You are perfect to me

Emma

Emma gaf Mike een mep tegen zijn arm. "Haal je maar niks in je hoofd. Ik heb vannacht amper geslapen en nu vreselijke hoofdpijn en ik voel me nog steeds niet lekker." Emma hield Mike tegen. "Stop. Asjeblieft! Ik.. ik durf gewoon niet enthousiast te zijn. Natuurlijk ben ik blij en is het kindje onwijs welkom maar dot betekent niet dat alles goed komt. Ik probeer positief te blijven maar de miskraam van Engel zagen we ook niet aankomen. Ze zei niet dat er daadwerkelijk ook een kindje kwam. Alleen dat ze altijd bik ons is en over ons waakt. Sorry." Ze ging op het bed zitten. "Ik kan het niet aan om nog een kindje te verliezen." En begon te huilen

Mike
Hij ging naast Emma zitten en sloeg zijn armen om haar heen. “Lieverd het was een droom. Het feit dat je nu zwanger bent is misschien een teken van Engel. Een goedkeuring van haar. Dat we verdrietig mogen zijn maar ook blij dat we een kindje verwachten. Ik stel voor dat we een afspraak maken morgenochtend bij onze vorige gynaecoloog en dan kijken we verder. Ik sta je bij in alles. Wij kunnen dit lieverd.” En hij gaf haar een kus op haar hoofd. “Ik beloof je dat we zo vaak mogelijk ons kindje kunnen zien en dat er goed voor je gezorgd wordt. Probeer positief te blijven ook al is dat moeilijk. Ik hou van je.”

Emma

Ze kroop in Mike zijn armen en begroef haar gezicht in zijn nek. "Sorry ik weet het. Ik ben gewoon heel bang na de laatste keer geworden. Ik weet dat we positief moeten blijven
Het was juist een mooie boodschap van Engel. Ik geloof echt dat ze dat ons zo wilde vertellen." Emma knikte. "Dat zou fijn zijn. Het zal ook een geruststelling zijn al ik de kleine echt heb gezien en zijn of haar hartje heb horen kloppen." Emma kuste Mike. "Ik ook van jou." En legde de handen op de buik. "En van jou ook. Je bent heel welkom, kleintje." Ze keek naar Mike. "Ik ga alleen niet meer kunnen slapen."

Mike
Mike streelde haar haren. “Ik snap dat het emoties losmaakt maar we moeten niet vergeten dat we hier ook van mogen genieten. Engel zullen we niet vergeten lieverd. Zij blijft altijd een onderdeel van ons gezin.” En hij gaf haar een kus. “Dan maken we morgenochtend direct een afspraak. Het komt allemaal goed.” En hij streelde haar buik en keek haar aan. “Wat wil je dan doen? Wil je even een nachtwandeling maken? Nu kunnen we weg nu Evie bij John en Freek slaapt. Of wil je toch nog stiekem de laatste hand leggen aan de versiering bij Gwen en Joey thuis?”

Emma

Emma knikte. "Vergeten zal ik ons meisje nooit. Zei maakte ons immers papa en mama." Ze leunde met haar rug tegen Mike aan. Ze beantwoordde Mike zijn kus. "Ik hou van je." Emma haalde de schouders op. "We moeten inderdaad nog de laatste dingen doen bij Gwen en Joey. Ik wilde ook wat boodschappen doen voor hun en misschien en maaltijd koken zodat ze niet meteen er uit hoeven daarvoor. Een wandeling klinkt wel fijn. Ik dacht anders op de bank te gaan liggen met een denken en een film aan te zetten als jij liever nog wilt slapen. Het is immers 4 uur."

Mike
“We zijn nog steeds papa en mama Emma. Vergeet dat niet.” En gaf haar nog een kus. “Ik hou ook onwijs veel van jou.” Hij keek op zijn telefoon. “Ik ben wel moe maar ik kan denk ik ook de slaap niet meer vatten. Laten we even een wandeling maken. Dan doen we strakjes boodschappen en nog even verder hun huis versieren. Hoe laat mochten ze ook al weer het ziekenhuis uit? Is opa Boek ook al terug uit Londen? Hij was daar voor een boekenbeurs en ging nog naar Edinburgh om zijn broer te bezoeken?”

