You are perfect to me

Joey

Joey stopte met plagen en gaf Gwen gewoon een liefdevolle kus op haar volmaakte lippen. "Sorry, schatje. Ik kon het niet laten."bekende hij eerlijk. "Je weer dat ik hou niet kan weerstaan. Ook nu niet terwijl je net bevallen bent van onze prachtige dochtertjes en je net hebt moeten helpen met douchen." Joey had een rolstoel voor Gwen van de gang gehaald en bereidde haar in de rolstoel. Samen redden ze naar de neonatologie waar de meiskes lagen. Meteen greep een naar gevoel maar zijn keel, ook al waren de meisje hier in goede handen. Joey knielde bij Gwen neer,pakte de hand en dwong haar hem aan te kijken. "Ik weet dat het moeilijk is om hier te zijn en de meisjes zo te zien maar ze zijn in goede handen." Hij reed achter de zuster ssn naar binnen. Binnen aangekomen liep hij naar de couveuse. Hij legde zijn hand op Hailey die meten zijn vinger stevig vastpakte. "Goeiemorgen lief sterk meisje van me. Mama is ook mee. Ze wilde jou en je zus heel graag ontmoeten. Mama gaat jullie zo voeden en fijn met jullie knuffelen." De zuster kwam naar hun toegelopen. "Zullen we maar meteen kijken of Hailey wilt aanhappen? Joey jij kan ondertussen met Allie bundelen dan ruilen we daarna om en kan Gwen met beide nog even zitten. Neem vooral jullie tijd."


Emma

"Jij bent alleen rustig slapen je eindelijk eens slaapt.",en stak plagend de tong uit naar de nichtje. "Kom op, luister naar je oom. Ik ga mijzelf ook omkleden." Emma kleedde zich in een lange donkere paarse jumpsuite en bracht haar blonde krullen in model waarna ze wat make-up opdeed. Emma keek op toen Evie de badkamer in kwam lopen. "Je bent prachtig." En knielde om Evie te omhelzen. "Ik maak even mijn make-up in oordeel en dan doe ik jou haren en een beetje make-up bij je op." Ze liep echter eerst de slaapkamer weer even in. "Mike? Wil jij zometeen alvast de cadeautjes alvast achter in de auto leggen. Straks vergeten we die nog."

Gwen
Ze haalde diep adem. “Ik kan gewoon nog steeds niet indenken dat dit onze meisjes zijn. Ze horen gewoon nog warm in mij te zitten en niet hier.” Ze slikte. Ze keek naar Hailey die knipperde met haar oogjes. De zuster keek naar Gwen. “Ik snap dat het allemaal onwerkelijk is maar vertrouw erop dat het goed komt.” En de zuster haalde Hailey uit de couveuse en gaf haar aan Gwen. Gwen ontblootte haar borst. Het duurde even maar Hailey begon van haar te drinken. Het ontroerde Gwen om haar kleinste dochter zo te zien drinken. Het was alleen voor haarzelf geen fijn gevoel. De zuster tilde Allie er uit en gaf haar aan Joey. Gwen knipperde met haar ogen en aaide Hailey door haar donkere haren. “Ik ga aan heel de wereld laten zien wat voor doorzetter jij bent lieve Hailey.” En ze gaf haar een kus op haar hoofd.

Evie
“Jij bent ook mooi tante Emma.” En ze ging op de wc bril zitten en keek toe hoe haar tante bezig was met zichzelf opmaken. “Tante Emma denk je dat we Allie en Hailey uit elkaar kunnen halen? Denk je dat ik ook een tweeling krijg?” En ze wees naar haar buik. Ze zat vol vragen en deed ondertussen haar duim in haar mond. “Waar had je de cadeautjes ook al weer gelaten schat? Zitten ze in die roze eenhoorn big shopper?” Hoorde ze haar ook vanuit de slaapkamer vragen.

