You are perfect to me

Emma

Emma kwam keek naar de grond. "Sorry. Ik wilde jou niet ongerust maken. Je meesleuren in mijn angsten." Voorzichtig kwam ze overeind. Spoelde de mond en deed de badjas aan. Ze pakte Mike zijn hand. "Laten we dan maar wel gaan. Ik wil niet dat jij je ook continu zorgen maakt. Dan zitten we daar ook niet bepaald met een fijn gevoel." Ze kuste hem. "Sorry, soms ben ik een eigenwijsje. Ik kleed me aan. Bel jij dan de dokter om hopelijk vandaag nog een afspraak te kunnen inplannen."

Joey

Joey schudde zijn hoofd."We mogen voorlopig nog niet intiem zijn." "Maar knuffelen is niet verboden. Al ben ik bang dat er vanavond nog weinig van gaat komen. Ik ben al blij als ze tussen de voedingen door een beetje slaap kunnen pakken." Joey knikte. "Ik wilde binnenkort met Evie op date gaan naar de Mac. Er echt komen halen met bloemen en netjes in mijn pak. Kan zij de Elsa jurk aan." Joey parkeerde de auto. "Als ze maar gewoon het niet op krijsen zetten." En haalde Hailey uit de auto.

Mike
“Je maakt mij alleen ongerust door je druk te maken terwijl er waarschijnlijk niks aan de hand is.” Hij drukte een kus op haar mond en kleedde zich ook aan. Hij liep naar beneden en belde hun gynaecoloog. Die vertelde hem dat ze over een uurtje bij haar terecht konden. Hij liep weer naar boven. “Lieverd we kunnen over een uur bij dokter Flora terecht. Ze wilde gelijk dan een echo maken zodat we konden zien hoe ver we zijn.”

Gwen
Gwen zuchtte diep. Ze wist dat ze nog niet intiem mocht zijn maar ze wilde hem gewoon zo graag weer even aandacht geven. “Er zijn ook andere manieren van intiem zijn.” Ze keek hem verbaasd aan. Ze vond het zo lief wat hij zei over zijn plannen met Evie. “Ooh dat gaat ze echt geweldig vinden. Dan ga ik haar haren mooi maken en make-uppen. Echt super lief dat je dit wilt doen.” En ze gaf hem een kus. Gwen tilde Allie op uit de auto en liep met Joey mee naar Moeke. De eigenaresse Marit kwam naar hun toegelopen. “Hey Joey en Gwen. Ooh zijn dit jullie meiden. Wat een schatjes. Kom verder.” Ze kwamen hier regelmatig en kende Marit en haar man Harry goed. Marit liep hen voor naar hun vaste tafeltje. “Dus jullie mochten naar huis?”

Emma


"Ja,ik maak me druk. Maar ik voel me ook echt niet lekker,Mike. Ik probeer me rustig te houden echt." Ze kuste hem terug en ging zich aankleden. Ze was bezig haar make-up te doen anders zag zd er helemaal op dit moment uit als een spook. Emma knikte. "Dank je om.jet te regelen. Het zou rust geven als we ons wondertje hebben kunnen zien wn de hartslag hebben kunnen horen. Ik kom eraan en dan probeer ik nog een beetje te eten."

Joey

Joey schudde zijn hoofd. "Bremg mij niet op ideeën.",fluisterde die. Joey glimlachte. "Ze verdiend even me time met haar vader dus dof ons prinsesje dan maar goed op." Joey knikte. "Tuurlijk en later ga ik met die twee dames achterin." Hij kuste haar vluchtig terug gezien hij op dat moment nog aan het rijden was. Samen liepen ze naar Moeke. Ze werden al begroet door de eigenaresse. "Hoi Marit. Ja dat klopt." Hij volgde haar naar binnen. "Ze zijn net ontslagen uit het ziekenhuis en dat wilde we bij jou komen vieren met een kopje koffie en chocolade taart. Dit is tevens Hailey en Gwen heeft Allie. Evie is nog bij haar ooms maar we komen gauw ook een keer met haar langs."

