You are perfect to me

Evie
“Nee daar heb je gelijk in. Van mama moet ik ook altijd dingen eerst vragen, dat zegt ze altijd.” Ze mocht ook nooit zomaar een snoepje pakken na school, dat moest ze ook eerst vragen. Evie keek even naar de oortjes. “Ik weet niet zo goed welke oortjes we voor hun mee moeten nemen. Zullen we dat morgen doen?” Ze keek haar vader vragend aan. Evie wilde dolgraag weer naar haar moeder. Diep van binnen wist ze dat het niet haar taak was om op haar moeder te letten maar toch wilde ze voor haar zorgen. “We hebben alles. Dan koop ik later nog van mijn centjes iets. Kom ik wil naar mama.”

Mike
Mike ging naast Emma op bed zitten en pakte haar hand. “Lieverd ik weet zeker dat Gwen het niet de hele tijd over haar zwangerschap zou hebben. Ze weet ook wel dat dat voor jou pijnlijk is.” En hij gaf haar een kus. “Het is niet gek dat je emotioneel en moe bent. We hebben er een lange reis op zitten en we hebben veel meegemaakt de afgelopen weken. Ik stel voor dat je even wat probeert te slapen, dan ga ik lezen of tekenen. Ik wijk geen moment van je zijde en als we gaan eten dan maak ik je wakker. Ik waak over je.” En hij gaf haar een kus.

Joey

"En dat is juist helemaal goed dat mama jou dat heeft geleerd. Het is juist heel netjes om iets eerst te vragen en niet zomaar te pakken of er van uit te gaan dat het mag." Joey schoot in de lach. "Papa ook niet. Ik denk dat het ene heel slim plan van jou is. Dan kunnen ze zelf kiezen." Joey knikte maar hij wachten tot hij ging afrekenen. "Eef, mama zal wel vaker deze werk moe zijn en sowieso al niet overal mee in kunnen. Maak je niet te druk om mama. Papa let op haar. Jij moet lekker heel veel gaan genieten en overal gewoon in gaan. Afgesproken? Het komt goed." En gaf Evie een kus op de voorhoofd. Vervolgens ging hij afrekenen. Met zijn oortjes op zijn hoofd liep die naar buiten. "Laten we dan maar wens terug gaan. Als mama nog slaapt laten we er wel slapen."

Emma

Emma zuchtte. "Dat weet ik ook wel maar het is gewoon dat gevoel dat dan begint te knagen. Dan voel ik me ongemakkelijk. Ik wil haar hoet het idee geven dat ze er niet over kan praten met mij of dat ik niet blij ben voor hun. Dat ben ik heus wel en het is der ook zeker gegund maar ik had zo graag samen willen doormaken." Ze wreef over de buik die akelig leeg was. Emma knikte. "Dat was ik ook van plan." Ze kroop onder de dekens. "Dank je dat je er altijd voor mij bent." Ze draaide zich om en viel eigenlijk meteen in slaap.

Evie
Ze knikte. “Net als dat ik eerst moet vragen of ik een hondje mag aaien want misschien mag het wel helemaal niet van de eigenaar zegt mama altijd.” Haar moeder was zo gek nog niet. Ze keek haar vader aan. “Weet ik maar mama en ik zijn heel lang samen geweest. Sommige van haar blikken herken ik beter dan jij maar ik help je daar wel mee.” En ze keek hem heel serieus aan. Evie keek even om zich heen en liep alvast naar de uitgang. “Ik beloof je dat ik mama laat slapen mocht ze nog slapen. Maar je kent mama. Ze kan niet stilzitten dus ik denk dat ze aan het lezen is. Alles vind ik goed zolang ze maar niet aan het overgeven is zoals gisteren. Daar schrok ik van.” Ze pakte haar vaders hand stevig vast. “Papa, ik heb nagedacht over namen voor de baby’s. Hailey en Allison. Mama is dol op die Vampieren serie iets met The Originals of zoiets en daarin zit een personage die Hailey heet en mama was dol op haar en ze keek die serie met vijf meiden erin die knap waren en geheimen hadden of zoiets. Maar daarin zit een personage die Allison heet.”

