You are perfect to me

Gwen
Gwen keek Joey aan. “Het is al okee lieverd. Ik snap waarom je het zelf niet wilde vertellen. Dat zou ik ook niet gekund hebben.” Ze slikte en kneep in Joey zijn hand. “Het enige wat ik hoop is dat ik morgen ook even naar de tweeling kan. Ik wil ze zien. Ik wil Evie knuffelen.” Gwen was blij dat Joey er voor haar was. Hij was haar soulmate, haar alles en samen zouden ze hier doorheen komen. Ze keek naar haar vrienden. “Zouden jullie John en mijn zussen op de hoogte kunnen brengen? Ik heb daar momenteel de energie niet voor. Dankjewel dat jullie op Evie willen passen.”

Emma

Nadat ze even bij Gwen had gezeten en Mike met Joey een frisse neus was gaan halen en samen met hun het laatste nieuws over de komst en de situatie van de tweeling hadden gedeeld aan de familie en ze per taxi afgereisd naar het huis van Mike zijn vader om Evie op te halen. Ze hadden Evie zo goed mogelijk proberen op te vangen maar het was voor zo jong meisje ook niet makkelijk. Ze had zelf al moeite om alles van de afgelopen dagen te verwerken. Hopelijk ging het vandaag met Gwen beter en konden ze met Evie langsgaan en kon Gwen de tweeling eindelijk echt ontmoeten. Emma was al een tijdje op gezien ze de slaap niet echt kon vatten. Ze stond pannenkoeken als ontbijt te maken en had er ern aantal apart gehouden om mee te nemen naar het ziekenhuis. Ze appte Gwen om te vragen hoe het met haar ging.

Gwen
Het was een onrustige nacht geweest. Een paar keer waren de dokters opgetrommeld omdat het met de tweeling niet goed ging en dan met name met Hailey. Tijdens de momenten dat ze eindelijk sliep had ze nachtmerries gehad. Ze was een paar keer wakker geschrokken. Ze werd met een schok wakker. “Joey?! De tweeling?” En ze wreef onrustig over haar buik. Ze zag haar telefoon oplichten en probeerde hem te pakken. Haar gezicht vertrok van de pijn. Ze keek naar Joey. “Wil jij kijken wie het is?” En ze haalde gejaagd adem.

Evie
Haar oom en tante waren haar komen halen bij haar opa thuis. Ze hadden haar zo goed mogelijk proberen uit te leggen wat er allemaal was gebeurd maar ze snapte de helft maar. Ze wilde naar haar zusjes en naar haar moeder. Ze begreep gewoon niet waarom dat niet kon. Evie had slecht geslapen en was wakker geworden van kabaal in de keuken. Ze stond op en liep naar de keuken. “Tante Emma?” Vroeg ze en ze wreef de slaap uit haar ogen. “Ik mis mama.”

Joey

Joey lag met zijn hoofd geleund op het bed van Gwen. Hij schrok op toen hij haar zijn naam hoorde noemen. Daardoor stootte hij zijn knie tegen het bed. Met een pijnlijk gezicht wreef hij er over. Hij pakte Gwen haar hand vast en gaf er een kus op. "Goeiemorgen,lieverd. Doe maar rustig. Je ligt in het ziekenhuis omdat je bevallen bent van de tweeling, weet je nog? De tweeling wordt in de gaten gehouden. Herinner je je nog wat ze hebben verteld over Hailey?" Het voelde alsof ze in een nachtmerrie leefde waar ze maar niet uit kwamen. Joey knikte en stond op om de telefoon te pakken. "Emma. Om te vragen hoe het gaat. Zal ik terug beeldbellen? Misschien is ons prinsesje al wakker."

Emma

Emma keek op van de pan en zag dat Evie wakker was geworden. Ze zette het gas uit en liep naar Evie toe. Ze knielde en nam de kleine meid stevig in de armen. "Ik mis mama ook,liefje." Net op dat moment hoorde ze haar telefoon gaan. Ze bam op en zag Joey in beeld verschijnen. "Eefje, kijk eens wie er belt. Ik zie papa in beeld." Ze nam op en gaf de telefoon aan Evie. "Hoi, prinsesje. Heb je een beetje geslapen?",hoorde ze hem zeggen.

Gwen
Ze haalde diep adem. “Ja ik weet het weer. Ik weet ook dat ik een hele onrustige nacht heb gehad. De tweeling ook.” Ze keek naar Joey en kneep haar ogen dicht. Ze voelde nu pijn in haar buik. Ze wist dat het door de operatie kwam maar gisteravond had ze er minder last van. Ook merkte ze dat haar maag aan het knorren was. Gwen wreef over haar buik en knikte. Niet veel later kwamen Emma en Evie in beeld. Ze begon te huilen, wat had ze die kleine meid gemist.