Mike
Mike keek Emma aan. “Lieverd ik zie dat je niet fit bent dus echt ik geloof je. Maar het is nooit verkeerd om toch even te checken. Wil je een bakje yoghurt?” En hij liep naar de keuken en maakte nog wat thee voor Emma. Hij keek op de klok. “Ik app Joey wel even. Die ziet alles minder heftig. We kijken vanmiddag dan wel even hoe het met je gaat. Anders gaan we desnoods vanavond naar hun. Denk even om jezelf schat.” Hey Joey, we wilde het niet op deze manier tegen je zeggen maar Emma is zwanger. Ze is niet lekker en voor de zekerheid gaan we even naar het ziekenhuis. Ook met het oog op de vorige keer willen we het goed in de gaten houden. We houden jullie op de hoogte!

Gwen
Gwen ging zitten en zette de maxicosie naast zich neer. “Ooh wat zijn ze nog klein. Vooral Hailey. Ik ben wel blij dat ze nu eindelijk naar huis mogen. Is alles goed met jullie?” Hoorde ze Marit vragen. Gwen knikte. “Nog wel herstellende maar we zijn blij dat we eindelijk naar huis kunnen gaan. Dat we eindelijk ons leven als gezin kunnen beginnen.” Marit knikte. “Dat snap ik. Mochten jullie een feestje willen vieren vanwege de tweeling laat het dan weten. Dan kunnen jullie hier terecht.” Gwen glimlachte en keek toe hoe Marit naar de keuken liep. Gwen pakte Joey zijn hand en keek even naar de tweeling die lekker sliep. “Daar zitten we dan.”

Emma

"Ja, dat weet ik. Ik ben ook blij dat je toch hebt gebeld." Ze voelde zich namelijk echt belabberd. Emma knikte. "Ja, doe maar. Ik moet toch proberen iets te eten. Met een beetje fruit ejn honing zou fijn zijn." Ze plofte languit op de bank met Lola die meteen op haar benen hing liggen. Ze dankte Mike voor de thee en yoghurt..Met tegenzin begon ze er aan. "Ik baal echt dat hij het op deze manier moet horen."

Joey

Joey dankte Marit. Joey haalde een hand door zijn haar. "Ja,daar zitten we dan. Jeetje! Dit voelt toch wel een beetje gel hoor em anders dan met Evie. Maar het voelt ook goed
En het uitzicht is zo prachtig. Drie van mijn vier prachtige meiden. Lekker even samen genieten van een kopje koffie en een gebakje." Joey voelde zijn telefoon trillen. Hij las het appje. Hij probeerde zijn blik neutraal te houden. Als Emma het zelf aan Gwen wilde vertellen dan wilde hij hum niet verraden. Hey Mike. Nou allereerst gefeliciteerd dan maar. Wij zijn net ontslagen uit het ziekenhuis en zijn een kolje koffie gaan drinken met twee meisjes die vredig liggen te slapen. Begrijpelijk! Doe rustig aan. Kijk maar en ik zal mikn mond houden tegenover Gwen.

Mike
Mike ging tegenover Emma zitten. “Hij beloofd mij dat hij zijn mond tegenover Gwen zal houden. Dan kun jij het aan haar vertellen wanneer jij er klaar voor bent. Al vind ik het wel moeilijk om een geheim voor Gwen te hebben. Jullie zijn beide tegen geheimen hebben voor elkaar dus beloof mij dat je het zo snel mogelijk aan haar verteld.” En hij pakte haar hand en keek even naar de yoghurt. “Een paar happen schat. Niet eten is ook niet goed.”

Gwen
“Nooit gedacht dat we hier eindelijk zouden zitten met de tweeling. Ik was vooral bang dat Hailey het niet ging halen maar gelukkig heeft ze het tegendeel bewezen.” En ze keek naar Hailey die haar hand op haar konijnen tut had gelegd. Het zag er zo lief uit. “We gaan hier nog een keer met zijn vijfjes heen. Ik ben benieuwd hoe Evie het heeft. Ze zouden met mijn vader naar Monkey Town gaan om vooral Mira moe te maken.” Ze zag dat Joey aan het appen was. “Alles okee schat?”

Emma

"Ik wil het Gwem zo snel mogelijk vertellen. Maar ik vind het niet kunnen om het haar, mijn beste vriendin, het telefonisch of per app te vertellen. Maar fijn dat Joey het nog even stil houdt." Emma zuchtte. "Ja,papa. Ik doe mijn best maar het smaakt helemaal nergens naar." Desondanks nam ze toch een grote hap.