Emma

Emma had fijn even geslapen en was toen gaan douchen. Ze had zich net omgekleed en was bezig haar make-up te doen. Ze liep naar Mike toe en sloeg zijn armen om hem heen. "Sorrt voor mijn emotionele uitbarsting van vanmiddag. Ik ben je dat ik zal genieten van deze week en de tijd samen en mij meer zal openstellen voor jou. Misschien kunenn we vanavond een nieuwe poging wagen." En keek hem met een wenkbrauw wiebel aan.
Ze liet Mike weer los om haar make-up verder af te maken.

Mike
Mike keek even naar Emma. “Het is okee schat. Ik snap waar het vandaan komt. Beloof mij een ding dat je je emoties niet gaat opkroppen. Die emoties mogen er zijn.” Hij gaf haar een kus. “Met jou wil ik altijd een poging wagen dat weet je.” Hij had zich omgekleed voor het avondeten en bekeek zichzelf even in de spiegel. Hij keek even naar Emma. “Ben je zometeen zo ver om te gaan eten?”

Gwen
Gwen had heerlijk bijgeslapen maar ze had ook over moeten geven. Ze baalde ervan dat de tweeling haar zo misselijk maakte. Vanwege die reden had ze ook bijna gezegd dat Joey en Evie samen met de rest moest gaan eten maar Joey had er opgestaan dat ze goed moest eten want dat was ook goed voor de tweeling. Ze werkte haar make-up bij en ging daarna met de haren van Evie aan de slag. Evie wilde een vlecht zoals Elsa ook had. “Joey, ben jij ook bijna zo ver?”

Emma

Emma schudde de hoofd. "Dat doe ik ook niet. We hebben er toch eerlijk over gepraat. Ik heb eerlijk toegeven dat ik het moeilijk vind om weer intiem te zijn maar dat ik onze intimiteit ook mis." Ze kuste Mike terug. "Je ziet er goed uit, lieverd."
Emma giechelde. "Vanavond. Eerst eten.",fluisterde nog in zijn oor en pakte toen de spullen bijeen. "Ik ben zo ver en eerlijk gezegd krijg ik ook trek. Ik ben benieuwd wat ze hebben."

Joey

Joey kwam vanuit de badkamer. Hij keek naar Evie wiens haar gedaan werd door Gwen. "Wat zie je er mooi uit, Princess Evie." Hij kuste vervolgens Gwen. Hij zei niks maar wisselde wel een blik net haar. Hij begreep dat ze niet lekker was maar ze moest wel gewoon eten. Al at ze maar een broodje en wat soep ofzo en gingen ze daarna terug naar de kamer , ze moest wel goed blijven eten. "Ik ben zo ver, jullie ook?"

Mike
Mike keek even naar Emma. “Okee okee ik zeg daar geen nee tegen. Als je je er echt goed bij voelt dan maken we er vanavond een mooie avond van. Ik uhm had wel condooms meegenomen voor het geval dat.” Hij kon zich voorstellen dat als Emma al intiem wilde zijn ze niet meteen wilde proberen om weer een kindje te maken. “Ik ben ook benieuwd wat ze hebben. Ik rammel in elk geval dus dat komt wel goed.” Mike pakte haar hand en liep met haar de kamer uit. Hij keek haar aan. “Ik hou veel van je en ben trots op je lieverd. Kom laten we gaan.” En hij haakte haar arm in de zijne en bracht haar naar de eetzaal. Daar zag hij John, Freek en Mira al zitten. Ze liepen er heen en Mike schoof een stoel naar achter voor Emma. “Zijn Gwen en Joey er nog niet?” John schudde zijn hoofd. “Nee ze komen zo. Gwen appte dat ze zich misselijk voelde maar wel mee kwam eten. Joey stond erop dat ze gewoon at.”

