You are perfect to me

Emma

Emma knikte. "Ik denk dat wij ook niet ongeschonden zullen blijven. Een voordeel van een meisje is, dat je niet ondergeplast kan worden." Emma zag Allie kijken. "Alleen een schone luier. Vermoord ons niet. Je kijkt nog bozer dan Evie kan kijken, madam." En aaide Allie door de blonde haartjes. Emma begon Hailey haar luier te verschonen. Tot Emma haar geluk had ze alleen geplast. "Zo! Klaar! Nu mogen jullie weer samen lekker liggen hoor."

Joey

Joey knikte. "Ze had het er gisteren al over dat ze hoopte dat ze zelf gaar ijsje mocht maken. Maar ik kan natuurlijk ook niks beloven." Ze wachtte tot dat opa Boek zijn spullen had gehaald. Joey luisterde aandachtig. "Dat is heel goed gedaan. Mag je trots op wezen, man." En gaf James eem boks. Joey haalde een hand door zijn haar. "Laat Eefje dat maar niet horen, dan eten wij vanavond ook bij de gouden bogen." Joey haalde zijn arm door die van Gwen en volgde het drietal en opa Boek naar het park. De kinderen sprinten naar de speeltuin. "Voorzichtig en in het zicht blijven!",riep die ze na.

Mike
Hij knikte. “Klopt. Naja als het een jongetje is moeten we dat maar voor lief nemen.” Toen Emma Hailey weer naast Allie had gelegd sloeg hij zijn armen om haar buik heen. “Je wordt een hele mooie mama.” En gaf haar een kus. Mike keek even naar Allie en grinnikte. “Ik ben bang dat ze de boze blikken van haar moeder heeft overgenomen. Dit wordt er nog een.” En hij gaf even een kus op hun hoofdjes en niet veel later vielen de twee in slaap. Hij maakte een foto van de twee en verstuurde het naar Joey. “Zullen we nu even een stukje wandelen?”

Gwen
Gwen schudde haar hoofd. “Wij gaan niet naar de Mcdonalds. Dat haal ik wel uit haar hoofd. Ik geloof dat Mike spinazietaart wilde maken en daar is Eef ook dol op.” Het voelde fijn dat Joey zijn arm in haar arm haakte. Gwen keek even naar de spelende kinderen. “Pap we moeten je iets vertellen.” Haar vader keek haar sceptisch aan. “Niet weer zwanger toch?” Gwen rolde met haar ogen. “Nee pap, geen zorgen.” En ze ging zitten. Haar vader ging naast haar zitten. “Hailey ligt in het ziekenhuis. Ze had weer hoestaanvallen en stikte er in. Het gaat nu goed. Als ze goed drinkt en geen aanvallen meer heeft mag ze vanavond naar huis.” Haar opa keek even naar Evie die lekker aan het spelen was. “Als het voor jullie makkelijker is kan ze vanavond wel bij mij slapen? Ga ik pannenkoeken voor haar bakken.” Gwen keek naar Joey. “Ik hoop gewoon dat we vanavond als gezin samen konden zijn. Ze wilde zelf bij Emma en Mike anders gaan slapen tenzij ze het ook leuk vindt om bij jou te slapen…” en ze keek Joey vragend aan.

Emma

"Haha, ouders zeggen er niks voor niks, je krijgt er zoveel voor terug gezien alle slapeloze nachten, poepluiers, ondergespoten en geplast te worden. Je zou bijna geen kinderen meer willen als je daar aan denkt maar.." en ze leegdrinken de handen op de buik. "Papa en mama kunnen alsnog niet wachten op jou komst kleintje. Mama wilde altijd al graag een kindje krijgen." Emma kuste Mike. En jij een geweldige vader." Emma schoot in de lach. "Gwen en Joey mogen nog wel uitkijken." Emma gaf de meisjes ook nog een kus. "Prima." En sloop stilletjes de kamer uit.

Joey

Joey sloeg overdreven een zucht. "Gelukkig want ik heb echt geen trek in fastfood. Daarbij vind ik de Mac gewoon ranzig een heb ke een uur later weet trek. Die spinazietaart klinkt veel aanlokkelijker." Joey schrok zelf van de opmerking van opa Boek. "Nou dan heeft Gwen mij ook wat te vertellen. Drie meiden die de boel op stelten gaan zitten vind ik voorlopig wel even genoeg." Joey knikte. "Ik ook maar ik ga haar niet verbieden als ze het zelf wilt. Laten we kijken of Hailey daadwerkelijk mee mag en dan kunnen we altijd nog beslissen." Joey voelde zijn mobiel in zijn broekzak trillen en keek wie het was. "Mike stuurt wat foto's door. Kijk! Emma die Hailey een flesje geeft en inmiddels slapen ze beide."

