You are perfect to me

Emma

"Oké, true maar ik zou het gewoon vreselijk vinden als onze kinderen zouden liegen of dingen voor ons verborgen zouden houden. Zo zijn wij zelf ook niet." Emma keek even liefdevol naar Mike. Inmiddels waren ze aangekomen bij Moeke. "Wil je een tafeltje bij het raam?" Emma dacht na. "Ik ook niet. Er is vast wel iets te vinden. Oh ja, leuk. Of alvast voelboekjes waar ze mee kunnen spelen als ze wat ouder zijn."

Joey

Joey genoot van het dierlijke gekreun van Gwen en het feit dat hij haar wist lagen klaarkomen. Hij trok zich terug en begon haar te zoenen. "Dat was heel fijn. Dank dat ik er fantasie mocht verwezenlijken. Dat gaan we vaker doen." Hik streelde een pluk haar achter de oor. "Ga maar douchen. Ik moet even op adem komen. Vanavond doen we het wel dunnetjes over."

Mike
Hij knikte. “Dat is zo. Maar het blijven kinderen he. We moeten er altijd rekening mee houden dat ze niet alles zeggen.” En ze liepen Moeke binnen. Hij keek rond en knikte. Hand in hand liepen ze naar een tafeltje bij het raam. Hij schoof een stoel naar achteren en zodra Emma zat schoof hij de stoel naar voren. Daarna ging hij zitten. “Voelboekjes zijn wel een goede. Misschien kan opa Boek wel helpen met de boeken voor zijn dochter en voor Evie. Hij weet sowieso van bijna elke klant wat hij of zij graag leest.”

Gwen
Ze knikte. “Ik had dit echt even nodig.” En ze gaf Joey nog een kus. Ze pakte wat kleding uit de kast en deed haar badjas aan. Even keek ze op de slaapkamer van de meiden maar die sliepen nog rustig. Gwen liep weer terug naar de slaapkamer. “De meiden slapen nog. Ik ga lekker douchen, dan kun jij op adem komen.” Ze liep naar de badkamer en zette de douche aan. Even voelde ze of de douche op temperatuur was gekomen en stapte toen in de douche.

Emma

"Oké, dat is ook waar maar toch zou ik het fijn vinden als altijd alles gewoon bespreekbaar zou kunnen zijn. Wij zijn immers hun ouders. Bij ons moeten ze zich vertrouwd voelen." Emma grijnsde. "Dank u wel,meneer." Ze vond het altijd zo lief als Mike een echte heer was. Emma knikte. "Dat wilde ik net zeggen,haha." Er kwam een serveerster naar hun toe. Emma bestelde zoals ze er trek in had appelgebak en een vers kopje muntthee.

Joey

"Me too. Nu het weer kan moeten we weer vaker echt even tijd maken voor elkaar." En kuste haar terug. Joey bleef lekker liggen waar hij lag. Joey knikte en gooide een kussen richting Gwen haar hoofd. "Jij hebt mij immers uitgeput hoor! Kijk maar uit dat ik er niet bij kom staan."

Mike
Mike en Joey hadden Jenny bij Nina opgehaald en waren nu op weg naar de begraafplaats. Mike had de favoriete bloemen van zijn moeder gekocht nadat ze naar de boekenwinkel waren geweest. Zijn moeder was dol op madeliefjes maar ze was het meest dol geweest op de roze variant. Hij zag in de verte de ingang van de begraafplaats al naderen. Vanuit de achteruitkijkspiegel keek hij Jenny aan. “Je weet het heel zeker dat je mee gaat?” Jenny knikte. “Misschien is het wel goed voor me zoals Nina al zei.” Mike zuchtte eventjes. “Je moet het niet doen omdat Nina zei dat het goed voor je kon zijn. “Mike, ik weet het zeker.” En ze keek hem streng aan net zoals hun moeder wel eens deed. Hij glimlachte kort en parkeerde de auto op de parkeerplaats.