Evie
Evie keek op en zwaaide naar haar vader. Ze keek even naar haar tante. “Ik heb niet heel goed geslapen papa. Ik wilde naar jullie en naar mijn zusjes.” Ze zag dat haar moeder aan het huilen was. Waren dit tranen van geluk of was ze verdrietig? Evie wist het niet zo goed. “Mag ik vandaag wel naar jullie en naar Allie en Hailey?” Vroeg ze en ze keek haar ouders smekend aan.

Joey

Joey sloeg zijn ogen neer. Hij wist dat zowel Hailey als Gwen een zware nacht achter de rug hadden.  Hij wreef met zijn duim over haar hand. "Ook al voelt het momenteel alsof we in een nachtmerrie leven waar je maar niet uit wakker wordt. We slaan ons hier doorheen." Joey zag Gwen vetrekken van de pijn. "Gaat het? Moet ik de dokter oppiepen?" Joey ging bij Gwen op het bed zitten en sloeg stevig een arm om der heen. "Papa en mama hebben ook niet zo goed geslapen. Het is ook allemaal maat gek hé. Papa hoopt heel erg dat de dokter toestemming heeft dat je vandaag samen met oom Mike en tante Emma op bezoek kan komen. Wij missen jou ook heel erg, prinses. Maar het is beter als je bij Mike en Emma blijft. Je moet maandag ook gewoon weer naar school." Joey slikte. "Je zusjes zijn nog heel klein. Alleen papa en mama morgen bij hun. Maar papa kan wel je je zusjes door het raam laten zien of op het scherm. Ook al is het nu allemaal een beetje anders dan anders het komt goed. Tante Emma en oom Mike gaan jou vast heel erg verwennen. Misschien kan je iets moois knutselen samen met Emma voor je zusjes. Een mooie namenslinger bijvoorbeeld voor aan hun bedje. Dan weet iedereen dat jou zusjes Allie en Hailey heetten."

Gwen
Gwen keek even naar Joey. “Misschien kijken of ze een pijnstiller hebben. Ik heb pijn aan mijn buik rondom de hechtingen. Het trekt een beetje.” Ze keek naar Evie. “Wanneer mag ik dan bij mijn zusjes?” Vroeg Evie. Gwen haalde diep adem. “Ik weet het niet lieverd. De meiden zijn nog heel klein. Misschien mogen we ze vandaag wel tegen onze lichaam houden maar dat hangt er echt vanaf hoe ze hebben geslapen.” Ze keek even met een blik naar Emma. Ze wilde niet tegen Evie zeggen dat vooral Hailey een moeilijke nacht had. Ze hadden haar nog een keer door de scan gehaald toen ze slechter adem haalde maar er was bij de longen niks verandert. Hailey had met zuurstof geslapen. Gwen had een paniekaanval gehad en toen ze extra morfine kreeg was ze in slaapgevallen. Ze keek naar Joey en kneep in zijn hand. Ze zag Evie naar haar tante kijken. “Jaa dat is leuk. Mogen we wel tijdens bezoek komen?” Vroeg Evie. Gwen knikte. “Het bezoekuur is vanmiddag. Mama en papa laten aan tante Emma weten hoe het allemaal gaat met iedereen goed?”

Emma

Joey:"Ik zal zo een vragen aan de zuster of ze iets tegen de pijn hebben en meteen vragen of ze een ontbijtje kunnen regelen. Misschien mag je je wel een beetje met een washandje opfrissen straks. Ik weet niet of je met die hechtingen mag douchen maar dat kunnen we uiteraard vragen."

Emma had troostend de armen om Evie geslagen. "Dat is een goed plan. Ik zal straks eens kijken of wij nog knutselmateriaal in huis hebben. Ik ga zo eerst eens Mike wakker maken en de pannenkoeken verder bakken. We nemen voor jullie vanmiddag een bordje mee. Hou ons op de hoogte. Ik duim voor jullie dat jullie bij de meisjes mogen en ze eindelijk vast kunnen houden. Laat ons weten als er iets is en app eventueel wat jullie nodig hebben of voor jullie mee kunnen nemen. We staan dag en nacht voor jullie klaar en maak je geen zorgen over Evie. Mike en ik verwennen dit prinsjes wel."

