You are perfect to me

Joey/Emma

"Zo voelt het wel een beetje,ja. Alsof ik onderdeel ben van het feit dat Roy is vreemd gegaan. Als Roy mijn manger niet was geweest dan had je hen biet betrapt." Emma:"Of het was door gegaan. Voel je niet schuldig voor de fout die jullie vader is begaan. Ik praat het niet goed maar het is niet jullie schuld." Ze stond op en omhelsde Joey en Jenny beide. Ze keek Jenny aan. "Het spijt me dat jullie dit hebben moeten meemaken. Ik had niet door dat het Mike zo diep zat. Mike... hij zal gewoon altijd pas als laatste aan zichzelf denken maar nu... dit had niet zijn straf moeten zijn daarvoor." Emma schrok even. Ze zag Joey naar haar kijken. "Ga maar! App ons als doe bij is dan komen we even gedag zeggen. Morgen komen we dan langer op bezoek zodat hij vandaag goed lan rusten. De meisjes slapen maar ik zal ze een kus van je geven." Emma knikte. "Dank je. Ik hou jullie op de hoogte."

Jenny
Jenny schudde haar hoofd. “Ik heb het mijn vader vergeven. Ik vergaf het hem toen mijn moeder hem vergaf. Vergeten doe ik niet maar vergeven wel. Mike is dan wel tien jaar ouder dan ik maar ik had nooit gewild dat Mike voor mij zou zorgen. Ik weet alleen niet of het verstandig is om Mike met mijn vader te laten praten.” Ze gaf Joey en Emma een omhelzing. “Emma, als kind heeft hij verschillende operaties aan zijn hart gehad. Hij was een tikkende tijdbom. Nu is ie hopelijk geholpen door die ICD.” Ze keek naar haar nichtjes en knikte. Samen met Emma en Nina liep ze de kamer uit en liepen naar de uitslaapkamer. Daar werden ze door een zuster begeleid naar Mike. Ze bleef staan. Mike lag nog aan de beademing maar zijn hart klopte rustig. De zuster keek hen aan. “We laten hem nog even aan de beademing. Hij heeft het zwaar gehad tijdens de operatie. We hopen hiermee dat hij zelf wakker gaat worden. Hij hoort alles, is zich bewust van alles dus je kan tegen hem praten.”

Gwen
Gwen keek de meiden na. Ze keek toen naar Joey. “Moeten wij niet met Roy praten? Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het Jenny of Emma te laten doen. Die moeten zich nu focussen op Mike.” Gwen aaide haar dochters door hun haren en gaf ze een kus. Hailey bewoog even een handje maar sliep daarna rustig verder. “Ik blijf wel hier bij de meiden. Ik laat het je weten als ze opgehaald worden.” Ze keek Joey aan. “Roy is ook jou vader, misschien luistert hij wel naar jou.”

Emma

"Dat snap ik. Ik zou het ook niet zomaar kunnen vergeten. Ik vind het wel moedig van je dat je je vader hebt vergeven." Emma knikte. "Dat snap ik. Voel je je niet schuldig,Jenny. Een eetstoornis is een ziekte. Je kon er niks aan doen dat je zo met de dood van je moeder omging." Emma zuchtte. "Hij moet toch ooit eens met zijn vader gaan praten. Anderd blijft het tussen hun instaan." Emma liep met haar zusje en Jenny naar de uitslaapkamer waar Mike lag. Ze slikte toen ze hem zag liggen en het duurde even tot ze de moet verzameld haf om naar binnen te lopen. Ze ging naast hem in de stoel zitten en hield zijn hand vast. "Hoi liefje ik ben bij je. Alles is goed gegaan. Jenny en Nina zijn hier ook. Joey en Gwen komen gedag zeggen als je wakker bent."

Joey

Joey haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet. Na wat ik net gehoord hebt ben ik eerder in staat om Roy de wind van voren te geven en hem te vragen hoe hij Mirjam ooit heeft kunnen bedriegen terwijl ze op haar sterfbed lag. Ik snap niet hoe zij hem heeft kunnen vergeven. Misschien dat ze rust wilde voor ze ging en vrede wilde voor de kinderen. Ik snap dat Mike nog steeds boos is en het geen plek kan geven." Joey knikte. "Ik zal het bellen." En pakte zijn mobiel uit zijn broekzak om Roy uit te nodigen zijn kleindochters te komen bezoeken en te praten.