Gwen
Ze was blij dat Emma bij haar was gebleven. Op de een of andere manier vond ze het toch spannend om alleen te zijn met de tweeling. Ze wist dat die dag wel een keer zou komen als Joey geen verlof meer had. Ze keek even naar buiten. “Zullen we zo even naar buiten met de meiden? Naar het park? Het is nu heerlijk weer en zo zien ze wat anders dan die witte randen van de box.” En ze nam een slok van haar thee en keek Emma even afwachtend aan. “Had je mijn pa nog gesproken in de winkel?”

Joey

"Mike laat haar naar gewoon. Als het niet gaat dan loop ik wel met haar mee naar de auto." En draaide zich om naar Jenny. Inmiddels waren ze gearriveerd bij de begraafplaats. Hij wachtte op Mike en Jenny en volgde toen hun naar het graf van hun moeder. Joey voelde zich een beetje ongemakkelijk gezien hij Mirjam nooit had gekend,maar hij wilde ook zijn halfbroer en zus steunen. Ze kwamen aan bij het graf. "Ik zal jullie anders wat privacy geven." En wilde het pad weer aflopen. "Nee joh, jij hoort er toch ook bij. Kom! Vertel haar over het feit dat je dochtertjes eindelijk thuis zijn.",sprak Jenny tegen hem. Joey haalde diep adem. "Ja, je hoort het goed Mirjam. Hailey en Allie zijn eindelijk thuis. Het gaat goed met hun. Het is wel erg wennen moet ik eerlijk toegeven. Vooral omdat Hailey een zorgenkindje is. Met Evie en Gwen gaat het ook goed. Evie heeft het erg naar haar zin op haar nieuwe school. Ik moet Mike en Jenny echt bedanken want die hebben veel voor ons gedaan de afgelopen tijd. Je dochter kan trouwen heerlijk koken. Je zei trots op ze zijn geweest."

Emma

Emma knikte. "Goed idee. Het is inderdaad te mooi weer om binnen te blijven zitten. Hoe kan ik je helpen? Een luier verschonen moet wel lukken of ik kan de luiertas voor je inpakken." Emma knikte. "Ja, mede om zijn advies tr beagen om een boek voor Evie uit te zoeken. We hebben ook nog even staan bijkletsen. Hij vroeg hoe het met jullie en d'r meiden ging en met ons. Hij zou je vanavond nog even bellen om bij te praten. We hebben opa meteen verteld dat er een kleintje op komt is. Hij was reuze blij voor ons."

Mike
Ze kwamen aan bij het graf van hun moeder. Hij legde de bloemen op het graf en keek naar de tekst. Mirjam Edith de Wit-Koolmees 21 juni 1965- 27-11-2022 Voor altijd in ons hart. Mike slikte en sloeg zijn armen om zijn zusje heen. Hij merkte dat ze het moeilijk had. “Wil je weg?” En ze schudde haar hoofd. “Nee het is meer dat mama het altijd had gewild dat we Joey of Nick weer in ons leven hadden. Ze wist wat voor verdriet pap er over had ook al kon ze het er niet met ons over hebben.” Mike knikte en gaf Jenny een kus op haar hoofd. “Mam je wordt nog elke dag gemist. We voelen je nog elke dag bij ons. We zien je in alles en toch lig je hier. Je hoort hier nog niet te liggen.” En hij kon zijn tranen niet meer in bedwang houden. Bij Emma probeerde hij zich groot te houden maar bij het graf van zijn moeder lukte hem dat gewoon niet.

Gwen
Ze keek naar de meisjes. “Uhm als jij Allie aan mij wilt geven dan kun jij even met Hailey knuffelen. Ik vind het fijner om ze eerst te voeden voor we weg gaan. Al kunnen we voor onderweg wel even flesjes meenemen. Zou jij voor Hailey een flesje willen pakken? Ze drinkt liever vanuit een flesje dan van de borst.” Gwen luisterde naar Emma. “Ik kijk even of we hem vanavond uitnodigen. Ik app hem anders wel voor volgend weekend.” Ze legde een hand op Emma haar been. “Het is jullie onwijs gegund.”