Gwen
Ze haalde diep adem en knikte. “Kijken of we eventueel een rolstoel kunnen regelen. Ik moet even weg uit deze kamer.” Ze keek even naar Evie die haar bedenkelijk aan keek. “Het komt goed met mama en je zusjes Eef. Ga maar lekker pannenkoeken bakken en knutselen met tante Emma. We houden tante Emma op de hoogte.” En ze gaf een handkus richting Evie. Toen ze hadden opgehangen kwamen de tranen in Gwen haar ogen. Ze was moe, wilde al hun dochters zien en het besef dat ze voor de tweede en derde keer moeder was geworden kwamen er nu allemaal uit. Ze kneep in Joey zijn hand en gebaarde dat ze wilde dat hij tegen haar aan kwam liggen ook al was het bed veel te klein voor twee mensen. Ze wilde zijn warmte voelen.

Joey

Joey zuchtte en haalde een hand door zijn haar. "Eerlijk gezegd ben ik ook wel toe een een frisse neus. Die vier witte muren komen ook langzaam aan op mij af. Als we het gesprek met Emma en Evie heben afgerond haal ik een dokter en regelen we een ontbijtje. Misschien ge en ze wel toestemming om bij de meisjes te mogen kijken, dan zijn we hier ook even weg. Het liefste zou ik natuur zien dat we gewoon in onze eigen bed zouden kunnen slapen maar ook al zou jij vandaag ontslagen worden dan zou ik het niet op kunnen brengen om de tweeling hiet helemaal alleen te laten, ook al kunnen we weinig voor ze doen. Het voelt gewoon niet goed." Joey slikte even en richtte zich op het beeldscherm. Hij zwaaide Evie gedag. Joey kroop bij Gwem op het bed en nam haar stevig in zijn armen. "Het komt goed. Eef is in goed handen. Die twee kleine smurfen komen er ook wel." En gaf haar liefdevol een kus op haar voorhoofd. "Zal in opzoek gaan naar een dokter of wik je gewoon even zo fijn blijven liggen?"

Gwen
Ze keek Joey aan. “Ik wil niet zonder de meiden naar huis.” Ze raakte al in paniek bij de gedachten alleen al. “Misschien is er een mogelijkheid om in het Ronald Mcdonald huis te kunnen? Onze kids zijn ook ziek.” Ze hield de hand van Joey stevig vast en voelde dat er een traan over haar wang heen biggelde. Er werd geklopte en Gwen kuchte eventjes kort. Astrid kwam binnen. “Goeiemorgen Joey en Gwen. We hebben goed nieuws. Jullie mogen vandaag bij jullie meiden kijken en als alles goed gaat ook tegen de borst aan houden. Gwen hoe heb je geslapen?” Gwen zuchtte diep. “Niet goed. Ik ben vooral heel onrustig geweest omdat het met Hailey niet goed ging vannacht.” Hailey had een paar keer last gehad van geen ademhaling al klopte haar hartje nog wel krachtig. “Geen zorgen met Hailey is het goed onder controle. We monitoren haar om het kwartier. Ik snap dat het jullie geen goed doet. Hoe is het met de pijn?” “Ik merk dat ik geopereerd ben en ik wil mij graag wassen.” Astrid knikte begripvol. “Dat snap ik. Ik regel zo even wat wasspullen en dan kun je samen met Joey en een zuster je een beetje opfrissen. Als je naar buiten wil wij regelen een rolstoel voor je. Je bent net geopereerd dus lopen mag maar alleen kleine afstanden. Kan ik verder nog iets doen?” En Astrid keek van Gwen naar Joey en weer terug. “Ik heb best wel honger gekregen.” Astrid glimlachte warm. “Ik regel een ontbijt voor jullie.” En ze ging weer weg. Gwen haalde diep adem. “We mogen bij de meisjes lieverd.” Ze kon wel huilen van geluk. Ze mocht de meisjes zien en hopelijk ook vasthouden.

Evie
Evie ging aan de keukentafel zitten en staarde voor zich uit. “Ik dacht dat grote zus zijn leuk was. Ik had een leuk feestje bedacht voor mama en mijn zusjes maar misschien kan ik die niet eens geven.” En ze staarde beteuterd naar haar bord. “Feestje?” Hoorde ze een stem slaperig zeggen. Het was haar oom Mike die net uit bed was gekomen. Hij gaf Emma een kus en ging toen naast Evie zitten. “Zeg prinses waarom ben je zo verdrietig?” En Evie legde het uit. Oom Mike gaf haar een kus op haar hoofd. “Dat feestje gaan we regelen zodra mama en je zusjes naar huis mogen, beloofd.” Evie keek hem stralend aan. “Echt waar? Pinkie belofte?” Oom Mike knikte en haakte zijn pink in die van haar. “Daar zorgen wij wel voor. Oom John had geappt om te vragen of je met Mira wilde spelen vanmiddag.” Evie dacht na. “En mama dan?” Vroeg ze. “Zullen we anders gaan winkelen met oom John en oom Freek en Mira? Dan kopen we met zijn allen een leuk cadeautje voor mama, papa en je zusjes?” En ze zag haar oom vragend naar haar tante kijken. “Alsjeblieft tante Emma? Dan gaan we vanochtend knutselen.” En ook zij zette haar meest lieve blik op naar haar tante.