Mike
“Ze zeggen toch ook niet voor niks kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen? Ik kan niet wachten om ons kindje te ontmoeten.” En hij gaf haar buik een kus. Hij liep zachtjes achter Emma aan de kamer uit. Hij liep naar de balie en liet zijn nummer achter mocht er iets zijn. Mike pakte Emma haar hand en samen liepen ze het ziekenhuis uit. “Zo hehe even luchten. Ik vind het fijn dat op die twee kunnen letten maar ik vind het niet de leukste plek ooit.” Hij pakte Emma haar hand en liep richting het parkje achter het ziekenhuis.

Gwen
Gwen grinnikte. “Geen zorgen lieverd. Ik ben niet zwanger.” Dat zou haar lijf ook nog niet aankunnen. Ze legde even haar handen op haar buik. Binnenkort moest ze weer op controle. Ze hoopte dat ze weer dingen mocht tillen die wat zwaarder waren. Ze wilde Joey weer helpen met het huishouden en andere dingen. Ze keek even naar Evie die lekker met haar neefje en nichtje aan het spelen was. Even keek ze naar haar vader. “Alles okee met Caro?” Haar vader zuchtte diep. “Jawel, ze neemt binnenkort zwangerschapverlof op.” Gwen knikte. Haar zus was onverwachts zwanger van de derde. Het zou dit keer een meisje worden. “En Ben houdt die het nog vol?” Haar vader grinnikte. “Ja en nee. Hij is druk bezig met de babykamer maar een hoogzwangere vrouw en twee kinderen kosten veel energie. Vooral die eerste.” En hij keek Joey met een grijns aan.

Emma

"Ja,dat zeggen ze inderdaad. Maar ik zou me denk meer druk maken om een kleine baby dan een kindje van bijvoorbeeld Evie haar leeftijd. Evie is al zelfstandig kwa aankleden enzo. Ze doet het goed op school nu ze op een school zit dat beter bij haar past. Ze leest beter dan gemiddelde volwassenen en ze gaat steeds beter met haar emoties om. Ondanks alles wat ze mee moest maken afgelopen tijd en nu weer." Emma volgde Mike naar hbuiten en ademende de frisse lucht diep in. "Ik ook niet. Ik hoop dat dit de laatste keer is tot de bevalling." Samen liepen ze naar het parkje achter het ziekenhuis. "Je zou bijna vergeten dat het een prachtige dag is als je daar binnen zit."

Joey

Joey haalde opgelucht adem. "En dat houden we zo ook. Alleen veilige gemeenschap voor ons." De slapeloze nachten en zorgen om Hailey waren voor hem genoeg reden om voorlopig niet te denken aan meer kinderen. Joey was op een bankje neer gestreken. Het deed hem goed om Evie even gewoon kind te zien zijn. Joey schoot in de lach. "Ik hou wijselijk mijn mond." Evie kwam hem halen. "Papa, wil je mij duwen op de schommel?" Joey knikte en liep met Evie mee.

Mike
Mike knikte. “Evie doet het heel goed. Ze zit echt goed op haar plek op die nieuwe school. Ik begreep van Joey dat ze daar ook leren om met emoties om te gaan. Een soort dobbelspel doen ze elke dag of een kleurenspel. Dan moeten de kinderen een kleur kiezen en zeggen wat voor emotie ze voelde vandaag. De kleur hangt dan samen met de emotie. Dat helpt heel goed bij Evie. Ze willen dat thuis ook gaan doen. Zeker nu de tweeling thuis is wat voor veel emoties kan zorgen bij Evie willen ze dat toe gaan passen.”