Joey

Joey zuchtte. "Het is ook onwerkelijk maar ze zijn er echt en ze hebben onze liefde en warmte nodig. Ook al zijn de meisjes te vroeg geboren, ,ze zijn dapper en sterk en het gaat naar omstandigheden goed met ze. Ook kleine Hailey die komt er wel ondanks dat haar longetjes niet goed werken. Heb vetrouwen, Gwen." Joey zat inmiddels met Allie op schoot die vrede lach te slapen. "Onze dappere meisje." Er kwam een zuster naar hun toegelopen. "Zal ik wat foto's maken?" Joey gaf dankbaar zijn mobieltje aan.

Emma

"Dank je wel lieverd." Ze keek nog een laatste keer in de spiegel. Emma ging op de rand van het bad zitten. "Dat weet ik niet. Ik heb je zusjes ook nog niet gezien maar papa en mama hadden toch mutsjes laten maken met hun namen erop? Die zullen ze vast wel op hebben." Emma dacht hardop na. "Dat zou wel heel toevallig zijn. Ik weert niet of jij meer lans hebt om een tweeling te krijgen omdat mama ook een tweeling heeft gekregen. Tante Emma is namelijk geen dokter. Tante Emma kam later ook misschien wel een tweeling krijgen. Eigenlijk is een tweeling een foutje van de natuur. Dan zijn er twee eitjes bevrucht of een eitje heeft zich opgesplitst on twee waardoor de baby's ook op elkaar lijken. Bij mama waren er twee eitjes waardoor je zusjes net zo veel verschillend van elkaar zoals ik van mijn zussen." Emma stak de hoofs om de hoek van de badkamer. " Ja! En die luiertaarten ernaast. Die hebben ze wel nodig."

Gwen
Gwen haalde diep adem en aaide Hailey door haar donkere haren. “Ze lijkt op jou.” Zei ze en ze keek Joey verliefd aan. Allie had haar blonde haren gekregen. Gwen glimlachte breed toen er een foto werd gemaakt. “Ik zie dat Hailey genoeg heeft gedronken. Haar ogen vallen bijna dicht. We kunnen proberen of Allie bij je wilt drinken.” Gwen knikte en liet de zuster toe om Hailey over te nemen en te ruilen met Allie. Allie was wakker geworden en ging op zoek naar de tepel van Gwen. Toen ze die eenmaal gevonden had begon ze gulzig te drinken. Gwen gaf Allie een kus op haar hoofd. “Denk je dat Evie ze ook even mag zien of vasthouden?”

Evie
Evie keek haar tante aan. “Mama is ook een tweeling met oom John. Opa heeft een tweelingbroer ome Wim dus misschien krijg ik ook een tweeling.” Evie keek even naar haar sokken en speelde met haar lange haren die donkerder werden. “Waarom wordt mijn haar donker?” Vroeg ze plots en ze keek haar tante vragend aan. “Pff waarom twee luiertaarten schat? Straks krijgen ze nog meer luiertaarten.” Hoorde ze haar oom zuchten. “Baby’s poepen veel oom Mike!” Riep ze naar haar oom.

Joey

Joey keek opzij naar Hailey. "Echt? Omdat Hailey donker is zeker? Ik zie toch duidelijk in beide meisjes jou trekken als ik zo naar ze kijk.",zei die eerlijk. Joey merkte dat Gwen straalde nu ze bij haar dochtertje kon zijn. "Ik zie een gelukkige mama.",fluisterde haar toe. De meisjes werden omgewisseld zodat Allie bij Gwen kon drinken. Hailey viel vredig op zijn borst in slaap met haar duimpje in de mond. Joey keek dromerig naar het slapende meisje. Joey wilde net antwoord geven maar de zuster die er nog stond was hun voor. "Hebben jullie nog een dochter?" Joey knikte. "Klopt. Ze is zeven en nu bij mijn broer en schoonzus. Ze wilt haar zusjes heel graag zien en vasthouden. Ze heeft enorm naar dit moment uit gekeken." "Dat snap ik volkomen.",hoorde hij de zuster zeggen. "Als jullie straks naar Claudia vragen dan zorg ik dat Evie,zei je toch? In elk geval even bij de zusjes mag kijken."