Emma

Emma knikte. "Ik weet het." En kuste Mike even met tong. "Voor altijd." En keek naar haar verlovingsring. Ze speelde er even mee. "Dam gaan we even wandelen." Ze stond op om een joggingbroek en warme trui aan te trekken. Emma dacht hardop na. "Ze zouden appen. Ze zouden een laatste controle hebben en dan naar huis mogen." Emma haalde een hand door de haar. "Hij land om 6 uur. Freek en John gaan hem ophalen met Mira. Zs gaan dan naar Joey en Gwen hun huis zodat ze er zijn als ze thuis komen."

Mike
Mike gaf haar een kus en keek naar de verlovingsring die ooit van zijn moeder was geweest. “Ik hou van je tot aan de maan en weer terug.” En hij kneep in haar hand. Hij kleedde zich ook snel om en keek even naar de tijd. “Toch niet om zes uur in de ochtend toch?” Zei hij en hij keek even geschokt. “Goed dan horen we het wel wanneer Gwen en Joey naar huis mogen. Wanneer gingen wij Evie dan bij hun ophalen bij John en Freek? Of kwamen ze Evie bij ons brengen?” Hij deed zijn schoenen aan en deed even zijn haar goed.

Emma

Emma streelde Mike zijn hand. "En daar verder.",vervolgde ze zijn woorden. Emma schudde haar hoofd. "Ik bedoel 10 uur. Gaat lekker. Ze komen Evie afzetten voordat ze naar het vliegveld rijden om opa Boek op te halen." Emma liep alvast naar beneden om daar haar schoenenaan te trekken en haar jas en pakte de huissleutel van het kastje. Lola? ka op hin afgelopen. "Wil je mee wandelen meisje? Kom dan maar." Ze pakte de riem en lijnde het hondje aan.

Mike
Mike gaf haar hand een kus en stond toen op om zijn schoenen aan te doen. “Ik dacht al. Zes uur is zelfs voor opa Boek zijn doen vroeg. Ik weet dat hij graag vroeg op staat en dat ie dan met zijn moestuin aan de slag gaat maar zes uur landen klinkt niet als hem.” En hij grinnikte. Hij deed zijn jas aan en keek naar Lola die kwispelde met haar staart. Hij vond het fijn dat Emma het voortouw nam om haar mee te nemen. Het zou Lola goed doen om even te wandelen. “Moeten we nog iets voor Evie doen vandaag?”

Gwen
Gwen was aan het woelen in haar slaap. Met een schok werd ze wakker en haalde gejaagd adem. Even keek ze naast zich en zag dat Joey nog sliep. Gwen stond op en wilde op zoek gaan naar haar medicatie maar bedacht dat ze vanwege haar zwangerschap geen medicatie meer mocht slikken. Ze keek op haar smartwatch en zag dat het vier uur was. Ze wreef over haar buik en voelde wat nattigs. Ze liep naar de badkamer van de kamer waar ze in sliepen in het Ronald Mcdonald huis en bekeek haar buik goed. Het was rood en vochtig. Ze beet op haar lip en haalde diep adem. Niet in paniek raken, dit hoeft nog niks te betekenen. Dacht ze. Ze snelde naar de kant van Joey toe. “Schat. Word alsjeblieft wakker. Er is iets met mijn buikwond.” En ze schudde hem wakker.

Emma

Emma schoot in de lach. "Helaas heb je dat niet in de hand als je vliegt maar inderdaad is zes uur sochtends wel heel vroeg." Emma deed de jas dicht en stapte naar buiten waar ze bleef wachten op Mike. "Gwem had gevraagd of wij had kasteel wilde halen voor Evie wat ze als beloning zou krijgen. Misschien kunnen wij ook nog iets leuks voor haar meenemen. Of we halen een bioscoopbon en dan mag ze binnenkort met ons naar de film. Even een grote meiden dag."

Joey

Joey draaide zich geïrriteerd om. "Gwen. Ga slapen het is midden in de nacht. De dokters houden de wacht. Laten we gebruik maken van de laatste keer dat we nog goed kunnen slapen voordat vanmiddag de tweeling mee naar huis mag."
Vervolgens vloog Joey overeind. "Shit! Hoe kan dat nou?" Hij trok snel zijn broek,shirt en schoenen aan. "Ik bel de spoed. Pak jij wat je nodig hebt.",riep die terwijl die de spoedlijn te pakken probeerde te krijgen.