Joey

Joey sloeg zijn armen om Mike en Jenny heen. "Ik weet het. Ik had het ook liever anders gezien. Dat mijn moeder gewoon eerlijk was geweest over het feit wie mijn biologische vader was. Pa sprak altijd vol liefde over jullie moeder. Maar laten we ook blij zijn dat we toch de kans hebben gekregen om elkaar te leren kennen. We kunnen nu de verloren tijd inhalen."
Joey wreef troostend over de rug van Mike. "Gooi het eruit,man. Dat zal opluchten."

Emma

Emma knikte. "Wel zo verstandig,ja en dan doen we meteen naar een schone luier." Ze ruilde Allie voor Hailey. "Dank je wel." Vervolgens stond ze opm "Eens kijken hoor dametje. Een flesje." En liep naar de keuken met Hailey op de arm. Het kuste haat om zo behendig mogelijk het flesje op te warm. Hailey begon te jengelen. "Jaja, ik wet het. Tante Emma komt er al aan." Ze liep terug en ging op de bank zitten om Hailey te kunnen voeden..

Mike
Hij snoof zijn neus en keek even naar het graf. “Ik ben blij dat mijn vader en jou moeder eerlijk zijn geweest. Mijn moeder zou trots op mijn pa zijn geweest.” Mike knielde bij het graf neer en speelde even met een steentje. “Onze moeder was een mooi mens. Van binnen en van buiten. Ze hield van de kleinste dingen. Je kon haar blij maken met een schelp bij wijze van spreken. Ze gaf les aan groep 3. Lesgeven was haar passie. De kinderen hebben een gedenkbankje voor haar gemaakt toen ze overleed. Ze heeft ruim 30 jaar lesgegeven op dezelfde school iedereen wist wie ze was.”

Gwen
Gwen keek even naar Hailey. “Sorry Emma. Als het lastig gaat kunnen we wel ruilen. Allie drinkt wat makkelijker dan Hailey. Hailey wilde vanochtend ook absoluut niet aan de borst drinken. Na een uur lukt het Joey om haar aan de fles te laten drinken.” Ze deed haar shirt omhoog en trok even een pijnlijk gezicht toen Allie te hard hapte. “Zeg dame, beetje voorzichtig met mama.” Ze haalde opgelucht adem toen Hailey begon te drinken van de fles. “Let erop dat ze niet in slaap valt. Daar heeft ze een handje van om tijdens het drinken in slaap te vallen.”

Joey

"Eigenlijk hebben we alles aan Emma te danken. Als Emma die foto niet had herkend.." Hij maakte zijn zin niet af. Joey knikte. "Ik geloof zeker dat Mirjam een mooi mens was." Hij keek naar Jenny. "Wil jij iets zeggen, Jen? Eventueel even alleen? Ook al is jullie moeder niet meer hier. Ze kijkt wel mee en soms lucht het gewoon al op om even je hart te luchten."

Emma

"Maakt bket uit. Het gaat wel lukken. Zo niet dan ruilen we alsnog." Emma zuchtte. "Je maakt het papa en mama niet makkelijker hé. Je moet wel goed drinken, boefje. Anders wordt je nooit een grote meid." Emma schoot in de lach. "Allie had duidelijk wel honger." Het lukte haar om Hailey een flesje te geven. Emma knikte. Ze maakte Hailey wakkerndie inderdaad in slaap leek te vallen. "Nog een beetje moppie dam kan je slapen."