Emma

Emma pakte ondertussen wat spulletjes bij elkaar om Evie haar haren te kunnen doen. "Dat is wel waar. Maar zoals ik al zei ik ben geen dokter. Ik weet echt niet of het van invloed is dat je uit een familie van tweelingen komt. Dat kan alleen de toekomst vertellen. Zou je dat willen later? Kindjes krijgen en dan twee tegelijkertijd?" Emma begon ondertussen Evie de lange haren uit te kammen. "Wat een veagen op deze vroege ochtend. Haha. Daar heeft tante Emma toch allemaal geen antwoord op! Wacht!" Ze pakte de telefoon erbij. "He, siri. Waarom worden je haten donkerder namate je ouder wordt?",vroeg ze. "Haarkleuren kunnen in de loop der jaren veranderen en dat komt door het stofje melanine. De term melanine is een verzamelnaam voor veel verschillende pigmenten. Die pigmenten bepalen de kleur van je haar, je huid en je ogen. De specifieke pigmenten die verantwoordelijk zijn voor je haarkleur, worden ‘eumelanine’ en ‘pheomelanine’ genoemd.",sprak een robotstem. Emma schoot in de lach bij het horen van Mike en het antwoord van Evie. "Precies! Ze hebben twee keer zoveel luiers en vieze kleertjes. Die luiers kunnen ze hard gebruiken. Zet ze nou maar gewoon in de auto."

Gwen
Gwen aaide Allie over haar hoofd. “Nee niet alleen daarom. Haar ogen. Ze zijn hetzelfde als de jouwe.” En ze glimlachte eventjes. Ze knikte. “Ik ben er dankbaar voor dat we ze kunnen vasthouden en dat ze kunnen drinken. Ik had dit gisteren nooit gedacht.” En ze beet op haar lip. Haar blik ging naar Hailey. Kleine Hailey die nog een lange weg te gaan had. Haar blik ging naar Allie die gaapte en een handje omhoog deed. Gwen pakte haar bij haar handje. “Jullie zijn zo dapper.” Zei ze tegen Allie en gaf haar een kus. Ze keek naar de zuster. “Dat zou ze echt heel erg leuk vinden als ze even bij haar zusjes mag kijken.”

Evie
Evie liet haar haar kammen door haar tante. Ze dacht even na. “Ik weet niet of ik ook baby’s wil. Mama zegt dat zwanger zijn een van de mooiste ervaringen was in haar leven maar ze had gisteren veel pijn. Ik weet niet of ik dat wil.” Ze slikte en snoof haar neus. “Ik was boos op papa dat hij niet meteen de ambulance belde. Ik dacht gewoon aan toen ze moest bloeden. Ik was bang. Bang om mama kwijt te raken.” Ze wist dat ze volwassener praatte dan andere kinderen voor haar leeftijd maar ze wilde gewoon alles ontdekken en alles weten.

Emma

Emma knikte. "Daar hoef je nu ook nog niet over te beslissen. Je bent ook nog heel jong. Tante Emma was gewoon nieuwsgierig gezien je vragen. Het belangrijkste is dat je later als je groot bent en je diploma hebt dat je iemand vind waar je echt van houdt en een toekomst mee wilt opbouwen. Iemand die een goede vader voor jou kinderen zal zijn. Dat je iemand vind wie jou gelukkig maakt. Zoals papa Joe, mama gelukkig maakt en oom Mike mij." Emma stopte met borstelen en ging op de rand van het bad zitten. "Een baby krijgen is ook heel pijnlijk. Ik zal je besparen hoe dat gaat. Ik snap dat je gisteren een beetje bang was. Ik denk dat papa wilde wachten om zeker te weten dat het geen vals alarm was. Maar alles is goed gegaan. Straks zien we eindelijk de twee meisje die al die tijd in mama de buik groeide." Ze knuffelde Evie. "Je bent zo groot dapper meisje."