Gwen
Ze had zijn blik gezien. Joey had ook wel gelijk ze moest goed eten maar als ze alles weer uitspuugde had het voor haar weinig zin. Ze bekeek Evie haar haren. “En is het goed zo?” Evie bekeek zichzelf in de spiegel en knikte toen. “Heel mooi mama dankjewel!” En Evie gaf haar een knuffel. Gwen pakte haar tasje en gaf Joey een kus. “Wij zijn ook zo ver. Ik beloof je schat dat ik probeer te eten. Ik weet ook niet zo goed waarom ik nou misselijk ben. Het liefst stop ik met de medicatie want ben bang dat het daardoor komt.” Ze liep alvast met Evie de gang op en wachtte daar op Joey.

Emma

"Ik weet het zeker. Je had gelijk toen je zei dat we een keer doormeten en naar de toekomst moeten kijken. Engel had ook gewild dat we ons leven niet stil zouden zetten om haar verlies."
Emma sloeg een zucht. "Ik wilde er niet meteen over beginnen. Ooit zijn we er klaar voor om het op nieuw te proberen maar nu nog niet. Ik.. Het zou nu voelen als vervanging van hem of haar. Dat wil ik niet. Daar zou ik mij niet goed bij voelen."
Emma knikte. "Er is vast altijd patat.",zei ze lachend. Emma hield Mike zijn hand vast. "Ik ook op jou. Jij was de afgelopen weken letterlijk en figuurlijk mijn rots in de branding. Zonder jou had ik hier niet uit gekomen." Emma ging asn tafel zitten bij de andere. "Ze zullen zo wel komen. Heeft Mira een beetje kunnen slapen? Wat heeft ze trouwens een sup er lief shirtje aan van bambi. Heel toepasselijk ook."

Joey

Joey kuste Gwen terug. Hij tilde Evie op. "Zo nu heb ik het belangrijkste." Joey zuchtte. "We kunnen morgenochtend proberen om dokter Astrid of haar assistent te spreken te krijgen km te overleggen over de medicatie. Misschien wordt je daar inderdaad misselijk van. Ik voel me er niet gerust op als jij je de gehele week niet lekker voelt. Het is ook rot als jij steeds ziek op bed lift en alle leuke dingen moet missen. Dat gun ik je niet. Laten we voor nu gewoon gaan en dan zien we wel of het gaat. Drink in elk geval voldoende."

John
Mira begon te glimlachen. “Bambi!” Riep ze uit. John aaide zijn dochtertje door haar donkere haren. “Ze heeft als een blok geslapen in Freek zijn armen. Freek heeft ook geslapen. Ik heb er nog een foto van gemaakt.” En hij liet de foto aan Mike en Emma zien. “Ik kwam er niet tussen hoor.” En hij grinnikte. Hij gaf Freek een kus. John keek naar Emma. “Hebben jullie ook een beetje gerust? Het was een lang stuk.” Hij keek even naar de ingang maar zag zijn zusje nog steeds niet.

Gwen
“Papa! Zet me neer!” Schaterde Evie het uit. Gwen begon te lachen. Ze liepen richting de eetzaal. “Zou jij kunnen bellen? Ik vind het doodeng en ik weet dat ik degene ben die weet hoe ik mij voel maar jij hebt mij ook een paar dagen zo meegemaakt.” Ze knikte. “Ik beloof je dat ik goed drink. Ik voel mij al wat beter maar ik moet geen gekke dingen gaan eten.” Ze kwamen bij de eetzaal en ze glimlachte toen ze haar broer, zwagers en Emma zag. Evie rende op haar tante af. “Hey. Beetje uitgerust allemaal?” En ze ging naast haar vriendin zitten. Evie ging naast John zitten. “Kijk tante Emma, oom John en Freek ik ben Elsa! Mama heeft mijn haar ingevlochten.”