Joey

"Ik heb altijd vertrouwen gehad in ons meisje. Natuurlijk ben ik ook wel even bang geweest toen we plots met spoed naar het ziekenhuis moesten. Maar Hailey liet al weten toen we zagen dat ze kleiner was dan Allie dat ze een sterk hart had."
Joey pakte Gwen haar hand vast. "Ze komt er wel." Joey knikte. "Probeer je broer anders te bellen. Kijken of Eef twee tellen heeft om gedag te zeggen." Joey schrok op. "Noet helmaal. Mike appt dat ze niet komen. Emma voelt zich niet lekker."

Mike
“Ik snap het maar Gwen ziet het aan je als je liegt. Soms heb ik het gevoel alsof ze dwars door je heen kijkt.” Mike knikte goedkeurend en nam nog een slok van zijn koffie. “Sorry schat, het is gewoon belangrijk dat je niet met een lege maag rondloopt en dat je goed blijft drinken. Mijn moeder dwong ons bijna om te drinken als we ziek waren. Ze bedoelde het allemaal goed maar ze was nogal heftig op dat gebied.” En hij grinnikte eventjes toen hij terug dacht aan die herinnering.

Gwen
Gwen nam Joey zijn hand aan. “Ik weet ook wel dat ze er komt. Ik ben gewoon bang dat ze ons zorgenkindje gaat blijven. Al weet ik dat Allie goed op haar let maar ik wil niet dat Allie zich later schuldig gaat voelen omdat zij meer ruimte nodig had. Ik wil ook niet dat Allie de zorg om Hailey gaat dragen. Allie moet haar eigen leven gaan leven later.” En ze keek even naar Allie die wakker was en haar met haar helder blauwe ogen aan keek. Gwen glimlachte eventjes en keek toen weer naar Joey. “He wat vervelend. Hopelijk gaat het later op de dag beter. Wens haar maar beterschap.” Al zei iets in haar dat er meer aan de hand was maar voor nu liet ze het. Ze knikte en probeerde te videobellen met John. “Hey Gwenzo!” Riep hij blij. “Ik zie dat jullie uit het ziekenhuis zijn. Super fijn.” Gwen knikte. “Uhm twee dingen. Emma en Mike hebben afgezegd omdat Emma ziek is. Zouden jullie met hun kunnen overleggen of jullie dat kasteel voor Evie gaan halen of dat zij dat toch liever doen. En kunnen wij Evie even zien?” John was even stil. “Uhm ja dat is goed. Dan appen we zo wel even met hun. Ik ga even zoeken waar die aap uithangt. Ze is met Freek geloof ik naar de trampolines. Ik ben met Mira bij het peutergedeelte.” En ze zag hoe hij Mira bij de hand pakte en naar de trampolines liep. “Evie! Kijk eens wie er belt.” En Evie kwam al springend John zijn kant op. “Mama! Papa! Kijk eens wat ik kan.” En ze begon te springen en maakte een salto. “Van oom Freek geleerd.”

Emma

Emma schoot in de lach. "True. Ik snap wat je bedoeld. Mike ik beloof dat we her vertellen aan Gwen zodra we klaar zijn in het ziekenhuis. Ik wil minstens toch even gedag zeggen nu ze thuis zijn met de tweeling. Al blijven we maar een half uurtje. Misschien kunenn we Jenny en Nina vragen om voor Gwen en Emma te koken. Nina kookt altijd graag. Dan hoeven ze zich daar vanavond niet druk om te maken en als ik me morgen dan beter voel vullen wij de koelkast voor hun rn halen we alsnog het legokasteel voor Evie." Emma knikte. "Weet ik en zal ik doen. Ik neem mijn airup straks mee en een plakje ontbijtkoek voor onderweg." Ze grijnsde. "Van haar heb je dus dat bezorgde."

Joey

"Gwen... Leef vandaag in het hier en nu. Gisteren is geweest en we zien wel wat er morgen gaat komen. We kunenn ons wel druk gaan lopen maken maar we hebben ons er alleen zelf mee en Hailey heeft er ook niks aan als wij ons druk maken." Joey glimlachte naar Allie. "Gezellig zo hé moppie." Joey knikte. "Ja,rot voor haar. Hopelijk knapt ze snel op." Joey zwaaide naar Evie. "Wauez Eef wat goed. Knap hoor. Dat kan papa niet. Maar kijk eens wie er naar huis mochten."