Mike
Mike hoorde in de verte de stem van Emma. Hij hoorde haar zeggen dat ze bij hem was. Hijzelf was ver weg. “Mikey.” Hoorde hij een stem zeggen. In zijn herinnering was er maar een iemand die hem zo noemde. In zijn droom draaide hij zich om en zag zijn moeder staan. Haar lange rode haren waren er weer en ze had een natuurlijke gelaatskleur. “Mam?” Zijn moeder glimlachte warm naar hem. “Dit kan niet. Je bent er niet meer.” Zijn moeder reikte hem de hand en hij raakte haar aan. Ze was het echt. “Hoe kan dit?” Vroeg hij. “Je bent in coma lieverd. Ze hebben je geopereerd weet je nog?” Mike dacht na. Iets stond hem vaag bij. “Je dacht aan mij en nu ben ik er. Ik ben er altijd al geweest Mikey.” Mike knuffelde zijn moeder. “Ik mis je zo, ik zou willen dat je weer bij ons was.” Zijn moeder keek hem verdrietig aan. “Ik ben er nog steeds alleen niet in levende lijven. Ik ben nooit weggegaan.” En ze pakte hem bij zijn kin vast en dwong hem haar aan te kijken. “Je moet met papa praten lieverd. Je was al een tikkende tijdbom maar nu nog meer. Dit kan niet zo doorgaan. Je wordt vader. Je gaat trouwen. Laat alsjeblieft je boosheid los.” Mike snoof. “Hij liet je in de steek en ik heb….Ik heb geen afscheid van je kunnen nemen.” Zijn moeder raakte zijn wang aan. “Niet op de manier die je wilde. Je vader heeft mij niet in de steek gelaten. Ik heb hem gezegd toen ik de eerste keer ziek werd dat als ik er niet meer ben dat hij niet moet gaan tobben. Hij moet weer gelukkig worden.” Mike keek zijn moeder aan. “Dat was als je er niet meer zou zijn. Hij deed het toen je er nog was.” Zijn moeder zuchtte diep. “Michael het is niet okee dat geef ik toe maar je vader had ook verdriet. Ik was al heel lang op. Ik snap dat je het niet kunt vergeten maar probeer hem te vergeven. Alsjeblieft.” Ze keek hem smekend aan. “Doe het voor Jenny en Emma.” Mike hoorde de stem van zijn zusje iets zeggen. Hij keek naar zijn moeder die langzaam vervaagde. “Ik blijf altijd bij je.” En ze verdween. Mike hoorde weer het gepiep van de apparaten. Hij kneep in Emma haar hand en deed langzaamaan zijn ogen open.

Gwen
Gwen keek Joey aan. “Misschien heeft je vader wel met Mirjam er over gesproken. Je weet niet wat ze met elkaar besproken hebben toen ze ziek werd. We gaan nu af op de informatie die we van een ander krijgen. Een verhaal heeft twee kanten.” En ze keek even naar haar meisjes die lekker lagen te slapen. “Owja de moeder van Thijs heeft nog een foto gestuurd.” En ze liet Joey een foto zien van Evie en Thijs die helemaal onder het ijs zaten maar aan het stralen waren. “Ze heeft een leuke dag.” Ze hoorde Joey met Roy bellen en hoorde hem zeggen dat hij er aan kwam.

Emma

Emma schrok van de kneep in de hand. "Mike?" Ze streelde Mike door zijn haren. "Liefje, ben je wakker? Knijp dan nog eens in mijn hand of doe je ogen open. Ik snap dat je moe bent maar we willen allemaal weten of het goed met je gaat."

Joey

"Oké.. daar heb je wel gelijk in maar ik kan gewoon niet geloven dat Roy hier toe in staat was ook al zou Mirjam gem toestemming hebben gegeven in na haar overlijden opnieuw de liefde toe te laten. Roy zei altijd dat Mirjam zijn grote liefde was en gelukkig was met zijn kinderen." Joey streelde de slapende Hailey en Allie door hun haten. "Leuke foto. Gelukkig heeft Evie het naar haar zin." Joey verbrak de verbinding. "Hij zal hier zo snel mogelijk zijn." En ging op een stoel zitten.

Mike
Mike kneep nog een keer in Emma haar hand en deed zijn ogen open. Hij wilde wat zeggen maar het lukte niet. Een zuster kwam binnen. “Aaw goed je bent wakker.” En ze haalde hem van de beademing af en deed een zuurstofslangetje in zijn neus. “Kom rustig bij meneer de Wit. Dan brengen we je zo wel naar uw kamer.” Mike keek verdwaasd om zich heen. Het voelde alsof hij was overreden. Hij keek naar Emma. “Wat is er gebeurd?” Vroeg hij zwak.