Joey

Joey bekeek de ogen van Allie. "Ik snap wat je bedoeld. Ik hoop alleen dat die blik niks slechts voorspeld. Ze kijkt me aan alsof ze heel wat van plan is en straks de boel op stelten gaat zetten samen met de zusje." Joey probeerde Gwen haar hand vast te pakken. "Geniet van het moment." Joey drukte Hailey iets dichter tegen hem aan. "Komt goed. Geniet nu even van jullie meisjes. Als er iets is dan roepen jullie maar. Ik ga even mijn ronde lopen langs de andere kindje."

Gwen
Het was rond de middag. Gwen had na het voeden even geslapen. Het bezoek aan de tweeling had haar goed gedaan maar het had haar ook energie gekost. Na de lunch hadden ze gesprek gehad met Astrid en Astrid zou regelen dat er een kamer voor hun vrij kwam in het tegenovergelegen Ronald Mcdonald huis. Na het gesprek met Astrid was ze in slaap gevallen. Ze schrok alleen wakker van een nachtmerrie en zocht naar Joey. “Joey! De meiden!” Riep ze uit en ze haalde gejaagd adem.

Evie
Ze waren op weg naar het ziekenhuis. Tante Freya zou op Mira passen en dus zaten ze nu in het busje van oom John en Freek. Evie had nog een tekening gemaakt en lag nu tegen haar tante aan te duimen. “Ik hoop zo dat ik naar mijn zusjes mag. We hebben in elk geval een mooie namenslinger voor ze gemaakt voor boven hun bedjes.” Evie keek even naar haar tante Emma en naar haar oom Mike die in haar hand kneep. “Jij en Mira hebben dat heel mooi gemaakt lieverd. Misschien kunnen we die straks ophangen op hun kamers bij jullie thuis. Of we geven het aan papa en mama zodat zij het op kunnen laten hangen bij hun bedjes in het ziekenhuis.” Evie schrok. “Denk je dan dat ze daar nog langer moeten blijven?!”

Joey

Joey had ook een tijdje geslapen,gezien hij de afgelopen dagen niet veel slaap had gehad. Echter wad hij eerder wakker geworden dan Gwen. Hij had haar rustig laten liggen en was even langs de meisjes gelopen om te kijken hoe die rustig lagen te slapen. Hij zat eigenlijk net weer naast Gwen toen ze wakker schrok. Hij stond snel op en pakte Gwen de handen stevig vast. "Gwen, rustig! Je had een nare droom. Alles is oké. Ik kom net terug van de meiden. Ze sliepen vredig en Evie is onderweg met Emma en Mike hierheen." Zij liep naar de kraan om een bekertje water te vullen. "Neem even wat slokjes water."

Emma

Bepakt en bezakt zaten ze in het busje van Freek en John nadat ze bij hun op bezoek waren geweest. Ze hadden bij het nieuwe veulentje gekeken en de meisjes hadden fijn geknutseld. Emma streelde Evie door de haren. Ze slikte even. "Je zusjes zijn te vroeg geboren en daardoor nog heel klein. Ze moeten nog flink groeien. Daarom houden de dokters ze liever in het ziekenhuis zodat ze kunnen zien dat alles goed gaat. Het is niet en eerlijk maar wel beter." Ze sloeg de armen stevig om Evie heen.

Gwen
Gwen haar ademhaling werd langzaam weer rustiger en ze keek Joey aan. “Ik trek dit niet meer Joey. Ik wil naar huis. Ik wil met al onze meiden in de woonkamer zitten. Ik wil dit niet meer.” En ze barstte in tranen uit. Ze wilde zo graag naar huis. Ze wilde gewoon weer in haar eigen bed liggen met al hun meiden. Gwen pakte Joey zijn hand stevig vast. “Sorry. Het is mij gewoon allemaal even teveel. Ik ben moe, ik voel me gewoon niet fit. Ik heb last van mijn buik en ik wil Evie gewoon vasthouden en knuffelen.”

Evie
Evie keek naar haar tante. “Ik snap wel dat ze kleiner zijn maar ik wil gewoon papa en mama weer terug en mijn zusjes bij mij. Ik vind het leuk bij jullie maar ik wil gewoon naar huis.” Ze zag haar oom John naar haar kijken vanaf de bijrijdersstoel. “Lieverd papa en mama komen naar huis zodra het kan. Je mag ook bij ons slapen als je dat wilt. Dat je afwisselt. Maar goed dat kunnen we straks nog afspreken. Het belangrijkste is dat je zo weer kunt knuffelen met papa en mama. Het komt goed prinses.”