Evie
Evie vond het heerlijk dat haar vader haar aan het duwen was. “Ik kan de wolken bijna aanraken papa.” Evie begon te lachen. “Stop maar papa.” En ze stopte langzaam met schommelen. Ze klom er af en pakte haar vaders hand. “Weet je ik was eerst groen want het begon heel vrolijk vandaag, toen was ik blauw vanwege Hailey maar nu ben ik weer groen. Welke kleur ben jij vandaag?” En ze liep naar een bankje en ging daarop zitten. Ze vond het fijn om met haar vader te praten. Het was soms makkelijker om met hem te praten dan met haar moeder. Haar moeder reageerde altijd emotioneel of te bezorgd. Haar vader ook wel maar die bekeek toch de dingen anders.

Emma

"Evie vertelde vanmorgen zoiets,ja. Dat zou Evie echt heel erg kunnen helpen, zeker gezien Gwen een opkloppen is." Ze nam plaats op een bankje. "Hoe ging het bezoek ana het graf van je moeder eigenlijk? Ik Jenny nog mee gegaan? Doordat we halsoverkop hierheen moesten heb ik je er helemaal niet meer naar kunnen vragen."

Joey

"Kijk je wel uit! Straks verdwijn je er nog in.",grapte die. Joey stopte met duwen zodat Evie kon afstappen. Joey keel zijn dochtertje aan. Joey knikte en gaf Evie een knuffel. "Ik ben blij dat je eet naar je zin hebt." Joey nam naast Evie plaats. "Phoe. Even denken hoor. Papa is nog niet zo goed in het onthouden van al die kleuren. Laat ik enthousiast anders gewoon vertellen. Papa is met oom Mike en tante Jenny naar het graf van hun moeder geweest, oma Mirjam. Dat vond ik best wel spannend want het is natuurlijk niet mijn moeder. Maar ik wilde wel hun steunen. Tante Jenny vond het een beetje moeilijk en het gaat persoonlijk niet zo goed met haar maar we hebben een goed gesprek samen gehad en dat luchtte wel erg op voor ons beide." En haalde een hand door zijn haar. "Papa voelde zich heel angstig toen tante Emma belde dat het niet goed ging met Hailey maar nu ben ik blij dat het beter mer haar gaat en we waarschijnlijk haar vanavond mee naar huis kunnen nemen en met jou,Ava en James man spelen in de speeltuin. " En gaf Evie vervolgens een kus op de voorhoofd.

Mike
“Misschien is het dan voor Gwen ook wel goed om het te doen. Waarom is ze eigenlijk zo gesloten?” Mike dacht na. “Het was wel oke. Het was emotioneel. Ik liet mezelf ook even gaan. Ik had zo graag gewild dat ze erbij kon zijn toen Joey en ik er achter kwamen dat we broers waren. Ik had gewild dat ze erbij kon zijn als we ouders werden. Ze had je echt gemogen.” Mike slikte. “Jenny was mee. Het was voor haar heel zwaar. Ze heeft nog met Joey gepraat, ik weet niet wat er is besproken. We wilde net gaan toen Joey gebeld werd. Jenny kan aura’s zien dus ze merkte meteen dat er iets goed mis was.”

Evie
Evie luisterde naar haar vader. Ze probeerde het allemaal goed in zich op te nemen. “Waarom gaat het niet goed met tante Jenny?” Ze dacht na. “Papa je was dus bruin, want dat is de kleur als je iets spannend vindt, toen was je blauw vanwege verdriet en nu ben je groen of roze. Dat zijn de kleuren voor blij.” Evie keek even naar Ava en James die aan het glijden was. Ze zag een jongen de speeltuin in komen. “Kijk papa dat is Thijs. Hij zit bij mij in de klas, naast me. Hij is alleen blijven zitten. Hij hoorde eigenlijk al in groep 4 te zitten. Maar hij is heel lief en ik help hem als hij dingen moeilijk vindt.” Thijs kwam op haar afgelopen. “Hoi Evie. Wil je spelen?” Evie begon te blozen en probeerde zich te verstoppen in Joey zijn armen.

Emma

Emma haalde haar schouders op. "Geen idee. Ik ken Gwen niet anders. Ik denk dat haar relatie met Evie haar vader er ook een grote rol in heeft gespeeld.",zei ze eerlijk. Emma pakte Mike zijn hand vast. "Ze zal altijd bij ons zijn,Mike. Maar ik snap dat het moeilijk voor je was en is." Emma knikte. "Misschien hebben ze het over het feit gehad dat het wat minder weer gaat met je zusje. Maar het is niet aan ons om daar naar te vragen. Als Jenny wilt delen wat ze met Joey heeft besproken is dat aan haar. Is Jenny nu bij Nina?"