Gwen
Gwen keek Joey en pakte zijn hand vast. “Lieverd je pa hield ook veel van Mirjam dat zag ik aan zijn ogen telkens als hij het over haar had. Ik praat niet goed wat hij gedaan heeft maar hij had het ook moeilijk. De vrouw waar hij verliefd op werd was niet meer die vrouw. We moeten het ook van zijn kant bekijken.” Ze knikte en keek naar de meiden. “Ik ben ook blij dat Eefje een leuke dag heeft. Dat heeft ze verdiend.” En ze stond op maar kromp even ineen. Het litteken van de keizersnede deed soms nog pijn. “Ik ga even wat te drinken halen, wil je ook?”

Emma

Emma kneep terug in Mike zijn hand. "Rustig. Wordt eerst even wakker. Ik blijf bij je,maak je daar maar niet druk om en ik het gaat goed met mijn onze kleine worm." Emma zag dat er een zuster binnen kwam die Mike van de beademing af haalde. "Ze hebben je geopereerd. Een ICD geplaatst. Weet je nog wat er gebeurd is waarom je nu in het ziekenhuis ligt?",probeerde ze uit te leggen.

Joey

"Ja maar.. sorry ik snap het gewoon niet. Mijn hoofd kan er niet bij. Als het gebeurt dat jij ziek wordt en op sterfbed komt te liggen dan zou ik alleen maar aan je zeide kunnen waken. Waarschijnlijk zou ik geen eens een nieuwe liefde willen ook al zou je dat toestaan." Joey knikte. Hij tilde Allie op die wakker begon te worden. Joey knikte. "Zwarte koffie,graag maar doe rustig aan."

Mike
Hij kreeg een bekertje water voor zijn gezicht en nam een slok. De zuster zette het op het nachtkastje neer. “Goed drinken en rustig bijkomen.” Hij keek de zuster na en keek toen naar Emma. Hij was blij te horen dat het met de kleine goed ging. Hij probeerde zich te herinneren wat er allemaal gebeurd was. “Nee ik weet het niet meer.” Zei hij hees.

Gwen
Gwen liep naar Joey toe en gaf hem een kus. “Ik snap dat jij dat niet doet en dat waardeer ik. Ik zou dat ook niet kunnen. Maar iedereen is anders. We weten niet wat zijn verhaal is. Mirjam was eerder ziek geweest. Je weet niet wat ze toen hebben besproken. Maar dat Mike nooit afscheid van zijn moeder heeft kunnen nemen vind ik het allerergste.” Ze slikte. Ze gaf Allie een kus en liep richting de automaat die in de wachtkamer stond. Ze had niet gezien dat Roy kort nadat ze weg was gegaan de kamer van Hailey en Allie in liep.

Emma

"Ik zal er op letten. Dank u wel.",zei ze tegen de zuster. Ze keek de zuster na. Emma pakte Mike zijn hand vast. "Het is oké. Ik vertel het nog wel. Kom eerst rustig bij." Ze ging op het randje van zijn bed zitten. "Mag ik erbij kruipen? Ik wil even je stevig armen om mij heen voelen en dicht bij te zijn. Als dat gaat." Ze was namelijk nog steeds flink ontdaan door wat er vandaag was gebeurd.

Joey

Joey slikte. "Mij ook. Ik wist dat hij het er moeilijk mee had maar dat hij nooit afscheid heeft kunnen nemen. Ik vraag me af of hij dat wel aan Emma heeft verteld gezien Emma ook aardig verbaasd leek te zijn. Ik hoop dat dit gewoon een keerpunt voor iedereen is en er nu bepaalde zalen uitgesproken kunnen worden. Zodat iedereen het achter zich kan laten." Joey kuste Gwen vluchtig en keek haar toen na. Hij stond met zijn rug naar de deur toe met Allie te knuffelen zodat hij Hailey ook in de gaten kon houden waardoor hij in eerste instantie Roy niet binnen hoorde komen. "Je wilde praten.",hoorde hij opeens achter zich. Joey draaide zich om. "Dat wilde ik inderdaad. Over jou,Mike en Mirjam. Over wat er is gebeurd waardoor Mike geen afscheid kon nemen. Ik zal maar niet zeggen wat ik van de hele situatie vind. Maar... Je nort met Mike gaaan praten pa. Het is tijd dat er dingen worden uitgesproken want blijkbaar zit het Mike nog steeds dwars en doet het hem meer dan hij laat blijken. Niet alleen voor jullie zelf maar ook voor je kleinkind is het beter als jullie met een schone lei verder kunnen. Anders blijft dit altijd tussen jullie instaan."