Joey

Joey stond op en kroop op het bed waarna die Gwen stevig tegen zich aan trok. "Ik weet het ,liefje. Ik ben het hier ook zat en zou liever naar huis gaan, maar het is niet verantwoord om de tweeling nu al mee naar huis te nemen. We moeten hier nu helaas even door heen." Joey gaf Gwen een kus. "Het is oké, Gwen. Je hoeft niet altijd sterk te zijn."
Niet veel later ging de deur open. Evie kwam op hun afgerend. Joey stond op om Evie in zijn arm op te vangen en slingerde haat rond. "Oh meisje. Wat heeft papa jou gemist." En zette haar weer neer. "Zal paps jou iets vertellen? Je mag zo bij je zusjes kijken en ze even vasthouden.",zei die met een grote glimlach.

Gwen
Gwen keek op toen de deur open ging. Ze wreef snel de tranen uit haar ogen. Ze wilde niet dat Evie zag dat ze had moeten huilen. Alleen toen ze zag dat haar tweelingbroer John ook binnen kwam barstte ze in tranen uit. Ze had dit zo anders voor zich gezien. Ze had zo gehoopt dat ze haar dochters vol trots kon laten zien maar nu mocht er alleen de ouders en zusjes of broertjes bij de tweeling. John liep naar haar toe en pakte haar stevig vast. Ze zeiden even niks maar door John zijn aanraking werd ze al rustig. Ze haalde diep adem. Ze zag Evie naar Joey kijken. “Echt waar? Mag ik echt naar mijn zusjes?”

Emma


Emma kreeg eem brok in de keel toen ze zag dat Gwen brak bij de aanwezigheid van haar tweelingbroer John. Wat ongemakkelijk bleef ze staan. Ze was blij voor Evie te horen dat ze bij haar zusjes mocht gaan kijken. "Dat is tof,Eef." "Heben jullie zelf de meisjes al kunnen vasthouden?",vroeg ze vervolgens. "Wij hebben ze vanmorgen vasthouden mogen houden en beide meisjes hebben bij Gwen gedronken.",hoorde ze Joey antwoorden. Ze zag dat hij zijn telefoon uit zijn broekzak haalde of foto's te kunnen laten zien. "Niet schrikken. Ze hebben beide een slangetje voor extra voeding en Hailey krijgt extra zuurstof. Ze zijn klein maar pittige tantes."

Gwen
John wreef over haar rug. “Het was zo fijn om ze even aan te raken. Ze dronken allebei heel goed en vielen daarna meteen in slaap. Hailey lijkt op Joey. Allie is een kopie van mij qua uiterlijk.” Ze kalmeerde wat meer en keek naar Evie. John tilde Evie op het bed en Gwen knuffelde haar oudste dochter stevig. “Mama kom je snel weer thuis?” Vroeg Evie. Gwen keek naar Joey. “Mama heeft een operatie gehad Eef. De dokters moeten beslissen wanneer ik weer naar huis mag. Ik weet dat je dit niet leuk vindt maar we moeten ook in de buurt van de tweeling blijven. Papa en mama zijn aan het denken voor een oplossing om te kijken of jij dan ook bij papa en mama kan blijven slapen. Dokter Astrid gaat kijken of we een plekje in het Ronald Mcdonald huis kunnen krijgen maar lieve Eef het is voor jou veel fijner om niet de hele tijd omringt te worden door doktors en ziekenhuislucht.” Evie kreeg tranen in haar ogen. “Ik wil bij jullie zijn!” Gwen slikte, hopeloos keek ze naar Joey.