Joey

Joey dacht na. Was het wel aan hem on het met Evie over Jenny te hebben? Maat hij wilde ook geen geheimen voor Evie hebben. Evie was een slim meisje en begreep veel. "Uhmm ma het overlijden van oma Mirjam ging het niet zo goed met tante Jenny. Tante Jenny ging steeds minder eten en was toen zo mager dat ze naar een kliniek moest om weet te leren goed te eten. Daar heeft ze nu weer een beetje last van." Hij hoopte dat Evie begreep wat hij zei. Hij had geprobeerd het zo simpel mogelijk te houden. Joey keek op toen Evie een jongen in de verte aan wees. Joey knikte. "Datt is heel lief van jou. Vraag Thijs anders of die mee wilt spelen." Maar hij merkte dat Evie verlegen werd toen Thijs het zelf kwam vragen. Zo kende hij Evie helemaal niet. "Kom op Eef. Ga maar. Moet papa anders even meelopen?"

Mike
Mike balde zijn vuisten even toen Emma sprak over de vorige relatie van Gwen. “Als ik hem ooit tegen kom dan breek ik al zijn vingers.” En hij haalde diep adem. “Ik weet dat ze altijd bij ons is. Ik had gewoon nog zoveel met haar wille delen. Kanker is een rotziekte.” Hij veegde even een traag weg uit zijn linkerooghoek. “Weet ik. Het is goed dat ze Joey vertrouwd. Ik voel me alleen een slechte broer omdat ik het niet eerder zag dat ze weer een terugval had. Ik baal er van dat ze niet naar mij is toegekomen. Ik wil haar kunnen helpen.” Hij knikte. “Nina haalde haar op met de scooter. Ze gingen samen iets doen.”

Evie
Ze probeerde het zo goed mogelijk te begrijpen. “Maar tante Jenny is een hele mooie meid. Waarom eet ze dan zo weinig? Oma zou dat niet gewild hebben.” Ze deed haar best om het te snappen maar in haar ogen klopte dat gewoon niet. Ze dacht na. “Mama is ook minder gaan eten sinds dat Allie en Hailey er zijn. Heeft ze dan ook een eetprobleem?” En ze wiebelde met haar benen. Ze keek naar Thijs. Ze ging op haar knieën zitten en fluisterde in Joey zijn oor. “Ik vind Thijs heel leuk en lief. Hoe zeg je dat tegen iemand? Hij maakt me verlegen.” Thijs keek haar aan. “Eef ik heb nieuwe pokemonkaarten. Wil je die zien?” Evie knipperde met haar ogen. “Ja leuk!” En haar verlegenheid was weg. Samen met Thijs liep ze naar het klimrek en gingen op een verhoging zitten.

Emma

"Ik denk dat je niet de enige bent die dat zou doen. Maar ja ik kan wel begrijpen dat daardoor Gwen meer voor zichzelf is gaan houden. Ze heeft zelfs dingen voor mij verzwegen." Emma gaf Mike een knuffel. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. Het moest vreselijk geweest moeten zijn voor Mike om zijn moeder zo ziek te zien zijn. Emma knikte. "Mike,voel je jou niet schuldig. Je doet je uiterste best om er voor Jenny te zijn soms kan je niet meer doen."

Joey

Joey haalde zijn schouders op. "Ik weet het ook niet lieverd. Het is gewoon heel moeilijk uit te leggen wat er in iemands hoofd om kan gaan. Waarom iemand niet gelukkig is met zichzelf en daardoor bijvoorbeeld gaat lijnen. Maar oom Mike en ik zijn er om tante Jenny te helpen en tante Nina ook." En gaf Evie een knuffel. "Je weet dat als er iets is je altijd naar papa en mama toe kan komen,hè. En als je het papa of mama niet wilt vertellen dat je praten met opa of met je ooms en tantes." En gaf Evie een kus op haar voorhoofd. Joey schudde zijn hoofd. "Mama is haar smaak kwijt door de zwangerschapshormonen. Dat is iets heel anders. Maak je om mama maar geen zorgen. Binnenkort eet mama vast wel weer alles." Joey bukte zodat Evie iets in zijn oor kon fluisteren. Oeps, of die hier nu zo blij van werd als ouder. Het liefst zag die haar pas over tien jaar haar eerste vriendje hebben. Toch gaf hij eerlijk antwoord. "Gewoon eerlijk zijn." Joey keek Evie na en liep toen naar Gwem toe. "Onze kleine meid is verliefd op die jongen uit de klas. Thijs heet hij. Moet ik maatregelen gaan treffen?"

