn familie."

Gwen
“Maar je had Roy toch net gebeld lieverd?” Het duizelde haar een beetje al die planningen. Ze keek even naar Evie en begon te lachen. “Goed dan weet ik dat ook weer. Maar waar gaan we dan heen?” En Evie haalde haar schouders op. “Kleine boef.” En ze begon Evie te kietelen die keihard begon te giechelen. “Papa help me!” Riep ze uit. Gwen begon ook te lachen. Het was fijn dat ze even kon lachen na alles. Al was ze elke dag bang dat ze weer ging bloeden. Vooral het eerste trimester was erg spannend.

Mike
“Ik heb al wel een ontwerp gemaakt van de babykamer. Dus die wil ik laten zien als we thuis zijn.” Hij begon te lachen. “Ik laatst met Jenny ook al te kijken naar allerlei babykleertjes en toen keek ze mij ook even schuin aan. Ik kan dus niet wachten om het ook aan haar te vertellen.” Ondertussen liepen ze het ziekenhuis uit richting de auto. “Goed dan gaan we wel eerst Evie halen want ik geloof dat ze staat te trappelen tot we komen.”