Emma

Emma bekeek de foto's die Joey liet zien. Het was wel even skikken op die twee kleine hulpeloze poppetjes bij hun ouders te zien liggen. "Als je dat zo ziet ziu je bijna vergeten dat Evie ook zo klein is geweest. Maar wat onwijs fijn dat jullie bij ze mochten. Je straalt op de foto’s,Gwen." Daar was ze heel blij mee te kunnen zien. Ze kon begrijpen dat je in zo een situatie helemaal bij je kinderen wilde zijn. Ema liep naar Evie toe. "Papa en mama hebben gelijk,Eef. Ze hebben ook niet echr de tijd om leuke dingen met jou te doen. Maar volgens mij mocht jij vanavond logeren bij oom Freek en John. Dat is veeeel leuker." Joey:"Misschien kunnen we afspreken als we een plekje in het Ronald McDonaldhuis hebben dat je dan een paar nachtjes in de week bij papa en mama slaapt en de rest bij Emma en Mike of John en Freek. Papa weet dat het nu even moeilijk is maar het kan niet anders. Als je zusjes eenma thuis zijn dat kunnen we zoveel knuffelen als we willen. Dan wordt je nog hek van hun gehuil omdat ze moe zijn of honger hebben of hun luier volgepoept. Die vieze stink luiers mag Evie dan schoonmaken." Evie:"Echt niet! Papa mag alle stinkt luiers doen!"

Gwen
“Evie was een stukje groter dan Allie. Al was Evie drie weken te vroeg.” Gwen knikte. “Het voelde fijn om met ze te knuffelen en hun te voeden. Ze hebben allebei heel goed gedronken.” Gwen aaide Evie door haar haren. “Wie heeft jou haren zo mooi gedaan en je makeup gegeven?” “Tante Emma.” Zei Evie zachtjes. “Mooi hoor lieverd. Je was al heel mooi maar nu nog mooier. Eefje ik snap dat je moeilijk vindt dat de aandacht nu even anders verdeeld wordt maar papa en ik beloven je dat als we weer thuis zijn we weer leuke dingen met jou doen. Papa en ik zijn zo onwijs trots op jou. Misschien kun je met oom John en Freek een aftelkalender maken wanneer je weer naar ons toe mag. Want elke dag op bezoek komen is een beetje lastig. Je moet ook naar school. Schrijf daar dan ook wanneer je weer naar oom Mike en tante Emma gaat en misschien kun je zelfs een beloning afspreken. Je wilde heel graag het Frozen kasteel van Lego toch?” Evie knikte. “Dan is dat je beloning.” En ze hield haar pink omhoog en Evie haakte haar vinger in die van Gwen. “Mama stelt voor dat jij met oom John en Freek en papa even bij de meisjes gaan kijken. Ik zie dat er wat dingen zijn gemaakt voor de tweeling. Zullen we dat doen als ook oom Mike en tante Emma de tweeling gezien heeft?” Evie knikte. “Goed doen we dat. Ga je met papa mee?” En ze gaf Evie een kus op haar hoofd.

Joey

Emma:"Dat is wel waar. Maar gewoon het idee dat.. Evie lijk nu helemaal zo groot." "Maar je blijft papa's kleine prinses." En wierp Evie kushandjes toe. "Het was inderdaad heel fijn om even zo met ze te kunnen buidelen. Heel apart." En voelde de emoties weer opkomen. "Jeetje man. Ik ben nog nooit in mijn leven zo emotioneel geweest." Joey bekeek Evie goed. "Nu ziet papa het. Tante Emma heeft jou mooi gemake-upd." Joey hoorde het plan van Gwen aan. "Dat is helemaal geen gek idee." "Eefje! Laat papa en mama anders wel alvast de namenslingers zien. Dan kan papa die meteen aan de bedjes hangen. Mira heeft trouwens ook meegeholpen." En gaf vervolgens Evie de slingers aan. "Oh wauw! Dat hebben jullie heel mooi gemaakt. Allie en Hailey. Die gaan heel mooi hangen aan hun bedjes." Hij tilde Evie op. "Klaar om je zusjes te ontmoeten?" Hij gaf Gwen nog snel een kus. "Tot strak, mama."