Mike
Mike schoof een stukje op. Hij vertrok even zijn gezicht maar trok voorzichtig Emma tegen zich aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen. “Ik weet niet precies wat er is gebeurd net. Het spijt me Emma. Het spijt me dat ik je niet verteld heb dat ik nooit afscheid van mijn moeder heb kunnen nemen. Ik beloof je dat het anders gaat worden.”

Roy
Roy ging zitten. Hij wist dat Joey hier ooit achter zou komen. Hij merkte alleen dat hij boos werd. “Je hebt geen idee hoe het voelt als de persoon waar jij je hele leven van hebt gehouden ziek wordt. Je hebt geen idee hoe machteloos je je voelt. De grond verdwijnt onder je voeten. Toen Mirjam ziek werd heb ik talloze gesprekken met haar gehad. Ik ben er altijd voor haar geweest tot ik een ander ontmoette tijdens een meeting voor mensen met zieke of overleden partners. Ik ben vanaf dat moment open geweest naar Mirjam. Mirjam was teleurgesteld maar snapte het wel. We hebben een goed gesprek gehad, ik wil het niet goed praten. Ik had nooit gewild dat Mike geen afscheid van Mirjam kon nemen. Ik..” Hij kreeg tranen in zijn ogen. “Ik wilde niet dat hij door een hartaanval hier kwam te liggen.”

Emma

Emma kroop dicht tegen Mike aan. Ze hield zijn hand vast en legde die op haar buik. "Mike. Het is oké. Echt! Het is alleen..... we hadden het inderdaad wel over je ouders toen je een hartaanval kreeg. Je viel plots neer. Ik blokkeerde.. ik heb wel de ambulance gebeld maar als Nina en Jenny er op dat moment niet waren geweest op de juiste plek dan had het langer geduurd voor er hulp was. Ik spijt me dat je nooit afscheid hebt kunnen nemen. We waren hert er over eens dat je met Roy moet gaan praten. Volgens mij zou Joey ook met hem gaan praten."

Joey

"Nee. Dat weet ik inderdaad niet." ,sprak die vel terug. "Ik kan er ook niet bij met mijn hoofd dat ik,in de ogen van je kinderen, Gwen ooit zou kunnen bedriegen. Gwen en de meiden zijn alles voor me." Joey ging zitten. "Niemand wilde dit en zag het aankomen. Emma zei dat het plots gebeurde. Zij had ook niet door dat het slecht met Mike ging en alles maar opkropte en niet los kon laten "

Mike
Mike keek naar Emma. Hij wreef over haar buik. Even deed hij zijn ogen dicht en zag weer flitsen. “Ik weet het weer. Sorry Emma dat ik je zo liet schrikken. Je hebt goed gehandeld.” Hij keek even naar zijn zusje die met tranen in haar ogen in de stoel aan de andere kant zat. “Ik moest het wel vertellen Mike. De reden waarom je zo boos bent.” Mike schudde zijn hoofd. “Het is al goed. Ik snap het wel.” Hij haalde diep adem en wreef even over zijn borst. Het deed nog steeds pijn. Jenny keek hem aan. “Wil je wat eten?” Mike dacht na. “Een breaker als het kan.” Jenny knikte en liep de deur uit. Mike keek naar Emma. “Komt mijn pa nog deze kant op? Ik weet niet of ik hem wil zien.”

Roy
Boos stond hij op. “Ik hield van Mirjam Joey. Zij was mijn wereld. De vrouw waar ik van hield bestond niet meer toen ze ziek was. Ik herkende haar niet meer.” Roy keek Joey aan. “Ik heb niet goed gehandeld naar mijn kinderen maar ik sta nog steeds achter mijn keuze dat ik een relatie heb met Susan. Nog steeds zie ik haar.” Roy keek zijn zoon aan. “Ik vergeef het mezelf niet dat Mike door mij geen afscheid van zijn moeder heeft kunnen nemen.”