Joey

Joey schudde zijn hoofd. "Dat zou ik ook nooit van je vragen.",sprak hij eerlijk. Joey beet op zijn lip terwijl die het voorstel van Gwen tot zich door liet dringen. "Dat 'mis misschien geen eens zo gek idee. Misschien dat Evie dan ook vaker bij ons kan zijn. Hoe blij ik ook ben dat ze goed zit bij Mike en Emma. Ik mis haar onwijs." Hij slikte even tegen de tranen die opkwamen. Joey was uit gedachten geschrokken toen Astrid binnen kwam met goed nieuws. Echter drong bhet amper tot hem door dat die ook de gehele tijd stil was geweest. Hij keel Gwen aan. Toen Astrid de kamer weer had verlaten. "Zei ze dat nou echt?",sprak hij vol ongeloof. "Mogen we straks echt naar de meisjes toe en ze vasthouden?" E rolde een traan over zijn wang. Hij wilde ze zo graag kunnen vasthouden.

Emma

Emma wilde net naar Evie toelopen toen ze Mike binnen zag komen. Ze kuste Mike terug en ging verder met bakken zodat oom en nichtje met elkaar in gesprek konden. Wel luisterde ze aandachtig mee. Ze vond het zo triest voor Evie dat ze zich zo verdrietig voelde. Ze hoopte dat ze Evie vanmiddag kon opbeuren met een bezoek aan haar ouders en wie weet ook wel even te kunnen kijken bij haar zusjes. Gelukkig wist Mike haar weer een beetje op te beuren. Emma draaide ehet gas uit en zette en grote stapel pannenkoeken op tafel. "Ik vind het helemaal prima. Dan kunnen we meteen knutselmaterialen halen voor de namenslinger." En legde aan Mike uit wat het idee van Joey was geweest. "Maar eerst moet die stapel pannenkoeken op. Aanvallen maar!"

Gwen
Gwen veegde de traan van Joey zijn wang. Ook zij was er door geraakt dat ze hun meiden vandaag konden vasthouden. “Laten we kijken of we straks met Astrid kunnen spreken over ons idee.” Ze haalde diep adem en hield de hand van Joey stevig vast. “Ik mis Eef ook ontzettend. We mogen in onze handen knijpen dat we zulke goeie familie en vrienden achter ons hebben.” Ze gaf de hand van Joey een kus. Er werd op de deur geklopt en er kwam een zuster binnen met ontbijt. “Kijk maar wat je op kunt. Druk maar op de knop als je klaar bent dan kunnen we samen met Joey je proberen te wassen.” En de zuster glimlachte warm en liep weg. “Joey wil jij iets van mijn ontbijt? Ik denk dat ik alleen de breaker lust.”

Evie
Evie knikte. “Mag Mira dan helpen met knutselen?” Mira was dan wel twee maar dan kon ze toch wel helpen met knutselen? Ze ging zitten en pakte een pannenkoek. “Mag ik de jam?” Vroeg ze en Mike gaf haar de jam. Ze deed er wat meer op en even zag ze haar oom kijken maar hij grijnsde alleen maar. Evie keek even naar haar tante. “Tante Emma, wil je straks wel mijn haren doen en mijn nagels lakken? Oom Mike moet dan ook mooie nagels want hij had dat een keer beloofd.” En ze zag haar oom zijn gezicht betrekken en Evie begon te giechelen. “Vooruit prinses, vooruit.” Hoorde ze hem zeggen.

Joey

Joey knikte. "Dat is een goed idee. Ik zou ook anders niet weten met wie we het moeten bespreken. Ik hoop dat er iets te regelen valt want zo een stoel slaapt alles behalve comfortabel." En rekte zijn rug even. Joey knikte en kuste haar terug. "Ik ben Mike en Emma eeuwig dankbaar voor het wollen opvangen van Evie. Ik had anders niet geweten hoe we ook nog eens voor Evie zouden moeten zorgen." Joey nam dankbaar het ontbijt aan. Hij lustte wel iets na afgelopen dagen amper gegeten te hebben. Hij smeerde een broodje met kaas en nam er ene hap van. Joey schoof zijn breaker naar Gwen toe. "Neem de mijne ook maar. Ik eet dat van jou wel op. Als je iets anders wilt moet je het zeggen hé dan haal ik het voor je."