Mike
“Je kan nog steeds een eigen terugvlucht boeken he schat.” En hij grinnikte. “Al snap ik dat hij zo snel mogelijk bij zijn dochter wilt zijn.” Hij pakte ook zijn spullen en liep alvast de deur uit. Hij knikte. “Dan halen wij dat wel op tegelijk met de boodschappen.” Mike liep alvast vooruit en haalde zijn muts uit zijn zak en deed hem op. “Dat is wel een goeie. Of een dagje spa?”

Gwen
Gwen keek Joey aan. “Schat rustig. Misschien betekent het wel helemaal niks en is het normaal.” Ze kromp alleen ineen van de pijn en er verscheen paniek in haar ogen. “Goedenavond met de spoedlijn met Marieke. Wat kan ik voor u doen?” Gwen haalde diep adem ze nam de telefoon over. “Met Gwen James. Ik ben vier weken geleden bevallen van een tweeling en nu komt er vocht uit de wond van de keizersnede.” Ze hoorde Marieke wat typen. “Kom rustig deze kant op. Wie is jullie gynaecoloog?” “Astrid.” “Goed vraag bij de receptie bij de spoedhulp om Astrid. Blijf vooral kalm.” En Marieke hing op. Gwen keek naar Joey. Hoe kon ze kalm blijven als ze last had van vocht en pijn?

Emma

"Dat is waar. Daar had ik niet aan gedacht." Ze was ook niet helemaal wakker. Het was de anderealine van de droom die haar wakker hield. Emma knikte. "Wij zijn ook al twee gelden op de eerste beste vlucht gestapt om onze nichtjes te kunnen ontmoeten en Evie op te vangen dus zo gek is het niet dat opa Boek erbij wilt zijn vandaag qls ze thuis komen." Langzaam begon ze te lopen. "Naar de spa met Evie? Dat is toch niks voor een meisje van zeven?!? Dat is eerder iets voor de mama's." Het klonk heel gek om zichzelf weer mama te noemen.

Joey

Joey keek Gwen doordringend aan. "Dit lijkt mij niet echt oké, Gwen. Ik neem liever de voordeel van de twijfel dan dat ik afwacht." Maar Joey merkte al dat hij aan het juiste eind trok.
Joey had meegeluisterd. "Ik ga de aurobhalen. Die zet ik voor de deur en dan rij ik je er in de rolstoel heen." Hij gaf Gwem een vluchtige kus en rende toen naar de auto. Niet veel later kwam die terug met een rolstoel. "Klaar?"

Mike
Mike haakte zijn arm door die van Emma en gaf haar een kus. “Dat is zeker waar. Dus ik snap Gwen haar vader ook wel. Helaas moest hij daar echt blijven vanwege die boekenbeurs. Hij dacht dat Gwen rond deze tijd zou gaan bevallen.” Hij was ergens nog wel opgewonden door het feit dat ze nu hopelijk echt ouders zouden worden ook al waren ze dat al. Mike haalde zijn schouders op. “Ja ik weet niet. Je hebt vast wel een spa waar je speciaal met je kinderen heen kan? En anders misschien een dagje dierentuin? Dat vond ze met ons ook heel leuk.”

Gwen
Gwen snapte Joey wel maar misschien was dit wel normaal. Misschien was het wel normaal maar het was niet verkeerd om er nog een keer naar te laten kijken. Ze deed haar badjas aan en ging in de rolstoel zitten en kromp even ineen. Het Ronald Mcdonald huis lag niet ver van het ziekenhuis af maar toch was het beter om dat kleine stukje met de auto te doen. Na een stukje rijden en lopen waren ze eindelijk bij de afdeling. Na een tijdje wachten kwam Astrid en voor ze het wist werd ze onderzocht. “Ik zie niks ernstigs. Het is normaal dat je na een keizersnede last krijgt van wondvocht. Ik doe er een verband om, die moet je elke dag verwisselen. Je moet zes weken geen zware dingen tillen in elk geval. Hopelijk heb ik jullie hier mee gerustgesteld. Willen jullie nog bij de tweeling kijken?”