Emma

Emma streelde Mike door zijn haar. "Ik weet het, het is oké. Ik ben inderdaad geschrokken maar ik weet dat je het vanaf nu andere gaat doen. Niet alleen voor mij maar ook voor ons kleintje en daar zal die ICD ook bij helpen tegen de hartritmestoornissen." Emma wenkte Jenny zodat ze haar em knuffel kon geven. "Gaat het ern beetje met jou? Ga anders even ern frisdr neus halen. Als jullie terug komen willen jullie dan een colaatje en een broodje meenemen voor mij? En stuurde Nina achter Jenny aan. "Nee. Hij wilde wel later komen als je volledig bij was gekomen. Joey en Gwen zou ik laten weten dat ze even konden gedag zeggen als je volledig bij was. Die zijn hier nog bij Hailey. Maar Hailey mag wel naar huis."

Joey

Joey zijn mond viel open. "Wat? Jenny en Mike weten dit toch wel?" Maar Roy zijn blik zei genoeg. "Pap! Serieus? Je moet ze dit vertellen. Je kunt dit niet geheim houden. Dan wordt het alleen maar erger." Joey slikte. "Je moet dit met Mike uitpraten. Niet nu maar wel zo snel mogelijk want dit blijft tussen jullie in staan en het vreet duidelijk aan Mike."

Mike
Mike knikte. “Is ook zo. Ik had deze operatie al veel eerder willen doen maar het kwam er gewoon niet van. Ook niet gezien de situatie met mijn moeder toen.” Mike schrok eventjes. “Waarom ligt Hailey hier? Er is toch niks ernstig aan de hand?” Hij was vergeten waarom Hailey hier in het ziekenhuis lag. Alles tot de operatie was een zwart gat geworden. Hij knikte. “Wat moet ik nou tegen mijn vader zeggen? Ik wil met hem een open en eerlijk gesprek. Ik wil niet meer boos op hem zijn maar door alles wat er gebeurd is is dat heel lastig.”

Roy
“Ik ga het ze vertellen Joey maar niet nu. We maken ons allemaal zorgen om Mike. Mike zijn gezondheid gaat voor maar ik beloof je dat ik met hem ga praten zodra dat kan.” Roy keek naar zijn twee kleindochters. Hij keek toen naar Joey. “Sorry Joey, ik hoop dat je het mij kunt vergeven.”

Emma

"Voel je niet schuldig,Mike. Jij kan hier ook niks aan doen." Emma slikte. "Hailey kreeg een aanval. Ze kreeg opeens grem lucht meer dus we hebben met spoed een ambulance moeten bellen. Maar inmiddels gaat alles weer goed en mag ze straks dus weer naar huis." Emma dacht na. "Precies dat. Vertel hem wat je dwars zit. Waarom je boos bent en hem niet kan vergeven."

Joey

Joey schudde zijn hoofd "Je hebt er eerlijk gezegd wel een lekker zooitje van gemaakt, Roy." En haalde een hand door zijn haar heen. Hij siste Hailey even die wakker begon te worden en jammerde. Joey keek zijn vader aan. "Ik kan niet goed praten wat je hebt gedaan maar ik sta hier volledig buiten. Ik vind wel dat je echt met Mike moet gaan praten als Mike is hersteld. Want dit blijft een ding wat tussen jullie instaat. Ik hoop gewoon voor jullie beide dat jullie het achter jullie kunnen laten en Mike je kan vergeven."

Mike
Mike keek even naar de muur naast hem en beet op zijn lip. “Jezus wat heftig. Wat moet dat schrikken zijn geweest voor zowel jou als Gwen. Fijn dat ze weer naar huis mag.” Hij schaamde zich. Hij was zo bezig met zijn eigen shit dat hij vergeten was in wat voor nachtmerrie Gwen en Joey zaten. Hij keek naar Emma. “Ik wil hem zeggen dat ik hem echt een nieuwe liefde gun maar ik had gewild dat ie er open over was geweest. Over wat hij met mama had besproken. Ik had niet weg moeten lopen…Als ik dat niet had gedaan had ik nog afscheid kunnen nemen van mama. Ik had…” Mike brak. Na twee jaar liet hij eindelijk alle emoties los.

Gwen
Gwen kwam terug met twee bekers in haar hand. Ze schrok toen ze Roy zag staan en liet bijna de hete koffie vallen. Ze keek naar Joey. “Sorry ik wacht wel op de gang.” Ze had op dit moment geen zin in haar schoonvader. Ze had tegen Joey gezegd dat elk verhaal twee kanten had maar ze kon het niet aan om er nu naar te luisteren. Ze zette de koffie neer en maakte aanstalten om naar de gang te lopen.

Joey

Joey keek naar zijn vader. "Sorry, momentje." En rende achter Gwen aan. "Liefje, wacht even." En hield Gwen tegen "Ik wil nog even met Roy praten. Ik app je wel als hij weg is. Ga anders bij Emma en Mike kijken. Nina appte namens hun dat Mike bijgekomen is. Ik kom daar wel heen." En gaf Gwen een kus.