Emma

"Natuurlijk mag Mira helpen als ze dat leuk vind." Emma keek hoofdschuddend naar Evie. "Zeg madam laat je nog wat jam over voor de andere ?",zei ze lachend en stak haar tong uit naar Evie. Zelf nam ze een pannenkoek met Nutella. Zs schonk zichzelf een glas sinaasappelsap in. "Wil je ook,Eef?" Emma knikte. "Natuurlijk, liefje. En reken maar dat ik oom Mike zijn nagels ook ga lakken. Zullen we ze mooi roze lakken?" En keek plagend naar Mike. "Bereid je maar voor dat als we ooit een dochtertje mogen krijgen je er gele aal boet onderuit komt om je nagels te lakken en maskertjes op te doen."

Gwen
“Dan doen we dat.” En ze kneep in Joey zijn hand. Ze wreef over haar buik maar maakte toch de Breaker op. Het voelde fijn om wat te eten maar haar maag protesteerde lichtelijk. Ze deed even haar ogen dicht en toen weer open. “Ik zou ook echt niet weten hoe we dit allemaal hadden gedaan. Ik hoop gewoon dat Eef vanmiddag ook eventjes haar zusjes mag vasthouden. Ze keek er zo naar uit om met ze te knuffelen.” Ze at haar Breaker op maar keek even walgend naar de andere. “Sorry ik voel me echt niet lekker. Ik eet straks die andere Breaker wel op.”

Evie
“Zullen we dan zo oom John en Freek facetimen om het te vragen? Misschien vragen ze dan wel of we naar het nieuwe veulentje willen kijken.” Haar ooms hadden er sinds vorige week een nieuwe veulen bij alleen doordat haar moeder niet lekker was waren ze niet wezen kijken. Ze keek even naar de jam. “Sorry ik zou volgende keer wel wat minder doen.” Ze begon te lachen. “Jaa mooi roze! Ik lust wel sinaasappelsap.” Ze staarde even voor zich uit. “Denk je dat ik mijn zusjes mag vasthouden vandaag?”

Joey

Joey streelde met zijn duim de hand van Gwen. "Het komt goed." En leunde naar haar toe om een kus op haar voorhoofd te geven. Hij hoopte dat ze een plekje in het Ronald McDonaldhuis konden krijgen. Dat scheelde gewoon zoveel tijd aan op en neer reizen en Evie kon dan ook makkelijker bij hun blijven. Hoe blij die ook was met de opvang van zijn broer en schoonzus. Joey begon aan zijn boterhammen. Al was het saai een boterhammen met kaas het vulde wel. Joey haalde zijn schouders op. "Ik hoop het ook maar weten doen we het niet zeker. Ik wil haar ook geen valse hoop geven gezien ik ook weet hoe zeer onze kleine meid hier na toe leefde. Ik ben al blij dat we haar straks weer kunnen zien en even in onze armen kunnen sluiten."
Joey knikte. "Het is oké. Probeer gewoon af en toe een klein hapje te nemen. Zal ik bellen zodat je je kan douche?"

Emma

Emma knikte. "Dat is goed." En gaf Evie haar mobiel zodat ze haar ooms en nichtje kon facetimen. "Ik wist niet dat er een nieuwe veulentje was geboren. Ik ben ook wel heel benieuwd. Dus dat is zeker een bezoekje waard." Emma schudde de lachend de hoofd. "Voor deze keer is het je vergeven." Emma schoot opnieuw in de lag en keek Mike aan terwijl ze haar schouders ophaalde. Tegen Evie kon die moeilijk iets beginnen. Hij moest zijn nichtje maar haar zin geven. Emma schonk sinasappelsap in voor Evie en zichzelf. Emma zuchtte. "Ik weet her echt niet, Eef. Dat zouden papa en mama aan de dokters moeten vragen. Maar als dat niet zo is, wees dan niet boos. Ik snap dat je ze heel graag wilt zien en knuffelen maar je zusjes zijn ook nog heel klein enzo. Je hebt later nog alle tijd om ze te knuffelen en vast te houden. Over en paar jaar als je zusjes groter zijn wordt je misschien wel helemaal gek van ze."