Mike
Mike beet op zijn lip. Net als zijn moeder was hij fel tegen liegen. “Okee vooruit. Maar we gaan het dan wel echt vertellen.” En hij pakte wat spullen bij elkaar en keek even naar Emma. “Ik denk het. Al kookte mijn vader vaak soep voor ons als we niet lekker waren. Ze waren allebei op hun eigen manier zorgzaam.” Hij dacht na. “Dat is geen gek idee. Dan kan Jenny ook eindelijk de tweeling ontmoeten. Misschien kunnen we wel aan John en Freek vragen of zij het kasteel willen ophalen? Dan bouwen we die vanavond met Evie?”

Evie
Evie keek op toen haar vader liet zien wie er waren. “Jaaa!” Juichte ze en ze maakte van blijdschap nog een salto. “Jullie mogen alleen nog niet naar huis. Want we moeten eerst opa nog halen en nog wat dingen regelen.” En ze keek even naar haar ooms. “Lieverd ik denk dat het feestje vanavond pas gaat beginnen. Want tante Emma is ziek en dus gaan wij samen jou kasteel ophalen nadat we opa Boek hebben gehaald.” Evie trok een beteuterd gezicht. “Maar ik dacht dat we nog verrassing zouden regelen?” Ze hadden een taart laten maken voor de tweeling als verrassing voor haar ouders. John knikte en fluisterde wat in haar oor. Evie glimlachte. “Oke doen we dat. Jullie kunnen gewoon naar huis zo hoor papa en mama.” En ze keek even geheimzinnig naar haar ouders. Oom John grinnikte. “Nou Gwen en Joey, jullie kunnen veilig jullie huis in.”

Emma

"Beloofd. We gaan straks naar het ziekenhuis en daarna gaan we op visite bij Gwen en Joey en vertellen we het nieuws. Hopelijk krijgen we foto's mee van de echo om te laten zien." Emma schoot in de lach. "Dat deed mijn moeder dus ook. Maar zelf gemaakte soep is wel altijd nog het beste medicijn als je ziek bent." Emma knikte. "Nou twee vliegen in een klap."
Emma knikte. "Is goed." Ze schraapte het laatste beetje yoghurt uir de kommetje. Het smaakte niet maar het zat er wel in.

Joey

Joey werd zelf vrolijk door de enthousiaste Evie.. Joey trok een wenkbrauw op. "Oh, jeey. En nu?" Die was duidelijk wat van plan met de ooms. Of die spande samen met Mike en Emma. Maar Emma was ziek dus.. "He, gelukkig. Nou paps is nu wel heel benieuwd wat jullie van plan zijn allemaal. We wachten in spanning af. Dikke smakkerd door de telefoon heen en we zien je straks lieverd. Ga maar nog flink veel lol maken met je ooms em Mira. Wij zullen Allie en Hailey een kusje geven namens jou. Doei prinsjes!"

Mike
“Dat is zeker waar. Al kan ik nooit de soep die mijn vader maakte evenaren.” Hij dronk zijn koffie leeg en ruimde de tafel af. “Ja precies. Ik app Jenny zo wel eventjes om het te vragen. Dan moet ze zelf even met Joey overleggen hoe en wat. Daar ga ik niet tussen zitten.” Hij pakte zijn spullen en deed een jas aan. “Zo ben je er klaar voor schatje?” En hij hielp haar met staan en deed haar jas bij haar om.

Gwen
Ze zwaaide nog eventjes en hing toen op. Marit kwam met hun bestelling en Gwen keek even naar Joey. “Ik ben benieuwd wat die allemaal hebben bedacht. Heel eerlijk hoop ik niks geks. Merk ook wel dat afgelopen maand er mentaal gewoon echt in heeft gehakt.” Ze nam voorzichtig een slok van haar koffie. Gwen dwaalde even in gedachten en keek dromerig naar haar meisjes. “Ze zijn perfect.” Plots begon Allie te huilen. Gwen tilde haar uit de maxicosi en rook even aan haar onderkant. “Pfoe madame heeft flink gepoept. Ik ga haar even verschonen.” Ze stond op en liep met Allie en de luiertas naar de wc.