Jenny
Jenny sloeg haar armen om Mike heen. “Mama zou trots op je zijn geweest Mike.” En ze gaf hem nog een kus op zijn wang. Jenny keek even naar Joey. Ze staarde naar de steen. Moest ze zeggen dat het slecht ging? Moest ze zeggen dat haar schuld was dat Jenny een eetstoornis had? Ze slikte. “Sorry….Ik kan het niet.” En ze kreeg tranen in haar ogen. Mike wilde haar aanraken maar ze deed haar armen over elkaar en liep weg.

Gwen
Gwen grinnikte. “Hailey kan goed drinken hoor maar aan de borst wilt ze echt niet. Nu we dat weten kunnen we het anders doen.” En ze zag dat Allie lekker rustig aan het drinken was. Hailey keek Emma met haar grote donkere ogen aan. “Ze is onder de indruk van je Emma. Of ze is aan het broeden op wanneer ze je gaat opzadelen met een poepluier.”

Joey

Joey keek Jenny na en keek vervolgens naar Mike. "Ik ga haar wel achterna." Hij rende achter Jenny aan en haalde haar in. "Jenny! Wacht even!" Hij nam de tijd om even op adem te komen. "Gaat het? Je hoeft het niet te doen, hè. Zullen we anders even een rondje lopen? Je mag zwijgen, je mag praten. We kunnen ook terug gaan. Dan ga ik Mike even halen. Het is aan jou. Ik vind het al heel snap van ke dat je toch mee bent gegaan. Ik kan mij indenken dat het niet makkelijk is om hier om hier überhaupt te zijn."

Emma

"Ik snap het. Zo kom je nog ergens achter. Zolang ze zo goed drinkt zou ik je geen zorgen maken." Ze streelde Hailey door de haar. "Ik denk het laatste, haha. Er begint hier namelijk een aardige aroma te hangen. Bedankt dame. Tante Emma wilde nou heel graag je billen verschonen." Emma controleerde het flesje. "Kijk, mama. Helemaal op!" Ze tilde Hailey op zodat ze een boertje kon laten. Er klonk een mega harde boer. Emma schoot in de lach. "Zo! Dat had ik niet verwacht van Zo een klein meisje."

Jenny
Jenny keek op toen Joey haar tegen hield. “Lopen is goed.” Ze slikte en speelde met haar rode haren. “Iedereen zegt dat ik op mijn moeder lijk. Iedereen zegt dat mijn moeder een heel mooi mens was. Iedereen zegt ow je moeder was zo geweldig, je wordt vast zoals zij. Ik ben niet zoals mijn moeder. Ik ben niet mijn moeder en ik ga niet zoals zij worden. Ik ben Jenny. Gewoon Jenny. Ik ben een meisje van 16. Ik hou van paarden, ik ben de mooiste en liefste persoon in mijn leven verloren en ik heb mijn rouw omgezet in een eetstoornis.”

Gwen
Ook Allie was klaar met drinken. Ze liet haar boeren en gaf haar een kus. “Zou jij Hailey kunnen verschonen?” En ze deed Allie in de box zodat ze haar bh weer vast kon klikken. “Dan pak ik nog wat in en haal ik de kinderwagen. Dan verschoon ik zo Allie.” Ze liep naar de koelkast en haalde er flesjes uit. “Uhm moeten we nog brood meenemen voor de eendjes?”

Joey

Joey knikte. "Dan lopen we gewoon even een rondje." Joey bleef staan. "Het is nirt het zelfde maar ik snap wat je bedoeld. Iedereen ziet altijd maar Joey O'Malley de leadzangwe van de band Undercover. Niet Joey de jongen die pad zijn biologische vader leerde kennen en er broertje en zusje bij kreeg. Niet de vader die een maand lang in het ziekenhuis doorbracht omdat zijn dochtertjes te vroeg werden geboren. Zich zorgen maakt om zijn jongste omdat zij met een kapotte long werd geboren. Zich überhaupt afvraagt of die het allemaal wel goed doet." Hij keek even naar Jenny. "Mag ik je een knuffel geven?" Joey beet op zijn lip. "Kunnen Mike en ik iets doen om je te helpen met je eetstoornis? Ik voel me zo machteloos. Ik wil zo graag dat jij gelukkig wordt samen met Nina en gaat inzien hoe prachtige jonge vrouw je bent maar ik weet niet hoe."