Gwen
Gwen keek even naar Joey. “Het mooiste zou zijn als Evie dan ook bij ons kon slapen. Ik ben dankbaar dat Emma en Mike op haar willen passen maar het liefst wil ik onze kleine prinses bij ons hebben.” Gwen nam nog een kleine slok van haar breaker en haalde diep adem. “Ik weet het.” De zuster had gisteren gezegd dat ze veel bloed had verloren en dat ze zich daardoor wat zwakker zou kunnen voelen en misselijk kon zijn maar dat ze wel echt goed moest eten om op krachten te komen. Ze pakte Joey zijn hand. “Ja graag. Ik voel me heel vies.”

Evie
“Heey lieve Eef.” En Oom Freek zwaaide. “Zal ik oom John even zoeken? Ik geloof dat hij een stal aan het uitmesten was.” En Evie hoorde het grind knisperen onder de voeten van oom Freek. “Alles goed met jou Eef?” Evie keek even naar haar tante. “Heel moe. Ik wil graag naar mama.” Oom Freek knikte. “Ik snap het lieverd. Maar mag je vanmiddag langs?” Evie dacht na. “Ik geloof het wel. Ja toch tante Emma?”

Joey

Joey knikte. "Dat is waar maar we moeten wel realistisch blijven. De zorg voor de tweeling staat nu voorop. Zij hebben ons op dit moment het hardst nodig ook al woorden ze goed jn de gaten gehouden. Ik heb Evie ook liever om ons heen maar als ze beter af is nog bij Emma en Mike zie ik haar liever daar ook slapen. Evie heeft ook haar aandacht en routine nodig. ",sprak hij eerlijk zijn gedachtengang uit naar Gwen toe. Joey nam een slok van de koffie maar zette hem terug. "Ah. Gatver! Wat is dat smerige koffie zeg." Joey stond op. "Ik zal eens gan zoeken " En liep de gang op richting de zusterspost om een zuster te halen.

Emma

Emma had Freek gebeld zodat Evie met hun kon praten en kon vragen of zs langs konden komen. Emma zwaaide vriendelijk en groette Freek die John ging zoeken. "Ah, gatver. Gelukkig kunnen we de paardenvoer niet door de telefoon heem ruiken."grapte ze. "Wij redden ons wel ondanks dat Evie niet heel goed heeft geslapen. Het is plan is om vanmiddag naar het ziekenhuis te gaan en Gwen en Joey op te zoeken. Willen jullie dan mee? Ze laten nog weten of we de tweeling kunnen ontmoeten maar Gwen zal zeker blij zijn als ze ons kan zien. Maar Evie had nog en vraag... Of we op bezoek mogen komen om het nieuwe veulentje tweeling zien en te komen knutselen voor de tweeling samen met Mira. We willen een namenslingwr maken met Allie en Hailey."

Gwen
“Dat is ook zo. Ik wil gewoon het liefst hun alle drie dicht bij ons hebben. Ik weet ook dat dat nog niet gaat maar het zou gewoon fijn zijn.” Ze grinnikte. “Koffie moet je niet uit een kartonnen beker drinken. Dat is inderdaad niet te zuipen.” Gwen knikte en schoof haar dienblad opzij. Niet veel later zag ze de deur open gaan en zag ze een zuster met Joey binnenlopen. “Je wilde gewassen worden? Dat kan. We helpen je uit bed en dan lopen we stapje voor stapje naar de badkamer op je kamer.” Gwen knikte. De zuster keek even naar het eten. “Je moet echt goed eten Gwen. Je bent veel bloed verloren gisteren. Ik kan zo wel wat soep voor je halen? Het is vroeg maar ik heb liever dat je iets vloeibaars eet dan helemaal niet.” En de zuster keek even streng naar Joey. Gwen schudde haar hoofd. “Ik ben hartstikke misselijk.” De zuster verzachtte haar blik. “Dat is ook niet gek. Ze hebben zeven lagen buik van je opengemaakt. Het is normaal dat je je niet lekker voelt maar dan is het juist belangrijk dat je goed blijft eten en drinken.” Gwen knikte. “Misschien voel je je beter met een nieuwe pyjama en schoner ondergoed. Joey kun je helpen?” En de zuster keek Joey vragend aan.

Freek
Freek deed zijn pet goed. Het was warm. “Ik zie John moment.” En hij liep naar John toe die net hun shetlander Bonnie in de wei aan het zetten was. “John je nichtje.” John sloot de wei af en liep naar hem toe. “Hey prinses alles goed?” Evie knikte. “Eef en Emma vroegen of ze straks naar het veulentje konden kijken en of ze hier mochten knutselen. Ze wilde een naamslinger maken voor boven de bedjes van Hailey en Allie.” John glimlachte even warm. “Tuurlijk. Jullie zijn altijd welkom. We krijgen wel gasten vanmiddag dus Freek en ik moeten wel de pipowagen gereed maken maar als jullie dan met Mira knutselen dan komt dat helemaal goed.”