Evie
Evie zwaaide nog naar haar moeder en genoot van het stukje op haar vaders nek toen ze bij haar zusjes aan kwamen. Oom John tilde haar van haar vaders schouders af en ze ging op haar tenen staan om naar haar zusjes te kijken. “Mag ik naar binnen papa?” Vroeg ze en ze keek haar vader vragend aan. “Joey jullie meiden zijn echt prachtig.” Hoorde ze oom Freek zeggen. Evie knikte. “Ze lijken op mij maar ook weer niet. Hailey lijkt meer op mij dan Allie.” En ze wees naar haar kleinste zusje.

Gwen
Gwen zwaaide haar oudste dochter en Joey na. Ze haalde diep adem en keek even naar Mike en Emma. “Okee en nu eerlijk. Hoe gaat het nou echt met Evie? Ze doet zich vrolijker voor dan ze voelt of niet?” Gwen kende haar oudste dochter langer dan vandaag. Ze wist het als Evie ergens mee zat maar Evie was iemand die net snel zei wat er aan de hand was. Mike keek even naar Emma. “Eerlijk? Evie mist jullie ontzettend. Ze wilt zo graag weer bij jullie zijn. Ze had vannacht weer last van een slaapverlamming. Ik was even wezen kijken en toen zag ik haar stokstijf liggen. Gelukkig kregen we haar er wel uit.” Gwen kreeg tranen in haar ogen. “Ik wil dit niet voor Evie. Ik zou het allerliefste willen dat ze gewoon bij ons kan zijn. Wat nou als dit allemaal traumatisch voor haar gaat zijn?”

Joey

Joey had Evie op zijn nek getild. Hij zette haar weer neer toen ze bij de afdeling waren. Hij moest even goed zoeken maar kon toen de couveuse aanwijzen waar Allie en Hailey in lagen. "Momentje. Papa gaat even laten weten dat we er zijn. Sorry, alleen wij drietjes mogen nog naar binnen." Joey keek naar Freek. "Dank je wel." Joey knikte. "Mama zegt dat Allie meer op haar lijkt en Hailey op mij." De zuster die hun vanmiddag had geholpen kwam op hun afgelopen. Ze knielde bij Evie. "Jij moet de grote zus zijn. Ben je er klaar voor? Ik ga straks jou op een stoel zitten met een grote kussen. En dan leg ik je zusjes zo bij je in je armen. Oké? Komen jullie dan maar verder."

Emma

Emma ging op her randje van Gwen de bed zitten en pakte haar handen vast. "Gwen maak je niet te veel zorgen. Het is voor iedereen nu even lastig. Jullie moeten hier helaas doorheen. We doen allemaal ons best om het zo makkelijk mogelijk voor Evie te maken. Als jullie straks een plekje hebben in het Ronald McDonaldhuis is het ook makkelijker om Evie bij jullie te laten. Uk vond het een mooi idee van je om een aftelkalender te maken.maar waarschijnlijk zou ze de slaapverlamming ook gehad hebben als ze gewoon thuis was. Voel je niet schuldig naar Eef toe."

SKIP NAAR EEN MAAND LATER!

Emma

Emma lag maar te draaien en draaien. Ze kon gewoon niet in slaap komen. Elk uur had ze voorbij zien komen op de wekker. Uiteindelijk viel ze in een diepe slaap en droomde ze: uit een pikken donker kwam opeens een vel licht. Uit het licht kwam een engel naar beneden en verandere voor een vrouw in een klein meisje met blond haar. Het meisje pakte de vrouw haar handen vast. "Mama, wees niet bang! Ik ben altijd bij jullie en zal over jullie waken." En toen legde het meisje haar handen op de bolle buik Vervolgens huppelde het meisje vrolijk weer het licht in. Emma schrok wakker en keel verward de kamer rond. "Engel?",fluisterde ze en onbewust gingen haar handen naar de buik. Ze schudde Mike wakker. Ook al was het midden in de nacht ze moest hem vertellen wat ze zojuist gedroomd had. "Mike?!? Ik droomde net over Engel."