Mike
Mike dacht na. “Ze is ook emotioneel beschadigd door die eikel. Ik snap het wel dat ze gesloten is. Ik hoop gewoon dat ze niet meer dingen voor je gaat verzwijgen. Heb je het gevoel dat ze dingen verzwijgt over die tijd?” Mike deed even zijn ogen dicht maar toen weer open. “Ik weet dat ik er altijd voor haar ben geweest. Ik heb het gevoel dat ik mij altijd moest verdelen. Mijn vader die kon het niet aanzien dat mijn moeder achteruit ging. Hij was nog meer bezig met de band dan met mijn moeder toen ze uitbehandeld thuis lag. Ik was er altijd voor haar en voor mijn zusje. Ergens neem ik mijn vader dat nog steeds kwalijk.”

Gwen
Gwen keek op. Ze keek even naar Evie en de jongen in het klimrek. “Thijs ken ik wel. Die is wel eens bij ons komen spelen.” Gwen trok Joey naar zich toe en dwong hem om te zitten. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. “Gewoon laten gebeuren. Ze is zeven Joey. Kinderverliefdheid is het mooiste wat er is. Laat haar daarvan genieten. Misschien verliezen ze elkaar na de basisschool wel uit het oog. En schat daarbij ze is zeven. Meer dan een kusje en handje vasthouden wordt het niet.”

Emma

Emma dacht na. "Ik weet het niet. Waarschijnlijk heeft ze niet alles verteld maar ok denk wel in grote lijnen. Het is aan Gwen of ze er iets over wilt vertellen of Joey er over in vertouwen neemt. Ze heeft hem wel verteld over het feit dat ze tijdens de zwangerschap van Evie een kindje is verloren. Dat heeft ze voor mij dus zeven jaar lang verzwegen." Ze was er nog steeds een beetje bood over dat Gwen haar toen niet in vertrouwen wilde nemen. Ze was immers haar beste vriendin. Emma slikte. "Iedereen gaat er anders mee om. Ik kan niet goed keuren wat je vader deed maar waarschijnlijk zijn manier om zijn gedachten te verzetten. Heb je het ooit tegen je vader gezegd?"

Joey

Joey dacht na. "Oh. Is dat die Thijs." Hij kon zichzelf vaag iets herinneren dat er een jongen was blijven spelen toen hij thuis kwam na een lange schrijfsessie. Joey ging zitten en sloeg liefdevol zijn armen om Gwen heen. Hij keek naar Thijs en Evie op het klimtoestel. "Mhh.. en toch weet deze papa niet helemaal wat hij er van moet vinden. Het is wel mijn kleine meid hoor waar we het over hebben. Ik hou die twee in de gaten."

Mike
“Lieverd ik snap dat je er boos om bent dat ze dat verzwegen heeft. Maar bedenk ook dat het echt niet goed met haar ging. Ze is fysiek en mentaal mishandeld. Het is niet zo gek dat ze het moeilijk vond om open te zijn daarover. Ze weet dat je haar beste vriendin bent maar ze heeft een vertrouwensissue opgebouwd door die relatie. Misschien moet je nog eens rustig met haar gaan zitten.” Mike zuchtte diep. Hij keek even voor zich uit. “Omdat mijn vader al een geruime tijd in de ontkenningsfase van rouw zit. Ik weet gewoon niet hoe ik met hem er over kan praten.”

Gwen
Gwen keek naar Thijs en Evie. “Ik snap wel dat Evie hem leuk vindt.” Ze gaf Joey even een stootje. “Niet zo beschermend zijn hoor. Het is wel je kleine meisje maar kleine meisjes worden groot. Op een dag vindt ze haar prins maar jij zou altijd haar koning blijven.” En ze gaf Joey een kus. “Ik hoop gewoon dat ze de juiste prins tegen het lijf loopt. Als dat Thijs is ben ik alleen maar blij. Hij is lief voor haar.” Evie kwam op hun afgelopen. “Mama, papa. Thijs vraagt of ik met hem en zijn zus Mare en zijn mama een ijsje wilt halen. Mag dat? Ik weet dat ik beloofd heb om dat met Teddie en Max te doen maar Thijs is mijn beste vriend.” Gwen keek naar Joey. Het was Evie haar dag.