Emma

"Ik wil jou kookkunsten niet beledigen maar dat is zeker waar. De soep was je vader is echt godelijk. Ik heb hem toen laatst om zijn resept gevraagd maar hij zei dat hij altijd maar gewoon wat doet." Emma knikte. "Hopelijk hebben zij tijd om langs te gaan." Emma liet zich overiend helpen en in haar jas helpen. "Ja en. Nee. Ik vind het oprecht een beetje spannend.:

Joey

Joey schoot in de lach. "Het zal vast wel meevallen. Waarschijnlijk hebben ze het hele huis versierd en wat lekkers gehaald om het te vieren. Misschien dat de grote verassing nog een cadeautje is voor de meiden. Het is kn elk ge al geen surprise party want we weten dat ze iets geregeld hebben." Joey begon aan zijn gebakje. "Dit heb ik gemist de afgelopen maand." "Omdat jij perfect bent en ze lijken op hun mama." Joey knikte. "Jeetje,Alliecat. Je stinkt echt. Hoe kan zo klein baby'tje zo een stank produceren?"

Mike
“Dat is waar. Al kan ik op mijn manier prima koken.” Mike deed zijn eigen jas aan en maakte de deur open. Hij checkte of hij alles had en begeleidde toen Emma naar de auto. “Mijn vader doet alles op gevoel. Als je vraagt zeg pap waarom doe je het zo? Zegt ie gewoon op gevoel.” Mike grinnikte even en maakte de autodeur voor Emma open. “Het komt goed lieverd. Heb vertrouwen. Ik ben bij je, samen kunnen we dit.”

Gwen
“Ze lijken ook op papa. En papa is ook perfect.” Ze begon te lachen. “Je staat nog versteld van wat baby’s allemaal kunnen produceren. Nou ik ga snel Allie verschonen.” En ze liep nu echt naar de wc en niet veel later kwam ze terug met een schone Allie. Ze zette Allie op schoot en gaf haar haar speentje. Hailey sliep nog diep. Iets wat Gwen wel fijn vond want Hailey had onrustig geslapen vannacht. Ze at verder van haar chocoladetaart en keek naar Joey. “Had jij Jenny al geappt dat we naar huis mochten vandaag? Misschien dat zij en Nina het ook leuk vinden om te komen vanavond.”

Emma

"Jij kan meer dan prima koken. Ik waardeer jou kookkunsten echt. Vooral gezien we beide houden van gekke eetcombinaties. Zelfs Evie is dol op jou wraps." Samen liepen ze naar de auto. Ze stapte in en haalde een paar keer diep adem. De laatste keer dat ze naar de verloskundige gingen kregen ze te horen dat Engel was overleden. Emma knikte. "I know. Ik moest alleen... de laatste keer dat we er waren kregen we slecht nieuws. Mijn gedachten dwaalde even af naar ons sterrenmeisje." Ze slikte even. "Laten we maar gaan. Ik wil ons kleintje zien."

Joey

"Naja ik wil biet naast mijn schoenen gaan lopen maar dat is natuurlijk wel waar.",zei die overdreven en schoot zelf in de lach. Joey kneep zijn neus dicht. "Ik vind dit nu al het nu minste aan het hele ouderschap." Hij hield Hailey in de gaten terwijl Gwen, Allie was verschonen. Hij dronk rustig van zijn koffie en keek op toen Gwen terug kwam. "Ah, daar zijn ze weer." Joey schudde zijn hoofd. "Nee, nog niet. Ik al het meteen even doen."
Hoi Jenny. Wij wilde jou en Nina uitnodigen nu de tweeling vandaag thuis komt om op kraamvisite te komen vanavond. Ik hoor van je. Liefs, Joey Hij had het appje net pas verstuurd of hij kreeg al een appje terug. Hoi Joey. Wat onzettend fijn om te horen. Mike appte al. Gezien Emma ziek is vroeg hij of wij misschien in hun plaats konden komen. Nina en ik waren van plan eind de middag langs te komen en dan wilde wij een warme maaltijd voor jullie bereiden. "Jenny en Nina willen eind van de middag langskomen en dan voor ons koken. Is dat oké?"

Mike
Hij begon te lachen. “Oke dat is waar. Maar weet je Evie lust ook zo’n beetje alles. Dus daar heb ik gewoon mazzel mee.” En hij stapte in de auto en legde zijn hand op haar been. “Ik snap dat er allerlei herinneringen weer naar boven komen. En dat je dat moeilijk vindt. Maar je bent sterker dan die herinnering. Kijk eens naar alles wat we hebben overwonnen. Wij kunnen dit aan.” En Mike gaf haar nog een kus en reed toen richting het ziekenhuis. “We gaan zo kennismaken met onze baby.” Ook Mike zat met een dubbelgevoel achter het stuur. Aan de ene kant was hij blij dat het gelukt was om weer zwanger te raken maar aan de andere kant dacht ook hij terug aan de herinnering van Engel.