Joey

Joey zuchtte. "Ik zou het ook bet liefste anders zien." En gaf Gwen een kus op de voorhoofd. Joey keek nog steeds heel vies "Ja lag maar. Dit kon je gewoon geen koffie noemen. Eerder slootwater. Gatver!" Hij probeerde de vieze smaak in zijn mond weg te spoelen met het flesje water. Joey rolde nog net niet met zijn ogen. Die zuster wist duidelijk nog niet hoe Gwen in elkaar stak. Gelukkig loet ze het hierbij en konden ze Gwen gaan douchen. Hij hielp haar zo goed mogelijk waar hij kon. Hijbkon zich bedenken dat Gwen zich nu compleet machteloos voelde.

Emma

Emma keel naar Evie en toen naar Mike. "Dat moet genoeg probleem zijn. Wij passen in de tussentijd wel even op Mira. Het zal leuk zijn om jullie weer te zien en een kijkje op het land te komen nemen. En nogmaals jullie zijn welkom om mee naar Gwen en Joey te gaan in de hoop dat we ook de tweeling zouden kunnen bewonderen. Gwen en Joey houden ons op de hoogte. Zullen we over een half uurtje afspreken? Wij waren net klaar met ontbijten."

Gwen
Ze gaf zich maar over aan het douchemoment maar ze voelde zich zo opgelaten. De zuster verschoonde haar wond en deed er nieuw verband om heen. Ze deden een nieuwe pyjama aan die ze hadden meegenomen van thuis en Gwen ging langzaam en uitgeput weer op bed liggen. “Jullie hebben vanmiddag een gesprek met Astrid gepland na de lunch. Als je nou een breaker op drinkt kun je wat mij betreft even een rondje wandelen in de rolstoel met Joey. De rolstoel heb ik buiten op de gang gezet. Goed mocht er nog iets zijn dan kunnen jullie mij altijd oppiepen.” Gwen knikte en met tegenzin pakte ze haar breaker. Ze keek de zuster na en keek toen naar Joey. “Dit voelde zo genant. Ik voel mij echt gehandicapt.”

Freek
Freek keek John aan. “We moeten even kijken. Ik weet niet of het handig is om Mira mee te nemen naar het ziekenhuis. Misschien dat mijn zus Freya kan oppassen. Wil jij naar Gwen?” John knikte. “Als het kan wil ik wel heel graag naar Gwen toe. Dus als jij Freya appt dan kunnen we vanmiddag wel mee.” Freek knikte. Hij keek even naar Emma en Evie. “Over een halfuurtje is goed hoor. Dan maak ik Mira even gereed. Ze heeft ontbeten maar is nog in pyjama. Even kijken hoor want Stephanie had haar op sleeptouw naar de konijnen meegenomen.” En hij gaf John een kus en liep met de telefoon aan de hand naar het kinderboerderij gedeelte. Hij zag Mira en Stephanie bij de geitenweide. “Mira kijk eens. Eefje!” En hij liep door het hek en bukte zodat Mira ook mee kon kijken. “Effie!” Riep ze blij uit.

Joey

Joey dankte de zuster voor de hulp en sloot de deur achter haat. Hij ging bij Gwen op het randje van het bed zitten. Joey schoot in de lach. "Eerlijk gezegd vond ik het ook heel ongemakkelijk. Ik help je met alle liefde maar ik douche toch liever op een andere manier met jou. Ik kan begrijpen dat dit vreselijk genat was en je totaal machteloos voelde." Joey leunde voorover om Gwen te kunnen kussen. "Als jij nou braaf doet wat de zuster heeft gezegd dan help ik je zo in die rolstoel en dan rijden we langs de meisjes. Misschien kunnen we daar aan iemand vragen of we heel even bij hun mogen. Wie niet waagt wie niet wint." En keek Gwen hoopvol aan.

Emma

"Dat is inderdaad misschien wel beter als er iemand op Mira kan passen inplaats van haar mee te nemen naar het ziekenhuis. Als Freya niet kan, kan ik ook wel veagen of mijn ouders even op Mira willen passen. Daar zullen ze geen bezwaar tegen hebben. Kijk maar, maar het zou fijn zijn ales we met zijn alle naar het ziekenhuis konden gaan." Emma schoot in de lach. "Heel herkenbaar. We zullen ons zo klaar gaan maken en dan zie je ons snel." Emma zwaaide naar Mira. "Hoi,Mira. Wat heb jij een mooie pyjama aan."