Emma

Ze kuste Mike terug en samen liepen ze met Lola de nacht in. Er was geen mens op straat te kennen. Alleen het geluid van vogels en een uil waren te horen. Emma knikte. "Dat dachten wij ook. Als we ook maar enige vermoeden hadden gehad dan waren wij niet naar Hawai gegaan maar je kan hé tbket van te voren plannen." Ze bleef staan en keek Mike aan. "En dam hadden wij geen souveniertje meegenomen." ,zei ze met een bigsmile. "Beetje jammer alleen dat het negen maanden op zich laat wachten." En grijnsde even. Emma knikte. "Vast wel maar ik weet niet of Evie dat leuk zou vinden. Ze vind het leuk om met mij en Gwen te tutten maar dat is toch anders. Ik denk dat Evie dan liever naar de dierentuin gaat."

Joey

Gelukkig waren ze al snel.naar de spoed. Ze werden naar een kamertje gebracht waar Astrid, Gwen onderzocht. Joey was blij te horen dat het niks ernstigs was. Hij was bang geweest voor een infectie. Joey knikte. "Ik zal der aan de bed vast binden" Joey keek naar Gwen. "Nu we er toch zijn sla ik dit aanbod niet af. Weet je misschien hoelaat we horen of de tweeling vandaag wordt ontslagen?" Astrid ging het voor hun nakijken. Joey hielp Gwen in een rolstoel. "De dokter komt tegen een uurtje of negen a tien. Als die akkoord geeft mogen jullie naar huis met de meiden. Rij er rustig heen dan geef ik door dat jullie er aan komen. Rustig aan en wel thuis mocht ik jullie niet meer zien."

Mike
“Dat is waar. Als Allie niet had gewaarschuwd dat er iets niet goed zat dan waren ze er nog niet geweest of alleen Hailey niet.” Mike slikte. Hij wilde er niet aan denken dat het kantje boord was geweest met de tweeling. Mike keek even naar Emma haar buik en wreef er over. “Wel een heel mooi souvenirtje lieverd. Maar straks wordt al het wachten beloond en we gaan er voor zorgen dat we het zo vaak mogelijk mogen zien.” En hij gaf Emma een kus. Hij keek toe hoe Lola aan een boom snuffelde en haar behoefte deed. “Dan is de dierentuin leuk om heen te gaan. Als Gwen wat herstelt is kunnen jullie wel daarheen. Regelen we een limousine speciaal voor Evie. Het wordt dan echt Evie haar dag.”

Gwen
Gwen haalde diep adem en was blij dat ze weer in de rolstoel zat. Ze luisterde nog naar Astrid en schudde haar hand. “Dankjewel Astrid voor alles. We hadden niet geweten wat we zonder jou hadden gemoeten.” Astrid kneep in haar hand. “Jullie hebben dit ook allemaal zelf gedaan Gwen. Jullie zijn powermensen, alle twee. Mocht het uitkomen kom ik graag een keertje langs om de meiden te bewonderen.” Gwen glimlachte. “Je bent altijd welkom.” En met dat gezegd hebbende liepen ze naar de afdeling waar de meiden lagen. Ze mochten naar de couveuses en daar aangekomen zag ze dat Allie diep sliep maar dat Hailey wakker was en hun met helder bruine ogen aan keek. “Hey lieve schatjes van mij.”

Emma

"Het blijft raar te bedenken dat Allie alarm heeft geslagen om haar kleine zusje te helpen. Maar dat zal ook wel de speciale band tussen tweelingen zijn geweest." Emma leunde even tegen Mike aan. Ze keek naar Lola die vrolijk rondsnuffelde. Emma knikte. "Een heel mooi souvenir. Ik kan ook niet wachten. Ook vooral om ons kleine hummeltje te zien op beeld." Emma knikte. "Je hebt kans omdat we... Naja day ze mij dus extra in de gaten willen houden." Ze kuste Mike terug. Emma knikte en toen viel haar mond open. "Oh, dat zou Eef helemaal geweldig vinden. Super lief dat je dat bedenkt."

Joey

Joey knikte instemmend. "Nogmaals bedankt voor alles." Hij duwde vervolgens Gwen naar de afdeling. Stilletjes gingen ze naar binnen. Joey keek in de couveuse. Allie sliep zo lief vredig. Hij aaide Hailey even over de haartjes. "Dag moppie." Vervolgens legde hij zijn hand even op Allie. Allie deed de ogen open. Keek wie er was en pakte toen stevig zijn vinger vast met de handje en viel weer in slaap. Alsof ze wilde zeggen, zo kan ik veilig slapen met papa in de buurt. Er kwam een zuster bij hun. "Gezien jullie jongste wakker is, waarom neem je die niet lekker bij je Gwen? Ze zal heerlijk bij ou verder slapen. Het is tevens zo tijd voor hun flesje. Dan kunnen jullie ze zelf voeden."