Emma

Emma begon te lachen. "Ja, jij hebt een hele mooie bambi trui aan, Mira." Ze keek naar Freek en John. "Ze is wel een klein bijdehandje. Wat dat betreft past ze prima in de familie." Emma bekeek de foto. "Ahh, wat een super zoete foto." Emma knikte. "Ik heb heel even geslapen en Mike heeft zitten tekenen. Ik was zo moe dat ik waarschijnlijk net zo lekker sliep als Mira." Emma keek op toen Gwen,Joey en Evie binnen kwamen. "Hoi hoi. Ja, jullie ook?" Emma bekeek Evie de haten. "Wauw, eef wat ben je weer mooi. Nu nog een echte elsa jurk."

Joey zette Evie weer op de grond. "Mijn excuses prinses. Ik dacht dat prinsessen gedragen moesten worden." En keek zijn dochter met een grijns aan. "Ik wil wel bellen maar jij zou toch ook echt jou kant van het verhaal moeten vertellen aan Astrid, lieverd. Ik kan niet voor jou bedenken hoe je je voelt." Joey knikte. "Probeer gewoon wat soep om mee te beginnen.",stelde die voor en gaf haaf een kus. Joey zei de andere gedag zodra ze binnen kwamen kwamen nam naast Mike plaats. "Evie heeft ook al hele mooie Mickey oortjes en we zijn met Micley op de foto geweest." Hij gaf Evie zijn telefoon. "Laat jij de foto's zien?"

Evie
Evie nam de telefoon aan en liet de foto’s aan haar ooms en tante zien. “Mama was niet mee, die was slapen en misselijk.” Ze zag haar moeder even wegkijken toen ze dat zei. Evie wist alleen niet goed waarom maar al snel kwam de ober naar ze toe om te vragen wat ze wilde drinken. “Ik wil een fristi mag dat mama?” Haar moeder keek haar aan. “Ik weet niet of ze dat hier hebben lieverd. Wil je anders sinaasappelsap?” Evie knikte en hoorde haar moeder aan de ober in het Engels vragen of ze fristi hadden. De ober schudde van nee en haar moeder bestelde een sinaasappelsap en een Spa rood. Evie keek even naar haar tante. “Ik zag een hele mooie Elsa jurk, mag ik die morgen laten zien?”

Emma

Emma bekeek de foto's. "Wat een super leuke foto's,Evie en wat hadden jullie maar weer mazzel dag toevallig Mickey langs kwam. Maar een vraagje... Waarom hebben jullie geen oortjes voor tante Emma meegenomen?"En keek Joey beledigd aan. "Ja, ik weet toch niet wat ik voor je had moeten meenemen ",hoorde ze haar zwager zeggen. "Na mooi is dat!" Ze haalde een hand door de haar. "Mama was niet de enige die sliep. Tante Emma heeft ook een dutje gedaan en oom Freek is in slaap gevallen met Mira in zijn armen. Oom John laat je de foto wel zien."
Emma bestelde een glaasje rosé. Nu kon het weer. "Natuurlijk! We hebben je toch beloofd dat je er een mocht kopen. Morgen na het ontbijt gaan we meteen kijken." "Eef, had jij joet nog een vraagje aan je ooms?",hoorde ze Joey zeggen.

Evie
Evie keek even naar haar tante. “Ik wist ook niet goed welke oortjes je wilde dus papa en ik dachten dat het beter was als jullie zelf even kijken naar welke je wilde.” En ze begon te blozen. Ze wilde haar tante niet teleurstellen dat ze niks hadden meegenomen. Ze keek even naar haar vader. “Owja of ik bij jullie mocht slapen? Dan hebben papa en mama ook even rust.” En ze keek haar ooms vragend aan. Oom John wisselde even blikken uit met oom Freek. “Dat is goed maar…Na het vuurwerk leggen we jou en Mira meteen op bed want morgen wordt ook een drukke dag. We lezen jullie voor en dan echt slapen. Dus als je dat zonder zeuren kan vinden we het goed.” Evie knikte braaf en deed haar pink omhoog. Oom John haakte zijn pink in die van haar. Zo deden ze een pinkiebelofte. Oom John liet aan haar vader en haar de foto zien van een slapende Mira en oom Freek. “Haha ik zie een beetje kwijl bij oom Freek zijn mond.” En ze giechelde het uit. Oom Freek keek even beschamend. “Geeft niet oom Freek, ik vind het wel schattig.”