Emma

Emma knikte. "Precies dat. Het gebeurde ook zo plotseling." Emma knikte. "Maar ook voor Evie. Ze zijn uiteindelijk toch nog met Evie wat leuks gaan doen tot ze een vriendje van school tegenkwam en met hem mee mocht om te spelen." Emma schrok en slikte even. Ze wist niet goed wat ze nu moest doen of zeggen en keek Jenny hulpzoekend aan.

Gwen
Ze keek twijfelend naar Roy. Snel liep ze naar binnen en gaf ze de meiden nog een kus. “Mama komt straks weer.” Ze keek Roy nog even kort aan. “Mijn moeder heeft overspel gepleegd toen ze nog getrouwd was met mijn vader. Ik kwam er achter toen ik wat aan haar wilde vragen en ik hun slaapkamer in kwam om te kijken of ze daar was. De deur was niet op slot dus ik kwam binnen. Wat ik daar zag heb ik haar nooit meer vergeven. Zij heeft ons gezin kapot gemaakt. Jij hebt niet alleen je gezin kapot gemaakt maar ook Mike het afscheid met zijn moeder afgepakt. Ik hoop dat je het jezelf ooit kunt vergeven want ik weet niet of Mike dat doet.” En ze gaf Joey nog een kus en liep toen weg.

Roy
Roy keek zijn schoondochter na. Hij wilde zeggen dat het hem speet dat haar moeder dat had gedaan maar wat hij had gedaan was nog veel erger. Hij had niet alleen overspel gepleegd toen zijn vrouw ziek was, het afscheid tussen moeder en zoon ontnomen maar ook een vrouw zwanger gemaakt die tien jaar jonger was dan hij. Niet dat het leeftijdsverschil erg was maar die vrouw scheelde tien jaar met Joey. Hij keek even naar zijn schoenen. “Ik heb het verpest. Ik….Het was niet de bedoeling maar Susan werd zwanger. We hebben een dochter van 2, Zari. Ik had het contact met Susan verbroken vanwege Mike en Jenny. Tot ze een halfjaar geleden weer in mijn leven kwam met Zari. Ik schrok. Ik had geen idee dat dit gebeurd was. In eerste instantie was ik boos. Ik snapte niet waarom ze niks tegen me had gezegd. Ze was bang dat ik zou zeggen dat ze abortus moest plegen maar dat kan ik niet. Ik wist meteen dat Zari van mij was en ik schrok gezien het leeftijdsverschil tussen mij en Susan. Maar ik heb het meisje in mijn armen gesloten. Mike heeft haar gezien, hij en ik hadden ruzie toen Susan met haar aan de deur kwam. Ik heb gevraagd of hij niks tegen Jenny wilde zeggen want dat wilde ik doen. Ik had hem dat nooit mogen vragen. Ik had het eerlijk moeten vertellen. Aan jullie alle drie.” En hij keek beschaamd naar beneden.

Mike
Jenny kwam naar hem toe en omhelsde hem. “Gooi het er maar uit Mikey.” En ze liet hem huilen. “Hij heeft een kind met haar.” Zei Mike zachtjes. Jenny schrok. “Hij heeft wat?!” En ze pakte Mike bij de schouders en keek hem geschokt aan. “Een kind. Een dochtertje. Zari van 2. Het was niet zijn bedoeling. We hebben een halfzusje. Ik mocht niks van hem zeggen tegen je.” Jenny haalde diep adem. “Ik ga naar buiten. Ik ben niet boos op jou Mike maar boos op papa. Hij had dit nooit van je moeten vragen.” Jenny liep de kamer uit en Nina snelde achter haar aan. Mike keek vol verdriet zijn zusje na. Hij wilde opstaan. “Jenny wacht. Alsjeblieft.” Maar de monitor begon te piepen. Een zuster snelde naar binnen en duwde hem weer in de kussens waarna ze morfine in zijn infuus spoot. “Jenny…Wa….” En hij viel weer in slaap. Net op dat moment kwam Gwen binnen. Gwen snelde naar Emma toe en nam haar stevig in haar armen.

