Sisters from another mister

Brian
Toen hij hoorde van Dave dat Isabella op het punt stond om een keizersnede te kregen heeft hij alles aan de kant gegooid waar hij mee bezig was. Hij was zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gereden. Nu wilde hij er voor zijn zoon zijn. Hij wilde niet dat ze dit weer alleen deden. Dus toen hij op de kraamafdeling kwam en hij de pers zag knapte er een bom in hem. "Verdomme! Allemaal wegwezen en wel heel gauw! Ga buiten wachten maar niet hier. Als ik hier nog een perspersoon zie dan zwaait er wat. Laat dit jonge stel met rust!" Hij keek de pers dreigend aan en het werkte. De pers liep weg. Hij keek naar Milan en Emily. "Nog niks Dean?" Dean schudde zijn hoofd. Brian begon onrustig te ijsberen.

Tyler

Tyler knuffelde Nick terug. Hij was nog steeds verbaasd. Dit aanbod had hij gewoon niet zien aankomen. " Ik weet niet wat ik moet zeggen. Jullie overrompelen me. Dit had ik echt niet zien aankomen. Ik  ik dacht echt dat je bedoelde dat Sander wel in die kamer kom gaan slapen tegen het geluid van de buren. Mag ik hier een nachtje over slapen? Niet dat ik het aanbod afwijs maar om met Brandon te bespreken dat ik weg ga en bij jullie dan intrek. Om te bespreken wanneer ik mijn spullen dan verhuis en zo."

[Alyssa

Alyssa volgde Brandon naar boven..nog  meer pers. "Baby's kunnen te vroeg komen. Waarom staat anders hier al die pers? Ik kan het gaan vragen of Emily een appje sturen om te vragen of zei iets van Dave heeft gehoord." Ze liep de gang op om een kijkje te nemen. Ze zag Milan over de gang heen ijsberen en rende naar hem toe? "Mil, alles oké?" Milan:"Isa is aan het bevallen. Dean hun bewaker is bezig de pers er uit te gooien. Maar zijn blik zei niet veel goeds.. straks is er wat mis met Isa of de baby."
Alyssa zorgde er voor dat Milan ging zitten. "Mil, hou je rustig. Het komt wel goed..niemand heeft er wat aan als jij in paniek raakt."

Dave

"Nog meer? We komen al om.in de cadeautjes. De helft staat nog ingepakt van de geboorte van Inge." Het was ontzettend lief maat zo veel. Misschien moesten ze maar het overbodige aan een goed doel doneren ofzo.
Dave keek toe hoe dr operatie begon. Hij hield Isabella de hand stevig vast en zong voor haar om gaar gerust te stellen. En daar klonk opeens gehuil. Het geluid van hun dochtertje. Hij slikte even om Milou te kunnen zien. "Ze is zo mooi!"
Maar hij had het nog niet gezegd of de situatie veranderde. "Wat gebeurd er?!?", riep die in paniek. "Haal hem hier weg!",riep de chirurg. "Nee, nee niet doen. Laat me blijven. Ik heb haar beloofd bij haar te blijven. Ik laat ze niet alleen."
Er kwam een zuster naar hen toe wij hem gerust probeerde te stellen. "Komt u maar, dan laat ik u dochtertje zien. We gaan er schoonmaken en wegen en kijken of alles goed is. Zo te zien doet ze het heel goed. We moeten de artsen hun werk laten doen om uw vriendin te helpen."

Nick
Nick keek naar Tyler. "Sander regelt maar oordopjes. Wij allemaal gunnen jou deze kamer. Je hebt trouwens wel het beste uitzicht van ons allemaal." Vanaf Fia haar kamer kon je de Domtoren goed zien. "Prima geen probleem. Slaap er nog een nachtje over. Ik denk dat Brandon het alleen maar heel leuk zou vinden als je bij mij komt wonen." Hij gaf hem een kus. "Zullen we dan maar naar de bakker gaan?"

Emily
Emily keek naar Milan. Ze ging naast hem zitten. "Het komt goed. Dat beloof ik." Ze keek naar Brandon en toen naar de pers die er nog steeds stond. Ze zag dat Brandon op ontploffen stond maar ook zijzelf verloor haar zelfbeheersing. "Laat verdomme die twee eens met rust! Zien jullie dan niet dat die twee rust nodig hebben. Laat hen genieten van hun tweede kindje. Dave komt vanzelf wel naar jullie toe. Door jullie klote nieuwsgierigheid verzieken jullie niet alleen het leven van hen maar ook van hun kinderen en naaste familieleden. Dus als jullie niet heel snel oprotten dan zwaait er wat!" Ze was echt boos. Romdom het ongeluk van haar moeder was er ook zoveel pers. Ze haatte de pers met heel haar hart. Dean legde een hand op haar schouder. "Jullie hebben het verzoek gehoord. Laat hen met rust en wacht op nieuws buiten het ziekenhuis." De pers keek nog een keer naar de deur en liepen toen allemaal een voor een weg.