Joey

Joey keek naar Evie en Thijs. "Mhh.. het lijkt mij inderdaad een aardige jongen.,ja." Joey sloeg zijn armen over elkaar. "En toch vind ik het maar een raar idee dat ons meisje verliefd is. Ik had gehoopt dat die dag nog een tijdje op zich zou laten wachten. Laat staan dat er het een keer met haar over de bloemetjes en de bijtjes moeten gaan hebben." Joey beantwoordde Gwen haar kus. Joey knikte. "Dat hoop ik ook. Evie verdiend de wate. Zo als ik die in jou vond." En kuste haar opnieuw. Joey dacht na. "Oké dat is goed. Voorzichtig onderweg en goed naar Thijs zijn moeder luisteren."

Emma

Emma haalde een hand door de haar en slikte even. "Ik heb het haar inmiddels vergeven. Het was gewoon alles bij elkaar. We hadden net ons kleine meisje verloren. Ik was boos dat Gwen en Joey wel een kindje kregen en dan nog wel twee en dan komt ze met dat verhaal. Het kwam gewoon totaal op het verkeerde moment al snap ik ook dat ze eerlijk wilde zijn."
Ze staarde even over het water. "Wil je anders dat ik er bij ben als je met je vader in gesprek gaat?"

Gwen
“Jahaaa ik zou goed luisteren.” Gwen grinnikte. “Goed. En hoe kom je thuis?” Ze zag Evie nadenken. “De mama van Thijs wilde mij wel thuis brengen. Is dat okee?” Gwen keek even naar Mina, de moeder van Thijs. Mina knikte. “Dat is goed. Veel plezier lieverd.” En ze gaf Evie nog een knuffel. Evie liep enthousiast naar Thijs en zijn moeder en zus. Gwen keek ze na. “Ik ben gewoon blij dat Evie een goeie vriend in Thijs heeft gevonden. Wie weet worden ze ooit een stel. Wie weet worden ze besties.” En ze gaf Joey een kus. “Ik had nooit gedacht dat jij op mijn pad zou komen. Als Emma mij niet had meegesleurd naar jou optreden dan waren we elkaar denk ik nooit tegengekomen.”

Mike
Mike sloeg zijn arm om Emma heen. “Het is okee Emma. Het was een vervelende tijd voor ons maar we zijn er sterker uitgekomen. We zullen Engel niet vergeten. We zijn gezegend met een tweede kind en kans.” En hij legde zijn handen op haar buik. Mike dacht na. “Dat zou ik wel fijn vinden. Ik heb al zo vaak tegen hem willen zeggen hoe ik alles heb ervaren en hoe boos ik ben. Maar we zijn twee jaar verder en het lukt me gewoon niet.”

Joey

Joey gaf Evie een stevige knuffel. "Veel plezier,meisje." En keek Evie even na. "Nah,toen waren we alleen." Joey knikte. "Liever besties dan verkering. Vriendschap duurt langer."
Joey beantwoordde Gwen haar kus. "Wat gaan wij doen? Terug naar Hailey en Allie? Of wil je ergens even een kopje koffie drinken?" Joey pakte Gwen haar handen vast. "Het lot, in dit geval Emma, heeft ons samen gebracht. Ik ben nog elke dag dankbaar met jou en de meisjes in mijn leven."

Emma

Emma knikte en kroop in Mike zijn armen. "Dat weet ik.",zei ze alleen maar zacht. Ze legde haar handen op die van Mike. Ze haalde een paar keer diep adem en haalde een hand door haar krullen heen. "Dan gaan we samen een keer in gesprek met je vader. Misschien is hij zich wel van geen kwaad bewust geweest toen hij zijn uitvlucht zocht door zich te richten op zijn werk als manager van Joey zijn band."

Gwen
“Het is haar dag. Al had ik ook wat tijd met haar willen doorbrengen maar zo is het ook okee. Dan gaan we wel een keer met zijn vijven naar de dierentuin als de gezondheid van Hailey dat wilt toelaten.” Ze kroop tegen Joey aan. “Ik heb je nabijheid gemist.” En ze gaf hem een zoen. Gwen keek even naar haar vader die met Ava en James aan het spelen was. Het voelde goed om hem zo te zien. “Je wilt niet onze romantische ochtend afmaken?” En ze keek hem even met een grijns aan. “Al kunnen we ook wel koffie drinken ergens en dan naar de meiden toe.”