Gwen
Gwen keek naar Joey en begon te lachen. Echter vertrok ze haar gezicht van de pijn. Ze haalde diep adem. “Ik kan ook wel leukere dingen met jou bedenken onder de douche.” En ze keek hem even verleidelijk aan. Toch zou er van seks de komende weken niks van terecht komen. Vol tegenzin pakte ze de breaker en dronk hem leeg. “Op. Nu blij?” En ze keek even naar Joey. “Hopelijk mogen wij ze vasthouden. Ze moeten toch aan ons gaan hechten op een bepaalde manier.”

Freek
“Emmie!” Riep Mira blij toen ze Emma zag en klapte in haar handen. Freek grinnikte. “Inderdaad tante Emma is daar ook. Evie, tante Emma en oom Mike komen zo even bij ons spelen dus mevrouw ik ga je zo even wassen en schone kleren aan doen.” Mira maakte haar wangen bol. “Niet!” Riep ze uit. Freek zuchtte diep. “Mirabella Isabel je gaat nu met mij mee.” Maar Mira rende weg. Freek rolde met zijn ogen. “Nou ik zie jullie straks.” En hij zwaaide nog even en hing op.

Evie
Evie begon te lachen toen haar oom had opgehangen. “Gekke Mira. Oom Freek werd een beetje gek van haar.” Evie keek even naar haar oom die moest grinniken. “Maar mevrouwtje wij gaan zo jou ook even opfrissen want zo kun je niet naar je ooms en nichtje.” Evie zuchtte diep. “Okee okee. Mag ik wel mijn Frozen trui aan die ik van mama had gekregen? Die mocht ik aan als ik op kraamvisite zou gaan naar hun dat had ze gezegd.”

Joey

Joey schudde zijn hoofd. "Ik denk dat we dat we dat voorlopig even moeten laten.",fluisterde die. "Maar knuffelen en kussen is niet verboden." En begon kusjes in haar nek te zetten. Even beet hij plagend in haar oorlel. Puur gezien hij jet niet kon laten. Joey klapte ij zijn handen toen Gwen de breaker op had. "Braaf zo!" Joey stond op. "Laten we gaan kijken. Wie niet waagt wie niet wint." Hij liep de gang op en kwam terug met de rolstoel. "Uw vervoer staat klaar."

Emma

"Hoi lieverd. Hoe is het met jou?" Ze zag dat Mira haar duim opstak. Emma schoot in de lach. "Sterkte, we zien jullie straks." En toen werd de verbinding verbroken. Emma hoordr wat Evie zei "Dat denk ik ook en zeg jij maar niks jonge dame want hij was precies zo. Jij wilde op die leeftijd ook niet luisteren naar mama of tante Emma en wilde alles zelf doen. Mama kon je af en toe wel letterlijk achter het behang plakken." Emma knikte instemmend met Mike. "Natuurlijk! Als jullie je nou eens gaat aankleden dan gaat tante Emma dat ook wel doen en dan maak ik straks een mooie Elsa vlecht bij jou en doen we een beetje make-upen."

Gwen
Gwen kreeg kippenvel over haar hele lijf toen Joey aan haar oorlel sabbelde. “Joey stop!” En ze wilde hem een mep geven. Ze was blij dat hij de rolstoel ging halen. Met kleine stapjes liep ze naar de rolstoel en ging er in zitten. Toen ze eenmaal zat reden ze naar de afdeling waar hun meisjes lagen werd ze toch emotioneel. Ze reden naar de kant waar de tweeling lag en ze begon te huilen toen ze de twee zo zag liggen met al die draadjes. Een zuster kwam naar ze toe. “Ik snap dat het een beetje overweldigend is allemaal. Ze zijn wakker. We kunnen kijken of we ze kunnen laten drinken bij je.” En de zuster kneep bemoedigend in haar schouder.

Evie
Evie maakte haar wangen bol en schudde haar hoofd. “Nee hoor. Mama zei dat ik heel rustig was totdat ik begon met praten.” En ze begon te lachen. Oom Mike grinnikte. “Okee troela we gaan je omkleden. Kom.” En ze liep achter haar aan naar haar logeerkamer. Het duurde even voor ze klaar was maar toen ze eenmaal klaar was liep ze weer naar haar tante. “En kan ik zo op kraamvisite?” En ze draaide een rondje.