Emma

Emma knikte. "Komt voor elkaar." Emma knikte. "Rustig aan!" Emma stond op en liep naar de commode. "Ja, toch! Wel zo leuk voor de meisjes." Emma wilde Gailey haar romper uit doen maar zag dat er poep vlekken in zaten. "Uhmm.. Gwen.. We hebben hier te maken met een poepexplosie en zo te zien is zs nog niet klaar. Haat romper zit onder."

Jenny
Ze was even blijven staan en keek naar een grafsteen met de naam Pieter Kornelis de Jong erop. “Dat dus. Je bent naast dit alles ook een partner, een broer en een vader. Ik ben meer dan alleen een lookalike van mijn moeder. Ik zou nooit zoals zij kunnen worden want ik heb mijn eigen karakter.” Jenny knikte en gaf Joey een knuffel. “Ik weet het ook niet zo goed. Ik schrijf eigen liedteksten. Het zijn niet de beste liedteksten ooit maar ik vroeg mij af…” Ze keek weg. “Je vindt het vast stom wat ik wil vragen.”

Gwen
Gwen zuchtte diep. “Oke moment.” En ze pakte wat dingen in maar liep toen naar de comode. “Ik ga haar wassen. Ik ben zo terug.” En ze liep naar de badkamer en vulde het babybadje met water. Niet veel later kwam ze terug. “Ik verschoon Hailey, als jij dan Allie doet dan komt het goed.” Gwen probeerde het hoofd koel te houden. Ze had dit nog nooit zonder Joey gedaan en ze voelde zich dus wat gespannen.

Joey

"Dat is precies wat ik bedoel. Je hebt je eigen leven. Je eigen kwaliteiten en wensen. Het klinkt makkelijk uit de mond van eem ander maar je moet gewoon lekker je eigen leven gaan lijden, Jenny en je niet te veel aantrekken van wat andere denken. Want eerlijk gezegd voor sommige mensen is het toch nooit goed. Je vader en Mike zijn sowieso trots op je en ik ook. Tegenover ons hoef je je niet te bewijzen. Mike is alleen bezorgd om je omdat hij ziet dat het niet goed met je gaat. Ook hij wilt gewoon dat je gezond bent en gelukkig en dit alles een plekje kan geven." Joey knuffelde zijn zusje stevig. "Nee, vraag maar. Wil je een keer de studie induiken om iets op te nemen? Ik kan wel wat regelen."

Emma

"Gwen!",riep Emma haar vriendin na. "Wacht even! Ik verschoon Allie even snel en dan help ik je. Dat gaat makkelijker dan dat je Hailey alleen in bad moet doen en vervolgens aankleden." Ze hadden inmiddels van baby gewisseld. Emma liep met Allie naar de commode. "Jik hebt toch ook geen plofbroek,hè? Anders mag je achter je zusje aan in bad." Maar gelukkig had Allir alleen geplasts. Ze deed Allie een schone luier aan en knuffelde haar toen. "Zo mama. Ik heb weer schone billen."

Jenny
“Ik weet dat ik vooral moet doen wat ik leuk vind. Ik wil iets in de paardensport doen en dan het liefst springen.” Ze keek even naar haar broer Mike die wat verderop stond. “Ik weet dat hij zich zorgen maakt. Een halfjaar nadat mijn moeder was overleden werd ik opgenomen in een kliniek. Ik was er erg aan toe. Het had niet veel langer door moeten gaan. Het gaat nu beter maar ik heb nu last van een terugval. Ik heb een hele lieve psycholoog die mij echt helpt. Ze raadt mij aan om te schrijven, liedjes dan.” Ze keek even naar haar schoenen en knikte op Joey zijn vraag. “Ja als dat zou kunnen graag.”