Mike
Mike lag in een diepe slaap. Het was een lange dag geweest. Ze hadden samen met Evie, John, Freek en Mira, al had laatst genoemde meer met de slingers gespeeld dan dat ze aan het versieren was geweest, het huis van Gwen en Joey versierd. De tweeling mocht eindelijk na een maand naar huis. Na thuiskomst hadden ze sushi besteld, Evie logeerde vannacht bij haar ooms, en nog een film gekeken omdat Emma zich niet lekker voelde. Omdat het ook voor hun zware weken waren geweest hadden ze besloten om op tijd naar bed te gaan. Hij werd echter ruw wakker geschud door Emma. “Huh wat?” Vroeg hij slaperig. Toen Emma zei wat er was ging hij rechtop zitten. Hij deed het licht aan en drukte Emma tegen zich aan en wreef over haar rug. “Wil je over je droom vertellen?”

Emma

Emma kroop in zijn armen. "Sorry dat ik je zo midden in de nacht wakker maakt maar ik moet je gewoon vertellen wat ik net gedroomd hebt. Het was geen nare droom maar juist een hele mooie droom." En herhaalde zo goed mogelijk wat ze net had gezien. "Het moet ons meisje wel zijn geweest, Mike. Maar..." Ze slikte even en haalde een hand door haar krullen die alle kanten opstonden. "Als zij due vrouw mama noemde dan was ik die zwangere vrouw. Dat zou betekenen dat.." Met een verbaasde blik keek ze Mike aan. "Ik zou het kunnen testen. Er ligt in de kast nog een zwangerschapstest."

Mike
Mike drukte haar stevig tegen zich aan en luisterde begripvol naar wat Emma hem vertelde. Hij dacht even na. Hij geloofde niet in dat soort dromen maar ergens bezorgde het hem wel kippenvel. Even bleef hij zwijgen. Tuurlijk hadden ze het op Hawai gezellig gehad en hadden ze elkaar echt wel gevonden maar ze hadden nooit gesproken over dat ze het weer wilde proberen. Hij beet op zijn lip. “Ik weet het niet schat. Niet dat ik het niet geloof maar meer dat we er niet mee bezig zijn geweest. Niet bewust in elk geval. Het zou wel snel zijn na…” Hij slikte. Mike had het er nog steeds moeilijk mee ook al ging het door de therapie wel beter. Hij stond op en kwam niet veel later terug met toch een zwangerschapstest. “We kunnen kijken. Misschien ben je daarom wel niet lekker.”

Emma

Emma knikte. "Ik weet dat hij minder spiritueel bent dan ik maar hoe moet ik dit anders verklaren? Dit is toch raar!" Emma sloeg de armen om de buik. "True, maar we hebben het ook niet bepaald veilig gedaan op Hawai dus het zou kunnen." Emma knikte. "I know maar misschien is het daarom wel dat we zwanger zijn geraakt. Juist wanneer je het niet verwacht kan het onverwachte optreden. Het zou zo welkom zijn mocht het zo zijn. Misschien is dit juist wel onze kans om door te gaan naar het plotseling verliezen van Engel." Emma knikte. "Het zou wel het een en ander verklaren ook al dachten we dat het stress en oververmoeid was." Ze nam de test aan. "Zo terug." Ze ging naar de wc om de test te doen. Ze legde vervolgens de test op het nachtkastje. Al vrij snel was de test kei positief. "Omg!"

Mike
“Dat is waar.” En hij dacht met een grote grijns terug aan Hawai. Hij had het onwijs fijn gevonden. Mike wachtte geduldig tot Emma terug zou komen met de test. Echter werd hij wel zenuwachtig toen ze met de test terug kwam. Toen Emma omg riep stond hij met een ruk op en keek naar de test. Er stonden echt twee plusjes op de test. Hij drukte Emma tegen zich aan en gaf haar een kus. “Dit is zo bijzonder. Ik neem mijn woorden terug over het spirituele.” En hij knuffelde haar stevig en merkte dat er tranen op kwamen. Hij legde zijn handen op Emma haar buik en gaf het een kus. Hij keek Emma aan. “We worden ouders schatje.” En hij begon haar kusjes in haar nek te geven en keek haar verliefd aan.