Gwen
Gwen rolde met haar ogen. “Niet zo opschepperig doen. Maakt je onaantrekkelijk.” En toch begon ze te lachen. Ze wiegde Allie rustig heen en weer en nam een hap van haar gebakje. “Hmm ik ben echt dol op de taarten van Harry. Hij was daar erg goed in. Gwen keek op toen Joey het appje van Jenny voorlas. “Super lief dat ze dat willen doen. Zeg maar dat dat helemaal okee is. Ik vind het leuk om hun weer te zien. Ze mogen zelf even kijken wat ze willen maken. Volgens mij hebben we nog spaghetti en saus in de voorraadkast staan dus dat mogen ze ook maken.”

Emma

"Ja, gelukkig is Evie geen moeilijke eter. Ik hoop dat wij later geen moeilijke eters krijgen. Dat zou ik best een dingetje vinden als je beperkt wordt in je mogelijkheden om te koken
We eten nu al soms niet wat we moeten eten." Emma knikte. "We zijn er inderdaad sterker uit gekomen. We hadden beide de vakantie naar hawai echt nodig om weer dichter tot elkaar te komen. Dat we er zwanger van terug zouden komen had ik in mijn wildste dromen nog nier durven dromen.:" en kuste Mike terug. Emma staarde onderweg maar buiten en at haar ontbijtkoek die ze had meegenomen voor onderweg. Emma knikte. Na een stukje rijden arriveerde ze bij het ziekenhuis. Ze stapt uit, wachtte op Mike en pakte toen zijn hand stevig vast waarma ze naar binnen liep en zich op de juiste afdeling melden.

Joey

Joey schoot in de lach.."Sorry, ik kon het niet laten." Joey knikte. Net op dat moment kwam Marit aangelopen. "Is alles naar wens?" Hij knikte. "Harry zijn taart is weer godelijk." "Zal ik een foto van jullie maken? Dit moment moet natuurlijk wel vast worden gelegd. De eerste keer bij Moeke." Joey gaf zijn telefoon af zodat Marit een foto kon maken. "Jaa, helemaal leuk. Ik zal jullie verder laten." Hij dronk het laatste beetje koffie op. "Ik zal het doorgeven." En appte Jenny toen terug.

Mike
Mike parkeerde de auto en liep met Emma aan de hand mee naar de afdeling. Herinneringen dwarrelde naar boven. Sowieso vond hij ziekenhuizen vreselijk. Sinds dat zijn moeder vaak naar het ziekenhuis moest kwam hij er gewoon liever niet maar er zat gewoon niks anders op. Hij ging zitten en wachtte tot ze werden opgeroepen. Dokter Jansma kwam aangelopen. “Mike, Emma jullie mogen met mij mee lopen.” Hij stond op en begeleidde Emma mee naar de spreekkamer.

Gwen
Gwen was blij dat hier een foto van werd gemaakt en ze glimlachte. Ze zette Allie weer in de maxicosie en ging weer zitten. “Ik ben zo benieuwd hoe ze hun kamertje vinden. Jij en Mike hebben echt een mooie muurschildering gemaakt van Bambi.” En ze glimlachte en nam nog een laatste hapje van haar taart en dronk haar koffie uit. Gwen haalde een hand door haar haar. “Zullen we zo richting huis? Ik ben ook wel moe. Het is allemaal veel geweest dit alles. Al vind ik het wel fijn om weer wat meer van de wereld te zien.”

Emma

Emma stond op en pakte Mike zijn hand stevig vast terwijl ze dokter Jansma volgde naar de spreekkamer. Zenuwachtig ging ze zitten. "Zo, welkom. Jullie komen voor een echo. Hebben jullie al een test gedaan?" Emma knikte. "Die haf ander halve maand aan." Dokter Jamsma nodigde Emma uit om op de bank te komen liggen. "Heb je zwangerschapskwaaltjes?" Weer knikte Emma.."moe en misselijk. Dat had ik de eerste keer ook. In eerste instantie dachten we ook niet aan een zwangerschap omdat we best een roerige tijd achter de rug hadden. We pasten op ons nichtje gezien haar ouders in het ziekenhuis verbleven bij hun te vroeg geboren tweeling." De assistente van Jansma voerde de informatie in op de computer. De dokter zelf begon Emma te onderzoeken. Eerst de hartslag. Emma begon te huilen toen ze het hartje hoorde. Hun kindje leefde. Ze waren echt zwanger. Vervolgens volgde de echo. "Nou dat ziet er keurig uit. Ik schat je inderdaad op zo een 6 weken. Ik schrijf je dezelfde medicatie voor als vorige keer. Mocht er iets zijn bel gerust. Anders zie ik jullie over twee weken. Mijn assistente pland een afspraak met jullie in en zal wat foto's afdrukken. Nogmaals gefeliciteerd met jullie wondertje." Emma schudde de dokter de hand. Ze staarde naar het scherm. Hun wondertje.