Gwen
Gwen keek op toen Emma met Allie kwam. “Ooh gelukkig lieverd.” En ze gaf Allie een kus. “Fijn als je kunt helpen. Je mag Allie wel even in de box leggen en de babyfoon meenemen.” En ze begon Hailey uit te kleden en gooide alles in de wasmand. Ze deed Hailey in het badje en begon haar haartjes nat te maken. “Sorry ik voel me onwijs gestresst. Ik heb dit nog nooit zonder Joey gedaan dus ik merk dat ik onder de spanning zit.”

Joey

"Ik denk dat dat heel goed bij jou zal passen, gezien dat zins ik jou ken eigenlijk alleen maar hoor dat je op de manege bent. Het zou zonder zijn als je niks doen met je talenten." Joey knikte. "Ik weet het... Mike was bij ons toen hij Nina een appje stuurde en heeft de situatie toen uitgelegd." Joey dacht na. "Laat maar weten wanneer je tijd hebt dan regel ik iets."

Emma

"Geen probleem!" Ze legde Allie in de box en nam de babyfoon mee. Ze hoorde Allie geluidjes maken dus die vermaakte zich wel even. Emma liep vervolgens naar boven. "Rustig aan! Komt goed. Ik merkte het al aan he dus ik dacht ik zal even mijn hulp aanbieden. Ik zal even zorgen dat alles klaar ligt zodat je haar meteen kan afdrogen en aankleden."

Jenny
Jenny keek naar Joey. “Ik snap dat Mike het met je gedeeld heeft. Dan weet jij er ook van. Ik schaam mij er alleen wel voor.” Jenny keek even rond en zag dat Mike naar hun toe kwam. “Ik hoop dat Nina en ik dat samen kunnen doen. Ik weet dat zij die drive ook heeft. We hebben het er wel eens over maar we weten ook dat we dan veel moeten laten. Het is zwaar om in de topsport te zitten.” Jenny dacht na. “Ik zou deze week kunnen? Van papa, school en mijn therapeut is het nu beter dat ik mij focus op mezelf en thuisonderwijs volg.”

Gwen
“Dankjewel Emma. Het is voor het eerst dat ik nu echt soort van alleen ben. Dat zou wel vaker voorkomen als hij geen vaderverlof meer heeft. Ik mag nog niet werken.” Gwen deed wat shampoo in Hailey haar haren en begon haar haren te wassen. Ze spoelde haar af en pakte een handdoek en wikkelde haar erin. Hailey keek haar met een kleine glimlach aan. “Zo liefje nu ben je weer helemaal schoon. Ik geef je aan tante Emma dan kan zij je aankleden en dan kan mama even het badje schoonmaken.” En ze gaf Hailey een kus en gaf haar voorzichtig aan Emma.

Joey

"Het is oké, Jenny. Je hoeft je er niet voor te schamen. Iedereen heeft wel iets waar hij zich voor schaamt of niet blij mee is. Het is nu alleen de kracht om dat weer om te zetten naar iets positiefs." Joey knikte. "Jullie komen er wel samen. Is het dan geen topsport dan beginnen jullie wel je eigen manege. Ik verzin het waar je bij staat." Hij wilde er nog aan toevoegen dat je juist in de topsport ern gezond dieet moest volgen maar hield wijselijk zijn mond. Jenny had het al moeilijk genoeg en hij was juist blij dat Jenny hem in vertouwen nam. Joey knikte. "Kom maar gewoon langs waaien. Ik heb nog verlof dus je bent welkom."