Mike
“Ik denk ook dat het een tweelingding is. Hebben John en Gwen dat ook niet?” Hij dacht na. Hij wilde een vraag stellen maar hij wist dat het een gevoelig onderwerp was. “Uhm weet Evie dat zij eigenlijk een tweelingbroer of zus gehad zou kunnen hebben?” Mike haalde een hand door zijn haren en keek even naar Lola die een sprintje trok. Mike knikte. “Ik weet zeker dat ze je extra in de gaten gaan houden. Maar dat is juist goed.” Hij glimlachte en gaf Emma een kus. “Ik kan aan Maarten vragen of hij zijn vader kan regelen. Die heeft een limousine bedrijf en rijdt er wel eens in een roze voor kinderfeestjes.” Maarten was een goeie vriend van Mike.

Gwen
Gwen knikte eventjes. De zuster haalde Hailey uit de couveuse en gaf haar aan Gwen. Gwen aaide de haartjes van Hailey en gaf haar een kus op haar hoofd. “Hey lieverd. Wilde je niet slapen?” Toch begon Hailey te geeuwen en deed haar ogen dicht. Gwen glimlachte en keek even naar Joey. “Onze meisjes. Ze groeien zo hard. Ze zijn nu eindelijk een beetje waar ze moeten zijn al blijft Hailey wel een beetje achter.” Hailey haar ogen gingen open en begon te hoesten en hoger adem te halen alsof ze in paniek schoot. “Hailey rustig meisje.” Toch stond er paniek in Gwen haar ogen.

Emma

Emma haalde haar schouders op. "Geen idee. Ik kan mij wel herinneren dat Gwen wel eens verteld dat ze John kan aanvullen maar in de zelfde zin als Allie bij Hailey had dat zou je Gwen zelf moeten vragen." Emma bleef even staan en haalde een keer diep adem. "Nee. Ze vind Evie te jong om het te vertellen. Ik snap haar wel. Hoe moet een meisje van zeven dat snappen? Daarom wad de vraag van Evie of zij later een tweeling zou kunnen krijgen ook zo moeilijk." Lola kwam met een stok aangelopen. Emma raapte de stok op en gooide hem zo ver mogelijk. Emma knikte. "Het is ook alleen maar weer een extra kans om ons kleintje te kunnen bewonderen." En keek Mike verliefd aan en kuste hem terug.."Dat zou echt fantastisch zijn als dat lukt en dan als afsluiter ergens lekker gaan eten."

Joey

Joey moest lachen om Hailey die toch besloot weer te gaan slapen. "Nou gezellig hoor. Papa en mama komen speciaal even bij jullie kijken en jullie gaan liggen slapen." Joey knikte.."Ze doen het zo goed. Ik ben trots op onze meisjes en op ons. We hebben ons er toch maar afgelopen maand doorheen geslagen. Hailey haalt haar groei nog wel in en anders is er met klein maar fijn ook niks mis. We worden niet allemaal 1.97m net als papa." Allie schrok meteen wakker van Hailey en keek hem paniekerig aan. "Het is al goed." Hij pakte Hailey over en wreef liefdevol over haar rug. "Rustig maar. Papa heeft je vast. Kan gebeuren. Ga maar weer lekker slapen."

Mike
“Interessant hoe dat werkt. Ja als het ter sprake komt zal ik er eens naar vragen.” Mike zuchtte diep. “Dat snap ik dat je dat lastig vond. Ik snap ook dat Gwen er even mee wilde wachten. Al is Evie wijs voor haar leeftijd toch zal ik het haar ook nog niet vertellen.” Mike maakte een foto van Lola en keek even naar Emma. “Ik kan niet wachten om dit kleintje te mogen bewonderen.” En hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en gaf haar een kus op haar hoofd. “Tuurlijk geen probleem. We kunnen doen dat we wat dingen op een briefje schrijven qua uitjes en dat Evie dan een kaartje moet trekken. Maar dan gaan we alsnog met de limousine daar heen.”