Joey

"Ik hoop ook dat ze er heerlijk in gaan slapen want die bedjes in elkaar zetten was een hele klus. Wat een bouwpakket. Mike zijn tekening maakt het wel helemaal af." Joey knikte. "Dan gaan we lekker. Ik zal om de rekening vragen." Hij stak zijn hand op en Marit kwam aangelopen. "Mogen we de rekening." Marit:"Van de zaak. Als jullie maar beloven gauw terug te komen en dan Evie meenemen." Joey stond op. "Doen we. Dank je Marit." Hij tilde de maxicosi met Hailey op. "Zo op maar huis."

Mike
Hij liet vooral Emma het woord doen. Zij kon het beste vertellen wat er aan de hand was en hoe ze zich voelde. Al die tijd hield hij haar hand vast. Toen kwam het moment van de echo. Hij hoorde het hartje en begon tegelijkertijd met Emma te huilen. Toen kwam hun kindje. Een klein wondertje. Hij kneep in Emma haar hand. “We worden weer ouders schatje. Ons kleine wondertje. Het is allemaal goed.” En hij gaf Emma een kus en slikte. Hij was zo blij dat alles goed was. “We kunnen een foto van deze kleine in een kaart doen als bewijs voor Gwen en Joey.”

Gwen
“Dat gaat helemaal goed komen schat. Ik ben alleen bang dat Allie bij Hailey in het bedje wilt slapen. Ze week in het ziekenhuis ook geen moment van haar zijde.” Verbaasd keek ze naar Marit. “Maar Marit…” Marit keek haar streng aan. “Geen gemaar. Ga nu lekker genieten van jullie gezinnetje goed.” Gwen knikte. Ze deed haar jas aan en tilde nu de maxicosi met Hailey erin op en liep alvast naar de deur. Ze wilde zo snel mogelijk lekker naar huis.

Emma

"Ja, oms klein wondertje. Zo mooi en bijzonder. We kregen echt een boodschap door van ons meisje." Ze keek nogmaals naar het scherm.."Dank je,Engel.",fluisterde ze zacht. Ze kuste Mike terug en wreef over de buik. Langzaam kwam ze van het bed af. Ze keek op maar Mike. "Dat is een hé leuk idee. Ik ben zo benieuwd naar Gwen naar reactie en natuurlijk van Evie en straks onze familie." De bezorgdheid trok langzaam weg in een grote glimlach. "Laten we mijn medicijnen ophalen en dan een kaart kopen. Daarna zou ik graag nog even slapen. Ik ben moe en de spanning komt eruit."

Joey

Joey haalde simpelweg zijn schouders op. "Dan leggen we ze toch gewoon samen in een bedje. Als ze dan rustig slapen. Ze leren uiteindelijk heus wel in hun eigen bedje te slapen. Of ik haal een zijkant van hun bedjes en we schuiven de bedje tegen elkaar. Dan liggen ze ook dichterbij elkaar. We zien wel hoe het loopt." Joey zei nog gedag en volgde toen Gwen naar de uitgang. Hij zette Allie achterin en stapte toen achter het stuur. "Zo, we gaan lekker naar huis. Laten papa en mama jullie je mooi kamertje zien."

Mike
Mike keek haar aan. “Een teken uit de hemel schatje.” En hij gaf haar een kus. Hij hielp haar met van de bank afkomen en keek even naar het scherm. “We zijn echt zwanger schatje.” En hij pakte de foto’s aan van de assistente. “Dankjewel.” Zei hij nog en maakte de deur open voor Emma. “Dat is goed. Dan rijden we gelijk door naar het centrum. Dan app ik straks wel eventjes dat alles beter met je gaat en dat we vanavond langs komen. Ik begreep van Jenny dat Joey al contact had gezocht en dat ze vanavond koken voor Joey en Gwen.”