Isabella
"Oke dichtmaken. Geef haar een zuurstofslangetje." Hoorde ze een stem vanuit de verte zeggen. Niet lang daarna werd ze de operatiezaal uitgereden. Ze hoorde de verschrikte stem van Emily. "Aan de kant alstublieft! Mevrouw Da Silva/Stevens maakt het goed nu en de baby ook." Na een tijdje stopten ze. Het leek wel uren te duren voor ze haar ogen open deed. "D...Dave?" Vroeg ze zwakjes. "Blijf rustig liggen mevrouw. Ik ga hem voor je halen."

Tyler

"Dat uitzicht was wel het laatste waar ik naar keek toen ik op zoek was naar mijn eigen plekje. Maar alles was zo duur of voldeed niet aan mijn eisen. Echt, jongens jullie weten niet hoe blij ik ben met de kans die jullie me geven."
Tyler kuste Nick terug. "Die zet meteen mijn spullen op straat als die het hoort.",grapte die. "ja laten we gaan anders komen we nog te laat voor onze date."

Alyssa

"En, hou jij je nou ook rustig. Zo trek je alleen nog meer hun aandacht. Ik snap dat je bood bent naar zo krijgen ze alleen maar hun zin. Laat dit aan Dean over en de verdere bewaking."

Iedereen sprong op toen Isa langs reed. "Isa!",hoorde ze Milan paniekerig roepen. Waar was Dave gebleven? Was hij bij de baby?
Zelf zei voelde zich nu gespannen.
"Wat doen jullie eigenlijk hier?",hoorde ze Milan vragen.
"Dat leggen we wel nog uit. Probeer eerst bij te komen van de schrik oké."

Dave

Gelukkig was met Milou alles goed. Ondanks dat ze iets te vroeg geboren was. Ze hadden hem met haar in een kamertje gezet waar hij moest wachten op Isabella. Een zuster wachtte met hen en hield de baby in de gaten. Hij was net even zich gaan opfrissen op het toilet toen ze Isabella binnen redden.
"Isa? Is alles goed? De arts sprak hem bij. Hij ging op het randje van het bed zitten en pakte haar hand vast. "Ik ben hier. Ik ben bij je. Milou is er ook. Ze doet het zo goed en ze is zo mooi. Ze slaapt nu."

Nick
"Haha daar zit wat in." Hij keek naar Charlotte. "Tuurlijk gunnen we je deze kamer. Voordeliger kun je niet zitten in Utrecht. En Fia kwam met het idee. Dus als we vanavond skypen dan zeggen we wel even dat je erg blij mee was." Nick keek even naar Sander. Toen naar Tyler. "Haha dat zou heel goed kunnen. Oke laten we gaan. Moet ik nog wat meenemen?"

Emily
Ze was echt kwaad. De pers wist niet hoe gauw ze het artikel over het ongeluk van hun moeder moest schrijven. Ook toen was Dean er. Dean was een soort tweede grote broer voor haar. Dean omhelsde haar even kort. "Ik weet het Aly. Ik kan er gewoon niet zo goed tegen." Emily knuffelde Aly. "Zijn jullie broer en zus van de familie?" Vroeg een zuster. "Alleen wij twee." En Emily wees naar haarzelf en naar Milan. "Jullie mogen naar ze toe maar wel zachtjes. Mevrouw Da Silva/Stevens is erg moe en de baby slaapt."

Isabella
Isa keek naar Dave en zag Milou liggen in het bedje naast haar. "Ons kleine meisje." En ze glimlachte lichtjes. In haar neus voelde ze een slangetje. "Wat is er gebeurd? Ik weet dat Milou er uit kwam en daarna werd alles zwart. Nu lig ik hier met een slangetje in mijn neus." Ze keek naar Milou die rustig lag te slapen. "Ik wil haar zo graag vasthouden maar de verdoving van de ruggenprik is nog niet uitgewerkt."

Tyler

"Dat ben ik zeker. Dank Fia uit de grond van mijn hart. Ik zal de wel ook nog een appje sturen." Maar eerst had die andere plannen. "Nee, alleen je telefoon enzo. De rest is allemaal geregeld." Tyler liep voor Nick uit naar buiten,naar zijn auto.
"Uw vervoer staat klaar, meneer."

Alyssa

"Ik snap het Em. Gelukkig zijn ze nu weg."
Er kwam een dokter de gang op gelopen. "Mr en Mrs Stevens?" Oh ja, ze was de afspraak al weer bijna vergeten. Daarbij was ze niet aan die naam gewend maar Brandon had een afspraak op zijn naam gemaakt. De baby zou ook zijn achternaam immers krijgen. "We moeten gaan. Als er iets is appen of als we wat voor jullie kunnen doen. Wij willen Inge anders ook wel opvangen als Rick moet werken." Ze nam Brandon bij de hand. "Feliciteer Dave en Isa namens ons."