Gwen
Hailey bleef maar hoesten en Allie begon te huilen. Een zuster kwam binnen en nam snel Hailey over en legde haar weer in de couveuse en koppelde haar aan het zuurstof. Hailey haar gehoest werd minder en Allie stopte langzaam met huilen. De zuster haalde Allie er uit en gaf haar aan Gwen. Gwen aaide Allie door haar blonde haren. “Tis al goed lieverd. Hailey slaapt al weer. Het is goed.” Suste ze haar en neuriede een slaapliedje voor Allie die langzaamaan weer in slaap viel. “Slaap lekker lieve schat. Wij letten op Hailey.” En ze gaf Allie een kus op haar hoofd en ging met haar vinger langs de wang van Allie. Gwen keek naar Hailey die rustig sliep. “Is dit nou haar leven Joey? Die hoestaanvallen, zuurstof?”

Emma

Emma knikte.."Ja, bizar eigenlijk. Dat zal je nooit begrijpen als je zelf geen tweeling bent. Je ziet op YouTube en tiktok ook wel eens van die twins telepathie challenges waarin ze zonder dat ze elkaar zien het zelfde moeten kiezen." Emma knikte. "Je weet niet hoe ze op zo jonge leeftijd zal reageren. Gaat ze het wel snappen? Uiteraard hoort ze uiteindelijk de waarheid te weten maar beter nu nog van niet." Emma giechelde en kuste Mike terug. Ze draaide zich om naar Mike. "Dat is echt super leuk bedacht. Je bent veel te lief voor ons oudste nichtje."

Joey

Joey merkte dat Allie,Hailey nauwlettend in de gaten hield. Ze zou echt niet gaan slapen voordat Hailey weer rustig was. "Ze let goed op de kleine zusje.",merkte Joey op. Hij legde zijn hand beschermend en troostend op Haoley wie inmiddels weer in de couveuse aan het zuurstof was gelegd. Joey slikte. "Ik hoop van joet maar ik ben bang van wel maar we zullen er mee leren omgaan. Ons er aan aanpassen. Hailey zal niet beter weten. Ze zal niet mee altijd mee kunnen doen met actieve activiteiten maar er is genoeg wat ze wel kan. Misschien is ons meisje wel heel creatief of vind ze het later fijn om net als jou en Evie een boek te lezen. Het is naar maar dapper. Het is geen opgever. We gaan haar zo fijn mogelijk leven geven." Hij knuffelde Gwen stevig.

Mike
“Owja dat soort challenges ken ik wel. Wie weet gaan ze wel dat soort dingen ook doen.” Hij haalde diep adem en gooide een tak weg zodat Lola die kon halen. “En dan te bedenken dat Gwen ook wilde wachten met vertellen wie haar echte vader is. Al is ze daar helaas op een rot manier achter gekomen. Heeft Evie daar iets over gezegd tegen jou?” Mike gooide de stok weer en zag hoe Lola er vrolijk achteraan rende. “Ik wil haar een leuke dag geven na al die ellende. Ze heeft een maand lang niet bij haar ouders kunnen slapen. Een maand lang draaide de zorg om de tweeling wat begrijpelijk is. Gezien Hailey haar situatie zullen Gwen en Joey nog meer zorgen hebben rondom de tweeling. Ik wil Evie gewoon in de picture zetten want dat heeft ze verdiend.”

Gwen
Ze slikte. “Ik hoop gewoon dat ze er uit groeit al ben ik bang dat dat niet zou gebeuren. Ik zou het heel moeilijk vinden als ze een sport wilt doen terwijl ze het niet kan vanwege haar long.” Gwen keek naar Hailey die in haar slaap Joey zijn hand zocht met haar handje. Gwen raakte ontroerd en keek naar Allie die haar arm op de buik van Hailey had gelegd alsof ze haar wilde beschermen. “Ik gun deze meiden en Evie de wereld. Ze zijn onze grootste trots en heel de wereld mag dat weten.” Ze keek naar Joey. “Had jij al op je social media laten weten dat de tweeling geboren is?”