Joey


Joey kuste Gwen terug. "Ik zie je zo bij Mike en Emma." En keek haar na voordat hij zich op Roy richtte. "Sorry voor Gwen. Dit komt voor haar ook hard aan na het overspel van haar moeder. Ze heeft al geen goede relatie met die vrouw. Maar.. ik hou wijselijk mijn mond en ik kan het haar eigenlijk niet kwalijk nemen. Je ziet gelukkig zelf ook in dat je er een puinhoop van heb gemaakt. Ik hoop dat Mike en Jenny je het kunnen vergeten en je gelukkig wordt met Susan en Zari in je leven. Ik moet dit even laten bezinken voor ik besluit om Susan en Zari wil ontmoeten."

Emma

"Jenny,wacht!" Maar haar schoonzusje was al weg met haar eigen zusje op de hielen. Emma viel in Gwen haar armen. "Ik kan dit niet meer,Gwen. Deze chaos. Het wordt steeds erger. Ik ben moe,zwanger en wil gewoon naar huis met Mike naast me in bed liggen en halverwege de film of aflevering van onze favoriete serie in slaap vallen. Ik weet niet wat Joey je al heeft verteld en wat je hebt opgevangen want ik vat het zelf allemaal geen eens meer. Wat ik snap is dat Roy heel wat uit te leggen heeft."

Roy
Roy keek naar Joey. “Ik snap het. Ik snap dat dit voor iedereen heftig is. Ik ga het niet goed praten wat ik heb veroorzaakt.” Roy keek naar zijn kleindochters. “Ik ga zo. En dan kom ik weer als het wat rustiger is.” En hij gaf de meiden nog een kus en omhelsde Joey toch even. Hij pakte zijn spullen. “Je weet me te vinden.” En nadat gezegd te hebben liep hij de kamer uit.

Gwen
Gwen liet Emma naar een stoel begeleiden en ging naast haar zitten. “Liefje ik snap dat dit een shock is. Het komt goed. Laten we anders zo even een frisse neus halen en rustig wandelen. We hoeven niet te praten.” Gwen keek naar Mike die rustig sliep. “Nou dat Mike zijn vader is vreemd gegaan toen zijn moeder ziek was. Dat heeft ie verteld aan Mike en Jenny op het moment dat Mirjam dood zou gaan. Mike is boos weggelopen en heeft geen afscheid van zijn moeder kunnen nemen. En wat ik net hoorde blijkt dat Roy bij die vrouw een kind heeft verwekt.” Gwen kneep in Emma haar hand. “Het komt goed. Joey en ik kunnen wel spullen halen voor jullie. Misschien kunnen jullie hier alsnog een serie kijken en genieten van de baby. Joey en ik zijn er voor jullie en voor Jenny.”

Joey

Joey omhelsde zijn vader toch terug. "Bedankt pa, dat je langs wilde komen om te praten. Ik hou je op de hoogte." En keek Roy na. Joey liet zich in de stoel naast het bed zakken waar de meisjes in sliepen. Hij schudde zijn hoofd. "Opa heeft er flink een rommeltje van gemaakt."

Emma

Emma keek naar Mike die in slaap was gebracht. "Maar wat als Mike wakker wordt? Ik wil niet dat hij wakker wordt en er niemand is." Emma knikte. "Dat zijn dus de laatste ontwikkelingen. Ik kon mijn oren ook niet geloven. Het mooiste komt nog... Mike wist het maar mocht niks tegen Jenny zeggen van Roy. Zover ik begreep is het een meisje van inmiddels twee. Jenny,Mike en Joey hebben dus nog een halfzusje maar ik denk niet dat Mike het kan accepteren om Susan en zijn zusje in zijn armen te sluiten." Emma knikte. "Dat zou fijn zijn. Sorry dat jullie er nu voor ons moeten zijn maar ik weet gewoon niet meer hoe ik er nu voor Mike en Jenny kan zijn. De juiste woorden ontbreken me."

Evie
Evie had lekker gespeeld met Thijs. Nu wilde ze graag nog haar zusjes zien en Thijs was ook wel benieuwd naar haar zusjes. Ze hadden zich gemeld bij de receptie en liepen nu naar de juiste kamer. “Papa!” Riep ze en ze liep op haar vader af en gaf hem een dikke knuffel. “Thijs wilde mijn zusjes even zien. Mag dat?” De ouders van Thijs, Mina en Peter, stonden nog buiten de gang. Thijs keek verlegen om het hoekje van de deur.