Milan keek op. "Zullen we gaan kijken?"
Hij wilde met eigen ogen zien dat alles goed was. Brandon en Alyssa vertrokken weer. "Wat deden die hier eigenlijk? Had jij Alys gebeld? Opeens liepen ze op de gang?"

Dave

"Stt , doe nou maar rustig." Hij keek even naar Milou. "Je verloor te veel bloed." Hij wilde het er verder niet over hebben. Hij was de schrik nog niet te boven. Hij was serieus bang geweest om Isa te verliezen en alleen achter te blijven met een dreumes en pasgeborenen baby. "Wacht? Ik pak er wel." Voorzichtig stond hij op en tilde die Milou uit het wiegje. Hij legde der in Isa de handen.
"De arts is Emily en Milan op de hoogte brengen. Als iedereen rustig is mochten ze komen kijken."

Nick
"Zal ik doen. Misschien kun je vanavond mee skypen." Nick keek naar Tyler. "Oke let's go. Ik heb alles." Hij knuffelde Charlotte nog en gaf Sander een box. Eenmaal buiten stond zijn vervoer klaar. "Hoe kom jij aan die auto? Heb je deze gehuurd?"

Brandon
Ze werden opgeroepen. "Inderdaad als wij iets kunnen doen dan moet je maar even appen." Hij knikte naar Dean en liep richting de dokter. Ze gingen zitten. "Zo meneer en mevrouw Peters. De laatste keer dat jullie er waren was omdat jullie zwanger wilde worden. We hebben toen mevrouw haar spiraaltje eruit gehaald. Wat is de reden dat jullie hier weer zijn?"

Emily
"Dankjulliewel. We zullen het doorgeven." Ze knuffelde haar vrienden. "Nee ik heb niks tegen hen gezegd. Ik nam aan dat Dave niet teveel mensen er bij wilde hebben." Ze keek naar Dean. De dokter kwam hen halen. "Kom maar deze kant op."

Isabella
"Aaw wat is ze lief." Ze aaide Milou door haar haren. "Ik zie nu al dat ze op mij lijkt. Maar misschien ook wel een beetje op jou." Ze kuste Milou en keek naar Dave. "Je raakt mij niet kwijt. Dat weet je toch. Heb je al contact met Brian gezocht en met Rick?" Ze keek naar Dave. "Milan....Hij maakt zich vast zorgen. Ze mogen van mij naar binnen."

Tyler

"Ik kijk wel even. Ik wil nu ook met Brandon bespreken dat ik bij jullie ga intrekken en wanneer ik zou kunnen verhuizen. Daar kan ik zijn hulp wel bij gebruiken." Hij zei de andere gedag en liep naar buiten. "Gekocht. Ik heb mijn broer mijn oude auto katen verkopen en van dat geld kon ik dit autootje kopen. Dus stap in. Ik ben voortaan je persoonlijke chauffeur."

Alyssa

Alyssa wriemelde wat zenuwachtig aan de vingers.
"Uhu nou... Ik voelde me de laatste tijd niet zo lekker en vanmorgen heb ik een test gedaan en deze was positief. We zouden graag willen weten hoe lang ik dan al zwanger ben en of alles goed is met de baby." De arts feliciteerde hem en zei dat ze meteen wel even konden kijken. Ze mocht op het bed gaan liggen zo dat de dokter een echo kon maken.

Milan

"Daarom. Ik heb ook niks gezegd." Hij fronste zijn wenkbrauwen. "Volgens mij liepen ze de wachtkamer van verloskunde in. Die twee hadden het laatst toch over kinderen?!? Zou Alyssa zwanger zijn?"
Milan volgde de dokter en pakte de hand van Emily vast.
Hij klopte op de deur en deed hem open op een kiertje. "Mogen we binnen komen?"

Dave

Dave knikte. "Ze lag net heel vredig te slapen sabbelend op haar handje." "Zeg dat mag ik toch wel op hopen.",zei die nep beledigd. De helft van haar DNA was immers van hem. Dave slikte. "Zullen we het daar niet over hebben en genieten van dit kleine meisje." Hij schudde zijn hoofd. "Ik heb gewacht tot jij terug was. We kunnen ze zo wel bellen." Hij hoorde geklop en zag Milan om een hoekje gluren. "Kom maar binnen. We willen jullie maar al te graag aan jullie nichtje voorstellen."

Nick
"Snap ik. Je hoeft er niet per direct in dat scheelt weer." Hij knipperde met zijn ogen. "Super cool! Ik moet de hele tijd een van de auto's van mijn ouders lenen wil ik rijden." Hij stapte in en deed zijn gordel vast. "Ik ben echt heel erg benieuwd naar je verrassing. Gaan we taart halen? Je weet dat ik dol ben op taart."