Emma

"Maakt niet uit,lieverd ik plaag je maar. Hadden ze ook stitch oortjes? Dat zou tante Emma wel leuk vinden, stitch is mijn favoriete disney film." Emma bekeek het menu terwijl ze het gesprek volgde tussen Evie en haar ooms. "Evie mag uiteraard deze week ook een keer bij ons logeren. We hadden het er toevallig al over gehad." Emma schoot in de lach. "Misschien moeten we een slap voor oom Freek lopen tegen het kwijl."
Ze keek de groep rond. "Wat nemen jullie? Ik kan keuze maken, haha."

Evie
“Gelukkig maar.” En ze haalde opgelucht adem. Ze dacht even na. “Ik heb wel Stitch oortjes gezien en Winnie the pooh oortjes.” Ze bekeek de kaart en keek even naar haar moeder. “Ik neem een tomatensoep.” Hoorde ze haar moeder zeggen. Evie dacht na. “Ik wil een kindermenu met Mickey en Minnie Mouse kipnuggets en frietjes!” Ze keek even naar haar tante. “Jaa ik wil heel graag bij jullie slapen. Mag Mira dan ook bij jullie slapen? Dan hebben oom John en Freek ook een avond samen?” En ze keek van haar ouders naar haar ooms en tante. Ze keek even het restaurant door. “Ooh mama daar komt Pluto en Stampertje!” En ze wees naar twee figuren die naar hun tafeltje toe kwamen.

Emma

Emma schoot in de lach en keek vervolgend Mike plagend aan. "Die zouden mooi staan bij je Pooh pak." Emma hoorde de keuze van de andere. "Oeh, dat klinkt ook allemaal heel lekker. Ik denk dat ik zelf voor de biefstuk met frietjes ga." Emma keek naar Mike en toen naar John en Freek. "Ik weet niet of Mila dat al durft. Het is ook zielig als Mira steeds moet huilen omdat ze naar haar papa's wilt." Emma had de figuren ook binnen zien komen. "En ik zie Donald Duck en Goofy. Zullen we een foto met ze maken Evie?"

Evie
Evie keek even naar haar ooms. “Dat is waar. Mira is ook nog klein. Mag ik dan morgen bij jullie slapen?” En ze keek haar oom en tante vragend aan en keek ook even naar haar ouders. Ze hoopte dat haar ouders het ook goed vonden. Ze zag haar moeder even twijfelend kijken. “Zullen we eerst kijken hoe moe we zijn morgen? Morgen wordt echt een dag met allerlei indrukken dus ik zeg niet meteen nee maar ook niet gelijk ja. Zullen we afspreken dat we het morgenavond even bekijken?” Evie zuchtte diep maar knikte toen. Ze snapte haar moeder weg. Haar blik ging naar de Disneyfiguren. “Mag ik van tafel mama?” Haar moeder knikte. “Ga maar met tante Emma mee voor de foto’s.” En Evie stond op en sleurde haar tante nog net niet mee.

Emma

"Zeg, slaap jij deze vakantie nog een keer bij ons op de kamer of zal ik je spullen maar meteen verleden over je ooms en oom en tante.",hoorde ze Joey vragen aan Evie. Emma trok Evie naar zich toe. "Bij je oom en tante slapen is jou gewoon eenmaal veel leuker, hè Eef?!?" Emma stemde in met Gwen haar keuze. Ze moest het immers respecteren. "En anders kom je van de week logeren. We zijn er pas net." Emma stond op en werd haast letterlijk meegesleurd door Evie. "Rustig! Ze lopen niet weg.",zei ze lachend. Ze maakte een foto van Evie met de figuren en van hun samen. Met een grote grijs op hij beide gezichten liepen ze terug. "Volgens mij is Pluto een beetje verliefd op onze Evie."