Emma

Emma grijnsde. "Ja, wie weet. Zal wel grappig zijn om te zijn." Emma schudde de hoofd. "Nee. Zolang ze er zelf ook niet naar vraagt ga ik er ook niet over beginnen. Evie ziet Joey als haar vader en laten we hopen dat het zo blijft. Aan hem heeft zs in elk ge al een goed voorbeeld." Emma knikte. "Dat wil ik ook. Dat lieve meisje verdiend dit. Nu de tweeling thuis komt begint hun leven pas echt als gezinnetje. Ze zullen met elkaar een draai moeten vinden. De zorgen om Hailey zullen inderdaad blijven. Maar ze reden her wel met elkaar. Ze gaan een mooie toekomst tegemoet."

Joey

Joey haalde zijn schouders op. "Liefje, dat zijn zorgen voor later. Laten we ons richten op het hier en nu. Onze meisjes mogen vandaag hoogstwaarschijnlijk naar huis. Ons leven gaat nu echt compleet op zijn kop staan. Dat zijn voor nu wel even zorgen genoeg." Joey pakte zijn mobiel en legde het liefdevolle mond vast. Joey knikte. "Onze mooie meiden. Papa en mama houden zoveel van jullie." Joey schudde zijn hoofd. "Alleen de familie weet het. Ik heb ook nog geen geboortekaartjes verstuurd. Ik wilde wachten tot ze thuis waren."

Mike
Ze hadden nog even verder geslapen totdat de wekker aangaf dat ze er echt uit moesten. Hij schudde Emma wakker. “Lieverd sta je op? We moeten nog een Frozen kasteel halen.” En hij stond op en liep naar beneden om koffie te zetten en ontbijt klaar te maken. Hij was nog steeds aan het beseffen dat zij nu ook ouders gingen worden. Mike vond het spannend maar hij had er ook veel zin in. Hij werd uit zijn gedachten gehaald door getrippel en zag dat Lola even kwam kijken. “Hey lieverd wil je ook eten?” Mike deed wat voer in het bakje van Lola en deed ook wat voer in Luna haar bakje.

Gwen
Gwen en Joey waren de rest van de nacht bij de tweeling gebleven. Ze hadden nog even geknuffeld en ze gevoed en daarna was Gwen weer in slaap gevallen. Ze werd echter wakker van gehuil en keek op. Allie was wakker en Hailey sliep nog diep. Een zuster kwam binnen en glimlachte even naar Gwen. “Vandaag is hun grote dag Gwen. Zullen we kijken of Allie wat wil drinken? De dokter komt over een uurtje nog even een nacheck doen.” Gwen knikte en samen haalde ze Allie uit de couveuse. Gwen ging zitten en zette Allie aan haar borst die gulzig begon te drinken.

Emma

Emma opende de ogen en wreef de slaap eeuit
"Ik heb echt nog heerlijk geslapen zo in jou armen." En keek Mike verliefd aan. "Hey! Wacht eens voor dat je naar beneden gaat. Ik wil nog een kus." En tuiten haar lippen. Vervolgens stond ze op. Ze voelde een golf van misselijkheid omhoog komen. Ja, dat hoorde er bij nu ze opnieuw zwanger was. Hopelijk zakte het af als ze zo ontbeten had. Emma trok de ochtendjas over de pyjama aan en liep naar beneden. Lola kwam vrolijk kwispelend op haar afgelopen. Ze kriebelde het beestje achter de oren. "Goeiemorgen,liefje. Beetje gekke dag zo hé." Emma kuste Mike nogmaals "Goedemorgen". Ze schonk zichzelf een glas optimal in. "Uhhmm, Mike? Wat doen we met Gwen en Joey? Ik wil hun als eerste vertellen dat we opnieuw zwanger zijn gezien hun het ook meteen vorige keer hebben verteld maar ik wil Gwen nu niet met extra zorgen opzadelen. Zullen we de afspraak bij de dokter afwachten en ze het dan daarna vertellen?"

Joey

Joey kwam meteen omhoog toen hij gehuil hoorde. Hij rekte zich met een pijnlijk gezicht uit. Zo een stoel sliep totaal niet lekker. Vannacht zou die eindelijk weer in hun eigen bed slapen. Hij keek naast zich en kreeg meteen een glimlach op zijn gezicht. "Goedemorgen,liefstes." En leunde naar Gwen toe om haar een kus te geven. "Had je honger,moppie." En streelde Allie voorzichtig langs haar wang. Hij stond op om bij Hailey te kijken maar die sliep nog rustig. "Vandaag is de grote dag! We gaan naar huis. Zo raar om dit te kunnen zeggen naar een maand hier zo goed als te hebben gewoond."