Gwen
Gwen haalde een hand over haar gezicht. “Jezus. Wat voor een puinhoop is dit zeg? Roy heeft er echt een zootje van gemaakt.” Ze zuchtte diep en keek naar Mike die diep sliep. “Ik weet niet wat Mike gaat besluiten om te doen. Dat is aan hem. Maar weet dat Joey en ik jullie gaan helpen. Je hoeft dit niet alleen te doen Emma. Focus jij je op Mike, dan richten wij ons op Jenny. Het komt goed.” En gaf haar een kus op haar hoofd. “Emma?” Hoorde ze plots Mike slaperig zeggen. “Wat is er gebeurd?” En hij probeerde rechtop te zitten maar het lukte niet. “Mike blijf liggen.” Ze keek even naar Emma. “Wil je dat ik blijf?” Vroeg ze aan haar.

Joey

Joeu keek verbaasd om. "Eefje!" Hij had zijn oudste dochter hier totaal niet verwacht. Hij tilde haar op en knuffelde haar stevig. "Natuurlijk mag dat. Kom maar verder. Wel rustig doen want ze slapen net weer. Hailey mag wel straks mee naar huis." Hij keek Evie aan. "Hebben jullie het leuk gehad? Papa kreeg nlf een foto toegestuurd dat jullie een ijsje zaten te eten."

Emma

"Amen! Je haalt de woorden uit mijn mond. Als die man nou gewoon eerlijk was geweest maar nee. Hij had in het geheim een relatie en verbergt zijn kind ook nog eens voor zijn andere kinderen. Ik snap noet wah er in het hoofd omgaat van die man." En keek hoofdschuddend naar Mike. "Ik ook niet. Het verbaasd mij niks als hij Roy nu helemaal niet meer kan vergeven,eerlijk gezegd. Maar jullie hulp is nu zeer welkom." Emma knuffelde Gwen stevig. "Ik zou niet wtern wat ik zonder jou moest." Emma liep naar Mike toen. "Hey. Rustig maar. Ik ben bij je. Gwen is op bezoek." Emma beet op haar lip. "Graag." Ze ging op de stoel naast Mike zitten. "Je was in slaap gevallen. Probeer anders nog even je ogen dicht te doen.",loog ze.

Evie
“Ik miste Hailey en Allie.” En ze keek naar haar slapende zusjes. “En ook wel jullie een beetje.” Thijs, Mina en Peter kwamen ook binnen. “Ach wat een schatjes. Fijn dat Hailey weer naar huis mag.” Hoorde ze de moeder van Thijs zeggen. Evie knikte. “Jaa we hadden een heerlijk ijsje.” Ze keek om zich heen. “Waar is mama?”

Gwen
Gwen keek toe hoe Mike weer in slaap viel. Ze keek toe hoe hij zachtjes weer ging snurken. “Ik snap Roy echt niet. Zo verpest hij de band die hij met Mike had. Ik kan mij niet indenken dat je je kind dwingt om niks tegen je andere kind te zeggen. Geen wonder dat Mike kwaad is. Om maar te zwijgen dat hij door Roy geen afscheid heeft kunnen nemen van zijn moeder.” Ze kneep in Emma haar hand. “Jullie hebben ons onwijs geholpen toen we hier langer moesten blijven vanwege de tweeling. Nu helpen wij jullie hiermee. Het komt goed Emma.”

Joey

Joey tilde Evie op om met haar te knuffelen. "Oh,liefje rpch. Papa en mama hebben jou ook gemist. Maar papa en mama zijn ook blij om te horen dat jij eeen leuke dag heb gehad. Mama is even koffie drinken met tante Emma. Papa zal mama even een appje sturen." En zette Evie op de grond. "Dank u wel. Het zijn drie heerlijke meiden. Fijn dat Evie kon blijven spelen." Hij stuurde Evie snel ern appje. Hoi liefje. Ik weet dat Mike en Emma in een crisissituatie zitten maar Evie komt net binnen lopen en vraagt naar je. Ik heb gezsgd dat jr koffie bent drinken met Emma. Kom je zo deze kant op?!? Ik wil Evie niet ontgerust maken

Emma

Emma giechelde even dat toen ze Mike hoorde snurken maar ze was blij dat hij weer terug in slaap was gevallen. Ze wilde hem even van alle ellende ontdoen. Als hij straks daadwerkelijk was uitgerust zou ze hem vertellen wat er wad voorgevallen tussen hem en Jenny. Emma knikte. "Ik snap het ook niet. Ik hoop dat het goed komt tussen Mike en Roy maar ik zit eigenlijk niet te wachten op nog meer ruzie tussen die twee. Mike moet voor zichzelf kiezen. Kijk wat we van is gekomen." Emma knikte. "Gwen, je mobiel gaat af."