Evie
“Ik vind het gewoon leuk om weer met jullie te logeren. Maar papa je hoeft mij niet te lang te missen hoor, ik ben sowieso paar nachten bij jullie.” Evie liep naar haar vader toe en gaf haar vader een knuffel. “Op een dag vind ik mijn prins, maar mijn vader zou altijd koning blijven.” En ze gaf hem een kus op zijn wang. Ze lieten de foto’s maken en niet veel later kwamen ze terug. “Maar Pluto is ook heel lief hoor tante Emma maar ik geloof dat Donald Duck een oogje op jou had.” Ze keek even naar haar moeder die er bleek uit zag. “Ik ga heel even een luchtje scheppen, ik heb even wat zuurstof nodig. Als ze komen wil ik een tomatensoep met stokbrood.” En haar moeder stond op, gaf haar vader een kus en liep richting de uitgang. Ze keek even naar haar vader en keek toen naar haar ooms en tantes. Evie wilde haar moeder achterna gaan maar ze zag haar oom John zijn hoofd schudde. “Eef jij hoeft niet voor mama te zorgen, laat dat aan papa of ons over goed. Wat wil jij eten?” Vroeg oom John. Evie keek naar de kaart. “Ik twijfel tussen de Mickey Mouse pizza en het Donald Duck kindermenu.”

Joey


"Ik was al bang aan het worden.",grapte Joey. "Als papa maar niet mee komt logeren. Ik heb gehoord dat Joey heel hard snurkt.",hoorde hij Emma zeggen. Joey sloeg zijn armen beledigd over elkaar. "Pff, dat is niet waar." Joey knuffelde Evie en tilde haar op schoot. "Als je dat maar weet en jij gaat sowieso de komende tien jaar nog niet op zoek naar die prins op het witte paard, dametje. Anders moet ik je opsluiten in een kerker."
Emma""Dat is hij zeker. Hey, dat was een geheimpje. Anders wordt oom Mike jaloers." Joey keek Gwen na. Hij twijfelde.."Zal ik even kijken of wilt een van jullie bij Gwen gaan kijken?" Hij wilde ook niet Evie alleen laten. "Je moet nemen waar je trek in hebt. De volgende keer neem je dan het andere. Papa neemt de hamburger met frietjes.,"

Mike
Mike keek Gwen na. Hij keek even naar Emma. “Wil jij anders even naar Gwen?” Vroeg hij voorzichtig aan haar. Emma en Gwen waren beste vriendinnen. Het was duidelijk dat Gwen wat dwars zat en dat het niet alleen te maken had met de misselijkheid. Mike keek naar Evie. “Eef jij vindt zeker weten je prins. Zolang je maar iemand vindt die lief voor je is en die jou op nummer een zet is het goed.” Mike keek even naar Joey. “Anders sluiten we Evie op bij ons op zolder.” En hij zag Evie naar Emma toe kruipen. “Tante Emma, oom Mike en papa doen flauw!”

Emma

Emma beet op de lip. "Ik weet niet. Misschien wilt ze liever even een momentje voor zichzelf." Emma knikte.."Ik sluit mij helemaal bij oom Mike aan. Laat je niet bang maken door die gekke papa van jou. Alhoewel voor dat mama Joey leerde kennen zei ik ook altijd tegen Evie dat ze geen vriendje mocht hebben. Bleek madam al verkering te hebben. Dat vond ik toch een stuk minder.." Emma gaf Evie een kus op de voorhoofd. "Ik ga even bij mama kijken." Ze keek Mike aan. "Wil jij voor mij dan de surf and turf bestellen en nog een spa rood." Emma verliet rustig de zaal en liep naar buiten. Ze zag Gwen op een bankje zitten. Ze nam naast Gwen plaats? "Gaat die?"