Emma

Emma legde een hand op Gwen haar schouder. "Let it go. Uiteindelijk zal je een manier moeten vinden om het ook alleen te kunnen maar nu ben ik er dus ik kan je helpen." "Op mijn kont zitten kan ik toch niet dus zet mij gewoon maar aam het werk.",zei ze met een grijns. Emma nam Hailey voorzichtig aan. Ze rook even aan de hoofdje. "Oh wat ruiik je zo lekker. Zwitsal met baby." Emma legde Hailey op de commode en begon haar aan te kleden en deed haar een schone luier om. "Zo dame! Klaar voor een rondje door het park." Net op dat moment begon Allie te huilen. "Jaja, tante Emma komt eraan. Je zusje is al klaar."

Jenny
“Ik weet dat ik goed moet eten als topsporter. Daar wil ik ook naar toe werken.” Jenny haalde een hand door haar haar. “Ik zou het leuk vinden om mijn nichtjes weer te zien. Overleg maar even met Gwen wanneer het het beste uitkomt.” Jenny zag dat Mike naar hen toe kwam. “Zullen we zo even naar pa gaan?” Jenny schudde haar hoofd. “Nina komt mij zo halen. Dan gaan we samen even naar de paarden en lunchen.”

Gwen
Gwen keek naar Allie. Normaal huilde Allie of als ze honger had of als er iets met Hailey was. Ze keek naar Hailey die gewoon rustig in Emma haar armen lag. “Sst het is okee.” En ze tilde Allie op maar plots begon Hailey rood aan te lopen en te kuchen. Ze probeerde Allie te sussen maar tegelijkertijd stond er paniek in haar ogen. “Oke. Ik vertrouw dit niet Emma. Dit is de tweede aanval in twee dagen. Moeten we niet toch naar het ziekenhuis?” Ze legde Allie in de box en nam Hailey over. Hailey begon te huilen en te kuchen tegelijkertijd. Ze pakte met een hand het zuurstof apparaat en probeerde het om Hailey te doen maar die bewoog haar hoofd heen en weer. “Hailey alsjeblieft.” Tranen kwamen in Gwen haar ogen. Allie begon alleen maar harder te huilen. “Hailey…” Hailey begon benauwd adem te halen. Gwen haar handen begonnen te trillen. Ze was bang Hailey te verliezen. “Emma…bel Joey en een ambulance..”

Joey

Joey keek Jenny aan. "Uiteindelijk komt dat helemaal goed. Blijf je doel voor ogen houden. Het zal niet makkelijk worden maar je valt en staat gewoon weer op." Joey stak zijn duim op. "Je mag altijd komen aanwaaien." Joey knikte. "Veel plezier alvast." En keek vervolgens naar zijn broertje. "Wij kunnen wel even langs pa."

Emma

Emma probeerde rustig te blijven. "Geef haar even voor dat we meteen in paniek raken. Laat mij het eens proberen." Maar ze zag dat Hailey het steeds moeilijker kreeg. "Ik bel al!" Ze drukte de alarmlijn in. "Ik zet hem op de speaker." Al gauw kreeg ze iemand aan de lijn. "Stuur een ambulance. Baby van een paar maanden oud met longproblemen. Krijgt geen lucht. Tweede aanval in twee dagen.",riep ze zodra ze stem hoorde. Ze pakte ondertussen de telefoon van Gwen om met Joey te bellen. "Met Joey?" "Joey luisterde. Het gaat niet goed met Hailey. We moeten een ambulance laten komen. Kom zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Ik rij er wel achteraan met Allie."

Gwen
Alle lucht ontsnapte uit haar lichaam. Dit was niet echt…Dit gebeurde niet echt. Ze hoorde in de verte sirenes. Ze rende met Allie in haar armen naar beneden en deed de deur open toen er werd aangebeld. “Ze is boven.” En de broeders rende naar boven. Gwen was ook naar boven gelopen. Alles leek in slowmotion te gebeuren. Ze waren Hailey aan het reanimeren. Toen ze gehuil hoorde en gekuch zakte ze door haar benen. De broeders gaven Hailey zuurstof en ze leek wat rustiger te worden. Een broeder nam Allie over die ook aan het huilen was. “Het komt goed met je zusje kleine meid. Ze is dapper. Het komt goed.” Suste de broeder. Gwen stond op en liep naar Hailey toe. Een broeder gaf haar aan haar. “Hou haar maar vast. Ze moet mee naar het ziekenhuis voor controle.” Gwen knikte. Ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen. Al haar emoties waren uitgeschakeld.