Mike
“Tis okee Emma. Laat die emoties maar komen. Je weet wat de psycholoog heeft gezegd: die emoties mogen er zijn. Het is niet niks wat er is gebeurd.” En hij gaf haar een kus in haar nek. Hij dacht na en begeleidde haar naar een bankje. “Ik denk wel dat mijn vader wist wat ie deed. Hij heeft het een keer toegegeven maar verder wilt hij niet over die tijd praten. Hij ontkent dat het met Jenny niet goed gaat. Jenny zit vaker bij Nina hierdoor dan thuis.”

Joey

Joey knikte. "Dat had ik ook graag gewild maar ik ben ook blij voor Evie dat ze samen met Thijs kan optrekken." Joey dacht na. "Dat is een heel leuk idee. We moeten gewoon proberen hoe het gaat met Hailey. We moeten er ons niet door laten weerhouden. Dan komen we de deur niet meer uit." Joey kuste Gwen in haat nek. "Ik jou ook." Joey keek Gwen met en opgetrokken wenkbrauw aan. "Mhh, breng mij joet op ideeën. Want ik stap zo in de auto en rij naar huis. Maar dat zal noet helemaal eerlijk zijn tegenover de tweeling en Mike en Emma."

Emma

Emma slikte even en haalde een paar keer adem. "I know maar ik wil juist blij zijn vanwege de zwangerschap en het feit dat het weer goed gaat met Hailey. Ik wil niet in het verleden blijven hangen maar juist met een positieve blik naar de toekomst kijken." Emma dwong Mike tot een echte kus. Emma zuchtte en haalde een hand door de haar. "Jullie moeten echt een keer met zijn drietjes gaan praten. De dood van jullie moeder drijft jullie nog uit elkaar. Dat ziu ze absoluut niet gewild hebben."

Gwen
Gwen keek naar Joey. “Dat is ook zo. Ik hoop gewoon dat er een mogelijkheid is tot het verkrijgen van een babyinhaler. Dat is beter dan continue zuurstof meenemen.” Gwen kreunde even toen Joey haar een kus in haar nek gaf. “Laten we een bericht sturen naar Emma of Mike. Misschien vinden ze het wel okee als we wat langer wegblijven? Ik wil ook niet dat zij daar de hele middag blijven en als de meiden slapen kunnen wij ook niet veel doen. Laten we nog even genieten van de tijd samen.” Hey Emma, is het een probleem als wij nog even wat langer wegblijven? Evie is met een vriendje mee. Ja een vriendje. Genaamd Thijs. Als jullie naar huis willen dan is dat ook okee. Laat maar weten. Xx

Mike
Mike keek haar aan. “Je blijft ook niet in het verleden hangen als je je verdriet toont. Je bent een mens en geen robot. Ik…” Hij slikte. “Ik heb vandaag voor het eerst sinds lange tijd gehuild bij mijn moeders graf. Ik weet niet wat het was. Alles kwam er uit.” Hij zoende Emma op haar lip en gaf haar een tongzoen. “Je bent zo lief en zo mooi.” En hij deed een verdwaalde krulde achter haar oor. Hij dacht na. “Joey en ik zouden vandaag naar mijn vader gaan. Misschien kunnen we zo even kijken of pa tijd heeft voor een goed gesprek.”

Joey

"Dat zou inderdaad handiger en mooier zijn als dat voor Hailey werkt. Zo niet dan noemen we gewoon de handzuursof meenemen. Als we zo er op uit kunnen dan moet het maar. We zullen het straks eens met de dienstdoende arts bespreken." Joey knikte. "Dat is waar." Hij keek even naar Gwen. "Verstuur dat appje dan maar."


Emma

Emma zuchtte. "Ik weet het." Emma slikte. "Liefje. Je moet ook niet alles opkroppen. Je wikt altijd sterk voor iedereen blijven maar je laat het zelf zo ver komen tot dat de bom barst." Emma kuste Mike liefdevol terug. "Ik hou van je." Emma bloosde. "Hou op jij. Je maakt me verlegen." Emma knikte. "Dat is goed ." Op dat moment kwam er een appje van Gwen binnen. Ze liet Mike meelezen. "Oh jeey dat gaat Joey niet leuk hebben gevonden.",zei ze lachend. "De meisjes sliepen dus opzicht kunnen Gwen en Joey nog even wegblijven."