Evie
“Ik heb geen vriendje meer! Hij was verliefd geworden op Ashley en toen heb ik hem gedumpt. Of hij vindt mij leuk of niet maar ik wil niet dat ie op iemand anders is.” Evie keek even naar haar tante en toen naar haar vader en ooms. “Ik neem de Mickey Mouse pizza.” Zei ze na een tijdje.

Gwen
Gwen keek op toen ze de stem van Emma hoorde. “Ja wel maar ik ben meer misselijk de laatste tijd. Als het zo door gaat gaan we na deze week even naar de dokter toe. Ik maak me misschien teveel zorgen.” Ze beet op haar lip. “Joey vond dat ik hiermee moest wachten maar het zit mij niet lekker om het niet aan je te vertellen. Ik uhm..” Ze slikte en speelde met haar vingers. “Toen ik een maand zwanger was kreeg ik last van bloedingen. Ik ben toen naar het ziekenhuis gegaan en uhm. Ze zeiden dat ik een miskraam had maar wonder boven wonder was er nog een embryo en dat werd Evie. Evie hoorde dus een tweeling te zijn.” En Gwen slikte. Ze beet op haar lip. Ze wilde het niet moeilijker voor Emma maken dan het al was maar ze moest er eerlijk over zijn. Ze wilde geen geheimen voor haar beste vriendin.

Emma

Emma deinsde achteruit. "Oh, sorry hoor. Daar was ik niet van op de hoogte." Emma keek de nichtje vol trots aan. "Zou mag ik het horen, Eef. Graag of graag." Emma haalde een hand door Evie de haar. "We kunnen er ook een bakje friet bij bestellen of je jat gewoon van papa en oom Mike."

Emma rolde met de ogen. "Zou het? Je maakt je al serieus druk zins je weet dat het een tweeling is. Hoe vaak ik of Joey ook tegen je zegt dat alles goed is en komt. Je luistert toch niet. Het gaat er het ene oor in en het andere uit. Ik vind het wel rot om te zien dat Evie zich zichtbaar zorgen om je maakt." Ze slikte even. Zo jong meisje zou zich niet zo druk moeten hoeven maken.
Emma keek Gwen onderzoekend aan. "Wat is er?"
Emma stond boos op. "Ik dacht dat wij vriendinnen waren. Dat wij elkaar konden vertrouwen en geen geheimen voor elkaar hadden maar blijkbaar... Ik heb je vanaf het eerste moment gesteund. Ik ben verder met je meegeweest naar doktersafspraken,was erbij toen Evie werd geboren. Verdorrie Gwen,waarom heb je mij dat nooit eerder eerlijk verteld?"

Gwen
Gwen keek haar vriendin aan. “Je bent mijn beste vriendin Emma, dat ben je altijd geweest. Ik wilde het je vertellen maar ik wist niet hoe. Ik heb dit heel lang voor mezelf gehouden. Niemand wist het behalve Joey. Aan hem heb ik het verteld. Ik wilde dit niet voor je achter houden maar ik schaamde mij kapot Emma. Ik was toen nog niet bij jou. Ik heb een maandje in een safehouse gezeten voor ik naar jou toe ging. In die maand is het gebeurd. Ik schaamde mij al dat ik een miskraam had gehad omdat ik verslaafd was geweest aan drugs. Hoe had ik dit allemaal aan je kunnen vertellen?! Ja ik had eerlijk moeten zijn vanaf het begin maar ik worstelde er zelf nog mee. Alsjeblieft, ik heb het niet expres voor je achter gehouden. Dus wees alsjeblieft niet boos.” Ze slikte. “Ik beloof je dat ik niks meer maar dan ook niks meer voor je achterhou en ik zie ook dat Evie zich zorgen maakt maar dat moet ze gewoon niet doen. Zij moet kind kunnen zijn en niet zich zorgen moet maken om mij. Ik wil deze vakantie niet verpesten voor haar en voor jullie niet.” Ze keek naar Emma. “Alsjeblieft ik hoop dat je het mij kunt vergeven. Maar hierom maak ik mij druk om de tweeling. Elke keer ben ik bang dat het weer misgaat.”