Mike:
Hij zag dat Joey aan de telefoon was. Ook Jenny was het opgevallen en ze sloeg haar armen om Joey heen. Jenny zag net als hun moeder aura’s rond mensen heen. Dat Jenny nu degene was die Joey knuffel betekende iets. “Joey alles okee?” Vroeg Mike.

Emma

Emma stond aan de grond genageld. Ze wist niet wat ze moest doen, behalve niet in de weg lopen. Ze had inmiddels Joey aan de telefoon en hem op de hoogte gebracht. Hij moest aan de geluiden op de achtergrond hebben gehoord dat het ernstig was. "Joey, ik moet ophangen. Ik van jullie op bij de spoed. Maar ik moet nu achter de ambulance aan."
Emma hing op em rende naar beneden. "Gwen, ga mee! Ik kom achter je aan met Allie. Ik moet alleen dan je autosleutels hebben want wij hebben heen stoeltje achterin voor Allie."

Joey

Joey hing op. Alle kleur was uit zijn gezicht getrokken. "Dat durf ik niet te zeggen. Het was Emma die belde. Hailey kreeg een aanval en ze hebben een ambulance moeten bellen. Ik moet daar heen." Hij keek Mike en Jenny aan. "Shit, we zijn met jou auto. Kan je mij alsjeblieft brengen,Mike. Ik wil naar Gwen en de meisjes. Emma zou achter de ambulance aangaan met Allie." Hij greep met zijn handen naar zijn haar. "Verdomme! Ze was net thuis."

Gwen
Gwen gaf haar autosleutels aan Emma. Ze stapte met Hailey in haar armen in de ziekenwagen. De rit leek uren te duren maar na een tijdje kwamen ze dan aan bij het ziekenhuis. Ze stapte met Hailey in haar armen uit en op de SH moest ze haar in een babybed zetten. “Mevrouw ik snap dat het moeilijk is maar we gaan een scan maken van uw dochters longen en daar kunt u helaas niet bij zijn. U moet hier wachten.” Gwen keek toe hoe ze Hailey aan allerlei draadjes legde en met haar wegreden. Ze slikte en zakte neer in een stoel en keek naar de grond. Ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen.

Mike
“Kut.” Zei hij alleen maar. Jenny haar ogen waren met tranen gevuld. “Ze is nog zo klein en dan nu al dit meemaken.” Hoorde hij haar zeggen. Mike sloeg zijn armen om Joey heen en knikte. Toen ze bij zijn auto waren hielp hij Joey met instappen. Jenny ging met Nina mee. “Jen, ga lekker op date. We houden je op de hoogte.” Jenny knikte en ze gaf hem nog een knuffel. Daarna stapte Mike naast Joey en reed zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

Joey

Joey slikte. "I know." Hij wist niet wat die verder moest zeggen. Hij omhelste Jenny als afscheid. "Ik app je nog." Joey liep met Mike mee naar de auto en stapte in. Zo snel mogelijk reden ze naar het ziekenhuis. "Alvast bedankt voor de lift" Hij rende zo snel mogelijk de spoed binnen. Hij zag Emma al staan met Allie. "Ik heb geprobeerd haar stil te krijgen maar het lukte niet. Ze blijft huilen. Hailey is meegenomen voor onderzoeken." Joey nam Allie van Emma over en hield haar dicht tegen zich aan. "Het komt goed met je zusje." Ze liepen samen naar Gwen toe. "Weten ze al meer?"