Gwen
Gwen knikte. “Maar dan hebben we in elk geval nagedacht voor een betere oplossing. Ik denk dat Hailey het zuurstof apparaat heel eng vindt en dat ze het daarom niet wilde. Het is ook best groot.” Gwen pakte Joey zijn hand en liep alvast naar de auto. Ze ging naast hem zitten. “Wil je naar huis of wil je liever koffiedrinken?” En ze deed haar been over de andere been maar wel zo dat er een stukje van haar slipje te zien was.

Mike
Mike keek naar het appje. “Ow dat is prima hoor. En ik denk inderdaad dat Joey het niet zo leuk is dat zijn kleine meisje verliefd is. Meer dan handjes vasthouden en kusjes geven bij de lego wordt het toch niet.” Mike dacht na. “Ik weet dat ik niet alles moet opkroppen maar toen mijn moeder ziek werd ben ik in de overlevingsstand en in de zorgstand gegaan. Ik was degene die mee ging met onderzoeken omdat mijn vader niet kon aanzien hoe ziek ze was. Ik was degene die met Jenny naar de dokter is gegaan omdat ze vermagerde en ik zorgde er voor dat mijn vader zijn management taken voor de band bleef uitvoeren.” Hij zakt neer op een bankje en deed zijn handen voor zijn gezicht. Hij wilde niet dat Emma hem zo zag maar hij was moe en kon het gewoon niet meer aan.

Joey

Joey dacht na. "Dat zou best eens kunnen. Ik vind het in elk geval een goed idee om te kijken naar een alternatief. Het kort voor Hailey ook zo prettig mogelijk zijn." Samem liepen ze terug naar de auto nadat ze Opa Boek en hun neefje en nichtje gedag hadden gezegd. Joey wachtte tot Gwen zat en stapte toen zelf achter het stuur. Joey keek opzij. "Als je zo gaat doen dan sleur ik je gewoon op de achterbank."

Emma

Emma schoot in de lach. "Ja, maar het is ook weer totaal iets nieuws voor hun beide. Een nieuw hoofstuk. Ik kan begrijpen dat Joey het niet helemaal leuk vind. Ik grapte vaak tegen Evie, vooral dat Joey ik beeld kwam dat ze geen vriendje mocht voor haar dertigste. Blijkbaar heeft ze niet helemaal naar haar tante geluisterd." Emma ging naast Mike op het bankje zitten. Ze sloeg haar armen om hem heen en trok Mike naar zich toe. Troostend streelde ze over zijn rug en door zijn haar. "Het is oké. Gooi het eruit. Het zal opluchten. Voor mij hoef je je niet groot te houden."

Gwen
Gwen knikte. “Ik hoop dat het mogelijk is. Dat we het moeten gaan benaderen als astma. Het leven gaat niet makkelijk worden voor haar maar ze is niet alleen. Allie waakt als een soort moedergans over haar.” Ze keek even naar buiten en keek toen naar Joey. Ze grijnsde en pakte even zijn hand toen ze voor een stoplicht stonden. “Als we thuis zijn geef ik mij aan jou over. Nu we in de auto zitten en niet veel kant op kunnen plaag ik je nog even.” Haar tepel werd al nat van het idee om straks weer het bed met Joey te delen. Ze merkte dat ze spontaan melk verloor en er natte vlekken ontstonden in haar jurk.

Mike
Mike vond het fijn dat Emma hem naar zich toe trok. “Dat weet ik. Ik weet dat ik mij niet hoef in te houden maar jij hebt net als ik ook onwijs veel verdriet gehad toen we Engel verloren. Ik wil je dan niet nog extra opzadelen met mijn verdriet om mijn moeder.” Hij slikte en veegde snel een traan weg van zijn wang. “Ik weet gewoon niet meer hoe ik met mijn vader kan communiceren. Ik ben op Emma. Ik kan niet meer mij zorgen maken om mijn zusje en mijn vader. Ik heb zelf een gezin die mij nodig heeft. Ik kan niet meer alle ballen hoog houden. Ik….Ik ben klaar met vechten.” En hij begon te huilen. Alles van de afgelopen twee jaar kwam er uit.