Gwen
“Dat vind ik wel een goed idee. Dat we er een groot bed van maken. Dan kunnen ze toch tegen elkaar aan liggen.” En ze zette Hailey in de auto. Na een stukje rijden kwamen ze dan eindelijk thuis. Er welde tranen op in haar ogen toen ze voor de deur stonden van hun vertrouwde appartement. Ze maakte de deur open en stapte naar binnen. Binnen keek ze haar ogen uit. De woonkamer was versierd met roze slingers en ballonnen. Er hing een doek met: Welkom thuis Allie en Hailey! Gwen keek naar Joey. Het ontroerde haar dat haar broer, Freek, Emma en Mike dit allemaal hadden geregeld. Haar blik ging naar Hailey. “Welkom thuis kleintjes.”

Emma

Emma knikte en slikte. "We gaan dit gewoon nog een keer meemaken. Het voelt zo onwerkelijk. Alsof ik een droom beleef en elk moment wakker kan worden." Emma dankte de assistente. Ze liepen de kamer uit. Emma knikte. "We moeten alleen mijn medicatie nog even snel ophalen bij de apotheek beneden. Fijn dat Jenny en Nina willen koken. Ze zouden ook zeker staan te springen om hun nichtjes te ontmoeten. Wij hebben ze ook al veel te lang niet meer gezien." Ze pakte Mike zijn hand vast en liep naar de lift zodat ze naar beneden konden langs de apotheek.

Joey

Joey knikte. "En werkt het niet dan kunnen we de zijkant er zo weer opschroeven." Joey reed heel voorzichtig naar huis. Hij wilde de kleintjes nier wakker maken. Eenmaal thuis aangekomen haalde hij een van de maxicosi's uit de auto en liep naar binnen. Joey keek om zich heen "Wat super lief ze hebben alles versierd. Kijk dat spandoek dan." Joey zette de maxicosi op de grond en haalde Allie eruit. "Welkom thuis meisjes. Welkom thuis." En liep met Allie op zijn arm een rondje door de woonkamer.

Mike
“Maar dit keer hebben we straks wel een kindje in onze armen.” Hij kuste haar. “Het is geen droom lieverd. Het is echt.” En hij liep met haar mee. Mike knikte. “Jenny keek er ook echt naar uit om tante te worden voor de tweede keer en dan van een tweeling dat vond ze al helemaal bijzonder. Ze hadden leuke dingen gekocht voor de tweeling. Jenny wilde onder andere aanbieden om een portret te tekenen die ze dan kunnen ophangen. En nog wel meer dingen.” Ze liepen naar de apotheek en Mike hield Emma haar hand vast. “Wil je nog wat drinken of wil je zo lekker naar huis?”

Gwen
Gwen keek naar het spandoek. “Echt ik vind dit zo onwijs lief.” En ze haalde Hailey uit haar maxicosie en deed haar jasje uit. Ze keek haar meiden aan. “Dit is allemaal speciaal voor jullie. Jullie zijn nu al zo geliefd en dan zijn jullie nog klein.” En ze ging zitten en wiegde Hailey zachtjes heen en weer. Gwen begon zachtjes te huilen. Het ontroerde haar allemaal zo maar het was ook de spanning die er uit kwam.

Emma

"Amen. Ik kan niet wachten. Het lijkt nog zo bizar ver weg. Maar ergens ben ik er ook klaar voor om straks echt mama re zijn. Zelfs de poepluiers en slapeloze nachten neem ik voor lief. Het was altijd al mijn droom om moeder te worden en nu komt die droom echt uit." Emma knikte. "Ze heeft flink uitgepakt zo te horen. Wat super lief dat ze een portret voor Joey en Gwen wilt maken." Emma ging in de rij staan om haar medicijnen op te halen. "Liever naar huis."

Joey

"Me too. Dit had niet gehoeven." Joey knikte. "En zo onwijs welkom. Iedereen heeft zo enorm uit gekeken naar jullie thuiskomst." Joey legde Allie in de boc en ging toen op de bank bij Gwen zitten. Hij trok haat voorzichtig naar zich toe. "Oh liefje toch. Kom hier!" Hij wreef troostend over de rug. Allie begon te huilen. Hij stond op. "Sorry. Jij wilt natuurlijk ook lekker knuffelen. Kom maar moppie." En ging met Allie op schoot weer zitten.